Een dag met een dubbel gevoel ( )

Transcriptie

1 Een dag met een dubbel gevoel ( ) Met deze dag (zondag) in het vooruitzicht ben ik al een tijdje bezig geweest. Ergens is het een hele belangrijke mijlpaal in het leven van Max, maar het voelt zo eng. Want zondag was Max even oud als Daan is geworden. Op twee dagen na vier maanden oud, op die leeftijd overleed Daan s,avonds in mijn armen. Aan de ene kant wilde ik Max dicht bij mij hebben, maar ook het liefst niet. Hem in de gaten houden en van hem houden, maar hem niet te dicht in mijn armen hebben. En zeker hem niet op me borst willen laten liggen. Bang dat ook hij zijn oogjes dicht zal doen en niet meer wakker wordt. Daarom is het ook een dag van moeilijk verbinding zoeken, stel dat hij echt zijn oogjes dicht doet en niet meer wakker wordt net als Daan. Ik hou teveel van hem, om ook hem te moeten missen. Daarom wil ik ook niet teveel verbinding zoeken. Dit doet me zo veel pijn in het hart, want hij kan er niets aan doen dat Daan er niet meer is. Onrustig gevoel Van binnen ben ik zo onrustig, vreselijke hartkloppingen. En ik merkte in de ochtend toen ik Max vasthield dat ik een flachback kreeg, dat ik Daan huilend in mijn armen lag. Uiteindelijk rustig werd en niet meer wakker werd. Wat ik ook nu steeds voel is het gevoel dat het leven uit Daan loopt, dit is zo vreselijk gevoel. Dit wilde ik eigenlijk nooit meer voelen, maar daar heb ik helaas geen controle op. Hopelijk krijg ik nu ergens meer vertrouwen op dat Max wel blijft. Hij is een gezonde sterke jongen, heel anders dan Daan. Dus waarom zou hij ons dan verlaten. Als ik dit hardop zeg, snap ik er zelf ook niets van dat ik zo bang ben. Maar het gevoel gaat gewoon echt niet mee met wat ik weet. Al die angst zit opgeslagen in mijn lichaam, en komt er door middel van

2 moeheid, hartkloppingen en benauwdheid eruit. Ik ben dit onrustige gevoel zo zat, maar ik probeer er allang niet meer tegen te vechten. Ja er zijn zeker momenten dat ik er tegen vecht en dan wordt het allemaal veel erger. Dan kan ik volledig in paniek schieten, met als gevolg of mezelf pijn doen of dissociatie (afwezig raken). Maar dit kan ook weleens gewoon voorkomen zonder dat ik tegen de onrust vecht. Bijzonder moment Toch is het ook een hele bijzondere dag, want ik heb steeds gezegd ik moet het eerst zien dat Max wel die vier maanden haalt. En vandaag is dat het dan zover, dan heeft hij de vier maanden grens wel gehaald heeft. Waar Daan het dus niet heeft gehaald. Dus hoe bijzonder is dat de kleine broer van Daan nu ouder is als hij is geworden. En hij laat me de afgelopen dagen keer op keer verbazen wat hij allemaal doet. Ineens ligt hij op zijn zij te slapen met zijn konijntje in zijn armpjes. En vond ik hem vandaag nog op zijn buik zelfs, dit zijn wel enorme schrikmomenten. Maar daardoor heen een flinke lach, met wat doe je nu toch allemaal Max. Het leven van Max en z,n mama *week 17* Wat ben ik gek op mijn ventje, steeds meer mooie momentjes beleef ik met hem. In het begin vond ik lang knuffelen met hem moeilijk, en wilde ik dan ook niet. Nu dat ik het heel fijn ga vinden, is Max zo van ik wil het liefst gewoon alles zien. Dus hup die hoofd omhoog en niks lekker rustig tegen mama aanliggen om te knuffelen. Wel leuk ook te zien dat hij zo nieuwsgierig en ondernemend is. Je hoeft hem niet steeds zelf

3 te vermaken, hij onderneemt zelf die dingen vaak wel. En ook gaat hij steeds meer grijpen naar dingen, wat ik ook al zo knap van hem vind. Ja mijn baby is geen baby meer, maar echt een kleine vent al. Ik schrok me wild Ja kindjes leren steeds nieuwe dingen, of ik blij ben met sommige dingen. Aan de ene kant zeker wel, maar ik kreeg echt even de schrik van mijn leven. En waarom nu net nu in deze periode. Max slaapt sinds een paar dagen niet meer in de inbaker doek, want hij breekt toch steeds uit. En hij is nu gewend aan een slaapzak, daar ben ik echt heel blij mee. Maar ligt hij in bed en ligt hij ineens op zijn zij te slapen. Het ziet er zo schattig uit, maar ik was alleen maar in tranen omdat ik het een eng idee vind dat de volgende stap weleens kan zijn op zijn buik doorrollen. En dat hij dus met zijn neusje in de matras drukt. Dit brengt me terug naar Daan, daarom schrok ik echt enorm. Want Daan is natuurlijk met zijn gezichtje tegen mij aan in slaap gevallen en niet meer wakker geworden. En ik weet dat Max een heel ander kindje is, maar het gevoel gaat nog niet echt mee. Ook komt erbij dat het zondag precies de datum is van de leeftijd dat Daan is geworden. Op twee dagen na vier maanden. Dus Max is dan even oud als Daan is geworden. Dit maakt het nog extra dubbel dat hij dit nu ineens gaat doen. Maar gelukkig kan ik ook het schattige ervan zien, want kijk nou hoe lief en vredig hij er met zijn konijntje bij ligt. Ik zal hier dan maar aan moeten wennen dat hij van nu af aan dit soort dingen gaat doen in bed, waar ik niet bij ben. Heb nu wel veel de neiging om even te spieken bij hem, maar bedwing me er soms ook wel wat in.

4 Knuffel van Oma Oma is langs geweest, mijn moeder. En we hebben even heerlijk buiten gewandeld samen met Max. Ook lekker even bij gekletst, want zo vaak zien we elkaar niet. Max kreeg toch zo,n lieve knuffel. Waarop oma zei, ja toen ik hem in me handen had dacht ik ohhh roze en vroeg in de winkel of dat wel kon voor een jongen. Daar zeiden ze dus ja, en zo kreeg Max een super leuke knuffel. Nou oma, Max vind hem geloof wel erg lief. En zijn mama vind het ook zeker kunnen een jongen met deze roze varkens knuffel.

5

6 Ik heb postnatale/postpartum depressie Ik kan nu volledig zeggen dat ik last een heb van een postnatale/postpartum depressie. Dit durfde ik niet hardop te zeggen omdat mijn huisarts de eerste keer toen ik zei dat ik me daar zorgen over maakte zei, dat ik zo liefdevol over mijn zoon praatte en helemaal begon te stralen als ik het over hem had. Dus daaruit maakte hij zich geen zorgen dat ik last had van een postnatale/postpartum depressie. Dus probeerde ik mezelf wijs te maken dat ook ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar de problemen stapelde alleen maar op, en de huisarts heeft het zeer onderschat naar mijn idee en door andere hulpverleners. Dit is een serieuze ziekte waar je voor behandeld moet worden, want vanzelf gaat dit niet over. Ik heb echt alles om gelukkig te zijn, een lieve man, een prachtig nieuw huis, een tweede kind die gelukkig wel gezond is. Dan moet je toch volledig gelukkig zijn, maar dat gevoel blijft weg. Ja ik ben echt heel erg gelukkig met de dingen die ik heb. Zeker met onze Max, maar er is iets wat de overhand neemt om er niet volledig van te kunnen genieten. Misschien ben ik wel vaak negatief ingesteld en ja daar probeer ik al een tijdje iets aan te veranderen. Maar soms zie ik gewoon de mooie dingen niet, terwijl ik het toch echt ook vaak over de mooie dingen heb in mijn leven. De negativiteit neemt steeds de overhand, dit wil ik gewoon echt niet meer. De symptomen lopen in intensiteit en duur uiteen. In lichte gevallen heeft de vrouw last van verdriet en huilbuien, angst, prikkelbaarheid, wisselende stemmingen en vermoeidheid. Vaak gaat het om zogeheten kraamtranen en zijn de symptomen binnen twee weken na de bevalling verdwenen. In ernstiger gevallen zijn de symptomen ingrijpender en

7 langduriger en is er sprake van een post-partumdepressie. De duur kan van een paar maanden zelfs oplopen tot een paar jaar. Naast angst en verdriet kunnen ook schuldgevoelens en verlies van eigenwaarde optreden. De vrouw heeft weinig energie en interesse (soms zelfs in het kind) en is overgevoelig voor kleine irritaties. Er kunnen ook eeten slaapproblemen ontstaan. Oorzaken die het kan hebben Familie die last hebben van depressie of aanleg ervoor hebben. Ja ik heb er aanleg voor, in het verleden heb ik vaker depressies gehad. Maar een postnatale/postpartum depressie heb ik niet zien aankomen. Hoge eisen stellen aan jezelf/bezorgd om je kind. Hier kan ik mij helemaal in vinden, want ik stel altijd hoge eisen aan mijzelf. En nu helemaal als het gaat om het moederschap. Omdat ik mij juist een slechte moeder voel wil ik er zoveel mogelijk voor mijn kind zijn. Dat houd in dat ik mezelf niet zo belangrijk meer vind en dus weinig tijd aan mezelf besteed. Hier heb ik simpelweg ook geen tijd voor. Ik eis van mezelf om het allemaal perfect te doen, maar ben ook zo onzeker of ik niet iets fout doe in het moederschap. En bezorgd ja, die lijkt me vrij duidelijk na wat er met Daan is gebeurd. Ik blijf nog altijd bang voor een herhaling, al weet ik dat het niet zal gebeuren het gevoel zegt iets anders. Onverwerkte trauma,s kunnen een rol spelen. Ik ben al een hele tijd bezig met de trauma die ik opliep door het overlijden van Daan. En daar is heel veel rust opgekomen, maar sinds de zwangerschap en geboorte van Max roept dat weer zoveel op. Maar dit is een nieuwe laag die aangeraakt wordt. Dit heeft dus niets te maken dat het niet verwerkt is (en trouwens verwerken is nogal een dooddoener met het overlijden van een kind) Alleen

8 juist door het overlijden van Daan is mijn hele leven op zijn kop gezet, want dingen juist uit het verleden komen omhoog die ik nooit heb verwerkt. Dus ook dit kan een factor zijn op een verhoogde kans op een depressie. Dissociatie Een term uit de psychologie en psychiatrie, is een geestesgesteldheid waarin bepaalde gedachten, emoties, waarnemingen of herinneringen buiten het bewustzijn worden geplaatst, tijdelijk niet oproepbaar zijn of minder samenhang vertonen. Letterlijk betekent dissociatie ontkoppeling of uiteenvallen. Het is een zeer alledaags verschijnsel: iedereen verliest bijvoorbeeld weleens de aandacht voor zijn omgeving als hij zeer geconcentreerd met iets bezig is en iedereen heeft weleens een dagdroom. In deze zin is het gewoon een mechanisme om tot rust te komen, een afweermechanisme. Ik kan afwezig raken, dit merkte ik al heel veel op Mirre. Als er teveel gevoel loskwam dan werd het mij teveel en probeerde ik me daarvoor af te sluiten. Helemaal volledig afwezig ben ik niet, want ik hoor wel stemmen in de ruimte. Maar of het voor mij bedoeld is geen idee, weet wel precies wat er wordt gezegd maar reageren kan ik niet. Voel ook als iemand me aanraakt, wat ik eigenlijk niet trek op zo,n moment. Maar dat dus niet kan aangeven, als in zeggen. Wel me nog meer terug gaan trekken, merk ik soms. Dit afwezig raken vind ik heel eng, juist in de combinatie voor de zorg van Max. Ik weet niet wat er zou gebeuren als ik alleen ben met Max, en of ik dan op zijn huilen zou reageren. En als ik reageer hoe en wat. Gelukkig komt dit niet heel vaak voor. Het is nu twee keer achtereen op een avond voorgevallen toen Martinizorg bij mij was. En dus ook niet weg durfde te gaan, en er uiteindelijk crisis dienst ingeschakeld is. Hierna is het niet meer gebeurd. Maar het is een hele enge gedachten, als dit zo weer terug zal komen. Wel heb ik dit in de laatste sessie bij Mirre

9 besproken, en samen aangewerkt. Ik raakte ook licht afwezig en heeft me er letterlijk doorheen gehaald. Om te zeggen, sta maar even op en stap er maar even letterlijk uit. Dit voelde zo goed, ik was gelijk weer wat meer bij. Alleen ik neem het wel mee, dus te lang op die plek en ik raakte weer afwezig. Zo heeft ze me een paar keer eruit laten stappen. In de hoop dat ik dit ook zou kunnen toepassen als ik alleen ben, en dit dus gebeurd. Eenzaam en down Ondanks ik nooit alleen ben, juist nu met Max voel ik me bijna altijd eenzaam en leeg. Ik voel wel heel veel liefde voor Max dat zeker wel. Maar zelf voel ik me gewoon echt eenzaam, en daar kan niemand iets aan doen. Hoe veel mensen er ook om mij heen zijn, dit maakt niets uit. Hierdoor voel ik mij ook vaak heel moe en down. Nergens echt zin in, ik doe de nodige dingen. Dus het zorgen voor Max en voor mijn gezin. De afspraken die er zijn, en verder ben ik het liefst gewoon thuis. En kijk ik graag de hele tijd serie op Netflix. Dit is natuurlijk niet wat altijd kan, daarom zijn er zeker momenten dat ik toch wel dingen onderneem. Al is het maar heel weinig, toch gebeurd het en kan dat best een overwinning zijn. Helaas put dit me dan ook wel weer volledig uit, en kan ik erg prikkelbaar worden. Dit is dan weer niet zo goed in de zorg voor Max, want dan kan ik het huilen weer minder aan. En ik wil het niet op hem afreageren, of op mijzelf. Nu kan ik makkelijker bij hem weglopen als ik het niet meer trek. Maar dan krijg ik zelf vaak nog de volle laag, dat ik mijzelf pijn ga doen. Door stress me net zolang krap tot het open ligt, of mijn nagels in mijn huid zet. Deze neigingen heb ik al wel veel langer in periodes. Het is iets in mij wat dat los brengt soms. Hier wil ik wel graag vanaf, maar dit heeft tijd nodig. En dit gaat ook wel gebeuren dat ik eraan ga werken. Ben hier al wel wat mee bezig geweest, maar er komt een moment dat ik daar volledig mee aan de slag ga. Dit kan alleen pas als ik de rust heb gevonden om volledig alleen voor Max te kunnen

10 zorgen. Als dat lukt, dan ga ik traumaverwerking krijgen waarvoor ik op de wachtlijst sta. Maar dit mag nu absoluut niet, nu moet ik eerst rust gaan krijgen in de zorg voor Max. Anders wordt het alleen maar erger, dan het al is nu. Dus heb nog een heel traject te gaan. Stapje voor stapje kom ik er wel. Take a look at my life *week 32* Deze week was het iets rustiger met afspraken. Het was al wel weer de laatste vakantie week van mijn man. Helaas weinig genoten van de vakantie, zeker de laatste dagen niet omdat hij ziek op bed heeft gelegen. Zo zouden we eerst samen deze week naar het ziekenhuis gaan voor Max, maar uiteindelijk ben ik alleen geweest. Achteraf stelde het ook weinig voor, voor die paar minuten die hele reis. Maar het moest want de brace doe hij gaat krijgen moest verder op maat gemaakt worden. We gaan er vanuit dat hij volgende week dus wel zijn nieuwe brace heeft. Ben heel benieuwd hoe hij hier op gaat reageren. Tussen door hebben we dus genoten van de rust in huis. En de zorg voor Max en ook een beetje voor mijn man.

11 Zo relax op deze manier hem de fles geven. En moet je zien hoe relax hij is, gewoon even heerlijk in slaap gevallen. Hier kan ik zo enorm van genieten, en uren naar kijken. Alleen ligt hij hier natuurlijk niet uren zo heerlijk te slapen. Daarna hebben we gewoon nog even lekker gespeeld en gekletst voordat hij weer terug naar bed ging.

12

13 Hier heb ik echt naar uitgekeken, het moment dat hij beseft dat hij met zijn handjes dingen kan vasthouden. Dingen in beweging kan zetten. En zo veel plezier beleefd aan de geluidjes en bewegingen kleuren en motieven die het met zich meebrengt. Hij heeft het er maar druk mee.

14 Eerde r de week was ik even weer bij Mirre voor een sessie, voorlopig even de laatste. Het voelde als een soort afscheid. Maar dat is het zeker niet, want ik kom er zeker nog terug. Of het nu voor een sessie is of voor een workshop of zelfs met de tijd als Max iets ouder is voor een gezinsweek. Dus ik neem hier zeker geen afscheid. Maar ik zat daar heerlijk in het zonnetje, en deze lieverd liep rond op het terrein. Toen ik opstond pikte hij meteen mijn plekje in.

15 Woens dag gingen we op pad, eerst even naar de bouwmarkt en daarna door naar opa en oma. Max mocht zijn nieuwe pet op, hoe stoer is dat.

16 We waren even weer naar opa en oma toe, alleen zo slaat Max zijn slaapje over in bed. Na een tijdje huilen, legde ik hem op de bank en het resultaat de grootste gedeelte van de bank waren we kwijt. Want hij viel in slaap. Nou dit ziet er te cute uit gewoon. Dus we hebben hem lekker laten liggen tot we weer terug naar huis gingen.

17 Dat was weer lang geleden, pannenkoeken eten. Mijn man heeft dit al vaker gezegd dat hij dit wilde, maar hield het steeds af. Vind het vaak een rot klus om te maken, maar dit keer ging het helemaal prima. Zonder dat er iets mis ging hihi.

18 We zijn er klaar voor om op pad te gaan, op weg naar het ziekenhuis. Zijn nieuwe brace moest verder aangemeten worden. Eigenlijk dacht ik dat hij klaar was, dat werd verteld toen er gebeld werd. Maar dat was dus niet het geval. Omdat het dus niet zo heel lekker weer was, moest Max wel even zijn jasje aan naar buiten.

19 Dit gebeurd niet vaak meer dat hij zo rustig bij me blijft liggen na zijn fles. Hij was heerlijk even in slaap gevallen. Normaal ligt hij op me buik en dan steeds zijn hoofdje omhoog doen. En gewoon druk bezig met van alles zien en doen in mijn armen. Ja het wordt echt een grote vent. Maar zo dit was echt wel een heerlijk genietmomentje als hij dit weer even wilde.

20 Wat doen jullie in de vakantie? Het leven van Max en z,n mama *week 16* Max blijft maar enorm groeien, niet normaal hoe snel dat gaat. Mooi om te zien, dat hij zo goed groeit. Maar niet alleen zijn lichaampje te zien groeien maar ook zijn mentale groei. Ineens zich kunnen vermaken met speeltjes boven zijn hoofd. Het kunnen vastgrijpen en dan heel hard aan trekken. Of er heel driftig tegen aan meppen, ik weet dat dit heel normaal is van een baby met deze leeftijd. Maar het ziet er zo grappig uit als hij zich zo druk om zich heen aan het slaan is. En hij wordt ook nog eens beloond, want al die speeltjes bewegen en maken dan geluid. Nou hoe leuk is dat door het meppen van je armen. Ongelooflijk dat hij 16 weken geleden nog maar net geboren werd, zo,n klein hummeltje in mijn armen. Als ik pasgeboren baby,s zie, kan ik me haast niet voorstellen dat Max ook zo is geweest. Stop de tijd, hij wordt echt groot. Sprongetje Vanaf vorige week vrijdag was Max aardig huilerig, die dag zelf heb ik niet mee gekregen omdat zijn papa alleen met hem was. Ik zei nog tegen hem dat is vast vanwege zijn prikje de dag ervoor. Maar het bleek langer aan te houden deze huilbuien. Niet alleen huilen, maar het liefst geen moment zonder ons willen. Niet meer zo veel slapen, alleen maar samen spelen en kletsen. Pas na dag drie besefte we dat dit weleens een sprongetje kon zijn. En even na te kijken in het boek Oei ik groei en de app die op mijn telefoon staat klopte dit. Max zat in zijn tweede sprongetje. We herkende het niet omdat we

21 de eerste helemaal niets van hebben gemerkt. Je moet je baby ook natuurlijk nog leren kennen dan. Maar dit was duidelijk een sprongetje. Het waren pittige dagen, maar wat leuk als je ziet dat hij ineens nieuwe dingen kan. Zo is hij heel erg druk aan het spelen in de box met zijn speeltjes boven zijn hoofd. Hij pakt dingen vast ervan, en hij kan het molentje laten draaien om de handvat vast te grijpen en naar beneden te trekken. Dit is toch geweldig, dat je hier zo van mag genieten na een sprongetje.

22 Kinderboerderij Eindelijk naast alle afspraken die er steeds staan heb ik eindelijk even tijd gevonden om naar de kinderboerderij te gaan, waar ik zelf heb gewerkt. Natuurlijk even mijn kleine

23 bink showen. En voor mij even gezellig bijkletsen daar. Ze dacht al of ik niet meer kwam die ochtend, omdat ik had gezegd dat ik langs zou komen. Maar moest ook ineens weer naar het ziekenhuis met Max vanwege zijn nieuwe brace die in de maak is. Dus kwam wat later dan ze denk had verwacht. Ik vond het echt heerlijk even eruit naast dat ik alleen naar het ziekenhuis moest. Want wat was het lang geleden dat ik op de kinderboerderij was. Kan niet wachten tot Max oud genoeg is en hij er ook van kan genieten. Naar de diertjes kijken en ze aaien, dan wordt het echt leuk met hem erheen te gaan. Dus dat gaan we zeker doen als hij oud genoeg is om het te beseffen waar we zijn. Voor nu was het vooral voor zijn mama een heerlijk uitje. Flesje drinken Omdat Max af en toe best druk kan zijn tijdens zijn fles, zo druk dat ik hem soms niet eens hou in mijn armen met de fles geven ben ik even een andere manier gaan verzinnen om hem te voeden. Eigenlijk kwam me partner ermee, die het ineens wel makkelijk vond hem op de voedingskussen te leggen en zo hem de fles te geven. Toen dacht ik als hij daar zo heerlijk rustig op kan liggen tijdens het drinken is het voor beide een fijn moment. Dus nu maak ik daar regelmatig gebruik van. Lekker op de voedingskussen, genietend van een fles en ik van het uitzicht. Ook is dit een goed idee, omdat Max toch wel een voorkeurshouding heeft. Zo kijkt hij vaak gewoon recht vooruit, want als ik hem in mijn armen leg dat kijkt hij vaak van mij weg. Alleen als ik boven de fles geef dan heb ik hem wel in mijn armen, want daar zit ik heerlijk in de schommelstoel. Dus dan gaat dat niet met de voedingskussen. Voor nu ben ik helemaal tevreden als hij heerlijk zijn flesje drinkt.

24 Wat vonden jullie voor houding fijn om je kindje te voeden?

25 Room tour Max Het heeft even een tijd geduurd, maar wilde al die tijd nog een roomtour doen van de baby kamer. En vandaag is het zover, ik laat jullie de kamer van Max zien. De kasten veranderen steeds wel met spullen, maar de rest blijft vrijwel hetzelfde. Want inmiddels is maatje 50 uit de kast gehaald en daar ligt nu maatje 56 en 62. Van de week is de grote Pip die je kort in het filmpje ziet erbij gekomen. Deze heeft Max gekregen van zijn papa. Ik ben echt heel blij met het resultaat, helemaal verliefd op de gele muur met de sterren erop. En het muziekwolkje is ook helemaal super. Deze kreeg ik van de groep Stralend de wereld in op Mirre waar ik aan mee heb gedaan. Waar we voor Daan echt het thema teigertje hadden hebben we voor Max niet echt een thema in zijn kamertje. Behalve dan dat ik gek ben op de sterren voor hem. En ja we gebruiken natuurlijk eigenlijk alles wat we ook voor Daan gebruikte, omdat alles nog nieuw was. Wel ben ik blij dus dat we verhuisd zijn en dat Max dus echt zijn eigen kamer heeft gekregen. Toch waren er in het begin dingen, van zal ik dat wel gebruiken omdat dit toch iets oproept met Daan. Vooral het lakentje wat je op het bedje ziet had ik even een slikmomentje mee. Dit is het lakentje wat er lag toen Daan opgebaard lag thuis in zijn bedje. Toch heb ik nu er geen last van dat we het voor Max gebruiken. Eigenlijk is het iets moois dat ook Daan er gewoon nog is. Wat vinden jullie van Max zijn kamertje?

26 Take a look at my life *week 31* Wat was het een drukke week zeg. Als eerste begon de week met een bezoekje aan de kinderarts, en belde ik de praktijkondersteuner af omdat ik het niet zou redden om daar op tijd te zijn. Zou eerst samen met mijn man naar het ziekenhuis gaan, maar die was niet helemaal lekker. Dus kon ik niet naar beide afspraken.dinsdag stond weer in het teken van de voetjes van Max, eerst een echo van zijn heupjes. Maar dit bezoekje liep nogal uit, dus hebben we best een tijd in het ziekenhuis gezeten. Met uiteindelijk een heel moe en huilerige Max. Zo zielig als het zo druk is voor hem en zijn rust niet kan vinden. Woensdag had ik een afspraak bij Lentes waar ik alleen naar toe ging, het is fijn dat mijn man nu vakantie heeft en dus er voor Max kon zijn. En dan donderdag zijn we naar het consultatiebureau geweest. Toen was het alweer vrijdag en ben ik nog even een dagje bij Mirre geweest. Dit zal waarschijnlijk voorlopig de laatste keer zijn daar, waar ik wel erg verdrietig van wordt. Maar het is tijd voor andere hulp. Het weekend is voor rust, even geen afspraken voor mij. Wel een man samen met zijn broer aan het klussen in de tuin voor een nieuwe tuindeur aan het maken. En ik hou me bezig met Max en het huis.

27 Dit is toch zo genieten een mooi moe mannetje tegen me aan na een fles te hebben gedronken. Deze momenten koester ik heel erg, en denk ik ook aan als ik met mezelf aan het worstelen ben. Hier doe ik het toch allemaal voor. Een tevreden mannetje.

28 Even een heerlijke avond hebben, en daar hoort ook iets lekkers bij. We besloten lekker kip spiesjes te maken. Zo onwijs lekker.

29 tmomentje met mini Genie donuts.

30 Fijn in het zonnetje zitten na een heerlijke wandeling naar de hunebed toe. Was mooi op tijd bij Mirre zodat ik echt even kon genieten van de natuur daar. Dit was heerlijk geweest samen met Max, maar die was lekker bij papa thuis gebleven.

31 Voor dat ik de bus in stap naar Groningen nog even wat eten, want helemaal tot thuis red ik dat gewoon niet met een lege maag. Dus even lekker genieten van patatjes en snacks.

32 Bijna weer thuis van een sessie bij Mirre, was een heerlijke dag. Nu moe en voldaan thuiskomen. En kijk eens hoe mooi een regenboog te zien.

33 Wat kan hij dat al goed, zijn hoofd omhoog houden. En ook steeds langer gewoon dat hij heerlijk zo op zijn buikje ligt te kijken naar alles om zich heen. Zo trots op hem.

34 Deze avond wilde meneertje absoluut niet gaan slapen, moe was hij zeker wel Maar het was alleen maar huilen. Zelf in de armen van papa en mama wilde je niet ontspannen. Het enige wat hij dan fijn vind is als je met hem door de kamer wandelt en wat heen en weer wiegt. Uiteindelijk is hij na een hele tijd toch lekker gaan slapen. Tot pas weer in de nacht een fles gevraagd.

35 Zonda g even aan de wandel geweest samen met Max, dit doe ik echt veelte weinig. Alleen als ik voor afspraken de deur uit moet dan wandel ik met hem, en als ik even boodschappen ga doen. Verder kom ik er eigenlijk niet aan toe. Nu moest ik er gewoon echt even tijd voor maken. Dus heerlijk een wandeling gemaakt, en op de terugweg nog even een paar boodschappen gedaan.

36 Het leven van Max en z,n mama *week 15* Deze week hadden we weer een hoop afspraken staan. Op maandag naar de kinderarts, die hem er goed uit vond zien. Dinsdag weer naar het UMCG voor zijn voetjes. Maar eerst werden zijn heupjes na gekeken. Daar kreeg hij een echo voor, maar toen we bij de orthopeed waren kon hij er niets van maken. Hij vroeg dan ook of ze wat moeite hadden ermee bij Max. En ja dat klopte, ze zeiden wel dat het goed zat met zijn heupen maar de orthopeed moest het beoordelen en hij kon er niets van maken. Dus we werden terug gestuurd om een röntgenfoto te laten maken. Zo kon de orthopeed vertellen dat zijn heupen goedgekeurd zijn. Maar toen nog de ellende met zijn brace, nou het is nu wel duidelijk voor ons maar ook voor hun in het ziekenhuis dat het wennen gewoon niet gaat lukken. Er is dus een nieuw plannetje gemaakt, voor nu gewoon zijn schoentjes aan laten tot ze iets nieuws gemaakt hebben voor hem. En donderdag waren we naar het consultatiebureau.

37

38 Omrollen Een tijdje terug deed Max dit al een keertje, van buik naar rug draaien. En toen liet hij het ineens niet meer zien. Wat was hij dan boos als het hem niet lukte, maar we bleven het proberen. Ik had hem nu even niet verwacht en was hem gewoon aan het filmen toen hij op zijn buik lag. Maar toch ineens rolde hij zichzelf om. Zo knap dat hij dat nu kan, of hij het de volgende keer weer laat zien is maar de vraag. Voor nu heb ik bewijs dat hij het kan. Hierbij dan ook het filmpje wat ik heb gemaakt. Zo trots ben ik op onze zoon. Consultatiebureau Voor de tweede keer kreeg Max een prikje, maar voordat hij zijn prikje kreeg eerst even meten en wegen. Hij weegt inmiddels 6480 en een lengte van Hij doet het dus prima. Wel heeft hij een lichte voorkeurshouding, waar we dus wel even iets mee moeten doen. Zodat hij geen plat hoofd gaat krijgen. Ook mag hij nu vijf keer op een dag op zijn buik

39 liggen om zijn nek te oefenen. Dit doet hij al heel erg goed, elke keer als hij op me buik ligt doet hij zijn hoofdje ook omhoog brengen. Nu dus maar wat vaker in de box of op het kleed op zijn buik leggen. Dit is ook goed voor zijn voorkeurshouding vertelde de arts. Nadat hij helemaal na gekeken is, kreeg hij zijn prikje wat hij echt even niet leuk vond. Wat kan hij boos worden zeg. Zijn navel ziet er nu ook beter uit, vanwege een navelbreukje. En zijn wondje van de liesbreuk operatie geneest ook prima werd er verteld, daar maakte ik me wel een klein beetje zorgen om. Maar niet nodig dus. Thuis heeft hij lekker een fles gekregen, en eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat hij zo lekker is gaan slapen na zijn prikje. Maar hij deed het prima in de middag. Babycafeez Ook deze week ben ik weer even bij het Babycafeez geweest. Eigenlijk zit ik het liefst zoveel mogelijk met hem thuis, want Max is best wel gevoelig voor prikkels. Hoe drukker de dag hoe meer hij s,avonds huilt. Dit is iets wat ik moeilijk vind en wil dit het liefst vermijden. Maar aan de andere kant moet hij ook wennen dat we er eens op uit willen, naar al die afspraken die er zijn. Want echt iets leuks doen zit er weinig in sinds Max geboren is. Toch besloot ik dus even weer onder andere mama,s te willen komen, dit was wel even gezellig. Alleen Max dacht er anders over, want ja het was eigenlijk voor hem bedtijd. En dus was hij flink moe, maar slapen wilde hij daar natuurlijk niet. Niet in mijn armen en niet in het stoeltje daar. Dit vind ik dan best moeilijk en kan ik me niet zo goed meer ontspannen. Dan is het wel fijn te horen dat ze het leuk vonden dat wij er samen weer even waren. Dus ik blijf dit soort dingen toch doen, wil niet teveel angst gaan krijgen om met hem de deur uit te gaan omdat hij misschien weleens zal gaan huilen.

40 Kinderopvang Omdat ik best wel wat hulp krijg momenteel, is het ook welkom om af en toe een beetje ontlast te worden. Dus het voorstel is geweest voor kinderopvang. Eerlijk gezegd moet ik er nog niet aan denken. Moeilijk om hem echt uit handen te geven. Maar ze hebben een medische indicatie aangevraagd voor kinderopvang, dus dan kost het ons niets de opvang. Aangezien het Babycafeez in hetzelfde gebouw is als 1 van de kinderopvang in Winsum heb ik me even laten rondleiden en wat informatie gekregen. Het zag er gezellig uit, en kreeg een fijn gevoel hierbij. Hier is dan gelijk mijn keus op gevallen, als het nodig is gaan we hier gebruik van maken. Er zijn drie dagen aangevraagd, maar dit vind ik zelf wel heel veel. Maar beter hoog aanvragen wat misschien niet nodig is als te weinig. Hoe en wanneer we hier vorm aan gaan geven is nog even niet duidelijk voor ons. Dat komt nog wel, die stap vind ik best heel lastig om te zetten.

41

42

43

44 Update klompvoetjes Sinds dat Max gipsvrij is gaat het niet helemaal zo fijn ermee. De gips periode was al best moeizaam. Maar nu dat hij zijn brace heeft is het eigenlijk flink ellende nog. We hopen toch echt dat hij snel nu gaat wennen aan dat ding. Want het is echt noodzakelijk voor hem. Na het laatste gipsverband krijgt je kindje een voet-abductie brace die de voeten in de juiste positie houdt. Beide voeten zitten met schoentjes vast op een metalen strip. Dit is ook het geval als je kind maar één klompvoet heeft. De voetjes worden ongeveer op schouderbreedte geplaatst en de voetjes worden naar buiten gedraaid (70 graden abductie). Als er sprake is van één klompvoetje, dan wordt de normale voet een klein beetje naar buiten gedraaid (40 graden abductie). Verder staat de brace standaard ook afgesteld in 15 graden dorsaalflexie (tenen iets naar boven gericht). De eerste 3 maanden draagt je kind deze brace dag en nacht.(23 uur) Daarna alleen nog tijdens het slapen s nachts en overdag (ongeveer 14 uur per etmaal). Deze brace wordt gedragen tot de vierde verjaardag. Doordat je kind groeit, zal het geregeld nieuwe brace-schoentjes krijgen; deze bestelt het ziekenhuis speciaal voor jouw kind. De eerste ontmoeting met brace De dag dat hij de brace kreeg werd ik niet heel geweldig geholpen. Hij deed zijn schoentjes aan bij Max en klikte de beugel erop. Dit liet hij me alleen zien hoe het werkte en verder geen verdere uitleg. Ik dacht er nog aardig licht over, Want dit hadden we toch ook met Daan mee gemaakt. Dus dit moest wel goed komen. Maar dat ging even helemaal anders dan verwacht. Dat hij eraan moest wennen ja oke, maar dat het echt krijsen werd hadden we zeker niet verwacht. De dag erna kwam ik er achter dat er iets niet klopte met de brace. Ik was zelf een dag weg zonder Max en zijn papa had de brace even af gehad

45 en weer later aan gedaan. Die avond zag ik dat hij heel anders aan was dan toen ik uit het ziekenhuis kwam. Dit klopte niet, foto erbij gehaald van Daan en die stond ook zoals zijn papa hem nu bij Max aan had gedaan. Dus in het ziekenhuis was er iets niet goed gegaan. Inmiddels zagen we dat zijn ene been helemaal rood, warm en opgezwollen was. En hij had echt veel pijn. Het bleek dat de beste man zijn voetjes de hele andere kant op heeft gezet. Met zijn teentjes naar achteren in plaats naar voren. Ja dan krijg je wel pijn. Zo heeft hij er wel 24 uur in gezeten. Ik ben echt zo boos dat hij zo,n grote fout heeft gemaakt, want hierdoor hebben we alleen maar meer ellende. Inmiddels heb ik een klacht ingediend, waar ik nog wat van zou gaan horen. Ook degene die er normaal altijd is, vroeg zelf de foto die we hadden gemaakt hoe hij voor het eerst is aangedaan. Ik hoop echt dat de man die het zo verkeerd heeft gedaan een flink standje gaat krijgen. Van mij hoeft hij niet meer terug te komen. Hij blijft voortaan uit de buurt van ons kind, dat weet ik wel zeker.de eerste ontmoeting met brace

46 Zo hoort het dus niet te zitten Wennen aan de brace Nou het wennen eraan is een regelrechte ramp. Inmiddels heeft hij hem bijna twee weken, en nog altijd pikt hij het niet. De

47 schoentjes heeft hij wel gewoon dagelijks aan, maar de beugel er tussen zetten is echt vreselijk. Het is gewoon echt schreeuwen als dat ding er tussen zit, niet om aan te horen. En zo zielig voor het kleine mannetje. Maar helaas hij moet eraan gaan wennen. Alleen we hebben nu al van alles geprobeerd en zie het echt niet gebeuren. We zijn inmiddels al vaak terug naar het ziekenhuis geweest, zelf een keer op de spoed om er toch een orthopeed naar zijn voetjes te laten kijken. We zijn maar bang steeds dat er iets mis is, maar blijkbaar is het echt puur dat hij er niet aan kan wennen. Dus nu was de oplossing van orthin om het rustiger op te bouwen. De brace moet in 70 graden gaan staan, maar heeft hem nu naar 30 graden gezet om hem steeds een stukje verder te zetten. Nou in het ziekenhuis leek hij het te accepteren. Maar toen we thuis waren was het alweer heel veel huilen. Echt we weten het gewoon niet meer, hoe moeten we hem laten wennen aan iets waar hij alleen maar door gaat huilen. Kan hem moeilijk de hele dag laten huilen. Dit gaat door merg en been, en zo zielig voor hem. Ik snap echt dat hij het niet wilt omdat zijn bewegingsruimte echt beperkt wordt gemaakt erdoor. En hij is zo beweeglijk jochie. Maar het kan niet anders, de brace is er wel voor zijn toekomst. Voor nu is hij dus weer er tussenuit gehaald door ons, en alleen zijn schoentjes aan. Ze moeten maar met een andere oplossing komen. Want dit gaan wij en Max niet trekken. Take a look at my life *week 30* Mijn man heeft vanaf deze week drie weken vrij, maar of hij echt kan genieten van de vakantie. Niet echt eigenlijk. Het weer zit niet echt mee, maar ook al die afspraken buiten de

48 deur houden het genieten van de vakantie tegen. Ondertussen maken wij het er het best van samen met onze mooie man Max. Want met hem is het zeker wel genieten. Maar het had zo veel leuker geweest als we lekker samen in de tuin konden zitten. Of lekker in het zonnetje een wandeling maken. Daarin plaats regent het veel en hebben we dus anderen verplichtingen. Zo vloog dus de eerste vakantie week voorbij van mijn man. Ja eindelijk hadden we de maand foto gemaakt van Max met zijn naam in beeld. En nu konden de letters dan eindelijk op zijn deur geplakt worden. Nu kan iedereen zien dat het zijn kamer is, en van niemand anders dan alleen van Max. Vind deze letters echt leuk, heeft zijn papa gekocht bij de blokker.

49 Kijk mij nou stoer zitten in mijn stoere kleding. Ja een klein beetje vernoemd naar Max Verstappen en dan krijg je van mama wel een heel toepasselijk shirt aan. En die broek, ik vind hem echt te gaaf gewoon met die sterren. Ik had ze zelf in de winkel gezien, maar niet gekocht. En toen kreeg ik deze van mijn mama. En heb er nog eentje met streepjes en dus ook die sterren erop. Die kreeg ik van de buurvrouw. Dus wat ben ik

50 blij dat ik ze niet zelf al had gekocht. Even genieten van een stukje appeltaart. Deze van de AH blijft altijd mijn favoriet.

51 We kregen donderdag bezoek van de nicht van mijn man en twee van haar kinderen. Deze leuke toren kreeg Max. Ook kregen we nog verzorgingsproducten van Lief. Maar ik ben echt gek op deze toren, met al de gegevens van Max erop. Nog even geduld en hij kan er mee spelen. Stiekem hebben we dat al even gedaan, zijn papa zette hem steeds in elkaar en Max sloeg hem om. Wat een leuk spelletje

52 Onze mooie en stoere vent, lekker even in papa,s armen zitten. Kijk dan ik heb schoenen aan, eigenlijk zijn ze best wel stoer. Maar ook eigenlijk vind ik er niks aan dat ze zo veel aan moeten zijn bij hem. Toch is het voor zijn eigen bestwil.

53 Zonda g laat in de middag lekker in bad gedaan. Ben nog wel zoekende wanneer het beste is hem in bad te doen. Wilde hem eerst na zijn fles in bad doen, maar hij werd een uur eerder wakker dan verwacht. En vind drie uur tussen de flessen toch echt te snel. Dus heb hem lekker eerst in bad gedaan, en daarna zijn fles gegeven. Dit ging prima. Daarna nog even een tijdje in de box gespeeld. Merk dat hij momenten heeft dat hij langer wakker is dan voorheen. Hier was hij dus net lekker uit badje.