Boekverslag Engels The lord of the rings: Fellowship of the ring door J.R.R. Tolkien Boekverslag door een scholier 2688 woorden 1 februari 2005 6,2 25 keer beoordeeld Auteur Genre J.R.R. Tolkien Fantasy & SF Eerste uitgave 1954 Vak Engels J.R.R. Tolkien, In de ban van de ring De reisgenoten. Utrecht/Antwerpen 1956 (Vertaald door Max Schuchart) De verfilming van het boek heeft me ertoe aangezet dit boek te gaan lezen. De film toont mooie landschappen en leuke personages, gespeeld door goede acteurs. En als je dan hoort van je ouders dat in de film nog stukken uit het boek zijn weggelaten wil je het boek natuurlijk ook lezen. Het genre van het boek sprak mij ook erg aan. Ik lees vaak fantasieboeken omdat mijn interesse daar naar uitgaat. Dus zowel de verfilming als het advies van mijn ouders hebben me gemotiveerd om dit boek te gaan lezen. De oorspronkelijke titel van het boek is The fellowship of the Ring, being the first part of The Lord of the Rings. Het is geschreven door de welbekende schrijver J.R.R. Tolkien en vertaald door Max Schuchart. Eerst even iets over de Ring waar de hele Trilogie om draait. De Ring werd lang geleden gesmeed in de vuren van de Doemberg door een zwarte heerser genaamd Sauron in het land Middelaarde (waar het verhaal zich afspeelt). De Ring is zijn eigendom en hij heeft er een hoop van zijn macht in doen overgaan, zodat hij over iedereen kon heersen. Later, tijdens een grote slag werd Sauron verslagen en Isildur sneed de ring van Saurons vinger en eigende hem zich toe. Toen was Sauron overwonnen en zijn geest vluchtte. Maar toen Isildur op een dag werd aangevallen door orks (slechte, in grotten wonende wezens) ging de Ring verloren. Hij viel in de rivier de Anduin en verdween. Lang daarna vond Déagol, een wezen van een aardig en rustig riviervolkje de Ring. Zijn vriend Sméagol raakte in de ban van de ring en vermoorde Déagol waardoor hij de Ring in bezit kreeg. Sméagol werd erg ongeliefd bij zijn volk omdat de Ring hem macht gaf overeenkomend met zijn grootte en Sméagol de Ring voor kwade dingen gebruikte. Hij deed overal kwaad totdat hij door zijn eigen volk werd verbannen. Hij vluchtte de bergen en grotten in en vervormde en kreeg grote ogen die in de duisternis konden zien. Daar leefde hij heel lang omdat de Ring hem een onnatuurlijk lang leven schonk. Op een dag raakte hij de Ring kwijt en kwam de Ring in de handen van Bilbo terrecht. Pagina 1 van 5
Bilbo is de oom van Frodo en heeft Frodo geadopteerd omdat Frodo geen ouders had en zijn lievelings neef was. Toen Bilbo zijn 111e verjaardag vierde heeft hij de Ring aan Frodo gegeven. Nu Sauron weer meer macht begint te krijgen en voortdurend opzoek is naar de Ring is het Frodo s taak de Ring te vernietigen. Frodo is dus de hoofdpersoon en het is zijn taak om de Ring te vernietigen. Daarvoor moet hij eerst een hele weg afleggen naar het donkere land Mordor waar de Ring vernietigd moet worden in de vuren waarin hij ook is gesmeed, in de vuren van Orodruin (Doemberg). Frodo is een hobbit. Hobbits zijn een bijzonder rustig en klein volkje die houden van rust en lekker eten. Maar Frodo is de aangewezen persoon om de Ring naar Mordor te brengen omdat de Ring niet zoveel invloed blijkt te hebben op hobbits als op bijvoorbeeld op mensen. Frodo gaat vergezeld door een heel reisgenootschap. Het reisgenootschap bestaat uit negen leden namelijk; Gandalf de Grijze, een oude en wijze tovenaar; Aragorn zoon van Arathorn, een mens en doler uit het Noorden en afstammeling van Isildur; Gilmli zoon van Gloin, een dwerg; Boromir zoon van Denethor, een mens; Legolas zoon van Thranduil, elf uit het Demsterwold; Pepijn Toek, een vreselijk nieuwsgierige hobbit; Merijn Brandebok, ook een Hobbit; en Sam Gewissies, een Hobbit en de vriend en tuinman van Frodo. In het begin gaan Frodo, Sam, Pepijn en Merijn samen op weg naar Rivendel, het huis van Elrond, een belangrijke elf. Aangekomen in Breeg ontmoeten ze Aragorn die hen beschermd tegen de negen Ringgeesten (Nazgûl). Op Weertop werd Frodo neergestoken door de machtigste van de Nazgûl. Door het giftige zwaard wordt Frodo zeer ziek. Gelukkig komt er een elf die hem op een paard snel naar Rivendel rijdt. Eindelijk aangekomen in Rivendel wordt Frodo verzorgt door de genezende handen van de Elfen. Eenmaal hersteld woont hij een geheime vergadering bij over wat te doen met de Ring. Nadat het besluit was gemaakt dat de Ring vernietigd moest worden, werden de acht reisgenoten gekozen om Frodo op zijn gevaarlijke reis te vergezelen. Zo werd het Reisgenootschap, het onderwerp van het eerste deel van de trilogie, gevormd. Een reisgenootschap met negen reisgenoten, evenveel als Nazgûl. Het eerste lid van het reisgenootschap verliezen ze in de mijnen van Moria. Vroeger een mooie plaats waar dwergen woonden met schitterende zalen en gangen. Maar de orks hebben de dwergen uitgeroeid in Moria. Maar behalve orks is er nóg een schepsel in de diepte: een Balrog, een demon uit de Oude Wereld. De Reisgenoten komen de Balrog tegen, waarop Gandalf zegt dat ze moeten vluchten omdat zwaarden tegen een Balrog nutteloos zijn. Gandalf vecht tegen de Balrog en valt tenslotte samen met de Balrog in de diepte. Dit eerste deel van de trilogie eindigt met het uiteenvallen van het Reisgenootschap. De reisgenoten zitten op een soort eilandje in de rivier de Anduin om te besluiten of ze naar Minas Tirith (hoofdstad van Gondor) gaan of naar Mordor. Frodo wil even over deze beslissing nadenken en trekt zich terug. Boromir komt hem achterna en probeert de Ring af te pakken omdat hij de macht van de Ring niet kan verdragen en de Ring wil gebruiken in de oorlog tegen Mordor. Dat kan natuurlijk niet want de Ring doet alleen kwaad, geen goed. Frodo vlucht en Boromir schaamt zich dat hij heeft toegegeven aan de macht van de Ring. Na een tijd gaat het Reisgenootschap Frodo zoeken. Ze splitsen op. Maar dan vallen de Uruk Hai aan. Een door Saruman, die eerst een goede tovenaar was, gemaakt soort Orks. Alleen kunnen Uruk Hai wél zonlicht verdragen, lange afstanden afleggen en zijn ze een stuk groter en sterker dan orks. Boromir valt in de strijd, in een poging Merijn en Pepijn te verdedigen tegen de Uruk Hai. Merijn en Pepijn worden ontvoerd. Frodo gaat samen met Sam naar Mordor om de Ring te vernietigen en Legolas, Aragorn en Gimli gaan Pagina 2 van 5
achter de Uruk Hai aan om Pepijn en Merijn te redden. Zo valt het Reisgenootschap uiteen en begint het tweede deel van In de ban van de ring. Het onderwerp van de boeken is het brengen van de Ring naar Mordor. Ik vind het heel knap hoe Tolkien daar zo n verhaal van kan maken. Vol met allemaal verrassende gebeurtenissen en vreemde landen. Je zou misschien een saaie reis verwachten met afentoe wat doden door een aanval door een aantal slechte wezens maar het boek is elk moment weer anders. Het onderwerp is zeer interessant. Dwergen en Elfen bestaan niet maar door dit boek krijg ik het idee dat ze echt (hebben) bestaan. De gedachtes, handelingen, emoties en gebeurtenissen zijn zo realistisch dat je je goed kan inleven. De Gouw bijvoorbeeld, de woonplaats van de Hobbits, wordt zeer precies beschreven. De verschillende delen van de Gouw, en de geschiedenis van de Hobbits en de verschillende Hobbitfamilies die er wonen worden beschreven alsof ze serieus (hebben) bestaan. Ik had vooraf al bepaalde verwachtingen van het onderwerp door de film. Ik ben het boek gaan lezen, zoals al eerder vermeld, doordat ik zeer enthousiast was over de film. Ik verwachtte dat het een fantastisch boek was met nog meer gebeurtenissen dan in de film en dat ik er lekker in kon lezen. Die verwachtingen zijn beslist uitgekomen. Tolkien heeft het onderwerp zeer precies uitgewerkt. Hij heeft zelfs een heel boek met de geschiedenis van de volkeren en talen van Middelaarde geschreven, namelijk de Silmarillion. Daarin staat precies hoe Middenaarde is ontstaan en welke talen er worden gesproken en belangrijke gebeurtenissen uit de geschiedenis van Middenaarde. Hij beschrijft bepaalde landschappen, de geschiedenis en plaatsen in dit boek vaak ook heel precies en er zit een kaart bij het boek. Het onderwerp ligt helemaal in mijn belevingswereld. Verhalen over elfen en dwergen en dat soort dingen vind ik heel leuk. Sommige mensen interesseren zich bijvoorbeeld voor oorlogsverhalen, maar ik dan weer helemaal niet. Ik vind tekeningen van elfen ook heel mooi. Het is gewoon fijn om zulke verhalen te lezen en lekker te ontspannen. De gebeurtenissen zijn vooral spannend en verrassend. Ze gebeuren op de meest onverwachte momenten. Opeens staan de negen Nazgûl (ringgeesten), die in zwarte doeken gehuld gaan op de Weertop tegen een paar kleine Hobbits en Aragorn (het Reisgenootschap bestond toen nog niet). Ook het feit dat de Reisgenoten maar met zijn negenen zijn en een het lot van heel Middenaarde met zich meebrengen maakt het extra spannend. Een voorbeeld van nog een verrassende gebeurtenis is dat Saruman, die eerst een goede tovenaar en een goede vriend van Gandalf was, opeens slecht geworden is en de troep Uruk Hai op de Reisgenoten afstuurde. De gebeurtenis die de meeste indruk op me heeft gemaakt is de tocht door de Mijnen van Moria. Ik had dat stuk in de film al gezien en vond dat erg spannend door alle orks- en dwergenlijken op de grond, door de grote donkere zalen en de Balrog. Dus zat ik al vanaf dat het Reisgenootschap in het boek Moria binnen ging in spanning. De gebeurtenissen in het boek blijven me het hele boek door boeien. Maar er is een stuk waar ik echt doorheen moest worstelen omdat het nogal saai was. Dat stuk was onder andere de Proloog. Daarin wordt geschreven over de daden van allerlei bekende Hobbits, over hun gewoontes, over de vondst van de Ring enzovoort. Ik heb een stuk van de Proloog gelezen en ben er daarna maar mee gestopt omdat ik de meeste dingen al wist doordat ik ook al het boek De Hobbit van Tolkien had gelezen. Het stuk na de proloog gaat over de voorbereidingen en het feest voor Bilbo s verjaardag en het duurt lang voordat Frodo Pagina 3 van 5
eindelijk op weg gaat en het dus interessant begint te worden. In de film zijn soms een paar gebeurtenissen weggelaten omdat de film anders te lang zou worden. Er is ook een best groot stuk weggelaten over de Grafheuvels en Tom Bombadil maar dat stuk is ook verder niet belangrijk in het verhaal. De gebeurtenissen in de film zijn goed uitgebeeld, het lijkt allemaal heel echt. Iedereen die aan de film heeft meegewerkt heeft geprobeerd de gebeurtenissen zo goed mogelijk uit te beelden en dat is aardig gelukt. Ik heb geen idee wat ik beter vind, het boek of de film, want zonder de film is het boek een stuk saaier. Als je namelijk het boek leest zie je de scènes uit de film weer voor je. Het karakter van Frodo (de hoofdpersoon) is goed beschreven. Frodo is een een Hobbit en daar is een hele Proloog over geschreven. Later in het boek wordt ook duidelijke in welke opzichten hij van de beschrijving van de Hobbits afwijkt en welke karaktereigenschappen hij nog meer heeft. Frodo gaat bijvoorbeeld op een gevaarlijke reis, iets wat de meeste Hobbits niet zouden doen. Hobbits houden van rust en niet van magie en dat soort dingen. Er wordt ook verteld over zijn achtergrond, over hoe hij bijvoorbeeld zijn ouders is kwijtgeraakt. Het is belangrijk dat het karakter van de hoofdpersoon goed en duidelijk wordt beschreven zodat de lezer zich goed kan inleven en de hoofdpersoon begrijpt. De personages in dit boek zijn behalve mensen allemaal andere wezens maar toch kun je er veel menselijke dingen in herkennen en dat maakt het verhaal zo levensecht. Ze handelen ook als mensen en bijvoorbeeld elfen, hobbits en dwergen lijken wat betreft uiterlijk ook erg op mensen. Sommige menselijke eigenschappen zijn alleen iets sterker dan andere. De meest bekende eigenschap van dwergen is bijvoorbeeld hun koppigheid. De elfen bijvoorbeeld zijn heel wijs en daar zouden de meeste mensen nog iets van kunnen leren. De orks doen alleen maar kwaad en kennen geen liefde. Ik kan me het best verplaatsen in de personages die ik het leukst vindt. Doordat je in de loop van het verhaal steeds meer te weten komt over de personages kun je je steeds beter inleven in zo n personage. Dan stel je je voor hoe je je zou voelen als je dat personage was en wat je zou doen in bepaalde situaties. Je leest het boek dan alsof je dat personage bent. Zo zit je eigenlijk in de wereld van het boek. Ik keur het gedrag van de hoofdpersoon goed. Hij geeft niet toe aan de macht van de Ring en blijft doorgaan op weg om de Ring te vernietigen. Hij gaat op een gevaarlijke reis naar Mordor en er is maar weinig kans dat er een terugreis voor hem is. Het verhaal is spannend en ik denk dat dat komt door alle onverwachte gebeurtenissen. Bij sommige boeken kun je gewoon al voorspellen wat er gaat gebeuren en dat nogal saai maar niet bij dit boek. Het Reisgenootschap zou bijvoorbeeld over de gletsjer Caradhras door de Nevelbergen trekken maar kwam in een sneeuwstorm terecht waardoor ze terug moesten en door de Mijnen van Moria gaan. Als je het leest merk je dat Gandalf dat niet leuk vindt maar je weet niet waarom. Gandalf wist namelijk van het bestaan van de Balrog maar zegt daar niks over zodat de lezer nog geen idee heeft wat het Reisgenootschap daar misschien te wachten staat. Er zitten niet zoveel flashbacks in het verhaal, alleen als ze nodig zijn. Zoals bijvoorbeeld als Gandalf in begin verteld over de Ring, over hoe hij bij Gollem (Sméagol) terecht kwam en uiteindelijk bij Frodo. Als je dat weglaat weet de lezer niks over de Ring en begrijp je het verhaal niet meer. Ik zie de gebeurtenissen door de ogen van verschillende personages. Door de ogen van het personage dat op dat moment het belangrijkst of leukst is. Ik heb bijvoorbeeld het verhaal nog nooit door de ogen gezien van een ork die het Reisgenootschap aanvalt. Aan het slot van het boek zit je natuurlijk nog wel met vragen en onduidelijkheden omdat dit pas het eerste deel van een trilogie is. Normaal vind ik het heel vervelend als het einde niet duidelijk is, dan heb je het Pagina 4 van 5
gevoel alsof het boek nog niet uit is. Hier zorgen die vragen er juist voor dat je deel twee en drie ook te gaan lezen. Je moet natuurlijk weten wat er met alle leden van het uiteengevallen Reisgenootschap gebeurt. Afentoe is het taalgebruik nogal onduidelijk, bijvoorbeeld bij beschrijvingen. Ik heb bijvoorbeeld de beschrijving van Amon Hen wel ongeveer 10 keer door moeten lezen. Tolkien gebruikte daarbij lange zinnen en allerlei namen en windrichtingen en als je een woordje overslaat snap je het al niet meer. Gelukkig had ik de kaart en had ik de film gezien zodat ik al ongeveer wist hoe het eruitzag. De verhouding tussen dialoog en beschrijving vind ik goed. Een paar personages kletsen niet zo drie pagina s vol bijvoorbeeld. Er wordt natuurlijk veel gezegd maar tussendoor komen er altijd nog een paar regeltjes van de verteller. Wat ik bijzonder vind aan het taalgebruik is dat verschillende personages ook verschillend taalgebruik hebben. Een hobbit zegt bijvoorbeeld verdrinkte en als je me vat, iets wat een wijze elf niet zou zeggen. Het taalgebruik past ook wel bij het onderwerp. De bewoners van Middenaarde vechten met zwaarden en hebben geen elektriciteit en dat soort dingen en daardoor krijg je het idee dat het lang geleden is gebeurd. In het boek worden ook nog veel ouderwetse woorden gebruikt zoals noch noch en gij. Dat komt natuurlijk ook omdat het een oud boek is maar het past daardoor ook goed bij het onderwerp. Ik vind het een geweldig boek en kan het iedereen aanraden. Ik vind het boek vooral goed omdat Tolkien zich helemaal heeft verdiept in het onderwerp. Er is eigenlijk niet zoveel op dit boek aan te merken behalve misschien dat je het boek echt moet moet wíllen lezen anders kom je niet door sommige stukjes heen, zoals het begin. Ik ben in ieder geval met plezier begonnen aan deel twee en deel drie van In de ban van de Ring. Pagina 5 van 5