Ghost Trek Koga. Cube SL Cross Race. Stevens Strada 900. Speedline FX. RoadChamp. En verder:

Transcriptie

1 Ghost Trek Koga Speedline FX RoadChamp En verder: Cube SL Cross Race Stevens Strada 900 Een fitnessbike is geen racefiets. Maar als je aan je conditie wilt werken, moet je zo nu en dan wél flink doortrappen. En dat gaat met de geteste fietsen prima!

2 T E S T Fitnessbikes get in shape! Vijf fitnessbikes tussen en TESTCOÖRDINATIE: JORIS BIRNIE FOTOGRAFIE: ARTHUR WIEFFERING/ON29.EU Wie aan z n conditie wil werken, maar geen zin heeft in al dat Tour-de- France-wedstrijdgedoe en gewoon lekker wil fietsen, komt al snel op een fitnessbike uit. Die wil ook vlot vooruit, maar biedt met z n rechte stuur nét iets meer comfort dan een echte racefiets en is bovendien veelzijdiger. We hebben er vijf aan de tand gevoeld. Hoeveel eigenaren van een racefiets zitten tijdens hun wekelijkse trainingsrondje met hun handen onder in de beugels? Maar bar weinig. De favoriete houding is zeker bij de wat langere tochten lekker met de handjes boven op het stuur. Dus waarom zou je dan niet een recht stuur nemen? Dát is de leidende gedachte achter de ontwikkeling van zogenaamde fitnessbikes. Fietsen die net als een racefiets vlot vooruit willen en weinig wegen, maar tegelijkertijd de meer comfortabele zitpositie van een mountainbike bieden. Een naam die voor deze klasse ook wel gebruikt wordt is flatbar racers, maar uit onze test blijkt dat deze naam de lading onvoldoende dekt. Zoals je in deze test kunt lezen zijn alle flatbar racers fitnessbikes, maar zijn niet alle fitnessbikes flatbar racers. Reden: een aantal fitnessbikes in deze test heeft qua geometrie en rijgevoel meer verwantschap met een mountainbike dan met een racefiets. KILOMETERS VRETEN MET BAGAGE! Alle vijf de testfietsen hebben oogjes voor een achterdrager. En tussen de banden en de remmen ook bij de Koga met z n raceremmen is ruimte voor een (dun) spatbordje. Off you go! Want zolang het gewicht van de bagage binnen de perken blijft maxi maal 25 kilo! kan je met een fitnessbike ike gewoon on op fietsvakantie. Als je daar niet fitter van wordt... Vijf merken, vijf visies De line-up voor deze test bestaat uit een Nederlander (Koga RoadChamp), drie Duitsers (Cube SL Cross, Ghost Speedline 7500, Stevens Strada 900) en een Amerikaan (Trek 7.6 FX). De prijzen lopen uiteen van euro voor de Trek tot euro voor de Cube. Deze prijsverschillen komen deels voort uit de keuzes die de fabrikanten hebben gemaakt op het vlak van framekwaliteit en afmontage. Niet alleen zijn de prijzen verschillend, ook de visie op hoé je een fitness bike het best af monteert verschilt nogal per fabrikant. We zien werkelijk álles voorbij komen. Maar voordat we het over die afmontage gaan hebben eerst even de rij-eigen schappen van dit test kwintet. Die verschillen namelijk als dag en nacht! Het meest racy en direct is de Koga RoadChamp. Logisch, want in de basis is het frame van de RoadChamp een raceframe, met steile hoeken en een korte liggende achtervork. Aan de andere kant van het spectrum bevindt zich de Ghost Speedline. De geometrie van deze fiets is meer mtb-achtig dan racy, met een relatief vlakke stuurhoek, een lange bovenbuis en een lange liggende achtervork. En zo rijdt de Speedline ook, als een mtb. En da s best wel lekker, maar niet zo fel en flitsend als de Koga. Tussen deze twee uitersten zitten de Cube, Stevens en Trek, waarbij de Cube het meest richting Koga RoadChamp neigt en de Trek juist meer richting Ghost, met de Stevens qua rijgevoel precies in het midden. Verschillende visies op afmontage Dan de afmontage. De Cube, Ghost en Stevens zijn uitgerust met een hoogwaardige race-aandrijflijn, met aan de voorkant een com pact crankstel met een 50/34 vertanding. Prima toch, horen we racers nu zeggen. Niet helemaal. Want wie wil racen, koopt een racefiets en geen fitness bike. De gemiddelde snelheid op een fitnessbike zal eerder onder de dertig kilometer per uur liggen dan erboven. En op die snelheid is een 50/34 voor blad verhouding gewoon niet zo prettig. En mocht je bijvoorbeeld het Limburgse heuvel land willen opzoeken, dan moet je met zo n compacte double ook nog flink kunnen doortrappen om boven te komen. De triples die Koga en Trek op hún interpretatie van de fitnessbike monteren passen volgens ons veel beter bij de doelgroep. Met drie voorbladen (50/39/30) ben je namelijk van alle markten thuis, van de vlakke polder tot de Dolomieten, om maar iets te noemen. Ook de keuze van de banden gaat alle kanten op. Aan de ene kant zien we dunne (25 mm) Vredestein Fortezza racebandjes op de Koga, aan de andere kant zien we dat Cube en Ghost dikke (35 mm) Schwalbe Kojaks monteren. Die dunne Vredestein rubbers zijn snel, maar ook oncomfortabel. De relatief volumineuze Kojaks juist comfortabel en speels, maar minder snel. De keuze van Stevens om met een 32 mm dikke Schwalbe Marathon Supreme een middenweg te kiezen lijkt ons het beste compromis tussen snelheid en comfort. Dezelfde tweeslachtigheid die we bij de aandrijving en bij de bandenkeuze zien vinden we ook terug bij de remmen. Koga kiest voor racefietsremmen, Cube, Ghost en Stevens voor V-brakes en Trek monteert zogenaamde mini-v s, >> BIKE & TREKKING XX

3 T E S T Fitnessbikes die wat kortere armen hebben dan normale V-brakes. Die keuze en die van Koga bevalt ons het best. Reden: de op de drie Duitsers gemonteerde V-brakes remmen zó krachtig, dat het dunne stukje rubber dat het contact tussen wiel en weg verzorgt al snel grip verliest, waardoor bij hard remmen het wiel gaat slippen. De racefietsremmetjes en de mini-v s op de Koga en de Trek zijn voor wat betreft de maximale remkracht veel meer in balans met de tractie van de gemonteerde banden. Méér dan fitness Zijn de heren productmanagers nog druk aan het stoeien bij het maken van de juiste keuzes op het vlak van aandrijving, banden en rubber, over één ding zijn ze het allemaal eens: op een fitnessbike horen oogjes en nokjes voor de montage van een bagagedrager. Gelijk hebben ze! Want met een lichtgewicht drager boven het achterwiel verander je je fitnessbike in een handomdraai in een lichte en snelle toerfiets. Twee tasjes eraan, creditcard mee en gáán! Zelfs het gebruik als forenzenfiets behoort tot de mogelijkheden, want alle fietsen ook de Koga met z n raceremmen bieden tussen de rem en de band genoeg ruimte voor de montage van een klein spatbordje. Daarmee hoef je ook in regenachtig weer niet af te zien van je dagelijkse rit van en naar het werk. Milieuvriendelijk, gezond en vooral ook efficiënt. Je hoeft namelijk s avonds niet meer naar die klamme en stinkende sportschool. Je hebt je dagelijkse work-out immers al weer achter de rug! Conclusie Uit een test zou een winnaar moeten komen. Maar eerlijk, die is in dit testkwintet echt niet aan te wijzen. Omdat de fabrikanten het concept fitnessbike elk op hun eigen manier interpreteren, zijn de verschillen in geometrie, afmontage en ook prijs gewoonweg te groot voor het aanwijzen van de beste. Welke van de vijf testfietsen je kiest hangt vooral af van het rijgevoel dat je zoekt. Wie een snelle racer zoekt met een vlak stuur komt al snel bij de Koga RoadChamp terecht, wie een mountainbike zoekt om te gebruiken op verharde wegen zal lekkerder zitten op de Ghost Speedline. En de Cube, Stevens en Trek zitten daar netjes tussenin, waarbij de rijeigenschappen van de Cube Cross en vooral de Stevens Strada het meest uitgebalanceerd zijn, met de juiste mix tussen een racy gevoel enerzijds en comfort en stabiliteit anderzijds Verzorgd. Beschermrubbers en transparante stickers beschermen de lak van de Stevens Strada tegen schuren door de kabels. Let ook even op de holgeboorde kabelnokjes. 2 Kaalkop. De Schwalbe Kojak die op de Ghost en de Cube is gemonteerd biedt door z n volume behoorlijk wat comfort, maar rolt tegelijkertijd lekker licht. 3 Kunststof. Een mooi en licht carbon stuurtje op de Ghost Speedline. 4 Comfortabel. Wat aan de zachte kant, maar wel erg comfortabel, het Selle Royal Lookin zadel op de Ghost. 5 Doordacht. Trek plaatst een een IsoZone kunststof element in de staande monostay achtervork. Dat zou voor extra schokdemping zorgen. 6 Extra steun. De ergonomische IsoZone handvatten op de Trek FX voorkomen tintelende vingers. 7 Chic. De drie Duitsers Cube, Ghost en Stevens zijn afgemonteerd met de luxe Ultegra groep van Shimano. 8 Koga lijkt eigenwijs, door als enige raceremmetjes te monteren. Prima keuze, vinden wij, want de V-brakes op de andere bikes remmen te hard. 9 Carbon. Alle fietsen in het testkwintet, op de Ghost na, hebben een voorvork van koolstofcomposiet.

4 Het hoeft niet altijd een racefiets te zijn. Ook met een fitnessbike kan je sportief aan je trekken komen. - Joris Birnie, testrijder BIKE & trekking Lekker genieten van de Hollandse natuur en tegelijkertijd fitter worden. Wat wil je nog meer? Cube SL Cross Race De SL Cross van Cube is een sierlijk gelijnde fiets met mooie details. Hydroformed framebuizen, interne kabeldoorvoer, chique belettering. En natuurlijk een complete groep voor de aandrijving, handgespaakte wielen met Ultegra stuur/stuurpencombi van Syntace, één van g naven,, lichte carbon remhendels van Tektro en een hoogwaardige g de hofleveranciers van Cube. Mag ook wel, want de Cube SL Cross Cros Race is de duurste fiets in deze test. Op papier komt de fiets met z n steile hoeken en relatief compacte bouw behoorlijk racy over, in de praktijk is de fiets toch meer allround dan de cijfertjes in vermoeden. Want het rijgedrag is niet nerveus en een eerste instantie doen ver gelijk afgestraft. De relatief dikke Schwalbe Kojak stuurfoutje wordt niet ge banden en het tamelijk b brede stuur spelen hier ongetwijfeld een rol in. Toch zit de Cube SL Cross qua karakter dichter bij de RoadChamp van Koga dan bij de Speedline van Ghost, de twee uitersten in deze test. Dus meer race dan cruise, maar met een comfo comfortabele inslag. Dat merk je ook met staand acce accelereren; de fiets voelt stijf aan, maar versnelt toch niet als een racefiets. Dat ligt toch echt aan de banden, die vanwege hun grotere volume meer vervormen. Wie een direct racegevoel zoekt, zal toch verv dunnere bandjes moeten monteren. Maar daarmee dun lever je comfort in. Op dat vlak scoren de handvatten leve trouwens maar matig: meerdere testrijders klaagden trouw pijnlijke handen. over p /53/56/59/62 cm Prijs Framemateriaal Crankset Velgen/naven triple butted aluminium Dedacciai Black Speed (11-25, 10 speed) Shimano V-Brake met Tektro Eclipse Carbon grepen (50/34) Syntace Duraflite/Syntace F149 RFR Prolight (Ø 31.6mm) Scape Active 63 Alex EN24/ Schwalbe Kojak (35 mm) Zitbuis-/balhoofdhoek 9,46 kg 574/110 mm 72º/72,5º 640 mm 455 mm 430 mm 1023 mm /5375/62 cm Prijs Framemateriaal Crankset Selle Velgen/naven double butted 7005 aluminium Pulo PL 316 (11-28, 10 speed) Avid Single Digit 5 V-brake (50/34) CG Carbon SL/ Ritchey Comp (Ø 31.6 m) Royal Lookin Mavic A 319/Shimano XT Schwalbe Kojak (35 mm) Zitbuis-/balhoofdhoek 10,07 kg 590/100mm 73º/70,5º 640 mm 510 mm 175 mm 440 mm 1085 mm Ghost Speedline Wie van strakke frames zonder frutsels houdt is bij Ghost aan het juiste adres. Niks geen sexy welvingen in hun Speedline, maar louter dikke, ronde buizen. Zeker in combinatie met de matzwarte laklaag en de ingetogen grijze belettering oogt dat lekker no nonsense en dat past prima bij het karakter van deze Duitser. Qua zitpositie, geometrie en n de mountainbike maatvoering is de Ghost Speedline meer verwant aan dan aan de racefiets. Ook de relatief volumineuze Kojak ak banden van Schwalbe geven de Speedline een mtb-uitstraling. Toch och is deze Ghost een echte asfaltridder, want met voldoende druk rolt een lichte slickk als de Kojak echt niet minder snel dan dun racerubber. Sterker; ker; als de luchtdruk gelijk is rolt een dikkere band theoretisch zelfs lichter dan een dunnere! En: met wat minder druk rolt zo n dikkert net zo snel, maar ar wel comfortabeler. Fijn als de ondergrond niet uit glad asfalt, falt, falt ke maar uit klinkers bestaat. Mag ook wel, want het dikke frame is niet alleen stijf, maar ook hard. Trillingen worden - ondanks die dikke Kojaks - voelbaar doorgegeven. Het feit dat de Ghost in tegenstelling tot de andere vier bikes in deze test een aluminium in plaats van carbon vork heeft draagt ook niet bij aan het comfort. Hard kan je wel: een complete groep, met aan de voorkant een 50/34 double, verzorgt de aandrijving. Daarmee laat de snelheid zich lekker hoog opvoeren. BIKE & TREKKING XX

5 Prijs /54/57/60/63 Framemateriaal triple butted 6069 aluminium Carbon-chromo (v/a) Shimano Tiagra/Shim. 105 Shimano Tiagra (12-25, 9 speed) Shimano flatbar Shimano Crankset Shimano Tiagra (50/39/30) Pro Fitness/ Koga verstelbaar Koga (Ø 26.8 mm) Selle Royal Respiro Sport Shimano RS-10 Vredestein Fortezza (25 mm) 9,53 kg 575/115 mm Zitbuis-/balhoofdhoek 73º/73º 580 mm 570 mm 155 mm 420 mm 1014 mm Koga RoadChamp It s all in the name! Want zodra je op deze fiets stapt, merk je dat de Champ een sportief modelletje is. De hoeken zijn steil, de zit diep en het frame stijf. Dat resulteert erin dat de RoadChamp zich vlotjes laat versnellen en haarscherp stuurt. Tegen het nerveuze aan zelfs; deze Koga is niet van het gemoedelijk cruisen, maar wil op het scherp van de snede gereden worden. Het comfort van het frame houdt niet over, maar dat is voor een deel ook terug te voeren op de smalle, wat stugge Vredestein racebandjes. De mooie carbon voorvork ork draagt juist z n steentje bij aan het comfort. Optisch doet Koga ook een duit in het zakje. Het frame van de RoadChamp is met stip het mooiste van het testkwintet, met gladde lasnaden en een subtiel gewelfde e bovenbuis. Ook het lakwerk mag er zijn, in zwart en wit met chique groene accenten die ook in wielen, zadel, kabels en handvatten terugkomen. en. Over de cockpit zijn we minder te spreken. Okay, fijn dat er een verstelbare stuurpen op zit om de stuurhoogte te kunnen variëren, maar mag het alsjeblieft een stijver Ahead-model zijn? De overige afmontage onder andere een aandrijflijn met voornamelijk 9 speed Shimano Tiagra onderdelen voldoet prima, maar is wat mager ten opzichte van de concurrenten. Wel haalt Koga extra punten binnen met het driebladige crankstel; dat maakt deze snelle Fries ook geschikt voor buitenlandse bergen. Stevens Strada 900 De Strada van Stevens is volgens ons een fiets waarin het concept fitnessbike het best ingevuld is. Okay, net als de Speedline van Ghost is het frame van de Strada op het eerste gezicht tamelijk fantasieloos vormgegeven; de hydroforming-machine is er duidelijk niet aan te pas gekomen. Lekker belangrijk; het frame is licht, stijf en recht en daar gaat het uiteindelijk om. Bovendien zijn alle hoeken en verhoudingen helemaal okay. En als je het frame beter gaat bekijken zie je dat het buitengewoon liefdevol is gedetailleerd. Gladde lasnaden, uitgeboorde kabelgeleiders. En als je na dat kijken ook nog eens een stukje gaat trappen, merk je dat de Strada een perfect uitgebalanceerde fiets is. Je voelt je er gelijk helemaal op thuis. De crèmewitte Duitser is net zo snel als de Koga, maar zonder dat nerveuze en dat is zeker als je langere afstanden gaat fietsen beslist een pré. En als het gaat om het comfort, dan laat de Stevens alle andere bikes in het testkwintet, met uitzondering van de Trek, achter zich. Uiteraard ligt dat niet alleen aan de framebuizen met variabele wanddikte; ook de carbon voorvork en de dunne zadelpen dragen hun steentje bij. En de banden natuurlijk: een betere keuze dan Schwalbe Marathon Supremes had Stevens eigenlijk niet kunnen maken. Alleen van het tweebladige crankstel zijn we minder gecharmeerd, zoals we elders in deze test al uitgelegd hebben. Prijs /52/55/58/61 Framemateriaal triple butted 7005 aluminium Carbon Cross Blade (11-28, 10 speed) Shimano Deore XT V-brakes Crankset (50/34) Oxygen Scorpo Oxygen Scorpo (Ø 27.2 mm) Oxygen Speedline 3 Mavic Aksium Race Schwalbe Marathon Supreme (32 mm) 9,13 kg 582/100mm Zitbuis-/balhoofdhoek 72,5º/71º 620 mm 545 mm 430 mm 1051 mm Prijs /17,5/20/22,5/25 inch Framemateriaal plain 6000 aluminium Bontrager Nebula Carbon (v/a) Shimano Deore/Shimano Tiagra Sram PG-950 (11-26, 9 speed) Shimano R440 flatbar Tektro RX 1.0 Crankset FSA Vero (50/39/30) Bontr. Satellite Plus IsoZone / Bontrager Race Lite Bontrager Race Lite (Ø 27.2 mm) Bontrager H2 Flex Form Bontrager SSR Bontrager Race Hard-Case Plus (28 mm) 10,30 kg 568/80 mm Zitbuis-/balhoofdhoek 73,5º/71,5º 610 mm 450 mm 440 mm 1053 mm Trek 7.6 FX Het sierlijk gevormde frame van de Trek FX is een zogenaamde softtail. Dat betekent dat de achterkant een heel klein beetje kan inveren. Die vering, of beter: demping, wordt verzorgd door een kunstrubber inzetstuk net boven het achterwiel. IsoZone noemt Trek dat. Op asfalt merk je er niets van, maar op klinkerwegen komt het stukje kunststof toch heus in actie! We gaan niet zover om te zeggen dat de IsoZone klinkers in asfalt verandert, maar een bijdrage aan het comfort levert het systeem zeker. Maar ook de carbon voorvork, het speciale zadel en de IsoZone handvatten helpen mee bij het absorberen van trillingen. n. Wat comfortabel is, is vaak ook snel. Toch komt dát er niet helemaal uit. Dat ligt niet aan het relatief hoge gewicht, maar vooral aan de zitpositie. Die is té recht. Dat komt omdat de FX erg compact gebouwd is en bovendien is uitgerust ust met een rechte zadelpen zonder set-back en een zeer korte stuurpen. Aan die compacte bouw is niks te doen (behalve een maatje groter nemen), aan de zadel- en stuurpen natuurlijk wel. Een beetje dealer wisselt die zaken kosteloos om voor beter passende exemplaren en dan heb je zomaar een zitpositie die vier, vijf centimeter langer is. Het zou de FX goed doen, want ondanks dat de fiets aan alle kanten is uitgerust met comfortverhogende features heeft de Amerikaan toch ook een flink snelheidspotentieel. En waarom zou je dat niet benutten?