Lezen: Johannes 9:1-40 (BGT) Tekst: 1 Korintiërs 13:12 Bijzonderheid: startzondag seizoen. Thema: zien en gezien worden. Gemeente van Christus, Als je met iemand staat te praten op het kerkplein, maar die kijkt heel de tijd over je schouder en neemt de omgeving in zich op. Voel je je dan gezien? Als je iemand tegenkomt in het dorp, waarvan je weet dat die je zag. Maar dat hij of zij toch de andere kant op blijft kijken. Wat voel je dan? Als iemand tegen jou roddelt over een ander. Wat zou diegene dan over jou vertellen? En hoe voelt dat? Als iemand neerbuigend en veroordelend tegen je spreekt. Voel je je dan gezien? Als jij iets hebt waar je je voor schaamt. Schuld en zonde. Of iets in je gezin. En je weet dat de ander dat weet. Maar die begint er niet over. Lijkt juist dat te negeren. Hoe voel je je dan? Zomaar een paar voorbeelden van bestaande situaties. Die je tegenkomt in de gemeente en daarbuiten. Goed omgaan met elkaar is van levensbelang. Echte interesse. Zonder dat je oordeelt. Dat je ook open en eerlijk bent naar elkaar. Het is heel erg moeilijk. 1 Je laat ook niet altijd in je hart kijken. Misschien wel door schade en schande gelouterd. Je kijkt wel linker uit. Ze moesten eens weten. Maar juist in een christelijke gemeenschap zou je je veilig moeten weten. Zo, dat je je niet hoeft te schamen voor je diepste dingen. Zo, dat je geen masker hoeft op te zetten. Een belangrijk thema dus, dit seizoen. Zien en gezien worden Zien en gezien worden. Toen ik naar aanleiding van Johannes 9 over dit thema nadacht. Toen kwam ik tot de conclusie dat het verkeerd om geformuleerd is. Het moet zijn: gezien worden en zien. Dat bekt minder lekker. Maar het is wel een juiste volgorde. Want: Het begint bij gezien worden In het voorbijgaan zag Jezus. Zo begint het verhaal. En daar is vrijwel alles meteen mee duidelijk. Jezus zag. Waar anderen voorbijgaan. Daar staat Jezus stil. En dan ontwikkelt zich die prachtige geschiedenis. Vol woordspelingen. Maar vooral vol van Jezus. Hij leert ons zien. En zien begint bij: Niet oordelen
Het is onvoorstelbaar hè, dat mensen zo snel hun oordeel klaar hebben. Zonder dat ze zich werkelijk verdiepen in de situatie. In de achtergrond. In jouw pijn. Of jouw zoektocht. Ze roepen vaak maar wat. Zoals de leerlingen hier. Ze geven Jezus twee opties: deze blinde man heeft gezondigd. Of zijn ouders. Geen idee dat het ook niet veroorzaakt kan worden door persoonlijke zonden. Met dat die man daar blind zit te bedelen is hij veroordeeld. En dus de aandacht ook niet meer waard. Het is iemand om aan voorbij te gaan. Zonder echt te kijken. Er zijn filmpjes op internet van mensen, die aandacht geven aan een bedelaar. Dat een zwerver vraag: kom ff bij me zitten. Dan kunnen we praten. Ik heb al zo lang niet gepraat. Nee, want je loopt er aan voorbij. En je voelt je al een hele christen als je wat geeft. Maar echt zien, dat is nog wel wat anders. Dat zie je in het vervolg van dit gedeelte terugkomen. De Farizeeën zijn hier mensen die keihard oordelen. Over Jezus. Hij moet wel een zondaar zijn. En over de blindgeborene. Als die een geintje maakt, dan bijten ze hem toe: voorlezen vers 34. Oordelen maakt dat je boven iemand gaat staan. En er tegenover. In plaats van dat je naast iemand gaat zitten. Jezus ziet de blindgeborene. Daar begint het mee. En daar is heel veel mee gezegd. Want als God ziet. Dan gebeurt er ook wat. Zeker als hij ziet dat iemand in het duister leeft. Als jij het moeilijk hebt in de gemeente. Als jij het gevoel hebt niet gezien te worden. Of je hebt de durf niet om kwetsbaar te zijn. Dan brengt dat eenzaamheid met zich mee. Hoe groot de menigte om je heen ook is. Maar Jezus ziet. Waar anderen aan voorbij lopen. Hij ziet. Hij zag de Joden toen ze in Egypte wegkwijnden. Hij zag hun nood in de tijd van de Rechters. Terwijl het hun eigen schuld was. Toch geen oordeel. Maar hulp. Zo is Jezus hier ook. 2 Serieus nemen Jezus ziet deze gehandicapte niet als een gehandicapte. Maar als mens. Een mens ook die zijn verantwoordelijkheid kan nemen. Jezus neemt deze man dus serieus. Ziet de mogelijkheden. En gaat niet bemoederen. Maar geeft hem een opdracht mee. Hier zie je God bezig. Die uit klei de mens maakt. Bij de schepping. Jezus heelt op dezelfde manier. En zoals de mens ooit door God serieus genomen werd als onderkoning: beheer de aarde namens mij. Ga goed om met je gaven. Zo neemt Jezus deze man serieus. Het is geen gemakkelijke genezing. Deze bedelaar leert op eigen benen staan. Hij moet zijn weg vinden naar Siloam. Hij wordt naar deze bron gezonden. En daar kan hij er zelf voor zorgen dat de genezing door Jezus effect heeft. Hij wast de modder af en kan zien. Wat een wonder moet dat geweest zijn. Dat je ineens om je heen kan kijken. Op internet zijn filmpjes te vinden van mensen, die door een operatie of een apparaat ineens kunnen horen. Baby s ook. Het is onvoorstelbaar wat er dan gebeurt. Mensen barsten in tranen uit van geluk. Ze horen voor het eerst. Geluid. Nou, zo moet het ook zijn met deze man. Wat is hem overkomen!? Jezus aanvaardt deze man en neemt hem serieus. Niet een gehandicapte die niets kan. Maar onze Heiland ziet de mogelijkheden. Beseft dat deze bedelaar veel meer kan. En zet hem dus op eigen benen.
Dieper kijken Als Jezus Christus hoort dat de man opnieuw met de nek wordt aangekeken. En uit de tempel is gegooid. Dan zoekt hij hem opnieuw op. Helemaal aan het einde van onze story. En hij ziet nog een diepere nood bij deze blindgeborene. Hij heeft behoefte aan richting. Aan vastigheid. Als ik wist wie dit gedaan heeft zou ik in hem geloven. En als Jezus zich dan openbaart, dan buigt hij zich neer. Hij heeft zijn Heer gevonden. Dat is waar Jezus op gericht is. Dat zijn optreden de ander dichter bij hem brengt. Want dat is wat onze Heer het liefst wil. Dat je zo dicht mogelijk bij hem leeft. Daar is alles op gericht. Dat je Jezus vindt, een doel, vergeving, nieuw leven. En dat je rust vindt. Deze genezing vindt plaats op Sabbat. Een dag waarop God je rust en ruimte wil geven. Daarom past deze genezing ook zo mooi op deze dag. Je vindt rust bij Jezus. En Jezus gunt je ook mensen om je heen. Deze man was niet veilig bij de tempelgemeenschap. Hij werd er uit gekickt. Omdat de leiders van de kerk niet verder keken dan de oppervlakte. Maar Jezus gunt deze man een veilige omgeving. Waar hij zichzelf kan zijn. Met zijn gevoel voor humor. - Als hij aan de boze Farizeeën vraagt: wilt u soms leerling van hem worden. - Maar ook met zijn zoektocht en zijn niet-weten. Met zijn beperking en alles wat hij nog moet leren. Met ouders die nog vastzitten in het oude systeem. Jezus trekt hem binnen zijn kring. Want die man had behoefte aan verbinding. Niet weggezet worden, maar binnengehaald. En is dat niet waar we allemaal behoefte aan hebben. Aan mensen om ons heen waar we veilig zijn. Aan richting in ons leven. Behoefte aan rust. Aan aanvaarding. En niet veroordeeld worden. Dat is wat Jezus je geeft. Als je met vallen en opstaan bij hem aanhaakt. Dan wil hij je al die dingen geven. 3 Samengevat is dat Genade Ik geloof dat onze maatschappij daar schreeuwend behoefte aan heeft. Aan genade. En alles wat daar in mee komt. Dat hebben wij als kerk te bieden. Omdat die ene naam aan ons verbonden is. Wij zijn van Jezus. En hij is degene die genadevol kijkt. Naar wie dan ook in deze wereld. Hij ziet je. Wie je werkelijk bent. Hij ziet je en aanvaardt je. Hij oordeelt niet. Wie bij hem schuilt die krijgt niet de volle laag. Wat je ook op je geweten hebt. Nee, je bent veilig bij hem. En veilig bij de mensen van hem. De christenen. Zo hebben wij als Lichtkring wat te bieden aan elkaar en aan onze omgeving. In een inloophuis. Maar ook in zorg voor vluchtelingen. En op allerlei andere manieren. Een alphacursus die er aan komt. En dat komt omdat wij ons gezien mogen weten. Jezus kent ons door en door. Hij weet alles van je leven. Hij blijft niet hangen in je uiterlijk. Als je stoer kijkt maar van binnen huilt. Als je lachend door het leven gaat maar van binnen depressief bent. Als je een masker van geloof draagt maar van binnen zo onzeker bent als wat. Als je heel erg je best doet maar je voelt je een mislukkeling. Als je je
zonden verzwijgt en verbloemt en doet alsof ze er niet zijn. Jezus kijkt dieper. Maar hij veroordeelt je niet. Nee, hij ziet je. En neemt je serieus. Hij nodigt je uit aan zijn hart. Dus het begint met gezien worden. Door onze Heer. pas dan kun jij goed zien! Jezus zegt in deze geschiedenis: ik ben het licht voor de wereld. In psalm 36 wordt daar ook iets over gezongen: Psalm 36:10 bij u is de bron van leven, door úw licht zien wij licht. Dus Jezus is ons lichtend voorbeeld. Hij geeft ons het leven. Nu al. En laat ons zien op welk niveau zijn koninkrijk vorm krijgt. Als wij ons zo gezien weten. Echt en diep. Niet veroordeeld, ondanks onze zonden. We krijgen geen stempel, ondanks ons verleden. We worden niet weggezet, ondanks onze matige inbreng. We worden voor vol aangezien, ondanks onze handicap. Als we ons zo gezien weten, dan verandert dat onze houding naar anderen. Dan volgen we Jezus. Uitgenodigd zoals die blinde man. Geheeld en hersteld. En dan de wereld in. Uitgedaagd tot nieuw leven. Dat hij wil geven door zijn Geest. In zijn licht zien wij het licht. Kunnen we de warmte van zijn liefde om anderen heen leggen. Niet oordelen, serieus nemen, dieper kijken. Vol genade met anderen omgaan. En dat is waar Paulus ook naar verlangt in onze tekst. 4 1 Korintiërs 13:12 Nu en straks Paulus verlangt naar volmaaktheid. Dat de liefde zo groot is, alles overwint en ons leven diepgaand stempelt. Daarin kijkt hij vooruit. Straks, als alles nieuw is. Dan zul je volledig kennen, zoals je zelf gekend bent. Maar ook in een wazige spiegel mag je al die toekomst zien. Dat licht ontwaren. Die liefde leven. Paulus roept ons op om in die liefde te zijn. Om gekoesterd door Jezus ook anderen te koesteren. En dus niet te wachten tot de liefde volmaakt is. Maar nu al een voorschot te nemen op de nieuwe wereld die komt. Elkaar zien, omdat jij je gezien weet. Elkaar kennen, omdat je je gekend weet. En het mooie is, zo schrijft Johannes in één van zijn brieven, dat dan God zichtbaar wordt. Door de andere te kennen zoals hij of zij is, door de liefde bepalend te maken in de gemeente, daardoor leer je ook God steeds beter kennen.
Gehoorzaamheid aan het liefdegebod, je naaste liefhebben als jezelf, is dan ook automatisch gehoorzaamheid aan het grote gebod: God liefhebben boven alles. Die zijn zo nauw verbonden. Dat grijpt naadloos in elkaar. Dat werkt de liefde van Jezus Christus dus uit in ons leven. Dat we gezien worden. En van daar uit anderen gaan zien. Niet met je ogen. Maar met je hart. Dat je je gekend weet. Met alles wat in je is. En dat je zo aanvaard wordt door God. In Jezus Christus. Dat maakt dat je ook anderen wil kennen en aanvaarden. En probeert verder te kijken dan je in eerste instantie kunt zien. Amen 5