Pimp je kamer Somaliër op carrièrepad. De eerste 50 dagen De leren look. Dromen van de top. Onafhankelijk magazine van Tilburg University

Pimp je kamer Somaliër op carrièrepad De eerste 50 dagen De leren look Dromen van de top Onafhankelijk magazine van Tilburg University no. 04 27 oktober 2011

Jules Muis International renowed Accountant Marco Freriksen CEO Bluzor Arnold Schilder Chairman of the IAASB Leo van der Tas Partner Ernst & Young Accounting Insight 2011 The International Accountants World Midi Theater Tilburg, Thursday November 24th Subscribe at www.asset-accountingfinance.nl

Inhoudsopgave.03 Colofon Adres Postbus 90153, 5000 LE Tilburg. univers@uvt.nl 8. www.universonline.nl Basisontwerp Unit20: Yoe San Liem en Maud van Velthoven Druk PrismaPrint Advertenties g.vandooren@uvt.nl Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University Volgende editie Univers 05 verschijnt op 24 november 2011 Redactieraad Jan Bouwens, Bart de Geus, Thom Meens, Walther Verhoeven, Wiel Schmetz, Marcel Zeelenberg Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel, Erik-Jan Broers, Dolph Cantrijn, Andrew Cartwright, Gerrie van Dooren, Adrian van den Eerenbeemt, Luuk Eliens, Sonia Kolasinska, Lieke Meertens, Tom van Nuenen, Charles Peter, Marjolein Pijnappels, Iris Scherphof, Bas van der Schot, Gabriel Schouten de Jel, Karel Soudijn, Lieke Steijvers, Ton Toemen, Yvonne Verschuren, Marten van de Wier, Peter de Wit, Malini Witlox. 11. 28. 2011 Univers Magazine Tom van Nuenen schreef Passion, fear & faith (pagina 8-10) De journalistiek laaft zich maar al te graag aan de slechte resultaten van het Nederlandse asielbeleid. Wie iemand als Mohamed spreekt, ziet de andere kant. De student vluchtte als kind uit Somalië en heeft zich hier ontpopt tot politicus en ondernemer. Hij is iemand met een doel, een missie. Zelf zegt hij dat hij geen road map voor de toekomst heeft, maar hij stuurt toch duidelijk aan op een betere wereld. Respect! 11. De eerste 50 dagen Je eerste stappen op de uni zijn mooi, maar ook stressvol. Vijf studenten vertellen over hun frisse start in Tilburg. 14. Mijn eigen kleine paleisje Maak van je nieuwe kamer annex zwijnenstal een blinkend paleisje, dankzij deze kamerklus- en huishoudtips. 16. Topsport op TiU Twee topsporters op TiU over hun dagelijkse routine, hun doelen, en hoe je topsport met je studie combineert. 28. Two-year vacation Instead of finding a 9 to 5 job, graduate Arjen van Wijk chose another path: sailing across the world for two years. 04. Buzz 06. Pics 08. Passion, fear & faith 11. Wittebroodsweken 14. Klussen 16. Coverstory 20. Lifestyle 26. Science & School 28. International 31. What s in the world

04. Buzz coördinatie Malini Witlox Reorganiseren doe je (niet) zo De Universiteitsraad is ontevreden over het reorganisatieplan van de universiteit. De studentenfracties zijn boos over de daling van het aantal studentenwerkplekken, terwijl Abvakabo vreest dat de reorganisatie wordt gebruikt om van personeel af te komen. Momenteel telt de campus duizend computerwerkplekken voor studenten; het CvB wil de helft ervan laten vervallen. Een absolute no go, aldus studentenfracties SAM en Front, die zeggen dat er nu vaak al een tekort aan computerwerkplekken is. Toch blijft de collegevoorzitter, Hein van Oorschot, achter zijn voorstel staan. In tentamenperiodes zijn er te weinig werkplekken maar studenten hebben dan ook meestal geen pc nodig, maar een rustige werkplek. Met de opkomst van laptops en tabletpc s verdwijnt de traditionele pc uit ons dagelijks gebruik. De Abvakabo-fractie heeft andere zorgen. Raadslid Korrie van Helvert: Wij krijgen concrete signalen dat het reorganisatieplan wordt gebruikt om personeelsproblemen op te lossen. Een dienst hoeft dan niet naar de rechter om van personeel af te komen en het kost hen weinig, want het geld komt uit het reorganisatiefonds. Van Oorschot bestrijdt dat het plan gebruikt wordt om mensen te lozen. Wat mij betreft moet er een inhoudelijke argumentatie zijn om met werkzaamheden op te houden of om ze anders in te richten. De Universiteitsraad praat vier november verder over het plan. Knipoog ;) Sliep uit! Marcoen Cabbolet en zijn promotor Harrie de Swart lachen in hun vuistje nu Cabbolet aan de Brusselse universiteit alsnog zijn doctorstitel heeft behaald. Een eerdere poging tot promotie in zowel Tilburg als Eindhoven strandde voortijdig. Oorzaak: het proefschrift zaagt aan de wortels van zowel de relativiteitstheorie als de kwantummechanica. Daar hadden sommige promotoren toch wat moeite mee. Maar die hadden het mooi allemaal mis, laat De Swart nu weten in een triomfantelijk persbericht. Hij meldt dat Cabbolet niet alleen met grote onderscheiding is gepromoveerd (wat goed Belgisch is voor zoiets als cum laude ), maar ook dat het eerder zo verguisde onderzoek inmiddels is verschenen in het prestigieuze wetenschappelijke tijdschrift Annalen der Physik. De Swart stelt voorts onomwonden dat het duidelijk mag zijn dat de Eindhovense universiteit haar eigen procedures volledig aan haar laars heeft gelapt, en een academische blunder van jewelste heeft begaan. Zo, lekker, die zít. En Cabbolet? Die laat het gesteggel maar wat graag over aan zijn beschermheer en heeft in de tussentijd de samenvatting van zijn proefschrift voor de gein in het Limburgs laten vertalen. Daar kom je in Brussel ook nog wel mee weg. Toch? Slecht Promovendi zijn gewoon werknemers en horen salaris te krijgen, geen beurs. (72 procent, 94 stemmen) Het kabinet wil beurzen voor promovendi, in plaats van salarissen Goed Door de komst van studentpromovendi kunnen meer onderzoekers promoveren met minder geld. (28 procent, 37 stemmen) Tilburgse promovendi worden vertegenwoordigd door het Tilburgs Overleg Promovendi. Voorzitter Margot Bennink wil niet reageren op de poll. Er is, voor zover ik weet, momenteel geen standpunt dat door alle promovendi uit Tilburg gedragen wordt. Mijn rol is om alle promovendi uit Tilburg te vertegenwoordigen. Ik vind het niet gepast om mijn persoonlijke mening te geven. Bart Joosten, promovendus bij de Tilburg School of Humanities Ik denk dat het geen goed idee is. Veel mensen kiezen juist voor een promotietraject vanwege de voordelen van een baan. Pensioen, sociale voorzieningen. Ik denk dat promoveren met een beurs excellente studenten doet besluiten het bedrijfsleven in te gaan. Stem ook op onze nieuwe poll: 'De universiteit wil de helft van de computerwerkplekken voor studenten schrappen.' Wat vind jij? Ga naar UniversOnline. Univers online Veni-subsidie voor vijf Tilburgse onderzoekers Vijf Tilburgse gepromoveerde onderzoekers hebben een Veni-subsidie van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) gekregen. Elke onderzoeker krijgt 250.000 euro. I*ESN huurt oude pand d Artagnan De internationale studentenvereniging I*ESN trekt in het oude pand van d Artagnan aan de Tilburgse Heuvelring. Het gaat om een huurcontract voor de komende vijf jaar. Wijo Kop tijdelijk in managementteam FSW Tilburg University heeft hoogleraar Wijo Kop tijdelijk aangesteld als lid van het managementteam van FSW. Kop neemt zitting in het bestuur tot er een nieuwe decaan is aangesteld. Studenten straks vaker in omgebouwd kantoorpand Studenten worden in de toekomst mogelijk vaker gehuisvest in leegstaande kantoorpanden. De regelgeving om die kantoren om te bouwen, wordt binnenkort versoepeld. Premasterstudent eerder gedupeerd door langstudeerboete Studenten die in het verleden een premaster hebben ge-

Niet te zeer focussen op dat vrouwelijk gezwiep Buzz.05 Proost ff bellen met Wouter Lankhorst Student Wouter Lankhorst nam voor een dag de positie van algemeen directeur Eric Gudde over bij voetbalclub Feyenoord. Dit gebeurde in het kader van het programma CEO for one day. Hoe was het? Erg interessant. Ik heb een case gekregen, al mag ik nu nog niet zeggen waarover. Ik heb daarover gesproken met verschillende mensen, waaronder de manager communicatie, de technisch directeur en natuurlijk met Eric Gudde zelf. Ik heb ook een vergadering voorgezeten met mensen van de jeugdopleiding. Ik weet zelf helemaal niets van voetbal, maar misschien ben ik juist daarom gekozen ben voor de CEO-dag bij Feyenoord. Ik sta er fris in. Nooit te oud Wat heb je geleerd? Hoe het bestuur van zo n club is. Het is een onderneming met een winst- en verliesrekening, net als andere ondernemingen. Tegelijkertijd is het management heel abnormaal. Je wordt 34 keer per jaar afgerekend op de prestaties van het eerste elftal. En er spelen continu emoties en verwachtingen mee die emoties moet je zien te managen. Het Feyenoordbestuur heeft het laatste jaren flink wat te verduren gekregen. Toch hebben ze nog steeds een positieve no-nonsense instelling. Als je je zo n instelling eigen weet te maken, kun je ver komen." Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet, het academische wereldje zit er vol mee. Univers licht er de mooiste uit. Een leven lang leren. Dat geldt zeker voor promovendus Jan van Tongeren. Op 71-jarige leeftijd promoveerde hij op een proefschrift over een betere schattingsmethode op basis van zogenoemde Bayesiaanse statistiek. Van Tongeren kwam vijftien jaar geleden op het idee voor zijn onderzoek. Ik heb als hoofd National Accounts gewerkt en wilde mijn praktijkervaring op papier zetten. Ik ben kritisch over de richting waarin de econometrie gaat. Men is te toekomstgericht; het gaat te weinig over metingen in het verleden." Door andere prioriteiten heeft het 15 jaar geduurd voordat Van Tongeren zijn onderzoek kon afronden. Mijn promotor Jan Magnus heeft vaak tegen me gezegd dat ik op moest schieten omdat ik anders te oud werd, maar zelf vind ik mijn leeftijd niet bijzonder. Column (Salsa)stuntelen Dansen, het is me wat. Bedoeld voor de vrije uiting van geest en lichaam maar tegelijkertijd bolstaand van conventies. Vrouwen proberen zwoel en vol overgave hun heupen in de strijd te werpen, terwijl de man het vaak houdt bij wat bescheidenere moves als stap-bijsluiten. Ondertussen proberen wij mannen niet al te zeer te focussen op al dat vrouwelijk gezwiep en/of die even parmantig meedeinende tetters. Stap-bijsluiten, stap-bijsluiten en dat ook nog op de maat. Dansen in een club is nog wel te doen. Wat echter, als je, zoals ik, op een te warme vrijdagavond in een Spaanse salsales belandt waar heupen in het kwadraat deinen en ik hetzelfde schijn te moeten doen. De stap-bijsluiten tactiek werkt dan niet meer. Ik concentreerde me dus vastberaden op mijn pasjes en dat ging van verschrikkelijk, tot matig, tot redelijk; Ik begon er zelfs lol in te krijgen. Ik was echter een cruciale salsaconventie vergeten: De handpositie. Mijn hand werd, door een combinatie van de macht der gewoonte en de zwaartekracht, langzaam naar beneden gevoerd totdat hij belandde op een plek waar jongens van mijn leeftijd bij dergelijke vrouwen ver van verwijderd moeten blijven. In een club zou een meisje mijn geste ofwel beleefd afslaan ofwel enthousiast begroeten. Nu echter niet. Mijn danspartner in kwestie (midden 50, ietwat mollig en uitgezakt) stopte abrupt met dansen, riep me een paar scheldwoorden toe waarvan ik de betekenis gelukkig niet kende, met als gevolg dat de hele zwiepende meute vliegensvlug tot stilstand kwam. Ik had het overduidelijk verbruid. Slachtoffer van teveel verschillende conventies op verschillende podia. Ik heb de les nog uitgestunteld maar mijn imago was klinkklaar: viespeuk, rokkenjager. Volgende week maar eens de Flamenco proberen. Tweets Luuk Eliëns is student Liberal arts. Zijn blogs zijn te lezen op UniversOnline. volgd, komen eerder in aanraking met de langstudeerboete. Tot het studiejaar 2011/2012 schreef de universiteit de premasterstudenten in als masterstudent. Deze inschrijftijd telt mee voor het aantal jaren dat de student heeft voordat hij wordt beboet. Meer nieuws lezen? Ga naar UniversOnline. lesje wetenschapsfilosofie half in het nederlands en half in het duits krijgen is niet te doen.. #uvt #filosofie @Nip_1 op 18 oktober De #UvT heeft net als @RUNijmegen van die leuke oudjes om te surveilleren.. Alleen moesten ze hier een instructie in t Engels geven #proest @Audrey_T op 17 oktober Ja hoor, je zegt een keer #UvT in je tweet en meteen komt een of ander marketingding van de Uvt je volgen.. @pjmanders op 17 oktober Credits voor alle #uvt studenten! Donderdag je laptopadapter in G laten liggen en hem vrijdag op dezelfde plek terugvinden! #goedemensheid @mike_f_d op 14 oktober

06. Pics fotografie Dolph Cantrijn Studiezaal snijzaal van de menselijke geest je kunt voor het raam gaan staan om de samenleving te begrijpen of de straat op gaan maar weet je waar je naar moet kijken? understanding society onder de schemerlamp: cut and paste naar hartenlust Karel Soudijn Campusdichter 2011

Pics.07 Blokkende bollebozen, ginnegappende groepsgenoten. Het is een komen en gaan van vlijtige dan wel facebookende studenten in het Learning Center van Montesquieu.

08. Passion, fear & faith 'Kleine nuanceverschillen veroorzaken explosieve reacties'

Passion, fear & faith.09 tekst Tom van Nuenen fotografie Dolph Cantrijn Ambassadeur van de vreemdeling Wat drijft succesvolle mensen? Dat onderzoekt Univers in de serie Passion, fear & faith. Deze keer: rechtenstudent Mohamed Elmi. Als kind vluchtte hij uit Somalië, om zich in Nederland te ontpoppen tot woordvoerder, ondernemer en politicus in spe. Toen in december vorig jaar twaalf Somaliërs werden opgepakt op verdenking van terrorisme, stond zijn telefoon roodgloeiend. Iedereen wilde antwoorden van Mohamed Elmi (27). Hij was toen net woordvoerder van de Federatie Somalische Associaties Nederland (FSAN) en de jongste ooit in die functie. Dat was mijn vuurdoop; behoorlijk heftig, herinnert hij zich. Het brengt een groot gevoel van verantwoordelijkheid mee om de zegsman te zijn van een groep van 30.000 mensen. Toch zit hij er in de vergaderruimte van de Somalische Stichting in Eindhoven bij alsof hij dit al jaren doet. Keurig in pak gestoken, kalme uitstraling. Op zijn gemak. Hij is, zoals hij het zelf herhaaldelijk zegt, van ver gekomen. Op achtjarige leeftijd vluchtte Mohamed met zijn moeder en broertje voor de burgeroorlog in hun thuisland Somalië. In Nederland begon hij op de mavo, om vervolgens door te stromen naar de havo, en via het hbo naar de universiteit. Daar rondde hij vorig jaar zijn master International public law af. Nu werkt hij aan zijn tweede masterscriptie, voor International business law. Het lijstje houdt daar niet op. Hoe meer je met Mohamed praat, hoe meer je verrast bent door alles wat hij doet. Naast zijn politieke ambities, studies en woordvoerderschap blijkt Mohamed ook actief in het FSAN-bestuur als secretaris. Dan is er nog zijn bestuursfunctie bij Stichting KARTI, een organisatie die zich inzet voor een vreedzaam Somalië. Hij heeft een eigen bedrijf, IKAdvies, waarin hij overheidsinstellingen en organisaties van bedrijfsadviezen voorziet. Dan, terloops: Oh ja, en ik ben getrouwd, en vader van een dochter van drie. Uit alles blijkt dat zijn hart bij de politiek ligt. Bij het representeren van een groep mensen. Ik ben vrijwel elke dag tot elf uur van huis. Maar het loont de moeite. Ik word steeds vaker op straat herkend door landgenoten. Op die momenten is het besef erg groot dat ik al die mensen vertegenwoordig. Dat geeft me energie. Die energie heeft hij hard nodig, vertelt hij: vooral Somalische jongeren hebben relatief veel problemen. Ze doen het slecht, ook vergeleken met andere allochtone groepen. Maar dat is ook niet gek: 75 procent van hen is onder de 30 jaar. Die kinderen kennen vanuit hun thuisland hun hele leven lang al geen enkele orde. Het wapen is het wetboek. Dan komen ze in Nederland, met meer regels in het wetboek dan mensen in het land. Veel jongeren komen dan ook in de problemen, of zijn verslaafd aan qat een licht stimulerende drug. De vraag voor mij is dan ook: hoe betrek je hen bij de maatschappij? Weet je nog veel van je verleden? Er is weinig concreets blijven hangen gelukkig. Natuurlijk zitten er flarden in je hoofd: soldaten die over straat marcheren, angst in de ogen van je ouders. Dingen die ik graag zou willen vergeten. Gelukkig veranderde dat alles toen mijn moeder, zusjes en ik in 1993 in Nederland aankwamen. We voelden ons hier welkom. We werden opgenomen in een asielzoekerscentrum in Groesbeek dat bevond zich in een oud bungalowpark. Als kind kun je dan natuurlijk je lol niet op, met al die speelmogelijkheden. Mijn moeder heeft er zich nooit thuis gevoeld; zij wilde weer een eigen huis, een eigen plek. En mijn vader heeft nooit asiel aangevraagd in Nederland. Hij kwam wel vaak op bezoek hoor, maar hij reist te veel om hier te komen wonen. Toch heb ik wel een goede band met hem. Hij is inmiddels teruggegaan naar Somalië, waar hij als parlementariër iets probeert te doen aan de verschrikkelijke situatie. Ben je zo ambitieus vanwege je ouders? (Lacht) Zeker, vooral mijn moeder heeft me flink gepusht! Ik heb veel aan haar te danken. Als jongetje werd ik vrij streng opgevoed: ik mocht niet tot laat buiten spelen. En na het eten ging de tv-stekker eruit en moest ik huiswerk maken. Maar mijn ouders lieten me ook in veel dingen vrij. Ik denk dat het daar vaak misgaat bij immigranten: kinderen mogen óf helemaal niets, óf ze worden volledig losgelaten. Beide manieren werken niet. Heeft hij zich als puber dan ooit af willen zetten tegen zijn ouders? Nee, zo ging dat niet bij mij. Ik werkte juist extra hard in de hoop dat ik dan sneller tv kon kijken! Zelf wil hij ook ooit teruggaan naar Somalië, net als zijn vader. Iets doen met de kennis die hij hier heeft opgedaan, en opkomen voor zijn land. Maar ook voor Nederland want hij is ontzettend dankbaar dat hij hier mocht opgroeien, geld kreeg om te studeren en een toekomst op te bouwen. Het liefst wil hij de politiek in. Ik zou een functie willen waarin ik iets voor beide landen kan betekenen. Ik heb geen road map voor de toekomst, maar ben al wel aan het rondsnuffelen bij interessante partijen. Natuurlijk is hij als woordvoerder ook al veel bezig met politiek.

10. Passion, fear & faith Uit de tweespraak begreep ik dat het merendeel der dingen behoorlijk kut was Soldaten die over straat marcheren, angst in de ogen van je ouders Column Vagina Het is heel leerzaam om per bus te reizen. Zo kreeg ik afgelopen week geheel gratis een kennismakingscursus in straattaal aangeboden door een tweetal jongvolwassenen die zich onder de passagiers bevonden en recht tegenover mij zaten. Omdat ook mijn studenten zich steeds meer van deze taal bedienen lette ik goed op. De basisbeginselen van de straattaal bleken heel eenvoudig te zijn. Als je een bevestigend antwoord wil geven, of een positief standpunt inneemt in een bepaalde kwestie die ter sprake komt, zeg je ja man. Een ontkennend antwoord of een negatieve stellingname is dan natuurlijk nee man. Een vrouw is trouwens een chickie of een bitch, afhankelijk van haar leeftijd en haar karakter. Als je iets goed vindt, spreek je je waardering uit door chill man te zeggen. Iets wat je niet goed vindt, voorzie je van het adjectief fucking, of duid je aan met het aloude Nederlandse woord kut. Uit de tweespraak van beide jongelingen begreep ik intussen dat het merendeel der dingen in hun leven behoorlijk kut was. In het bijzonder gold dit voor de schoolopleiding die een van hen tot voor kort volgde. Het betrof een koksopleiding; de betrokkene was gestopt omdat hij niets van de lessen begreep. Dit laatste had te maken met het verzuim van ongeveer de helft van het aantal lessen. Dat had weer te maken met een voortdurende behoefte tot het roken van joints en het daaruit voortvloeiende inzicht dat de hele opleiding kut was. Vandaar. Maar niet getreurd, de jongeman ging zich komend jaar inschrijven voor een nieuwe opleiding. Welke opleiding dan wel, wilde zijn reisgenoot weten en ook ik was heel benieuwd waar de keuze op was gevallen. Wat denkt u? Nou? Lerarenopleiding! Ik weet niet of ik dat idee heel erg chill vind... Erik-Jan Broers is docent aan de rechtenfaculteit. Lees zijn blogs op UniversOnline. Lobbyen, compromissen sluiten. De Somalische gemeenschap is over veel onderwerpen ontzettend verdeeld, wat het soms lastig manoeuvreren maakt. Alle dingen die ik zeg, moet ik zorgvuldig afwegen. Kleine nuanceverschillen veroorzaken soms explosieve reacties. Vaak ga ik, voor ik een publiek statement maak, dan ook langs bij alle subgroeperingen om te kijken hoe de kwestie bij hen ligt. Ben je dan geen marionet van je achterban? Nee. Je moet in de politiek altijd afwegingen maken tussen het luisteren naar de mensen die je vertegenwoordigt, en het uitdragen van je eigen idealen. Ik geloof in dat compromis. Hier toont zich weer de bemiddelaar. Mohamed nuanceert zijn eigen stellingen, kiest zijn woorden zorgvuldig. Maar naast het politieke masker is hij vooral erg open. Zo vertelt hij over zijn geloof hij is praktiserend moslim en hoe hij ook daarmee bruggen probeer te slaan, en dingen bespreekbaar wil maken. Ik zat laatst in een vergadering, toen iemand vroeg of ik koffie wilde. Ik vertelde dat ik aan het vasten was, en er ontstond meteen een open gesprek over het onderwerp. Dat zou vaker moeten gebeuren, vindt hij. Ik zie vaak dat iemand met andere gewoontes dit niet durft te vertellen tegen zijn omgeving. Meisjes die geen hoofddoek durven te dragen omdat ze bang zijn dat de Nederlander wie is dat überhaupt? dat niet leuk zou vinden. Maar daarmee zorgen ze ervoor dat de Nederlander iets wat vreemd is juist gaat wegzetten als iets wat fout is, omdat hij alleen de extreme gevallen onthoudt die de media hem voorschotelen. De Somaliër wordt dan synoniem voor een piraat, of terrorist. Ik zie mezelf als een onbenoemde ambassadeur van de vreemdeling. Iemand die ervoor moet zorgen dat er meer begrip ontstaat in de wereld. Dat is ook hoe die probleemjongeren uiteindelijk bij Nederland moeten gaan horen. Voelt dat als een last op je schouders? Soms wel, maar dan verman ik mezelf meestal snel. Ik weet te goed hoe relatief mijn eigen zorgen zijn. Als ik het ooit zwaar te verduren heb, denk ik aan mijn oude vrienden in Somalië, of andere mensen op de wereld wiens problemen oneindig veel zwaarder zijn. Dat is natuurlijk een cliché, maar werkt altijd. In die gevallen vind ik erg veel kracht in mijn geloof. Atheïsten roepen altijd dat het geloof alleen dingen kapot heeft gemaakt in de geschiedenis, maar ze gaan voorbij aan de persoonlijke kracht die je eruit kan putten. Mijn geloof in Allah heeft me de kracht gegeven om te doen wat ik doe. Naast zijn geloof put hij kracht uit zijn familie. "Het wordt wel steeds moeilijker om daar tijd voor te maken: toen ik mijn vrouw ontmoette zat ik nog op de havo, deed ik het nog vrij rustig aan. Inmiddels is dat wel anders. Soms grap ik: als ik in de politiek zit, zal het nog wel later worden! Maar dat is niet erg: mijn baan en mijn familie vullen elkaar ook aan. Mijn vaderschap zorgt er bijvoorbeeld voor dat ik de mensen die ik vertegenwoordig beter kan begrijpen. Als er iemand uit de gemeenschap naar me toe komt en zegt: Jij kent dat vast niet, jij hebt geen kinderen, kan ik zeggen dat ik dat wel degelijk ken. Zelfs bij zijn kind is de link naar de politiek snel gelegd. Maar daarom heb ik haar niet genomen, hoor! (Lacht).

50 dagen.11 coördinatie Marten van de Wier fotografie Ton Toemen De eerste 50 dagen Ach, die heerlijke wittebroodsweken: alles is nog nieuw, alle mogelijkheden liggen open. Maar spannend en stressvol zijn ze ook. Op deze pagina s geven zes frisse studenten je de levenslessen mee die zij opstaken tijdens hun eerste 50 dagen aan de universiteit. Onze blogger Trine Larsen vat het samen met een troostende boodschap: ooit lach je erom.

12. 50 dagen The First Great Statistics Meltdown Er is een eerste keer voor alles, en dat moment is vaak zowel gedenkwaardig als bitterzoet. Je eerste kus, ongemakkelijk gedeeld in een hoek van de tienerdisco terwijl al je vrienden toekijken. De eerste keer dat je die 40% alcoholhoudende drank zwaar onderschat. De eerste keer dat je je ouderlijk huis verlaat en op je eigen kamertje een tweedehands sofa probeert te combineren met die brandschone IKEA boekenkast (applaus dat je hem onder de zes uur in elkaar gezet kreeg), in een poging om geld te besparen dat later aan bier zou worden uitgegeven. En natuurlijk! wie kan die eerste keer vergeten dat je per ongeluk je plastic spatel liet smelten door hem te lang in de koekenpan te laten staan? (Geef toe, iedereen heeft dat wel eens gedaan). Dan is er die eerste keer dan je (of ik) compleet door het lint gaat vanwege een opdracht. Ik heb het niet over het soort gekte waarbij je zorgvuldig uitgezochte scheldwoorden voor je uit mompelt. Ik heb het over ongecontroleerd janken, handen ten hemel gericht, de kin-laten-hangen-en-overwegen-maar-terug-naar-je-ouderste-verhuizen gekte. Mijn persoonlijke Kryptoniet heet statistiek. Hoewel ik over geen enkele wiskundige capaciteit beschik, heb ik wel goede vrienden. Goede vrienden die, in ruil voor voedsel, niet te beroerd zijn om mij te leren over hypotheses en regressies. Goede vrienden die zorgen dat andere goede vrienden hun hulp aanbieden omdat eerdergenoemde goede vrienden net zo slecht zijn in statistiek als ik (gedeelde smart is écht halve smart). De crisis is nu bezworen, en ik weet zeker dat ik op een dag met al mijn goede vrienden terug kan kijken op deze tijd en kan zeggen Ha ha, weten jullie nog, die Great Statistics Meltdown in 2011?, waarna we ongemakkelijk lachen en hopen dat het nooit meer gebeurt. Ik zou willen dat ik op dinsdagnacht niet met mijn handen in mijn gezicht aan mijn bureau had gezeten, overwegend om op het eerstvolgende vliegtuig terug naar Denemarken te springen, waar niemand je ertoe dwingt om statistiek te doen. (Ik zou ook willen dat ik mijn docent niet die lange, treurige e-mail had gestuurd rond middernacht, zo exemplarisch voor mijn waanzin of dat ik al die donuts opgegeten had om mezelf tot rust te manen). Maar ik troost mezelf met het feit dat je telkens maar één eerste hebt, en dat die eerste nooit terugkeert. De eerste 50 dagen in tweets Ontvangst: wow, mét lunch en een borrel! Voel me zeer welkom. In THE jungle, THE mighty jungle. En de studenten zingen mee. Wanneer begint het kritisch denken ipv het klakkeloos volgen? Hmmm... Een debat. Over het bestaansrecht van de humanistiek. Waarom antwoorden filosofen altijd met een wedervraag? Durf nou eens een echt standpunt in te nemen! ;-) Ontdekt: vouchers ter waarde van 12 scte. Te besteden in het talencentrum. Wow, zal ik Spaans of Italiaans gaan doen? Oja, ik werk ook nog. Wat knap dat je weer gaat studeren! Ehm, zullen we over drie maanden kijken hoe knap het echt is? Colleges volgen is niet zo moeilijk nl. Bah, hoe een kerk in elkaar zit, boeit me niet. Dat soort dingen ga ik echt nooit onthouden. Mededeling: college duurt geen 3 uur, maar 2 uur. Ja, hallo! Ben hier om te leren en geïnspireerd te worden! Hmmm. Waar blijft de onderzoeksopdracht? Het boek kan ik thuis wel lezen. Leuk! Ik mag 3 essays schrijven. Benieuwd of dit de bedoeling was. Spannend! Monique van Hest (41), premasterstudent Kunsten, Publiek en Samenleving De logica, helaas, dicteert dat wanneer je de eerste hebt gehad, er een mogelijkheid is om op een dag een tweede te hebben. Het is maar goed dat ik echt heel slecht ben in logica. Trine Larsen (23) uit Denemarken studeert Management of Cultural Diversity en blogt voor UniversOnline Maak vrienden (ook met ouderejaars) Ik rolde meteen binnen bij studievereniging Flow. Het begon al tijdens het introductiekamp, met onder meer een quiz over Tilburg en TiU, en een ochtend waarop we elkaars tanden moesten poetsen. Door die gezamenlijke activiteiten leerde ik veel andere eerstejaars kennen. Ik maakte er ook kennis met ouderejaars, die hielpen bij de organisatie. Daar heb ik in de eerste weken veel aan gehad. Toen ik boeken moest kopen, of me voor het eerst moest inschrijven voor tentamens, wisten die ouderejaars hoe het zat. Je staat er niet langer in je eentje voor. Ik ben ook meteen actief geworden in de informele-activiteitencommissie van Flow. Het is ontzettend belangrijk om al aan het begin van je studie een goed sociaal leven te hebben, vind ik. Studeren moet wel leuk blijven. De feestjes van de vereniging hebben veel voor me betekend. Bijna mijn hele vriendengroep van nu bestaat uit Flow ers. Dat heeft me ook een boost gegeven om mijn vakken te halen, ook al waren er in het eerste jaar nog een paar cursussen die me minder interesseerden. Ik wilde een positief bindend studieadvies, want ik wilde de mensen die ik net had leren kennen, niet kwijtraken. Teun Pien Teun Vugts (21), vierdejaars Bedrijfscommunicatie en Digitale Media Monique

50 dagen.13 Een kompas is niet nodig op de campus Toen ik voor de eerste keer college had in een onbekende zaal, had ik een kwartier uitgetrokken om de juiste plek te vinden. Op de middelbare school had ik een heel groots en formeel idee bij de universiteit. Ik verdwaalde al bij het idee dat ik tussen al die gebouwen mijn weg moest gaan vinden. Maar toen ik het eenmaal juiste gebouw gevonden had, was het een kwestie van bordjes volgen. Ik was binnen vijf minuten op mijn bestemming. En omdat je vaak in dezelfde gebouwen college hebt, hoef je niet overal de weg te kennen. Het viel me op dat de afstand tussen student en docent op de universiteit helemaal niet zo groot is. Tijdens de pauze van de hoorcolleges kun je gewoon vragen stellen, en ze zijn ook niet vies van een praatje in de wandelgangen of in de rij bij de lunchroom. Pien Vingerhoets (18), eerstejaars Psychologie Twee fietsen kopen is het halve werk Daar liep ik, zwervend door het stadscentrum, op weg naar een aankoop van mijn grootste angst. Ik wandelde de eerste winkel binnen die ik tegenkwam, en vroeg aan de kassamedewerker dat ik op zoek was naar de goedkoopst mogelijke fiets. Ik liep de winkel uit met het eerste voorstel dat hij deed, zonder hem ook maar geprobeerd te hebben. Ik was te verlegen. Halverwege mijn rit naar huis naast mijn fiets lopend, natuurlijk, in plaats van erop te zitten viel het me op dat ik geen handrem had. Och jee, dacht ik, hij had vast door dat ik volledig clueless was, en heeft me een kapotte fiets verkocht! Dus ik terug naar de winkel, waar de verkoper me nogal een vreemde blik toewierp. Je moet teruguit trappen Verderop, in een leeg straatje, besloot ik het erop te wagen. Ik keek rond, niemand in de buurt. Dit was mijn kans. Ik probeerde op mijn fiets te klimmen, zonder succes. Mijn voeten konden de grond niet eens raken! Toch moest en zou ik een fatsoenlijke fiets kopen die dag: de TIK-week stond op het punt te beginnen en ik had nog tijd nodig om te oefenen zodat mijn beschamende geheimpje niet publiekelijk bekend zou worden. De vriendelijke eigenaar van een fietswinkel nabij de campus wilde me wel helpen toen ik hem de toestand uitlegde. Na een hoop geknik en gepraat met zijn Nederlandse collega s wilde hij mijn nieuwe fiets wel inruilen voor een kleinere tweedehands met een kleine bijdrage van mijn kant. Ik heb zijn aanbod zonder enige twijfel aangenomen. Katerina Petropoulou (25) uit Griekenland, eerstejaars Business Communication and Digital Media Katerina Kiki Kijk áchter de boekenkast voor een werkplek Alles dicht bij elkaar en lekker knus. Mijn keus voor TiU was snel gemaakt, nadat ik in 6 vwo voor het eerst de universiteit had bezocht. Aan de faculteit voelde ik me als een vis in het water. Meestal in de middag colleges, waardoor ik niet zo vroeg op hoef te staan en mijn tijd grotendeels zelf kan invullen. Mijn studie psychologie is geweldig: met dit onderwerp hield ik me ook al voor mijn studie bezig. En last but not least: TiU heeft een super-mensa met zelfs een döner-kraam! In het eerste college vertelt de docent dat er twee doodzonden zijn binnen de wetenschap: fraude plegen en plagiaat plegen. Een paar dagen later komt de misstap van Diederik Stapel naar buiten. Dat was een schok. Het greep zelfs ons eerstejaarsstudenten aan. De eerste keer dat ik de bibliotheek binnenliep dat was wel even iets anders dan de oude vertrouwde mediatheek van mijn middelbare school kon ik zo snel geen tafel vinden. Ik besloot wat studenten te volgen en ontdekte een plekje, verstopt achter de enorme rijen met boeken. Jammer dat mijn laptop bijgeluiden produceerde, mijn mobiel afging en ik bijna een tafel omverliep. Kiki van Broekhoven (18), eerstejaars Psychologie Trine