Partnerverklaring; Rabobank stuurt hypotheekgevers voor advies naar notaris en fiscalist

Transcriptie

1 Partnerverklaring; Rabobank stuurt hypotheekgevers voor advies naar notaris en fiscalist MR. CEES B. BAARD 1 Naar aanleiding van de uitspraak van de Rechtbank Arnhem 2 heeft de Rabobank bekend gemaakt dat cliënten die een hypotheek willen afsluiten over de te verpanden levensverzekering extern advies moeten inwinnen. Zij heeft haar eigen adviseurs verboden te adviseren over het antwoord op de vraag of de verpande levensverzekering al dan niet kan worden vergezeld van de zogenoemde partnerverklaring. 3 Andere banken zullen deze handelwijze waarschijnlijk overnemen of hebben dat reeds gedaan. Reden voor dit besluit is dat de rechtbank de bank heeft veroordeeld de schade, die een cliënt had geleden tengevolge van een verkeerd uitgepakt advies over de partnerverklaring, te vergoeden Meeverbonden levensverzekering Het komt regelmatig voor dat in het kader van een hypotheekverstrekking een levensverzekering wordt afgesloten, die tot extra zekerheid dient voor de geldgever. In de regel zal die geldgever het recht willen hebben zichzelf als begunstigde aan te wijzen als de polis tot uitkering komt (verpanding van de polis). Deze verpanding is veelal standaard in de hypotheekakte opgenomen, omdat de geldgever er zeker van wil zijn dat de uitkering te zijner tijd voor de aflossing van de hypothecaire geldlening zal worden gebruikt, bijvoorbeeld in het geval van overlijden van de verzekerde. In deze situatie wordt de uitkering door de verzekeraar uitbetaald aan de geldgever, die het ontvangen bedrag in mindering brengt op de hypotheekschuld. In het algemeen beschouwt men de verpanding als nadelig, omdat door het wegvallen van de hypotheekschuld de nalatenschap van de eerststervende in omvang toeneemt. Niet alleen de langstlevende, maar ook de kinderen profiteren daarvan. Zij verkrijgen een hoger erfdeel (en legitieme portie). Vooral onder het erfrecht zoals dat gold vóór 1 januari 2003 kon dat problemen veroorzaken toen de kinderen de mogelijkheid hadden hun erfdeel op te eisen. De verzorgingsgedachte (de langstlevende moet in het pand kunnen blijven wonen) kwam daardoor in het gedrang. Na de invoering van het nieuwe erfrecht speelt de verzorgingsgedachte een minder grote rol, omdat de langstlevende krachtens erfrecht alle goederen van de nalatenschap verkrijgt en de kinderen slechts een vordering op de langstlevende ter grootte van hun erfdeel. Die vordering is pas opeisbaar bij het overlijden van de langstlevende. De fiscale aspecten zijn echter des te relevanter. Vanuit de verzorgingsgedachte is in de praktijk de partnerverklaring ontstaan. De opzet is als volgt: de geldgever verklaart ermee in te stemmen dat bij het overlijden van de verzekerde de partner de eerste begunstigde kan zijn/blijven. Dit echter onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat deze de geldgever vóór het overlijden van de verzekerde heeft gemachtigd de overlijdensuitkering te gebruiken ter aflossing van de hypothecaire geldlening. Gevolg is dat de uitkering geheel toekomt aan de begunstigde van de polis (de partner), zij het dat het bedrag van de uitkering op grond van de afgegeven volmacht uiteindelijk toch wordt benut ter aflossing van de schuld (zie voor een uitwerking het hierna opgenomen voorbeeld). Uit de uitspraak van de Rechtbank Arnhem en de geschetste handelwijze van de (Rabo)banken blijkt dat veel bankadviseurs niet goed weten in welke situatie een dergelijke partnerverklaring zin heeft en welke gevolgen deze heeft voor de omvang van de nalatenschap van de overleden verzekerde. Het antwoord op de vraag in welke situatie een partnerverklaring zin heeft, hangt in de praktijk af van veel factoren. Het huwelijksgoederen- of partnerschapsregime is daarbij wellicht de belangrijkste factor. Maar ook de omvang van het vermogen en het aantal verkrijgers blijkt van groot belang. Parallel aan de keuze wel of geen partnerverklaring loopt de vraag hoe een polis moet worden afgesloten, Vanuit de verzorgingsgedachte is in de praktijk de partnerverklaring ontstaan 1 Directeur van Estate Planning Expert BV te Oosterbeek. 2 Rechtbank Arnhem 24 november 2004, nr /HA ZA Ook wel weduweverklaring genoemd. 4 Over deze uitspraak is in diverse bladen aandacht besteed. Ik verwijs met name naar Kalkman en Zijdenbos, Partnerverklaring en zorgplicht, JBN september 2005, nr. 45 en Bende, Tekenen of niet tekenen...?, JBN november 2006, nr

2 bezien vanuit de problematiek van art. 13 Succ.w. Ik ga daar praktisch mee om, omdat ik aanneem dat deze problematiek genoegzaam bekend is. Dat wil dus zeggen dat ik er bij een gemeenschap van goederen vanuit zal gaan dat de polis niet kruislings is gesloten 5 en bij huwelijkse voorwaarden of een samenlevingsovereenkomst juist wel. 2. Gemeenschap van goederen Indien een echtpaar in gemeenschap van goederen is gehuwd zijn de verzekeringnemer en de verzekerde op de polis in het algemeen dezelfde persoon; voor uitkeringen ten gevolge van het overlijden van de verzekerde is meestal de partner eerste begunstigde. Als echter in de hypotheekakte is bepaald dat een pandrecht ten behoeve van de geldgever wordt gevestigd en die geldgever de verpanding en begunstigingswijziging op de polis heeft laten aantekenen, is de geldgever eerste begunstigde. De verzekeraar betaalt de uitkering in geval van overlijden aan de geldgever die de uitkering vervolgens zal aanwenden ter aflossing van de schuld. Deze handelwijze heeft tot gevolg dat de nalatenschap groter wordt, omdat de hypothecaire schuld (gedeeltelijk) wegvalt. Voorbeeld 1 M en V zijn in gemeenschap van goederen gehuwd en hebben twee kinderen. Het gemeenschappelijk vermogen bestaat uit een eigen woning ad , 4 bezwaard met een hypothecaire schuld ad M heeft op zijn leven een overlijdensrisicoverzekering afgesloten ad , waarvan de rechten zijn verpand aan de geldgever. M overlijdt. Betaalde premies Er is geen testament; de wettelijke verdeling is dus van toepassing. V en de kinderen hebben zodanige renteafspraken gemaakt dat V niet wordt belast voor een fictief vruchtgebruik. De kinderen zijn ouder dan 22 jaar. Uitwerking civiel De huwelijksgoederengemeenschap bedraagt in deze situatie en M s nalatenschap V s aandeel in het totaal bedraagt ( krachtens huwelijksvermogensrecht en 1/3 van = krachtens erfrecht). Ieder kind verkrijgt een vordering met een waarde van Zou er vóór het overlijden van M door V een partnerverklaring zijn ondertekend, dan heeft de geldgever de begunstigingswijziging niet laten aantekenen op de polis en is V eerste begunstigde. Zij ontvangt de uitkering dan krachtens een eigen recht. De te verdelen huwelijksgoederengemeenschap bedraagt nu en M s nalatenschap V ontvangt nu in totaal ( krachtens huwelijksvermogensrecht, uit de polis en krachtens erfrecht). De kinderen verkrijgen ieder een vordering met een waarde van De nalatenschap van de eerststervende wordt groter als de geldgever eerste begunstigde is 5 Dit heeft immers geen zin, omdat in die situatie volgens heersende leer niet kan worden ontkomen aan de heffing ingevolge art. 13 Succ.w.

3 Uitwerking fiscaal Omdat de premies voor de levensverzekering gemeenschapsschulden zijn wordt de uitkering bij V op grond van art. 13 Succ.w. als een fictieve verkrijging krachtens erfrecht met successierecht getroffen. In de situatie zonder partnerverklaring wordt de uitkering gebruikt voor de aflossing van de schuld. Volgens een tweetal arresten van de Hoge Raad 6 wordt successierecht in zo n geval geheven bij de gerechtigden in de ontbonden huwelijksgemeenschap in de mate waarin zij baat hebben gehad met het wegvallen van de schuld. In het voorbeeld is de nalatenschap in de situatie zonder partnerverklaring (de helft van de uitkering c.q. schuld) hoger dan in de situatie met partnerverklaring, hetgeen heeft geresulteerd in hogere (niet-fictieve) verkrijgingen van ( / =) per erfgenaam. De andere helft van de uitkering c.q. schuld is nu op grond van art. 13 Succ.w. bij V belast. Op grond van art. 23 lid 1 Succ.w. kan hierop de helft van de betaalde premies in mindering worden gebracht. 8 In de situatie met partnerverklaring zal bij V de gehele uitkering minus de helft van de betaalde premies worden belast op grond van art. 13 Succ.w. Resumerend Zonder partnerverklaring: Verkrijging V: Verkrijging kind 1: Verkrijging kind 2: Totaal: Met partnerverklaring: Verkrijging V: Verkrijging kind 1: Verkrijging kind 2: Totaal: De langstlevende is in de casus geen successierecht verschuldigd. De kinderen betalen tezamen: zonder partnerverklaring en met partnerverklaring De successierechten moeten door de langstlevende worden voorgeschoten. 11 Omdat in beide situaties de verkrijging van de langstlevende onder de voor haar van toepassing zijnde vrijstelling blijft, is de conclusie gerechtvaardigd dat in een dergelijke situatie een partnerverklaring altijd leidt tot de laagste successierechten bij het eerste overlijden. Dat kan anders zijn als de verkrijging van de langstlevende de vrijstelling overschrijdt. Alsdan kan in de ene situatie een verpanding zonder partnerverklaring gunstiger zijn dan met partnerverklaring, maar in een andere situatie kan dat ook andersom het geval zijn. Zodra V s vrijstelling wordt overschreden, is het een kwestie van het vullen van de schijven. Deze berekening moet worden gemaakt vóórdat de beslissing omtrent het al dan niet tekenen van de partnerverklaring wordt genomen op basis van de dan bekende gegevens. Het moment waarop het overschrijden van de vrijstelling wordt bereikt, is afhankelijk van de omvang van de nalatenschap, de hoogte van de verkrijging door de langstlevende, de omvang van de verzekeringsuitkering, het aantal verkrijgers en de omvang van het door de langstlevende verkregen nabestaandenpensioen (imputatie). Van geval tot geval moet dan berekend worden welke situatie bij het eerste overlijden voordeliger is. In de praktijk een lastige berekening omdat op het moment van de te nemen beslissing veel van de hiervoor genoemde gegevens nog niet bekend zijn. Voorbeeld 2 Stel dat de waarde van het huis in het hiervoor opgenomen voorbeeld geen bedraagt, maar en dat de hypothecaire geldlening en de verzekeringsuitkering ieder bedragen. Aan premie is nu betaald De berekening is dan als volgt. Zonder partnerverklaring: Verkrijging V: Verkrijging kind 1: Verkrijging kind 2: Totaal: Met partnerverklaring: Verkrijging V: Verkrijging kind 1: Verkrijging kind 2: Totaal: Aan successierecht is door de langstlevende en de kinderen zonder partnerverklaring verschuldigd en met partnerverklaring: Met partnerverklaring is dan onvoordeliger. Als er een partnerverklaring is, wordt bij de langstlevende de gehele uitkering minus de helft van de betaalde premies belast op grond van art. 13 Succ.w. 6 HR 21 februari 1973 (BNB 1973/87) en HR 28 januari 1976 (BNB 1976/75). 7 3 x ( / ) = Er valt overigens wel iets voor te zeggen dat in casu over de helft van de uitkering de helft van de helft (dus éénvierde) van de betaalde premies in mindering mag worden gebracht /- ½ x /- ½ x Art. 4:7 BW /- ½ x /- ½ x

4 Daarnaast is het zo, dat ook de situatie bij het overlijden van de langstlevende in de vergelijking zou moeten worden betrokken. Zonder partnerverklaring wordt in mijn voorbeelden de overbedelingsschuld aan de kinderen immers opgerent over resp en met partnerverklaring over resp Omdat in de praktijk in het algemeen successieminimalisatie bij het eerste overlijden wordt nagestreefd, heb ik dit niet verder uitgewerkt. Daarnaast speelt de hoogte van de overeengekomen rente een belangrijke rol. Als de overbedelingsrente anders dan in mijn voorbeeld lager is dan (omgerekend) 6% samengesteld, zal het bij V in aanmerking te nemen fictief vruchtgebruik er toe leiden dat de vrijstelling van de langstlevende beter wordt benut. Als in voorbeeld 2 de overeengekomen overbedelingsrente geen 6% samengesteld, maar 6% enkelvoudig zou zijn geweest, bedragen de verschuldigde successierechten resp en Het nadeel van de partnerverklaring wordt daardoor nog groter. 3. Huwelijkse voorwaarden Bij een echtpaar dat buiten gemeenschap van goederen is gehuwd ziet men veelal de situatie dat de ene echtgenoot zelfstandig een verzekering sluit op het leven van zijn partner en die verzekering uit eigen vermogen in stand houdt. Voorbeeld 3 M en V zijn gehuwd onder huwelijkse voorwaarden inhoudende koude uitsluiting en hebben twee kinderen. Het vermogen bestaat uit een eigen woning ad , bezwaard met een hypothecaire schuld ad Zowel de eigen woning als de schuld staan op beider naam (ieder de helft). M overlijdt. Er is door V een overlijdensrisicoverzekering afgesloten op het leven van M ad waarvan de rechten zijn verpand aan de geldgever. Betaalde premies Er is geen testament; de wettelijke verdeling is dus van toepassing. V en de kinderen hebben zodanige renteafspraken gemaakt met als gevolg dat V geen fictief vruchtgebruik verkrijgt. De kinderen zijn ouder dan 22 jaar. Als er geen partnerverklaring is ondertekend, zal de 6 geldgever als begunstigde de uitkering ontvangen en hiermee de gehele schuld aflossen. Voor het deel dat met de uitkering uit V s polis M s schuld wordt afgelost, subrogeert V in de rechten van de geldgever. M s nalatenschap bedraagt dan ook geen , maar , bestaande uit de halve woning en een schuld aan V ad Als er wel een partnerverklaring is ondertekend, is V begunstigde. Zij ontvangt de uitkering krachtens eigen recht. Ook hier bedraagt M s nalatenschap , bestaande uit de halve woning en een schuld aan de geldgever ad In beide gevallen (verpanding met of zonder partnerverklaring) is op grond van art. 13 Succ.w. geen successierecht verschuldigd, omdat er niets aan het vermogen van de erflater is onttrokken. De conclusie is hier dat het bij huwelijkse voorwaarden en een juist geredigeerde polis er niet toe doet of er een partnerverklaring is. 4. Samenlevingscontracten In beginsel geldt voor samenwonenden hetzelfde als hiervoor is opgemerkt bij gehuwden die buiten gemeenschap van goederen zijn gehuwd. Partners die samenwonen en gezamenlijk een eigen woning kopen, besluiten gelukkig vaak om in het samenlevingscontract of in de transportakte waarbij de woning aan hen wordt geleverd, te regelen wat er met de gezamenlijke woning moet gebeuren als één van beiden overlijdt. Veelal wordt een zogenoemd verblijvingsbeding met betrekking tot de gemeenschappelijke goederen aangegaan. In een dergelijk beding verklaren de samenwonende partners dat bij overlijden de gemeenschappelijke goederen om niet verblijven aan de langstlevende. Meestal wordt bepaald dat de langstlevende verplicht is ook de gemeenschappelijke schulden voor zijn rekening te nemen. Er van uitgaande dat een dergelijk verblijvingsbeding bij M en V als een kansovereenkomst 14 kan worden aangemerkt, werkt deze variant als volgt: Voorbeeld 4 M en V wonen samen en hebben twee kinderen. In een samenlevingsovereenkomst hebben zij een verblijvingsbeding opgenomen met betrekking tot de gemeenschappelijke woning onder de verplichting voor de langstlevende de op de woning rustende schuld over te nemen. Het gemeenschappelijk vermogen bestaat uit een eigen woning ad , bezwaard een hypothecaire schuld ad Voor samenwoners geldt in beginsel hetzelfde als voor echtgenoten die buiten gemeenschap van goederen zijn gehuwd 14 HR 1 oktober 1993, NJ 1994/257 (Pellicaan-Van der Vlies) en HR 7 februari 1997, NJ 1997/595.

5 Zowel de eigen woning als de schuld staan op beider naam (ieder de helft). V en M hebben een overlijdensrisicoverzekering afgesloten op hun beider leven ad , welke tot uitkering komt zodra één van hen overlijdt en waarvan de rechten zijn verpand aan de geldgever. Betaalde premies M overlijdt. Er is geen testament. De kinderen zijn ouder dan 22 jaar. Op grond van het verblijvingsbeding verkrijgt V het recht op levering van M s aandeel in de woning en is V verplicht de schuld als eigen schuld te voldoen. M s nalatenschap bedraagt dan nihil. Als er geen partnerverklaring is ondertekend, zal de geldgever als begunstigde de uitkering ontvangen en hiermee de gehele schuld aflossen. Met de uitkering uit V s polis wordt haar eigen schuld afgelost, omdat door de werking van het verblijvingsbeding de oorspronkelijk gezamenlijke schuld nu voor 100% een schuld van V geworden is. Als er wel een partnerverklaring is ondertekend, is V begunstigde. Zij ontvangt de uitkering krachtens eigen recht en lost ook hiermee haar eigen schuld af. Ook hier bedraagt M s nalatenschap nihil. Omdat er niets aan het vermogen van M (erflater) is onttrokken, is de uitkering niet belast op grond van art. 13, slot Succ.w. In bovenstaand voorbeeld werd V bevoordeeld door de werking van het verblijvingsbeding met Deze bevoordeling vloeit niet voort uit het erfrecht, maar uit de samenlevingsovereenkomst die zij met M heeft gesloten. De vraag is of deze verrijking op de één of andere manier met successierecht is belast. Dit blijkt volgens art. 11 lid 1 en lid 5 Succ.w. het geval te zijn, indien: 1. M en V worden aangemerkt als partners in de zin van art. 24 lid 2 letter a Succ.w. Dat is het geval indien zij op het moment van M s overlijden een gemeenschappelijke huishouding hebben gevoerd en een notariële samenlevingsovereenkomst hebben gesloten waarin een wederzijdse zorgplicht is opgenomen. Voorts moeten zij vanaf het sluiten van die overeenkomst gedurende minimaal een aaneengesloten periode van zes maanden op het zelfde adres in de basisadministratie persoonsgegevens staan ingeschreven. De periode van zes maanden kan niet eerder ingaan dan nadat de jongste de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt. Bovendien moeten zij in de vijf jaren voorafgaande aan de verkrijging voor het IBpartnerschap hebben gekozen, althans indien die keuze mogelijk was M. en V worden aangemerkt als partners in de zin van art. 24 lid 2 letter b Succ.w. Dat is het geval indien zij op het moment van M s overlijden gedurende een aaneengesloten periode van vijf jaren een gemeenschappelijke huishouding voerden. De periode van vijf jaar kan niet eerder ingaan dan nadat de jongste de leeftijd van 22 jaar heeft bereikt. 16 Kunnen M en V niet worden aangemerkt als partners zoals hiervoor aangegeven dan is de verrijking van V door de werking van het verblijvingsbeding niet aan de heffing van successierecht onderworpen. 5. Valt er nog iets te adviseren na het moment van overlijden? Zodra het overlijden een feit is, wordt de schuld afgelost. Dat is zowel bij een verpanding zonder als bij een verpanding met partnerverklaring een feit. Voor de nabestaanden is daarmee elke vorm van renteaftrek in box 1 over het afgeloste bedrag niet langer mogelijk. De vraag die opkomt, is of het mogelijk is dat er ná het overlijden nog iets aan die situatie kan worden veranderd. Rechtbank Arnhem beantwoordt deze vraag ontkennend. Ik citeer: Naar het oordeel van de rechtbank is met het overlijden van (de erflater) de mogelijkheid om de (gevolgen van de) weduweverklaring te herroepen dan wel anderszins ongedaan te maken komen te vervallen. Ik zou deze stelling enigszins willen nuanceren in de situatie dat er een partnerverklaring is. 17 Als er geen partnerverklaring is, is er na het overlijden geen mogelijkheid tot aanpassing meer. De polis bestaat immers niet meer. Door het overlijden is de uitkering opeisbaar en omdat de geldgever zich als eerste begunstigde op de polis heeft laten aanwijzen, is de aflossing van de schuld naar mijn mening een feit. Als er wel een partnerverklaring is, ontstaat er in theorie een moment, waarop de derdebegunstigde in overleg kan treden met de geldgever (en de verzekeraar). Door het overlijden is de uitkering weliswaar opeisbaar, maar de geldgever heeft zichzelf nu niet als eerste begunstigde op de polis laten aanwijzen. Dat Als er geen partnerverklaring is, is er na het overlijden geen mogelijkheid tot aanpassing meer 15 Bloedverwanten in de rechte lijn kunnen niet als partner in de zin van art. 24 lid 2 letter a Succ.w. worden aangemerkt. 16 Bloedverwanten in de rechte lijn kunnen wel als partner in de zin van art. 24 lid 2 letter b Succ. w. worden aangemerkt. Het nog gehuwd zijn met een ander is sinds 1 januari 1995 geen beletsel meer om als partner te worden aangemerkt. 17 In dezelfde zin Kalkman en Zijdenbos, t.a.p. blz. 9. 7

6 is de oorspronkelijke begunstigde, tevens degene die de partnerverklaring heeft getekend. Zonder uitdrukkelijke aanvaarding van de derdebegunstigde wordt er niets uitgekeerd. Zelfs bij een reeds eerder aanvaarde begunstiging kan de derdebegunstigde afstand doen van zijn vorderingsrecht op grond van art. 6:160 BW. Intrekking van de machtiging biedt dan vanzelfsprekend geen soelaas, omdat de geldgever dan weer eerste begunstigde is en aflossing van de schuld een feit zal zijn. In overleg zal moeten worden besloten dat de verpanding zelf komt te vervallen. De geldgever zal de schuld moeten willen continueren aan de erfgenamen van de overledene. Ik denk dat een dergelijk scenario juridisch mogelijk is. In de praktijk komt het er echter vrijwel nooit van terecht. Zoiets zal in het dossier moeten vastliggen. De geldgever c.q. de verzekeraar zal op basis van een aantekening in het dossier het initiatief moeten nemen, voordat de schuld daadwerkelijk wordt afgelost. Maar ook als dit praktisch haalbaar is, blijft het de vraag of de desbetreffende, door de erfgenamen gecontinueerde schuld voor hen ook fiscaal als een eigenwoningschuld kan worden gekwalificeerd. De oorspronkelijke schuldverhouding is immers niet meer dezelfde. De schuldenaar is iemand anders. Is dat bezwaarlijk? Ik denk het niet. Als een verpanding in de oorspronkelijke casus in het geheel niet aan de orde zou zijn geweest, vererft de schuld ook naar de erfgenamen. Fiscaal is dat geen enkel probleem; de rente blijft aftrekbaar in box 1. Ik denk niet dat nadere afspraken tussen de geldgever en verzekeraar enerzijds en de begunstigde van de uitkering en de erfgenamen anderzijds de lening een andere fiscale kwalificatie geven. Als uit het overleg tussen geldgever en erfgenamen resulteert dat de lening in stand blijft, resteert de vraag of art. 30 Succ.w. van toepassing is. Kalkman en Zijdenbos beantwoorden deze vraag ontkennend, tenzij uit de formulering van de partnerverklaring blijkt dat zonder voorbehoud aan de verzekeraar opdracht is gegeven om na overlijden van de verzekerde de aan de langstlevende echtgenoot toekomende uitkering voor aflossing aan te wenden. 6. Conclusie Het ondertekenen van een partnerverklaring is, als een successieminimalisatie bij het eerste overlijden wordt gewenst, altijd zinvol als de partners zijn gehuwd in gemeenschap van goederen en de verkrijging van de langstlevende onder de van toepassing zijnde vrijstelling blijft. Zodra de vrijstelling wordt overschreden, dient te allen tijde een berekening te worden gemaakt of een partnerverklaring tot een voordeel leidt. Als de partners zijn gehuwd onder huwelijkse voorwaarden en de polis voldoet aan de eisen ter vermijding van de toepassing van art. 13 Succ.w. maakt het voor de heffing van successierecht bij het eerste overlijden geen verschil of een partnerverklaring aanwezig is of niet. Anders dan Rechtbank Arnhem ben ik van mening dat, bij de aanwezigheid van een partnerverklaring, aflossing van de lening na het overlijden van de verzekerde niet definitief vast hoeft te staan. De formulering van de verklaring is daarbij bepalend. Zonder uitdrukkelijke aanvaarding van de derdebegunstigde wordt er niets uitgekeerd 8