Project Gezondheid in internationaal perspectief

Transcriptie

1 Project Gezondheid in internationaal perspectief Auteurs: Lianne van Diggelen Liesbeth van Dijke-Speksnijder Candy Kalmeijer Diana van der Meent Shirley Mol Ruth Ormel Sabine Pirovano Esther Zebregts Klas: HDT-3 E Naam cursus: Project Gezondheid in internationaal perspectief Cursus code: HDT H VERSLAG 1 Internationale Ontwikkelingen 2 Docentbegeleidster: S. Hassane Datum: 11 april 2014 Plaats: Den Haag

2 Voorwoord Het project Gezondheid in internationaal perspectief is geschreven in opdracht van de Haagse Hogeschool. Dit rapport is gericht op huidtherapeuten die het vak huidtherapie in het buitenland willen uitoefenen. Wij zijn geïnspireerd geraakt door dit project, omdat een huidtherapeut die afgestudeerd is aan de Haagse Hogeschool is opgeleid tot een mondiaal georiënteerde gezondheidsprofessional. Dat betekent dat een huidtherapeut haar beroep moet kunnen uitoefenen waar ook ter wereld. In het kader van het opstarten van een huidtherapeutische praktijk in het buitenland hebben wij dit rapport geschreven. Het opstarten van een huidtherapeutische praktijk in het buitenland roept vragen op. Dit omdat huidtherapie een relatief jong beroep is en vaak nog onbekend in het buitenland. Hierdoor is er besloten dat het nuttig is om onderzoek te doen naar de wetten en regels die binnen de gezondheidszorg van het betreffende land vallen. Wij, als derdejaars studenten huidtherapie, hebben de eer gekregen om dit literatuuronderzoek uit te voeren. Om die reden kunnen wij naar buiten komen met een rapport voor de gehele beroepsgroep. Onze dank gaat uit naar mevrouw Hassane, docent van de Haagse Hogeschool. Zonder haar steun zou dit rapport niet in deze vorm tot stand zijn gekomen. Hopelijk is dit een inspiratiebron voor diegene die het vak huidtherapie met veel passie en liefde waar ook ter wereld wil uitoefenen. Wij houden ons aanbevolen voor suggesties ter verbetering. Lianne van Diggelen Liesbeth van Dijke-Speksnijder Candy Kalmeijer Diana van de Meent Shirley Mol Ruth Ormel Sabine Pirovano Esther Zebregts 2

3 Inhoudsopgave Voorwoord... 2 Inleiding... 5 Hoofdstuk 1 Land en doelgroep... 6 Algemene informatie België... 6 Algemene informatie Brussel... 6 Beschrijving doelgroep... 7 Acne vulgaris... 7 Teleangiëctasieën... 9 Knelpunten Omgevingsanalyse Hoofdstuk 2 Analyse gezondheidszorgsysteem Het Nederlandse gezondheidszorgsysteem Het Belgische gezondheidszorgsysteem Wetten in de Nederlandse gezondheidszorg Wetten in de Belgische gezondheidszorg Het Nederlandse zorgstelsel en financiering Het Belgische zorgstelsel en financiering Zorguitgaven in Nederland Zorguitgaven in België Hoofdstuk 3 Internationaal ondernemerschap Registratie-eisen en wetgeving voor paramedici in Nederland Registratie-eisen en wetgeving voor paramedici in België Beroepsverenigingen in Nederland en België De rol van de Health Council in Nederland en België Hoofdstuk 4 Huidtherapie in internationaal perspectief Behandelaars acne vulgaris en teleangiëctasieën Opleidingsniveau behandelaars Multidisciplinaire samenwerking Missie, visie en strategie Conclusie Aanbeveling Discussie Bibliografie

4 Bijlage 1 Plan van Aanpak Project Gezondheid in internationaal perspectief Bijlage 2 Procesverslag Bijlage 3 Individuele reflectieverslagen

5 Inleiding Het project Gezondheid in internationaal perspectief is uitgevoerd voor toekomstige huidtherapeuten die het vak huidtherapie in het buitenland willen uitoefenen. Dit om de huidtherapeuten bewust te maken van alle wetten en regels die binnen de gezondheidszorg van het desbetreffende land vallen. Het desbetreffende land in dit rapport is België. Door middel van het uitvoeren van een literatuuronderzoek is dit rapport tot stand gekomen. De hoofdonderzoeksvraag voor dit project luidt als volgt: Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen de gezondheidszorg van Nederland en België in het kader van het opstarten van een huidtherapeutische praktijk? In dit rapport is de gezondheidszorg van Nederland en België in kaart gebracht. Er is voor België gekozen omdat dit land te maken heeft met een vergelijkbaar klimaat als Nederland. Het land België is afgebakend tot de stad Brussel. Er is voor de stad Brussel gekozen vanwege de bereikbaarheid en het aantal inwoners. In dit rapport zijn de aangelegenheden beschreven die relevant zijn bij het opzetten van een huidtherapeutische praktijk in Brussel. De huidtherapeutische praktijk in Brussel zal zich richten op patiënten met de aandoening acne vulgaris of teleangiëctasieën in het gelaat. Er is voor deze aandoeningen gekozen omdat beide aandoeningen voorkomen in zowel Nederland als België en behandeld kunnen worden door de huidtherapeut. Tevens kan het klimaat van invloed zijn op deze aandoeningen. Dit rapport bevat zeven hoofdstukken. In het eerste hoofdstuk, land en doelgroep genaamd, wordt dieper ingegaan op het land België en de stad Brussel. Op dezelfde wijze wordt de doelgroep en de onderzoekspopulatie beschreven. De mogelijke knelpunten en de omgevingsanalyse komen eveneens in dit hoofdstuk aan bod. In het daaropvolgende hoofdstuk wordt een analyse gegeven van het gezondheidszorgsysteem in zowel Nederland als België. Internationaal ondernemerschap is het derde hoofdstuk van dit rapport. Hierin wordt een weergave gegeven van de registratie-eisen en wetgeving voor paramedici in zowel Nederland als België. Mede zal de rol van de Gezondheidsraad, ook wel Health Council genoemd, in dit hoofdstuk besproken worden. In het hoofdstuk huidtherapie in internationaal perspectief worden de behandelingen omschreven met betrekking tot acne vulgaris en teleangiëctasieën in het gelaat. In Nederland worden deze behandelingen met name door de huidtherapeut uitgevoerd en in België door andere disciplines. Er wordt dieper ingegaan op de multidisciplinaire samenwerking die de huidtherapeut in België kan bewerkstelligen. Hierna volgen de conclusie, aanbeveling en discussie van dit onderzoek. Het rapport wordt afgerond met een bibliografie en de bijlagen. De uitvoering van dit project is verlopen volgens de stappen van het PDCA-model. Dit uit vier fasen bestaande plan-do-check-act -model wordt gebruikt om processen te verbeteren. In de plan fase van dit project is het plan van aanpak geschreven, welke als bijlage 1 aan dit rapport is toegevoegd. In het plan van aanpak is omschreven hoe het onderzoek uitgevoerd diende te worden en met welk resultaat. Tijdens de do fase van het project is het onderzoek uitgevoerd en is dit rapport opgesteld. In de check fase is gekeken wat er goed ging tijdens het onderzoek en wat er verbeterd kan worden. De waargenomen verbeterpunten zijn in de hoofdstukken discussie en aanbevelingen weergegeven. Eveneens is de samenwerking tussen de projectleden geëvalueerd, door middel van een procesverslag. Als bijlage 2 is dit procesverslag toegevoegd. Daarnaast heeft ieder projectlid een individueel reflectieverslag geschreven, welke als bijlage 3 aan dit rapport zijn toegevoegd. De conclusie is in de act fase geschreven. 5

6 Hoofdstuk 1 Land en doelgroep In dit hoofdstuk wordt een overzicht gegeven van het land België en de stad Brussel. Eveneens wordt er dieper ingegaan op doelgroep met de aandoening acne vulgaris of teleangiëctasieën. Tevens komen de knelpunten en de omgevingsanalyse in dit hoofdstuk aan bod. Algemene informatie België België is een land gelegen ten zuiden van Nederland, in Europa. België heeft een totale oppervlakte van kilometer en kent twee deelstaten: het Vlaams gewest met 437 inwoners per vierkante kilometer en het Waalse gewest met 197 inwoners per vierkante kilometer. Op dit moment telt België ca. 10,3 miljoen inwoners. (Verrijp & Willems, 2014) Vlaanderen is het meest dichtbevolkt in vergelijking met Wallonië met in totaal ca. 5,9 miljoen inwoners, waarvan 9,4% van de inwoners in de hoofdstad Brussel wonen. De opbouw ziet er als volgt uit: jaar oud 17,5% jaar oud 65,6% (Verrijp & Willems, 2014) Officieel worden er in België drie talen gesproken, namelijk Nederlands, Frans en Duits. Als er wordt uitgegaan van taal, telt België dus drie gemeenschappen. De Vlaamse gemeenschap heeft bevoegdheden over de Vlaamse provincies en Brussel. De Franse gemeenschap heeft bevoegdheden over de Waalse provincies en Brussel. De Duitstalige gemeenschap oefent de bevoegdheden uit over de gemeenten van de provincie Luik. De bevoegdheden die worden uitgeoefend hebben betrekking op de economie, werkgelegenheid, leefmilieu en buitenlandse handel. (Verrijp & Willems, 2014) Naast de verdeling van gemeenschappen op het gebied van taal, kan België ook verdeeld worden in drie gewesten. Dit zijn het Vlaamse Gewest, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en het Waalse Gewest. Uit de gemeenschappen en de gewesten samen wordt de Federale staat gevormd. De bevoegdheden van de Federale staat omvatten alles wat te maken heeft met de volksgezondheid. (Verrijp & Willems, 2014) In België heeft het overgrote deel van de Belgische bevolking toegang tot de gezondheidszorg. Hiervoor moet de burger aan bepaalde voorwaarden voldoen en stappen ondernemen om een ziekteverzekering af te sluiten. Dit is een verplichte regeling om bij te dragen aan de financiering van de gezondheidszorg. (Belgische Federale Overheidsdiensten, 2012) In België is de huisarts de poortwachter die instaat voor de eerstelijnszorg en de patiënt doorverwijst naar een medisch specialist of medische spoedhulp indien nodig. De medewerkers in de gezondheidszorg worden door de overheid gecontroleerd om de beste zorg te waarborgen. De normen verplichten de medewerkers in de gezondheidszorg om de kwaliteitszorg te verstrekken, een efficiënte toegang tot de spoeddiensten mogelijk te maken en de toegang tot geplande zorg te verzekeren. (Belgische Federale Overheidsdiensten, 2012) Algemene informatie Brussel De stad Brussel is onderdeel van het Brussels Hoofdstedelijke Gewest gelegen in de Vlaamse deelstaat. Brussel is wat betreft oppervlakte en inwonersaantal de grootste stad in België en tevens de hoofdstad van dit land. In het Brussels Hoofdstedelijke Gewest wonen circa 1,2 miljoen mensen. (Silver Media, 2014) 6

7 De commissie van het Vlaamse Gewest ondersteunt Brusselse projecten en initiatieven in het kader van vernieuwende gezondheidszorg, eerstelijns gezondheidszorg, thuiszorg en geestelijke gezondheidszorg. Preventie en gezondheidspromotie worden hierbij benadrukt. Op 1 januari 2010 werd het Huis voor Gezondheid opgericht in België. Het Huis voor Gezondheid is opgericht om structuur te geven aan de samenwerking tussen de Nederlandstalige gezondheidszorg. Het doel van de Het Huis voor Gezondheid is om de kwaliteit van de zorg te verbeteren. Het Huis voor Gezondheid staat ten dienste van zorgverleners en hun organisaties in Brussel. De diensten worden gebundeld in zes categorieën; de netwerking, de multidisciplinaire samenwerking, de toegankelijkheid van de zorg, de zichtbaarheid van de zorg, het aantrekken van zorgverleners en behouden van zorgverleners. De samenwerking krijgt op deze manier structuur, waardoor er gelegenheden zijn ontstaan voor overlegmomenten tussen huisarts en specialisten. Dit staat ook gelijk aan een netwerkmoment waarin de artsen elkaar en de werkwijze van elkaar leren kennen. (Vlaamse Gemeenschapscommissie, 2009) Beschrijving doelgroep In Brussel zal de praktijk worden gevestigd waarin de aandoeningen acne vulgaris en teleangiëctasieën worden behandeld. De doelgroep voor de praktijk is dan ook inwoners van de stad Brussel met de aandoeningen acne vulgaris en teleangiëctasieën. In de stad Brussel wonen ongeveer 1,2 miljoen mensen. (Silver Media, 2014) In de onderstaande tekst worden de aandoeningen acne vulgaris en teleangiëctasieën uitgebreid toegelicht. Er zullen twee verschillende doelgroepen ontstaan voor de aandoeningen die in de praktijk behandeld zullen worden. De eerste doelgroep voor de praktijk zijn jongeren tussen de 12 en 24 jaar met de aandoening acne vulgaris in het gelaat. Er is voor deze doelgroep gekozen vanwege het vele voorkomen van deze aandoening in de pubertijd en bij adolescenten. (Vloten, Degreef, Stolz, Vermeer, & Willemze, 2000) De tweede doelgroep zijn oudere mensen tussen de 50 en 70 jaar met een lichte huid waarbij de aandoening teleangiëctasieën in het gelaat voorkomt. Deze aandoening komt vaker voor bij oudere mensen dan bij jonge mensen, daarom is gekozen voor deze doelgroep. In Brussel wonen mensen van alle leeftijden met verschillende huidtypen. (Mekkes J., 2014) Acne vulgaris In deze paragraaf wordt er algemene informatie gegeven over acne vulgaris. Eveneens komen de behandelingsmogelijkheden en de behandelingen die in Brussel worden aangeboden voor acne vulgaris aan bod. Algemene informatie acne vulgaris Acne vulgaris is een veel voorkomende aandoening bij jongeren en kan bij volwassenen ook voorkomen. Acne vulgaris komt voor bij 85% van mensen tussen het 12e en 24e levensjaar. (White, 1998) Er is sprake van acne vulgaris als talgklierfollikels chronisch ontstoken zijn. Talgklieren monden uit via de ductus sebacaus in de uitvoergang van de haarfollikel. Talgklieren komen het meest voor op het behaarde hoofd, het gelaat, de rug en in de anogenitale regio. (Vloten, Degreef, Stolz, Vermeer, & Willemze, 2000) Ontstoken talgklierfollikels kunnen door verschillende factoren veroorzaakt worden; een toegenomen sebum productie door androgene hormonen, hyperkeratose, obstructie van de talgklieruitvoergang en de bacteriële kolonisatie van de talgklier. (Cordain, et al., 2002) Acne vulgaris wordt gekenmerkt door het gelijktijdig voorkomen van open en gesloten comedonen, papels en papulopustels. (Dekkers, Thio, Romijn, & Smit, 2006) De aandoening acne vulgaris heeft een grote invloed op de kwaliteit van leven. Voor patiënten met acne vulgaris is een scala van behandelingen beschikbaar door de multifactoriële pathogenese, waarop de verschillende middelen aangrijpen, maar ook door de uiteenlopende vormen en de ernst van de aandoening. Acne vulgaris kan een groot probleem zijn, dat heeft te maken met de lokalisatie in het gelaat en de 7

8 leeftijdsperiode waarin het voorkomt. (Nederlandse Vereniging voor Dermatologie en Venereologie, 2010) (Purvis, Robinson, & Watson, 2004) Behandelingsmogelijkheden voor acne vulgaris De eerste stap die mensen met acne vulgaris nemen is vaak naar de huisarts. De huisarts kiest in de behandeling van acne vulgaris als eerst lokale therapie. Bij onvoldoende effect kan er een systemische behandeling worden toegevoegd. Tevens kan verwijzing naar de dermatoloog of huidtherapeut voor zelfzorg en eventuele aanvullende behandeling plaatsvinden. Er bestaat geen standaardbehandeling voor acne vulgaris. (Nederlandse Vereniging voor Dermatologie en Venereologie, 2010) Een acnebehandeling door de huidtherapeut kan onder meer bestaan uit: - Manuele reiniging van de huid: het verwijderen en het ledigen van comedonen en pustels. Eventueel met toepassing van een groen leemmasker; - Dieptereiniging van de huid door middel van een peeling. De mogelijkheden zijn een mechanische peeling (scrubben, microdermabrasie) of een chemische peeling (op basis van onder andere glycolzuur, fruitzuur, trichloorazijnzuur). Het doel hiervan is het verwijderen van dode, losse huidcellen, zodat de poriën minder blokkeren. Wanneer de huid regelmatig wordt gepeeld, zullen blackheads minder snel ontstaan en talg zal normaler kunnen afvloeien. Bovendien wordt door het verwijderen van de dode huidcellen de celvernieuwing gestimuleerd; - Adviezen en zelfmanagement bij onder andere huidverzorging en productgebruik; - Licht- en lasertherapie; verschillende golflengten licht kunnen een positief effect hebben op acne. Daarbij worden acnelittekens aangepakt met lasertherapie. De bekendste methoden zijn de ablatieve gefractioneerde lasers, CO2 of ErbiumYag laser; - Medische camouflagetherapie bij storende littekens, vlekken of hyperpigmentaties. (Nederlandse Vereniging van Huidtherapeuten, 2014) Medicamenteuze behandeling, gegeven door de huisarts, is gericht op het verminderen van de talgproductie en het aantal Propionibacterium acnes (P. acnes). Daarnaast is de medicamenteuze behandeling gericht op het tegengaan van obstructie van de talgklierfollikel en ontstekingen. Onderstaand zijn de stappen benoemd die het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) volgt bij patiënten met acne vulgaris. Daarnaast wordt orale anticonceptiva ingezet bij vrouwen die tevens een anticonceptiewens hebben. Stap 1a benzoylperoxide óf lokaal retinoïde Stap 1b vervang eventueel benzoylperoxide door een lokaal retinoïde of andersom Stap 2a voeg een lokaal antibioticum toe Stap 2b handhaaf het lokaal antibioticum en wissel van benzoylperoxide naar lokaal retinoïde of andersom, als dat bij stap 1 nog niet gedaan is Stap 3 vervang lokale antibioticum door antibioticum oraal (eerste keus: doxycycline), handhaaf benzoylperoxide of lokaal retinoïde Stap 4 isotretinoïne (facultatief) (Nederlands Huisarsten Genootschap, 2007) Behandelingen in Brussel voor acne vulgaris Behandelingen die in Brussel aangeboden worden door dermatologen en schoonheidsspecialisten voor de behandeling van acne vulgaris zijn: - Salicyl acid; - Tetracycline antibiotica; 8

9 - Benzoyl peroxide; - Lokaal antibiotica; - Oraal antibiotica (doxycycline); - Isotretinoïde; - Retinoïde; - Corticosteroïden; - Lichttherapie; - Peelings (melkzuur, salicylzuur, glycolzuur en amandelzuur); - Vitamine A acid; - IPL-Huid-Therapie; - Fraxel laser (acne littekens). Teleangiëctasieën In deze paragraaf wordt er algemene informatie gegeven over teleangiëctasieën. Eveneens komen de behandelingsmogelijkheden en de behandelingen die in Brussel worden aangeboden voor teleangiëctasieën aan bod. Algemene informatie teleangiëctasieën Teleangiëctasieën kunnen omschreven worden als erythemateuze kleine gedilateerde capillairen die niet uit zichzelf zullen verdwijnen. Ze zijn vaak bij oudere mensen met een lichte huidskleur op de neusvleugels en de nasolabiaalplooi te zien. Soms zijn er erythemateuze macula aanwezig of komen ze solitair voor (spider naevus). Wanneer teleangiëctasieën multipel voorkomen, is er een onderliggende aandoening aanwezig. Dit worden ook wel essentiële teleangiëctasieën genoemd. (Mekkes J., 2014) Andere onderliggende aandoeningen die in combinatie met teleangiëctasieën voorkomen zijn rosacea, psoriasis, eczeem en een basaalcelcarcinoom. (Sillevis-Smitt, Everdingen, Starink, & Horst, 2009) Hierdoor kan de huidtherapeut zich richten op de behandeling van teleangiëctasieën, maar tegelijkertijd de huid van patiënten screenen op andere aandoeningen waarbij teleangiëctasieën veelvuldig voorkomen. Door de screenende functie kan de huidtherapeut patiënten met aandoeningen als rosacea, psoriasis en eczeem adviseren zich tot de huisarts te richten. Tevens speelt de huidtherapeut door deze screenende functie een belangrijk rol in het mogelijk vroegtijdig opsporen van basaalcelcarcinoom. In de volksmond worden teleangiëctasiën ook wel couperose genoemd. (Huidinfo.nl, 2014) De hierboven genoemde aandoening rosacea komt veel voor. Hierbij zorgen de combinatie van teleangiëctasieën en acne vulgaris voor de uiting van rosacea. Het komt vaker voor bij vrouwen vanaf middelbare leeftijd met een lichter huidtype. Deze aandoening kan lijken op acne vulgaris. Door te kijken naar de leeftijd van de patiënt, het vasculaire component en de lokalisatie kan vastgesteld worden dat het mogelijk om rosacea gaat. (Mekkes J., Rosacea, 2013) Behandelingsmogelijkheden voor teleangiëctasieën Er zijn verschillende behandelingen mogelijk voor teleangiëctasieën, waaronder lasertherapie en elektrocoagulatie. Elektrocoagulatie is een behandeling waarin een heel klein naaldje in de oppervlakkige vaatjes (teleangiëctasieën) wordt gebracht en met elektrische stroom wordt dichtgebrand. Door de weerstand van het bloedvaatje wordt de stroom in warmte omgezet waardoor het bloedvaatje coaguleert. (Groot, Toonstra, & Lorist, 2012) Tegenwoordig wordt er veel lasertherapie toegepast in de praktijk. Wanneer de teleangiëctasieën worden behandeld met een laser, hoeft er geen naaldje in de huid worden gebracht. Hierdoor wordt voor de kliniek in Brussel gekozen voor lasertherapie voor de behandeling van teleangiëctasieën. 9

10 Er bestaan verschillende soorten lasers voor de behandeling van teleangiëctasieën, zoals de Argonlaser en de Pulsed Dye-laser. Er moet altijd rekening gehouden worden met het huidtype. Een lichte huidskleur reageert meestal gevoeliger dan een donkerdere huidskleur op de laser, maar hierbij moet wel rekening worden gehouden met het relatief selectief coaguleren. Er bestaat altijd kans op hypo- of hyperpigmentatie, vooral met een donkere huid. Als er gewerkt wordt met een korte puls van maximaal 0,1 microseconden is de kans op het behandelen van andere chromoforen dan het target hemoglobine zo minimaal mogelijk. De richtwaarden van de laser bij de behandeling van teleangiëctasieën is 1,05-1,20 Joules. (Mekkes J., Laserbehandeling in de dermatologie, 2014) De laser zorgt ervoor dat de bloedvaatjes stevig verhit worden in een korte tijd. De vaatwanden raken zo beschadigd dat ze afsterven en door het lichaam worden opgeruimd. Het effect van de lasertherapie is afhankelijk van de persoon, de kwaliteit van de laser, de lokalisatie en grootte van de teleangiëctasieën. (Huidinfo.nl, 2014) Behandelingen in Brussel voor teleangiëctasieën Er zijn verschillende klinieken in Brussel die lasertherapie aanbieden. De volgende klinieken behandelen teleangiëctasieën met de laser: - European Medical Center Dermatologist Brussels; - Dermato Cosmetic Clinic & Lasers; - Deschanel Laser Medical; - Sisa Beauty Clinic; - Espace Braffort, Medical & Aesthetic Center ; - Isabelle Dequenne Thèmes ; - Fanaraf; - Louise Medical Center; - Easy Beauty; - Kinesthetik; - Brussel Skin Center. Uit de bovenstaande informatie blijkt dat er concurrentie in Brussel is als het gaat om de behandeling voor teleangiëctasieën. Dit is tevens één van de knelpunten van de praktijk die in Brussel gevestigd zal worden. De knelpunten worden in de volgende paragraaf verder beschreven. Knelpunten De genoemde bedrijven bieden allemaal behandelingen aan voor acne vulgaris en teleangiëctasieën. Dit zou concurrentie betekenen voor de kliniek die tevens behandelingen voor acne vulgaris en teleangiëctasieën aan zal bieden in Brussel. Het is daarom belangrijk om goede reclame te maken en te zorgen voor een duidelijk onderscheid met de bestaande bedrijven en klinieken in Brussel. Een belangrijk onderscheid dat hierin gemaakt kan worden is de bekendheid van huidtherapie in België. De onbekendheid van de huidtherapeut is een mogelijk knelpunt in België, maar dit zou ook een mooie onderscheiding kunnen zijn van de eerder genoemde concurrentie. Het is immers een onbekend beroep in het land, maar een therapeut en specialist op het gebied van aandoeningen kan goede reclame zijn om ervoor te zorgen dat de mensen naar de kliniek komen voor een behandeling. Een ander knelpunt voor de praktijk in Brussel is de taal. De voertaal in Brussel is Frans, dat voor communicatieproblemen kan zorgen, maar in dit rapport is tevens te lezen dat veel inwoners van Brussel meerdere talen, waaronder Nederlands spreken. België en Nederland zijn sterk verbonden met elkaar wat cultuur betreft. Zowel met de geschiedenis als met de taal kennen de twee culturen veel overeenkomsten. Er is een Nederlandse taalunie opgericht in 1980 om voor meer samenwerking op het gebied van taal tussen de landen te zorgen. Voor de culturele verschillen en overeenkomsten is er een Cultureel Verdrag Nederland België opgericht in 1995 voor cultuur, onderwijs, wetenschappen en welzijn. 10

11 Tevens werd in 2004 in Brussel het Vlaams-Nederlands huis de Buren opgericht. Hierin wordt gedebatteerd over cultuur, de samenleving en de politiek in Nederland, Vlaanderen en Europa. In Amsterdam bevindt zich de Brakke Grond voor Vlaams-Nederlandse samenwerking. Tenslotte is in Brussel de Nederlandse ambassade gevestigd, waarbij jaarlijks culturele handelsactiviteiten worden georganiseerd. Gezien deze overeenkomsten zal de taalbarrière minder zijn. (Rijksoverheid, 2014) Het laatste knelpunt dat de praktijk in Brussel tegen zou kunnen komen is het betaalde parkeersysteem op de openbare weg. De patiënten zouden geen parkeergeld hoeven te betalen wanneer zij onder behandeling zijn in de praktijk. Aan de rand van de stad zijn wel gratis P+R parkeerplekken voor de auto aanwezig waarna reizigers met het openbaar vervoer verder kunnen reizen naar de bestemming. Ook zijn er zogenoemde blauwe zones aanwezig in Brussel. Hierbij kunnen mensen met een internationale parkeerschijf twee uur lang gratis parkeren. Wanneer de praktijk gevestigd wordt bij parkeerplekken in de blauwe zone zou dit gunstig zijn, want een behandeling voor acne vulgaris en teleangiëctasieën duurt ongeveer een half uur. (Centrum Parkeren, 2014) Omgevingsanalyse In deze paragraaf worden diverse omgevingsfactoren in Brussel beschreven. Inwoners en nationaliteiten Brussel heeft een bevolkingsdichtheid van 5062,5 inwoners per vierkante kilometer. Er is een diversiteit aan nationaliteiten in Brussel, welke elk een eigen cultuur met zich meebrengen. (GIAL, 2010) Onderstaand een tabel van het Brussels Informatie-, Documentatie- en Onderzoekscentrum over de meest voorkomende bevolkingsgroepen. (Wayens, Kummert, & Dumont, 2010) Taal Brussel is de nationale en Europese hoofdstad, wat betekend dat er diverse talen worden gesproken in dit gedeelte van België. De voertaal in Brussel is Frans, gevolgd door Nederlands, Duits en Engels. Uit onderzoek is gebleken dat de helft van het aantal jongeren onder de 25 jaar opgroeit in een tweeof meertalig gezin. Door de internationalisering van Brussel zal de taaldiversiteit blijven bestaan en mogelijk uitbreiden. (Janssens, 2013) 11

12 Mobiliteit en vervoer Brussel heeft een oppervlakte van 32,62 vierkante kilometer en een netwerk van 296 kilometer aan straten en wegen. Een goed openbaar vervoer zorgt ervoor dat dagelijks duizenden mensen mobiel zijn. In sommige situaties is het niet mogelijk om met het openbaar vervoer te reizen, in dat geval is de auto een goede optie. Taxi s staan net als in Nederland vaak in de buurt van stations, culturele en toeristische plaatsten op de daarvoor aangewezen standplaatsen. (GIAL, 2014) Uiteraard kan men zichzelf ook met de auto vervoeren door Brussel. Echter moet er dan wel rekening gehouden worden met een aantal regels binnen Brussel betreft het vervoer per personenwagen. In het centrum van Brussel, binnen de kleine ring welke ook wel De Vijfhoek wordt genoemd, is een zone 30 ingesteld. Op uitzondering van de grote lanen in het centrum mogen alle voertuigen niet harder rijden dan 30 kilometer per uur. Daarbij heeft Brussel een betalend parkeersysteem op de openbare weg. Tegen betaling kunnen automobilisten en houders van een gemeentelijke parkeerkaart hun auto voor een bepaalde tijd in de binnenstad parkeren. (GIAL, 2014) De luchthavens in de buurt van Brussel zijn Brussel Nationale Luchthaven, Luchthaven van Charleroi, Luchthaven van Antwerpen, Luchthaven Oostende-Brugge en Luchthaven van Luik-Bierset. Al deze luchthavens zijn vanuit Brussel met de auto en trein bereikbaar. (GIAL, 2014) Brussel heeft diverse treinstations, welke zowel nationaal als internationaal bereik hebben. Binnen Brussel zelf wordt er voornamelijk gereisd met de bus, tram of metro. (GIAL, 2014) Concurrentie Het IRIS-netwerk is een koepelorgaan van openbare ziekenhuizen en klinieken in Brussel. (GIAL, 2014) De stad telt vijf ziekenhuizen, waarvan sommige bestaan uit meerdere departementen. Hierdoor kent Brussel in totaal elf locaties met ziekenhuizen. De ziekenhuizen UMC Sint-Pieter, UVC Brugman, Iris Ziekenhuizen Zuid en het kinderziekenhuis UKZKF hebben een afdeling dermatologie. (Iris, 2014) Op de websites van diverse klinieken en lasercentra in Brussel worden behandelingen voor teleangiëctasieën in het gelaat aangeboden. Daarnaast worden op verscheidene websites van schoonheidsspecialisten in Brussel behandelingen voor acne vulgaris aangeboden. 12

13 Hoofdstuk 2 Analyse gezondheidszorgsysteem In dit hoofdstuk worden het gezondheidssysteem in Nederland en het gezondheidszorgsysteem in België met elkaar vergeleken. Het Nederlandse gezondheidszorgsysteem In de Nederlandse gezondheidszorg spelen de rijksoverheid en de gemeente een belangrijke rol. De rijksoverheid en de gemeente staan centraal in de publieke gezondheidszorg. Gezondheid is een zorg van de rijksoverheid en tegelijkertijd van de publieke gezondheidszorg, omdat het alle burgers betreft. De overheid stelt de openbare gezondheidszorg voor de bevolking beschikbaar. De sector openbare gezondheidszorg wordt ook wel de publieke gezondheidszorg genoemd. Deze sector valt binnen de gezondheidszorg en binnen het openbaar bestuur die zich bezig houdt met ziekte, preventie, bescherming en bevordering van de gezondheid van de gehele bevolking. Dit betekent niet dat de overheid alle taken van publieke gezondheidszorg zelf organiseert en uitvoert. (Boot J., 2010) Wel houdt de overheid zich bezig met collectieve preventie waar een aantal voorzieningen onder vallen, namelijk: - Infectiebestrijding: preventie gericht op vaccinatie. - Jeugdgezondheidszorg: een deel van de preventie is gericht op begeleiding. - Gezondheidsbevordering: preventie gericht op de maatschappelijke omgeving, denk hierbij aan leefomgeving en leefwijzen. - Gezondheidsbescherming: preventie gericht op systematisch maatregeling om schade aan de gezondheid te voorkomen en om de kwaliteit van voeding en geneesmiddelen te bewaken en te bevorderen. - Bevolkingsonderzoek: vroegtijdige diagnostiek bij de bevolking ter voorkomen van ziekten. Hierbij speelt de wet WBO (Wet op het bevolkingsonderzoek) een belangrijke rol, want deze wet is er om mensen te beschermen tegen onnodige belastende screening. De voorzieningen die eerder zijn beschreven vallen binnen de verantwoordelijke taak van de GGD (de Gemeentelijke Gezondheidsdienst) en de gemeenten. De GGD is een belangrijk spil van de publieke gezondheidszorg. De verantwoordelijke taken van de gemeenten zijn de gezondheid van de bewoners te beschermen, te bewaken en te bevorderen. (Boot J., 2010) De Nederlandse gezondheidszorg kenmerkt zich met hun professionele richtlijnen, vooral onder de huisartsen. De opgestelde richtlijnen zijn in het algemeen evidence-based opgesteld en beogen op die manier zoveel mogelijk de zorg, waarvan maximale gezondheidswinst te verwachten is. (Mackenbach, 2010) De kwaliteit die binnen de Nederlandse gezondheidszorg wordt geleverd speelt een belangrijke rol en er wordt toezicht gehouden door de Inspectie van de Gezondheidszorg (IGZ) en de Nederlandse Zorgautoriteit. (Rijksoverheid, 2014) De Inspectie van de Gezondheidszorg is min of meer toezichthouder binnen de gezondheidszorg. (Mackenbach, 2010) De afgelopen jaren is de verantwoordelijkheid voor het leveren van kwalitatieve zorg meer bij de professionals terecht gekomen. Door het opstellen van de kwaliteitswet en het handhaven van richtlijnen is de verantwoordelijkheid voor kwaliteit van zorg verschoven van de overheid naar het veld. (Boot E., 2008) Door de beroepsbeoefenaren zijn er afspraken gemaakt over het verlenen van zorg en de verplichtingen waar ze zich aan dienen te houden. De gemaakte afspraken zijn terug te lezen in protocollen of standaarden. Deze bevatten richtlijnen die gaan over hoe beroepsbeoefenaars behoren te handelen bij een bepaalde ziekte of aandoening. Daarnaast heeft de overheid wetten voor beroepsbeoefenaren opgesteld. (Mackenbach, 2010) Richtlijnen zijn systematisch ontwikkelde aanbevelingen bedoeld om hulpverleners en patiënten te helpen bij het nemen van beslissingen over de gewenste zorg bij concrete gezondheidsproblemen. Verscheidene richtlijnen over hoe te handelen bij bepaalde ziektebeelden in bepaalde situaties vormen samen protocollen. (Mackenbach, 2010) Binnen de Nederlandse gezondheidszorg bestaat de richtlijn NHG-Standaarden die is opgesteld 13

14 door de Nederlandse Huisartsen Genootschap (NHG). Deze bevat richtlijnen voor behandelingen en diagnostiek van een groot aantal aandoeningen die binnen de huisartsenpraktijk kunnen voorkomen. De NHG-Standaarden is opgesteld om adviezen te bundelen om de kwaliteit van het medisch handelen te verbeteren. Het Belgische gezondheidszorgsysteem In de Belgische gezondheidszorg heeft de Federale Overheidsdienst (FOD) als doel om ieders gezondheid, een veilig voedselketen en een beter leefmilieu te creëren door middel van een transparant, dynamisch en wetenschappelijk gefundeerd beleid. (Federale Overheidsdienst, 2013) Het directoraat-generaal organisatie gezondheidszorgvoorzieningen zorgt voor een continue kwaliteitsvolle zorg die financieel en geografisch voor iedereen toegankelijk is. Hierbij is het gezondheidsbeleid verantwoordelijk voor: - Organen, bloed, weefsels en cellen: het registreren van donoren. - Patiëntenrechten: omschrijving van wettelijke patiënten rechten. - Antibioticabeleid: overmatig gebruik van antibiotica tegen gaan omwille van resistentiegevaar. - Drugsproblematiek: advies over druggebruik en hulpverlening aan verslaafden. - Slaap- en kalmeermiddelen: promotie van verantwoordelijk gebruiken van benzodiazepines. - Palliatieven zorgen: zorgen voor gespecialiseerde zorg. - Interculturele bemiddeling: taal een cultuur barrières geen negatieve invloed laten hebben op de kwaliteit van zorg. - Telematica: advies over het uitwisselen via elektronische apparaten van patiëntengegevens. - Euthanasie. - Embryo s: onderzoek op embryo s in vitro. - Verder vinden er ook in België verschillende vaccinaties plaats. Enkel de inenting tegen kinderverlamming is hier wettelijk verplicht, andere worden slechts aanbevolen. België is onder te verdelen in een Nederlands/Vlaams-talige kant en een Franstalige kant. Beide kanten hebben een verschillend vaccinatieplan. (Centrum voor Informatica van het Brusselse Gewest, 2014) De kwaliteitszorg wordt in België onder toezicht gehouden door de federale overheid. Om de beste zorg te verstrekken worden alle gezondheidswerkers door de federale overheid gecontroleerd. (Belgische Federale Overheidsdiensten, 2013) Net zoals in Nederland maken ook de Belgische huisartsen gebruik van richtlijnen. De richtlijnen zijn bedoeld als hulp en ondersteuning tijdens het stellen van diagnoses bij voornamelijk huisartsen. Ook kan het de patiënt hulp bieden bij het nemen van beslissingen. (Domus Medica, 2010) Wetten in de Nederlandse gezondheidszorg De kwaliteit van de werkzaamheden van huidtherapeuten in Nederland wordt geregeld in de Wet BIG. De strekking van de Wet BIG is dat iedereen medische zorg mag verstrekken, voorbehouden handelingen uitsluitend verricht mogen worden door erkende beroepsbeoefenaren en iemand moet hiervoor bevoegd zijn, maar ook aantoonbaar bekwaam, daarnaast hebben beroepsbeoefenaren geheimhoudingsplicht. Het beroep huidtherapie valt binnen de Wet BIG artikel 34 waardoor het beroep huidtherapeut een beschermde opleidingstitel heeft. Huidtherapeuten die werkzaam zijn in de huidige gezondheidszorg hebben een vierjarige HBO opleiding afgerond en kunnen zich laten registeren in het door de overheid beheerde beroepsregister. Door middel van bijscholing en werkervaring zal de huidtherapeut de beschermde titel behouden. (Mackenbach, 2010) Binnen de Nederlandse gezondheidszorg speelt patiëntenorganisatie en patiëntenrechten een belangrijke rol. In de huidige gezondheidszorg zijn er verschillende organisaties opgericht op verbetering van de positie van de patiënten. De verschillende organisaties houden zich bezig met 14

15 patiëntenrechten en steun bij klachtenbehandelingen. In de Nederlandse gezondheidszorg hebben patiënten verschillende rechten, welke zijn vastgelegd in verschillende wetten. De belangrijkste patiëntenwetten zijn: - Wet op Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO), hierin staat de individuele keuzevrijheid van de patiënt centraal. Door middel van informed consent worden informatie verstrekking en toestemming samen gevat. - Wet Klachtrecht Cliënten Zorgsector (WKCZ): het doel van de WKCZ is het bieden van een laagdrempelige klachtmogelijkheid aan cliënten en om beroepsbeoefenaren te wijzen op hun fouten en hieruit lering te trekken. - Wet op Medezeggenschap Cliënten Zorginstellingen (WMCZ), dit houdt in dat de raad de belangen van de cliënten behartigend. (Mackenbach, 2010) Wetten in de Belgische gezondheidszorg Pas sinds 2002 zijn de rechten van patiënten in België duidelijk omschreven in de wet. Deze patiëntenrechten omvatten: - Kwaliteitsvolle dienstverlening; - Vrije keuze van de zorgverstrekker; - Recht op informatie; - Toestemming; - Het medisch dossier; - De bescherming van de persoonlijke levenssfeer; - Een beroep op bemiddeling. Het doel van de patiëntenrechten is om het vertrouwen in en de kwaliteit van de relatie tussen de patiënt en beroepsbeoefenaar te bevorderen. (Belgische Federale Overheidsdiensten, 2012) Het Nederlandse zorgstelsel en financiering Iedereen die in Nederland woont of in Nederland loonbelasting betaalt is verplicht om een zorgverzekering af te sluiten. De verplichte zorgverzekering, de basis verzekering, dekt de meest belangrijke zorg zoals medicatie, huisarts bezoek en specialistische zorg in het ziekenhuis. De kosten zijn verschillende per zorgverzekeraar en onafhankelijk van het inkomen. Naast de basisverzekering kan men kiezen voor een aanvullende zorgverzekering. Aanvullende zorg is vaak duur en het minimale eigen risico is voor iedereen gelijk. (Zorgwijzer.nl, 2014) Het Nederlandse zorgstelsel wordt gefinancierd door middel van verzekeringspremies die de overheid heeft geregeld in de Zorgverzekeringswet (ZvW) voor curatieve zorg en in de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) voor langdurige zieken. Uit de premie-inkomsten worden de zelfstandige verzekeraars gefinancierd en bekostigt de overheid de instellingen en vrijgevestigde beroepsbeoefenaren. (Mackenbach, 2010) Het Belgische zorgstelsel en financiering In België is er een verplichte ziektekostenverzekering. Deze verplichte verzekering wordt beheerd en gecontroleerd door het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (RIZIV). (Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, 2010) Lidmaatschap van een ziekenfonds is verplicht voor iedereen die werkt als bediende of arbeider, nog studeert en 25 jaar wordt of een werkloosheidsuitkering ontvangt. Er wordt ongeveer 7,53% van het loon van de werknemer ingehouden en de werkgever betaald hier nog 3,8% bovenop. Hierdoor zijn de kosten van de zorgverzekering wel inkomensafhankelijk. Net als in Nederland kan de verzekering worden uitgebreid met een aanvullen pakket. De inhoud van deze pakketen kan verschillen per ziekenfonds. Ook kent men, anders dan in Nederland, een zogenaamde premie voor behandeling of opname in het ziekenhuis. Deze premie kost ca. 100 euro per jaar. Nadeel is dat medicatie in België een stuk duurder is dan in Nederland. (Zorgwijzer.nl, 2014) 15

16 Iedereen die in België woont of werkt, moet zich verzekeren door de Vlaamse zorgverzekering. Dit gebeurd door aan te sluiten bij een zorgkas. De Vlaamse zorgverzekering vergoedt deels kosten van mantelzorg, professionele thuiszorg en professionele residentiële zorg. Als in België een vergoeding wordt gegeven voor medische zorg, wordt een gemiddelde eigen bijdrage van 25% berekend. Bij een hospitalisatieverzekering is de eigen bijdrage minder dan bij een ziekenhuisopname. De premie voor een hospitalisatieverzekering verschil per verzekeraar en hangt af van de leeftijd, het geslacht en het gekozen verzekeringspakket. (Sociale Verzekeringsbank, 2014) Een zorgkas zorgt voor de dagelijkse werking van de zorgverzekering. Deze worden opgericht door een ziekenfonds of een verzekeringsmaatschappij en erkend door het Vlaams Zorgfonds. Het Vlaams Zorgfonds zorgt voor het beheer van de zorgverzekering. Het erkent, subsidieert en controleert de zorgkassen. (Vlaams Agentschap Zorg & Gezondheid, 2013) Hierbij geldt de Privacy wet. Deze wet zorgt ervoor dat persoonsgegevens enkel ontvangen worden door het Vlaams Zorgfonds, de Vlaamse Zorgkas en hun personeelsleden. (Vlaams Agentschap Zorg & Gezondheid, 2013) De ziekteverzekering in België wordt betaald door de werkgevers- en werknemersbijdragen aan de sociale zekerheid en door subsidies van de federale overheid. De verplichte ziekteverzekering, het RIZIV, betaalt (gedeeltelijk) de geneeskundige prestaties die het Rijksfonds voor sociale zekerheid erkend heeft. Ook betaalt de verplichte ziekteverzekering de uitkeringen in geval van arbeidsongeschiktheid. (Sociale Verzekeringsbank, 2014) Zorguitgaven in Nederland Er werd in 2012 in Nederland bijna 93 miljard euro uitgegeven aan gezondheidszorg en welzijnszorg volgens cijfers van het CBS. Het grootste gedeelte hiervan, namelijk 23,9 miljard euro ging naar ziekenhuiszorg. Aan andere sectoren werd aanzienlijk minder uitgegeven. Zo ging er respectievelijk 2,6 miljard naar huisartspraktijken en 9,2 miljard naar gehandicaptenzorg. (Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, 2013) De kosten voor zorg per persoon uit de basisverzekering bedroegen in 2010 gemiddeld 2098 euro. De helft van deze kosten ging naar de zorg die verleend is in het ziekenhuis. Wel zijn de kosten scheef verdeeld, 20% van de zorggebruikers zorg voor 80% van alle kosten. Daarnaast zijn de kosten in de provincie Limburg twaalf procent hoger dan in Friesland. Eveneens zijn er verschillen in zorgkosten tussen herkomstgroepen, deze kunnen echter niet verklaard worden door een verschil in inkomen. (Centraal Bureau voor de Statistiek, 2013) Zorguitgaven in België In 2011 werd in België 37 miljard euro besteed aan de gezondheidszorg. Dit is tien procent van het Bruto Binnenlands Product (BBP). Het grootste gedeelte van deze kosten wordt betaald door het Rijksinstituut voor de Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (RIZIV) en door ziekenfondsen. Daarnaast geven de regionale en federale overheden geld uit voor gezondheidszorg. Tevens betalen de patiënten een deel uit eigen zak. Hierbij gaat het dan onder andere om supplementen, nietterugbetaalde geneesmiddelen en ziekenhuiskosten. (Kesenne, 2012) Uit een rapport van Itinera Institute (2012) blijkt dat de algemene ziektekostenverzekering niet alle zorgkosten dekt, het gaat dan om 24,9%. Hoewel acht miljoen Belgen over een aanvullende verzekering beschikken, wordt slechts vijf procent van de totale uitgaven van de gezondheidszorg gedekt. 20% van de zorgkosten wordt door de bevolking betaald. Er zijn heel wat mensen die door de hoge gezondheidskosten in de financiële problemen komen, hiervoor zijn meerdere aanwijzingen. De Gezondheidsenquête laat zien dat een doorsnee gezin 125 euro per maand kwijt is aan gezondheidszorgkosten. Voor ruim een derde van de huishoudens die mee hebben gewerkt aan de 16

17 enquête is dit bedrag moeilijk tot zeer moeilijk in hun maandelijks budget te passen. (Boschmans, 2010) De private gezondheidszorguitgaven in België zijn hoog en blijven verder stijgen. De Belgen maken ook minder gebruik van aanvullende verzekeringsmogelijkheden dan buurlanden, ook al betekent dit dat de negatieve gevolgen van de financiële lasten door gezondheidszorg toenemen. (Belgian Federal Government, 2013) 17

18 Hoofdstuk 3 Internationaal ondernemerschap In dit hoofdstuk wordt beschreven welke registratie-eisen en wetten van belang zijn bij het starten van een huidtherapeutische praktijk in zowel Nederland als België. Daarentegen wordt er omschreven welke beroepsverenigingen er in Nederland en België zijn en wat de rol van de Health Council is in beide landen. Registratie-eisen en wetgeving voor paramedici in Nederland Een huidtherapeut is verplicht, net als alle andere zorgverleners, zich te registreren bij de Wet op de Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg (Wet BIG). Het BIG-register geeft inzicht in de bevoegdheid van de zorgverlener. Na deze registratie mag de beroepstitel gedragen en het beroep uitgevoerd worden. Het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft een speciaal orgaan, het CIBG, welke zich bezig houdt met alles omtrent het BIG-register. Daarnaast houdt dit uitvoeringsorgaan zich ook bezig met de erkenning van diploma s welke in het buitenland behaald zijn. (Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, 2014) Een paramedicus mag zich alleen herregistreren bij de Wet BIG indien er voldoende werkervaring opgedaan is. Indien dit niet het geval is, kan er een scholing gevolgd worden. Als een paramedicus zich niet herregistreert komt de beroepstitel te vervallen. Daarbij zullen de rechten en plichten verbonden aan de inschrijving niet meer van toepassing zijn. (Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, 2014) In Nederland kunnen huidtherapeuten zich registreren bij het Kwaliteitsregister Paramedici (KP). Het KP is een onafhankelijk register waar paramedici zich kunnen registreren indien aan de opleidingseisen van de Wet BIG is voldaan. Indien een paramedici zich na vijf jaar wil herregistreren moet er voldoende bewijs geleverd worden voor het hebben van de gevraagde ervaring en kennis. Ervaring kan opgedaan worden vanuit de beroepspraktijk. Kennis kan verkregen worden door te participeren bij nascholingen en cursussen. (Kwaliteitsregister Paramedici, 2014) Registratie-eisen en wetgeving voor paramedici in België De Federale Overheidsdienst (FOD) van volksgezondheid, veiligheid van de voedselketen en leefmilieu bevat een orgaan, Internationale mobiliteit van de gezondheidsberoepen, welke zich bezig houdt met de beroepserkenning van buitenlandse diploma s. Indien een werknemer met een buitenlands diploma zich beschikbaar stelt op de Belgische arbeidsmarkt zal deze werknemer een aanvraag moeten indienen bij dit orgaan. Dit orgaan zal zich vervolgens verdiepen in de herkomst van dit diploma door een onderscheid te maken tussen diploma s van binnen de Europese Economische Ruimte en alle overige buitenlandse diploma s. Daarnaast zal dit orgaan ook inzichten krijgen op de uitoefening van een beroep (beroepserkenning) en de academische erkenning (gelijkwaardigheid). (Federale overheidsdienst, 2014) Elke zorgverlener welke in België wil werken zal bij het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (RIZIV) een RIZIV-nummer moeten aanvragen, welke voor een deel bestaat uit een bevoegdheidscode. (Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, 2010) Met behulp van dit registratienummer kunnen declaraties ingevoerd worden bij de zorgverzekeraar. In het geval van de individuele zorgverlening zal de zorgverzekeraar meestal een deel of de gehele behandeling vergoeden. (Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, 2010) Uit onderzoek blijkt dat België geen algemeen kwaliteitsregister voor zorgverleners heeft, net als Nederland. Recent heeft het RIZIV samen met de beroepsvereniging voor Kinesitherapeuten een kwaliteitsregister tot stand gebracht. (Het Nationaal Kwaliteitsregister voor de Kinesitherapeuten, 2014) Wellicht zullen er in de toekomst meer samenwerkingsverbanden ontstaan tussen de RIZIV en diverse beroepsverenigingen in België om kwaliteitsregisters voor verscheidene vakgebieden te ontwikkelen. 18

19 Beroepsverenigingen in Nederland en België De beroepsvereniging voor huidtherapeuten in Nederland is de Nederlandse Vereniging van Huidtherapeuten (NVH). Deze beroepsvereniging behartigt de belangen van haar leden, de huidtherapeuten in Nederland. Huidtherapeuten die aangesloten zijn kunnen bij de NVH na- en bijscholingen volgen. Eveneens ontwikkelt de NVH het kwaliteitsbeleid voor huidtherapeuten en is aangesloten bij de Klachtencommissie Paramedici Eerstelijn (KCP) en de Stichting Kwaliteitsregister Paramedici. (Nederlandse Vereniging van Huidtherapeuten, 2014) In België is er geen beroepsvereniging voor huidtherapeuten. Dit omdat de opleiding en het beroep huidtherapie daar nog onbekend is. Wel is er in België de Koninklijke Belgische Vereniging voor Dermatologie en Venerologie (KBVDV). Deze beroepsvereniging richt zich op huidziekten en seksueel overdraagbare aandoeningen. Eveneens behartigt de KBVDV de belangen van haar leden. (Koninklijke Belgische Vereniging voor Dermatologie en Venerologie, 2014) De Vereniging Manuele Lymfdrainage ad modum Vodder is een beroepsvereniging voor kinesitherapeuten, fysiotherapeuten en oedeemtherapeuten welke actief zijn in België. (Vereniging Manuele Lymfdrainage ad modum Vodder, 2010) Voor de schoonheidsspecialisten in België is er ook een beroepsvereniging, Besko genaamd. (Besko, 2014) De rol van de Health Council in Nederland en België De Health Council of the Netherlands wordt ook wel de Gezondheidsraad genoemd. De Gezondheidsraad geeft onafhankelijk wetenschappelijk advies aan de regering. De leden van de Gezondheidsraad werken in diverse beraadgroepen en commissies. De Gezondheidsraad geeft advies op het gebied van volksgezondheid en onderzoek in de gezondheidszorg. Elk jaar verschijnt er een werkprogramma waarin de vraagstukken zijn geformuleerd waarop de Gezondheidsraad zich dat jaar richt. Hierbij zijn er zes aandachtsgebieden waar de aandacht van de Gezondheidsraad naar uit gaat. De aandachtsgebieden betreffen optimale gezondheidszorg, preventie, gezonde voeding, gezonde leefomgeving, gezonde arbeidsomstandigheden, innovatie en kennisinfrastructuur. De adviezen die de Gezondheidsraad aan de regering geeft, worden eerst door één of meerdere beraadgroepen of commissies getoetst. Vier maal per jaar geeft de Gezondheidsraad de Graadmeter uit en twee maal per jaar verschijnt Network, welke gericht is op de nationale en internationale contacten. Bovendien wordt er één maal per jaar een jaarverslag uitgebracht. De Gezondheidsraad is lid van de European Science Advisory Network for Health (EuSANH). (De Gezondheidsraad, 2014) De Health Council in België wordt Superior Health Council of Belgium of de Hoge Gezondheidsraad (HGR) genoemd. De HGR in België is net als de Gezondheidsraad in Nederland een wetenschappelijk adviesorgaan. De HGR is onderdeel van de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu en is gevestigd in Brussel. De HGR brengt zowel op verzoek als ongevraagd advies uit aan de regering. Deze adviezen worden gegeven aan de hand van het werkprogramma dat de HGR uitvoert. Elk jaar maakt de HGR een werkprogramma waarin een overzicht wordt gegeven van de activiteiten waar de HGR zich dat jaar op gaat richten. Deze activiteiten vallen onder één van de vijf gebieden waarop de HGR zich richt. De vijf gebieden zijn geestelijke gezondheid, fysieke omgevingsfactoren, chemische omgevingsfactoren, biologische factoren, voeding en gezondheid. Net als de Nederlandse Gezondheidsraad, bestaat de HGR uit verschillende beraadgroepen en commissies. Daarbij geeft de HGR jaarlijks een jaarverslag uit. (Superior Health Council, 2014) Tevens is de HGR lid van de European Science Advisory Network for Health (EuSANH). (European Science Advisory Network for Health, 2013) 19

20 Hoofdstuk 4 Huidtherapie in internationaal perspectief In dit hoofdstuk wordt beschreven welke behandelaars er in Nederland en België zijn die acne vulgaris en teleangiëctasieën behandelen. Daarbij wordt ook het opleidingsniveau van deze behandelaars omschreven. Tevens komen de multidisciplinaire samenwerking, de missie, de visie en de strategie in dit hoofdstuk aan bod. Behandelaars acne vulgaris en teleangiëctasieën Om voorlichting te geven aan patiënten met acne vulgaris in België is er een speciale website opgericht. De site Acne stop geeft relevante informatie over onder andere de oorzaken van acne, de soorten en de behandelingen voor acne. Op de site wordt er onderscheid gemaakt tussen de patiënten die meer informatie willen en patiënten die behandeld worden. Voor deze laatste groep is er een stappenplan over de reiniging van de huid geschreven en kan er een behandelingsdagboek worden bijgehouden. (Acnestop.be, 2014) In Nederland is er ook een website opgericht voor patiënten die te maken hebben met acne vulgaris. Op deze site kunnen patiënten informatie vinden over de soorten acne, de behandelmogelijkheden, over de oorzaken van verergeren van acne en acnelittekens. Daarnaast is er ook een forum te vinden waar lotgenoten elkaar kunnen steunen, informeren en helpen. (MediStart BV, 2013) Toch blijkt uit onderzoek dat patiënten met acne vulgaris onderbehandelt worden. Het merendeel weet te weinig van acne vulgaris af. Het wordt vaak terecht in verband gebracht met hormonale veranderingen, maar wordt ook door 45% onterecht aan voeding gekoppeld. (Gezondheid NV, 2008) In Vlaanderen is er een website opgezet waar nuttige informatie wordt gegeven over allerlei gezondheidsaspecten, ook over teleangiëctasieën, hier omschreven als couperose. De website geeft nuttige en kwalitatieve informatie over de ontstaanswijze, de behandeling en eventueel het voorkomen van de aandoening. (Gezondheid NV, 2014) De behandelingen voor acne vulgaris en teleangiëctasieën worden aangeboden bij de huidtherapeut in Nederland. (Kwaliteitsregister Paramedici, 2014) De behandelingen van de huidtherapeut gaan vaak in overleg met de arts. (Nederlandse Vereniging van Huidtherapeuten, 2014) In België worden deze aandoeningen merendeels behandeld door de huisarts of dermatoloog. De behandeling bestaat dan voornamelijk uit medicatie en/of adviezen. Teleangiëctasieën worden in België net als in Nederland met name door middel van een laser behandeld. (Gezondheid NV, 2014) Zowel in Nederland als in België zijn dit ook behandelingen die tevens door de schoonheidsspecialist worden uitgevoerd. De Koninklijke Academie voor Geneeskunde en de Orde der Geneesheren is echter van mening dat de behandelingen uitgevoerd moeten worden in de medische praktijk en niet in een schoonheidssalon. De Koninklijke Academie voor Geneeskunde en de Orde der Geneesheren willen dat deze behandelingen deskundig worden uitgevoerd door een specialist met de kennis en de vaardigheden voor deze aandoeningen. (Dermatologie, 2014) Opleidingsniveau behandelaars De opleiding Huidtherapie wordt op dit moment binnen Europa alleen nog maar aangeboden in Nederland, zowel in Utrecht als in Den Haag. Het is een vierjarige opleiding in het Hoger Beroepsonderwijs. De nadruk ligt vooral op de praktische kant van het beroep waarbij de achterliggende oorzaken van aandoeningen aan bod komen. Daarnaast heeft de opleiding ook een psychologische en sociale kant. Doordat al deze aspecten aan bod komen tijdens de opleiding is de 20