Naar een nieuwe Bomenverordening voor de gemeente Utrechtse Heuvelrug

Transcriptie

1 Naar een nieuwe Bomenverordening voor de gemeente Utrechtse Heuvelrug De huidige bomenverordening is begin 2006 ontstaan door het samenvoegen (harmoniseren) van de vijf verordeningen van de vorige gemeenten. Het is wenselijk deze verordening te herzien om 3 redenen: 1. Het aantal kapaanvragen kan teruggebracht worden en de afhandeling kan efficiënter; 2. De kwaliteit van het bomenbestand is gediend met een betere verordening; 3. In de huidige verordening zitten enkele praktische punten die aanpassing behoeven omdat in de praktijk blijkt dat ze onvolledig of ongelukkig in de verordening zijn opgenomen en verkeerd worden uitgelegd. Om bovenstaande punten te onderzoeken en met een nieuw voorstel te komen, is een werkgroep geformeerd waarin drie vertegenwoordigers namens de plaatselijke belangenverenigingen zitting hebben. De Federatie Groene Heuvelrug is daarvan het overkoepelende orgaan. Daarnaast zijn in deze werkgroep ook de afdelingen Openbare Ruimte, Vergunning en Handhaving en Ruimtelijke Ontwikkeling van de gemeente vertegenwoordigd. Uit onderzoek is gebleken dat aanpassing of vervanging van de huidige verordening op korte termijn mogelijk is en dat daarmee een gedeelte van de doelstellingen gerealiseerd kan worden. Voor een fundamentele aanpak is echter meer nodig. De hele manier van kapvergunningverlening zal dan wijzigen en verankerd moeten zijn in goed beleid. De gemeente zal goed in beeld moeten hebben waar de waardevolle groenstructuren liggen en hoe zij daar mee om wenst te gaan. Dat is op dit moment nog een stap te ver. Een gemeentelijk groenstructuurplan staat in 2008 op de planning. Daarop zou vervolgens aangehaakt kunnen worden met een vergaande aanpassing van het kapbeleid. In voorliggende notitie zullen de in de inleiding genoemde 3 hoofdpunten nader toegelicht worden. 1. Het aantal kapaanvragen kan teruggebracht worden en de afhandeling kan efficiënter In 2006 werden 527 kapaanvragen ingediend. 474 werden er verleend. Dat is 90%. Dit percentage komt overeen met het landelijke gemiddelde. In ongeveer een kwart van de gevallen werd herplant opgelegd. Herplant werd doorgaans opgelegd wanneer de te kappen boom waardevol was als boom of bijvoorbeeld op een belangrijke plek stond. Het grote aantal toewijzingen doet vermoeden dat er categorieën bomen uitgesloten kunnen worden waarvoor doorgaans toch vergunning wordt verleend. Of wellicht kan de stamdiameter waarvoor kapvergunning nodig is opgerekt worden. Of kunnen kleine tuinen uitgesloten worden. Deze elementen komen hieronder aan bod. Vergunningvrij maken van soorten Kapaanvragen worden ingediend voor alle soorten bomen. Sommige soorten worden door deskundigen als meer waardevol gezien dan andere. Dat kan zijn omdat het een soort is die hier van nature thuishoort (zoals de beuk), of omdat het een soort is die veel insecten (en dus ook vogels) herbergt en belangrijk is voor het ecosysteem (zoals de inlandse eik). Andere bomen zoals Douglasspar en Amerikaanse eik worden in dat opzicht vaak gezien als minder waardevol. Op dit moment is er veel discussie over het wel of niet tegenwerken van zogenaamde exoten, niet-inlandse soorten die weinig waardevol zouden zijn. Juist door inwoners wordt aangegeven dat deze bomen ook waardevol zijn omdat ze bijvoorbeeld mooi zijn en omdat ze zorgen voor afwisseling. 1

2 In de praktijk blijkt dat er kapvergunning wordt verleend voor alle soorten, al zal een als waardevol beoordeelde boom eerder gecompenseerd worden door middel van een herplantplicht. Andersom gebeurt het ook dat kapvergunningen worden geweigerd voor bijvoorbeeld een Douglasspar omdat deze boom gezond is en op een mooie plek staat. Door de werkgroep is gedacht aan het vergunningvrij maken van verschillende boomsoorten zoals bijvoorbeeld Lijsterbes, kerstbomen, sierkersen en coniferen als atlasceder (Cedrus Atlantica), levensboom (Thuja) en cypres (Chamaecyparis) en Amerikaanse vogelkers (Prunus serotina). Bij het vrijgeven van berken of alle coniferen zijn de risico s te groot omdat op veel buitenplaatsen waardevolle soorten staan, waaronder fraaie exoten. Bovendien moet rekening worden gehouden met het feit dat burgers veelal leken zijn op het gebied van het herkennen van boomsoorten. Die beoordeling moet dan toch door een deskundige gebeuren en daarvoor komt men vaak bij de gemeente. Op dat moment staat men al met één been in het kapvergunningentraject en zou beter gezocht kunnen worden naar een methode om dergelijke aanvragen intern simpel af te doen, bijvoorbeeld door beoordelen van een foto. De werkgroep is op basis van bovengenoemde redenen van mening dat het niet verstandig is om soorten uit te sluiten voor de kapvergunningplicht. Stamdiameter In de huidige verordening zijn bomen met een stamdiameter van minder dan 15 centimeter kapvergunningvrij. De bomenstichting hanteert in de modelbomenverordening een stamdiameter van 20 cm voor particuliere bomen (dat staat gelijk aan een stamomtrek van 63 cm op 1.30 m hoogte). Op basis van ervaringen vanuit het gehele land blijkt dat voor bomen met een diameter tot 20 cm eigenlijk altijd een kapvergunning wordt verleend. De grens is bij 20 cm gelegd omdat bomen vanaf die omtrek op grond van één of meer criteria veelal waardevol beginnen te worden. Voorgesteld wordt binnen onze gemeente de grens naar 20 cm te (63 cm omtrek) verruimen. Hoeveel kapaanvragen dit scheelt, zal in de praktijk moeten blijken. Er zijn geen gegevens van bekend. Overigens hanteert de bomenstichting voor gemeentelijke bomen een diameter van 10 cm. Dit wordt niet overgenomen. Enerzijds omdat het een stap terug zou zijn, anderzijds omdat het juist zou leiden tot meer kapaanvragen. Het onderscheid tussen gemeentelijke bomen en particuliere bomen werkt bovendien onduidelijkheid in de hand. Kleine tuinen Een ander criterium dat nog wel eens gebruikt wordt om het aantal kapaanvragen terug te dringen is het uitsluiten van bomen in (te) kleine tuinen. Bijvoorbeeld: voor bomen in een tuin kleiner dan 120 m2 is geen kapvergunning nodig. Ook hiermee is het risico aanwezig dat waardevolle bomen verloren gaan. Daarnaast is het voor de invoering van een criterium als deze belangrijk te weten wat de functie is van het particuliere groen ten opzichte van het gemeentelijk groen. In een wijk waar bijvoorbeeld heel weinig gemeentegroen aanwezig is, zal een verdwenen particuliere boom zwaarder worden gevoeld. Een regel als deze zal overigens weer verschillende uitzonderingsregels (niet bij een monument, of niet in de voortuin etc.) met zich meebrengen, waardoor de regelgeving toch weer toeneemt. Ook voor een maatregel als deze is het belangrijk dat er een goed beeld is van de verhouding particulier groen gemeentegroen en de functies daarvan. Groene Kaart Verschillende gemeenten, waaronder Utrecht, waren het afgelopen jaar in het nieuws omdat zij een lijst met beschermwaardige/monumentale bomen hadden opgesteld en alleen voor die bomen de kapvergunningplicht zou gelden. Door de inwoners werd dit vertaald in: alle andere bomen zijn dus vogelvrij. In Utrecht is het plan niet doorgegaan. 2

3 De ontwikkelingen in Utrecht en andere gemeenten geven een landelijke discussie weer. Gemeenten denken na over het op verantwoorde wijze terugdringen van het aantal kapaanvragen. De landelijke Bomenstichting heeft zich dit ook gerealiseerd en heeft in overleg met gemeenten (waaronder onze gemeente) de landelijke ontwikkelingen geanalyseerd en een passend model geïntroduceerd waarin efficiency en beter beleid gecombineerd zijn. Duidelijk is geworden dat het pas zinvol is om een vergaande maatregel als in Utrecht te nemen op het moment dat voor de gemeente precies duidelijk is waarom welk groen in de gemeente belangrijk is en wat de samenhang daartussen is. Het zomaar opstellen van een lijst met mooie bomen hangt van los zand aan elkaar en zal achteraf leiden tot onaangename verrassingen. Volgens de deskundigen van de Bomenstichting ligt het antwoord in het opstellen van een groene kaart waarop voor de hele gemeente is aangegeven waar een kapvergunning (of ontheffing) nodig is en waar niet. Op een dergelijke kaart is ook aan te geven waar de monumentale structuren en monumentale bomen liggen. Met één blik op de kaart is zo te zien of op een bepaalde plek zonder meer gekapt mag worden, of juist helemaal niet (monumentale boom). Daartussen zijn ook nog subcategorieën denkbaar. (Het Groene Kaart model van de bomenstichting is bijgevoegd als bijlage 1). Voor onze gemeente wordt dit gezien als de beste optie. Een burger komt dan straks aan de balie van de gemeentewinkel in Doorn en de baliemedewerker kan dan onmiddellijk op de digitale kaart zien of de boom gekapt mag worden (ligt binnen een witte vlek op de kaart) of niet (het is een monumentale boom), of dat daar een ontheffingsprocedure voor gevolgd moet worden. Ook in geval van een bouwaanvraag (omgevingsvergunning) kan deze kaartlaag gauw geraadpleegd worden. Het aantal kapaanvragen zal hiermee teruggebracht worden en de afhandeling is efficiënter (sneller en duidelijker). Deze aanpak hoeft overigens niet per sé goedkoper te zijn, want met enige regelmaat zullen de gegevens geactualiseerd moeten worden (elke 4 à 5 jaar). Voor bomen waarvoor een ontheffing nodig is (het merendeel), zal toch in het veld beoordeeld moeten worden of de boom gezond is en hoe de boom staat. Het sterke van deze methode is echter dat de onderbouwing voor een groot deel al op voorhand heeft plaatsgevonden bij het opstellen van de kaart en dat daarbij rekening is gehouden met verschillende beleidsvelden (groen, verkeer, wonen, recreatie, etc.). Op dit moment vindt binnen onze gemeente de beleidsontwikkeling op verschillende fronten plaats. Een groenplan/groenstructuurplan staat gepland in In dat kader zullen alle groenstructuren geïnventariseerd worden. Dat kan tevens de basis zijn voor deze groene kaart. Ondertussen of aansluitend kan gewerkt worden aan een inventarisatie van monumentale bomen, onze parels. Dit betekent concreet dat dit model niet voor 2009 of 2010 ingevoerd kan worden. Voorgesteld wordt tot die tijd met een aangepaste traditionele verordening te werken. Deze is bijgevoegd als bijlage 2. Die verordening laat de ruimte om het onderliggende beleid nader uit te werken. 2. De kwaliteit van het bomenbestand is gediend met een betere verordening De gemeente Utrechtse Heuvelrug is een groene gemeente. Uit discussies rond verschillende beleidsstukken waaronder de structuurvisie blijkt dat de elementen groen en cultuurhistorie als zeer belangrijk worden beschouwd bij zowel burgers al bestuur. Onder het vorige hoofdstuk is gesproken over een verordening op basis van een groene kaart. Doordat deze kaart gebaseerd is op een duidelijke visie over welke bomen belangrijk zijn en welke niet, 3

4 ontstaat vanzelf een waardering voor deze bomen en wordt ook nagedacht over hoe we met die bomen om willen gaan en waarom. Herplant en herplantfonds De huidige verordening biedt de mogelijkheid tot het opleggen van een herplantplicht. Een nieuwe verordening zal daarin verder gaan. Zo wordt ook de mogelijkheid opgenomen een financiële bijdrage te storten in het herplantfonds wanneer herplant op dezelfde locatie (of de directe nabijheid) niet tot de mogelijkheden behoort. Daarvoor is het noodzakelijk dat regels worden opgesteld waarin per situatie geregeld is in welke maat herplant moet worden en in welke soort. Daarbij kan dan worden aangegeven in welke gevallen financiële compensatie mogelijk is en hoe zwaar illegale kap wordt gestraft (herplanten van een grotere boom of een grotere financiële compensatie). Bij het opleggen van herplant en de naleving daarvan is het van belang dat er ook daadwerkelijk capaciteit voorhanden is om handhavend op te treden. Dit is een belangrijke voorwaarde. Juist als bijvoorbeeld de zwaarte van de herplant of de boetes bij illegale velling adequaat zullen worden toegepast. Dit betekent voor de gemeentelijke organisatie dat daar extra capaciteit voor vrijgesteld of aangenomen moet worden die op dit moment niet voorhanden is. Gedacht moet worden aan de inzet van 0,5 fte voor handhaving. Bomen Effect Analyse In de nieuw voorgestelde bomenverordening is de mogelijkheid opgenomen tot een verzoek aan de aanvrager tot het toepassen van een Bomen Effect Analyse (BEA). De BEA is een landelijke richtlijn van de Bomenstichting voor een nauwgezette en onafhankelijke beoordeling, voorafgaand aan een voorgenomen bouw of aanleg. Deze standaardisering waarborgt de boomtechnische kwaliteit en garandeert een goede beoordeling van alle effecten en mogelijke alternatieven. Een BEA dient uitgevoerd te worden door een deskundig boomverzorger of boomtechnisch adviseur. De resultaten van deze beoordeling kunnen vervolgens worden meegenomen in de besluitvorming rond bouw of aanleg. Waardevolle bomenlijst en bijdrageregeling Het samenstellen van een lijst van waardevolle bomen en boomstructuren wordt als een waardevolle aanvulling gezien op het totale bomen/kapvergunningenbeleid. Binnen de gemeentegrenzen staan immers veel oude, zeer waardevolle bomen en boomstructuren. Veelal op particulier terrein. Door het samenstellen van een lijst van waardevolle bomen kunnen deze bomen en boomstructuren beter beschermd worden. Als stimulans naar de boomeigenaar is het wenselijk om in navolging van de kern Doorn, hieraan een bijdrageregeling te koppelen. De nieuwe verordening (bijlage 2) biedt beide mogelijkheden. Voor de gemeentelijke organisatie betekent het opstellen van een waardevolle bomenlijst en het uitvoeren van een bijdrageregeling extra werk. De waardevolle bomenlijst moet elke 4 à 5 jaar geactualiseerd worden. Met de bijdrageregeling zoals we die op dit moment al kennen voor Doorn is veel papierwerk gemoeid. Met de doelstelling de regeling (in gewijzigde vorm) ook in de andere kernen toe te passen, zal ook de daarvoor benodigde ambtelijke capaciteit toenemen. De werkgroep doet de suggestie om in plaats van een financiële bijdrageregeling over te stappen op een meer adviserende rol. Een deskundige van de gemeente kan dan adviseren wanneer een particulier een boomtechnisch bureau moet inschakelen. De gemeente verleent dan geen fianciële bijdrage meer. Omdat op dit moment de ambtelijke capaciteit op de afdeling vergunning en handhaving niet toereikend is, wordt het veldwerk ten behoeve van de beoordeling van kapaanvragen uitbesteed. Wellicht is het mogelijk hiervoor iemand intern aan te stellen en zodoende werkzaamheden te combineren. (Besparing: 4

5 bijdrageregeling 5.000,- per jaar, externe beoordeling kapaanvragen ,- per jaar, plus de administratieve uren die gemoeid zijn met de behandeling van bijdrageverzoeken). 3. Noodzakelijke aanpassingen van de bomenverordening op basis van praktijk Opleggen herplant bij melding Bij de harmonisatie is de meldingsplicht voor een dode houtopstand, Amerikaanse vogelkers en dunning opgenomen. Hierbij is echter de mogelijkheid tot het opleggen van een herplantplicht achterwege gelaten. In praktijk kan het nu voorkomen dat het kappen van een dode, beeldbepalend boom is gemeld. Indien hier een kapvergunning voor aangevraagd had moeten worden, zou daar een herplant aan verbonden zijn. Nu het niet een kapaanvraag, maar een melding betreft, ontbreekt op dit moment de bevoegdheid van het college tot het opleggen van een herplantplicht. Door een kleine tekstuele aanpassing van de verordening kan de gewenste bevoegdheid worden geformaliseerd. Instandhouden herplant De nieuwe verordening biedt de mogelijkheid om bomen die in het kader van een herplantplicht zijn geplant beter te beschermen. Omdat deze bomen doorgaans nog onder de minimum stamomtrek van 63 cm vallen, zouden ze zonder kapvergunning weer verwijderd kunnen worden. Er kunnen nu voorschriften worden gesteld om deze bomen te beschermen. Vervaltermijn vergunning Op grond van de huidige verordening vervalt een kapvergunning indien daarvan niet binnen maximaal één jaar na het onherroepelijk zijn van de vergunning gebruik is gemaakt. In de praktijk blijkt dat deze termijn soms te kort is. In het geval waarbij tevens een bouw- en/of andere vergunning is afgegeven waartegen beroep is aangetekend, kan de periode van één jaar onvoldoende zijn. In dergelijke situaties dient na de vervaltermijn, de kapvergunning opnieuw te worden aangevraagd, waarbij weer bezwaar en beroep mogelijk is. In de nieuwe verordening is dit aangepast doordat het college de vervaltermijn kan verlengen met één jaar. Weigering ex lege In de vorige verordening werd geregeld dat het college 8 weken de tijd had om te beslissen op een aanvraag en dat nog eens met 8 weken kon verlengen. Bij niet-tijdige reactie van de gemeente zou de vergunning van rechtswege zijn geweigerd. Een aanvrager zou dan opnieuw de kapaanvraag moeten indienen! De Bomenstichting is van mening dat uit de praktijk is gebleken dat dit artikel overbodig is. Gemeenten hebben voldoende tijd de kapaanvraag in behandeling te nemen en hierop te beslissen. In de nieuwe verordening is dit artikel vervallen. Op grond van de Awb (Algemene wet bestuursrecht) is de gemeente nog steeds gehouden de aanvraag binnen 8 weken af te handelen. Deze aanpassing sluit beter aan op de in 2006 door de gemeenteraad vastgestelde Verordening dwangsom bij niet tijdig beslissen gemeente Utrechtse Heuvelrug. Op grond van deze verordening kan een aanvrager de gemeente bij het niet tijdig beschikken ingebreke stellen en een dwangsom eisen. Artikel 7 Standaard-voorwaarde van niet-gebruik In de huidige verordening bleek de toelichting op dit artikel door de bestuursrechter anders uitgelegd te worden dan bedoeld in het artikel. Het artikel is aangepast en juridisch getoetst door een externe jurist. Het verschil zit hem in het feit dat de opschortende werking niet van toepassing is tijdens de beroepstermijn. Dit is gedaan om oneigenlijk gebruik door bezwaarmakers te voorkomen. Bouw of aanleg konden op basis van de oude regels maandenlang opgehouden worden door 5

6 het instellen van beroep tegen een kapvergunning voor een (niet-waardevolle) boom. Nu moeten bezwaarmakers om tussentijdse kap te voorkomen tijdens de beroepstermijn tegelijkertijd met het indienen van een beroepschrift een verzoek om voorlopige voorziening indienen bij de rechtbank. Ter voorkoming van directe kap na het ongegrond verklaren van de bezwaren, is een termijn van één week vastgesteld waarin niet gekapt mag worden en de bezwaarmakers de mogelijkheid hebben een beroepsschrift en een verzoek tot voorlopige voorziening in te dienen. In de nieuwe verordening is bovendien opgenomen dat de vergunning pas van kracht is een dag na de dag waarop de bezwaartermijn afloopt. Indien gedurende de bezwaartermijn een bezwaar of een voorlopige voorziening is ingediend, wordt de vergunning pas van kracht één week nadat op dat bezwaar of die voorlopige voorziening is beslist. Afstand van de erfgrenslijn Op grond van artikel 5:42 BW is bepaald dat het niet geoorloofd is binnen een afstand van 2 meter van de erfgrens bomen te hebben. Voor heggen en hagen geldt een afstand van 50 cm. Hierop zijn wel uitzondering mogelijk, bijvoorbeeld als de gewijzigde afstand betrekking heeft op een notariële acte of als buren dit hebben vastgelegd op een ondertekend briefje. In de nieuwe modelverordening van de Bomenstichting wordt deze afstand vastgesteld op 0,5 meter voor bomen en op nihil voor heesters en heggen. In de werkgroep is er over gesproken dit artikel over te nemen omdat het zou kunnen leiden tot minder kapaanvragen voor met name openbare bomen. Uit jurisprudentie blijkt echter dat openbare bomen vrijgesteld zijn. Ook als er sprake is van verjaring (20 jaar), geldt de regel niet. Wijziging van het artikel zou daarom alleen particuliere bomen betreffen, jonger dan 20 jaar. De mogelijke consequenties van een dergelijke aanpassing zijn onbekend en de regel is later lastig terug te draaien omdat dan de betrokken bomen eerst vrijgesteld worden, en daarna weer ingeperkt. De absolute meerwaarde van een wijziging van dit artikel lijkt gering, terwijl mogelijke nadelige gevolgen onbekend zijn. Voorgesteld wordt daarom de erfgrensafstand niet te wijzigen. Dunning In de werkgroep is stevige discussie geweest over het begrip dunning. Vertegenwoordigers van de groene federatie zijn van mening dat dunning alleen nog toegestaan moet worden voor geregistreerde bosbouwondernemingen. Voor het overige zou dunning kapvergunningplichtig moeten worden. Hiervoor worden de volgende redenen aangevoerd: 1. excessen waarbij bomen gekapt worden onder het mom van dunning kunnen worden voorkomen; 2. omwonenden kunnen bezwaar maken tegen een kapvergunning, zodat rechtszekerheid geborgd is; 3. een melding wordt niet gepubliceerd, dus bomen zijn vaak al weg voordat iemand er iets tegen kan doen; 4. het is conform de richtlijn van de bomenstichting. Van gemeentezijde wordt voorgesteld het begrip dunning toch te handhaven, om de volgende redenen: 1. dunning is een beheersmaatregel. Een kapvergunningplicht zal een onnodige vertraging van weken (of zelfs maanden) met zich mee brengen en daarmee het beheer bemoeilijken; 2. het artikel heeft een efficiencyfunctie. Door een dunning kapvergunningplichtig te maken, wordt juist extra werk gegenereerd in plaats van minder; 3. kritiek op de toepassing van het artikel betekent niet noodzakelijkerwijs dat het artikel zelf moet worden aangepast. Voor de afhandeling van meldingen door de gemeente zijn procedures vastgesteld; 6

7 4. de provincie staat inhoudelijk achter dit artikel. Met inachtneming van de argumenten vanuit de groene federatie wordt voorgesteld om het begrip dunning te handhaven. Kandelaberen In de werkgroep werd vanuit federatiezijde geopperd het begrip kandelaberen uit de verordening te schrappen omdat het leidt tot lelijke, geamputeerde bomen. Bij kandelaberen wordt de kroon van een boom teruggesnoeid tot een hoofdstam met takstompen. Vanuit gemeentezijde wordt voorgesteld het begrip kandelaberen te handhaven. Kandelaberen is vooral een noodmaatregel die bijvoorbeeld gebruikt wordt bij afnemende vitaliteit en stabiliteit van een boom. Door kroonvolumereductie kan een grote boom dan toch nog een tijd behouden blijven. Daarnaast is kandelaberen een juridisch begrip. Indien de gemeente wil stoppen met het kandelaberen van bomen, dan moet dat voortvloeien uit beleid. Dat kan samen met de werkgroep ontwikkeld worden. Begrenzing bebouwde kom Boswet Tijdens de harmonisatie is gebleken dat de begrenzing in de verschillende kernen sterk verouderd zijn. Binnen de werkgroep zijn de begrenzingen besproken. Een nieuwe begrenzing is in concept gereed. Doel is om deze concept begrenzing digitaal in inspraak te brengen en vervolgens voor te leggen aan de gemeenteraad. Op grond van de Boswet dient het college van GS deze begrenzing uiteindelijk vast te stellen. De concept begrenzing is overigens in nauw overleg met de provincie opgesteld. Conclusie Een grote stap om het aantal kapaanvragen terug te dringen, of de ambtelijke capaciteit die er mee gemoeid is, is niet voor 2009 of 2010 te maken. De besparing zal bovendien niet enorm zijn. Wel zullen er dan minder kapaanvragen komen en kan een beoordeling sneller plaatsvinden. Aan de balie ( en ook thuis al via internet) is zichtbaar of een boom zonder meer gekapt mag worden of juist helemaal niet (omdat het een monumentale boom is). Er zal een grote categorie blijven waarvoor beoordeling in het veld nodig blijft om te zien hoe de boom er bij staat en of deze gezond is. Een sterk punt is dat beleidsmatige onderbouwing al op voorhand heeft plaatsgevonden bij het opstellen van de groene kaart en dat daardoor de beargumentering in bezwaar en beroepszaken beter zal zijn. Dit zal bovendien leiden tot een goed doordacht bomenbeleid. De kwaliteit van het bomenbestand is daarmee beter gediend. Het nu al invoeren van een rigoureus ander systeem zal leiden tot onaangename verrassingen omdat daar nog geen beleidslijnen onder liggen. Zo zal er eerst een gemeentelijk groenstructuurplan (2008) moeten zijn om te bepalen waar de gemeentelijke keuzes liggen ten aanzien van belangrijke en minder belangrijke groenstructuren. Op korte termijn is het wel mogelijk een aangepaste verordening in te voeren. Het aantal kapaanvragen kan hiermee enigszins worden teruggedrongen maar de winst moet vooral gezocht worden in het repareren van praktische knelpunten. Bovendien wordt een raamwerk geboden voor beleidsmatige uitwerking van een monumentale bomenlijst, bijdrageregeling en herplantfonds. De nieuwe verordening is bovendien een stuk leesbaarder dan de oude. De ambtelijke capaciteit die benodigd is voor het bomenbeleid zal op korte termijn (2008) nauwelijks afnemen. De huidige capaciteit is afgestemd op een veel lager aantal kapaanvragen en is daarmee op dit moment niet toereikend. Voor de beoordeling van de kapaanvragen in het veld wordt daarom op dit moment al ingehuurd. Indien zaken als 7

8 monumentale bomenlijst, bijdrageregeling en herplant serieus worden ingevuld, dan is daar al gauw 1,5 fte voor nodig (waarvan 1 fte vergunningen en 0,5 fte handhaving groen). Op de langere termijn (2010) zal door een efficiencyslag voor de afhandeling van aanvragen minder werk nodig zijn, maar voor het bijhouden van een monumentale bomenlijst, bijdrageregeling voor monumentale bomen en de handhaving van herplant en illegale kap zullen de eerder genoemde fte s ook dan nodig zijn. 18 oktober 2007 afdeling Ruimtelijke Ontwikkeling, cluster Natuur en Landschap 8