Verslag WK Masters 2017, Bled

Transcriptie

1 Verslag WK Masters 2017, Bled Roeien is leuk, dat weet iedereen. Goed roeien en snel (niet hard, daarover later meer) met je vriendinnen is nog leuker. En waar kan dat beter dan op een WK voor oude mensen? Juist, nergens. Op een voorjaarsdag eerder dit jaar ontstond dan ook het plan om mee te gaan doen in Bled. Op het prachtige meer van Bled in Slovenië werd daar dit jaar het WK voor Masters gehouden. Maar we zouden alleen gaan, als we daar iets te zoeken zouden hebben (ook daarover later meer). De ploeg In een vorig Jason-leven (van ca t/m 2011) hebben we elkaar al gevonden en niet meer uit het oog verloren. Miranda van Dam-Martens, Herma Klein, Marieke Schipperijn en Esther Deupmann (in eerder Jason-leven aangevuld met Mariëlle Bekhuis en Josien Nannen). Vorig jaar in april begonnen Marieke en Esther hun tweede Jason-leven en in het najaar werd er een mooie dames acht gevormd en sloot ook Miranda aan voor de Twentse Winterwedstrijden (blik!) en de Head, die we om treurige reden niet konden starten. Na maart hebben we Herma gevraagd om mee te doen met het Bled-avontuur en zo geschiedde. En dan is daar onze rots in de branding: bondscoach Pieter de Jong. Aan hem de uitdaging om in korte tijd ons zover klaar te stomen dat we ook een beetje konden meedoen in Bled. En op geheel eigen wijze heeft Pieter dat gedaan. Dank je wel Pieter! De perfecte coach met goede ideeën over roeien en een briljant gevoel voor humor. De boot We startten onze trainingen in de Grote Pley (4-). Een prima boot, niets mis mee, al hadden we wat moeite met de balans. Maar toen ontdekte Pieter een Empacher 4- bij Euros. Eén keer proefvaren en we waren verkocht. De boot is gekocht en ligt bij Jason. Je hebt haar vast al gezien: de Kartemunde. Onder de Anke Vaart lijkt ze een beetje pips, maar schijn bedriegt! Wat een ontzettend fijne boot. Met engelengeduld afgesteld en bijgesteld onder de bezielende leiding van onze chef materiaal Herma. En met het door Marieke bestelde en zeer herkenbare roze tape (zie verder). De Kartemunde (Kaatje in de volksmond / voor vrienden) is zowel boord als scull op te riggeren. In Bled bleek dat deze wedstrijdboot zeer geschikt is / was om op zo n internationaal toneel mee te doen. Voorbereidingen Welke nummers we zouden starten, was tamelijk snel besloten. Aangezien de Kartemunde zowel als 4- als 4x- kan worden opgeriggerd, zouden we beide nummers starten. De gemiddelde leeftijd maakte dat we veteranen A en B konden starten. En zo geschiedde. Op woensdag WB4x, op donderdag WB 4-, op vrijdag WA 4- en op zaterdag WA4x-.

2 Trainen in zo n fijne boot en met Pieter op de kant is altijd leuk. Cruyffiaanse uitspraken als je moet niet hard roeien, maar snel, natuurlijk hebben jullie er iets te zoeken, je weet alleen niet of je het gaat vinden, Bledmooi water, etc. maakten het trainen tot een feest. We spraken met onszelf af dat we uiterlijk 31 juli definitief zouden besluiten of we zouden gaan. In 2017 werd het van 30 juli 1 augustus. We hadden niets besloten. En dus gingen we. En we gingen niet alleen. Jan Peter van Leeuwen en Kees Stuyt waren ook van de partij, startend in de 2x en 1x (Kees). De groep werd compleet gemaakt door Liesbeth, de vrouw van Jan Peter. Na een lange, maar gezellige autoreis kwamen we op zondag 3 september aan in Bled. We hadden daar met z n vieren een leuk appartement en met onze huurvouwfietsen (type Pony en verder in de week ook zo genoemd) pendelden we heen en weer tussen ons onderkomen en de baan. De omvang van dit evenement is echt onvoorstelbaar. Op maandag kwamen wij op onze pony s aan bij het botenterrein, alwaar de botenwagen de drie Jason-boten veilig en wel had afgeleverd. Een werkelijk ongelooflijke hoeveelheid stellingen stond in een aantal grote weilanden en die stellingen vulden zich rap met boten, boten en nog eens boten. Op een strategische en met roze tape gemarkeerde plek kwam onze Kaatje te liggen en ook de boten van de mannen, die op dinsdagavond aankwamen in Bled, kregen een mooi plekje. Op maandagmiddag eerste training op het schitterende meer van Bled. Rondom beboste heuvels, boven het meer een kasteel en in het meer een klein eilandje met kerk. Een plaatje! Naast goed opletten op alle boten en verkeersregels op de baan vooral niet vergeten te genieten. Van zowel omvang als omgeving waren wij redelijk ondersteboven. Het was dan ook fijn dat we een paar dagen konden acclimatiseren, alvorens onze eerste wedstrijd te starten. De wedstrijddagen zitten in zo n toernooi echt bom- en bomvol. Bijna 4500 roeiers (stuurtjes en coaches en fans dus nog niet meegerekend) starten veelal meerdere wedstrijden verdeeld over 4 dagen. Van s morgens vroeg tot begin van de avond wordt er om de drie minuten gestart. Dat lukt natuurlijk alleen als alles strak is georkestreerd en dat was het geval. Een uur voor de

3 wedstrijd boegnummer ophalen en het water op. Met speciale vlotten voor water in en water uit. Niet dicht bij elkaar, dus even een logistiek ding met schoenen. Gelukkig waren we niet alleen. Kees, JP en Liesbeth hielpen ons waar mogelijk en wij hen. Dank! Met Pieter hadden we voor en soms ook na de wedstrijden voor- / nabeschouwing. Peptalk vanuit Velp op de bekende manier. Altijd positief, duidelijk en geestig. Na een race met harde wind was de conclusievan Pieter dat we de hele boel wat hoger moesten zetten. Gewoon proberen. Zet alles wat hoger, zorg dat je ruimte hebt. En als het dan toch te hoog staat, nou ja, dan heb je in je leven een keer 1000 meter met een te hoge afstelling gevaren. Zo horen wij het graag en daar doen we het voor. En de resultaten? Als je daar ligt en de zenuwen gieren je zoals vroeger door de keel en er bestaat even niets anders, wil je maar 1 ding: winnen! 1000 meter varen was voor ons een nieuwe ervaring: net geen sprint, maar wel een keiharde race van begin tot eind met enorme verzuring. Ook de balletjes van de roeibanen waren (weer) wennen, bij twee van de vier wedstrijden hebben we vaak de letter S in het water geschreven. Scullen hadden we niet zo veel gedaan en dat was terug te zien: in beide wedstrijden werden we vijf van zeven met een behoorlijke achterstand op nummer 1. In het boordroeien ging het aanzienlijk beter: tweede en derde geworden op zo n 5 a 6 seconden van nummer 1. Een prima prestatie, maar eerlijk is eerlijk, als je die andere ploeg in je ooghoeken ziet, maar er net niet bij kunt komt komen, moet je even je verlies verwerken. En achteraf zijn we daar, gezien onze weliswaar fanatieke, maar niet zo lange voorbereiding, heel tevreden mee. Epiloog Wat een geweldige week was dit. We moeten (op het moment van schrijven) nog steeds een beetje uit de roeibubbel komen. Een week met je vriendinnen op pad, je hobby delen met zovelen, prachtige omgeving, mooi weer en goed gezelschap van Kees, JP en Liesbeth. Mede mogelijk gemaakt door de steun en de rek van het thuisfront. Beter dan dat wordt het niet snel! Jammer dat jij er niet bij was, Pieter! Volgend jaar opnieuw. De World Rowing Masters Regatta is dan in Florida. Beetje een gedoe om daar te komen en vooral ook kostbaar. Vooreerst richten we onze pijlen dus op de European Masters in München. We maken in overleg met Pieter een heus trainingsschema en gaan weer flink aan de slag. Nu al leuk om naar uit te kijken en met zo n doel voor ogen is ergometeren ook minder erg. Mannen en Liesbeth, we hopen dat jullie volgend jaar ook weer van de partij zijn. Het was supergezellig en voor herhaling vatbaar! Marieke Schipperijn, Miranda van Dam - Martens, Herma Klein, Esther Deupmann

4 World Rowing Masters 2017 Bled Slovenië 2x en 1x Introductie Het verslag van Marieke, Miranda, Herma en Esther beschrijft heel mooi het plezier dat we allemaal beleefd hebben aan de voorbereidingen en het meedoen aan de worldmaster rowing (WMR) in Bled. Daar valt eigenlijk niet veel meer aan toe te voegen. Behalve misschien het mannelijke perspectief op de races in de 2x en de skiff. Vandaar deze aanvulling op het verslag van onze jason expeditie naar het mooie Bled in Slovenië. World rowing masters Bled 2017 was voor mij de derde keer dat ik meedeed aan een WRMR evenement. De vorige twee keer (Kopenhagen 2016 en Hazewinkel, Belgie 2015) hadden we geroeid in de grote pley (4-) als veteranenploeg bestaande uit Wim Jan Lichtenberg, Paul Valkenburg, JP van Leeuwen en ondergetekende. Daarnaast startten Paul en JP in de 2- en Wim Jan en ik in de 2x, en helemaal alleen nog een keer in de skiff. Een race op de WRMR bestaat uit 1000 meter, een kleine 4 minuten roeien. Je wilt natuurlijk maximaal profiteren van de prachtige roeibanen en wedstrijdambiance tijdens zo n evenement. Dus ergens probeer je dan toch zo vaak mogelijk te starten tot de grenzen van je fysieke en mentale weerbaarheid worden bereikt (maar hierover later meer) De voorbereiding Na Hazewinkel in 2015 gingen we steeds beter en sneller varen in de 4- en konden we goed in onze roeivelden mee roeien, dus werd na Kopenhagen in 2016 al snel besloten dat we als ploeg weer zouden meedoen in Bled Helaas bleken de voorbereidingen niet optimaal en was het lastig om gelegenheid te vinden samen te varen. Toen Wim Jan en Paul in juni om persoonlijke /werk gerelateerde redenen niet meer mee konden, stond het hele Bled avontuur even op losse schroeven. Maar gelukkig niet lang; JP en ondergetekende besloten de uitdaging aan te gaan en in de Beijenwaard (2x) te starten als ploeg en ook nog in de skiff zoals oorspronkelijk gepland. Om geen modderfiguur te slaan, of anders gezegd, toch iets te zoeken te hebben in Bled (of we het hebben gevonden, daar over later meer) werd iedere vrij gaatje in de agenda benut om samen te trainen in de Beijenwaard. Dit was met drukke agenda s en het feit dat JP, die tijdens de week in de UK woont en werkt, niet altijd even gemakkelijk. Met als gevolg dat je de Beijenwaard soms om 0730u voor dag en dauw, haar trainingskanaaltjes zag trekken in de Arnhems haven. Steeds sneller.niet harder. Met nog enkele weken te gaan voordat we naar Bled zouden afreizen werd JP genoopt een behandeling te ondergaan in het ziekenhuis waardoor het aantal trainingssessies nog verder afnam. Maar met herwonnen krachten en als een jonge god hersteld werden de laatste trainingen afgerond. Dit keer met instructie en aanwijzingen van Wim Jan, die ons verder heeft gecoacht. Kortom, een voorbereiding vol met ups en downs maar wel met voldoende zelfvertrouwen om zo snel mogelijk (niet hard) te varen. De races Als veteraan E mag je ook in de jongere velden mee varen, dus we schreven ons in voor in de VC2x, VD2x en ons eigen veld VE2x. In de skiff (V1x) besloot ik mee te varen in de VD1x en VE1x.

5 Een 1000 meter race is een soort verlengde sprint van een kleine 4 minuten. Zoals al treffend beschreven door Marieke, Miranda, Herma en Esther, daar lig je dan bij de start, gierende zenuwen, links van je een Rus en rechts van je een Duitser of Argentijn, want van over de hele wereld komen roeiers naar de WRMR. Het startsignaal en weg ben je. Ondergetekende hoort dan de stem van de coach in zijn hoofd, rechtop zitten, schoon los, lang op de benen, om dan vervolgens na 300 meter helemaal dood te gaan. In mijn beleving heb je dan een kleine 500 meter om dit sterfmoment mentaal te verwerken en toch goed, mooi en snel door te blijven roeien, want dan begint de eindsprint waarna je voor de tweede keer een sterfmoment beleefd. Bij navraag bleken overigens de sterfmomenten niet voor iedereen even herkenbaar, dus blijkbaar beleeft iedereen die race van 4 minuten toch anders. Wat wel voor iedereen herkenbaar bleek, is de ontlading en euforie als je de finishlijn gepasseerd bent. De euforie van de ontspannende verzuurde spieren en weer volop zuurstof in je longen. En als je dan ontspannen terug roeit naar het vlot denk je, ik had sneller kunnen varen en heb je al weer zin in de volgende race. Woensdagochtend hadden we nog even tijd om het roeiwater te verkennen maar s middags moest er gelijk gestart worden in de VD2x. Het was een mooie race met een vierde plaats en een mooie opbouw naar de race in ons eigen veteranen E veld op zaterdag. Maar helaas, zoals meestal verlopen de races toch net niet helemaal wat je jezelf erbij had voorgesteld. Zaterdagochtend..weg riemen van de Beijenwaard. Gelukkig konden we met de scull riemen van de Kartemunde starten in de VC2x race, maar zaterdagmiddag gaf dit een logistiek probleem. Nadat Herma riemen had geritseld van de Bled Rowing club en kon er toch gestart worden, maar

6 helemaal optimaal was het niet. Komt nog bij dat het prachtige meer van Bled door de aantrekkende wind in een grote klotsbak was veranderd. De resultaten Met een lichte teleurstelling dat we geen blik mee konden terug nemen naar Arnhem, waren we al met al tevreden met onze twee vierde en een vijfde plaats in de 2x en een derde en vierde plaats in het skiff veld. We kunnen sneller varen en hopen dat de volgende keer te kunnen laten zien. Conclusie Het was weer een mooi roeiavontuur dat zeker voor herhaling vatbaar is. Marieke, Herma, Esther, Miranda bedankt voor alle gezelligheid en ondersteuning, Wim Jan bedankt voor alle aanwijzingen en instructies in onze korte voorbereiding en niet in de laatste plaats Liesbeth want zonder haar Allez Jason oerkreet zouden we nooit zulke goede eindsprints hebben kunnen inzetten. Kees Stuyt