Tweede Kamer der Staten-Generaal

Transcriptie

1 Tweede Kamer der Staten-Generaal 2 Vergaderjaar IXB Vaststelling van de begroting van de uitgaven en de ontvangsten van het Ministerie van Financiën (IXB) voor het jaar 1998 Nr. 24 VERSLAG VAN EEN ALGEMEEN OVERLEG Vastgesteld 23 april 1998 De vaste commissie voor Financiën 1 en de vaste commissie voor Justitie 2 hebben op 31 maart 1998 overleg gevoerd met staatssecretaris Vermeend van Financiën en minister Sorgdrager van Justitie ter aanvulling op de beantwoording van de schriftelijke vragen van de leden Koekkoek en Hillen inzake Van der Valk (aanhangsel Handelingen nrs. 825 en 842). Aan de beantwoording heeft deelgenomen de heer mr. J.N. van Lunteren, directeur-generaal der belastingen. Een faxbericht van de staatssecretaris d.d. 18 februari 1998 is ter inzage gelegd bij de afdeling Parlementaire Documentatie. Van het gevoerde overleg brengen de commissies bijgaand beknopt verslag uit. Vragen en opmerkingen uit de commissies 1 Samenstelling: Leden: Schutte (GPV), Van Rey (VVD), Terpstra (CDA), Smits (CDA), Reitsma (CDA), Vliegenthart (PvdA), Ybema (D66), voorzitter, Schimmel (D66), Van Gijzel (PvdA), Witteveen- Hevinga (PvdA), Hillen (CDA), A. de Jong (PvdA), Hoogervorst (VVD), ondervoorzitter, Van Wingerden (AOV), Rabbae (GroenLinks), Voûte-Droste (VVD), Adelmund (PvdA), Giskes (D66), H. G. J. Kamp (VVD), Van Dijke (RPF), Van der Ploeg (PvdA), B. M. de Vries (VVD), Van Walsem (D66), Ten Hoopen (CDA). Plv. leden: Van der Vlies (SGP), Van Hoof (VVD), Visser-van Doorn (CDA), Heeringa (CDA), Wolters (CDA), Noorman-den Uyl (PvdA), Bakker (D66), Jeekel (D66), Van Zijl (PvdA), Van Zuijlen (PvdA), G. de Jong (CDA), Van Nieuwenhoven (PvdA), Rijpstra (VVD), Verkerk, Rosenmöller (GroenLinks), Hofstra (VVD), Crone (PvdA), Assen (CDA), M. M. H. Kamp (VVD), Leerkes (Unie 55+), Koenders (PvdA), Hessing (VVD), Van Boxtel (D66), De Haan (CDA), Marijnissen (SP). 2 Samenstelling: Leden: V. A. M. van der Burg (CDA), voorzitter, Schutte (GPV), Korthals (VVD), Janmaat (CD), De heer Koekkoek (CDA) kreeg graag opheldering over de bemoeienis van de staatssecretaris van Financiën met het dossier-van der Valk en met belastingdossiers in het algemeen en over de invloed van de fiscale afdoening op het strafproces. Deze opheldering is nodig, omdat de staatssecretaris niet op alle schriftelijke vragen heeft geantwoord. Hij stelde allereerst de vraag waarom staatssecretaris Vermeend schikkingen wel wil publiceren en fiscale vaststellings- of dadingsovereenkomsten niet. In 1994 heeft het toenmalige Kamerlid Vermeend na de aanhouding van leden van de familie Van der Valk om een brief met Soutendijk-van Appeldoorn (CDA), Van de Camp (CDA), Swildens-Rozendaal (PvdA), ondervoorzitter, M. M. van der Burg (PvdA), Scheltema-de Nie (D66), Kalsbeek-Jasperse (PvdA), Zijlstra (PvdA), Van Heemst (PvdA), Aiking-van Wageningen (groep-nijpels), Rabbae (GroenLinks), Koekkoek (CDA), J. M. de Vries (VVD), Van Oven (PvdA), Van der Stoel (VVD), Dittrich (D66), Verhagen (CDA), Rouvoet (RPF), B. M. de Vries (VVD), Van Boxtel (D66), O. P. G. Vos (VVD), Van Vliet (D66). Plv. leden: Smits (CDA), Van den Berg (SGP), Van Blerck-Woerdman (VVD), Marijnissen (SP), Bremmer (CDA), Doelman-Pel (CDA), Wagenaar (PvdA), Feenstra (PvdA), Bijleveld- Schouten (CDA), Rehwinkel (PvdA), Noorman-den Uyl (PvdA), Apostolou (PvdA), Meyer (groep-nijpels), Sipkes (GroenLinks), Biesheuvel (CDA), Rijpstra (VVD), Middel (PvdA), Passtoors (VVD), Wessels (D66), Van der Heijden (CDA), Leerkes (Unie 55+), Van den Doel (VVD), Roethof (D66), Weisglas (VVD), De Koning (D66). KST29661 ISSN Sdu Uitgevers s-gravenhage 1998 Tweede Kamer, vergaderjaar , IXB, nr. 24 1

2 criteria voor schikkingen gevraagd en aangedrongen op toepassing van het principe «gelijke monniken, gelijke kappen». Bij brief van 20 april 1994, waarin het beleid inzake fiscale boeten werd uiteengezet, deelde de toenmalige staatssecretaris van Financiën mede dat bij grove schuld een verhoging van 25%, bij opzet een verhoging van 50% en bij ernstige of omvangrijke fraude een verhoging van 100% wordt opgelegd. Wat was in het dossier-van der Valk de mate van verwijtbaarheid en was de opgelegde administratieve boete daarmee in overeenstemming? In antwoord op de schriftelijke vragen heeft staatssecretaris Vermeend bevestigd dat hij in 1994 en 1995 door de directeur-generaal der belastingen regelmatig op de hoogte is gesteld van de voortgang in het dossier-van der Valk. Wanneer is het dossier-van der Valk voor het eerst aan de staatssecretaris voorgelegd? Op 14 november 1995 delen de belastingdienst en het GAK aan het Van der Valkconcern mee dat geen vaststellingsovereenkomst tot stand kan komen, omdat het concern niet aan de door de fiscus en het GAK gestelde eisen voldoet. Op 15 november 1995 schrijft de advocaat van het concern, de heer Spigt, per fax een brief aan staatssecretaris Vermeend. Op 16 november 1995 antwoordt de staatssecretaris aan mr. Spigt, dat hij de brief heeft doorgezonden aan de belastingdienst/grote ondernemingen te Den Haag en dat hij heeft bevorderd dat deze zo spoedig mogelijk zal worden beantwoord. Op 17 november 1995 laat de belastingdienst/grote ondernemingen mr. Spigt weten dat hervatting van de besprekingen mogelijk is als het Van der Valkconcern voldoet aan de door de fiscus en het GAK gestelde eisen. In antwoord op de schriftelijke vragen stelt de staatssecretaris dat hij geen nadere contacten met de belastingdienst/grote ondernemingen over het dossier-van der Valk heeft gehad en dat hij de brief van mr. Spigt zonder nadere instructie heeft doorgezonden. Wat moet dan worden verstaan onder de mededeling van de staatssecretaris aan mr. Spigt d.d. 16 november 1995: «Ik heb bevorderd dat uw brief zo spoedig mogelijk zal worden beantwoord»? Op welke wijze heeft de staatssecretaris dat bevorderd? Op 20 november 1995, kort voordat de officier van justitie het requisitoir in de strafzaak houdt, vindt op verzoek van het Van der Valkconcern een hervatting van de besprekingen plaats. Ging het concern op dat moment niet akkoord met de door de fiscus gestelde eisen, zoals de staatssecretaris in de schriftelijke beantwoording stelt, bijvoorbeeld ten aanzien van de naheffing van bruto 213 mln. en netto 140 mln.? Op basis waarvan kon mr. Spigt dan in zijn slotpleidooi meedelen dat het concern aan de gestelde eisen voldeed? De rechtbank heeft daarmee ook rekening gehouden. Als het concern aan de gestelde eisen voldeed, was er toch in principe een akkoord? Dat de vaststellingsovereenkomst later werd ondertekend, doet daar niets aan af. Wanneer wist de staatssecretaris dat het concern akkoord ging met de door de fiscus en het GAK gestelde voorwaarden? De akte tot vaststelling van de verschuldigde belastingen, premies, heffingsrente en boeten is op 1 december 1995 ondertekend. Is dit een andere akte dan die waarover de belastingdienst/grote ondernemingen en het GAK op 14 november 1995 schreven? Zo ja, wat is er in de tussentijd in de akte veranderd? Met een beroep op artikel 67 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen heeft de staatssecretaris niet geantwoord op de vraag aan welke natuurlijke en rechtspersonen een fiscale boete is opgelegd. De achtergrond van deze vraag was of G.A. van der Valk buiten de vaststellingsovereenkomst is gebleven en, zo ja, waarom dat het geval was. Ging de staatssecretaris daarmee akkoord? Voorts kreeg de heer Koekkoek graag nog antwoord op de schriftelijke vraag van 23 maart jl. of de staatssecretaris een geanonimiseerd overzicht Tweede Kamer, vergaderjaar , IXB, nr. 24 2

3 wil geven van zijn persoonlijke bemoeienis met belastingdossiers in de afgelopen kabinetsperiode. Uit de schriftelijke beantwoording begreep de heer Koekkoek dat conform artikel 74 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen terzake van bij de Belastingwet strafbaar gestelde feiten geen toepassing van artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht (plukzewetgeving) plaatsvindt. In het onderhavige geval was echter sprake van een vervolging wegens valsheid in geschrifte. Derhalve rijst de vraag naar de relatie tussen de fiscale boete en het al dan niet toepassen van de plukzewetgeving in het commune strafrecht. Hangt het al dan niet toepassen van de plukzewetgeving volgens de minister van Justitie inderdaad af van de fiscale regeling die is getroffen? Blijkens de beantwoording is de minister van Justitie in september 1995 op de hoogte gesteld van de mogelijke totstandkoming van een fiscale regeling en van de eventuele gevolgen daarvan voor de strafrechtelijke afdoening in de Van der Valkzaak. Was de minister niet eerder op de hoogte? Heeft in het najaar van 1994 geen overleg plaatsgevonden tussen de minister en de staatssecretarissen van Financiën en van Sociale Zaken en Werkgelegenheid? Wat was het belang van de totstandkoming van de fiscale regeling voor de strafzaak? Wat is in dit concrete geval de invloed van de fiscale regeling op het requisitoir geweest? In welke mate is de eis verlaagd omdat er een fiscale regeling was? Uit de gang van zaken blijkt dat het openbaar ministerie hechtte aan een lagere straf dan de rechtbank had opgelegd. Heeft het openbaar ministerie hoger beroep ingesteld en wilde het de oorspronkelijk geëiste straf opgelegd zien, omdat er inmiddels een fiscale regeling tot stand was gekomen? Tot slot verwees de heer Koekkoek naar een ANP-bericht van 4 maart 1998: «Volgens Financiën is het openbaar ministerie in de zaak tegen Van der Valk van alle stappen op de hoogte gehouden. Gezien de geheimhoudingsplicht rond een belastingschikking vindt het ministerie van Financiën het een grote schande dat er is gelekt». Wat vindt de minister van Justitie van de suggestie in dit bericht, dat gelekt is via het openbaar ministerie? Mevrouw Giskes (D66) vond het algemeen overleg van belang om te laten zien dat belastingfraude evenzeer te veroordelen is als andere vormen van criminaliteit. De heer Van der Ploeg (PvdA) had van de heer Koekkoek geen extra informatie vernomen die het houden van het onderhavige algemeen overleg zou legitimeren. Hij vroeg de staatssecretaris te bevestigen dat de belastingdienst in het algemeen en ook in het specifieke dossier-van der Valk niet overgaat of is overgegaan tot schikkingen, maar de verschuldigde belastingen, premies en dergelijke eenzijdig pleegt vast te stellen. Daarmee kan de suggestie uit de uitzending van Zembla d.d. 5 maart jl. op dit punt uit de wereld worden geholpen. Kan tevens de suggestie worden weggenomen als zou de heer G.A. van der Valk de dans zijn ontsprongen? Bovendien verzocht hij de regering om de suggestie van de heer Koekkoek uit de Zembla-uitzending, dat het Van der Valkconcern er betrekkelijk gemakkelijk van afkomt, te weerleggen. Tot slot ging de heer Van der Ploeg ervan uit dat het antwoord van de staatssecretaris aan mr. Spigt d.d. 16 november 1995 niet meer was dan een standaardbrief. Het bevorderen van een spoedige afhandeling was in dat geval gelegen in het doorsturen van de brief van mr. Spigt naar de belastingdienst/grote ondernemingen te Den Haag. De heer Koekkoek (CDA) had inderdaad de vraag aan de orde gesteld of het Van der Valkconcern er niet gemakkelijk van afkomt, ervan uitgaande Tweede Kamer, vergaderjaar , IXB, nr. 24 3

4 dat sprake was van een verzwegen omzet van 300 mln. en een uiteindelijk opgelegde effectieve boete van 16 mln. Deze boete leek hem relatief laag. Het antwoord van de regering De staatssecretaris van Financiën memoreerde allereerst dat het ministerie van Financiën aan VARA/NPS rectificatie heeft gevraagd van de uitzending van Zembla van 5 maart jl., gezien de onjuistheden en onjuiste suggesties die daarin naar voren kwamen. Zo is bijvoorbeeld nooit sprake geweest van persoonlijk ingrijpen van zijn kant in het Van der Valkdossier. In dat kader betreurde hij het dat de heer Koekkoek met zijn bijdrage in de Zembla-uitzending de onjuiste indruk heeft gewekt, dat het Van der Valkconcern er gemakkelijk van af zou komen. Met name had de staatssecretaris zich geërgerd aan de suggestie van de heer Koekkoek, dat hij tussen dinsdag 14 november en zondag 19 november 1995 zou zijn omgezwaaid om alsnog een schikking te treffen. De hele teneur van de uitzending van Zembla was dat de staatssecretaris van Financiën het strafproces tegen Van der Valk zou hebben beïnvloed en het met mr. Spigt op een akkoordje zou hebben gegooid, maar niets is minder waar. Met het Van der Valkconcern is ook geen schikking getroffen, want er was inderdaad sprake van een eenzijdige vaststelling door de belastingdienst en het GAK van de verschuldigde belastingen, premies, heffingsrente en boeten. De staatssecretaris deelde voorts mee dat zijn antwoord d.d. 16 november 1995 aan mr. Spigt, ambtelijk opgesteld door mr. G.J. van Leijenhorst, als volgt luidde: «Van uw brief van 15 november 1995 inzake bovengenoemd concern heb ik nota genomen. Ik heb uw brief ter beantwoording doorgezonden aan de belastingdienst/grote ondernemingen Den Haag en bevorderd dat uw brief zo spoedig mogelijk zal worden beantwoord». Teneinde duidelijk te maken dat het hierbij inderdaad om een gebruikelijke formulering gaat, verzocht hij om een soortgelijke brief aan de heer Al, eindredacteur van Zembla, aan het verslag toe te voegen. Hij ging ervan uit dat de heer Koekkoek met hem van mening is dat Financiën dit soort zaken spoedig moet afdoen. Tot slot maakte de staatssecretaris kenbaar dat de belastingdienst en het GAK in vervolg hierop aan mr. Spigt hebben laten weten, dat de besprekingen met het Van der Valkconcern pas zouden worden hervat indien het concern zou voldoen aan de door hen gestelde eisen. Er was dan ook geen sprake van een ommezwaai van de staatssecretaris. Gezien zijn huidige positie als lid van de regering, vond hij het niet opportuun om in te gaan op vragen over zijn functioneren als Kamerlid in De vragen van het Kamerlid Vermeend aan de toenmalige minister van Justitie hadden ook geen betrekking op fiscale boeten, maar op de publicatie van strafrechtelijke boeten. De heer Van Lunteren (directeur-generaal der belastingen) deelde mee de staatssecretaris van Financiën eind juni, begin juli 1995 voor het eerst te hebben geïnformeerd over de gesprekken die in de zaak-van der Valk plaatsvonden. Reeds in 1994 is de staatssecretaris geïnformeerd over het onderzoek dat naar het Van der Valkconcern was gestart. In de maanden daarna is de staatssecretaris regelmatig van de vorderingen op de hoogte gesteld. Van persoonlijk ingrijpen van de staatssecretaris was evenwel geen sprake. De staatssecretaris heeft overigens bij geen enkel belastingdossier in inhoudelijke opzicht persoonlijk geïntervenieerd. Ook bevestigde de heer Van Lunteren dat de belastingdienst/grote ondernemingen Den Haag bij brief van 17 november 1995 aan mr. Spigt heeft laten weten dat de besprekingen konden worden hervat als Van der Valk exact zou voldoen aan de eerder gestelde eisen. Dat heeft de familie uiteindelijk ook gedaan. In materiële zin was er ook geen verschil tussen de uiteindelijk ondertekende akte en hetgeen eerder was besproken. Er Tweede Kamer, vergaderjaar , IXB, nr. 24 4

5 was alleen een miniem verschil ten aanzien van de wijze van financiering, maar bijvoorbeeld niet op het punt van de bedragen of de einddata waarop deze moesten zijn voldaan. Verder deelde de heer Van Lunteren mede dat G.A. van der Valk inderdaad buiten de vaststellingsovereenkomst is gebleven. Op de reden daarvan kon hij vanwege zijn geheimhoudingsplicht niet in het openbaar ingaan. Betrokkene is normaal fiscaal behandeld in die zin dat hem aanslagen zijn opgelegd die ook zijn voldaan. Ook deze aanslagen heeft de belastingdienst eenzijdig vastgesteld. Tot slot maakte de heer Van Lunteren duidelijk dat in de Van der Valkzaak op grote afstand de hoogste direct opeisbare boete is opgelegd die hij ooit had gezien. Het genoemde bedrag van 300 mln. aan verzwegen omzet was voor hem overigens niet herkenbaar. Daarnaast was sprake van een groot aantal primitieve aanslagen waarbij destijds geen boete kon worden opgelegd. Het gaat ook niet aan om van een boete van 100% te spreken. Er zijn namelijk aan zo n 50 à 60 rechtspersonen en natuurlijke personen aanslagen opgelegd, waarbij de mate van schuld en opzet zeer gevarieerd was. De conclusie van de belastingdienst was om een boete van 50% op te leggen, zijnde een middeling van verschillende percentages. Uit bestendige jurisprudentie blijkt dat de rechter bij heel hoge bedragen kijkt naar de verhouding tussen de gepleegde feiten en het absolute boetebedrag. Hoe het ook zij, de rechter zou de in de Van der Valkzaak opgelegde boete zeer hoog hebben geacht. De opgelegde boete past ook volstrekt binnen het gebruikelijke beleid. De minister van Justitie constateerde dat tegenwoordig nogal vaak in televisie-uitzendingen allerlei feiten en suggesties als onomstotelijke waarheid worden gepresenteerd, waarmee snel een rellerige of ruzieachtige sfeer wordt geschapen. Zij vond dat buitengewoon vervelend, zeker als het om personen gaat. Zij deelde mede nimmer overleg over de zaak-van der Valk te hebben gevoerd met de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Wel had zij hierover overleg gevoerd met de staatssecretaris van Financiën, maar dat hield niet meer in dan informeren naar de stand van zaken. Gezien de aandacht in de media voor deze zaak, heeft het openbaar ministerie haar ook bij tijd en wijle over de stand van zaken geïnformeerd. Meer bemoeienis heeft zij met de onderhavige zaak niet gehad. Voorts veronderstelde de minister het als bekend dat de hoogte van de straf in een strafzaak mede wordt bepaald door omstandigheden betreffende de verdachten. In belastingzaken is een van die omstandigheden of met de belastingdienst een regeling is getroffen c.q. of een opgelegde aanslag wordt betaald. In het onderhavige geval kreeg de officier van justitie vlak voor zijn requisitoir van de belastingdienst en van de advocaat te horen dat een vaststellingsovereenkomst in de maak was, maar dat materieel de zaak rond was. Daarmee heeft de officier in zijn requisitoir dan ook rekening gehouden. Bij een fiscaal delict is de plukzewetgeving niet van toepassing, maar bij commune delicten wel. Als via de belastingdienst het wederrechtelijk genoten voordeel al is ontnomen, gaat het openbaar ministerie er niet meer toe over om dat ook nog eens via de plukzewetgeving te doen. In het onderhavige geval was daar ook sprake van. Het leek de minister vanzelfsprekend dat via een regiegroep coördinatie plaatsvindt in zaken waarin verschillende disciplines aan bod komen, zoals het strafrecht, het fiscaal recht, sociale wetgeving en dergelijke. Het getuigt van een merkwaardige kijk op de zaak als men zegt dat het strafrecht zich alleen met strafrecht moet bemoeien en zich niets gelegen moet laten liggen in wat er verder in de maatschappij gebeurt. Ook in de zaak-van der Valk is zo n regiegroep ingesteld waarin betrokkenen elkaar op de hoogte hielden van de vorderingen. Dat wil echter bepaald niet zeggen dat het strafproces op een ontoelaatbare manier is beïnvloed. Tweede Kamer, vergaderjaar , IXB, nr. 24 5

6 Verder maakte de minister kenbaar zich niet te hebben bemoeid met de totstandkoming van de eis in de zaak-van der Valk. De rechter vonniste hoger dan de eis. Van der Valk en ook het openbaar ministerie gingen daartegen in beroep. In hoger beroep is het vonnis lager uitgevallen dan de eis. Tot slot wierp zij de suggestie, dat het openbaar ministerie gelekt zou hebben, verre van zich. Nadere gedachtewisseling De heer Koekkoek (CDA) maakte bezwaar tegen de opmerking, dat hij in Zembla allerlei suggesties zou hebben gedaan. In dat televisieprogramma heeft hij louter zijn mening gegeven en zijn verbazing uitgesproken over de feiten die op dat moment bekend waren. In dat verband wees hij er ook op, geen enkele invloed te hebben gehad op de uiteindelijke vorm van de uitzending. Hij nam van de staatssecretaris aan dat het «ik heb een spoedige afhandeling bevorderd» een gebruikelijke formulering is. Een staatssecretaris van Financiën moet zijn positie echter niet onderschatten. Als een staatssecretaris op die wijze bij de belastingdienst om aandacht voor een zaak vraagt, wordt de zaak opnieuw bekeken. De zaak is hiermee ook vlot getrokken, want de belastingdienst had nog op 14 november 1995 laten weten dat de beoogde afwikkeling niet tot stand kon komen. Het feit dat op 20 november 1995 materieel een vaststellingsovereenkomst tot stand was gekomen, had ook invloed op het strafproces. De staatssecretaris herhaalde dat hij de brief van mr. Spigt ter beantwoording had doorgezonden naar de belastingdienst/grote ondernemingen te Den Haag. De belastingdienst en het GAK hebben vervolgens geantwoord dat het overleg kon worden hervat als het Van der Valkconcern aan de gestelde eisen zou voldoen. Verder leek het hem niet meer dan logisch dat aandacht wordt geschonken aan brieven die de staatssecretaris doorstuurt met het verzoek om spoedige beantwoording. De heer Van Lunteren gaf aan dat niet kan worden gesproken van het vlot trekken van de zaak door de staatssecretaris, aangezien er tussen 14 november 1995 en 20 november 1995 niets in het standpunt van de belastingdienst was veranderd. Alleen de familie Van der Valk heeft vlak voor het proces een ommezwaai gemaakt door akkoord te gaan met de eisen van de belastingdienst en het GAK. De heer Koekkoek (CDA) constateerde dat dus sprake was van een ommezwaai van het Van der Valkconcern en niet van een ommezwaai van de staatssecretaris. Overigens vernam hij graag of de staatssecretaris na ondertekening van de vaststellingsovereenkomst nog contact heeft gehad met mr. Spigt. Ook kon de heer Koekkoek zich de verbazing over de regiegroep wel voorstellen, aangezien bij de buitenwacht niet bekend mocht worden dat de strafzaak en de fiscale afdoening zo op elkaar werden afgestemd. Bij de top van het openbaar ministerie was men ook niet op de hoogte van de regiegroep. Mevrouw B. M. de Vries (VVD) deelde mede dat het algemeen overleg voor haar niet veel had opgeleverd. Zij had tevoren de indruk gekregen dat de heer Koekkoek met informatie zou komen die nog niet bekend was, maar dat bleek niet het geval. Voor het overige vond zij het prima dat het openbaar ministerie in dit soort zaken met andere overheidsdiensten en -instellingen samenwerkt. Tweede Kamer, vergaderjaar , IXB, nr. 24 6

7 De heer Van der Ploeg (PvdA) sloot zich daarbij aan. Hij concludeerde dat het algemeen overleg in ieder geval wel heeft opgeleverd dat de heer Koekkoek zijn opmerkingen in de Zembla-uitzending heeft teruggenomen. De heer Koekkoek (CDA) ontkende dat. Hij had alleen een opmerking genuanceerd. De staatssecretaris wenste niets toe te voegen aan de reeds gegeven antwoorden. De voorzitter van de vaste commissie voor Financiën, Ybema De voorzitter van de vaste commissie voor Justitie, V. A. M. van der Burg De griffier van de vaste commissie voor Financiën, Janssen Tweede Kamer, vergaderjaar , IXB, nr. 24 7