Mijn fictiedossier. Naam: Heleen Simmelink Klas: 3T1 Leraar: Mevrouw Owel

Transcriptie

1 Mijn fictiedossier Naam: Heleen Simmelink Klas: 3T1 Leraar: Mevrouw Owel 1

2 Inhoud 1. Zakelijke gegevens Samenvatting van het boek Over de auteur Sophie van der Stap Over het boek Leeservaringen... 7 Onderwerp... 7 Gebeurtenissen... 8 Personages... 9 Bouw Taalgebruik Recensie en eigen mening

3 1. Zakelijke gegevens Het boek wat ik heb gelezen heet Meisje met negen pruiken, en is geschreven door Sophie van der Stap. Meisje met negen pruiken is uitgegeven door Prometheus Amsterdam en het jaar van de uitgaven en druk is Het aantal pagina s van het boek is 135 bij mij op de E-reader. Op de E-reader was het de 1 e druk. 2. Samenvatting van het boek Het boek gaat over Sophie, 21 jaar oud, die aan het begin van een nieuwe levensfase -één die de mooiste uit je leven moet zijn hoort dat ze kanker heeft, en een groot gevecht aan moet gaan om te voorkomen dat het niet nu al haar einde zal worden. In Meisje met negen pruiken vertelt zij over het 54 weken durende proces dat ze doormaakt, om de kanker in haar lichaam tegen te gaan. Vooral in het begin is alles nog onzeker. Sophie zal een jaar vol chemo, infusen, dokters, pruiken, en vooral veel kanker in gaan, om uiteindelijk zonder verder te kunnen leven. Het begint allemaal met een jong meisje dat naar het ziekenhuis gaat voor een aantal klachten. Ze heeft last van steken, een long vol vocht en ze is een paar kilo lichter. Ze heeft ook last van vermoeidheid en ademt lastig. Na dat de longen van Sophie (zo heet het meisje) het vocht wordt weggepompt, zei de zuster dat het gelig en dat het een ontsteking is. De dokter wilde haar een weekje in het ziekenhuis hebben om haar te onderzoeken, hij wilde ook onder andere haar weefsel onderzoeken. Een week later, op 26 januari zoals ze in het verhaal vertelt. Kreeg ze te horen dat ze kanker heeft. Sophie en haar familie hadden gerekend op een infectie of iets anders dat ze te had opgelopen tijdens het reizen. Maar niet dus, het was kanker, agressief, uitgezaaid, en zeldzaam. Een uitdaging om het weg te krijgen, maar de moeilijkste uitdaging is om het weg te houden. Aan haar dagboek vertelt ze met een lach en een traan alles wat ze doormaakt in en rondom die tijd. Dokter intriges, geroddel van zusters, dansen in de nachtclubs, daten met bagage en pruiken shoppen, ze passeren één voor één de revue. Daarnaast praat ze, althans zo lijkt het, met hetzelfde gemak over de gewenning, doodgaan, chemokuren, bestraling, eenzaamheid, kaal worden, haar angst, pijn en verdriet en alle andere verschrikkelijke dingen die bij kanker om de hoek komen kijken. Haar gedachten en gevoelens daarbij bespreekt ze uitvoerig. In de gedurende 54 weken worden de chemo s, infusen, dokters, pruiken 1 van de belangrijkste dingen in Sophie haar leven. In het begin blijkt uit de botscan dat het niet in haar botten zit, en ook niet uitgezaaid is. Sophie leert ook hoe ze met haar pijn, angst, bestraling moet omgaan. Maar het allerbelangrijkste leert Sophie dat ze moet genieten van haar leven. Verder kom je niet alleen alles te weten over Sophie, maar ook over Stella, Bebé, Sue, Lydia, Oema, Pam, Blondie, Daisy en Platina, de negen pruiken van Sophie met ieder een eigen persoonlijkheid. Omdat Sophie haar haar verliest en ze niet kaal wil zijn, koopt ze pruiken. In totaal heeft ze negen pruiken. Elke pruik heeft een eigen naam, Stella, Bebé, Sue, Lydia, Oema, Pam, Blondie, Daisy en Platina. Bij elke pruik hoort een eigen persoonlijkheid en een eigen verhaal. Het is dus niet zomaar een pruik. Stella is de eerste pruik van Sophie. Ze draagt hem niet veel, want ze vindt Stella een verschrikking, hij is nogal pruikerig, zoals Sophie dat zelf noemt. 3

4 Bebé heeft haar tot aan je navel, een droom van Sophie die uitkomt. Sue is een favoriet van iedereen om haar heen. Sophie voelt zich met Sue op, net een stoer en stout meisje. Lydia, woont volgens Sophie in Spanje en Oema is Sophie s favoriet. Pam krijgt een hele boel complimenten van andere vrouwen. Ze vragen soms zelfs naar het adres van haar kapper. Blondie is de enige pruik met echte haren. Daarom ook niet echt wat voor Sophie, zo zegt ze zelf. Blondie doet namelijk iedere keer wat anders. Ze heeft teveel bad hairdays. Toch is het heerlijk om met je handen door Blondie heen te gaan en met haar te zwemmen. Als het moet kan Sophie zelfs met Blondie slapen. Daisy draagt Sophie altijd met een haarband of een petje, omdat de pony te pruikerig is. Maar als ze danst, dansen haar mooie verleidelijke krullen met haar mee. Platina draagt Sophie vaak bij het uitgaan. Samen met haar vrienden Rob, Chantal, Jur, Otto en Bebé, Annabel, Zus, haar ouders, het stropdasje, de dokters N, L en K, en de vele anderen brengt ze de moeilijke periode door. Chantal heeft ze ontmoet doordat ze bij de wereld draait door kwam om over haar ziekte te praten. Ze vertelde aan Sophie dat ze nog maar 2 jaar te leven had. Sophie en Chantal worden hele goede vrienden en helpen elkaar graag. Sophie heeft het meeste respect voor dat Chantal zo positief in het leven staat, en ze geniet van alles in haar leven ondanks dat ze weet dat ze nog maar twee jaar te gaan heeft. Jur ook wel genoemd Juriaan leert ze ook kennen via haar kanker. Hij heeft zelf kanker gekregen en Sophie vindt het erg prettig om haar hart te luchten bij Jur. Ook Rob is een goede vriend van Sophie, ze voelt zich heel veilig en goed bij hen. Ze kunnen goed met elkaar opschieten. Maar op een gegeven moment wordt Sophie verliefd op hem. Ze hebben iets wat van korte duur is, hij maakt het uit, omdat het allemaal te onzeker is. Sophie is hier kapot van. Naar mate de tijd verstrijkt, gaat het steeds beter met Sophie. De kuren slaan aan, en uit de scans waar alles van afhangt komen positieve resultaten. Langzaamaan kan Sophie haar leven weer opbouwen zonder dat de kanker het voortouw neemt. Uit de scans die Sophie heeft om de twee maanden, blijkt het dat de ziekte langzaam uit haar lichaam verdwijnt. Toch moet ze worden bestraald, alleen de kans dat hierdoor haar kanker weggaat, is heel klein. Dat komt omdat het op een slecht bereikbare plek zit, er zitten veel gevaren aan de bestraling. En dan ben je eindelijk op het punt belandt waarbij je de kanker overleefd hebt. Althans de ziekte zelf heb je overwonnen. Helaas ben je er dan nog niet, want je hele leven moet je langzaamaan weer opnieuw opbouwen. Je werkt aan je conditie, gaat af en toe uit en op vakantie, probeert je studie te volgen, je wordt verliefd, en gaat aan de slag met je boek. Je haar gaat zelfs weer groeien. Je leven bestaat niet meer alleen nog maar uit kanker. Kortom: het leven begint weer kleur te krijgen! 4

5 3. Over de auteur Sophie van der Stap Sophie van der Stap is geboren in Amsterdam, op 11 juni Ze zat op het Barleaus Gymnasium Amsterdam. Ze koos daarna op de universiteit de studie politicologie met als afstudeerrichting ontwikkelingssamenwerking. Dit werd onderbroken toen ze in 2005 te horen kreeg dat ze kanker heeft. In die tijd dat ze kanker heeft, heeft ze een het boek geschreven Meisje met negen pruiken. Het boek is vooral een autobiografie. Dat is omdat ze heeft opgeschreven wat haar allemaal is overkomen. Het boek kwam in 2006 uit en werd in 1 klap beroemd. Niet alleen in Nederland maar ook internationaal. In Duitsland is haar boek zo n groot succes, dat het Duitse televisiekanaal ZDF een uitgebreide reportage Das Mächen mit den neun Perucken uitzend. Heel Duitsland is enthousiast. Want in 2011 wordt haar boek verfilmd met als titel Heute bin ich blond door de Duitse regisseur Marc Rothemund. De film is in maart 2013 in Hamburg succesvol in première gegaan. Nu is de film ook te zien in de Nederlandse bioscopen. In 2007 richt Sophie samen met Walter Scheffrahn (de man achter Pink Ribbon International) en in 2008 overleden onderzoeker Jurriaan van Dam Orange Ribbon Internationaal op. Het is opgericht om wereldwijd alle vormen van kinderkanker te bestrijden. Van Orange Ribbon Internationaal is Sophie nu de internationale ambassadeur. De roman een blauwe vlinder zegt gedag, verschijnt in april In het boek beschrijft Sophie een verhaal hoe een jong meisje de draad moet oppakken na het verdwaald zijn in een doolhof van dood, liefde en avontuur. Het volgende jaar brengt ze het eerste luisterboek uit van Meisje met negen pruiken. Het boek bestaat uit 5 cd s en is door haar zelf ingesproken. Anouk bekend als zangeres Anouk heeft ook een bijdrage aan het luisterboek geleverd, met haar bekende nummer Lost. In hetzelfde jaar wordt Meisje met negen pruiken genomineerd voor de NS Publiekprijs. In februari 2011 verscheen het boek van en wat als dit liefde is. Haar fictiedebuut is een roman over levenskunst, over jong blijven en ouder worden, over het kloppend hart van de menselijke verhouding. En dat speelt zich allemaal af in een straat in Parijs. Later in oktober verschijnt een autobiografisch essay buiten spelen, in kader van de Maand van de Spiritualiteit. Niet zo lang geleden in april 2013 ontving Sophie de MyAid Ward in Wenen. Bronnen:

6 4. Over het boek A) De omslag van het boek geeft veel van het verhaal weer, dus ook heel veel over Sophie. Op de voorkant staat Sophie zelf. Er staan negen foto s op de omslag van het boek, die je uit kan klappen. De negen verschillende pruiken geven Sophie heel goed weer. Bij elke pruik hoort een andere personage. Je hebt Oema, Pam, Stella, Sue, Daisy, Blondy, Platina, Lydia of Bébé. Haar negen pruiken geven haar elk een ander gevoel, een andere persoonlijkheid. Hierdoor hebben ze allemaal een eigen naam en eigenschap gekregen. B) Ze heeft het verhaal opgedragen aan de binnenkant van zichzelf. Mensen zien dingen in een ander perspectief dan jijzelf. Sophie heeft met haar boek geprobeerd met haar verhaal van de buitenkant meer de binnenkant te maken. C) Sophie speelt de hoofdpersoon in haar eigen verhaal. Als ze 21 jaar is krijgt ze te horen dat ze een bijzondere vorm van kanker heeft, en dat de kans op genezing vrij klein is. 54 weken ligt ze in het ziekenhuis te vechten tegen kanker. In die 54 weken heeft ze een dagboek bijgehouden, Meisje met negen pruiken. In het verhaal beschrijft Sophie heel goed haar gevoelens, gedachten en ontwikkelingen en haar karakter eigenschappen. Ze bekijkt haar leven heel realistisch. Omdat ze van elk ding wou en wil genieten in het leven. Soms kon ze haar ziekte helemaal vergeten, doormiddel van haar pruiken en haar oude leven soms op te pakken indien dat kon. Ze kan heel goed haar gevoelens beschrijven, doormiddel van humor en haar positieve instellingen. Sophie heeft een geweldige eigenschap dat ze ondanks veel negatieve dingen in het leven ook heel veel mooie dingen ziet in het leven. Ze heeft haar eigenschapen zo opgeschreven dat je veel humor in haar verhaal vindt, maar dat je je ook helemaal in kan leven in haar. Sophie heeft geen negatieve eigenschappen die je in het boek kon lezen. Verder kent het boek eigenlijk alleen maar bijrollen. Daarover wordt in het boek weinig beschreven: ze bestaan als figuranten maar worden summier besproken. Om er toch twee te noemen kies ik voor Jur ook wel Juriaan en Chantal. Beiden hebben ze kanker, alleen Jur wordt wel weer beter en Chantal daarentegen niet. Met Jur kan ze heel goed praten over haar ziekte, omdat die het zelfde meemaakt net als Sophie. Voor Chantal heeft ze heel veel respect, omdat ze toch heel positief in het leven staat. D) De plek waar het verhaal zich afspeelt is in en rondom Amsterdam. Amsterdamse terrasjes en clubs, en niet te vergeten Onze Lieve Vrouwen Gasthuis, het ziekenhuis. In dit ziekenhuis krijgt Sophie haar chemokuur. Af en toe komt Sophie in Rotterdam, ze gaat daar naar het ziekenhuis voor een bestraling. E) Het verhaal begint op 17 februari 2005 en eindigt op 23 juni Omdat het een dagboek is wordt het verhaal op een chronologische manier verteld. Heel soms blikt ze terug hoe het vroeger was, dat is maar zelden. Sophie fantaseert over haar toekomst, maar kijkt niet echt vooruit. Ze wil nu leven, en genieten van elke kleine dingen die ze mee kan maken. De spanning van het verhaal wordt met een andere manier spannend gemaakt dan met de tijd. Omdat er zoveel dingen gebeuren in die 54 weken. Er zijn zo veel personages met elk een eigen verhaal, dat je toch zo steeds wil blijven lezen. Als 6

7 lezer wil je graag weten hoe het met Sophie afloopt en of ze het wel redt. Maar ook wil je weten hoe het afloopt met Chantal. Ze maakt dus eigenlijk gebruik van de personages en haarzelf om het verhaal spannend te maken. Omdat het boek zo chronologisch is geschreven wordt geen gebruik gemaakt van trucjes met de tijd. F)Het verhaal is uit een ik- perspectief geschreven. Je krijgt het verhaal door Sophie haar ogen te zien. Het zorgt er voor dat je je goed kunt inleven, en een beetje kan denken hoe zij zich voelt en denkt. G)Het verhaal heeft een open maar ook een gesloten einde naar mijn mening. Ze schrijft een bedankje aan iedereen die haar heeft gesteund, en de mensen die haar verhaal mogelijk hebben gemaakt. Daarmee sluit ze de fase van ziek zijn af omdat er verbetering is. In zekere zin is dat het einde van het verhaal en daarmee een gesloten einde. Aan de andere kant weet je niet of ze genezen is. Je wilt dus graag weten hoe het verder met haar gaat, en hoe haar nieuwe dagen er nu uit zien. Dat vind ik erg jammer dat ik het hoe gaat het nu verder verhaal niet weet. Dat is dan het open einde van het boek. 5. Leeservaringen Onderwerp Het onderwerp van het verhaal sprak me erg aan. Op tv zag ik een teaser van de Duitse verfilming. Dus ben ik op internet gaan zoeken of ik de film kon vinden. Helaas kon ik de film niet vinden, maar ben er wel achter gekomen dat dit een boekverfilming was. Ook vind ik de waargebeurde verhalen erg interessant en leuk om te lezen. (Fictie verhalen zijn ook erg leuk) Het verhaal heeft me wel een nieuwe kant laten zien van het onderwerp. Iedereen weet wel een beetje wat kanker inhoud, niet alleen de ziekte maar ook qua het leven. Maar niet iedereen weet hoe ze door de ziekte periode heen gaan. Hoe het is om dag in en dag uit met onzekerheid te leven, maar tegelijkertijd wel moet knokken voor genezing. Alle emoties die daar bij komen kijken wordt in het boek beschreven. Daarmee beschrijft zij haar binnenkant. Omdat het verhaal een dagboek is, is het een stuk lastiger dat je aan het denken wordt gezet. Bij een fictie verhaal kan je je gedachten er lekker op rond dwalen. En kan je in een hele andere wereld zitten. Maar bij een dagboek gaat dat een stuk moeilijker, omdat je echt in de echte wereld blijft. Je vraagt je wel af en toe af hoe het nou afloopt, en hoe het verder gaat na iets. Het verhaal was wel wat ik precies had verwacht. Je weet van verhalen van kanker hoe het af kan lopen. Zwart op wit gezegd is het of je gaat dood of je geneest. Omdat ik al wist dat het geen treurig einde zou hebben, ging ik er al meteen van uit dat het goed afliep. Het einde van het verhaal bevestigde mijn verwachtingen. 7

8 Ja, meestal lees je in verhalen dat mensen vaak negatief in het leven staan, als ze weten dat ze kanker hebben. Bij Sophie was dat niet zo, ze was in het begin negatief dat is ook wel logisch. Langzamerhand wist ze dat ze moest genieten van alles in het leven, en dat je ook moet genieten van de kleine dingen. Het verhaal zit tussen goed en grondig uitgewerkt in en tamelijk oppervlakkig. Alle verhalen van kankerpatiënten zijn allemaal anders, maar hebben toch 1 ding gemeen. Je gaat door een rot tijd heen van een hele boel ellende. Iedereen heeft een ander verhaal, zo ook Sophie. Uit haar perspectief is het heel goed en grondig uitgewerkt, omdat er veel verteld wordt. Omdat het een dagboek is wordt er alleen maar opgeschreven wat Sophie meemaakt en denkt. Je begint bij dag 1 en eindigt op de laatste dag, in die tijd die er tussen zit lees je heel veel over Sophie. Het is niet per se voorspelbaar. Omdat er naast het verhaal over kanker ook andere dingen gebeuren in het boek, en in haar leven heel veel dingen gebeuren. Naar mijn mening mocht het boek na dat ze schoon was verklaard wat langer duren. Zo kon ik lezen hoe het verder met haar ging, en hoe haar nieuwe kankervrije leven er uit ziet. Want daar ben ik erg benieuwd naar. Ja, zulke boeken met dit onderwerp vind ik altijd erg mooi en leuk om te lezen. Vooral de verfilmingen van de boeken zijn zo mooi. Het verhaal is eigenlijk gelijk aan andere verhalen. Want elk boek dat ik heb gelezen over kankerpatiënten hebben elk een eigen en mooi verhaal. Gebeurtenissen Omdat ze elke dag wat anders beleeft, is het verhaal erg boeiend om het te blijven lezen. Je wilt graag blijven lezen hoe het afloopt naar haar eerste chemokuur of hoe het nou met haar en Rob gaat. Het verhaal valt nooit stil. Elke bladzijde gebeurt er wel wat, en je wilt graag verder lezen en te weten komen hoe het afloopt. Dit verhaal gaat vooral om de gedachten en gevoelens van de personen, oftewel Sophie. Sophie probeert in het verhaal duidelijk te maken, hoe ze zich voelt maar ook hoe ze denkt. Ik denk dat dat haar verhaal zo mooi en bijzonder maakt. Eén van de dingen die het meeste indruk op mij hebben gemaakt, is dat er geconstateerd wordt dat Sophie kanker heeft. Haar reactie op de dokter die dat verteld aan Sophie en haar vader heeft ze heel mooi omschreven. Je kon je daardoor echt de pijn en het verdriet voelen van haar. Omdat het een dagboek is, en er bijna niks bij verzonnen is, is het heel geloofwaardig om te lezen. Het verhaal wordt heel geloofwaardig verteld. Niet bijvoorbeeld bij andere fictie boeken zoals Twilight, je weet daarvan dat het nooit waar kan zijn. 8

9 De gebeurtenissen in Sophie haar leven zijn heel herkenbaar. Niet voor mij. Maar ik denk dat andere meisjes dit lezen, ze zich heel goed kunnen inleven in bepaalde dingen. Vooral in Sophie haar liefdesleven. Dat is omdat er zoveel herkenbare girl trouble in voor komt. De gebeurtenissen zijn erg origineel. Omdat ieders leven heel origineel is, dus ook zo die van Sophie. Zelf heb ik niet iets meegemaakt dat lijkt op de gebeurtenissen van het verhaal. Zelf heb ik niet echt gebeurtenissen die ik graag mee zou willen maken. Het is een heel mooi boek daar niet van. Alleen de belangrijkste dingen in het boek wil je niet mee maken. Die wens je niemand toe en gun je ook niemand. Personages Omdat Sophie heel goed haar gevoelens kan schrijven, kan je je heel goed inleven in haar verhaal, haar gedachtes en haar gevoelens. De andere personages in het boek beschrijft ze wel, maar wel in grote lijnen. Je weet niet wat ze denken, dat komt omdat Sophie in haar ik perspectief schrijft. Ze vertelt duidelijk haar problemen en gedachtes. Met de andere verhaalpersonen doet ze dat minder. Je weet ook niet of ze denken en wat ze voelen. Dat is omdat Sophie alleen over haar zelf verteld. Ik zou niet op Sophie willen lijken. Omdat iedereen uniek is, en twee dezelfde zouden niet goed zijn. Wat me wel aanspreekt is dat Sophie in de meeste gevallen positief in het leven staat, ondanks haar ziekte. Sommige reacties en het gedrag van de verhaalpersonen zijn voorspelbaar, dat is omdat het een menselijke reactie/gedrag is. Je kunt geen eisen stellen aan iemands gedachtes of het gedrag. Maar soms reageerde ze hoe ik het eigenlijk wel een beetje verwachtte. Af en toe reageerde de personages totaal anders dat helemaal niet verwacht. De verhaalpersonen hebben me niet beïnvloed. In het verhaal zit twee hele mooie quotes Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka, Wens dat de weg dan lang mag zijn, vol wederwaardigheden, vol belevenissen. - K.P. KAVAFIS Ithaka schonk je de mooie reis. Bestond het niet, dan was je nooit vertrokken. Maar méér heeft het je niet te bieden - K.P. KAVAFIS. Deze quote vind ik erg mooi en heeft me wel aan het denken gezet. Als het even niet lukt, of je bent bezig met iets waarin het even niet zo goed gaat. Weet dan dat je er alleen maar van kan leren. En dat je het leven moet waarderen, hoe het was en hoe het nu is, en wat je er nu mee moet gaan doen. 9

10 Van Sophie kom je haar gedrag wel te weten, en kan je ook haar goed begrijpen. Bij de andere personages in het boek ligt het net wat anders. Omdat het boek in principe over Sophie gaat verteld ze veel over zichzelf. Je weet wel een beetje hoe de andere personages in elkaar zitten, maar een stuk minder goed dan die van Sophie. Sophie verteld in het verhaal wel wat over het innerlijk van de personages. Het is dus niet zo dat je er helemaal niks van af weet. Ze vertelt net te weinig over de personages om ze goed te kunnen begrijpen. Rob verandert wel. Dat is omdat hij bang is om de confrontatie aan te gaan om haar te verliezen. Het is vrij begrijpelijk dat je er bang voor bent om iemand te verliezen die je graag lief hebt. Ik vind de beslissingen van de personages niet vreemd of onbegrijpelijk. Omdat het een dagboek is weet je waarom ze de beslissingen nemen. Eigenlijk is voor elke beslissing in het verhaal wel een reden. Bouw De gebeurtenissen volgen zich logisch op. Het is een dagboek, je kunt op die dag niet schrijven wat er over een week gaat gebeuren. Het is moeilijk om een dagboek spannend op te bouwen. Je moet het er echt van hebben of die dag een spannende dag is en of er bijzondere dingen gebeuren. Omdat je je vaak afvraagt hoe het afloopt wil je graag door blijven lezen. Er is geen ingewikkelde opbouw in het boek. Elke dag heeft ze iets geschreven. Soms een lange tekst en soms een korte maar krachtige tekst. Maar ze gaat niet opeens terug in de tijd. Het is heel simpel gehouden. Omdat Sophie de hoofdpersoon speelt, is ze de belangrijkste verhaallijn in het verhaal. In geur en kleur wordt het verhaal verteld van begin tot eind over Sophie. In dit verhaal zitten geen tijdsprongen of terugblikken. Ik vind het ingewikkeld lezen als je steeds een flashback hebt en de schrijver veel zijweggetjes gebruikt. Daarom vond ik het fijn dat dit boek geen moeilijke zijweggetjes heeft. Het verhaal blijft toch wel interessant. Het slot van het verhaal past heel goed bij de beschreven gebeurtenissen. Het is een plezierig slot omdat je weet dat nu kankervrij is. Op de laatste 2 bladzijdes bedankt ze iedereen, dat vind ik wel erg mooi om te lezen. 10

11 Taalgebruik Sophie heeft een hele fijne, makkelijk leesbare taalgebruik gebruikt. Serieus maar wel met grapjes er in, en ook niet zo heel veel moeilijkere woorden. Hierdoor is het verhaal makkelijker te lezen. De woorden die moeilijk zijn worden uitgelegd of zijn niet de belangrijkste woorden in het verhaal. De zinnen zijn vrij makkelijk te lezen, weinig moeilijke woorden en ook geen moeilijke schrijfstijl om het verhaal te begrijpen. Het verhaal heeft niet zo veel beschrijvingen. Je kunt in een dagboek wel vertellen wat je elk kwartier hebt gedaan, maar dat is in sommige gevallen vrij zinloos. Sophie heeft van de dagen die een plekje in haar verhaal verdiende alleen de belangrijkste dingen verteld. Er zitten veel dialogen in het verhaal, vaak gesprekken met Sophie en de dokters. Door de dialogen snap je het verhaal beter en kan je je beter inleven in Sophie. Recensie en eigen mening Ik kijk naar mezelf en vraag me af hoe groot de kans nou werkelijk is dat ik die ene persoon ben die met een zeldzame tumor in haar lijf rondwandelt. Het is geen sterke redenatie, maar omdat ik ik ben is het voor mij een bijzonder goed onderbouwde argumentatie. Daar kunnen de statistieken niet tegenop. Wat een mooi boek! Lekker rauw en direct. Dit is zeker geen boek over een zielig meisje met kanker. Sophie is een bijzonder inspirerende persoon. Veel mensen noemen zichzelf een doorzetter, maar zoals Sophie ken ik er niet veel. Ondanks haar ziekte blijft ze een normaal leven leiden. Ze gaat stappen, zoent met Stropdas en niemand heeft door wat er onder dat beheerste uiterlijk schuil gaat. Maar onder die strijdlust zit ook nog een andere persoonlijkheid verborgen. Een persoon met angst. Angst om dood te gaan, terwijl er nog zoveel te beleven is. Angst dat mensen haar niet meer mooi vinden. Angst dat Rob niet meer verliefd op haar is. Ik ben ook erg benieuwd naar dokter K. Zelf denk ik dan gelijk aan dr. McDreamy. In dat geval kan je ook heerlijk wegzwijmelen bij dit boek. Positieve punten: - Meeslepend - Direct/eerlijk Negatieve punten: Zijn er naar mijn mening niet. - Marjolein Koster gen_pruiken.html 11

12 Dit boek: Meisje met negen pruiken is een ontzettend mooi boek. Maar ook is het een erg lastig boek. Het lettertype is klein en soms snap je sommige stukken tekst niet helemaal. Daarna word het allemaal wat duidelijker. Als je de tijd hebt kun je met dit boek goed op de bank zitten. Positieve punten: Lekker dik, niet erg duur en het is een doordringend boek Negatieve punten: Sommige onderwerpen zijn lastig te begrijpen Danielle gen_pruiken.html Marjolein gebruikt in haar recensie de woorden mooi, rauw, en direct. Hier ben ik het wel mee eens. Het boek is mooi geschreven, recht uit haar hart. Rauw omdat ze het wil vertellen dat het wel aangrijpend is maar niet dat ze zielig lijkt. En direct omdat ze sommige dingen vertelt heel direct, misschien met een grapje maar soms ook gewoon direct. Danielle vind dat het boek mooi geschreven is maar ook een lastig verhaal is om te begrijpen. Wat ik ook begrijp, soms moest ik het wel een paar keer overlezen voordat ik het echt begreep. Ook heeft ze verteld dat het een doordringend boek is, hier ben ik ook mee eens. Omdat het heel realistisch is geschreven en ze haar gevoelens en haar gedachtes zo goed kan beschrijven, kan het heel doordringend zijn. 12