de jeugdpsychiater in een JJI tussen droom en daad dr. Coby Vreugdenhil kinder- en jeugdpsychiater GGZ Meerkanten Lelystad
droom... multidisciplinaire samenwerking goed geschoolde en gemotiveerde medewerkers gestandaardiseerde diagnostiek gedragstherapeutisch leefklimaat als basis evidence based behandelingsmethodieken (gedragstherapie, MST, medicatie) door- en terugplaatsingen o.b.v. feitelijke gedrag en niet o.b.v. plaats(gebrek) of dreigend einde van de straf of maatregel langdurige nazorg in wisselende frequentie
daad multidisciplinair team: alle stafleden adviseren, lijnfunctionaris beslist medewerkers veelal laag geschoold, jong en/of weinig introspectief, onvoldoende begeleid wisselende kwaliteit groeps- en schoolobservaties, ontwikkelingsanamnese, heteroanamnese sensationele, maar niet (goed) onderzochte behandelmethoden hebben de beste PR geen gepland draaideurprincipe weinig/geen nazorg
resultaat behandeling in JJI kost veel geld en levert weinig op: het recidivepercentage na behandeling is zeer hoog het moet dus echt anders..
aanbevolen pedagogisch klimaat 75% van de jongens met PIJ of detentiestraf heeft een antisociale of oppositioneel-opstandige gedragsstoornis (ernstig) delinquente, gedragsgestoorde jeugdigen gaan beter functioneren en minder recidiveren door gedragstherapie nodig: consequent toegepast gedragstherapeutisch leefklimaat (zie competentiemodel - Han Spanjaard, PI Research Duivendrecht)
aanbevolen diagnostiek 90% heeft tenminste één psychiatrische stoornis met ernstig psychosociaal disfunctioneren bijna 80% als gedragsstoornissen niet meegeteld worden nodig: gestandaardiseerde psychiatrische diagnostiek en in kaart brengen van het psychosociaal (dis)functioneren door daarin getrainde medewerkers als uitgangspunt voor het behandelplan
aanbevelingen m.b.t. het behandelplan consequent gehanteerd gedragstherapeutisch leefklimaat als basis ouders altijd bij de behandeling betrekken (motiveren voor) vaardigheidstraining(en) scholing/werk/vrijetijdsbesteding op het niveau van de jeugdige bij ADHD, psychose, ASS, angst, depressie: psychoeducatie, (C)GT en zonodig medicatie resocialisatie middels gepland draaideurprincipe langdurige nazorg in wisselende frequentie
waar gaat het mis (1)? wisselend (te) permissief en (te) repressief groepsklimaat ouders niet bij de behandeling betrokken, niet te motiveren om mee te doen; stok achter de deur ontbreekt scholing sterk punt onvoldoende te motiveren voor vaardigheidstraining(en) onvoldoende aandacht voor het generaliseren van het geleerde
waar gaat het mis (2)? resocialisatie middels gepland draaideurprincipe niet mogelijk door veronderstelling dat resocialisatie zich in een stijgende lijn hoort te voltrekken en niet met 2 stappen vooruit en 1 (of 3) achteruit tekort aan besloten/open plaatsen geen terugplaatsingsgaranties het stoppen van begeleiding bij het eindigen van een straf of maatregel onvoldoende nazorg
waar gaat het mis (3)? jeugdige en ouders zelf geen lijdensdruk, schaamte, verzet e.d. voor diagnostiek psychiatrische stoornissen (ook) gedegen groeps- en schoolobservatie nodig directie en medewerkers vaak tegen psychiatrisch etiket en psychotrope medicatie
Bjj en dwanghandelingen arts kan jeugdige zonder stoornis van de geestvermogens dwangmedicatie geven onduidelijke positie arts bij overige dwanghandelingen (afzondering, fixatie) onvoldoende afspraken over taken en verantwoordelijkheden arts en psychiater bij dwanghandelingen bij personen met stoornis in de geestvermogens beperkte psychomedische zorg: geen verplichte 24- uurs verpleegkundige observatie bij dwanghandelingen
Discussiestellingen kwaliteit van het groepsklimaat is allerbelangrijkst daarnaast individuele behandeling van ernstig psychiatrisch c.q. gedragsgestoorde jeugdigen nodig psychiaters kunnen in JJI momenteel alleen ontwikkelingswerk doen voor de aard en intensiteit van de behandeling en de behandelsetting (gesloten, besloten, open) behoort niet de justitiële titel, maar de aard en ernst van de problematiek leidend te zijn in JJI s zonder 24-uurs B- of HBO-V verpleegkundige zorg mag een psychiater geen dwangmedicatie voorschrijven