Vredesdriedaagse. (te) veel uitleg! Stopper de stopper de stop

Transcriptie

1 Vredesdriedaagse Beste lezer, Deze krant is een verslag van de Vredesdriedaagse. Alle leerlingen van klas 5 en 6 schreven eraan mee. We zijn nu in klas volop bezig met een meer artistieke verwerking. Daar hoor je later meer van. P (te) veel uitleg! Maandag en dinsdag, voor de Vredesdriedaagse was er een werkstuk van Wim, Tom en Joost. Elke dag was er twee uur les. Het ging over het ontstaan van de eerste wereldoorlog. Daarom vertelde Wim eerst over de tijdsgeest vlak voor de oorlog. Hij toonde dit op een mindmap en in een powerpoint. Er waren 4 takken: uitvindingen, westerse landen, arm en rijk en militarisme. Vervolgens had hij het over de hoofdrolspelers in en voor de oorlogen. Daar waren er 5 takken: koningen en keizers, ministers, legers en generaals, journalisten en de mensen van de straat. Als laatste ging het over het domino-e ect die de wereldoorlog in gang zette. Het was interessant maar ook lang. Lion en Ferre Stopper de stopper de stop Voor we naar de IJzertoren gingen, stopten we op een paar plaatsen. De eerste stopplaats was een brug die over de IJzer gaat. Daar vertelde Wim hoe de Belgen zich moesten terugtrekken tot aan de IJzer. Dan gingen we naar een boerderij. Bij dat boerderijtje lag vroeger een treinspoor voor de rijke Belgen met een villa aan zee. Nu is dit een fietspad geworden. De Belgische soldaten moesten zich daarachter terugtrekken voor de Duitsers die de IJzer overstaken. Toen hebben ze de sluizen in Nieuwpoort opengezet en liep alles onder water tussen het treinspoor en de IJzer. Als laatste gingen we naar een ruïne van een kerktoren in Oud-Stuivekenskerke. Bij die toren staat een beeld. Het betekende dat de Duitsers niet verder zijn geraakt dan daar. Het werd in de oorlog een voorpost van de 1

2 Belgen in het overstroomde gebied. We mochten op de toren. Er was veel wind, maar het was leuk. Gerald en Thibo De toren aan de IJzer We zijn woensdag naar de IJzertoren geweest. De IJzertoren is ongeveer 70 m hoog en heeft 22 verdiepingen. Er is een museum in de IJzertoren over de Eerste Wereldoorlog. Het was zeer interessant. Eerst zijn we in groepjes verdeeld en dan gingen we per groepje in de lift naar boven. Daarna bezochten we per groepje het museum. Toen we beneden waren, hebben we onze boterhammen opgegeten. Ruben heeft ook een tekst voorgelezen. Het was leuk en tof. We hebben veel bijgeleerd. Leon en Leon Verhaal vluchteling Ruben Ruben vertelde een waargebeurd verhaal over een jongen die 12 jaar was toen de oorlog uitbrak. Die jongen woonde in de Poelkapelle. Zijn vader was vlasbewerker en zijn moeder was huisvrouw. Dat gezin was met 7 kinderen thuis en daarnaast waren er 2 kinderen jong gestorven. In het begin van de oorlog wisten ze niet wat er gaande was. In september of oktober kregen ze het bevel om te vluchten. Dus ze gingen op de vlucht maar ze moesten een binnenweg nemen omdat de soldaten de hoofdweg nodig hadden. 2

3 Uiteindelijk belandden ze in Frankrijk op verschillende boerderijen. Daar konden ze werken omdat de Franse mannen aan het front zaten. Ze konden elkaar enkel op zondag eens zien. Ferre DC De Dodengang Op de eerste dag van de Vredesdriedaagse bezochten we de Dodengang. Dat zijn loopgraven van de Belgen. De grootvader van Marc en Raoul Snoeck hebben daar gevochten. Jan vertelde daar dat de vijanden op sommige plaatsen heel dicht bij elkaar zaten. Tom vertelde dat ze op kerstavond 1914 liedjes zaten te zingen in de loopgraven. De soldaten hoorden elkaar zingen. Op een aantal plaatsen kwamen ze uit hun loopgraven en schudden elkaar de hand en begonnen zelfs te voetballen en gaven sigaretten aan elkaar. De generaal vond dat wel niet zo leuk. De volgende dag moesten ze weer met elkaar vechten. Er stond een beeldje. Het wou zeggen dat de Duitsers niet verder waren gekomen dan tot aan dat beeldje. Het was leuk en interessant. Simon en Thano 3

4 Belgische begraafplaats We gingen naar een soldatenbegraafplaats in Keiem. We keken daar rustig rond. We deden dit in stilte en alleen. We keken of ons iets opviel. Er lagen super veel onbekende soldaten. We beluisterden dan een West-Vlaams liedje In Vlaamse velden. Toen haalde jan iets uit de ko er. Het waren klaprooszaden. Klaprozen groeien alleen als de zaden het licht eens gezien hebben. Zaden van klaprozen die al heel lang in de grond zaten begonnen in de oorlog te groeien en bloeien. Ze werden boven gewoeld door alle bommen. Ze werden het symbool voor de gesneuvelden. Joost las een brief voor van een soldaat die daar lag. Victor en Sirri De dood is nabij We gingen naar een Duitse begraafplaats van soldaten in Langemark. Er lagen meer dan soldaten op die begraafplaats! Er lagen 5 tot 15 soldaten in één graf. Je mocht er niet op rekenen dat de gesneuvelde soldaat daar precies begraven ligt. Dat komt omdat ze soldaten van over heel het front samengebracht hebben, een tijd na de oorlog. Er stonden eiken op het kerkhof. De eik is immers een oud Germaans teken en dus een bijzondere boom voor de Duitsers. Het waren platte graven in tegenstelling tot die van de Engelse begraafplaats. Iedereen heeft wel soldaten verloren. Ook Duitsers, Belgen, Franse, Engelse en Australische. Niemand is dus gewonnen. Andres kreeg nu en dan een rilling. Lion vind het erg dat niet elke soldaat een eigen graf heeft gekregen. Lion en Andres 4

5 Wereldoorlog en bijna 100 jaar vermist was. Ze vonden onlangs een dode soldaat en ze konden achterhalen wie het was! Dat is heel bijzonder! De man heette Walker en via skype hebben ze contact gezocht met zijn neef. Het filmpje was echt triest. Alysia en Mehmet Australische doden We gingen naar een begraafplaats met vooral Australische slachto ers. Het heet Polygone Wood. Het was daar rustig. Er waren veel doden. Bovenaan het monument hebben we naar een liedje geluisterd. Het liedje heet Standing In Line. We hebben ook naar een filmpje gekeken van een nonkel die was gestorven in de 1ste 5

6 ZZZZ! Woensdag tot vrijdag gingen we naar het heem. Het heem was de kampplaats waar we verbleven en ook sliepen en aten. Er waren 44 kinderen en 20 ouders. Er waren 7 slaapkamers met in ongeveer elke kamer 4 tot 8 personen. Kamer 1: Isaac, Kamiel, Ali, Andres, Andres*, Viktor, Leon d en Gerald. Kamer 2: Wout, Wietse, Ferre m, Evert, Ruben, Ferre dc, Leon c en Thano. Kamer 3: Andrés v, Jero, Hidde, Landr, Mehmet, Tom (papa Ruben), Toni en Jan. Kamer 4: Damon, Thibo, Lion, Aimé, sirri, Joost, Wannes en Simon. Kamer 5: Maité, Evy, Louise, Emmanuelle, Alexa en Alysia. Kamer 6: Lena, Ada, Mariet en Ella. Kamer 7:Lilou, Collete, Michelle, Julie, Jolien, Ashley, Marinka (mama Michelle), Hilde (mama Thano) Isaac en Wout Menenpoort Woensdagavond gingen we naar de Menenpoort. De stad Menen ligt in die richting als je uit Ieper vertrekt. Het is een herdenkingsmonument in de Belgische stad Ieper, ontworpen door Reginald Blomfield. Op de binnenkant van de poort staan alle namen (54.900) van Britse soldaten die niet terug gevonden zijn. De stadspoort werd in 1927 door de Britten gebouwd. Toen we aankwamen moesten we nog 10 minuten wachten, 6

7 want het begint pas om 8u. Elke avond (!) wordt dit gedaan!!! Toen bliezen ze met vier trompettisten (Ieperse brandweermannen zijn dit) de Last Post. Dat is eigenlijk het avondsignaal in de kazernes waarna alle soldaten mogen rusten. Je moest stil zijn en mocht niet applaudisseren uit beleefdheid. Er was heel veel volk! Er waren ook kadetten. Dat zijn personen in opleiding. Ze droegen ook kransen naar 1 bepaalde plaats. Dat deden zowel kinderen als volwassenen. We vonden het heel knap en speciaal. Colette Emmanuelle Kleine boerderij De Tyne cot-begraafplaats is heel mooi. Dit is de Engelse begraafplaats. Het opo erings kruis staat op een bunker. Het is een heel grote begraafplaats. Er liggen meer dan soldaten. Tyne cote staat voor kleine boerderij omdat er vroeger een kleine boerderij was. De begraafplaats lag toen midden in een slagveld. We moesten rondkijken en luisteren. Er lagen 2 Duitsers op de begraafplaats. We gingen in een ronde staan. We keken naar de namen op een muur van soldaten die nog niet gevonden waren. Ada en Julie 7

8 Dodencellen Wim vertelde dat de soldaten die vroeger in de loopgraven lagen naar de dodencellen moesten. Ze krasten daar op de muur. We keken in die kamer op de muur wat de soldaten daar gekrast hadden. In een andere kamer keken we naar een filmpje over een soldaat die zat te bidden. Wim vertelde ook dat die soldaten die in de dodencellen sliepen de volgende ochtend bij zonsopgang doodgeschoten werden aan een paal. Evy Het Talbot house Talbot House is een museum in Ieper. Het is een mooi huis met 4 verdiepingen. Het is een oud huis van voor de oorlog. Er woonde toen een rijke hophandelaar. Tijdens de oorlog werd het gebruikt voor ontspanning van de soldaten. Het was een Every mens club. Iedereen 8

9 was er welkom. De oprichter wou de soldaten een soort van huis geven. Op de zolder is een plaats om te bidden. We kregen thee met koekjes. Er was een grote tuin waarin we gespeeld hebben. Op de tweede verdieping was er nog een oude kamer met allemaal oude spullen. Er was nog een piano. Er komen nu mensen van Engeland die daar twee weken werken. Daarna gaan ze weg en dan komen andere mensen. In het Talbot House kun je ook overnachten. Lilou en Damon Levens verhaal van Margareta Santy Margareta was 6 jaar oud en ze woonde bij haar oma.ze noemde de oma mama waarom dat weten we niet. Ze woonde in Poperinge het was oorlog. De oma werd plots ziek. Toen kwam een Tjing (chinees) en de Tjing keek naar de oma en opeens liep hij weg. Hij kwam terug met een zak vol sinaasappels. We weten er niets meer over. Het werd voorgelezen door Ada. Boem We zijn naar de militaire begraafplaats van Lyssenthoek geweest in Poperinge waar allemaal mannen liggen buiten Nelly Spindler. Zij is één van de enige vrouwen die op begraafplaats van de eerste wereldoorlog ligt. Zij ligt er niet zomaar. Nelly werkte dicht bij het front in een ziekenhuis voor bijzondere wonden. Daarvoor was ze eigenlijk nog te jong. Ze is doodgegaan door de scherf van een granaat. Ze was 26 toen stierf. Als je een schot in je been of hand had, dan kon je nog vele uren wachten omdat er sommigen met zware wonden eerder moesten verzorgd worden. Daarom ligt Nellie Spindler op dit kerkhof. Lena en Louise Evert en Jero 9

10 zat ik in de auto van Lilous papa, Peter. Dat was samen met Lilou, Jolien en Julie. We hebben gelachen, gezongen en snoep gegeten. Het waren zure snoepjes. Peter heeft ook over de oorlog verteld. De laatste dag zat ik in de auto van Colettes papa, Piet. Ook Colette, Thano en Ruben zaten bij ons. We hebben kauwgom gegeten en veel gelachen... Ik (Landr) zat mijn 1e dag bij Mehmet, Leon, Andres, Maité en Louise. De 2e dag zat ik bij Emmanuelle, Jero, Michelle, en de rest ken ik niet meer. Ashley en Landr Ontspanning Ondertussen in de auto Ik (Ashley) zat de eerste dag in de auto van Michelles mama, Marinka. Ik zat in de auto samen met Michelle, Lilou en Jolien. We hebben veel gelachen en sommigen hebben gezongen. Marinka heeft ook dingen over de oorlog verteld en we hebben zot gedaan. De tweede dag In het heem hadden we 2 uur vrij. We mochten buiten spelen of in de kamers ontspannen. Je kon kiezen in de kamers: lezen, slapen,. Tom zei dat er een wedstrijd was. De netste kamer kreeg een beloning. Die beloning was er natuurlijk niet :). Zo was het opgeruimd. In sommige kamers waren er geen deuren, in onze kamer bijvoorbeeld. Dan hebben we maar een laken voor de deur gehangen. Daardoor was het lekker knus. Michelle 10

11 Voetballen We mochten even vrij spelen in het heem. We speelden met een paar voetbal. Het was mini voetbal en het was super tof. De andere wonnen met 5:4. Kamiel Duitse soldaat op het kerkhof van Meulebeke zo n 100 meter van onze school. We bespraken de twee beelden die er stonden. De naam was het treurende ouderpaar en ze waren gemaakt door Kätthe Kolwitz. We moesten ook alleen bij een graf gaan zitten waarbij een kaarsje stond, terwijl er doedelzakmuziek speelde. We onthulden ook een ijzeren plaat met de eerste twee zinnen van een gedicht van Ernst Pottho. De begeleiders lazen het gedicht ook voor. Ze staken ook een fakkel aan. We vonden het ontroerend en mooi. We hadden duidelijk meer geluk dan de soldaten want de opa van Wout en Wietse vond de bankkaart van Wim tussen de graven terug. Ella en Mariet Het Kätthe Kolwitz-kerkhof Bij de Duitse begraafplaats in Vladslo had Wim op de grond een plastic zeil gelegd en daar mochten we op zitten. Het was al donker en koud, dus hadden we elk een dekentje mee. We luisterden naar het liedje 1000 soldaten en Tom vertelde over Ernst Pottho, de enige 11

12 halen. Soms werden de winkels zelf gesloten omdat ze te hoge prijzen vroegen. Ruben Het kerkhof in Potijze Wij bezochten het kerkhof in Potijze waar voornamelijk veel Franse soldaten liggen, maar er lagen ook moslims en joden. Het speciale was dat de soldaten super mooi in rijtjes lagen, het leek wel op een witte zee van soldaten. Jan vertelde ons ook dat de prijzen in de oorlog soms wel bijna 16 keer verhoogd waren. Sommige producten, zoals kabeljauw, waren na de oorlog gewoon verdwenen. Daar konden de burgers wel profijt uit 12

13 Op een moment hadden de Duitsers het door. Ze konden de vijand zelfs horen graven. Dus begonnen ze ook te graven onder de grond. De Duitse mijnen waren dieper en gingen onder de Britse. De Britten stopten het eind van de gang vol dynamiet en bliezen de Duitse stellingen boven hen op. Tegelijkertijd waren er 19 ontplo ngen. De Britten noemden dit moment Zero Hour. Waar de mijnen ontploften zijn nu grote kraters. Wietse en Andres De opblazing om zero hour We bezochten het museum in Kemmel. We luisterden en keken daar naar dingen en we konden er ook een beetje spelen. We konden in het Duits, Frans en Vlaams luisteren. We keken ook naar filmpjes. We konden ons er verschuilen in een soort bunker met zandzakjes. In de kerk keken we een film over zero hour. Dat ging over de mijnenslag van de Britten. De Britten probeerden de heuvels waar de Duitsers op zaten te veroveren door er tunnels onder te graven. De tunnels die ze groeven waren tot 600 meter lang. 13

14 Dieren in de oorlog Tijdens de oorlog werden ook veel dieren gebruikt. Duiven werden gebruikt voor post. Ze konden boodschappen overbrengen van het front naar een andere plek. Ze werden ook gebruikt om foto s te maken van de vijand. Men liet een duif vliegen met een klein fototoestelletje. Daarom mochten gewone mensen geen duiven meer houden. Een zekere Van Bruwaene uit Pittem deed dat toch. Hij hield stiekem zijn beste duiven verborgen op zijn zolder. Zijn buur verklikte hen. Hij en zijn vrouw kregen een gevangenisstraf van 1 jaar. Tijdens dat jaar kreeg zijn vrouw een kindje Georges. Honden werden ook gebruikt voor post maar vooral om ratten te pakken in de loopgraven. Paarden werden gebruikt als trekdier, als vervoermiddel, Er zijn heel veel paarden gesneuveld in de eerste wereldoorlog. Vluchteling Lena Lena nam een rol aan van een Vlaams meisje van 100 jaar geleden. Haar familie vluchtte niet weg naar Frankrijk. Want ze dachten dat de oorlog in enkele weken zou gedaan zijn. Die familie heeft op 15 verschillende plaatsen gewoond tijdens de oorlog. Eerst woonden ze in Vlamertinge maar ook daar vielen er bommen. Dus verhuisden ze van een huis naar een schuur, dan naar een tent in een wei en dan weer naar een huis. Tenslotte zijn ze in Sint-Jans-Kapel beland, juist over de Franse grens. Evy en Maité Toen de soldaten tunnels groeven voor de mijnenslag gebruikten ze kanaries. Als de kanarie flauw viel dan wisten ze dat er te weinig lucht was. Er passeerden ook nog andere dieren in de oorlog; kamelen, glimwormen, olifanten, Ferre DC 14

15 15

16 The Pool of Peace De laatste activiteit was aan de Pool of Peace. Daar bezochten we een laatste keer een begraafplaats. Het speciale was dat er 58 Ieren lagen. Ze waren bijna allemaal op de dezelfde dag gesneuveld. De Pool of Peace is een krater die ontstond in de mijnenslag. De soldaten van het Britse rijk groeven tunnels tot onder de stellingen van de Duitsers. Op het einde van zo n tunnel lag er springstof. Toen ze die lieten ontplo en ontstond de Pool of Peace. De bomkrater is nu volgelopen met water. Het is een vijver op een heuvel. Dat is eigenlijk heel raar want normaal loopt water naar beneden. We kregen blaadjes en een potlood en we mochten dingen opschrijven die we wilden vergeten over de oorlog. Dan haalde Jan een schaal van papier-maché erbij. We deden de blaadjes er in en staken het in brand. Het dreef weg op de Pool of Peace. Gelukkig was het recycleerbaar! Oef! Tot slot maakten we van een duimpotje een klaproos. Deze komen later in de stille tuin bij het gedicht van Ernst Potho. Aimé en Ruben 16

17 17

18 18

19 Gedicht in de stille tuin Toen we terugkwamen van vrededriedaagse gingen we naar de stille tuin. Daar zongen we samen Standing in line. Daarna lazen Joost, Tom, Jan en Wim een gedicht van Ernst Pothof. De eerste zinnetjes hingen we op aan de muur in de stille tuin. Thibo en Damon mochten het gedicht ophangen. De kleinzoon van Ernst Pothof, Lars stuurde ons een brief. Daarin vertelde hij dat hij zijn grootvader nooit kende omdat hij sneuvelde. Hij hoopt dat wij onze kleinkinderen wel zullen kennen. Oorlog gaat niet over soldaten maar over mensen, vaders, moeders, kinderen,... Ali en Wannes 19

20 BEDANKT......voor alle interessante uitleg over de oorlog. Thank you, Jan en Mark!...om voor al ons eten te zorgen, zodat we niet zouden verhongeren. Merci, Marcella en Marjorie! Bedankt dat jullie drie dagen lang naar ons gezaag luisterden in de auto. Danke schön, Tony, Tom, Hilde, Marinka, Françoise, Stefanie, Ciska, Matthias, Valerie, Els, Filip, Peter, Piet, Christine, An, Greet, Nico en Ludwig. Jolien, Alexa en Hidde 20