CALIFORNIA, HERE WE ARE!!! Een reisverslag van Iteke van der Vlugt. Eindredactie Paul Op ten Berg.

CALIFORNIA, HERE WE ARE!!! Een reisverslag van Iteke van der Vlugt. Eindredactie Paul Op ten Berg. De in dit artikel vermelde prijzen zijn consumentenprijzen. Zaterdag 18 oktober 2004 Eindelijk is het dan zo ver...wij vertrekken met een Lockheed van de KLM met 400 passagiers naar San Francisco om een week lang te gaan genieten van de gewonnen hoofdprijs van de Gallo Blending Contest. De vlucht duurt negen uur. We komen om 13.35 uur Amerikaanse tijd op de luchthaven van San Francisco aan. Daar duurt het ruim een uur voor we door de douane zijn (vanwege de vele formaliteiten). We melden ons daarna met de bagage bij Dollar Rent a Car om onze beloofde huurauto, een mooie Chrysler Concorde, op te halen, waarmee we in een half uur naar het Sheraton Fishermans Wharf Hotel (4 sterren) rijden. Daar wordt onze slee door de portier in de parkeergarage gezet en kunnen we ons eindelijk gaan installeren in onze zeer luxe hotelkamers. s Avonds eten we in een gezellig etablissement in Fishermans Wharf en rollen daarna moe in bed. Mijn eerste indrukken van een grote stad in de USA? Ik ben diep onder de indruk! Alles is hier zo groot, zo hoog, overwhelming, zeer modern en soms ook zeer kitscherig. In een zo korte tijd zag ik nog nooit zoveel dikke mensen, maar als je ziet wat en hoe ze eten dan begrijp je het wel! Zondag 19 oktober 2004 Wij verzamelen om 9.00 uur. Je kunt meestal niet in de hotels ontbijten, dus we zoeken iets buiten de deur, lekker in het zonnetje! Daarna maken we een wandeling door de stad met enorme hoogteverschillen; soms moeten we 20 tot 30% stijgen. Goed voor de conditie! Hierdoor kan je op veel plaatsen genieten van prachtige uitzichten over de stad. s Middags gaan we shoppen en genieten van een tochtje met de befaamde cable-car. Terug in het hotel lekker relaxen in het mooie, grote zwembad. Je kunt hier het beste in Italiaanse restaurants eten. De kwaliteit van de gerechten is zeer goed en meestal is het er gezellig druk. Betalen doe je bijna altijd met je creditcard! Die is hier onmisbaar. Maandag 20 oktober 2004 Wij beginnen met een ontbijtje dicht bij het hotel, waarna we vertrekken voor een tochtje langs de Pacific, richting zuiden. Eerst fotograferen we de beroemde Golden Gate Bridge, die op die dag mooi in de zon ligt. De kust hier is prachtig! Bossen, kleine strandjes en veel pumpkin (pompoen) kwekerijen. De woeste zee zorgt ervoor dat ook deze dag geweldig begint. Ros en Rob kunnen het niet laten om even een korte, maar hevige duik te nemen in het ijskoude water. s Middags rijden we naar het proeflokaal van Bonny Doon (de winery ligt 90 mijl verder op). Deze wijnmaker heeft een bijzondere aantrekkingskracht op ons i.v.m. de gebruikte druivenrassen syrah, grenache noir, mourvèdre, cinsault, sangiovese, viognier, pigato (uit Ligurië, Italië), muscat en riesling. We proeven er negen wijnen, waaronder paradepaardjes als Le Cigare Volant, Old Telegram en Heart of Darkness (67 % tannat, 33 % cabernet franc). We krijgen als toetje een chocoladecupje met een scheutje Infusion of Raspberry (licht vergiste frambozen die daarna gezoet en versterkt zijn met een brandy van druiven). Op de terugweg naar het hotel zien we dat de befaamde Californische mist het vasteland is binnengetrokken. De buitentemperatuur daalt daardoor van 26 naar 13 Celsius. We kunnen ons voorstellen dat dit fenomeen een zeer positieve invloed heeft op de rijping van de druiven! Dinsdag 21 oktober 2004

Om 8.30 uur gaat het richting Sonoma, waar we twee nachten zullen verblijven in (alweer) een Sheraton hotel. We brengen vanmorgen een bezoek aan Seghesio, waar je alleen op afspraak heen kunt (Wijnimport Bart heeft voor de introductie gezorgd). Deze winery is gespecialiseerd in het maken van wijnen met een groot percentage sangiovese. Momenteel zijn de Cabernet Sauvignon, Zinfandel en White Zinfandel echter nog marktleiders. Na een kleine proeverij met een Pinot Grigio, een Pinot Noir, een Zinfandel en een Sangiovese gaan we de wijngaarden in. Men verbouwt hier drie verschillende klonen van de zinfandel. De oudste stokken zijn 70 jaar. Het gras groeit hier gewoon tussen de rijen druiven door; men heeft het al vijf keer gemaaid. Hierdoor gaan de wortels van de wijnstok dieper de grond in en wordt erosie voorkomen. Seghesio verkoopt zijn druiven ook aan diverse andere wineries. Omdat er hier te weinig regen valt, maakt men gebruik van druppelirrigatie. Ditzelfde systeem zorgt af en toe voor bemesting van de grond met o.a. potas. In dezelfde wijngaard staan soms zinfandel, petite syrah en carignan samen aangeplant. Om een geconcentreerde oogst te krijgen knipt men in juli 4 à 5 keer overtollige trossen weg. Om een zo mooi mogelijke wijn te krijgen is hun filosofie: uitgaan van een goede, gezonde bodem en optimaal rijpe druiven. Een goede wijn wordt dus ook hier in de wijngaard gemaakt! Men gebruikt geen chemicals en men plukt meestal met de hand. Voor de pinot noir, sangiovese en cabernet sauvignon gebruikt men Frans eiken, voor de zinfandel Frans en Amerikaans eiken. De zinfandel is een moeilijke druif met betrekking tot de houtlagering: dit moet met beleid gebeuren, anders is men het fruit snel kwijt. We horen nog een zeer opmerkelijk item: het suikergehalte in een geplukte zinfandel kan in één nacht nog oplopen van 24 naar 26 brix! Hier moet men dus rekening mee houden als de plukdatum wordt bepaald. De druiven hebben tijd nodig om hun suiker vrij te geven. We mogen uit het vat een jonge rode wijn proeven en het ras raden; prijs: een mooie pet! We raden het niet, maar het is ook wel erg moeilijk...het is de Zuid-Italiaanse aglianico! We kopen er de Venom 2001, gemaakt van de oudste sangiovese kloon (die ze in Italië niet meer hebben). Deze wijn is in Europa niet te koop en heeft nog zeker 5-8 jaar voor de boeg. Als je hem nu al wilt drinken moet hij gedecanteerd worden. s Middags brengen we ons geplande bezoek aan de Gallo Winery. We merken aan alles dat hier echt op ons is gerekend! Na een stukje geschiedenis van de familie rijden we, gewapend met een lekker koud flesje water (want het is zeer warm vandaag) met een grote auto de uitgestrekte wijngaarden door. Onze gastvrouw Michelle heeft zichtbaar plezier in ons...ook in dit wijnland maak je een goede indruk als je veel vragen stelt en veel opschrijft! Er zijn hier 12 verschillende wijnvalleien, elk met een eigen klimaat. Gallo heeft hier 7 verschillende wijngaarden. De druiven profiteren enorm van het grote verschil tussen dag-en nachttemperaturen. Overdag is het hier heel warm, maar aan het eind van de dag begint er een verkoelende wind te waaien en om ongeveer 19.00 à 20.00 uur trekt de mist binnen. Hierdoor gaat de rijping van de druiven heel langzaam en ontstaan er mooie aroma`s. Op het ons uitgereikte kaartje zijn de verschillende wijngaarden en klimaatzones goed te zien. De Two Rock Vineyard bijvoorbeeld (180 ha) ligt dicht bij de Pacific Ocean en is dus zeer koel gelegen. De Louis M. Martini Vineyard (pas aangekocht) ligt diep in het binnenland en is daarom alleen geschikt voor de aanplant van blauwe druiven. Gallo heeft sinds kort ook wijngaarden in Napa (Rock Pile). Men verwacht dat de oogst 2003 zeer goed zal zijn Wel veel kleiner dan normaal, maar daardoor heel geconcentreerd! We zien hier wijngaarden op de vlakten maar ook op heuvels, alles in prachtige herfstkleuren. Michelle geeft ons uitvoerig uitleg over het gevoerde bladmanagement, hier heel belangrijk in zo n warme streek! Veel druiven worden gekweekt op rotsachtige kiezel. Als we bij een syrah-wijngaard komen ruiken we het

al...men bemest met de resten van de wijnbereiding, d.w.z. met de uitgeperste schillen en pitten. Nieuw voor ons is een bepaalde manier van opbinden, genoemd Geneva Double Curtain. Op deze manier kan de frisse lucht beter circuleren rondom de rijpende trossen en wordt de zonne-expositie beter. Het gras tussen de stokken trekt goede insecten aan, die weer zorgen voor het verdelgen van vijanden van de druivenstokken. Op diverse plaatsen in de wijngaard staan weerstations die zowel boven als onder de grond metingen doen. Men meet de windsnelheid, neerslag, temperatuur (soms i.v.m. vorstgevaar) en onder het aardoppervlak wordt de vochtigheid gemeten en de eventuele behoefte aan voedingsstoffen. Men neemt de stokken hier in productie als ze 5-7 jaar oud zijn. Gallo gebruikt 70.000 vaten van allerlei types: Frans, Amerikaans, Russisch, Hongaars en Slovenisch eiken. We mogen een chardonnay 2003 uit een roestvrijstalen vat proeven: geel en nog troebel vocht, moeilijk om er een toekomstig mooie wijn uit te halen. We proeven ook een jonge chardonnay die op hout ligt: toch anders, ronder, mooier, ook als hij jong is! Daarna proeven we drie zinfandels, ook single vineyards, uit verschillende klimaten. Naarmate de prijs per fles oploopt, stijgt de kwaliteit enorm. Steeds meer verfijning met prachtig zuiver fruit. Bij deze proeverij spreken we ook met Scott Cozel, die 21 april j.l. in ons land was i.v.m. de Blending Contest. Ik vraag hem hoe hij denkt over de schroefdop op de wijnfles, de Stelvin Cap. Op zich is hij er zeer positief over, maar hij weet ook hoe moeilijk het nu nog is om het aan de klanten te verkopen. Na een goede uitleg accepteren veel mensen de schroefdop echter wel (deze mening had men ook bij Bonny Doon, waar we maandag waren). Scott gaf een voorbeeld van een fles wijn met een kurk ($25) en een zelfde fles wijn met een Stelvin Cap ($35). Laatstgenoemde was sneller uitverkocht! Aan het eind van ons bezoek opent Michelle een grote wijnkist voor ons...surprise! Een heerlijk kaasbuffet met 6 verschillende kaassoorten, verse vijgen, noten en olijven, waar we lekker van mogen smullen met onze favoriete wijn erbij. Daarna rijden we snel naar ons hotel in Petaluma met nog mooiere kamers dan in San Francisco. We duiken buiten snel het zwembad in en genieten daarna van een warm en ontspannend bubbelbad. Woensdag 22 oktober 2004 Na eens een keer ontbeten te hebben bij een MacDonalds (dat moet je toch ook meegemaakt hebben als je in de States bent) brengen we een bezoek aan Beringer. Deze winery is schitterend gelegen en heeft een prachtig oud huis uit 1883. Ook vanochtend is het weer mistig en dat geeft een bijzondere sfeer aan de herfstige wijngaarden. Ook de weiden voor de koeien worden hier groen gehouden met water uit irrigatiebuizen. Over de druiven die nog moeten worden geoogst hangen netten. Op een bordje langs de kant van de weg lezen we long term vineyard lease. Dat kan hier dus ook al. We zijn nu in Napa. Je ziet hier ook borden die waarschuwen voor de nieuwe, in opkomst zijnde, druifluis die een enorme bedreiging is voor vooral jonge wijnstokken. Soms valt een totaal verlaten, verdorde wijngaard op, waarschijnlijk ten prooi gevallen aan het alles vernietigende beestje. Windturbines, windmolens en sprinklers beschermen de jonge knoppen hier in het voorjaar tegen nachtvorst. Bij Beringer melden we ons voor een tasting en rondleiding. We zijn hier geïntroduceerd door importeur Fourcroy-Lenselink. We proeven er 9 wijnen: Chardonnay, Merlot en Cabernet Sauvignon van de hand van wijnmaker Ed Sbragia, 3 wijnen van de Knights Valley met alluviale bodems en 3 wijnen van een serie genaamd anything but

chardonnay (abc). In deze serie staat Sangiovese, Petite Sirah en Syrah. De duurste wijn die we proeven (een Cabernet Sauvignon Private Reserve 1999) kost $100 per fles. In 1986 en 1987 was deze wijn nummer 1 in de Wine Spectator. De druiven voor deze wijn komen uit acht verschillende wijngaarden, hij rijpte 20 maanden op nieuw Frans eiken en daarna kreeg de wijn nog 2 jaar flesrijping. Behalve veel zwart fruit heeft hij aardse tonen, mooi cederhout en kruiden. Deze wijn heeft nog een lange toekomst voor zich. In 1971 is het bedrijf van Beringer in zijn geheel overgenomen door Nestlé, die miljoenen dollars aan het oude Rhine House spendeerde, de wijngaarden renoveerde en uitbreidde en die alle vinificatieruimten en kelders nieuw leven inblies. In de afgelopen jaren won Beringer veel gouden medailles, o.a. met wijnen van colombard en gamay en van White Zinfandel. Om 12.00 uur sluiten we aan bij de guided tour met nog ongeveer 10 mensen. In enorme tunnels, die heerlijk koel zijn, liggen de wijnen te rijpen in houten vaten (voor 85 % Frans eiken). Over het houten vat horen we nog iets nieuws: de zijkanten van het vat zijn dunner dan de boven- en onderkant en kunnen hierdoor onder invloed van de temperatuur uitzetten en inkrimpen. Het hout neemt bij het krimpen meteen lucht mee naar binnen en maakt zodoende de tannines in de wijn zachter. Na de rondleiding krijgen we nog een Rhine House Cabernet Sauvignon te proeven (80 % cabernet sauvignon, 12 % cabernet franc en 8 % merlot met 12 maanden nieuw hout) die mooi in balans is en als toetje een White Zinfandel (met 20 % chardonnay). Het is een blush wine waarin je mooi, fris (aardbeien)fruit ruikt en die in zijn smaak rijp, rond en vettig is met een friszoete smaak. Dit proef je in Nederland niet elke dag en deze is beter dan de blush die we elders in het glas hadden. In het hotel aangekomen ontspannen we lekker in het bubbelbad en eten we (alweer) in een Italiaans restaurantje in de buurt. Donderdag 23 oktober 2004 Wij gaan op weg naar ons laatste hotel in Napa. Dit keer een Hilton ($387 per nacht). We bezoeken vandaag Saintsbury (ook weer door introductie van Wijnimport Bart). Napa is een leuk stadje met veel koloniale huizen in allerlei kleuren, soms à la Hans en Grietje. Vlak voor 10.00 uur meldden we ons, samen met twee Amerikanen, bij de genoemde winery. We zijn hier bij een producent die met veel succes bezig is om wijnen van de moeilijkste druif, de Pinot Noir, steeds verder te perfectioneren. Ook met de chardonnay gooit men hier hoge ogen. De bijzonder goede kwaliteit van de wijnen is het gevolg van verbeterde en uitgekiende opbindtechnieken, bladmanagement, selectie van klonen en beperking van de opbrengst per ha. Na een inleidend praatje, waarin ons verteld wordt dat ze per jaar 65.000 kisten Pinot Noir en Chardonnay, met daarbij ook nog wat Pinot Gris, verkopen krijgen we een glas Chardonnay, dat vergist is op Frans eiken en ook een malo van 100% achter de rug heeft. We nemen het glas wijn mee naar buiten, waar we rondgeleid worden. Het gebied waarin de druiven hier groeien is vrij koel door invloed van wind en mist. De vergisting van de pinot noir duurt 7-12 dagen. Men perst twee keer, heel zachtjes, met roterende persen. Bij de tweede persing kunnen wat hardere tannines ontstaan. De wijn van deze persing slaat men op in tanks met houtsnippers die ervoor zorgen dat de groene tannines zachter worden. De bodem waarop de pinot noir groeit is klei. Men gebruikt voor dit ras alleen Frans eiken, gemaakt door de Franse tonnelier Seguin Moreau (we gaan dit bedrijf ook nog bezoeken aan het eind van de week). Amerikaans eiken (met kokos- en kruidenaroma s) zou op de tere pinot noir een te grote invloed hebben. Ook hier zijn de vaten opgeslagen in koele tunnels. Saintsbury heeft ook een wine library, waar oudere jaargangen liggen.

Teruggekeerd van de rondleiding beginnen we met de proeverij. Eerst een Carneros Pinot Noir 2002. Daarna een wel zeer interessant rondje met 3 Pinot Noirs uit 1997, elk gemaakt van een verschillende kloon, die men ieder jaar in wisselende percentages samenvoegt. De klonen hebben alle drie een nummer. De 667F heeft veel fruit, veel sap, weinig tannine maar toch kracht, de 777C is intenser, voller en dikker van smaak, heeft meer zuren en meer tannines en ook heel veel fruit. De 115E, die nog zeer gesloten is en weinig fruit heeft, blinkt juist weer uit door krachtige tannines. Zo kunnen in een wijn de verschillende klonen elkaar goed aanvullen. Bovendien slaat men deze klonen apart op in open en gesloten tanks, zodat men steeds nieuwe basiswijnen krijgt. We sluiten af met een Pinot Noir Reserve 1999 ($50). Als men bij Saintsbury een nieuwe blend gaat maken, en dat gebeurt elk jaar opnieuw, begint men vaak met 70 verschillende basiswijnen. Men proeft deze met een team van 6 mensen en beslist vaak over bepaalde wijnen door stemming. Voor de Reserve wijnen wordt 40 à 50 % nieuw hout gebruikt. De druiven groeien op rode en rotsachtige gronden. De verschillende klonen werken op elke bodem anders. Men beperkt de opbrengsten door streng snoeien en canopy management. Behalve verschillende klonen gebruikt men ook nog drie verschillende wortelstokken. Er wordt met de hand geplukt door Mexicanen. 95 % van hen verdient $200 per dag. Zij krijgen dit hoge bedrag omdat ze 2000 kg per dag plukken. Selectie van druiven is voor hen minder belangrijk. De goede plukkers, die duidelijk onderscheid maken tussen rijp en onrijp, oogsten twee keer, waardoor een betere selectie tot stand wordt gebracht. Na ons geweldig goede bezoek hier, danken wij alle medewerkers hartelijk en overhandigen hen een pakje echte Hollandse stroopwafels, waar ze heel blij mee zijn! Na snel een broodje uit het vuistje geconsumeerd te hebben, rijden we door naar Schug Carneros. We hebben hier geen afspraak gemaakt, maar zijn zeer benieuwd naar de mooie Pinot Noirs...In het proeflokaal is het erg rustig. We kunnen er 4 wijnen gratis proeven en nog 5 betere voor $5. We maken de blitz door een meegenomen artikel uit de Wijnkrant over de Schug winery. 15 % van de productie wordt verkocht aan de Gouden Ton. We proeven een Sauvignon Blanc, twee Chardonnays, twee Pinot Noirs, een Merlot en twee Cabernet Sauvignons. De Chardonnay Carneros Heritage Reserve 2001 valt op door het mooie evenwicht tussen fruit en hout. Hij werd dan ook met goud bekroond in de San Francisco Chronicle Wine Competition. Ook de Pinot Noir Carneros Heritage Reserve 2001 munt uit in prachtig, zuiver fruit met een lichte aardsheid. Hij kreeg 12 maanden hout, waarvan 20 % nieuw. De Merlot Heritage Reserve 1999 met 90% merlot, 8 % cabernet franc en 2 % cabernet sauvignon is een topper. Je kunt duidelijk merken dat dit een zogenaamde cool climate Merlot is, met zijn prachtige bessenfruit, zwarte olijven, eucalyptus en tonen van mint. Deze wijn verbleef 20 maanden in houten vaten (50 % Frans en 50 % Amerikaans). De Cabernet Sauvignon Sonoma Valley Heritage Reserve 1999 met 83 % cabernet sauvignon, 12 % merlot en 5 % cabernet franc manifesteert zich met heel mooi, kruidig bessenfruit, aardse tonen, vanille, leer en bospaddestoelen. Terwijl we aan het proeven zijn komt Walter Schug himself binnen. Hij heeft net een groot feest achter de rug ter ere van het feit dat hij 50 jaar wijnmaker is. De genodigden bood hij bij die gelegenheid een proeverij aan met als thema 50 jaar wijnmaker, met daarin prachtige oude Rieslings, die hij tientallen jaren geleden in Duitsland gemaakt had. Zijn kinderen zitten ook in het vak: dochterlief doet dat in Duitsland, o.a. op het vlak van de combinatie wijn/spijs. We vragen of hij ooit de behoefte heeft gevoeld om riesling aan te planten in Californië, omdat het klimaat hier door de sterke wind en opkomende mist zo koel is, waardoor de balans tussen zuur en zoet in de riesling zo goed zou kunnen zijn. Hij vertelt dat dit ras hier tot nu toe slecht te verkopen is vanwege het slechte imago van de Duitse

Rieslings...! In de loop van het gesprek vraagt Walter al gauw naar onze achtergronden, omdat we zo enorm geïnteresseerd zijn. We vertellen over het winnen van de Blending Contest en over onze blend. Hij zegt: that s a Californian Burgundy! Daarna vraagt hij of hij ons rond zal leiden door de kelders. Geweldig, alles zo onverwacht! Eerst toont hij ons een stalen tank met gistende pinot noir. Er steekt een blauwe stok boven uit, die is verbonden met een wiel. Af en toe wordt dit wiel heel zachtjes naar beneden gedrukt om de bovendrijvende schillen en pitten voorzichtig met de gistende most te vermengen en zodoende de kleurstof en tannine aan de schillen te onttrekken. De most oppompen over de schillen en pitten is voor de tere pinot noir veel te heftig! Dit kan bijvoorbeeld wel met cabernet sauvignon en merlot. De bodem is hier rotsachtig, met veel mineralen. Op dit moment is de melkzure gisting (malo) bezig. Dit proces duurt 6 weken, daarna wordt er geproefd en men besluit voor welke wijn het desbetreffende vat geschikt is. Sommige uitgegiste wijnen horen niet in een barrique vanwege het mooie fruit dat ze hebben. Deze wijnen worden alleen op grote houten vaten gelegd om te ouderen zonder duidelijke houtinvloed. Hierna zien we een doorzichtig vat waar de chardonnay 2003 nog op een bedje van dode gistcellen, de lie, ligt te rijpen. Elke 15 dagen worden de dode gistcellen door de jonge wijn geroerd (bâtonnage). Ondertussen zijn we in de vatenkelder aangekomen, een lange gang met chardonnays die op vat liggen te vergisten, een vleugel met pinot noir en daar tegenover een vleugel met cabernet sauvignon en merlot. Bij vergisting op vat zet men hier vaak de buitendeur open, zodat het gas van de vergisting naar buiten kan ontsnappen. Men gebruikt hier meestal Frans eiken uit Allier, medium getoast. Men brandt hier niet alleen de omtrek van het houten vat, maar ook de boven- en onderkant, onder het motto als het een goede toast is, waarom dan niet alles branden? De vochtigheid in de vatenkelder is 70 %. Al pratend zijn we in de private cellar aangekomen. Hier liggen allemaal meer of minder oude wijnen van de familie, meestal magnums. De oudste Pinot Noir is uit 1935 ( is still alive ). Het valt ons op dat hij met zoveel liefde over zijn werk spreekt. Schug bottelt zelf, dit in tegenstelling tot de meeste andere bezochte bedrijven die laten bottelen. Voordat men de wijn in de fles laat stromen, vult men hem eerst met stikstof om er zeker van te zijn dat er na het bottelen geen lucht meer in de fles zit, dus dan hoef je ook geen zwavel te gebruiken voor het afvullen. Een bijzonderheid van het huis is de Sparkling Pinot Noir, lekker bij gevulde paddestoelen, gerookte zalm of carpaccio. Deze tips van Walter zijn afkomstig van zijn dochter die in Duitsland werkt. Zij geeft geregeld lekkere recepten uit die passen bij de Schug-wijnen. We krijgen verschillende recepten mee en kopen alle drie een Sparkling Pinot Noir, die niet in Europa te koop is. Schug signeert onze flessen! Als we weggaan zijn we bijna twee uur verder in de tijd. Dit was een van de toppers in onze reis! Vrijdag 24 oktober 2004 Op weg naar Seguin Moreau, een adres waar je kunt zien hoe houten vaten gemaakt en gebrand worden. De hoofdvestiging van dit bedrijf bevindt zich in Frankrijk en dit is de enige dependance die ze hebben in het buitenland. We krijgen er eerst een video te zien en men maakt ons meteen duidelijk dat we niet mogen fotograferen of filmen. Alles is zeer geheim hier, maar toch steken we veel op van dit bezoek. Het eikenhout wordt eerst in 6 verschillende Franse streken geselecteerd. Slechts 20 % van de eik wordt gebruikt voor een houten vat. Net als de wijnstok groeit een eik het liefst op arme grond.

Bij de selectie is de dichtheid van de nerf heel belangrijk. Na het splijten volgt het drogen in de open lucht: een kwestie van uitzetten en inkrimpen. Eerst worden de vaten in wording voorverwarmd en slaat men met een grote hamer aan de bovenkant de eerste metalen banden er omheen. Hierdoor is het in de werkplaats een hels kabaal, maar we hebben gelukkig oordopjes gekregen. Het hout wordt aan de buitenkant natgespoten en onder invloed van het vocht en de warmte gaan de houten plankjes buigen, wat versneld wordt door er aan de onderkant een ketting omheen te doen, die men steeds vaster aantrekt. Daarna volgt de echte toasting. Ook de deksels van boven- en onderkant worden gebrand. Daarna wordt hete stoom ingeblazen om te contoleren of het vat ergens lekt. Dan volgt de afwerking van de buitenkant; afschaven, zandstralen en het maken van de vulopening. Graad van toasting Tijdsduur Invloed op de kleur van de wijn Invloed op de geur van de wijn Invloed op de smaak van de wijn no toast 0 min. bleekgeel aards, iets hout stoffig, bittertje, vanille uit het hout, tannines uit het hout light toast 40 min. goudkleurig zacht hout, complexiteit begint medium toast heavy toast 60 min. bruin complex, vanille, koffie, vers brood 120 min. donkerbruin vanille, hazelnoot 80 min. bij hogere temperatuur donkerbruin, haast zwart rokerig, zwarte peper minder vanille, toast begint complex, kruiden en specerijen, butterscotch, vanille, karamel, chocolade complex, kruiden en specerijen, butterscotch, vanille, karamel, chocolade, maar dit alles veel intenser; specerijen en bruine suiker rokerig, zoet, geroosterd, sterke koffie Na dit enorm interessante bezoek besluiten we om ook een vrij onbekend wijnhuis te bezoeken, dat er in het boek Wines of California van Stephen Brook met 3 à 4 sterren afkomt. Het huis Sinskey werkt biologisch/dynamisch en heeft nog geen importeur in Nederland, alleen in Engeland en Japan. Mr. Sinskey is van oorsprong oogchirurg en plantte zijn eerste stokken in 1982. In 1986 volgde de eerste oogst. In de wijngaard besteedt hij veel zorg aan het milieu. Vooral de rode wijnen blinken uit, zoals de Pinot Noir, Merlot en Cabernet Franc. In principe moeten we in dit huis betalen voor twee verschillende flights, maar als onze gastvrouw hoort en ziet hoe geïnteresseerd we zijn, mogen we al deze wijnen proeven zonder af te rekenen. Ze wil wel graag ons kaartje hebben en hoopt dat we in Nederland over dit huis zullen schrijven. In de beginjaren bewerkte men de wijngaarden tegen de laagste kostprijs ( chemical farming ), nu gebruikt men geen kustmest en pesticiden meer. Een levende bodem zit vol met microben en wormen die plantenresten en uitwerpselen van dieren eten. Hierdoor wordt het rottingsproces versneld en ontstaat rijke humus voor de druivenstokken. De wormen doen het werk van de tractor omdat zij er voor zorgen dat er lucht in de bodem komt. Zij zorgen ook voor de vermenging van voedingsstoffen met de aarde.

Bij Sinskey streeft men naar wijnen met individualiteit. Dit huis heeft vijf verschillende pinot noir wijngaarden, elk met een uniek eigen karakter met betrekking tot bodem, zonne-expositie en kwaliteit. Elk perceel wordt apart geoogst, gevinifieerd en onderzocht op individualiteit. In de kelder probeert men het unieke karakter van elke wijn te behouden en er geen eenheidsworst van te maken door er slechts een techniek op toe te passen. Behalve de gewone Pinot Noir en Merlot proeven we de Four Vineyards Pinot Noir (fluweel), een heel goede Chardonnay, een stuivende, zeer evenwichtige Cabernet Franc en twee Cabernet Sauvignons (1998 en 1996) uit het Stag s Leap District (een mondvol wijn). De Vineyard Reserve 1998 is samengesteld uit 42 % cabernet sauvignon, 37 % merlot en 21 % cabernet franc. Hopelijk dient zich voor deze winery snel een importeur aan, want de wijnen zijn zeer zuiver en mooi gemaakt. Na ons bezoek aan Sinskey eten we in de auto snel een broodje, want om 14.30 uur hebben we ons laatste bezoek afgesproken (ook weer via wijnimport Bart) bij Shafer. Hier worden we ontvangen door Nancy Blue, die ons eerst buiten, in de hete zon, uitleg geeft over de wijngaarden, die bijna allemaal eigendom zijn van de winery zelf. Dit familiebedrijf gaat zijn zesentwintigste jaar in en men heeft 60 ha wijngaard in productie, ook in het befaamde Stag s Leap District. Verbouwde rassen: cabernet sauvignon (30 jaar oud), merlot, cabernet franc, chardonnay en sangiovese. De bodem is hier vulkanisch en mineraal met kiezel op de heuvels. De lager gelegen wijngaard was vroeger een rivierbedding met leem. Tussen de stokken plant men zaden, bonen en klaver aan, die men later weer omspit om zodoende stikstof in de grond te krijgen. Overdag zorgen de haviken en s nachts de uilen voor het opeten van de muizen, die schade kunnen berokkenen aan de wijnstokken. Begin 1980 heeft men een mooie vatenkelder gebouwd met een constante temperatuur van 16 C en een vochtigheid van tussen de 70 en 90%. De wijnmaker, Elias Fernandez, met wie we even spreken, is hier zeer bevlogen bezig en hij experimenteert veel met houtrijpingstijden. Er gaan bij Shafer per jaar 32.000 dozen wijn de deur uit. Tijdens het groeiseizoen is Elias constant bezig met het inspecteren van zijn wijngaarden. Hij staat voortdurend in contact met de leveranciers van zijn druiven en werkt zodoende elke dag aan kwaliteitsverbetering. De vaten die in deze winery worden gebruikt zijn gemaakt van eikenhout uit Allier en Tronçais. In de tasting room proeven we een aantal Library Wines. Voor de Chardonnay gebruiken ze geen gekweekte, maar wilde gisten uit de wijngaard. Deze wijn is zeer geconcentreerd, doordat men een kloon heeft gebruikt met een lage opbrengst en daarbij wordt er vaak en veel gesnoeid. De Red Shoulder River Ranch 1996 die we proefden kan 7-10 jaar mee. We proeven ook de Firebreak 2000 met 94 % sangiovese en 6 % cabernet sauvignon. Deze wijn heeft maar liefst 14,8 % alcohol, wat je niet merkt. De wijn blijft elegant, wat ondermeer een gevolg is van het rijp plukken van de druiven. Er wordt hier ook een wijn gemaakt van 81 % syrah en 19 % petite sirah ($55). De Hillside Select 1999 met 100 % cabernet sauvignon ($150) kreeg na zijn houtrijping nog 4 jaar flesrijping mee. Deze cabernet sauvignon is van topkwaliteit. De stokken zijn 30 jaar oud en de wijn lag 3 jaar lang op nieuw Frans eiken, d.w.z. dat de wijn elk jaar over werd gepompt naar een nieuw eiken vat. We genieten ervan, een mondvol wijn. Dit glas boeit enorm, o.a. doordat de druiven op rotsachtige en minerale bodem groeien, met een goede expositie op de zon. Bovendien was 1999 in Californië een goed jaar. Tot slot proeven we hier een port (!), Napa Vintage uit het Stag s Leap District. Voor ons natuurlijk zeer bijzonder. Zoiets proef je nooit. We ruiken rode wijn en chocolade. In de smaak is hij mooi zoet, dik en heeft toch ook nog mooie frisse zuren en veel body. Daarbij vallen duidelijke, minerale tonen op.

Na deze laatste mooie proefdag rijden we snel naar ons hotel, waar we ons heerlijk ontspannen in het zwem- en bubbelbad. We pikken nog net een heerlijk warm zonnetje mee! Zaterdag 25 oktober 2004 Wij rijden terug naar San Francisco waar we, na nog wat geshopt te hebben met lekkere Starbucks koffie toe, terugvliegen naar Nederland. Californië was voor ons een prachtige, leerzame ervaring waar we nog vaak met veel plezier aan terug zullen denken. Iteke van der Vlugt (en haar teamgenoten Ros Lokhorst en Rob van Ginneken).