Boekverslag Nederlands Het verrotte leven van Floortje Bloem door Yvonne Keuls Boekverslag door een scholier 2439 woorden 28 oktober 2001 7,4 111 keer beoordeeld Auteur Genre Yvonne Keuls Psychologische roman, Eerste uitgave 1982 Waargebeurd Vak Nederlands Beschrijvingsopdracht Korte motivatie Ik heb dit boek gekozen omdat het me een leuk boek leek, en omdat ik van veel mensen heb gehoord dat het een mooi boek zou zijn. Ook vind ik de schrijfster erg goed, ik heb namelijk De moeder van David S. ook al gelezen. Eerste persoonlijke reactie Ik vond het boek erg mooi om te lezen. Het was herkenbaar, ook al leef ik in een geheel andere situatie. En dat is raar. Continu probeerde ik mezelf met het hoofdpersonage te vergelijken, en dat lukte vaak ook nog. Ik vind dat erg knap van de schrijfster. Het boek was ook erg spannend, omdat er veel gebeurtenissen plaatsvonden en de hoofdpersoon steeds weer in nieuwe problemen terecht kwam. Dit boek heeft mij erg aan het denken gezet, omdat ik me nu besef dat drugs gebruiken niet licht aan je persoonlijkheid, maar in de levenssituaties waarin je terecht komt. Iedereen zou er verslaafd aan kunnen raken. En dat is beangstigend. Het boek was ook erg ontroerend, omdat het boek veel gebeurtenissen bevat, vol met emotie. Korte samenvatting Floortje Bloem is een wispelturig meisje. Ze kan aardig zijn, maar in de kindertehuizen waar ze geplaatst wordt heeft ze vaak last van driftaanvallen; agressief valt ze dan naar de andere kinderen uit. Als ze hiervoor op het matje geroepen wordt ontkent ze alles hevig. Floortje Bloem is door haar moeder afgestaan, omdat er in het café waar moeder Bloem bij tante Gerda hielp, geen plaats was voor een tweede kind. Ze is toen in een pleeggezin geplaatst waar ze het erg naar haar zin heeft. Als de vader bij een auto-ongeluk op slag dood is, is de situatie thuis niet meer houdbaar. De pleegmoeder kan het allemaal niet meer aan en kleine Floortje Pagina 1 van 5
wordt in een kindertehuis geplaatst. Later, op haar achtste jaar, komt ze in een gezin van een onderwijzer. Ze gedraagt zich zo slecht, dat ze er al na een half jaar weer weg moet. Floortje wordt in een observatiehuis geplaatst, waar ze allerlei verschillende testen moet doen. Ze heeft er geen zin meer in en houdt de psychologen en psychiaters voor de gek. Na allerlei strubbelingen, waaronder de vriendschap met een pedofiele man (Gerben), wordt Floortje in het tehuis "Gelders end" geplaatst. Ze is hier afgezonderd van de wereld, en zit soms uren in een isoleercel. Floortje vindt het maar niets en loopt weg. Ze gaat naar haar oudere zusje, want ondertussen is ze ook al een poosje thuis geweest, echt thuis. Maar het liep spaak. Met haar zusje beleefd ze allerlei avonturen. Steeds draagt ze het witte konijn, dat ze van Gerben heeft gekregen bij zich, net als haar geld. Hasj rookt ze allang, maar uiteindelijk neemt ze sterkere drugs. Floortje ziet het allemaal duidelijk. Haar leven wordt door anderen bepaald, want ze raakt door Beppie, haar oudere zus, aan de drugs, ze helpt Martin bij een inbraak, en ga zo nog maar even door. Maar die anderen zijn er niet de schuld van, bij alles wat ze doet kan ze nee zeggen, maar ze doet het niet. Ze doet mee. In haar ellende, haar verrotte leven, keert Floortje telkens terug naar tante Gerda, een dik gezellig mens van in de 60. Ze woont achter een café, dat vroeger van haar was, maar dat nu is overgenomen door Henk en Mia. Floortje steelt geld van tante Gerda en op het laatst is haar schuld zo groot dat ze niet meer terug durft te gaan. Het boek eindigt met Floortje en Beppie, die ruzie hebben over geld. Beppie wil geld van Floortje voor drugs, maar Floortje weigert het te geven. Beppie wordt hierom zo kwaad dat ze het konijn van Floortje uit het raam gooit. Floortje gaat hem zoeken, volledig in paniek, omdat haar konijn het enige in haar trieste leven was dat echt van haar was. Verdiepingsopdracht 1 Vertelsituatie Het verrotte leven van Floortje Bloem is verteld in een ikvertelsituatie. Dat betekent in dit verhaal dat Floortje het meeste zelf verteld, maar haar zus Beppie en tante Gerda vertellen ook stukjes. Waarschijnlijk is het verhaal dus wel subjectief, maar ik denk toch dat het een realistisch verhaal is. De gebeurtenissen kunnen echt gebeuren, en ze zijn niet erg overdreven of zo. Met deze vertelsituatie weet je niet altijd wat de andere personages vinden en denken, dus hebben ze voor mij soms wel verrassend gereageerd. Bijvoorbeeld als Beppie op het laatst het konijn van Floortje weggooit. Dat vind ik heel vreemd. Door deze vertelsituatie heb je ook al snel het meeste respect voor de verteller, omdat je daar de achtergronden van weet. Ik heb nu ook echt het idee dat Floortje een heel lief meisje was en bijvoorbeeld haar zusjes Beppie een vervelend egoïstisch kreng. Beppie heeft zelf ook wel stukjes verteld, maar veel minder, dus heb ik bij Floortje veel meer het gevoel dat ik haar ken. Maar dat komt dus door de vertelsituatie. Thematiek Het thema in dit boek is drugs en prostitutie en de problemen daaromheen door een slechte opvoeding. Ik vind dat een heel mooi thema, omdat iedereen het kan gebeuren en er heel veel gevallen van bekend zijn. Er zijn veel drugsverslaafden en prostituees in de wereld, dus ik vind het goed als doorsnee mensen die wereld een beetje leren kennen. Pagina 2 van 5
Ruimte In het leven van Floortje komt ze op vele plaatsen. Eerst woont ze bij een pleeggezin waar Floortje het erg naar haar zin heeft. Daar gaat Floortje op het begin ook naar school. Als de pleegvader van Floortje komt te overlijden, kan haar pleegmoeder het niet meer aan, dus moet Floortje naar een pleeghuis. Ze is daar erg agressief, dus gaat ze van het ene pleeghuis, naar het volgende strengere pleegtehuis. Hierdoor moet ze vaak verhuizen en dat is niet goed voor haar. De familie Pepperzakken vind haar wel leuk, dus mag ze daar in de weekends ook heen. Dat gaat op een gegeven moment ook niet goed, en Floortje komt in een observatiehuis terecht. Later gaat ze naar Rotterdam, waar ze samen met haar zusje in een kamer woont met alleen maar drugs. Die gebruikt ze daar dus. Ze woont op het laatst ook nog met haar zusje in een kamertje in Rotterdam. Verdiepingsopdracht 2 In het boek Het verrotte leven van Floortje Bloem zijn niet direct autobiografische elementen te vinden. Het zijn geen gebeurtenissen die de schrijfster zelf heeft meegemaakt. Althans, niet de echte gebeurtenissen. Bijvoorbeeld ruzie met je moeder over uitgaan heeft iedereen wel eens. Wel zijn de gebeurtenissen in het boek naar de realiteit geschreven. Yvonne Keuls heeft namelijk een hele tijd veel contact gehad met een heroïnehoertje. Ze heeft haar geobserveerd en met haar levenservaringen en met de schrijfsters fantasie, is een heel mooi, realiteitsverhaal voortgekomen. Yvonne Keuls schrijft dit boek eigenlijk omdat het heroïnehoertje wat zij gevolgd heeft, een opmerking had. Heroïnehoertjes passen nergens bij en er is toch niks voor zulke meiden als ik? Kun jij niet proberen of er wel iets komt, want ik leef toch nog... ik ben toch nog steeds niet verloren? Yvonne Keuls wilde hier iets aan doen, en wil dus met behulp van dit boek de mensen duidelijk maken dat het zo niet langer kon. De schrijfster wil dus hulp voor vrouwelijke prostituees onder de achttien jaar. De secundaire literatuur die ik heb gebruikt heb ik gevonden in Literom (op de computer op school) en in het kritisch lexicon (op school). Verdiepingsopdracht 3 Het boek Het verrotte leven van Floortje Bloem gaat over een heroïnehoertje. Het boek De moeder van David S. gaat ook over drugs. Deze twee boeken samen met Jan Rap en z n maat vormen een zogenaamd drieluik. Dit drieluik gaat over probleemjongeren, maar allemaal op een andere manier. Yvonne Keuls schrijft graag over de realiteit, want in de meeste van haar boeken is vrijwel alleen maar realiteit verwerkt. Het zou in ieder geval realiteit kunnen zijn. Yvonne Keuls is sociaal werkster geweest, en in haar boeken zijn de personages bijna allemaal gebaseerd op mensen die ze in haar leven heeft leren kennen. Alle boeken van Yvonne Keuls hebben dus eigenlijk allemaal een overeenkomst; ze zijn allemaal realistisch. Dat is bij Het verrotte leven van Floortje Bloem ook het geval. Dus het boek is wel geschreven in het oeuvre van de schrijfster. Werken van Yvonne Keuls Jan Rap en z n maat (eerste deel drieluik) Pagina 3 van 5
De moeder van David S. (tweede deel drieluik) Het verrotte leven van Floortje Bloem (derde deel drieluik) (1982) Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel (1985) Daniel Maandag (1988) Indische tantes (1988) De tocht van het kind Lowietjes smartegeld of het gebit van mijn moeder (1995) Meneer en Mevrouw zijn gek (1992) Ik heb deze informatie uit het kritisch lexicon van school. Ook heb ik gezocht in literom op de computer op school. Ik heb ook een kopie van een boek bijgevoegd waarop wat van de schrijfster geschreven staat. Evaluatie Over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht Ik vond het werken aan de verdiepingsopdracht niet echt erg moeilijk. Wel vond ik verdiepingsopdracht 3 moeilijk, omdat we dat nog nooit behandeld hebben. Maar van verdiepingsopdracht 1 hebben we het meeste ooit al besproken of behandeld, dus was dat niet zo moeilijk. Ik ben soms problemen tegen gekomen maar die heb ik dan in het kritisch lexicon of in het literom zelf kunnen oplossen. Ik heb er verder niet echt veel hulp bij nodig gehad. Ik vond deze verdiepingsopdracht wel moeilijker dan de vorige, omdat dit meer over de secundaire literatuur ging, en dan moet je veel over de schrijver en de boeken weten en opzoeken. Ik heb een beter zicht gekregen op het boek door deze opdrachten, omdat ik nu meer weet van de achtergronden. Dat is wel fijn voor mijn mondeling. Ik heb van deze verdiepingsopdracht geleerd hoe ik met de secundaire literatuur van schrijvers moet werken, en hoe ik bepaalde onderwerpen daarin moet opzoeken. Over het boek Onderwerp Het onderwerp van Het verrotte leven van Floortje Bloem is het uitzichtloze leven van een heroïnehoertje. Hoe zij door haar leven, de gebeurtenissen en haar slechte opvoeding aan de drugs is geraakt en in de prostitutie is gekomen. Het is ongelooflijk hoe erg dit boek naar de realiteit is geschreven. Het is een heel triest verhaal, maar op de een of andere manier kan ik me heel goed in de hoofdpersoon verplaatsen, zonder dat ik ooit soortgelijke gebeurtenissen heb meegemaakt. Ik ben door dit boek zeker anders over het onderwerp gaan denken. Ik begrijp nu dat aan de drugs raken niet ligt aan je karakter, maar aan de omstandigheden waar je in terecht komt. Ik heb wel eens andere boeken en/of films met hetzelfde onderwerp gezien (De moeder van David S.) maar ik vind dit boek het beste. Het is heel goed naar de (keiharde) realiteit geschreven. Gebeurtenissen Ik vind de belangrijkste gebeurtenis als Floortje weer in contact komt met haar zus Beppie. Dat valt samen met het eerste bezoek aan haar echte moeder. Dat is erg belangrijk omdat Floortje later veel met haar zus Pagina 4 van 5
omgaat, en haar zus ook een hoofdpersonage in dit boek is. Haar zus heeft een beetje hetzelfde leven, ze is ook een heroïnehoertje. De nadruk ligt in dit boek op de gebeurtenissen en de gedachten en gevoelens. Ze zijn beide erg belangrijk in dit boek. Dat is ook omdat er een wisselend ik-perspectief is, dus lees je door de ogen van verschillende mensen, dus beleef je de gedachten van verschillende mensen mee. Bepaalde gebeurtenissen hebben mij wel aan het denken gezet. Eigenlijk allemaal. Het is moeilijk te beseffen dat dit allemaal gebeurt terwijl ik me zorgen maak over bijvoorbeeld een punt wat ik terug krijg. De gebeurtenissen spelen zich allemaal af in een beetje een negatieve sfeer. Het is allemaal niet vrolijk en gezellig, maar triest en negatief. Het is wel vervelend dat er nooit een keer iets goed gaat, en nooit een keer iets vrolijks gebeurt. Maar dat is dan dus de echte realiteit. Personages De hoofdpersoon is voor mij geen heldin op wie ik zou willen lijken. Maar ik heb wel respect voor haar. Floortje heeft een sterk karakter, want anders had ze dit leven nooit overleefd. Ze heeft dan wel een verrot leven gehad, maar je merkt in het boek dat ze zichzelf nog niet helemaal verloren voelt. Ik kan me ook erg goed in haar verplaatsen. Dat vind ik zelf eigenlijk vreemd, omdat ik een totaal ander leven leid. Toch heb ik vaak herkenning proberen te zoeken, en soms heb ik die ook gevonden. De personages zijn voor mij echt gaan leven, waardoor het boek nog veel realistischer werd voor mij. Ik zou misschien soms wel andere beslissingen hebben genomen als ik er nu over nadenk. Maar in de positie als heroïnehoertje kun je daar nu niets over zeggen. Zij doen alles voor drugs, terwijl ik nu denk dat ik nooit een hoertje zal worden. Je weet gewoon niet hoe je in zo n situaties zal reageren, omdat het allemaal veel te onbekend voor ons is. Ik vond veel personages wel sympathiek. Floortje zelf vond ik leuk, en ook haar zus wel. Zelfs de moeder van Floortje vond ik de slechtste niet. Zij wilde Floortje dan wel niet bij zich houden, maar dat was niet verkeerd bedoeld. De mensen die Floortje en Beppie aan de drugs hebben geholpen vind ik wel heel onsympathiek. Ook de Marokkanen die Floortje even vasthielden vond ik erg egoïstisch en grof. Bouw Ik vond de bouw van het boek niet echt ingewikkeld. Het boek is chronologisch verteld en dat is makkelijk lezen. Er zaten wel een aantal kleine flashbacks in, maar die waren niet moeilijk te volgen. In een flashback dacht Floortje bijvoorbeeld terug aan haar eerste pleegvader. Dat was niet verwarrend of zo. Je ziet de gebeurtenissen in dit boek door de ogen van meerdere personages. Dat past wel bij het verhaal, dus het is wel geslaagd. Maar ik weet niet of ik het veel mooier vind dan dat je de gebeurtenissen door de ogen van een personage ziet. Taalgebruik Ik vind het taalgebruik in dit boek erg goed. Het is niet erg moeilijk, maar ook niet te makkelijk waardoor het saai zou worden. Het zijn geen speciaal lange zinnen, maar ook geen irritant korte zinnen. Het boek is opgebouwd in hoofdstukken, die iedere keer een nieuw stukje verhaal aanduiden. Deze hoofdstukken zijn dan weer verdeeld in verschillende stukjes waarin van perspectief wordt veranderd. Dat lijkt misschien erg onoverzichtelijk, maar dat valt heel erg mee. Ik heb er namelijk helemaal geen last van gehad. Ik heb nu eigenlijk pas ontdekt dat het in verschillende onderdelen is verwerkt. Het enige wat een beetje vreemd is, is dat alle personages die een keer vertellen, allemaal dezelfde stijl hebben met het schrijven. Dat heb ik uit de secundaire literatuur gehaald, en toen ontdekte ik dat zelf ook. Pagina 5 van 5