Een tussentijds interview met enkele Syriërs over de toestand in hun land en hun toekomstvisie Damascus, 25.08.2012 door : Kris Janssen Met dank aan zij die hebben meegewerkt aan dit interview en van wie om begrijpelijke redenen de identiteit niet kan worden weergegeven. De onrust in Syrië houdt nu reeds meer dan anderhalf jaar aan. In het begin, 18 maanden geleden, dachten vele dat het conflict snel onder controle zou zijn en dat enkele maanden later de rust zou terugkeren. Doch, anderhalf jaar later wordt er nog steeds gevochten. Krijgt de Syrische regering de toestand wel terug onder controle? Wel, je moet weten dat de Syrische regering nog maar sinds een goede twee maanden militair er volledig tegenaan gaat,. En dan nog met uiterste voorzichtigheid en precisie om de burgerbevolking zo min mogelijk te raken. Eerst was er het akkoord met de Arabische Liga waarbij de Syrische regering beloofde om het leger uit de steden terug te trekken en een wapenstilstand te respecteren. De Syrische regering heeft zich daaraan gehouden maar de rebellen en terroristen hebben alleen maar misbruik gemaakt van deze toegeving door onmiddellijk in de steden te infiltreren waar het Syrische leger zich terugtrok. We weten allemaal wat er zich in Homs heeft afgespeeld. Daarna was er de bemiddelingspoging met de Verenigde Naties en de waarnemers. Hier speelde zich hetzelfde af. Het Syrische leger heeft zich zo goed mogelijk aan de akkoorden gehouden als mogelijk is maar de rebellen maakten ook hier maar alleen misbruik van de situatie om terreur te zaaien, te infiltreren en met hulp van het Westen, Qatar, Saoedi-Arabië en Turkije de waarheid te verdraaien en leugens te verspreiden. Daarna was er de aanslag in Damascus op 18 juli 2012 waarbij o.a. de Minister van Defensie en een hele rits andere topmensen van de Syri- 1
sche veiligheid zijn omgekomen. En nu weer de terugtrekking van de VN-waarnemers. Dit alles, na 18 maanden geduld te hebben uitgeoefend, heeft het Syrische leger besloten komaf te maken met het terrorisme. Doch, zoals reeds vermeld, met uiterste precisie en zorg voor de burgerbevolking om deze zo min mogelijk het slachtoffer te laten worden van de militaire operaties. Men kan dus stellen dat het Syrische leger nog maar sinds een tweetal maanden in het offensief is gegaan. Is het niet verontrustend dat elke keer wanneer het Syrische leger erin slaagt de orde te herstellen en de terroristen te verdrijven ze erin slagen ergens anders op te duiken? Van Dar'a naar Homs. Van Homs naar de hoofdstad Damascus. En nu weer van Damascus naar Aleppo. Enz.... Hoe wordt dit ingeschat? Wel, je moet weten dat telkenmale het leger een stad gezuiverd heeft, de rust echt wel terugkeert en blijft. Dar'a, Homs en Damascus zijn grotendeels veilig en het leven gaat er weer gewoon zijn gang. Ook in Aleppo worden de rebellen verdreven en zal heel binnenkort weer onder volledige controle zijn van de Syrische overheid. Idem dito voor Idlib, Deir-ez-Zour, etc.... Er zijn natuurlijk incidenten. Ernstige incidenten zoals bomaanslagen en ander zinloos geweld. Maar het is zeker niet zo dat de terroristen hele wijken bezetten en er de plak zwaaien en de burgerbevolking terroriseren. Je kan zelfs stellen dat deze bomaanslagen en andere gewelddaden, beperkt in tijd en ruimte, een uiting zijn van onmacht van de terroristen net omdat ze uit de steden verdreven zijn. Het Syrische leger heeft de touwtjes nu stevig in handen en de rebellen zijn op de vlucht. Propagandazenders zoals al -Jazeera en al-arabiya, die 100% ten dienste staan van de rebellen, trachten nu de indruk te wekken dat de rebellen zijn teruggekeerd naar Damascus maar dit is inderdaad propaganda. Een bomaanslag of een schietincident wil absoluut niet zeggen dat de rebellen ook maar 1 straat controleren. Overal waar de rebellen de kop opsteken worden ze onmiddellijk weggeveegd door het Syrische leger. Een paar laffe bomaanslagen is het enige waar ze zich nog mee kunnen profileren. 2
De terroristen infiltreren het land langs alle kanten : Turkije, Libanon, Jordanië, Irak.... Syrië heeft lange en poreuze grenzen die onmogelijk waterdicht kunnen worden gemaakt. Hoe kan de Syrische overheid dit ooit onder controle krijgen? Ja, dit is inderdaad een probleem. En daarom verwachten de meeste Syriërs dat de terreuraanslagen nog een hele tijd zullen doorgaan. Maar zoals hierboven uitgelegd, de steden en grootstedelijke gebieden, net zoals de rest van het land is onder controle van het leger en blijft ook onder controle van het leger. De infiltratie van jihadisten en huurlingen via de grenzen is een vervelend maar beperkt en gecontroleerd probleem. Het enige waartoe ze in staat zijn zijn bomaanslagen en terreurdaden maar strategische controle verwerven over een regio of stedelijk gebied zit er niet meer in. Na Aleppo zal het leger terug de controle verworven hebben over alle steden en regio's. Maar de rebellen beschikken over eindeloze financiële en logistieke middelen en worden bevoorraad door het Westen, Turkije en enkele Arabische landen met wapens, uiterst gesofisticeerde communicatieapparatuur enz.... We weten dat de financiële middelen van bv. Qatar en Saoedi-Arabië onbeperkt zijn dankzij de petro- en gasdollars. Zeker in vergelijking met de financiële middelen van de Syrische regering. Zij kunnen deze steun dus onbeperkt in de tijd volhouden zonder dat het hen eigenlijk financieel echt pij doet. Hoe moeten we dit inschatten? Wel, hier haal je een heel belangrijk punt aan dat zeker toelichting verdient. Ja, het is inderdaad zo dat de rebellen en terroristen over onuitputtelijke financiële middelen beschikken. De Arabische broeders die daar verantwoordelijk voor zijn zouden zich dus diep moeten schamen maar schaamteloosheid is hen blijkbaar gegeven. Doch, je moet één ding goed beseffen. 90% of meer van deze rebellen zijn nu buitenlandse jihadisten Salafisten en huurlingen. Dit is ooit anders geweest. Helemaal in de beginperiode van de onlusten lag de verhouding eerder op 50-50%. Vele Syriërs werden in het begin 3
verblind en opgeruid door de leugens en propaganda verspreid door al Jazeera en co. En er waren eveneens in het begin natuurlijk de oprechte betogingen voor politieke hervormingen. Maar deze oprechte uitingen naar het verlangen naar politieke hervormingen hebben natuurlijk niet van doen met het geweld en het bloedvergieten van de jihadisten en terroristen. Daar moet je dus zeker een onderscheid maken. En het politieke hervomingsproces is nu echt wel geïmplementeerd met een een nieuwe grondwet, parlementsverkiezingen en een nieuwe regering die is samengesteld uit alle politieke strekkingen aanwezig in het land. In 2014 zullen er trouwens Presidentiële verkiezingen plaatsvinden en de nieuwe Syrische grondwet (artikel 88) stelt duidelijk dat de President nog maar twee ambtstermijnen kan aanblijven. Misschien is het wel een goed idee om dit systeem ook in Saoedi-Arabië en Qatar te introduceren? Zij zijn immers toch zo begaan met democratie en democratische waarden? Wat die ander Syriërs betreft die in het begin van de onlusten verblind weren door de propaganda en leugens, wel zij weten nu ook wel beter en hebben massaal gebruik gemaakt van de amnestiemaatregelen die de Syrische regering heeft ingesteld om het land opnieuw te verbroederen en verzoenen. Zij zullen niet een tweede keer in die val lopen. Wie schiet er dan nog over? Inderdaad. Buitenlandse jihadisten en huurlingen. Het is trouwens veelbetekenend dat de rebellen klagen over "het gebrek aan steun die ze krijgen van de inwoners va Aleppo". Het is al zo ver gekomen dat deze rebellen hun militaire nederlaag verklaren door "een gebrek aan steun en hulp van de burgerbevolking in Aleppo". Wat hadden ze dan verwacht? Maar dit is toch wel heel veelbetekenend. Het toont duidelijk aan dat de rebellen absoluut niet meer op steun of nog maar sympathie kunnen rekenen bij de Syrische bevolking. Zij zijn hen kotsbeu en spuwen hen uit. Een dat is ook de verklaring waarom de verhouding en samenstelling van de rebellen zo snel is geëvolueerd en nu bestaan uit meer dan 90% buitenlanders en nog maar enkele Syriërs die dan ook nog grotendeels als jaren in het buitenland gevestigd waren. En om terug te keren naar de oorspronkelijk vraag van de onuitputtelijke financiële middelen en hulp van bv. Qatar aan de rebellen. Ja, dit kan dan wel waar zijn maar wat is het strategisch belang hiervan 4
wanneer de rebellen absoluut niet meer op begrip of sympathie kunnen rekenen van de Syriërs zelf? Het is een patstelling maar wel één die zij zelf gecreëerd hebben. Je hebt het militaire luik van het conflict. Het politieke luik. Maar een element dat vele analisten gevestigd in het buitenland over het hoofd zien is dat er ook een economische oorlog aan de gang is met als doel de Syrische economie te vernietigen en ook op die manier het land op de knieën te dwingen. De Syrische schatkist zou leeg zijn en kwatongen beweren dat de Syrische regering in Teheran en Moskou moet gaan bedelen. Wat is daar van aan? Er zijn verschillende aspecten aan deze zijde van het conflict die inderdaad wel eens over het hoofd wordt gezien. Het is ontegensprekelijk dat de economie door dit conflict rake klappen heeft gekregen. De toeristische industrie is ingestort, de militaire operaties kosten geld en dan is er nog het moorddadige embargo door het Westen ingesteld. Hoe valt dit wurgende embargo te rijmen met al die mooie woorden van democratie en bezorgdheid met het Syrische volk? Hoe durven zij die deze woorden in de mond nemen nog in de ogen van de Syriërs te kijken? Weet u dat onder het economische embargo ook grondstoffen vallen om medicijnen te maken? (1) De Syrische luchtvaartmaatschappij kan niet meer naar Europa vliegen en de banksector is afgesneden van alle internationale connecties en systemen. Dus ja, op korte termijn zijn er problemen. Maar wij hebben eerder in deze situatie gezeten. In de jaren '70 en '80 van de vorige eeuw waren wij ook een zogezegde paria staat. We hadden toen wel zeer goede betrekkingen met de Sovjet-Unie maar toen de Sovjet-Unie wegviel werden wij geconfronteerd met een ook acute economische crisis. Maar wij hebben ons kunnen aanpassen. En dat zal nu weer gebeuren. Deze economische aanpassing is zelfs al in volle gang. De Europeanen moeten eens beseffen dat de wereld ruimer is dan de Verenigde Staten en Europa. Wij ontwikkelen onze economische relaties met andere grootmachten en Staatsblokken in recordtempo. Den maar aan Rusland, China, India, Zuid-Amerika, Zuid-Afrika, Wit-Rusland, 5
enz.... De Russen en Chinezen bijvoorbeeld zullen maar al te graag de plaats van de Europeanen als handelspartner innemen. En voor de kwatongen die beweren dat wij moeten gaan bedelen. Het ontwikkelen van handelsrelaties als gelijke partners waar beide partijen voordeel uit halen is iets helmaal anders dan moeten gaan bedelen. Wij voeren handel met Iran, Rusland, China en anderen. Wij im- en exporteren. Dat is iets helemaal anders dan geld "krijgen". Dus j, er stellen zich problemen op korte termijn maar we passen onze economie aan om dit op te vangen en met succes. De enigen die in hun eigen vlees snijden met deze economische strafmaatregelen tegen Syrië en daar heel wat bij te verliezen hebben zijn de Europeanen zelf. En ze zouden beter moeten weten want dit pervers spelletje is al jaren in analogie bezig tegen Iran waarbij Westerse oliemaatschappijen zeer lucratieve contracten zijn kwijtgespeeld door stompzinnige economische sancties allen maar om hun Amerikaanse spitsbroeders te behagen. De Europeanen betalen daar een zeer dure prijs voor en ze leren niet bij. Het klinkt wel alsof de Syriërs in Europa en zij die sympathiseren met Syrië en het Syrische volk de zaken pessimistischer bekijken dan de Syriërs in Syrië zelf? Dat verbaast me. Syriërs zijn een vriendelijk en gastvrij volk maar ook een zeer trots en optimistisch volk. Wij zien de dingen misschien in een ander perspectief dan jullie in Europa, meer op lange termijn dan op korte termijn. Jullie focussen zich op de problemen die zich nu stellen en die er zeker zijn maar wij focussen ons op de langere termijn en de oplossingen en hervormingen die er mee gepaard gaan. Dat is het verschil. Damascus 25.08.2012 (1) "critical products like heating oil and staples like milk powder are becoming scarce..." The New York Times 27.11.2011 6
http://www.nytimes.com/2011/11/28/world/middleeast/arab-league-pr epares-to-vote-on-syrian-sanctions.html?pagewanted=all 7