SPUIGAT december 2008 Baggeren in de haven Wereldreis Pelikaan Damesteam in IJskegel Officieel cluborgaan van Watersportvereniging Jachtclub Scheveningen
Maritiem adv. A4 FC 31-01-2006 15:16 Pagina 1 motorboot accessoires Lankhorst zeilboot accessoires Marinepool en Pelle Petterson zeilkleding Paul en Shark e.a. merken vrijetijds kleding Groot assortiment van bekende merken landvasten, schoten en vallen Frederiksen jacht equipment TBS bootschoenen CHATHAM stroomvoorziening aan boord Authentic Models teak en cadeau artikelen Stanford pilots en zeekaarten 6 dagen per week open maandag t/m vrijdag van 8.00 tot 18.00 uur zaterdag 8.00 tot 17.00 koopavond van maart tot augustus op donderdag Ruime parkeergelegenheid Visafslagweg 1 Hal 18-20 2583 DM Scheveningen tel 070 338 45 00 fax 070 338 45 01 e-mail watersport@maritiem.nl
INHOUD Iedere uitgave 3 Van de redactie 4 Van de bestuurstafel 4 Evenementenkalender 5 Haven actualiteiten Artikelen 7 Damesteam in de IJskegel 9 Wereldreis van de Pelikaan 14 Intocht Sinterklaas 15 Baggeroperatie 19 Mosselavond in t Spuigat 21 IJspegel 25 Vuilwater wetgeving 27 ALV 29 Bootjes kijken in Kaapstad Colofon Jaargang 2008 Spuigat is een uitgave van Jachtclub Scheveningen en is gratis verkrijgbaar voor alle leden. Het blad verschijnt vijf keer per jaar als clubblad. De uitgave van dit blad is mede mogelijk gemaakt door de adverteerders. Redactie: Monique Eggink, Carin Bol, Mariëlle Antvelink, Nicole Eggink, Ronald van der Horst Fotografie: Ronald van der Horst, Alex Heemskerk, Monique en Nicole Eggink, Aly Anink van Driel, mummaduck.com, Leo Eggink, Henk Oudewaal, Kees Spuy, Jørg Raven, Robert de Vries Voorpagina: 25 november, boten worden op het Norfolk terrein gezet door vrijwilligers Foto: Ronald van der Horst Advertentieopgave: info@jachtclub.com Opmaak: Alexander Heemskerk- info@lextreem.nl Sluitingsdatum kopij volgende nummer: 20 Januari 2009 Jachtclub Scheveningen Dr. Lelykade 39 2583 CL Den Haag tel: 070-3520017 fax: 070-3506260 Internet: www.jachtclubscheveningen.com e-mail: info@jachtclub.com (algemeen); spuigat@jachtclub.com (redactie) Spuigat december 2008 2
Van de REDACTIE De haven ligt er verlaten bij. De baggeroperatie is in volle gang en binnenkort wordt er begonnen met het slaan van de palen voor de nieuwe indeling. Dit klinkt allemaal erg eenvoudig maar de hele operatie heeft wat voeten in de aarde gehad. Allereerst moest iedereen op de hoogte gebracht worden, dat de boten voor bepaalde periode naar elders moesten verhuizen. Brieven en e-mails zijn er in grote getale verzonden met het verzoek hierop te reageren en de nodige maatregelen te nemen. Ruud Stap, Kees Spuy en onze trouwe Piet, hebben uren zitten bellen om iedereen op de hoogte te brengen en vriendelijk doch dringend verzocht plaats te maken voor de baggerschepen. De meest waanzinnige smoezen zijn er verzonnen om toch maar te blijven liggen; Ik heb me net ingeschreven voor de IJspegel, dat zie je toch op de site Voor de IJspegelaars en IJskegelaars is er een steiger ingericht, om de wedstrijden toch doorgang te kunnen laten vinden. Baggeren?? Weet nergens van! Zoals jullie mogelijk weten ben ik niet alleen verantwoordelijk voor dit blad maar ook voor de website van onze club. In de afgelopen nummers is er ruime aandacht aan deze noodzakelijke operatie besteed. De website wordt bijna dagelijks ge-update met nieuwe informatie. Als iemand dan beweert dat hij nergens van weet, zakt de moed je wel in de schoenen en denk je waar doe ik het allemaal belangeloos voor Een veel gehoorde mooie smoes was ook: Ja maar, ik ben startboot. De andere 5 startboten doen maar alsof. Durf de zee niet op was ook een mooie. Wat doe je dan in godsnaam in een zeehaven?? Ga lekker op de Kaag liggen of zo. In een 15 uur durende operatie zijn 60 boten op het Norfolk terrein gezet. Wel wonderlijk dat zeker 50% van de booteigenaren niet aanwezig waren bij het verplaatsen en op de kant zetten van hun boot. Piet heeft de helft van de boten met zijn rubber naar de kraan moeten slepen. Het was werkelijk beschamend hoe sommige boten erbij lagen. Nog net niet gezonken, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ze met hun dikke aangroei op de bodem leunde. 30 cm dikke aangroei waar hele palingfamilies in huisde waren geen uitzondering. Ja, U leest het goed, verse paling zat voor de vrijwilligers die zich deze dag uit de naad hebben gewerkt om alles zo soepel mogelijk te laten verlopen. 3 Spuigat december 2008 Als uw hoofdredacteur probeer ik zo onafhankelijk mogelijk te zijn, maar dit moest ik even kwijt. Genoeg hierover! Verderop in uw blad een fotoreportage van alle gebeurtenissen. Voor het eerst hebben we dit nummer gemaakt met de vernieuwde redactie. Van Carin een verslag van de belevenissen van onze dames boot tijdens de IJskegel wedstrijden. Het Spuigat is op deze wedstrijddagen open geweest, zo konden we lekker nababbelen over de wedstrijd van die dag. Helemaal perfect, daar hebben we ons clubhuis immers voor. Ook de IJspegel is in volle gang. In tegenstelling tot de IJskegel hebben we elke zondag een boel wind gehad. Zoveel dat het niet mogelijk was boeien uit te leggen en gekozen werd voor een parcours rond bestaande betonning. Aly Annink en Hans Juray doen verslag. Op wereldreis, wie wil dat nou niet? Vincent Diephuis ging samen met zijn vrouw Iris en kinderen River en Roxy voor 3 jaar de wereld rond. Uit hun ervaringen is een leerzaam verhaal gemaakt. Voor iedereen die speelt met de gedachte een dergelijke reis te maken, is dit verplichte leeskost. De Sint is weer in het land en ondanks dat veel boten uit de haven zijn, hebben we hem met zijn pieten op waardige wijze binnen kunnen halen. In uw Spuigat een verslag van deze dag en zo ook de mosselavond in het Spuigat. Marcel had 100 kilo meegenomen en Jorg heeft ze met het Gouden pollepel recept, klaar gemaakt. Dit is het laatste nummer van dit jaar. Ik wil het hele redactieteam bedanken voor hun inzet. Met de nieuwe redactieleden Nicole & Monique Eggink en Carin Bol, gaan we er in 2009 weer wat moois van maken. Ook de adverteerders, zonder wie we het blad niet kunnen maken, wil ik bedanken voor de bijdragen afgelopen jaar. En last but not least: U als lezer van ons blad. Zonder jullie hoeven we geen blad te maken en zonder jullie ideeën en bijdrage aan ons blad, kunnen we uw blad niet maken! Rest mij een ieder geweldige feestdagen te wensen en een mooi, maar vooral gezond 2009. Ronald van der Horst info@fotostudiovanderhorst.nl Wie doet wat? Bestuur Jachtclub Scheveningen Voorzitter: fungerend Hjalmar van Marle Vice-voorzitter: Hjalmar van Marle Secretaris: Patrick Horst Penningmeester: Peter Boekestijn Bestuursleden: Frans Winterswijk, Arie Buis, Radboud Crul Havenmeester: Piet de Ruiter ( 06-532 93 137 ) Office-Manager: Henk Oudewaal ( 070-352 0017 ) Clubgebouw t Spuigat: Kranenburgweg 160 ( 070-355 7148 ) Lid van verdienste: Suze Fromberg Erelid: Marie van der Vin- van der Bovenkamp Commissies: Ballotagecommissie Voorzitter: Adriaan van Stolk Leden: Miech Pronk, Patrick Horst Geschillencommissie Voorzitter: Watze Berger Leden: Jan de Bruin, Nico de Graaf, Leen Zuurmond Havencommissie Voorzitter: Frans Winterswijk Leden: Ruud Stap, Kees Spuy Kascommissie Voorzitter: Erik Sanders Leden: Adriaan van Stolk, F.D. Henderson Spuigatcommissie Voorzitter: vacant Leden: Anja van Beele-van der Zwan, Rita van Ree, Nathalie Bosman, Ton Schmalgemeijer Toewijzingscommissie Voorzitter: Frans Winterswijk Leden: Miech Pronk en Jan Bazuin Viscommissie Voorzitter: vacant Leden: vacant Zeilcommissie Voorzitter: Radboud Crul Leden: Peter Anink, Ton de Groot Roel van Muyden (materiaalbeheer) Godfried van Benthem van den Bergh Zoute Optimist Leden: Karin Kampschreur, Nicole Lousberg m.m.v. Hjalmar van Marle Evenementencommissie Voorzitter: Ilya van Marle Leden: Dick Kampschreur Redactie clubblad het Spuigat Hoofdredactie: Ronald van der Horst Redactieleden: Carin Bol, Marielle Antvelink Monique en Nicole Eggink Beheerscommissie website Leden: Carin Bol, Ronald van der Horst Joop Buijs (recensie forum), Henk Oudewaal Toezicht bestuur: Arie Buis Stichting North Sea Regatta Comité North Sea Regatta Voorzitter: Jan Bakker Penningmeester: Nan Peters Leden: Frans Sluyters m.m.v. Radboud Crul - Peter Anink, Jan van Gelderen, Edwin Lodder, Maarten Hinloopen
Van de BESTUURSTAFEL U heeft het nu zelf kunnen zien hoe groot onze haven is. Inmiddels wordt er stevig gebaggerd in de tweede haven, en wanneer u dit leest, zal het waarschijnlijk al klaar zijn. De steigers liggen als verwaaide stammen aan lager wal aan de randen van de havenbak. Een triest gezicht, dat geen recht doet aan de hoeveelheid Euro s die ze vertegenwoordigen. Maar dat heb je met verwaaide schepen ook Om maar niet over verwaarloosde schepen te praten. Op de ALV van maandag 24 november hebben de leden een verandering in Havenreglement aangenomen dat het voortaan onmogelijk maakt dat leden hun scheepje in onze haven verwaarlozen en laten wegkwijnen. Een jammerlijk gezicht van armoede dat bovendien een gevaar kan opleveren voor anderen, met name de buren, wanneer zo n pieremachochel los raakt of uit eigen beweging zinkt. Het bestuur heeft zich daar al tijden aan geërgerd, maar bij het beschouwen van de boten voor het leeg maken van de haven kwam er veel oud zeer tegelijkertijd op tafel. Onze harten braken, toen we dachten aan de lange rij booteigenaren die op de wachtlijsten staan om hun droom in onze haven te realiseren. Voortaan worden er eisen van vaarklaar zijn en in goede staat van onderhoud verkeren gesteld aan de boten van onze leden. Ik wil nog eens nadrukkelijk naar voren wil brengen dat een slechte communicatie door de eigenaren van wat eigenlijk nu de bedoeling is van het verwaarloosde uiterlijk van hun boot, het grootste zeer is voor het bestuur. Het is geen gezicht, en waarom ligt die boot dan in onze haven als er niet mee wordt gevaren? Begrip en medewerking horen tot de goede sfeer van de vereniging, en daar gaan we als bestuur voor. Maar er zijn grenzen. Wat mij daarbij wel van het hart moet, is mijn verbazing en daarna verontwaardiging hoe moeilijk sommige leden het de vrijwilligers maken. Onze vrijwilligers takelen de boten die in de haven zijn achter gebleven, in en uit het water bij het voormalige Norfolk-terrein en doen dat op professionele wijze. Maar de eigenaren klagen, en zijn ongerust, en helpen geen handje, en bellen nog eens andere leden om hun visie kracht bij te zetten. Op de ALV heb ik al de vrijwilligers bedankt die deze service van de Jachtclub toch maar mogelijk hebben gemaakt: Kees Spuy, Ruud Stap en Frans Winterswijk, met de niet aflatende steun van Piet de Ruiter, onze havenmeester. Nu verzoek ik hierbij iedereen die over de telefoon zo goed kon klagen, beschuldigen en dreigen, dit nog eens schriftelijk te herhalen en het aan mij toe te sturen. Ik wil er graag een collage van maken voor het eerst volgende Spuigat: voor leden door leden. Maar wat een werk is het leeg maken van de haven geweest en wat is het fantastisch door alle vrijwilligers gedaan! Ook op deze plek wil ik naar voren brengen dat het bestuur van de Jachtclub in 2009 weer vacatures gaat vertonen. Inmiddels is in de ALV Ferry Spaan met applaus en bloemen als bestuurslid uitgeleide gedaan, medio 2009 volgen Peter Boekestijn als penningmeester en ondergetekende als voorzitter. Iedereen heeft tijdens de laatste ALV van Peter kunnen horen dat de financiële planning van onze verschillende activiteiten in haven en clubhuis er geheid bijstaat; er zijn geen lijken in de kast voor zijn opvolger. Ik hoop dat tijdens mijn voorzitterschap nog alle formaliteiten rond de overklap van de jachthaven en het baggeren zijn afgerond zodat een nieuwe voorzitter met een schone lei kan beginnen. Er is zelf een benoemingsadviescommissie die het bestuur hierbij adviseert en mogelijke nieuwe bestuursleden polst; de voorzitter ervan is Godfried van Benthem van den Berg. Wie mogelijkheden voor zichzelf ziet als bestuurslid, kan zich altijd bij hem aanmelden, of bij ondergetekende voor verdere informatie. Geheimhouding verzekerd! De vereniging rekent op uw aller verantwoordelijkheid. Wie wil? Rest mij namens ons als bestuur u fijne feestdagen toe te wensen, met natuurlijk al weer mijmeringen voor de vaarvakantie volgend jaar. Voordien hoop ik u allemaal te ontvangen op onze gebruikelijke nieuwjaarsreceptie en te klinken op een voorspoedig 2009. Hjalmar van Marle, fungerend voorzitter. Evenementen Kalender 7 december 9e en 10e wedstrijd van de IJspegel Trophy. Midwinterwedstrijd om de Albatros cup 12 december Klaverjasavond in t Spuigat 14 december 6e wedstrijd IJskegel, gezelligheidsclub 23 december Kerst klaverjassen in t Spuigat 2009 10 januari Nieuwjaarsreceptie restaurant RAAR 17.00 20.00 uur 25 januari 6e wedstrijd IJskegel, gezelligheidsclub 1 februari 11e en 12e wedstrijd van de IJspegel Trophy. 8 februari 7e wedstrijd IJskegel, gezelligheidsclub 13 februari Casino avond in t Spuigat 15 februari 13e en 14e wedstrijd van de IJspegel Trophy 22 februari 8e wedstrijd IJskegel, gezelligheidsclub 1 maart 15e en 16e wedstrijd van de IJspegel Trophy Openingstijden Spuigat: maandag t/m donderdag vanaf 16.00 uur, vrijdag en zaterdag vanaf 15.00 uur Spuigat december 2008 4
Haven actualiteiten
Een bijzonder aanblik Een lege haven, zonder onze boten. Doet denken aan de jaren 70, maar niets is minder waar. De baggeroperatie gaat 24/7 door om de nieuwe haven zo snel mogelijk klaar te hebben.
IJskegel IJskegel 2008-2009 Het zal ergens aan het eind van deze zomer geweest zijn, dat er aan mij werd gevraagd of ik zin had om mee te varen met de IJskegel. Zo gaat dat in het leven, het ene jaar ben je blij dat je maaginhoud nog zit waar het hoort te zitten, het volgende jaar wordt je gevraagd als bemanningslid! Ik was en ben zeer vereerd. Karin vertelde mij dat zij dit jaar met de Jolly Good wilde meevaren. Leuk! Toen vertelde ze mij dat het een heuse vrouwenboot ging worden, nog leuker! 4 oktober was het zover, de eerste training stond op het programma. Want dat we serieus mee gingen varen voor de eerste plaats stond toen al vast. Er was om 12 uur afgesproken op de Jolly, met het plan om de zee op te gaan en daar dan te gaan lunchen. Met een hard hoofd reed ik naar Scheveningen, windkracht 5-6, wel erg veel wind om te oefenen. Er werd uiteindelijk wel getraind, maar dat waren niet de zeilhandelingen. Het communiceren werd wel getraind en de kaakspieren. Er werd gegeten, gedronken en veel gelachen. Ook het nieuwe luchtje van Nicole L. werd uitvoerig beoordeeld. De wedstrijd van 5 oktober ging niet door. Jammer, te veel wind. 18 oktober was de herkansing. Weer om 12 uur verzameld en jawel, dit keer gingen we wel de zee op! Heel dapper, met een gereefd groot zeil en zonder Genua. Ja, hallo, we moeten ergens beginnen. De bemanning was bijna compleet, Karin als schipper, Alice en Quinta aan de grootschoot, Linda en Barbara aan de bakstag, Monique en Nicole E, Gwen en ondergetekende als hulpen bij het trekken aan de grootschoot. Prima getraind en met name gekletst en gelunched. Af en toe werd er door iemand gekeken hoe het met Sailor ging benedendeks, die hield zich prima. Tot we weer in de haven waren. Ook kleine hondjes worden zeeziek. (Volgende keer iets minder eten geven.) 7 Spuigat december 2008
Klein detail met afmeren was dat we niet helemaal in de goede box terecht kwamen, maar de buren waren er toch niet. Ook de wedstrijd van 19 oktober liep voorspoedig. Op Daphne na, was iedereen er. Enkele bemanningsleden van de Moshulu probeerden nog als bemanningslid aan boord te komen, maar zij werden er zonder pardon weer afgehoond. Na een uitgebreide briefing met koffie, werden de taken verdeeld. Karin natuurlijk als stuurvrouw, Nicole L. en Quinta als grootzeiltrimmer, Nicole en Monique E. trimmen samen met Alice de Genua en helpen Nicole L. met het aantrekken van het groot zeil, (dat is nl echt groot op de Jolly), Linda en Barbara de bakstagen en tot slot zouden Gwen en ik als hangers/schuivers (mijn specialiteit) ons gewicht in de strijd gooien. Vol goede moed gingen we de zee op. Er werd een aantal keren geoefend met het gijpen en overstag gaan en toen was het tijd om naar de start te gaan! Er werd professioneel afgeteld door Monique, die hier veel ervaring mee heeft, als ex bemanningslid van het startschip. We hadden een super start, als laatste, maar je moet tenslotte verbeterpunten houden. Al snel liepen we, door de goed gekozen koers, in op de rest van het veld. Het ronden van de boeien ging prima. Al snel waren we in een hevig gevecht gewikkeld om de 3e 4e plek met de Blondie. Zij bleven ons ieder keer net iets voor. Onze boeihandelingen waren echter een stuk beter dan die van de Blondie. Toen de Blondie in hun angst om door ons ingehaald te worden een boei ramde en hierdoor een strafrondje boei moest varen, dachten wij dat we ze voorbij konden gaan. Op het voordewindse rak, jawel, ik begin het te leren, verloren we toch weer terrein. Een iets te kleine Genua, geen idee of het 2 of een 3 was, brak ons op. En dat terwijl we zo best deden om het groot zeil op zijn plek te houden door er met zijn 2-en tegen aan te hangen. De gesprekken aan boord van zo n vrouwenboot zijn trouwens erg interessant. Zo n beetje alle mannen worden doorgesproken. Met name het verhaal van Gwen over een puist van haar partner maakte diepe indruk. Al gauw kwam het verhaal op neusharen en het gevaar daarvan. Trimapparaten die zich er in vast grijpen met alle gevolgen van dien. Conclusie: laten zitten die haren, weghalen kan dodelijk zijn. Terug naar het zeilen. Het laatste rak. Nog steeds in gevecht met de Blondie. Onze stuurvrouw kiest een andere koers dan de Blondie. Dit na ruim overleg met alle bemanningsleden, zo gaat dat op een vrouwenboot, iedere mening telt. Zo is het laatste rak erg spannend, het is moeilijk te zien wie als eerste de boei naar de finish gaat ronden. Uiteindelijk winnen wij het nipt van de Blondie. Gejuich alom, bier wordt opengetrokken, er wordt geproost, we zijn 3e! In opperbeste stemming varen we terug naar de haven, waar we in weer een andere box worden opgevangen door de Moshulu, die als 1e gefinisht was. Na een hapje en een drankje aan boord wordt het tijd om naar het Spuigat te gaan, om de eer die bij een 3e plaats hoort in ontvangst te gaan nemen. Daar was de man met de computer, Flip. Onderaan beginnend noemt hij de boten op, 6e: de Jolly Good, Gwen heeft het niet meer, 6e! we waren 3e. na een korte uitleg over rating accepteert ze het gelaten. 6e. 5 minuten later komt er een herziende uitslag, Gwen: zie je wel! Helaas, we zijn uiteindelijk gezakt naar een 9e plaats. Nou ja, geen laatste en voor verbetering vatbaar zullen we maar denken. We hebben goed gevaren en enorm veel lol gehad. Daar gaat het toch om, maar toch. De training van 1 november moest ik door werkzaamheden in het Spuigat aan me voorbij laten gaan. Schijnt met name erg nat te zijn geweest, maar wel weer erg gezellig. Zondag 2 november. Vandaag is de hele groep compleet, ook Daphne is er bij. Dat houdt in dat we met 11 vrouwen zijn! Ondanks het slechte weer van zaterdag is er getraind met het uitbomen van de Genua. Ook heeft Dick voor nieuwe schoten gezorgd. We kunnen nu dus niet meer het materiaal de schuld geven. Er wordt een grotere Genua gehesen, zodat we in ieder geval nog harder kunnen. Ook dit keer ligt de Jolly weer in een andere box, nu omdat de haven uitgebaggerd moet worden. Vol goede moed worden de zeilen gehesen. Helaas kan het getrainde uitbomen niet in de praktijk worden gebracht, te kort voordewinds rak. De taken zijn weer (hetzelfde) verdeeld. We schuiven nu dus gezellig met zijn 3-en (Gwen, Daphne en ik) van laag naar hoog en weer terug. Voor de start wordt er professioneel afgeteld. Ik ga ervan uit dat we nog een minuut tot de start hebben. Het duurt wel lang dit keer. Na een tijdje vraag ik voorzichtig of we al gestart zijn. Dit is inderdaad het geval. De rest van de vloot is al een minuut of 5 de startlijn gepasseerd als ook wij zijn gestart. Afijn, verbeterpuntje voor de volgende keer. Dank zij de nieuwe schoten van Dick hebben we er een aantal taken bij: Monique speelt met haar leven als ze de Genua om moet lopen, Linda en Barbara zorgen dat de schoot niet kinkt bij de bakstaag en ik lig languit op mijn buik om de kink te voorkomen op een ander knelpunt. We blijven er wel wakker en warm bij. Verder worden we bijna aangevaren door de FURAKAWA, of was het onze schuld? De oeps waar komt die nou vandaan van Karin, doet mij vermoeden dat het om het laatste ging. Hierdoor raakten we toch wel enigszins uit koers. Toch werden we weer 3e, of 4e, als je dezelfde FURAKAWA mee telt, maar die deed buiten mededingen mee, dus ik vind dat we weer 3e geworden zijn! Er wordt weer geproost op de goede plaatsing en afloop. Iedereen is nog aan boord. Wel zijn er diverse vrouwen die flink wat blauwe plekken hebben opgelopen, maar dat hoort erbij Na (in weer een andere box) te hebben aangelegd, zit de stemming er goed in. Helemaal als er uit de buurboot (Moshulu) allerlei lekkere hapjes komen in de vorm van Sushi, kreeftenpoten en zalm. Goed geregeld heren, nog bedankt! Op naar de borrel in het Spuigat, dat speciaal op IJskegel zondagen geopend wordt door Lucia en Stef. Super. Gwen zat al met angst en beven op de computerman te wachten en kreeg gelijk. Weer negende. Nog steeds te verbeteren, en niet slechter, we zijn dus best tevreden. De laatste IJskegel van afgelopen zondag hebben we niet meegevaren en dus is er ook niet getraind. Onze schipper/ stuurvrouw was even ertussen uit, op de koffie bij Bertus Buijs in Singapore. Ach, een vrije zondag is ook wel lekker. Maar volgende keer varen we weer mee! Carin Bol Spuigat december 2008 8
Pelikaan op reis De wereldreis van de Pelikaan Na een 3 jaar durende reis om de wereld is het gezin Diephuis weer terug in Nederland. In de afgelopen jaren hebben ze 26 landen bezocht en vele avonturen beleefd. De redactie van het Spuigat wil graag weten hoe dit verlopen is en zoekt naar goede tips voor mensen met soortgelijke plannen. Hoe is het idee ontstaan voor zo n lange reis? Eigenlijk was het omzeilen van de wereld een jongensdroom van Vincent en ik ben er vanaf het moment dat ik hem leerde kennen door geïnfecteerd en geïnspireerd. Zoiets groeit, al leek dit toen iets ontastbaars, het is een gezamenlijke droom geworden en we hebben er hard voor moeten werken. Uiteindelijk komt er een punt in je leven dat je niets anders wilt dan zo iets te realiseren, je neemt het besluit en alles en iedereen zal moeten wijken. Na het nemen van deze beslissing leek iedereen om ons heen mee te denken en werkt zo n besluit in je voordeel. Het lukte ons zowaar een plan te maken om een eigen schip te laten bouwen! Hoe lang voor het vertrek zijn de werkelijke voorbereidingen begonnen en wat houden die voorbereidingen dan in? Na onze omzwerving met de Camper door Europa en Marokko werden plannen gesmeed om onze ultieme droom te verwezenlijken. Het plan was om in 2004 te vertrekken en we zijn in januari 2002 begonnen met het zoeken naar de ideale boot voor deze uitdaging. Omdat onze zoektocht naar een solide offshore boot niet echt succesvol verliep hebben we uiteindelijk na veel passen en meten besloten een boot bij Jachtbouw Bronsveen in het hoge noorden van Nederland te laten bouwen. Een casco weliswaar maar het begin was er en de plannen voor het verven, de techniek en de aftimmering lagen min of meer in het verlengde. De kiellegging vond in juni 2003 plaats. Uiteindelijk moesten we toch het vertrek voor een jaar uitstellen, omdat wijzelf en de boot er nog niet klaar voor waren. Met welk budget zijn jullie vertrokken en is het budget uiteindelijk voldoende geweest? Op dit punt is het moeilijk cijfers te noemen, dat zou weleens een verkeerd beeld geven voor wie zo n droom zou zijn weggelegd. Je kan daarmee mensen onterecht ontmoedigen om ook de stap naar zo n avontuur te laten maken. Het budget is namelijk voor iedereen verschillend en afhankelijk van ondermeer; hoelang denk je onderweg te zijn en met hoeveel personen, welke eisen stel je aan een boot, je levensstijl en onderhoud, wat is je persoonlijke doel met zo n reis. In het kort gezegd kost een wereldreis bijna alles wat je hebt en daarbij komt, je doet het gewoon of je doet het niet! De kinderen waren leerplichtig toen jullie op reis gingen. Hoe is de scholing van de kinderen gegaan en hoe hebben de kinderen dit ervaren? River en Roxy gingen voor vertrek naar een Montessorischool. De school heeft ons met 9 Spuigat december 2008
leerboeken en lesmateriaal ondersteund zodat ze met de methodes door konden gaan waarmee ze eigenlijk al bekend waren. Dat hebben wij als erg prettig ervaren en kwam het in het begin voor dat zij mij moesten leren hoe de methodiek van bepaalde vakken in elkaar stak. Door het Montessorionderwijs waren ze al gewend om zelfstandig te werken en verantwoording te nemen. Belangrijk is dat je regelmaat en een stukje discipline handhaaft door iedere ochtend na het ontbijt met het schoolwerk te beginnen, dat voorkomt discussies en uitvluchten. Kinderen zijn namelijk meesters in het bedenken ervan. Zij vonden de een op een lessen erg leuk, daardoor verspil je geen tijd en ben je veel eerder klaar met je werk. We hebben niet de vakanties in Nederland aangehouden, maar bijvoorbeeld vrij genomen als familie over was. Zelf was ik blij dat River en Roxy respectievelijk 8 en 9 jaar, al konden lezen en schrijven voor wij aan de reis begonnen. Toch vind ik dat er veel tijd in de voorbereiding van de lessen, de uitleg en het nakijkwerk ging zitten, maar ik het ook als zeer leuk heb ervaren. Hoe is de overgang geweest voor de kinderen vanuit een leven met vriendjes naar een leven met alleen het gezin? Bij vertrek waren River en Roxy nog op een leeftijd dat, vaste vriendschappen nog niet zo n alles bepalende rol speelde. Het eerste half jaar was wel wennen en stook een gezonde vorm van heimwee nog wel eens de kop op, maar dat slijt gelukkig. Je treft dan ook onderweg kinderen die net als zij een ongelooflijke tocht aan het maken zijn of ontmoet nieuwe vriendjes en vriendinnetjes op eilanden en aan vaste wal. Als de kinderen het erg goed met elkaar kunnen vinden dan hou je daar rekening mee en stel je het vertrek een paar dagen uit of je past je plannen een beetje aan en blijft een tijdje samen met die andere boot opzeilen. De sterke band die wij met zijn viertjes al hadden is door de reis alleen maar sterker geworden. Op zo n reis moet je sociaal zijn en volledig op elkaar kunnen vertrouwen, een kleinere leefruimte op zo n boot maakt dan ook niet uit. Jullie zijn 3 jaar onderweg geweest. Je leert een hoop nieuwe mensen kennen. Op welke manier hebben jullie contact gehouden met familie en nederlandse vrienden en hebben jullie dit prettig ervaren? Absoluut heel belangrijk dat je contact onderhoud, ook voor de kinderen was dit heel belangrijk. Dat is toch een soort lifeline met het vasteland Nederland. Contact met sommige vrienden verwatert, met familie nooit. In het begin hebben we echt lopen prutsen met een Satcom-C, een veel te duur abonnement systeem wat je weerhoud om veel mails te schrijven. Eenmaal Nederland uit bleek ook dat het contact via internetcafés frustrerend en vaak omslachtig is. In Nieuw-Zeeland hebben we dan ook een SSB Radio en een PactorModem aangeschaft. Hiermee kan je via Sailmail voor een bijdrage van $ 250,00 per jaar naar redelijkheid e-mailen als ook weerkaarten en gribfiles downloaden. Met de losse radio kan je voor je veiligheid en sociale contacten met andere zeilers en of radiostations communiceren. Wat is meeste meegevallen en wat is meeste tegengevallen? Wat meevalt zijn de verwachte problemen met locale overheden, douane, inklaringen, uitklaringen etc, je kent het wel de z.g. redtape, van het kastje naar de muur en terug. Nu moet ik zeggen dat je als cruiser/zeiler in een totale vorm van rust belandt en je eigenlijk die poppenkast gewoon rustig over je heen laat gaan en je er niet over kan opwinden wat dan hier in NL wel eens anders was. Een boot met al zijn elektronica en mechanica wordt op een reis van deze duur en omvang aardig op de proef gesteld. Ik doel hier met name op een bijna continue gebruik van alle apparatuur die we aan boord meegenomen hadden. Het argument om dan ook voor een nieuwe boot te gaan lag hem deels in het feit dat we misschien minder onderhoud en reparaties zouden hebben. Niets bleek minder waar en bij ons op een groot misverstand te berusten. Zo lagen we regelmatig al klussend voor anker achter de mooiste eilanden die je je maar kunt bedenken. Gedeelde smart, want bij schepen die de wereld al een keer omzeild hadden was dit ook zo of zo niet nog erger het geval, je wordt er wel hartstikke handig van! Wat is uw belangrijkste advies voor mensen met dezelfde plannen? De moeilijkste beslissing is de beslissing te nemen (alle) schepen achter je te laten en voor drie jaar te vertrekken met je gezin. Denk niet te moeilijk. Laat je niet onzeker maken door vrienden en familie door Wat doe je als vragen. Maak het jezelf vooral niet te moeilijk. Het tegenwoordig normaal menselijk denken aan de dingen die je niet hebt om zo n reis te maken is fnuikend voor het realiseren van je plan. Je zal zien dat het gedoemd is te mislukken. Natuurlijk wil je goed voorbereid op reis, lees je graag en veel van iedereen die maar iets op het gebied van offshore zeilen op papier heeft gekalkt. Wanneer je de balans niet vind tussen wat normaal mogelijk is of wat je in de meest extreme omstandigheden denkt bij je te moeten hebben, word je gek. Veiligheid voorop, maar je kan het ook overdrijven met als resultaat dat je denkt nooit veilig genoeg te zijn en je gewoon niet van je plek komt. Verhalen van boten met dubbele motoren voor als de ene uitvalt of de alom geprezen ketch tuigage, een tweede vlot, parachute ankers, takel mechanismen, een derde anker, dubbele kettingen, satelliet communicatie enz. Gevaren te over maar, die hebben we in het dagelijkse leven ook en iedereen weet ermee om te gaan dus waarom niet ook op zee. Laat je niet gek maken door de commercie, een nuchtere blik en gezond verstand is wat je nodig hebt. Spuigat december 2008 10
Wat staat het meeste in jullie geheugen gegrift? Ieder in de familie heeft zo zijn speciale moment(en). Voor de een is dat een bijzondere herinneringen aan een oversteek, voor de ander aan een eiland of gebeurtenis. Maar waar wij met z n vieren het over eens zijn is dat ene moment in de VauVau eilanden groep op Tonga. Toen we net bij zonsopgang aan het snorkelen waren en voor onze neuzen een bultrug kwam opduiken. De kleine bultrug kwam steeds vanuit de diepte naar de oppervlakte zwemmen om lucht te halen om vervolgens weer dieper water op te zoeken. We vroegen ons af wat hij daar in de diepte toch aan het doen was rondjes makend en af een toe op zijn rug draaiend. Al snel kregen wij het antwoord toen zich voor onze ogen een volwassen exemplaar van wel 18 meter lang naar de wateroppervlakte liet drijven, om vervolgens adem te halen en voor zeker een half uur bij ons te blijven liggen. Met haar grote oog starend naar onze kinderen en haar kind in de gaten houdend. Daar dreven we dan twee families elkaar bewonderend, een magisch moment om nooit meer te vergeten. Hoe pak je je leven weer op bij thuiskomst? Het is even schrikken na zoveel dagen op je vertrouwde boot, aangewezen te zijn op het vasteland. Het wederom deelnemen aan de maatschappij brengt een kleine cultuur schok teweeg die je alleen kan overwinnen door veel aan de reis terug te denken en je rust te bewaren. We zeiden het al regelmatig tegen elkaar maar nu pas realiseer je jezelf wat een enorm voorrecht het is geweest een wereldomzeiling te hebben kunnen maken. Het terugkomen van zo n reis grijpen we aan om de dingen anders te doen dan voorheen. We kunnen stellen dat een reis van deze orde van grootte je vormt, dit geldt voor ons als volwassenen maar ook voor de kinderen. Nieuwe doelen doen oude patronen vervagen en maakt het mogelijk dingen privé en zakelijk structureel anders aan te pakken en zo levert de reis je alleen maar voordelen. Hoe ervaren de kinderen het om na alle mooie landen weer terug te zijn in ons kikkerlandje? Zij genieten weer van het samen zijn met familie en vrienden. Roxy is weer terug in haar oude klas op Montessori Houtwijk, maar nu in groep 8 en River is gewoon doorgestroomd naar het Haags Montessori Lyceum alwaar hij goed presteert. Met deze ervaring op zak zijn het kinderen van de wereld geworden voor wie letterlijk geen zee meer te hoog zal zijn. Is er iets waar je in de voorbereiding nooit aan hebt gedacht en toch mee bent geconfronteerd? Het is juist andersom. Wij zijn gewend te leven in een wereld waar alles tot in de puntjes gepland, geregeld, voorbereid en afgezekerd moet zijn. Onderweg bleek dat je een hoop dingen helemaal niet nodig hebt en je op intuïtie en gezond verstand overal een oplossing voor is. Vincent, Iris, Roxy, en River Diephuis 11 Spuigat december 2008
Spuigat december 2008 12
Mobile Security by Satellite Opsporing bij diefstal Vaartuigbeveiliging Voertuigbeveiliging Personal Security Track & Trace Business Partner www.avl.tm T H E M O B I L E S E C U R I T Y P R O V I D E R
Intocht sinterklaas Intocht Sint Nicolaas Na een jaar wachten was het op 15 november eindelijk weer zover, Sinterklaas komt aan in Scheveningen. De afgelopen maand is de hele haven ontruimd voor het baggeren en ook passanten kunnen geen plekje meer vinden. Natuurlijk wordt voor de Sint een uitzondering gemaakt, hij is zeker welkom. Om half 10 verzamelen alle kinderen met hun ouders/opa s en oma s zich in het Spuigat. Een kopje koffie wordt genuttigd. De schippers komen een voor een ook naar het Spuigat om hun gasten en wat lekkers voor de kinderen op te halen. Daarna wordt het langzaam weer rustiger, iedereen vertrekt naar het schip waarop hij/zij is ingedeeld. Sommige schepen bleven aan de tijdelijke Z-steiger liggen, terwijl andere schepen bij de oude visafslag lagen. Om half 11 hadden alle schepen hun trossen losgegooid. Het grote wachten op de stoomboot van Sinterklaas is aangebroken. De meeste boten verzamelen tussen de pieren en blijven daar rondjes draaien, er staat namelijk best wat deining. Een enkeling kiest ervoor om de Sint op zee tegemoet te varen. Langzaam zien we de stoomboot dichterbij komen, het dek staat vol met pieten en de Sint staat op de brug. Als de stoomboot tussen de pieren is, lijkt de voorhaven wel een heksenketel. Alle boten varen door elkaar heen en willen zo dicht mogelijk bij de stoomboot varen. Terwijl de boten langzaam richting 2e haven varen, wordt nog vol verbazing gekeken naar de mensenmassa s op de pieren en kade s. Dan zit je op een boot toch een stuk beter! De Sint meert af en gaat naar het grote podium, waar hij welkom wordt geheten door de gemeente Den Haag. Vervolgens gaat hij een rijtoer door de stad maken. De kinderen vertrekken langzaam richting het Spuigat. Vrijwilligers zorgen hier voor pannenkoeken met suiker en/of stroop. De kinderen hebben stoere verhalen over reusachtige golven, als je ze hoort praten denk je dat ze op de zuidelijke oceanen zijn geweest. Ook zijn er veel pakjes gesignaleerd op de stoomboot. De ouders/ opa s en oma s praten na onder het genot van een kopje koffie of een ander drankje. In de loop van de middag loopt het Spuigat langzaam weer leeg. De kinderen zijn moe na een spannende ochtend. Nicole en Monique Eggink Spuigat december 2008 14
Baggeren
Baggeren Opdracht aan de haven commissie medio september 2008; Ontruiming en ontmanteling jachthaven, ligplaatshouders alle mogelijk opties aanbieden. Steigerbouwers/slopers en bedrijf voor technische installaties benaderen en afspraken mee maken. Zorgen voor tijdelijke ligplaatsen voor deelnemers aan IJspegel en IJskegel en voor de visboten die (bijna) alle dagen van de week gaan vissen. Makkelijker gezegd dan gedaan! Bijbehorende acties: Brieven naar ligplaatshouders (+/- 275) met mogelijke opties en antwoordstrook met de vraag, welke optie gaat u kiezen? Diverse vergaderingen zijn er gepland met Inter Boat Marina en Seijsener over de planning en logistiek en niet onbelangrijk: wat gaat het kosten? Resultaten. 60% van de antwoordstroken komen ingevuld terug. Van alle niet terugontvangen antwoordstroken, moeten alle liggers benaderd worden. Telefoontjes, e-mails en faxen tot in Dubai en Gambia aan toe. Op zaterdag 18 november vertrekt een konvooi van 33 schepen naar Hellevoetsluis. 4 daarvan redden het niet vanwege het slechte weer of lekkages. De terugreis van de in Hellevoet aangekomen bemanningen is door de vereniging per touringcar geregeld. Voor de boten die droog gaan op het Norfolk terrein, wordt een kraan gehuurd en stophout verzameld. Op zaterdag 25 november worden er in 13 uur 56 boten op de kant gezet en opgebokt. De helft hiervan moet door Piet de havenmeester en zijn crew gesleept worden naar het Norfolk terrein, omdat er geen eigenaar aanwezig is of de motor het niet doet. Bij het aanzien van sommige boten schieten de tranen in je ogen. Enorme onderwaterfauna s inclusief nesten van complete palingfamilies staan op de kant uit te lekken. Moe maar voldaan mogen we s avonds om 20.00 een biertje in het Spuigat pakken. Hierna volgt het toewijzen van de ligplaatsen voor de boten die tijdens de werkzaamheden kunnen blijven. Bij de indeling van de beschikbare plaatsen, blijkt dat we het precies gaan redden. Iedereen blij. Iedereen?? Niet echt! Alle eigenaren die denken dat er toch wel een plekje voor hen is, zon 30, moeten worden overtuigd dat er echt geen plaats voor is en ze toch echt wegmoeten. Met dagen telefoneren lukt dit uiteindelijk ook. Medio november vertrekt de laatste boot van zijn ligplaats, en kunnen de steigerbouwers ongehinderd hun gang gaan. Het volgende karwei, de nieuwe haven indelen is inmiddels in volle gang, maar daarover later meer. Kees Spuy
Mosselen Mosselavond in t Spuigat De jaarlijkse mosselavond op 18 oktober j.l. werd geopend met een kleine toespraak van het nieuwe Spuigat team, alhoewel na 3 maanden worden het al echte allrounders. Een gezellige boel werd het dan ook na het eerste gratis drankje dat door het team werd aangeboden. Dat we onze gasten duidelijk moesten maken dat het echt maar een gratis drankje mocht zijn op de koop toegenomen. Prima mosselen, super salades, kruidenboter, op verzoek van ons gemaakt door Coby, saté met en zonder knoflook, ja je gelooft het niet maar er was echt met iedereen rekening gehouden. Er waren mosselen naturel of mosselen à la Jørg, met toch wel een hele aparte nasmaak, maar Jørg wilde echt zijn geheim niet prijsgeven. Tja tenslotte had hij met dit recept de gouden pollepel al een keer gewonnen, kan me er dus wel iets bij voorstellen. Langs deze weg dan ook dank voor een ieder die mee heeft geholpen, het vrijwilligers team, de koks, de leveranciers en ook onze sponsors maar vooral de gezellige aanwezige leden. Daar Marcel altijd bang is dat we te kort komen, heeft hij het restant laten koken door Bennie en Jørg, zodoende zat er op het eind van de avond een hele tafel gasten de laatste mosselen te ontdoen van hun schelp zodat we op een later tijdstip de gekookte mosselen kunnen serveren als gebakken mosselen en we met een zoete herinnering terug kunnen denken aan een zeer geslaagde avond. Dat het net in gebruik genomen rokers terras er niet voor niets is, dat moge duidelijk zijn, al geruime tijd zijn we bezig onze gasten een beetje op te voeden, roken MAG NIET in het Spuigat, daar is het overdekte terras voor, helaas staan wij niet boven de Nederlandse wet, ook de kantine moet zich er aan houden wat voor veel leden nog steeds niet echt duidelijk is/was. Het Spuigat valt onder de Nederlandse Horeca wet, daar is ook de drank vergunning voor afgegeven, leden wilt U zich daar a.u.b. aan houden. Onze vrijwilligers (sters) moeten ook naar buiten voor hun sigaretje. Bij het schrijven van dit stukje waren we nog druk bezig met terras stralers, voor een beetje warmte op het terras, misschien bij het ter perse gaan van het Spuigat, zijn ze al geplaatst. De foto s spreken voor zich. Gewoon een super gezellige avond Groeten Rita 19 Spuigat december 2008