Onze onderzoeksvraag is: Wat heeft de Verenigde Naties gedaan om de oorlog in Kosovo te laten stoppen en was dat succesvol?

Transcriptie

1 Werkstuk door een scholier 3905 woorden 26 februari ,3 146 keer beoordeeld Vak Geschiedenis Voorwoord: Dit werkstuk gaat over Kosovo. Onze onderzoeksvraag is: Wat heeft de Verenigde Naties gedaan om de oorlog in Kosovo te laten stoppen en was dat succesvol? Het werkstuk bevat de volgende hoofddelen: - Schets van het conflict - Interventie van de Verenigde Naties - De beoordeling van de interventie van de Verenigde Naties Dit werkstuk is gemaakt door... Wij zitten in 4 VWO en moesten dit werkstuk voor het vak Geschiedenis1 maken. 1. Schets van het conflict Partijen Sinds het begin van de 20e eeuw is er al ruzie rond Kosovo. De Albanezen in Kosovo willen onafhankelijk, zelfstandig zijn, los van Joegoslavië en Servië. De Serviërs vinden juist dat Kosovo een onderdeel is van Servië en Joegoslavië en willen alle Serviërs onderbrengen in een rijk. Een persoon die hier hevig voor strijd is Slobodan Milosevic. De reden voor dit verlangen is vooral dat Kosovo vroeger al het centrum van een machtig Servisch koninkrijk was en doordat de belangrijkste orthodoxe kloosters, kerken en historische monumenten van de Serviërs door Kosovo geherbergd worden. De meeste Albanezen zijn moslim, de Serviërs orthodoxe christenen. In maart 1998 begint de strijd om het gebied met aan de ene kant de Albanezen en aan de andere kant de Servische en Joegoslavische troepen. Ook de NAVO bemoeit zich met de strijd. Op 24 maart 1999 worden de eerste bommen op Servië losgelaten. Zo komt er een conflict tussen de NAVO, de orthodox-christelijke Serviërs en de islamitische Albanezen. In 1949 is een militairbondgenootschap opgericht door de VN om het Noord-Atlantisch Verdrag uit te kunnen voeren, de NAVO (afkorting van Noord-Atlantische Verdragsorganisatie) Dit verdrag hield in dat de niet-communistische landen in Europa beschermt werden tegen de eventuele agressie van Rusland. Dit was mogelijk door middel van Amerikaanse hulp en een goede westerse samenwerking. Begin jaren negentig, toen het communisme was gevallen werd de doelstelling van de NAVO vernieuwd. Het Pagina 1 van 9

2 verzekeren van de vrijheid en veiligheid van de lidstaten door middel van politieke en militaire middelen is sinds 1991 het nieuwe doel. Maar daarbij moeten ze zich wel aan het NAVO- handvest blijven houden. De NAVO heeft vier kerntaken: het zorgen voor een stabiel en veilig Europa, het zijn van een punt voor discussies voor dialogen tussen lidstaten en voor de coördinatie van inspanningen in alle lidstaten, de NAVO is nodig voor de afschrikking van en de verdediging tegen agressie, dat geldt voor alle NAVOlanden, en de NAVO is belangrijk voor het zorgen van een strategisch stabiel Europa. Geschiedenis Tien procent van de bevolking in Kosovo bestaat uit Serviërs tegenover de bijna 90 procent Albanezen en dat percentage wordt elk jaar kleiner. De reden dat er nog maar zo weinig Serviërs wonen in Kosovo is terug te vinden in de geschiedenis. Servië was in de 14e eeuw een welvarend land, maar in 1389 wordt het leger van Servië verslagen door de Turken op het Merelveld en als Servië veroverd is vluchten vele Serviërs naar het buitenland. In de 19e eeuw valt Servië samen met Rusland en Montenegro Turkije aan. De Turken raken steeds meer grond kwijt en na de Eerste en Tweede Balkanoorlog ontstaan er de grenzen die er nu nog steeds zijn. Servië en Montenegro moeten land afstaan voor een nieuw land, Albanië. Servië krijgt een deel van Kosovo en Macedonië. Intussen zijn er veel Albanezen in Kosovo die de plaats ingenomen hebben van de gevluchte Serviërs. De Eerste Wereldoorlog zorgde ervoor dat Servië werd uitgebreid met Slovenië, Kroatië en Bosnië en er ontstond een nieuwe staat: Joegoslavië. Na de Tweede Wereldoorlog wint keizer Tito het gevecht tussen de Duitsers en de Kroatische en Servische nationalisten. Hij wordt dan de leider van Joegoslavië. Het vertrek van de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog en het ontstaan van de Joegoslavische federatie zorgde ervoor dat Kosovo en Vojodina in 1946 de status van autonome provincie van Servië kreeg. Ze mochten zelf hun gebied besturen, ook al bleven ze een onderdeel van Servië en Joegoslavië. Na de grondwetswijziging van 1974, die de provincie (sinds 1963) meer autonomie gaf, verslechterde de verhouding tussen de Albanese meerderheid en de regerende Serviërs. De spanningen speelden altijd al een rol maar de verlening van de autonomie zorgden ervoor dat de sociale, etnische en religieuze spanningen regelmatig resulteerden in conflicten. Onder de Kroaten en de Slovenen ontwikkelt zich een eigen anti-servisch nationalisme dat in 1991 resulteerde in hun afscheiding en de desintegratie van het oude Joegoslavië. Oorzaak, aanleiding Toen de Serviërs gevlucht waren namen de Albanezen dus hun plaats in. Sinds die tijd bestaat 90% van de bevolking van Kosovo uit Albanese Kosovaren en 10% uit Serviërs. De Serviërs voelen zich vernederd omdat Tito, toen hij ervoor zorgde dat Kosovo een autonome provincie werd, Kosovo van Servië heeft afgepakt. Ze begonnen te klagen over de onderdrukking door Albanezen. Milosevic gebruikte dit om aan de macht te komen, dat gebeurde ook in In 1989 neemt Milosevic, op dat moment leider van Servië, het bestuur in Kosovo over. Zo neemt de onderdrukking en discriminatie van de Albanezen steeds meer toe. Honderdduizenden van hen raken hun werk kwijt, in het landsbestuur, in de gezondheidszorg, in het onderwijs en in de industrie. Hun parlement werd naar huis gestuurd. Pagina 2 van 9

3 Voor hen is er geen werkloosheidsuitkering, ze zijn aangewezen op de onderlinge solidariteit en het geld van de gevluchte Albanezen die in het buitenland wonen. De Albanezen beginnen en eigen samenleving op te zetten onder leiding van de pacifistische Ibrahim Rugova. Er komt een eigen gezondheidszorg met poliklinieken die gerund worden door ontslagen medici. Er komt een alternatief schoolsysteem. De lessen vinden plaats bij de ontslagen leerkrachten, in restaurants, garages en kerken. Ook hebben ze een eigen regering, parlement en een eigen systeem van sociale zorg. Dit wordt betaald via een eigen belastingsysteem en geld dat Kosovaren die in het buitenland werken opsturen. Tegelijkertijd probeerde ze de internationale gemeenschap te wijzen op de onderdrukking, maar deze had geen belangstelling. De desintegratie van het oude Joegoslavië had geleid tot bloedige oorlogen in Kroatië en daarna Bosnië. Ook al wist iedereen dat de Albanezen niet eeuwig vreedzaam konden blijven onder de spanningen, er werd niet ingegrepen. Nadat het Servische parlement de nieuwe wijziging van de grondwet had doorgevoerd, die ervoor zorgde dat de politie en justitie onder direct gezag van de Servische overheid stonden, kwam het opnieuw tot ernstige ongeregeldheden. Deze resulteerde onder meer in een uittocht van Servische en Montenegrijnse vluchtelingen. In juli 1990 werden parlement en regering van Kosovo door Joegoslavië ontbonden. In de loop van 1997 veranderde het tot dan toe hoofdzakelijk vreedzame verzet van de Kosovo-Albanezen steeds meer in een gewapende strijd. De situatie is er voor de Albanezen nog steeds niet op vooruit gegaan. Daarom richten radicalen in 1997 het Kosovo-bevrijdingsleger op (ook wel UÇK of KLA genoemd). De guerrillabeweging, onder aanvoering van het UÇK, lokte de Servische autoriteiten weer uit tot harde tegencampagnes. Milosevic is intussen president van Joegoslavië geworden. In maart 1998 grijpt hij in om de Albanese opstandelingen uit te schakelen. Hij stuurt soldaten en tanks naar Kosovo. Zijn troepen treden hard op: ze verwoesten hele dorpen waar strijders van het Kosovo Bevrijdingsleger zitten. De Albanese opstandelingen vechten terug. Het conflict escaleerde steeds verder en er vielen bij verscheidene bloedige confrontaties aan beide kanten doden en gewonden. Pogingen om de twee partijen tot een compromis te brengen liepen op niets uit. In juli volgt een tweede aanval. Net als in Bosnië en Kroatië zijn er etnische zuiveringen. Dorpen worden in de as gelegd, tienduizenden onschuldige Albanezen worden op de vlucht gedreven, hele gebieden worden met grof geweld ontvolkt. In één jaar vallen er ongeveer tweeduizend doden en raakt een kwart van de in totaal 2 miljoen inwoners dakloos. Dit wrede geweld doet de Albanezen verder radicaliseren. Ze willen volledige onafhankelijkheid en sluiten zich met duizenden tegelijk aan bij het Kosovo-bevrijdingsleger. Deze blijft militair gezien machteloos tegen de Servische troepen die tot de tanden gewapend zijn. Politiek bekeken wordt de UÇK wel belangrijker, maar de Serviërs blijven bij het standpunt dat een onafhankelijk Kosovo onbespreekbaar is. Vooral omdat zij Kosovo als het hart en de oorsprong van hun land, geloof en cultuur beschouwen. 2. Interventie Verenigde Naties, NAVO Wanneer gaat de VN/NAVO een rol spelen en welke middelen gebruikt de VN/NAVO? Door de vele slachtoffers van bloedbaden en de grote vluchtelingenstromen die er in de media te zien zijn, komen in het Westen steeds meer stemmen op om in te grijpen. In oktober 1998 bemoeit het buitenland Pagina 3 van 9

4 zich in de kwestie en lijkt het tot een compromis te komen. Uiteindelijk komt er een soort wapenstilstand. Milosovic tekent een akkoord met de Amerikaanse gezant Holbrooke. Daarin staat dat de Servische troepen zich moeten terugkeren en dat de vluchtelingen de kans moeten krijgen veilig terug te keren naar hun woonplaats. Servische soldaten en tanks trekken zich inderdaad op het laatste moment terug, alleen niet volledig. De ontzettend grote groepen vluchtelingen keren terug naar hun woonplaats. Hiervan is echter maar weinig over na de vele bombardementen. De westerse landen sturen 'waarnemers' naar het gebied. Dit zijn mensen die moeten controleren of de partijen zich aan de wapenstilstand houden. Ook Nederland stuurde waarnemers. Dit akkoord zorgt echter niet voor rust. De UÇK is niet van plan de strijd op te geven die ze voeren om de autonomie, die ze echter niet verkregen hebben door dit akkoord. Na een tijdje laait de strijd in januari 1999 toch weer op. In Racak worden 45 burgers vermoord door de Serviërs. Om de vrede toch weer te herstellen werd door de NAVO in februari 1999 het akkoord van Rambouillet opgesteld. Dit akkoord is vernoemd naar de Kosovo-conferentie in Rambouillet. Dit is de voor het eerst dat de NAVO zich gaat bemoeien in de kwestie. Het akkoord zou eerst op 20 februari ondertekend moeten worden door aan de ene kant de Serviërs en aan de andere kant de Albanezen. Volgens dit plan zal Kosovo een periode van drie jaar zelfbestuur krijgen, met een eigen bestuur, politie en rechtspraak. Het akkoord van Rambouillet hield verder in dat er NAVO- en Russische militairen in Kosovo werden gestationeerd. Zij zouden erop moeten toezien dat Kosovo weer een autonomie werd (Kosovo zou zelf over binnenlandse zaken mogen beslissen en de buitenlandse zaken als defensie aan een hogere macht overlaten). De NAVO zou militaire acties tegen Servië beginnen als Milosevic, de president van de Federale Republiek Joegoslavië, het akkoord van Rambouillet niet zou ondertekenen. De Serviërs en Albanezen ondertekenden het akkoord niet. Toen werd de tijd om erover te overleggen verlengd tot 23 februari. De Serviërs accepteerden een autonoom Kosovo wel, maar ze bleven zich verzetten tegen NAVO troepen in de provincie. De Albanezen eisen de aanwezigheid van die troepen, maar hebben weer bezwaar tegen de ontbinding van het UÇK, wat een ander deel van het akkoord is. Ondertussen werd er gevochten in Kosovo. Daarbij vielen doden aan beide kanten. De Albanezen ondertekenden het akkoord op 18 maart 1999, maar de Serviërs weigerden. De Serviërs kregen nog tijd tot 24 maart om het te ondertekenen, maar uiteindelijk tekende ze het akkoord toch niet. Een NAVO-troepenmacht in hun provincie kunnen ze niet accepteren, ook niet onder dreiging van luchtaanvallen door de NAVO. Nadat Richard Holbrooke een laatste poging had gedaan tot overleg, die tevergeefs weer mislukte waren de aanvallen een feit. Allied Force begon. Door deze aanval hoopte de NAVO dat Milosevic en zijn troepen ophielden met de strijd in Kosovo. In de eerste dagen begonnen de aanvalsgolven s avonds, na 4 dagen werd de eerste raket overdag afgeschoten en na 6 dagen van aanvallen is er het signaal gegeven dat er 24 uur per dag aangevallen zou kunnen worden. In de eerste aanvalsnacht kwamen er onder andere Nederlandse F-16 s in actie. Allied Force Fase 1, waarin de NAVO eerst de luchtverdediging en het militaire netwerk van de Serviërs uit wilde schakelen, duurt maar 4 dagen. Deze eerste aanvallen hebben maar weinig effect. Miloševic geeft niet op. De Servische bevolking protesteert hevig tegen het geweld van de NAVO en het geweld tegen de Pagina 4 van 9

5 Albanezen blijft toenemen. In de hele wereld is op tv is te zien hoe Miloševic bezig is met etnische zuiveringen van Kosovo. Daarna begon fase 2 waarin ook kleinere doelen zoals tanks, geschut en troepen onder vuur werden genomen. De bombardementen hebben honderdduizenden Kosovaren op de vlucht doen slaan. De vluchtelingen vanuit Kosovo zijn een enorm probleem voor de omliggende landen. Ze kwamen terecht in vluchtelingenkampen in Albanië, Macedonië, Montenegro of ze werden doorgestuurd naar andere landen. De NAVO had veel tot haar beschikking. Grondtroepen in Macedonië en troepen in NAVO-landen die konden worden ingezet als dat nodig was. Verder waren er ongeveer 500 vliegtuigen in het Balkangebied, waaronder F-16 s (ook uit Nederland), Tornado s, Apaches en stealth-vliegtuigen. In de Adriatische Zee lagen verscheidene schepen waarvandaan vliegtuigen konden opstijgen of raketten konden worden afgevuurd. Als duidelijk wordt dat de bombardementen niet echt veel zin hebben zijn vele militaire deskundigen het erover eens dat de oorlog alleen gewonnen kan worden met behulp van de inzet van grondtroepen. Er is wel veel schade aangericht in Servië alleen zijn er veel minder en veel minder gelaagde precisiebombardementen uitgevoerd. De NAVO gaf vooral de schuld aan het slechte weer, er hing tijdens de bombardementen een zeer dicht wolkendek boven Kosovo. Er kwam steeds meer vraag naar de inzet van grondtroepen. Zij konden de terreur van Serviërs tegengaan. Vrouwen werden verkracht, huizen in brand gestoken en mensen vermoord. Tekenen van massagraven werden steeds duidelijker. Mensen moesten letterlijk hun eigen graf graven. Grondtroepen van de NAVO zouden orde op zaken kunnen stellen. Rusland heeft gedreigd, dat als de NAVO grondtroepen in zou zetten, er een Derde Wereldoorlog zou kunnen ontstaan. Ook werd het weer steeds beter boven Kosovo waardoor de bombardementen weer vaker uitgevoerd konden worden. Intussen was bijna de gehele Joegoslavische luchtafweer uitgeschakeld door de aanvallen. Het was moeilijk te controleren wat er in Kosovo gebeurde, omdat de journalisten waren weggestuurd. Sommigen waren een tijdje ontvoerd geweest door de Serviërs, of de apparatuur werd afgepakt. Toen bleek dat de oorlog zich positief begon te ontwikkelen aan de kant van de NAVO, voelde Miloševic zich bedreigd. Voor het eerst waren Servische troepen in Kosovo doelwit geworden van de bombardementen. Miloševic bood aan om opnieuw over een vredesakkoord te onderhandelen, maar de NAVO vertrouwde hem niet. De NAVO bleef bij het eerste ultimatum en voerde de bombardementen nog wat op. Pas na weken van intensieve bombardementen aanvaardde president Miloševic op 9 juni 1999 alsnog de door de NAVO opgelegde voorwaarden. De Servische politie-eenheden en het Joegoslavische leger trokken zich uit Kosovo terug en KFOR-eenheden bezetten Kosovo. Gevolgen van de aanvallen waren de vernietiging van vele militaire doelen, wegen, spoorwegen, bruggen, regeringsgebouwen, olieraffinaderijen en opslagplaatsen. Ook vielen er honderden doden onder Servische burgers en militairen. Een gevolg wat niet op de planning stond was de enorme vluchtelingenstroom van honderdduizenden Kosovaren naar omliggende landen. Vredesakkoord Na twee en een halve maand lang gebombardeerd te zijn, lijkt er toch een lichtpuntje te komen in Pagina 5 van 9

6 Joegoslavië. Op 9 juni 1999 wordt dan eindelijk een vredesakkoord gesloten, dat door de zeven belangrijkste westerse industrielanden en Rusland bedacht is. Miloševic betuigt volledige instemming met resolutie 1199 van de VN-veiligheidsraad. Deze verplicht hem een staakt-het-vuren in acht te nemen, de troepen uit Kosovo terug te trekken die daar voor de strafexpeditie heen waren gestuurd en de troepen die zich al in Kosovo bevonden naar hun kazernes terug te sturen. Ook moet er volledige toegang worden verschaft aan vertegenwoordigers van humanitaire organisaties om de vluchtelingen te helpen en samen te werken met het VN-tribunaal voor oorlogsmisdaden in voormalig Joegoslavië voor onderzoek naar oorlogsmisdaden in Kosovo. In het vredesplan stonden verder de volgende punten: - Het Servische leger staakt alle geweld en onderdrukking in Kosovo en trekt zich terug uit deze provincie. - Een internationale vredesmacht wordt gestationeerd in Kosovo om de vrede te waarborgen. Hierin doen NAVO-landen mee, maar ook Russische eenheden; alles onder VN-vlag. - De Albanese vluchtelingen keren terug naar Kosovo. - In Kosovo wordt een voorlopig bestuur ingesteld dat de Kosovaren intern zelfbestuur garandeert. -Een deel van de Joegoslavische troepen mag later naar Kosovo terugkeren om mijnen te ruimen, het Servische erfgoed te bewaken en grensposten te bemannen. - Er komt een politiek proces op gang voor de verwezenlijking van autonomie op basis van het akkoord van Rambouillet. - Het Kosovo Bevrijdingsleger UÇK wordt ontwapend. Welk effect heeft deze interventie? Wanneer de NAVO zich met de kwestie in Kosovo gaat bemoeien worden ze niet echt serieus genomen. Albanezen en Serviërs gaan steeds opnieuw niet akkoord met de eisen die er gesteld worden. Zelfs wanneer de NAVO begint te dreigen met aanvallen, willen de Serviërs nog niet ondertekenen. Als uit de bemoeienissen van de NAVO dan toch blijkt dat ze in het nauw gedreven worden, komt Miloševic eindelijk over de brug en tekent alsnog het akkoord. De interventie heeft dus een positief effect. Maar aan de andere kant zijn er ook andere gevolgen te noemen. Niet alleen zijn er vele militaire doelen, wegen, spoorwegen, bruggen, regeringsgebouwen, olieraffinaderijen en opslagplaatsen geraakt maar ook onder de burgers zijn vele slachtoffers en doden gevallen. 3 soldaten zijn krijgsgevangenen gemaakt. Een ander negatief gevolg was de enorme vluchtelingenstroom van honderdduizenden Kosovaren naar omliggende landen. Hoe loopt het conflict af? Zoals afgesproken gaat er een vredesleger richting Kosovo. Dit vredesleger heet het KFOR (Kosovo Force, oftewel strijdkracht) en bevat in totaal soldaten uit allerlei landen. Ook Nederland stuurt ruim 2000 vredessoldaten. De militairen moeten ervoor zorgen dat de vluchtelingen veilig kunnen terugkeren. Ze moeten bijvoorbeeld de mijnen die overal in Kosovo liggen opruimen. De Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) brengt internationaal team van tweeduizend waarnemers bijeen om in Kosovo controleren of de regering in Belgrado zich aan haar verplichtingen houdt. Joegoslavië garandeert daarbij hun veiligheid en hun volledige bewegingsvrijheid. De OVSE-missie is bevoegd op iedere plek in Kosovo vestigingen in te richten, de bewegingen van de Pagina 6 van 9

7 Servische politie en de grenstroepen te begeleiden, en de hulp aan de bevolking en de terugkeer van de vluchtelingen naar huis te coördineren. Politiek gezien is de missie bevoegd toezicht te houden op verkiezingen, hulp te verlenen bij het opzetten van politieke instellingen en de plaatselijke politie en de verwijdering of bestraffing te eisen van individuen of eenheden die tegenwerken. Hulporganisaties gaan in Kosovo en Joegoslavië aan de slag om alles wat verwoest is op te bouwen en te zorgen voor voedsel en drinkwater. Er is veel blijdschap onder de bevolking, maar ook duidelijk aanwezig is de vraag hoe lang de situatie zo blijft. Zou Miloševic zich aan de afspraken houden? Kunnen de Albanezen inderdaad veilig terugkeren naar hun land? Kan er ooit vrede bewaard worden zonder de aanwezigheid van de internationale gemeenschap? Ook is er twijfel over de Russen. Rusland eiste een bezettingszone en maakte er geen geheim van graag met Miloševic samen te willen werken. De Albanezen waren bang dat Rusland zich niet aan het akkoord zou houden. In oktober 2000 komt er voor de president Miloševic een nieuwe in de plaats; Vojislav Kostunica. Nadat de oorlog in Kosovo is beëindigd komt er een tribunaal. In dit tribunaal worden oorlogmisdadigers uit de oorlog met Kosovo berecht. De belangrijkste berechting is natuurlijk die van Miloševic. Vanaf 12 februari 2001 is het tribunaal bezig met zijn berechting voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, gepleegd in Kosovo, Bosnië en Kroatië. De belangrijkste aanklachten tegen Miloševic: -Vanaf 1999 zou hij in Kosovo hebben meegewerkt aan een 'criminele onderneming' die tot doel had een belangrijk deel van de Albanese bevolking te verdrijven, zodat het gebied onder Servische controle kon blijven. -In Kroatië zou hij tussen augustus 1991 en juni 1992 deel hebben uitgemaakt van een criminele organisatie die de meeste niet-serviërs uit een deel van Kroatië wilde verdrijven en daar een staat wilde vestigen die door Serviërs gedomineerd zou worden. -Wat Bosnië betreft wordt Miloševic ook aangeklaagd wegens volkerenmoord. Van 1 maart 1992 tot 31 december 1995 zou hij op alle mogelijke manieren hebben aangezet tot de vernietiging van moslims en Kroaten op Bosnisch grondgebied. Het proces duurt inmiddels al meer dan 2 jaar en het zal ook nog wel even duren. Doordat Miloševic de laatste tijd regelmatig ziek is wordt het proces steeds vaker uitgesteld. De dingen waarvan Miloševic beschuldigd is heeft hij nooit erkend is niet van plan het ooit te erkennen. Hij wil niet meewerken en hij heeft ook geweigerd een advocaat aan te stellen, hij krijgt alleen maar juridische bijstand. Veel andere oorlogsmisdadigers zijn inmiddels al wel berecht waaronder ook naaste medewerkers van Miloševic. Het is duidelijk dat het tribunaal nog veel misdadigers moet berechten en dat daar veel tijd in gaat zitten. De vraag is of dit ooit zal slagen. 3. Beoordeling Pagina 7 van 9

8 Toen de Serviërs weigerden om het akkoord van Rambouillet te tekenen voerde de NAVO de druk op en dreigde met bombardementen. De uiterste datum om te ondertekenen werd iedere keer uitgesteld, maar uiteindelijk tekende ze het akkoord toch niet. Een NAVO-troepenmacht in hun provincie kunnen ze niet accepteren, ook niet onder dreiging van luchtaanvallen door de NAVO. Nadat Richard Holbrooke een laatste poging had gedaan tot overleg, die tevergeefs weer mislukte waren de aanvallen een feit. Allied Force begon. Door deze aanval hoopte de NAVO dat Miloševic en zijn troepen ophielden met de strijd in Kosovo. Toen bleek dat de oorlog zich positief begon te ontwikkelen aan de kant van de NAVO, voelde Miloševic zich bedreigd. Voor het eerst waren Servische troepen in Kosovo doelwit geworden van de bombardementen. Miloševic bood aan om opnieuw over een vredesakkoord te onderhandelen, maar de NAVO vertrouwde hem niet. De NAVO bleef bij het eerste ultimatum en voerde de bombardementen nog wat op. Na twee en een halve maand lang gebombardeerd te zijn, lijkt er toch een lichtpuntje te komen in Joegoslavië. Op 9 juni 1999 wordt dan eindelijk een vredesakkoord gesloten, dat door de zeven belangrijkste westerse industrielanden en Rusland bedacht is. Miloševic betuigt volledige instemming met resolutie 1199 van de VN-veiligheidsraad. De acties van de VN zorgden ervoor dat de strijd tussen de orthodox-christelijke Serviërs en de islamitische Albanezen beëindigd werd. Natuurlijk zijn bombardementen niet de meest vreedzame manier om een conflict op te lossen, want er zijn veel onschuldige slachtoffers gevallen. Toch was het een geslaagd middel om het conflict tussen beide partijen op te lossen. Het is dus een geslaagde interventie van de VN. Kosovo is nu geen staat maar een provincie van Servië. Het wordt nu sinds juni 1999 bestuurd door de VN, ondersteund door de troepenmacht KFOR. Langzamerhand probeert de VN de macht over te dragen aan de Kosovaren en de vluchtelingen terug te laten keren. 4. Bronvermelding: We hebben gebruik gemaakt van de volgende bronnen: Internet: Pagina 8 van 9

9 Boeken: Titel: Kosovo van crisis tot crisis Schrijvers: Dick Leurdijk en Dick Zandzee Uitgeverij: Instituut Clingendael Titel: Pharos Schrijvers: Bart Hageraats, Ronald van Kesteren, Jan van Oudheusden, Janneke Raaijmakers, Per Schuitemaker, Jos Venner en André van Voorst Uitgeverij: Meulenhoff Educatief bv, Amsterdam CD-rom: Encarta 1998 Winkler Prins Editie Nawoord: We vonden de oorlog in Kosovo een heel moeilijk onderwerp, zelf wisten wij er niet zo veel over. Wel konden we veel informatie vinden over het conflict, maar in eerste instantie niet over de interventie van de Verenigde Naties. Uiteindelijk is het toch goed gelukt vinden wijzelf. We hebben er veel van geleerd en we hebben het antwoord op onze onderzoeksvraag gevonden. De onderzoeksvraag was: Wat heeft de Verenigde Naties/NAVO gedaan om de oorlog in Kosovo te laten stoppen en was dat succesvol? Het antwoord op deze vraag is moeilijk in één zin samen te vatten. Maar toch volgt hier het antwoord: De VN/NAVO heeft verschillende dingen gedaan. Ze hebben bombardementen uitgevoerd op Kosovo en een vredesakkoord gemaakt, dat uiteindelijk door alle partijen is ondertekend. Wij hopen dat u dit werkstuk met plezier heeft gelezen. Pagina 9 van 9