AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V1. Datum uitspraak: 28 juni AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Groningen, van 1 3 januari 2011 in zaak nr. 10/4762 in het geding tussen: en de vreemdeling de minister voor Immigratie en Asiel.

2 /1/V juni Procesverloop Bij besluit van 7 januari 2010 heeft de staatssecretaris van Justitie een aanvraag van de vreemdeling om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 13 januari 2011, verzonden op 14 januari 2011, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 11 februari 2011, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hogerberoepschrift is aangevoerd en aan artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 voldoet, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1/V juni Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. C.J.M. Schuyt, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. P.A. de Vink, ambtenaar van staat. w.g. Schuyt lid van de enkelvoudige kamer w.g. De Vink ambtenaar van staat Uitgesproken in het openbaar op 28 juni Verzonden: 28 juni 2011 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 itspraak Af SCHRIFT RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE Nevenzittingsplaats Groningen Sector Bestuursrecht Vreemdelingenkamer Zaaknummer: Awb 10/4762 Uitspraak in het geschil tussen: geboren op van Iraakse nationaliteit, V-nummer: eiser, gemachtigde: mr- M. Haanstra, advocaat te Groningen, en DE MINISTER VOOR IMMIGRATIE EN ASIEL, voorheen de Minister van Justitie, (Immigratie- en Naturalisatiedienst), te 's-gravenhage, verweerder, vertegenwoordigd door mr. M.S. Veld, ambtenaar ten departemente. 1. Ontstaan en loop van het geschil 1.1. Op 10 oktober 2008, door verweerder ontvangen op 13 oktober 2008, heeft eiser een aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 28 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000) ingediend. 1.2 Bij besluit van 7 januari 2010, verzonden op 8 januari 2010, heeft verweerder deze aanvraag afgewezen Bij brief van 5 februari 2010 heeft eiser hiertegen beroep ingesteld. Op 22 april 2010 heeft eiser de gronden van beroep ingediend. Eiser heeft op 18 november 2010 een nader stuk ingediend, voorzien van bijlagen Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken aan de rechtbank toegezonden. De griffier heeft de van verweerder ontvangen stukken aan eiser toegezonden en hem in de gelegenheid gesteld om nadere gegevens te verstrekken. Verweerder heeft bij brief van 22 november 2010 een verweerschrift ingediend Het beroep is behandeld ter openbare zitting van 2 december Eiser is aldaar in persoon verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen. De rechtbank heeft het onderzoek ter zitting gesloten.

5 Zaaknummer: Awb 10/4762 blad 2 2. Rechtsoverwegingen Feiten en standpunten van partijen 2.1. Eiser heeft het volgende gesteld. Eiser is afkomstig uit in Centraal-Irak. In toen eiser zeven jaar oud was, is hij met zijn familie verbannen naar Arbil in het noorden van Irak, omdat zij Koerden zijn. Eiser heeft gewoond. Na de val van het regime van Saddam Hussein is eiser teruggekeerd naar Kirkuk. De algehele situatie is daar echter niet veilig, vanwege de vele ontvoeringen, verdwijningen en aanslagen. Voorts voelt eiser zich als Koerd en Soenniet gediscrimineerd door de SjiMtische regering die aan de macht is. Omdat eiser het te gevaarlijk vond in Irak is hij het land op 20 augustus 2008 ontvlucht. Hij vreest bij terugkeer het slachtoffer te worden van willekeurig geweld Verweerder heeft de aanvraag afgewezen op grond van het eerste lid van artikel 31 van de Vw 2000 in samenhang met het tweede lid, aanhef en onder d en f, van dat artikel. Verweerder heeft overwogen dat afbreuk wordt gedaan aan de geloofwaardigheid van de verklaringen van eiser, omdat hij toerekenbaar geen of onvoldoende reis- of identiteitsdocumenten dan wel andere bescheiden, die noodzakelijk zijn voor de beoordeling van de aanvraag heeft overgelegd. Verweerder heeft in dit verband overwogen dat ernstige twijfel is gerezen over eisers identiteit en nationaliteit, nu de Koninklijke Marechaussee (KMar) op 17 oktober 2008 de door eiser overgelegde identiteitskaart vals heeft bevonden. Weliswaar heeft eiser een verklaring van de ambassade van Irak overgelegd, waarin de echtheid van de identiteitskaart wordt bevestigd [de rechtbank neemt aan dat verweerder hiermee bedoelt dat eiser via de ambassade van Irak in het bezit is gekomen van een verklaring van het directoraat voor immigratie en nationaliteit van het bureau burgerlijke zaken in Kirkuk van 17 oktober 2009], maar de KMar heeft op 15 december 2009 verklaard dat deze verklaring zeer wel mogelijk niet echt is en met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet door een daartoe bevoegde instantie is opgemaakt en afgegeven. Eiser heeft verder een nationaliteitsverklaring overgelegd, ten aanzien waarvan de KMar op 17 oktober 2008 heeft verklaard dat dit document waarschijnlijk echt is. Op 10 juli 2009 heeft de KMar evenwel aangegeven dat voortschrijdend inzicht heeft opgeleverd dat deze conclusie niet juist is en dat de nationaliteitsverklaring met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet door een daartoe bevoegde instantie is opgemaakt en afgegeven. Verweerder heeft voorts overwogen dat eiser weliswaar heeft aangegeven dat hij een contraexpertise wil laten uitvoeren naar de echtheid van de overgelegde documenten, maar niet gebleken is dat hij deze heeft overgelegd. Voorts heeft eiser volgens verweerder onvoldoende meegewerkt aan de vaststelling van zijn reisroute. Hij heeft zijn reisverhaal niet onderbouwd met documenten of reisbescheiden en heeft onvoldoende kunnen verklaren over de wijze waarop hij naar Nederland is gereisd. Dat hij zijn paspoort en reisbescheiden naar eigen zeggen aan de reisagent heeft moeten afstaan komt voor rekening en risico van eiser, aldus verweerder. Verweerder heeft op grond van het voorgaande overwogen dat vanwege het ontbreken van noodzakelijke identiteitsdocumenten en reisbescheiden afbreuk wordt gedaan aan de geloofwaardigheid van eisers relaas, maar verweerder is desondanks tot de conclusie gekomen dat van het relaas van eiser positieve overtuigingskracht uitgaat.

6 Zaaknummer: Awb 10/4762 blad 3 Verweerder heeft vervolgens overwogen dat uit het relaas van eiser weliswaar kan worden afgeleid dat hij problemen heeft ondervonden, maar dat dit niet kan leiden tot de conclusie dat er sprake is van een geslaagd beroep op vluchtelingschap. Eiser heeft evenmin aannemelijk gemaakt dat hem bij terugkeer naar Irak een behandeling als bedoeld in artikel 3 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) te wachten staat Eiser stelt zich in de gronden van beroep op het standpunt dat de identiteitskaart en de nationalité its verklaring die hij heeft overgelegd origineel zijn. Ook de verklaring van het directoraat voor immigratie en nationaliteit van het bureau burgerlijke zaken in Kirkuk van 17 oktober 2009 is echt. Verweerder hoeft dan ook niet te twijfelen aan zijn identiteit en nationaliteit. Voor zover verweerder eiser heeft tegengeworpen dat hij geen gedetailleerde verklaring omtrent zijn reis heeft afgelegd, stelt eiser dat hij binnen zijn mogelijkheden voldoende verifieerbare informatie heeft verstrekt. Eiser was echter afhankelijk van de reisagent, aan wie hij zijn paspoort en reisbescheiden heeft moeten afgeven. Eiser heeft voorts naar voren gebracht dat hem bij terugkeer naar Kirkuk een behandeling te wachten staat die strijdig is met het bepaalde in artikel 3 van het EVRM. Tevens heeft hij zich beroepen op artikel 15, aanhef en onder c, vanrichtlijn2004/83/eg van de Raad van de Europese Unie van 29 april 2004 inzake minimumnormen voor de erkenning van onderdanen van derde landen en staatlozen als vluchtelingen of als personen die anderszins internationale bescherming behoeven, en de inhoud van de verleende bescherming (derichtlijn),omdat hij in Kirkuk het risico loopt slachtoffer te worden van willekeurig geweld als gevolg van een binnenlands gewapend conflict. Eiser heeft in dit verband, onder verwijzing naar de door hem ingebrachte zienswijze, onder meer gewezen op de "Eligibility Guidelines for assessing the international protection needs of Iraqi asylum seekers" (Guidelines) van de UNHCR van 27 april De UNHCR heeft daarin aangegeven dat het niveau van het geweld in Kirkuk dermate hoog is, dat burgers die daar naar terug gestuurd worden,reedsop grond van hun aanwezigheid aldaar een reëel risico lopen van ernstige schade in de zin van artikel 15, aanhef en onder c, van de richtlijn. Tevens heeft eiser gewezen op de oproep van de UNHCR van 3 september 2010 om geen Iraakse asielzoekers terug te sturen naar onder meer Kirkuk. Voorts heeft eiser gewezen op de brief van het Europees Hof voor de rechten van de mens (EHRM) van 22 oktober 2010 aan de Nederlandse vertegenwoordiger van Buitenlandse Zaken bij het EHRM, waarin het EHRM Nederland verzoekt om op uiterlijk 29 oktober 2010 informatie te geven over de veiligheid bij terugkeer van Iraakse burgers. Ter zitting heeft de gemachtigde van eiser opgemerkt dat het EHRM inmiddels bij brief van 23 november 2010 heeft aangegeven dat zal worden overgegaan tot een individuele beoordeling van bij het EHRM ingediende klachten Verweerder heeft naar aanleiding van de gronden van beroep naar voren gebracht dat hij zijn standpunt zoals verwoord in het bestreden besluit handhaaft. Ten aanzien van het beroep op artikel 15, aanhef en onder c, van de richtlijn heeft verweerder zich op het standpunt gesteld dat niet gebleken is dat de veiligheidssituatie in Irak, en - voor zover hier van belang - in het bijzonder in de provincie Kirkuk dermate uitzonderlijk is, dat is sprake is van een situatie als bedoeld in artikel 15, aanhef en onder c, van de richtlijn.

7 Zaaknummer: Awb 10/4762 blad 4 Beoordeling van het beroep 2.5. De rechtbank stelt voorop dat niet in geschil is dat eiser uit Kirkuk in Centraal-Irak afkomstig is. Voorts stelt de rechtbank vast dat verweerder uitgaat van de geloofwaardigheid van het asielrelaas In geschil is de vraag of verweerder de asielaanvraag, gelet op de algehele veiligheidssituatie in Kirkuk, terecht en op goede gronden heeft afgewezen Eiser heeft, onder verwijzing naar hetgeen door hem in de zienswijze naar voren is gebracht, betoogd dat hij, gelet op de slechte veiligheidssituatie in Irak, in aanmerking komt voor subsidiaire bescherming als bedoeld in artikel 15, aanhef en onder c, van de richtlijn en dus voor toelating op de voet van artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, van de Vw Naar het oordeel van de rechtbank kan eiser zich niet met succes op de bescherming van de richtlijn beroepen. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat ten aanzien van Kirkuk niet kan worden gesproken van een uitzonderlijke situatie in de zin van de richtlijn. De rechtbank vindt voor dit oordeel steun in de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (AbRS) van 14 januari 2010 (LJN: BL0288, JV 2010, 97). De in deze uitspraak uitgezettejurisprudentielijn ten aan zien van Kirkuk is ook thans (nog) de heersende lijn. De rechtbank verwijst in dit verband naar, onder meer, uitspraken van de AbRS van 20 december 2010, /1/V1 en /1/V1 ( De rechtbank heeft voorts acht geslagen op het gestelde in de - door de gemachtigde van eiser ter zitting aangehaalde - brief van 23 november 2010 van het EHRM (met kenmerk ECHR-LE0.1G bis) en de brief van 24 november 2010 van verweerder, gericht aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal, met als onderwerp 'Brief van het Europees Hof voor de Rechten van de mens over Irak van 23 november 2010'. De rechtbank leidt uit deze brieven niet af dat in zijn algemeenheid de stelling kan worden betrokken dat in Kirkuk sprake is van een situatie als bedoeld in artikel 15, aanhef en onder c, van de richtlijn. Ook in zoverre kan het beroep van eiser niet slagen Gelet op het voorgaande is het beroep ongegrond Voor veroordeling van een partij in de kosten die de andere partij in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken, bestaat geen aanleiding.

8 Zaaknummer: Awb 10/4762 blad 5 3. Beslissing De rechtbank: verklaart het beroep ongegrond. Aldus gegeven door mr. R. Depping, rechter, en in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigrjeld^n mr. E.H. Pot als griffier op 13 januari de griffier VOOR AFS VAN DÉ R TÉ 'S-G ONFORM DE GRIFFIER Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen vier weken na de datum van verzending van deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, onder vermelding van "hoger beroep vreemdelingenzaken", postbus 16113, 2500 BC te 's-g raven hage. Ingevolge artikel 85 van de Vw 2000 dient de beroepen schrift, in aanvulling op de vereisten gesteld in artikel 6:5 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb), één of meer grieven tegen de uitspraak te bevatten. Artikel 6:6 van de Awb is niet van toepassing, indien niet is voldaan aan de vereisten genoemd in artikel 6:5, eerste lid, onder c en d, van de Awb of aan het eerste lid of tweede lid van artikel 85 van de Vw Afschrift verzonden op: 1 ^ JAN 2011

9 1- Feb :04 TRaadskwartier ^t^^*^ ADVÛCATFM Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Postbus EA 's-gravenhage RAAD VAN STATE INGEKOMEN 1.1 FEB 2011 ZAAKNR.ZOU o'z.cc^ AAN: V BEHANDELD: DD: Per gewone post en per telefax: Aantal pagina's: \~i PAR: Nr Korreweg AD Groningen PûStbUS 101Û 9701 BA Groningen Toso F S E InfoShetraadskwanler.nl I Secretariaat: mw.. Springelkamp mw. P. Idskes Advocaten mw. mr. ].M.. Lubbers* mw. mr. M. Haanstra mw. mr. PA). Mulders mw. mr. H. Postma lidvfas Groningen, 11 februari 2011 HOGER BEROEPSCHRIFT inzake Geboren Awb nummer V-nummer Ons kenmerk Cc. verweerder 10/ van lraakse nationaliteit Hoogedelgestreng college, Door deze en derhalve tijdig stelt ondergetekende, advocaat, mw. mr. M. Haanstra, kantoorhoudende te (9715 AD) Groningen, aan de Korreweg 66 (postbus 1010,9701 BA), die verklaart daartoe bepaaldelijk te zijn gevolmachtigd door de heer, momenteel verblijvende te hierna te noemen "appellant", die ter dezer zake woonplaats kiest ter mijne kantore, hoger beroep in tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Groningen, d.d. 13 januari 2011 (verzonden op 14 januari 2011), reg. nr. Awb 10 / 4762, waarbij de rechtbank het beroep ongegrond heeft verklaard. Een afschrift van de bestreden uitspraak worden hierbij overgelegd (productiel). Appellant kan zich met voornoemde uitspraak van de rechtbank Groningen niet verenigen. Het hoger beroep rust op de navolgende grieven. Grief 1: Deze grief richt zich tegen rechtsoverwegingen 2.8 en 2.9, waaruit de volgende passages worden geciteerd: Naar het oordeel van de rechtbank kan eiser zich niet met succes op bescherming van de richtlijn beroepen. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat ten aanzien van Kirkuk niet kan worden gesproken van een uitzonderlijk situatie in de zin van de richtlijn. (...) Stichting derdengelden 'Het Raadskwartler' ING Bank 67.j4.98.fi34 1

10 11- Feb :05 Nr P. 2 'K **~> En: De rechtbank heeft voorts acht geslagen op het gestelde Inde - door gemachtigde van eiser ter zitting aangehaalde - brief van 23 november 2010 van het EHRM (met kenmerk ECHR-LEO. 1G bis) en de brief van 24 november 2010 van verweerder, gericht aan de voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal, met als onderwerp "Brief van het Europees Hof voor de Rechten van de mens over Irak van 23 november 2010". De rechtbank leidt uit deze brieven niet af dat in zijn algemeenheid de stelling kan worden betrokken dat in Kirkuk sprak is van een situatie als bedoeld in artikel 15, aanhef en onder o, van de richtlijn. De rechtbank voert de toets ten aanzien van artikel 3 EVRM/artikel 29 lid 1 sub b niet goed uit Door appellant is in de zienswijze en de gronden beroep gewezen op een aantal factoren die hem bovengemiddeld kwetsbaar maken. Hij heeft er op gewezen dat hij als Koerd, die in eerste instantie werd verbannen naar Arbil en die vervolgens moest terugkeren naar Kirkuk, het slachtoffer is geworden van discriminatie. Ook het feit dat hij Soenniet is maakt hem extra kwetsbaar. Er dreigen derhalve ook op grond van individuele kenmerken 3 EVRM risico's. Ten onrechte is de rechtbank bij de beoordeling geheel voorbij gegaan aan deze individuele kenmerken en het feit dat appellant hierdoor gediscrimineerd werd. Ook had de rechtbank deze bovengemiddelde kwetsbaarheid moeten afzetten tegen het de achtergrond van het hoge geweldsniveau in Bagdad. Appellant wijst in dit verband op de volgende passage afkomstig uit de brief van verweerder d.d. 17 maart 2009 (productie 2), waarin verweerder zijn visie heeft gegeven over het te hanteren toetsingskader: "Hoe meer de verzoeker eventueel het bewijs kan leveren dat hij specifiek wordt geraakt om redenen die te maken hebben met zijn persoonlijke omstandigheden, hoe lager de mate van willekeurig geweld zal zijn die vereist Is opdat hij in aanmerking komt voor subsidiaire bescherming. Bij de individuele beoordeling van een verzoek tot subsidiaire bescherming kan met name rekening worden gehouden met: (1) de geografische omvang van de situatie van willekeurig geweld en de daadwerkelijke bestemming van de asielzoeker wanneer hij naar het land terugkeert; en (2) in voorkomend geval het bestaan van een duidelijke aanwijzing dat er een reëelrisicois. Indien deze aanwijzing er is, kan de mate van willekeurig geweld die vereist is om voor subsidiaire bescherming in aanmerking te komen, lager zijn.* 2

11 11.Feb :05 Nr P. 3 Redenen waarom appellant u verzoekt bovenstaande grief gegrond te verklaren en op grond daarvan: I de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, sector bestuursrecht, nevenzittingsplaats Groningen, Vreemdelingenkamer, Awb. 10 / 4762 te vernietigen; II de beschikking van de Staatssecretaris van Justitie d.d. 7 januari 2010 te vernietigen; III de Minister te veroordelen tot het vergoeden van de gemaakte proceskosten. Bijlagen: 1. afschrift van de bestreden uitspraak 2.. brief van verweerder d.d. 17 maart