Afdeling bestuursrechtspraak 1 1 JUN Behandelend ambtenaar

Transcriptie

1 Raad Afdeling bestuursrechtspraak Gemeente Waterland 1 1 JUN 2015 \m BIS Raad van de gemeente Waterland Postbus BA MONNICKENDAM INGEKOMEN Datum Ons nummer Uw kenmerk 10 juni /1/A1 mr. R. Ayoub Onderwerp Behandelend ambtenaar P.A. Brandjes-Brust e.a. I Raad van de S.S. Ashruf gemeente Waterland Vaststellen grenzen In de bovenvermelde zaak is uitspraak gedaan. De procedure is daarmee beëindigd. Een eensluidend afschrift van deze uitspraak treft u hierbij aan. Hoogachtend, de griffier Deze brief is geautomatiseerd aangemaakt en is daarom niet ondertekend (CAO) Postbus EA Den Haag - T F Bij correspondentie de datum en het nummer van deze brief vermelden

2 Raad vanstate /1/A1. Datum uitspraak: 10 juni 2015 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak op het hoger beroep van: P.A. Brandjes-Brust en anderen, allen wonend te Watergang, gemeente Waterland, appellanten, tegen de uitspraak van de rechtbank Noord-Holland van 24 oktober 2014 in zaak nr. 14/11 21 in het geding tussen: Brandjes en anderen en de raad van de gemeente Waterland.

3 /1 /A juni 2015 Procesverloop Bij besluit van 4 juli heeft de raad de grenzen van de bebouwde kommen van Waterland opnieuw vastgesteld en alle eerdere besluiten tot vaststelling van de grenzen van de bebouwde kommen ingetrokken. Bij besluit van 26 september heeft de raad het besluit van 4 juli gewijzigd. Bij besluit van 30 januari 2014 heeft de raad het door Brandjes en anderen tegen deze besluiten gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Bij uitspraak van 24 oktober 2014 heeft de rechtbank het door Brandjes en anderen daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak hebben Brandjes en anderen hoger beroep ingesteld. De raad heeft een verweerschrift ingediend. De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige. De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 20 mei 2015, waar Brandjes en anderen, vertegenwoordigd door P.A. Brandjes-Brust en P. de Groot, en de raad, vertegenwoordigd door mr. R. Ayoub en N. Zwaag, beiden werkzaam bij de gemeente, zijn verschenen. Overwegingen 1. Ingevolge artikel 2, eerste lid, van de Wegenverkeerswet 1994 (hierna: Wvw 1994) kunnen de krachtens deze wet vastgestelde regels strekken tot: a. het verzekeren van de veiligheid op de weg; b. het beschermen van weggebruikers en passagiers; c. het in stand houden van de weg en het waarborgen van de bruikbaarheid daarvan; d. het zoveel mogelijk waarborgen van de vrijheid van het verkeer. Ingevolge het tweede lid kunnen de krachtens deze wet vastgestelde regels voorts strekken tot: a. het voorkomen of beperken van door het verkeer veroorzaakte overlast, hinder of schade alsmede gevolgen voor het milieu, bedoeld in de Wet milieubeheer; b. het voorkomen of beperken van door het verkeer veroorzaakte aantasting van het karakter of van de functie van objecten of gebieden. Ingevolge artikel 20a, eerste lid, worden de grenzen van de bebouwde kom of kommen van een gemeente vastgesteld bij besluit van de gemeenteraad.

4 /1/A juni Bij het in b e z w a a r in s t a n d g e l a t e n b e s l u i t v a n 4 juli , g e w i j z i g d bij b e s l u i t v a n 2 6 s e p t e m b e r , h e e f t de raad de g r e n z e n v a n de b e b o u w d e k o m m e n v a n de g e m e e n t e W a t e r l a n d o p n i e u w v a s t g e s t e l d. De raad h e e f t aan het b e s l u i t o p b e z w a a r o n d e r meer t e n g r o n d s l a g g e l e g d d a t m e t de v a s t s t e l l i n g v a n de n i e u w e g r e n z e n v a n de b e b o u w d e k o m m e n de v e r k e e r s v e i l i g h e i d w o r d t b e v o r d e r d d o o r v e r l a g i n g v a n de maximumsnelheid. 3. Brandjes en a n d e r e n b e t o g e n d a t de r e c h t b a n k t e n o n r e c h t e h e e f t o v e r w o g e n d a t zich geen o m s t a n d i g h e d e n v o o r d o e n op g r o n d w a a r v a n de raad niet in redelijkheid t o t de v a s t s t e l l i n g v a n de n i e u w e g r e n z e n v a n de b e b o u w d e k o m m e n h e e f t k u n n e n k o m e n. D a a r t o e v o e r e n zij aan d a t de raad niet h e e f t o n d e r b o u w d w a a r o m de v e r k e e r s v e i l i g h e i d m e t het besluit w o r d t b e v o r d e r d. In d i t v e r b a n d m e r k e n zij o p d a t de v e r k e e r s s i t u a t i e als g e v o l g v a n het b e s l u i t j u i s t o n v e i l i g zal w o r d e n. V o o r t s v o e r e n zij aan d a t er geen beleidsregels zijn v a s t g e s t e l d o v e r w a t o n d e r de b e b o u w d e k o m m o e t w o r d e n v e r s t a a n en d a t, g e l e t o p o n d e r meer de u i t s p r a a k v a n de A f d e l i n g v a n 3 1 juli in zaak nr / 1 ( w w w. r a a d v a n s t a t e. n l ), de g r e n z e n v a n de b e b o u w d e k o m w o r d e n bepaald d o o r de f e i t e l i j k e s i t u a t i e. In d i t v e r b a n d v o e r e n zij aan d a t de raad bij de v a s t s t e l l i n g v a n de g r e n z e n v a n de b e b o u w d e k o m m e n t e n o n r e c h t e niet bij de d e f i n i t i e b e p a l i n g v a n b e b o u w d e k o m uit de a a n b e v e l i n g e n v a n het C e n t r u m v o o r R e g e l g e v i n g en O n d e r z o e k in de G r o n d -, W a t e r - en W e g e n b o u w (hierna: het C R O W ) h e e f t a a n g e s l o t e n. V e r d e r v o e r e n zij in d i t v e r b a n d aan d a t de g e m e e n t e één b e b o u w d e k o m g r e n s h a n t e e r t, n a m e l i j k die v a n de B o s w e t en d a t a a n p a s s i n g v a n de grenzen leidt t o t a a n p a s s i n g v a n andere r e g e l g e v i n g. T e n s l o t t e v o e r e n zij in d i t v e r b a n d aan d a t de g r e n z e n v a n de b e b o u w d e k o m v o l g e n s de W e g e n w e t w o r d e n v a s t g e s t e l d d o o r het college v a n g e d e p u t e e r d e s t a t e n v a n N o o r d - H o l l a n d en d i t college de g r e n z e n n o g niet h e e f t a a n g e p a s t. V e r d e r v o e r e n zij t e r o n d e r b o u w i n g v a n h u n b e t o o g aan dat de raad o n v o l d o e n d e r e k e n i n g h e e f t g e h o u d e n m e t h u n b e l a n g e n, nu m e t het b e s l u i t m o g e l i j k w o r d t g e m a a k t dat de g e l u i d s b e l a s t i n g o p de v o o r g e v e l s v a n h u n w o n i n g e n de w e t t e l i j k e n o r m o v e r s c h r i j d t. T e n s l o t t e v o e r e n zij aan d a t de g r e n z e n v a n de b e b o u w d e k o m m e n o p n i e u w zijn v a s t g e s t e l d o m in strijd m e t h e t s t r e e k p l a n realisatie v a n n i e u w b o u w m o g e l i j k t e m a k e n V o l g e n s v a s t e j u r i s p r u d e n t i e v a n de A f d e l i n g (onder meer de u i t s p r a a k v a n 2 6 juni in zaak nr / 1 / A 3 ; w w w. r a a d v a n s t a t e. n l ) k o m t aan h e t b e s t u u r s o r g a a n bij het n e m e n v a n een v e r k e e r s b e s l u i t b e o o r d e l i n g s r u i m t e t o e bij de u i t l e g v a n de b e g r i p p e n ' v e i l i g h e i d o p de w e g ', ' b r u i k b a a r h e i d (van de w e g ) ' en ' v r i j h e i d v a n het v e r k e e r '. V o o r t s is het aan het b e s t u u r s o r g a a n o m de v e r s c h i l l e n d e belangen die b e t r o k k e n m o e t e n w o r d e n bij h e t n e m e n v a n een dergelijk besluit t e g e n elkaar af t e w e g e n o m t e b e o o r d e l e n w a n n e e r de in artikel 2 v a n de W v w v e r m e l d e b e l a n g e n het n e m e n v a n een v e r k e e r s m a a t r e g e l v e r g e n. De r e c h t e r d i e n t zich bij de b e o o r d e l i n g v a n een dergelijk besluit t e r u g h o u d e n d o p t e stellen en t e t o e t s e n of de u i t l e g die het b e s t u u r aan v o o r m e l d e b e g r i p p e n h e e f t g e g e v e n, de g r e n z e n v a n redelijke w e t s u i t l e g t e b u i t e n g a a t, of het besluit niet a n d e r s z i n s in strijd is m e t w e t t e l i j k e v o o r s c h r i f t e n en of de a f w e g i n g v a n de b e t r o k k e n b e l a n g e n z o d a n i g

5 /1/A juni 2015 onevenwichtig is dat het bestuursorgaan niet in redelijkheid tot dat besluit heeft kunnen komen In hetgeen Brandjes en anderen hebben aangevoerd, ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat zich geen omstandigheden voordoen op grond waarvan de raad niet in redelijkheid tot zijn besluit heeft kunnen komen. Anders dan Brandjes en anderen stellen, is niet gebleken dat de verkeerssituatie als gevolg van het besluit onveilig wordt. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat de korpschef van de politie Zaanstreek-Waterland op 3 juli 2013 positief heeft geadviseerd over de aanpassing van de grenzen van de bebouwde kommen, welk advies de raad aan het besluit op bezwaar ten grondslag heeft gelegd. Niet is gebleken dat de raad zich niet op dat advies heeft mogen baseren. Dat de in het advies voorgestelde maatregelen niet zijn getroffen, leidt, anders dan Brandjes en anderen betogen en wat daar verder van zij, niet tot een ander oordeel. Ter zitting heeft de raad onweersproken toegelicht dat de in het advies voorgestelde maatregelen niet zien op alle bebouwde kommen. Zo is in het advies het voorbeeld van de Monnickendammerrijweg in llpendam genoemd. Daar waar nodig zijn de in het advies opgenomen maatregelen getroffen, aldus de raad. Dat de raad bij de uitleg van het begrip bebouwde kom niet heeft aangesloten bij de definitiebepaling uit het CROW, maakt niet dat de raad niet in redelijkheid tot zijn besluit heeft kunnen komen, reeds nu de raad niet verplicht is om de aanbevelingen van het CROW te volgen. Dat de bebouwde kom in andere regelgeving en in het kader van de ruimtelijke ordening door de Afdeling anders wordt bepaald, maakt dat evenmin, nu het hier gaat om een besluit in het kader van de Wvw 1994, waarbij een bebouwde komgrens wordt vastgesteld die de snelheid van verkeer beoogt te regelen en daarmee de verkeersveiligheid beoogt te beschermen. Het onderhavige besluit zal, anders dan gesteld, niet leiden tot aanpassing van de door Brandjes en anderen genoemde regelgeving, reeds omdat de bebouwde kom per regelgeving anders wordt bepaald. Voor zover Brandjes en anderen hebben beoogd te betogen dat niet de raad, maar het college van gedeputeerde staten bevoegd is om de grenzen van de bebouwde kommen vast te stellen, wordt overwogen dat ingevolge artikel 20a, eerste lid, van de Wvw 1994 de raad daartoe bevoegd is. Dat het onderhavige besluit, naar gesteld, invloed heeft op de maximaal toelaatbare geluidsbelasting op de gevels van de woningen van Brandjes en anderen brengt niet met zich dat de raad niet in redelijkheid tot zijn besluit heeft kunnen komen. Met dit besluit wordt geen hogere geluidsbelasting op de gevels van de woningen vastgesteld. Tegen een daartoe strekkend besluit kunnen Brandjes en anderen, zoals de rechtbank terecht heeft overwogen, rechtsmiddelen aanwenden. Voor zover Brandjes en anderen hebben beoogd te betogen dat de raad oneigenlijk gebruik maakt van zijn bevoegdheid neergelegd in artikel 20a, eerste lid, van de Wvw 1994, heeft de rechtbank terecht overwogen dat daarvan geen sprake is. Brandjes en anderen kunnen tegen de vergunningen die nodig zijn om nieuwbouw mogelijk te maken rechtsmiddelen aanwenden. Het betoog faalt.

6 /1/A juni Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd. 5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

7 /1/A juni Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. R. van der Spoel, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. M.A. Graaff-Haasnoot, griffier. w.g. Van der Spoel lid van de enkelvoudige kamer w.g. Graaff-Haasnoot griffier Uitgesproken in het openbaar op 10 juni Verzonden: 10 juni 2015

8 uitspraak RECHTBANK NOORD-HOLLAND Zittingsplaats Haarlem Bestuursrecht zaaknummer: HAA 14/1121 uitspraak van de enkelvoudige kamer van 24 oktober 2014 in de zaak tussen P.A. Brandjes-Brust e.a., te Watergang, eisers, en de Raad van de gemeente Waterland, verweerder, gemachtigde: mr. R. Ayoub, werkzaam bij de gemeente Waterland. Procesverloop Bij besluit van 4 juli 2013, zoals gecorrigeerd bij besluit van 26 september 2013, heeft verweerder de grenzen van de bebouwde kommen van Waterland opnieuw vastgesteld en alle eerdere besluiten tot vaststelling van de grenzen van de bebouwde kommen ingetrokken. Het hiertegen gerichte bezwaar van 28 juli 2013 heeft verweerder ongegrond verklaard bij besluit van 30 januari 2014 (hierna: het bestreden besluit). Daarbij heeft verweerder verwezen naar het advies van de adviescommissie voor de bezwaarschriften Waterland. Eisers hebben tegen het bestreden besluit beroep ingesteld bij brief van 12 maart Verweerder heeft een verweerschrift ingediend. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 12 september Aldaar zijn verschenen P.A. Brandjes-Brust, P. de Groot en H. Goercharn. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde. Zij werd vergezeld door collega Zwaag. Overwegingen 1. Artikel 20a, eerste lid, van de Wegenverkeerswet 1994 (Wvw 1994) luidt: De grenzen van de bebouwde kom of kommen van een gemeente worden vastgesteld bij besluit van de gemeenteraad. 2. Tussen partijen is in geschil of het dorpslint alwaar eisers woonachtig zijn, mocht worden aangewezen als bebouwde kom in de zin van artikel 20a, eerste lid, van de Wvw Zoals ter zitting met partijen besproken, dient de rechtbank zich te beperken tot de beantwoording van de vraag of verweerder het bezwaar van eisers gericht tegen het besluit van 4 juli 2013 waarbij opnieuw de grenzen van de bebouwde kommen van Waterland zijn vastgesteld, zoals later gewijzigd bij besluit van 26 september 2013, al dan niet terecht ongegrond heeft verklaard.

9 zaaknummer: HAA 14/1121 blad 2 4. De rechtbank is van oordeel dat het bestreden besluit in stand kan blijven. De in geding zijnde wijziging van de bebouwde kom is mede ingegeven door de realisatie van een aantal woningbouwprojecten in de gemeente. Hiertoe behoort het vlak bij de woningen van eisers gelegen project 't Schouw. Niet is gebleken van omstandigheden op grond waarvan zou moeten worden geoordeeld dat verweerder in redelijkheid niet tot de onderhavige wijziging had kunnen besluiten. Meer in het bijzonder wordt daaromtrent het volgende overwogen. 5. Het betoog van eisers dat verweerder een oneigenlijk gebruik maakt van de bevoegdheid ex artikel 20a, eerste lid, van de Wvw 1994 omdat met het bestreden besluit enkel wordt beoogd om de nieuwbouw mogelijk te maken, faalt. De realisatie van de nieuwbouw wordt mogelijk gemaakt door het postzegelbestemmingsplan en de (nog te verlenen) omgevingsvergunningen. Dat er, zoals verweerder terecht in het verweerschrift heeft opgemerkt, sprake is van samenhang tussen het bestreden besluit en de vergunningen die de nieuwbouw mogelijk maken, doet aan het vorenstaande niet af. 6. Eisers hebben aangevoerd dat 't Schouw niet is gelegen binnen de grenzen van de bebouwde komgrenzen van de Boswet. Dit is evenwel niet van belang. Het gaat hier om grenzen op grond van verschillende wetten die verschillende doelen dienen en die daarom ook niet noodzakelijkerwijs samen vallen. De verwijzing van eisers naar (jurisprudentie omtrent) de Wet geurhinder en veehouderij is om dezelfde reden niet relevant. 7. Het betoog van eisers dat verweerder eerst het besluit met betrekking tot de wijziging van de bebouwde komgrenzen had moeten nemen alvorens een besluit kon worden genomen tot het vaststellen van hogere geluidswaarden ten behoeve van de te bouwen woningen, raakt de rechtmatigheid van het bestreden besluit niet en treft dus geen doel. 8. Ten aanzien van de vrees van eisers dat, indien hun woningen binnen de bebouwde kom komen te liggen, de maximaal toelaatbare geluidsbelasting zal worden verhoogd, heeft de rechtbank verweerder zo begrepen dat er voor de woningen van eisers geen hogere geluidsbelasting op de gevel zal worden vastgesteld. Indien en voor zover dat al anders zou zijn, dan kunnen eisers tegen dat besluit separaat in rechte opkomen. 9. Tot slot kan de stelling van eisers dat Gedeputeerde Staten van Noord-Holland (GS) hun besluit dat zij geen bedenkingen hebben tegen het voorstel tot het opnieuw vaststellen van de komgrenswijziging op grond van de Wegenwet hebben ingetrokken, zodat het bestreden besluit geen rechtsgeldigheid meer heeft, niet slagen. Het goedkeuringsbesluit van GS ziet immers niet op het bestreden besluit maar op het op grond van de Wegenwet (dus niet de Wvw 1994) genomen besluit om het door het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier gevoerde beheer van een aantal wegen en de verplichting deze te onderhouden over te dragen aan de gemeente Waterland. 10. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

10 zaaknummer: HAA 14/1121 blad 3 Beslissing De rechtbank verklaart het beroep ongegrond. Deze uitspraak is gedaan door mr. LM. Ludwig, rechter, in aanwezigheid van mr. J. Poggemeier, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 24 oktober X I rechter Afschrift verzonden aan partijen op: 2 Lį 2\ļ]lļ Rechtsmiddel Tegen deze uitspraak staat hoger beroep open bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, Postbus 20019, 2500 EA Den Haag. Het hoger beroep dient te worden ingesteld door het indienen van een beroepschrift binnen zes weken onmiddellijk liggend na de dag van verzending van de uitspraak door de griffier.