De basiszorg als verbindende schakel tussen persoon, zorg en samenleving

Transcriptie

1 Regie aan de poort De basiszorg als verbindende schakel tussen persoon, zorg en samenleving Advies uitgebracht door de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg aan de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Den Haag, 2012

2 Raad voor de Volksgezondheid en Zorg Postbus CK Den Haag Tel Fax URL Colofon Ontwerp: OBT, Opmeer Drukkerij Fotografie: Eveline Renaud Druk: OBT, Opmeer Drukkerij Uitgave: 2012 ISBN: U kunt deze publicatie bestellen via onze website ( of per mail bij de RVZ (mail@rvz.net) onder vermelding van publicatienummer 12/07. Raad voor de Volksgezondheid en Zorg

3 Kern van het advies Gezondheidsproblemen die verband houden met psychosociale problemen vragen om een andere organisatie van de basiszorg met een sterke betrokkenheid van de gemeente. Die moet de urgentie hiervan lokaal zichtbaar maken en is aan zet om de basiszorg te organiseren. Multidisciplinaire basiszorgteams op wijkniveau met huisartsenzorg, verpleegkundige zorg en maatschappelijk werk vormen de kern van de aanpak. Deze basiszorgteams moeten burgers faciliteren om zelf hun problemen aan te pakken waar dit kan, en bieden integrale en gecoördineerde hulp in een vroeg stadium. Hiermee voorkomen zij een onnodig beroep op zware zorg. Welk probleem lost dit advies op? De voorzieningen in de basiszorg staan zeer onder druk. Meervoudige problemen doen een groot beroep op gezondheidszorg, hulpverlening en sociale voorzieningen. De maatregelen in dit advies zijn nodig om de basiszorg sterker te maken, meervoudige problemen tijdig en integraal aan te pakken, en het beroep op zware zorg en hulpverlening te verminderen. Wat zijn de gevolgen voor de burger? De burger krijgt zorg en hulpverlening die beter aansluit bij zijn behoeften en beter gecoördineerd is. Deze zal een groter beroep doen op wat hij en zijn sociaal netwerk kan bijdragen. Wat zijn de gevolgen voor de zorgverlener? Zorgverleners zullen meer moeten samenwerken in multidisciplinaire teams op wijkniveau, ook met de welzijnssector. Hun werkwijze en doelen gaan verder dan het reageren op zorgvragen en bevorderen van gezondheid alleen, maar betreft ook proactief handelen en bevorderen van participatie en zelfmanagement. Zij krijgen te maken met meer sturing door de gemeente. Wat zijn de gevolgen voor de gemeente? De gemeente zal de urgentie en onderlinge samenhang van de problematiek, die deels door haarzelf wordt gevoeld, zichtbaar moeten maken voor zorgverleners en de burger. Zij zal hierop beleid moeten maken en samen met zorgverzekeraars sturing moeten geven aan multidisciplinaire basiszorgteams op wijkniveau met een resultaatgerichte financiering.

4 Wat kost het? Dat zal moeten blijken. De investeringen in wijkgerichte basiszorgteams zijn deels mogelijk door herallocatie van bestaande middelen, en verdienen zich terug door een kleiner beroep op specialistische zorg en sociale voorzieningen. De voorgestelde maatregelen bevorderen de transparantie van het maatschappelijk rendement. Wat is nieuw? Multidisciplinaire samenwerking door zorgverleners is geen nieuw concept, maar dit advies geeft scherper de contouren en de doelpopulatie aan van wijkgerichte basiszorgteams en de noodzaak deze systematisch te evalueren in proeftuinen. Gemeenten geven, in samenwerking met zorgverzekeraars, sturing aan de basiszorg, gericht op gezondheid en lokale door haarzelf bepaalde beleidsdoelen. Hiervoor komt gebundelde financiering en een passend bekostigingssysteem. De zorg sluit hierdoor beter aan op de welzijnsvoorzieningen, en burgers krijgen meer regie over de zorg en over hun leven.

5 Inhoud Samenvatting 5 1 Inleiding 1.1 Achtergrond Beleidsvraag Begrippen Functie van het advies Afgrenzing van het advies Werkwijze Leeswijzer 13 2 Omvang en zorggebruik meervoudige problematiek 2.1 Voorkomen van meervoudige problematiek Zorggebruik vanuit cliëntperspectief: de vraagzijde Zorg vanuit professioneel perspectief: de aanbodzijde Gescheiden stelsels 24 3 Knelpuntenanalyse 3.1 Onbereikte hoogrisico s Nauwe blik Verkeerde bureau Aanbodgestuurde gegevens Conclusies 35 4 Verkenning van oplossingsrichtingen 4.1 Multidisciplinaire samenwerking in basiszorgteams Gemeenten en basiszorgteams: preventie en bemoeizorg Een vergezicht voor de basiszorg Realisatie van het vergezicht: belemmeringen en randvoorwaarden 52 5 Conclusies en aanbevelingen 5.1 Conclusies Aanbevelingen op het gebied van multidisciplinaire samenwerking Aanbevelingen voor gemeenten Aanbevelingen op het gebied van financiering, bekostiging en mededinging 64 Bijlagen 68 Adviesaanvraag 69 RVZ Regie aan de poort 3

6 Adviesvoorbereiding 71 Patiëntvignetten 77 Mededingingswetgeving en ketensamenwerking 91 Kosten en baten van interventies bij meervoudige problematiek 94 Literatuurlijst 97 Overzicht publicaties RVZ 103 RVZ Regie aan de poort 4

7 Regie aan de poort De basiszorg als verbindende schakel tussen persoon, zorg en samenleving Samenvatting Een goed functionerende basiszorg is van groot belang om de zorg toegankelijk, betaalbaar en van goede kwaliteit te houden. De hiertoe behorende eerstelijns voorzieningen voor zorg en welzijn ervaren echter een toenemende druk. Het aantal chronisch zieken neemt toe en de zorgvragen worden complexer. Veel gezondheidsproblemen van burgers staan niet op zichzelf maar hebben te maken met gedrag en met de (sociale) omgeving van gezin en relaties, werk, inkomen en wonen. Deze meervoudige problemen vormen in dit advies de lens voor de manier waarop de basiszorg functioneert. Goede voorbeelden laten zien dat veel persoonlijke en maatschappelijke schade, op korte en lange termijn, is te voorkomen als de zorg voor meervoudige problemen beter is ingericht. De beleidsvraag die centraal staat in dit advies is welke herinrichting van de poort van de gezondheidszorg en de welzijnssector nodig is om de toegankelijkheid, probleemverheldering en het zorgaanbod bij meervoudige problematiek te verbeteren. Achtergrond en beleidsvraag De omvang van meervoudige problematiek is aanzienlijk en zeer divers maar niet nauwkeurig te bepalen. Het aantal personen wordt geschat op tenminste 1 miljoen (6% van de bevolking). Deze hebben een meer dan gemiddeld zorggebruik. Een verklaring is dat maatschappelijke of persoonlijke problemen zich kunnen voordoen als gezondheidsklachten. Forse omvang meervoudige problematiek De Raad signaleert in de zorg aan deze burgers de volgende knelpunten. Een deel krijgt minder hulp dan noodzakelijk. Een ander deel doet juist een hoger beroep op de curatieve zorg en op andere stelsels dan noodzakelijk en gewenst. De onderliggende mechanismen zijn de volgende. De basiszorg is onvoldoende in staat om zorgelijke situaties tijdig op te merken door onder meer de reactieve werkwijze en de versnippering en specialisatie van de hulpverlening. Dit leidt in een aantal geval- RVZ Regie aan de poort 5

8 len tot zware zorg zoals opname of uithuisplaatsing als een crisissituatie ontstaat. Verder zijn hulpverleners onvoldoende in staat om samenhangende gezondheidsproblemen en sociale problemen, bij individuen en bij gezinnen, te beoordelen en te ontrafelen, en hebben ze te weinig aandacht voor de eigen mogelijkheden van cliënten en op het belang van arbeidsdeelname. De gezondheidszorg en welzijnsvoorzieningen, waaronder jeugdzorg, maatschappelijk werk, arbeidsreïntegratie en schuldhulpverlening, zijn vaak gescheiden werelden. De hulp bij dezelfde cliënten is hierdoor onvoldoende afgestemd. Juist bij burgers die te maken hebben met een stapeling aan problemen maakt de hulpverlening het extra moeilijk om regie te houden. Er is geen eigenaar van het totaalresultaat van de hulpverlening. Het ontbreken van regie is mede verantwoordelijk voor de toename in specialistische zorg bij jeugdigen en volwassenen. Knelpunten De zorg bevindt zicht in een transitie waarbij de overheid meer verantwoordelijkheden neerlegt bij zorgverzekeraars en gemeenten. Dit brengt voor deze partijen en voor zorgaanbieders veel onzekerheid en risico s: financieel, in het toezicht, en het maatschappelijk draagvlak. Maar ruimere en flexibele kaders voor de basiszorg - psychische hulp, extramurale verpleging, bevorderen van regionale samenwerking en de bundeling van verantwoordelijkheden voor werk, jeugd en begeleiding bij gemeenten, bieden ook mogelijkheden voor de gewenste veranderingen. De beleidsomgeving De knelpunten maken duidelijk dat de gezondheidszorg haar maatschappelijke functie moet versterken. De Raad ziet twee oplossingsrichtingen. Ten eerste moet de gemeente de urgentie van meervoudige problematiek lokaal zichtbaar maken, en is zij aan zet om de basiszorg lokaal te organiseren, samen met zorgverzekeraars en zorgaanbieders. Ten tweede vormen wijkgerichte multidisciplinaire basiszorgteams de kern van de aanpak, met huisartsenzorg, verpleegkundige zorg en maatschappelijk werk als kerndisciplines. De Raad reikt hiertoe een vergezicht aan voor de organisatie van de basiszorg met als kernprincipes: proactief, populatiegericht, multidisciplinair, zorgcoördinatie met één aanspreekpunt, gericht op gezondheid en participatie, specialistische consultatie, en bevordering van preventie en zelfmanagement. De Raad doet hiertoe de volgende aanbevelingen: Twee oplossingsrichtingen RVZ Regie aan de poort 6

9 Aanbevelingen op het gebied van multidisciplinaire samenwerking - Gemeenten en zorgverzekeraars faciliteren de ontwikkeling van wijkgerichte basiszorgteams, systematisch te evalueren in een aantal proeftuinen. - Zorgopleidingen investeren in specifieke deskundigheid en competenties voor zorg bij meervoudige problematiek. Aanbevelingen Aanbevelingen voor gemeenten - Gemeenten creëren urgentie bij de aanpak van meervoudige problematiek met behulp van wijkscans en lokale zorgnetwerken. - Gemeenten werken met basiszorgteams aan intersectoraal beleid. Aanbevelingen op het gebied van financiering, bekostiging en mededinging - Er dient een passende financiering en bekostigingssystematiek te komen voor wijkgerichte basiszorgteams, door bundeling van geldstromen binnen het collectieve pakket mogelijk te maken en door populatiegebonden bekostiging die ruimte biedt voor lokaal maatwerk, samenwerking bevordert en bereikte teamresultaten beloont. - De praktijk van het toezicht moet in lijn worden gebracht met de praktijk van de basiszorg waarvan samenwerking binnen en tussen disciplines een wezenlijk onderdeel uitmaakt. RVZ Regie aan de poort 7

10 RVZ Regie aan de poort 8

11 1 Inleiding 1.1 Achtergrond Dit advies gaat over het functioneren van het aanbod aan zorg en welzijn en de wijze waarop deze aansluit bij de zorgbehoefte van burgers. Het advies is onderdeel van het werkprogramma 2012 van de RVZ (bijlage 1). De adviesaanvraag De achtergrond van dit advies is dat gezondheidsproblemen van burgers niet op zichzelf staan en vaak te maken hebben met gedrag en met de (sociale) omgeving. Sociale problemen op het gebied van gezin en relaties, werk, inkomen en wonen kunnen een essentiële rol spelen. Dit heeft consequenties voor de hulpverlening al is per situatie afhankelijk welke. Niet zelden gaan in deze situaties lichamelijke en sociale problemen hand in hand met psychische problemen. De afzonderlijke problemen kunnen sterk met elkaar vervlochten zijn geraakt, ook tussen verschillende leden van het gezin. Sociale context van psychische en lichamelijke problemen Omdat medische, psychische en sociale hulpvragen van burgers verweven kunnen zijn stelt dit specifieke eisen aan de inrichting en het functioneren van de gezondheidszorg en de welzijnsvoorzieningen. Traditioneel zijn er drie functies die belegd behoren te zijn bij eerstelijns voorzieningen, de poort van de zorg, hoewel niet exclusief. In chronologische volgorde, ten eerste door een goede toegankelijkheid problemen tijdig signaleren en escalatie voorkomen. Ten tweede de zorgbehoefte bepalen door probleemverheldering en diagnostiek. Ten derde het bieden van effectieve en doelmatige zorg. stelt specifieke eisen aan de gezondheidszorg Bij meervoudige problemen zou dit moeten leiden tot het juist doorverwijzen van sociale problemen zodat deze geen beslag leggen op medische zorg of tot een geïntegreerde aanpak in samenwerking met hulpverlenende instanties. Doelmatig betekent dat een beroep op specialistische zorg alleen plaats vindt als dit noodzakelijk is en dat de zorg is gericht op (versterking van) de redzaamheid van burgers. Hier is eigenlijk sprake van een vierde functie, namelijk het bevorderen van zelfmanagement door zorgeducatie en advies. opdat geïntegreerde en doelmatige aanpak plaatsvindt RVZ Regie aan de poort 9

12 Maar functioneert de poort van de gezondheidszorg nog naar behoren? Hoewel het uitdijende aanbod aan zorg en welzijn anders suggereert, bereikt zij sommige hulpbehoevende burgers onvoldoende. Omgekeerd is de verzekerde curatieve zorg zo laagdrempelig dat zij ook voor persoonlijk leed het eerste aanspreekpunt kan zijn. Of het ultimum remedium. Functioneert de poort? Bij veel hulpvragen is sprake van een meervoudig aanbod aan de poort: meerdere zorgverleners en instanties die in aanmerking komen voor hulpverlening. Deze hebben elk hun deskundigheid waardoor zonder afstemming de zorg versnippert. Hoe is te voorkomen dat burgers met een meervoudige hulpvraag hierdoor de weg kwijt raken als zij hulp zoeken en de regie over de zorg verliezen? Wat betekent dit voor de positie van de huisarts die vanouds een spilfunctie in de zorg vervult? Voor elk levensdomein, voor opgroeien, (psychische) gezondheid, welzijn, wonen en werk en inkomen bestaan aparte stelsels, met elk hun eigen indicatieproces, financiering, aansturing, werkwijzen en professionele domeinen. En verdwalen alleen burgers, of ook zorgprofessionals? Meervoudig aanbod en verlies van regie Verandering is nodig vanwege de houdbaarheid van de zorguitgaven en van de collectieve voorzieningen buiten de zorg waar burgers met meervoudige problemen gebruik van maken. Veel maatschappelijke kosten zijn te herleiden tot meervoudige problematiek en zijn te voorkomen. Met gerichte ondersteuning van risicogezinnen, een integrale aanpak van zeer langdurig werklozen, of vroegtijdige signalering van ouderdomsproblematiek zijn maatschappelijke kosten, op korte en lange termijn, te voorkomen die verband houden met school- en arbeidsuitval, verlies van zelfstandigheid, schulden, verslaving en criminaliteit (RMO, 2006; RVZ, 2012c). Front office voorzieningen spelen hierbij een cruciale rol maar ervaren een toenemende druk. Een zorginfarct dreigt bij de huisartsenzorg die te maken heeft met een toename van chronisch zieken en van complexe zorgvragen, met hogere verwachtingen van burgers, administratieve druk, en de invoering van ziektespecifieke ketenzorg. Verandering is nodig bij de front office RVZ Regie aan de poort 10

13 1.2 Beleidsvraag De beleidsvraag die in dit advies centraal staat is de volgende: welke herinrichting van de poort van de gezondheidszorg en de welzijnssector is nodig om de toegankelijkheid, probleemverheldering en zorgaanbod bij meervoudige problematiek te verbeteren? De beleidsvraag 1.3 Begrippen Een grote groep mensen heeft problemen op meerdere levensgebieden of meervoudige problematiek, hier gedefinieerd als personen met twee of meer somatische of psychische aandoeningen die samenhangen met problemen op andere levensgebieden zoals huisvesting, arbeid en inkomen, onderwijs, en gezin, waarbij deze problemen elkaar in stand houden of versterken, en die hiervoor zijn aangewezen op hulp. Het gedrag van de betreffende persoon (gezondheidsgedrag, hulpzoekgedrag) kan daarbij een intermediërende factor zijn. De sociale problematiek kan zowel oorzaak als gevolg zijn, en kan de aandoening in stand houden of verergeren doordat het de draagkracht en zelfredzaamheid van het individu aantast. Meervoudige problematiek In de gezondheidszorg zijn de volgende terreinen te onderscheiden: de curatieve zorg voor mensen met een medische, psychische of verpleegkundige zorgvraag, waartoe ook individuele preventie behoort, grotendeels verstrekt vanuit de Zorgverzekeringswet (Zvw); de langdurige zorg uitgevoerd door instellingen voor gehandicapten, ouderen, of chronisch psychiatrische patiënten (Awbz); de publieke gezondheid in het kader van de Wet Publieke Gezondheid (Wpg) uitgevoerd door gemeenten, waaronder de jeugdgezondheidszorg; de arbocuratieve zorg uitgevoerd door zelfstandige bedrijfsartsen, arbodiensten of bedrijfsgeneeskundige diensten. Terreinen van gezondheidszorg Dit advies verstaat onder welzijn: de maatschappelijke ondersteuning van mensen met psychosociale hulpvragen of met beperkingen, zoals maatschappelijk werk, verzorging, begeleiding en mobiliteitsvoorzieningen in het kader van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) uitgevoerd door gemeenten; de jeugdhulpverlening, waaronder opvoedondersteuning en jeugdzorg. en welzijn RVZ Regie aan de poort 11

14 De basiszorg is in dit advies het complement van specialistische zorg in ziekenhuizen en instellingen, en omvat de zorg verleend door eerstelijns zorgverleners in de curatieve zorg en de welzijnssector. De basiszorg 1.4 Functie van het advies De Nederlandse gezondheidszorg kent een goede toegankelijkheid, ongeacht opleiding of inkomen. Maar ons land behoort wat betreft de volksgezondheid tot de middenmoot van de Europese Unie en het niveau van de zorguitgaven steekt ongunstig af ten opzichte van de meeste andere Europese landen. Gezondheidszorg staat voor uitdagingen De functie van het advies is om aanbevelingen te doen voor het functioneren van de basiszorg, met een toespitsing op de rol van de huisarts en de samenwerking met de gemeente. De bevindingen bij mensen met meervoudige problemen vormen daarbij een lens voor de manier waarop de front office voorzieningen in de zorg en welzijn functioneren. De aanbevelingen zijn bedoeld om deze voorzieningen beter te laten functioneren voor alle burgers. Meervoudige problematiek vormt lens om te kijken naar basiszorg 1.5 Afgrenzing van het advies Vanwege hun specifieke hulpbehoefte zal dit advies geen bijzondere aandacht besteden aan bewoners van instellingen, dak- en thuislozen, ex-gedetineerden, en licht verstandelijk gehandicapten, hoewel hier vaak sprake is van meervoudige problematiek. Bijzondere groepen Dit advies heeft raakvlakken met diverse recente adviezen van de Raad over de organisatie van preventie (RVZ, 2011b), over de inrichting van de ziekenhuiszorg waaronder ook de samenwerking met de eerstelijnszorg (RVZ, 2011a) en over de zorg aan niet redzame ouderen die voor een belangrijk deel in de eigen thuissituatie plaatsvindt (RVZ, 2012d). Andere RVZ adviezen RVZ Regie aan de poort 12

15 1.6 Werkwijze Ter voorbereiding van dit advies zijn enkele achtergrondstudies uitgevoerd. Door Vilans is een aantal vernieuwende arrangementen op het snijvlak van zorg en welzijn geïnventariseerd en beschreven. Door het Nivel, het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Nederlands Jeugdinstituut (NJI) is een gezamenlijke studie voorbereid over het voorkomen van meervoudige problematiek, het gerelateerde zorggebruik en de knelpunten in deze zorg met informatie uit zorgregistraties en beleidsevaluaties. Kwalitatief inzicht op deze materie is verkregen door twee focusgroepbijeenkomsten met huisartsen en andere eerstelijns zorgprofessionals. In een interne achtergrondstudie is nader ingegaan op het functioneren van de front office bij jeugd en gezin, de geestelijke gezondheidszorg, arbocuratieve zorg, en ouderen. Ook is een achtergrondstudie geschreven over wijkgericht werken en een notitie opgesteld met een historische analyse van de huisartsenzorg. Voor een overzicht zie bijlage 2. Achtergrondstudies De projectgroep heeft dankbaar gebruik gemaakt van de inbreng van een aantal externe deskundigen die hebben deelgenomen aan drie klankbordbijeenkomsten waarmee de bevindingen, oplossingsrichtingen en aanbevelingen zijn besproken. Verder zijn gesprekken gevoerd met de LHV, VNG, deskundigen uit de wetenschap, de zorgpraktijk en diverse vertegenwoordigende organisaties. Klankbordgroep en gesprekken Er zijn werkbezoeken afgelegd aan de gemeente Rotterdam, de gemeente De Bilt (project MENSplus), de gemeente Enschede en aan het UMC St Radboud in Nijmegen in verband met enkele Koplopers-projecten. De praktijkvoorbeelden in dit advies zijn onder meer aan deze werkbezoeken ontleend. Werkbezoek 1.7 Leeswijzer Het advies is als volgt opgebouwd: hoofdstuk 2 Omvang en zorggebruik meervoudige problematiek hoofdstuk 3 Knelpuntenanalyse RVZ Regie aan de poort 13

16 hoofdstuk 4 Verkenning van oplossingsrichtingen hoofdstuk 5 Conclusies en aanbevelingen RVZ Regie aan de poort 14

17 2 Omvang en zorggebruik meervoudige problematiek In dit hoofdstuk zullen we achtereenvolgens ingaan op wat bekend is over het aantal personen met meervoudige problematiek en ontwikkelingen in het zorggebruik vanuit cliëntperspectief en professioneel perspectief. Aantal personen en zorggebruik 2.1 Voorkomen van meervoudige problematiek Begripsbepaling Voor het bepalen van de omvang van meervoudige problematiek gaat de Raad uit van de volgende definitie: personen met twee of meer somatische of psychische aandoeningen die samenhangen met problemen op andere levensgebieden zoals huisvesting, arbeid en inkomen, onderwijs, en gezin, waarbij deze problemen elkaar in stand houden of versterken, en die hiervoor zijn aangewezen op hulp. Meervoudige problematiek Onder ongezondheid en sociale problemen gaat een ingewikkeld spel van dynamische verbanden schuil, waarbij gezondheidsproblemen zowel oorzaak als gevolg kunnen zijn van bijvoorbeeld werkloosheid, financiële problemen en sociale uitsluiting. De combinatie van verschillende elementen in de definitie geeft al aan dat het een zeer diverse groep mensen betreft en dat het onmogelijk is absolute grenzen te stellen. De patiëntvignetten in bijlage 3 illustreren dit. is spel van dynamische verbanden Omvang meervoudige problematiek: eerste benadering Onderzoek uitgevoerd door het Nivel, het SCP en het NJI in opdracht van de RVZ wijst uit dat onder de volwassen bevolking 17% tenminste twee chronische lichamelijke aandoeningen heeft en ruim 10% een matige of ernstige beperking. Van de personen met meerdere aandoeningen wordt tweederde hier niet of nauwelijks door beperkt. Verder heeft 19% van de volwassenen psychische klachten en aandoeningen, waarvan ruim 7% meerdere aandoeningen of beperkingen heeft (RVZ, 2012a). Chronisch zieken hebben dus relatief veel psychische klachten. Het RIVM komt op basis van een selectie van chronische aandoeningen op iets lagere schattingen: 8% van de bevolking heeft meerdere chronische aandoeningen, en boven RVZ Regie aan de poort 15

18 de 75 jaar is dit een op de drie personen (Hoeymans et al., 2012). Chronisch zieken, beperkingen en psychische klachten bij volwassenen Van de volwassenen met psychische problemen, lichamelijke aandoeningen of beperkingen heeft een meer dan evenredig deel ook maatschappelijke problemen: 40% heeft problemen op het gebied van financiën of sociale contacten, verslavingsproblematiek in het eigen gezin, of is werkloos of arbeidsongeschikt (figuur 1.1) (RVZ, 2012a). Dit is 13% van de volwassenen. Het verband met sociale en economische problemen is sterker bij psychische problemen dan bij lichamelijke problemen. Hier laat de invloed van onze sterk op diensten en mentaal kapitaal drijvende economie zich zien. Overigens zijn huisvestingsproblemen, huiselijk geweld, en contact met politie en justitie niet meegenomen in bovengenoemd onderzoek. gaan vaak gepaard met maatschappelijke problemen Figuur 1.1: Lichamelijke, psychische en sociale problemen in de volwassen bevolking in procenten (RVZ, 2012a) Bij kinderen en jongeren komen emotionele en gedragsproblemen relatief veel voor. De sociaal-pedagogische omgeving thuis en op school speelt hier een belangrijke maar geen alles bepalende rol. Bekend is dat weinig emotionele steun en verwaarlozing of mishandeling de kans op psychische klachten verhoogt. Bij 5% van de kinderen onder de 12 jaar is sprake RVZ Regie aan de poort 16

19 van een stapeling van psychosociale of lichamelijke problemen, en houden psychosociale problemen sterk verband met een negatieve opvoedbeleving door de ouders (Zeijl et al., 2005). Emotionele en gedragsproblemen in de jeugd zijn vaak een voorbode voor problemen later. Bovendien is sprake van dynamiek over generaties heen: crimineel en agressief gedrag en psychische problemen bij ouders zijn de belangrijkste voorspellers van een antisociale ontwikkeling bij kinderen. Tijdige signalering en interventie, mits effectief, voorkomen maatschappelijke gevolgen op lange termijn (Junger, 2006). Kinderen en jeugdigen met emotionele en gedragsproblemen Niet bij alle personen met een combinatie van gezondheidsproblemen en sociale problemen is sprake van meervoudige problemen. Er hoeft immers geen onderlinge samenhang te zijn of behoefte aan hulpverlening. Waar dit wel het geval is zijn velen goed in staat om met hulpverlening de problemen het hoofd te bieden en hieraan bij te dragen. Niet altijd een onderlinge samenhang Omvang meervoudige problematiek: tweede benadering Om zicht te krijgen op de knelpunten in het functioneren van de zorg en de welzijnsvoorzieningen is het perspectief ook te kantelen en deze op enkele belangrijke deelgroepen te richten. Een overzicht is gegeven in Tabel 1.1. Deze maakt onderscheid tussen: Inzoomen op deelgroepen 1. Ouderen met complexe multimorbiditeit. Hiervan is sprake als meerdere chronische aandoeningen gepaard gaan met beperkingen in het dagelijks functioneren en met verlies aan vitaliteit. Bij deze personen is samenhangende medische en verpleegkundige zorg van belang, en aandacht voor de beperkingen, het welbevinden en de redzaamheid. De betrokkenheid van verschillende zorgverleners maakt de zorg complex. Deze situatie doet zich veel voor bij thuiswonende ouderen die regelmatig (poli- )klinische hulp ontvangen of bij wie problemen zijn in de woonsituatie en het sociale netwerk. Ouderen met complexe multimorbiditeit 2. Personen met een combinatie van somatische en psychische aandoeningen. Psychische aandoeningen kunnen zich somatisch manifesteren. Zij kunnen ook een reactie zijn op of het gevolg zijn van een chronische aandoening. Psychische aandoeningen kunnen het beloop van de lichamelijke aandoening beïnvloeden en andersom. Depressie kan RVZ Regie aan de poort 17

20 een oorzaak zijn van hart- en vaatziekten. Ongezonde leefgewoonten, onvoldoende therapietrouw en het vermogen om met de eigen situatie om te gaan spelen hierbij een rol. Een goede signalering is daarom van belang. Somatische en psychische aandoeningen 3. Complexe hulpverleningssituaties rondom personen of huishoudens. Soms zijn meerdere hulpverleners of instanties betrokken bij een persoon of gezin, binnen dan wel buiten de zorgsector. Onvoldoende samenhang in de zorg en ondersteuning vermindert de effectiviteit en zorgt voor verspilling van middelen. De betrokkenheid van veel hulpverleners is deels inherent aan de problematiek (multimorbiditeit, achterliggende sociale problematiek) maar kan ook te maken hebben met een versnipperd aanbod en met deeltaken en -verantwoordelijkheden van instanties die niet op elkaar zijn afgestemd. Complexe hulpverleningssituaties Tabel 1.1 Omvang deelgroepen met meervoudige problematiek Deelgroep meervoudige problematiek Absoluut aantal personen Aantal personen per huisarts (normpraktijk) A. ouderen boven 65 jaar met complexe multimorbiditeit. Eenderde van de ouderen met multimorbiditeit, of 13-25% van alle oude ren (Gezondheidsraad, 2008; RVZ, 2012a) 1) B. personen met somatische en psychische aandoeningen 20-30% van de chronisch zieken, of 7-1-1,5 mln % van de volwassen bevolking (RVZ, 2012a; Pot et al., 2007) Van de bijstandsgerechtigden en harde kern vangnet Ziektewet 2) heeft circa de helft psychische problematiek (SZW, 2010). Een kwart tot eenderde van de kinderen <12 jaar met psychosociale problemen heeft een chronische lichamelijke aandoening (Zeijl et al., 2005) C. complexe hulpverleningssituaties 2200 potentiële cliënten of 2,5% van de bevolking van Amsterdam-Noord (BSIN projectdocumentatie) Niet representatief Niet representatief RVZ Regie aan de poort 18

21 0,3-0,6% van de jeugdigen, namelijk 5-10% van de jeugdigen in zorg of met andere voorziening. Van de jeugdigen is 6,5% in zorg of gebruikt andere voorzieningen (B&A Groep, 2009; gegevens provincie Utrecht) 2-3% van de gezinnen met minderjarige kinderen (Van Burik et al., 2006; Van der Laan, 2007) multiprobleemgezinnen of 1,3% van de huishoudens (Binnenlands Bestuur, 2012). Hiervan heeft meer dan de helft psychische problematiek (JSO, 2008) Niet representatief 2-3 Niet representatief Ad 1) Het al of niet hebben van beperkingen of typische ouderdomsproblemen of beide bepaalt of men bij deze groep hoort. Een kwart van de personen van 65 jaar en ouder bezoekt jaarlijks twee of meer medisch specialisten (Gezondheidsraad, 2008). Ad 2) De harde kern vangnet Ziektewet betreft werkenden zonder werkgever die langdurig ziek zijn. Deze kunnen geen beroep doen op de loondoorbetalingsverplichting van een werkgever. Het UWV voert deze regeling uit en is verantwoordelijk voor hun herstel en reïntegratie. Omdat de deelgroepen elkaar overlappen en niet in alle gevallen sprake is van een meervoudige hulpbehoefte is een nauwkeurige schatting van het aantal personen met meervoudige problematiek onmogelijk. Als we hiermee rekening houden kan naar schatting worden uitgegaan van tenminste 1 miljoen personen (6%) of 140 per huisarts normpraktijk. Een deel hiervan betreft multiprobleemgezinnen waarbij tevens sprake is van problemen of negatieve ervaringen met de hulpverlening, volgens een landelijke vuistregel ongeveer 1% van de gezinnen (JSO, 2008). In grote steden zijn deze aandelen groter. Alleen schatting van omvang meervoudige hulpbehoefte Het is te verwachten dat het aantal personen met meervoudige problematiek de komende jaren toeneemt door de stijging van het aantal chronisch zieken, vanwege de vergrijzing en de stijgende levensverwachting. Toename verwacht Achtergrondprofielen De groep personen met meervoudige problematiek is zeer divers, maar er zijn een aantal gemeenschappelijke kenmerken. In het algemeen zijn laag opgeleiden, ouderen boven de 75 RVZ Regie aan de poort 19

22 jaar, vrouwen, alleenstaanden (of alleenstaande ouders), nietwesterse migranten en bewoners van achterstandswijken relatief sterk vertegenwoordigd. Voor (verbetering van) de hulpverlening zijn naast deze sociaaldemografische factoren ook de sociaalpsychologische kenmerken van belang. Attitudes, de verwachte voor- en nadelen van zorg, persoonlijke en sociale normen, en de ervaren controle over de eigen situatie bepalen mede het hulpzoekgedrag van mensen en het succes van behandeling. Personen met psychische problemen kunnen zorg mijden als zij geen effect hiervan verwachten. Bij langdurig zieke vangnetters kan een negatieve perceptie van de eigen (gezondheids)situatie en van de attitude van werkgevers de reïntegratie belemmeren (Astri, 2011). Negatieve ervaringen met de hulpverlening kunnen multiprobleemgezinnen weerbarstig maken voor hulp. Achtergrondprofielen zijn divers Maatschappelijke gevolgen Het blijven bestaan van meervoudige problematiek en escalatie hiervan kan leiden tot hoge maatschappelijke kosten voor zorgverzekeraars (opnamen, crisisopvang), gemeenten (bijstandsuitkeringen, schuldhulpverlening en sanering, maatschappelijke opvang), provincies (jeugdzorg, jeugdbeschermingsmaatregelen), werkgevers (uitkeringen i.v.m. verzuim en arbeidsongeschiktheid), woningcorporaties (huisuitzettingen), politie en justitie (criminaliteit). evenals maatschappelijke gevolgen 2.2 Zorggebruik vanuit cliëntperspectief: de vraagzijde Relatief hoog zorggebruik bij meervoudige problematiek Personen met meerdere aandoeningen of met meervoudige problematiek zijn veelgebruikers van curatieve zorg, van medisch-specialistische zorg en ggz. Ook is het aantal verschillende zorgverleners dat zij raadplegen relatief hoog (RVZ, 2012). Patiënten met een angststoornis of depressie in combinatie met een lichamelijke aandoening hadden in de voorgaande 6 maanden met gemiddeld 3 verschillende hulpverleners contact (RVZ, 2012a) Tenminste 20-25% van de 65-plussers bezoekt jaarlijks 2 of meer specialisten, en tenminste 5% jaarlijks 3 of meer specialisten (Gezondheidsraad, 2008). Hoog zorggebruik bij meervoudige problematiek RVZ Regie aan de poort 20

23 Medische zorg bij maatschappelijke hulpvragen De Nederlandse gezondheidszorg kent een goede toegankelijkheid, met nauwelijks financiële, culturele of fysieke drempels voor specifieke sociaal-demografische of sociaaleconomische groepen. Uitgaande van dezelfde gezondheid hebben mensen met een laag inkomen of lage opleiding iets meer huisartscontacten en ziekenhuisopnamen (Kunst et al 2007). Werklozen, mensen met een laag inkomen, alleenstaanden en personen in grote steden hebben relatief meer zorgcontacten met de eerstelijnszorg en de ggz vanwege psychische problemen (de Graaf et al., 2010). Het (gedeeltelijk) ontbreken van een sociaal steunsysteem leidt dus tot een groter beroep op formele zorg, en vormt een aanwijzing voor medicalisering van maatschappelijke hulpvragen. ook door sociale context Hulpvraag bij psychische problemen sterk toegenomen Steeds vaker zoeken mensen hulp voor psychische problemen, en is Nederland meer en meer het taboe voorbij. Het aantal cliënten bij eerstelijnspsychologen is toegenomen van in 2006 naar ruim in Een vergelijkbare stijging is zichtbaar bij geïntegreerde ggz-instellingen waar het aantal cliënten is gestegen tot in 2009, met de sterkste stijging in de ambulante hulpverlening (van Dijk et al., 2011). Toegenomen hulpvragen bij psychische problemen Ziekmakende maatschappelijke factoren De sterke toename van psychische en pedagogische hulpverlening bij kinderen en volwassenen in het speciaal onderwijs en de ambulante ggz staat niet los van bredere maatschappelijke ontwikkelingen. Psychische en ontwikkelingsstoornissen komen niet meer voor dan vroeger, maar er is sprake van ziekmakende factoren in de maatschappij. De maatschappij is complexer geworden en dit brengt vooral sociaal kwetsbare mensen in problemen. Mensen moeten hun weg vinden te midden van meerdere waardesystemen en moeten hun rol en positie bepalen in meerdere en wisselende verbanden. Dit doet een groot beroep op sociale vaardigheden (van Ewijk, 2010). De problemen die aan de oppervlakte komen gaan dan ook vaak over sociaal disfunctioneren. staat niet los van maatschappelijke ontwikkelingen Een gerelateerde ontwikkeling is dat burgers afwijkend gedrag steeds minder tolereren en dat dit steeds vaker gepsychopathologiseerd en gecriminaliseerd wordt (Hermanns, 2009). De samenleving stelt strengere eisen en gedragsnormen. Ouders RVZ Regie aan de poort 21

24 lijken deze normen te internaliseren en hebben steeds hogere verwachtingen van de ontwikkeling van hun kinderen. waaronder strengere gedragsnormen ook in het onderwijs Het toegenomen gebruik van groepsopdrachten in het onderwijs en leerkrachten die onvoldoende competenties hebben om om te gaan met afwijkend gedrag dragen bij aan een ongunstige pedagogische omgeving voor kinderen die gevoelig zijn voor prikkels en gebrek aan structuur. Opvoeding- en onderwijsproblemen worden vertaald in psychopathologische en orthopedagogische termen door gespecialiseerde professionals die gewend zijn om problemen te diagnosticeren vanuit de eigen discipline. Probleemgedrag dat ontstaat in interactie tussen het kind en de pedagogische omgeving, thuis of op school, kan in een dergelijk klimaat aanleiding geven tot het behandelen van een stoornis (het kind) dan wel van een zorgelijke opvoedsituatie (de ouders). Veranderde omgang met afwijkend gedrag in het onderwijs 2.3 Zorg vanuit professioneel perspectief: de aanbodzijde Verschillende zorgverleners direct toegankelijk In het Nederlandse zorgstelsel zijn verschillende zorgverleners zonder verwijzing direct toegankelijk voor de eerste opvang van meervoudige zorgvragen, zoals de huisarts, fysiotherapeut, eerstelijnspsycholoog, diëtist en verloskundige. Huisartsen ervaren dat een toenemend aantal burgers zelf hun weg weet te vinden naar specialistische zorg voor in hun ogen niet noodzakelijke zorg (RVZ, 2012b). Zorgverleners direct toegankelijk Huisarts centrale vindplaats De huisarts is een centrale vindplaats voor meervoudige problematiek. Vier van de vijf had in de afgelopen drie maanden contact met de huisarts (RVZ, 2012a). Patiënten met een combinatie van lichamelijke, psychische en/of sociale problemen doen twee tot drie keer vaker een beroep op de huisarts dan een gemiddelde huisartspatiënt (RVZ, 2012a). Dit verklaart waarom bij een relatief groot aantal huisartsconsulten, namelijk 25%, psychosociale problematiek als reden is geregistreerd en dat 12-20% van de consulterende patiënten een combinatie van somatische en psychische aandoeningen heeft (RVZ, 2012a; Lamberts et al., 1994). Bij 6% van de consulten gaat het RVZ Regie aan de poort 22

25 om alleen sociale problematiek (RVZ, 2012a). Bij somatische klachten of aandoeningen is bij een kwart sprake van psychosociale achtergrondproblematiek (van den Berg et al., 2004). Veel werknemers kloppen bij werkgerelateerde gezondheidsproblemen aan bij hun huisarts, vaak eerder dan bij de bedrijfsarts (RVZ, 2012c). Veel psychosociale problematiek bij de huisarts Eerstelijnspsycholoog, fysiotherapie, diëtetiek, medisch-specialistische zorg Een meerderheid van de cliënten bij de eerstelijnspsycholoog heeft naast psychische ook sociale problemen zoals problemen in het gezin of op het werk, en een op de tien heeft uitsluitend sociale problemen (RVZ, 2012a). Bij fysiotherapie ontbreken dergelijke gegevens. Bij degenen die een diëtist raadplegen is het aandeel psychosociale problemen niet onevenredig groot. In de medisch-specialistische zorg komt meervoudige problematiek relatief veel voor. Bij 25-50% van de opgenomen patiënten is sprake van lichte tot ernstige psychische problemen (Leentjens, 2006). maar ook bij psycholoog, diëtist en ziekenhuisopnames Gebruik van internet Het internet is een steeds belangrijker bron van informatie en navigatie instrument voor gezondheid en zorg. Het is onzeker of het ook formele zorg vervangt. Het raadplegen van internet lijkt eerder tot meer huisartsbezoek te leiden en tot specifieke zorgvragen dan dat mensen er zelf hun problemen mee oplossen (Brabers et al., 2012a). Het kan zelfs de behandelaanpak frustreren als mensen zonder overleg stoppen met een behandeling na iets over bijwerkingen te hebben gelezen. Internet brengt de poort naar voren Thuisarts.nl Het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) is met thuisarts.nl een voorportaal voor de huisarts begonnen op internet. Thuisarts.nl biedt informatie over de meest voorkomende aandoeningen, over wat de persoon er zelf aan kan doen en wanneer hij naar de huisarts moet. Wie meer informatie wil over wat de specialist kan doen, kan doorklikken naar van tevoren geselecteerde websites van beroepsgroepen. Het belangrijkste doel is niet om de huisarts te ontlasten maar om te zorgen dat mensen op internet vinden wat ze zoeken. Op internet is veel verschillende, soms ook tegenstrijdige informatie te vinden. Mensen die van tevoren goed zijn geïnformeerd kunnen gerichter vragen stellen. De site is ook een RVZ Regie aan de poort 23

26 naslagwerk voor patiënten die na een consult willen nalezen wat er in de spreekkamer is besproken. 2.4 Gescheiden stelsels Bij meervoudige problematiek strekken de hulpvragen zich uit over meerdere levensdomeinen. Voor elk levensdomein is een apart stelsel van gespecialiseerde voorzieningen, met elk hun eigen wettelijk kader, bekostiging, indicatiestelling, werkwijze en professionele competenties. Een beknopt overzicht: Meerdere levensdomeinen = meerdere stelsels a. Jeugd en gezin: Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) voor opvoedondersteuning en jeugdgezondheidszorg (JGZ) onder regie van gemeenten, Bureaus Jeugdzorg en andere jeugdzorgtaken (provincies). De CJG s voeren gemeentelijk jeugdbeleid uit en zijn bedoeld als centrale toegang voor de jeugdzorg en de jeugd-ggz, en als schakelpunt met het onderwijs via het zorg- en adviesteam (ZAT). b. Welzijn: onder meer CJG (deels, zie hierboven), verslavingszorg, schuldhulpverlening, maatschappelijke ondersteuning in het kader van de Wmo zoals thuiszorg, maatschappelijk werk, ouderenadvies en steunpunt mantelzorg (gemeente). Het welzijnsaanbod is doorgaans verregaand gespecialiseerd. Zowel het maatschappelijk werk (gemeente) als ggz-aanbieders (Zvw, Awbz) leveren verslavingszorg. c. Werk en inkomen: de werknemersverzekeringen Ziektewet, WW, arbeidsongeschiktheidswetten en arbeidsreintegratie voor werknemers (uitvoering door UWV), en de WWB voor bijstandsgerechtigden (uitvoering door gemeentelijke sociale dienst). d. Wonen: zelfstandige woningcorporaties beheren het grootste deel van de huurwoningen (Woningwet). Afstemming en regie Bij meervoudige problemen is een goede afstemming tussen de curatieve zorg en andere hulpverlenende instanties nodig. De versnippering van het aanbod maakt echter dat hulpverleners het overzicht verliezen en dat samenwerking uitblijft (RVZ, 2012b). Ook burgers zelf weten niet altijd hun weg te vinden naar het juiste aanbod, ook niet na meerdere keren doorverwijzen (de Groen et al., 2012). De wijze waarop de hulpverlening is georganiseerd is dus bepalend voor de mate waarin RVZ Regie aan de poort 24

27 burgers zelf de regie kunnen voeren over hun problemen of behoefte hebben aan ondersteuning. Daarnaast zijn de eigen problemen en vaardigheden om hiermee om te gaan, en de kwaliteit van de sociale omgeving bepalend voor de behoefte aan ondersteuning (RMO, 2012). Regie ontbreekt bij hulpverleners en patiënten RVZ Regie aan de poort 25

28 3 Knelpuntenanalyse In dit hoofdstuk zullen we nagaan waar de zorg en welzijn onvoldoende aansluiten op een meervoudige hulpbehoefte. Met als uitgangspunt de in 1.1 genoemde functies van de eerstelijnszorg zijn deze aansluitingsproblemen te belichten vanuit drie perspectieven: onbereikte hoogrisico s, de nauwe blik, en het verkeerde bureau. Drie functies = drie perspectieven 3.1 Onbereikte hoogrisico s Onbereikte groepen Ondanks de toegankelijkheid van de eerstelijnszorg bereikt deze een aantal burgers met een meervoudige hulpbehoefte niet goed. Vanuit het perspectief van cliënten bestaan diverse redenen voor het ontbreken van een actieve zorgvraag. Van de andere kant is het zorgaanbod onvoldoende in staat hun problematiek (tijdig) te signaleren of in te grijpen. Tenslotte is ook sprake van het ontbreken van een wettelijk kader. Onbereikte groepen Geen actieve zorgvraag Er zijn diverse motieven voor het ontbreken van een actieve zorgvraag. Schaamte en angst voor stigma, het niet herkennen van signalen en het onderschatten van (psychische) problemen kunnen drempels zijn om hulp te zoeken, zoals bij jongeren of migranten met psychische problemen (Vanheusden et al., 2008; van Beljouw et al., 2010). Ook zijn een gebrekkig sociaal netwerk of negatieve ervaringen in het verleden met hulpverlening niet bevorderlijk (Beljouw et al., 2010; RMO, 2012). Personen met meerdere psychische stoornissen rapporteren vaker een onvervulde zorgbehoefte (De Graaf e.a., 2010). Tenslotte zijn ook de meer dan verwaarloosde of mishandelde kinderen een risicogroep omdat zij voor het zoeken van hulp in een afhankelijke positie verkeren. door factoren aan de vraagzijde Geen tijdige signalering en followup Hoewel positieve ontwikkelingen gaande zijn in de signalering van problemen bij kinderen en jeugdigen door de eigen omgeving of door beroepskrachten en van kindermishandeling op de SEH in het bijzonder, blijven deze nog vaak onopgemerkt. We zien enerzijds dat jeugdigen met lichte problemen in te RVZ Regie aan de poort 26

29 zware trajecten terechtkomen, terwijl jeugdzorg juist bij zwaardere problemen onvoldoende ingrijpt (RVZ, 2012c). Uit dossieronderzoek onder jeugdigen in meervoudige zorgtrajecten blijkt dat het lokale preventieve veld opvallend afwezig is (geweest), zowel in het voortraject na signalering van de problemen als na een afgesloten behandeling. Deze zorgvragen leiden zo noodzakelijkerwijs tot een curatief traject als problemen verergeren en tot een crisissituatie leiden. Soms gebeurt dit herhaaldelijk (B&A groep, 2009). Eerder heeft de RVZ al gewezen op vroegtijdig verlies van redzaamheid bij ouderen doordat de eerstelijnszorg met haar reactieve werkwijze typische ouderdomsproblemen en risico s in de woonsituatie en sociale omgeving te laat opmerkt (RVZ, 2012d). en de aanbodzijde Prikkels en wettelijk kader preventie In eerdere adviezen heeft de RVZ vastgesteld dat preventie om diverse redenen op achterstand staat ondanks dat effectieve mogelijkheden bestaan. Bij verzekeraars bestaan onvoldoende financiële prikkels vanwege het risicovereveningssysteem, mogelijke weglek van rendement, of omdat de schade van niet ingrijpen bij andere partijen terecht komt. Ook beperkt het wettelijk kader van de Zvw het proactief opsporen van risicogroepen door zorgverleners. Preventieve zorg is uitgesloten van verzekerde zorg als geen sprake is van een individuele indicatie. Onvoldoende prikkels voor preventie 3.2 Nauwe blik Het tweede venster richt de blik op de werkelijke problematiek of hulpbehoefte, de vraag achter de vraag, die niet wordt opgemerkt of geadresseerd. In deze paragraaf gaan we in op de achterliggende oorzaken op het niveau van de inrichting van de hulpverlening, de professionele competenties en attitude van de huisarts, en de bekostiging. Nauwe blik merkt onderliggende hulpvraag niet op Verkokerde hulpverlening Vanwege verregaande specialisering en verkokering van de hulpverlening zijn hulpverleners doorgaans gericht op enkelvoudige problemen waarvoor zij verantwoordelijk zijn. Bij de zorgverlening aan ouderen zijn vaak meerdere hulpverleners betrokken vanuit de curatieve zorg, langdurige zorg, gemeen- RVZ Regie aan de poort 27

30 ten, welzijnsorganisaties en woningcorporaties. Deze zijn echter onvoldoende op elkaar afgestemd (KNMG, 2010). Hulpverlening gespecialiseerd en verkokerd Deze praktijk leidt ertoe dat zorgverleners bij de beroepsbevolking voornamelijk gericht zijn op zorg en weinig op arbeidsparticipatie. Arbeidsdeelname is in veel gevallen onderdeel of zelfs de sleutel tot herstel: arbeid als medicijn. Analoog hieraan is bij het UWV en de sociale diensten het uitvragen van meervoudige problematiek bij de intake van werklozen en bijstandsgerechtigden niet standaard (SZW, 2010). In de arbeidsreïntegratie van langdurig vangnetters ZW koopt het UWV nauwelijks interventies in specifiek voor het oplossen van nevenproblematiek, en moedigt zij cliënten zelden aan hier zelf iets aan te doen. Cliënten worden dan ook onvoldoende doorverwezen naar gespecialiseerde hulp (Inspectie Werk en Inkomen, 2010). Ook vindt onvoldoende informatieuitwisseling plaats tussen hulpverleners. In de gezondheidszorg weinig oog voor arbeid In de jeugdhulpverlening leidt deze praktijk er toe dat nauwelijks aandacht is voor gerelateerde ouderproblematiek. In de meeste jeugddossiers met meervoudige zorgvragen is sprake van ouderproblematiek waardoor de problemen (mede) zijn veroorzaakt of in stand zijn gehouden (B&A groep, 2009). Jeugdhulpverlening merkt ouderproblematiek niet op De somatische gezondheidszorg en psychiatrische zorg zijn in Nederland organisatorisch gescheiden. Dit heeft mede van doen met de verschillen in aanpak tussen somatische en psychische ziektebeelden. Inzichten in psychiatrische ziektebeelden zijn doorgaans minder duidelijk, en het ziektebeeld kan de presentatie van klachten door de patiënt mede bepalen. Voor patiënten met zowel somatische als psychische aandoeningen pakt deze waterscheiding echter ongunstig uit. Professionele hulp in verband met diagnostiek en behandeling van complexe psychiatrische ziektebeelden kan slechts na verwijzing door de huisarts naar de specialistische ggz. Somatische en psychische zorg gescheiden georganiseerd Taakopvatting, professionele oriëntatie en diagnostische competenties Een biomedische oriëntatie van zorgverleners kan op gespannen voet staan met persoonsgerichte zorg. De indruk bestaat dat deze oriëntatie bij de huisarts is toegenomen onder invloed van het gebruik van evidence-based behandelrichtlijnen en van klinische indicatoren in het kwaliteitsbeleid (van Dijk et al., RVZ Regie aan de poort 28

31 2012). In elk geval is de taakopvatting van huisartsen sterk versmald ten aanzien van psychosociale problematiek zoals relatieproblemen, opvoedingsvragen of werkgerelateerde problemen (van den Berg et al., 2004). Ouderen klagen dat gesprekken met de dokter vooral gaan over medische onderwerpen en dat er weinig aandacht is voor problemen zoals eenzaamheid (Slager et al., 2010). Taakopvatting huisarts versmald Ook is onvoldoende aandacht voor het bevorderen van zelfmanagement, het betrekken van de sociale omgeving, en het ontwikkelen van gezondheidsvaardigheden. Bij chronische aandoeningen is een actieve rol van de patiënt belangrijk die zijn leefstijl moet aanpassen en moet leren omgaan met de gevolgen. Juist de meest kwetsbare personen zoals 75-plussers, mensen met meerdere ziekten en beperkingen krijgen hierbij de minste ondersteuning (Heijmans et al., 2010). Zelfmanagement en gezondheidsvaardigheden krijgen onvoldoende aandacht Gezondheidsvaardigheden Dit zijn de vaardigheden van individuen om informatie te verkrijgen, te begrijpen, en te gebruiken bij het nemen van gezondheidsgerelateerde beslissingen. Dit gaat verder dan functionele geletterdheid, maar omvat ook de communicatieve, sociale en cognitieve vaardigheden waarop in de zorg een beroep wordt gedaan. Het gaat hier om een ingewikkeld web van vaardigheden die niet altijd samen hoeven te gaan of voorwaardelijk zijn voor adequate zorg. Lage gezondheidsvaardigheden zijn geassocieerd met een slechtere gezondheid (Gezondheidsraad, 2011). Minstens anderhalf miljoen Nederlanders (11%) zijn onvoldoende geletterd om volledig deel te kunnen nemen aan onze maatschappij. Het aantal mensen met lage gezondheidsvaardigheden is naar verwachting nog hoger, maar is tot nu toe onbekend. Gezondheidsvaardigheden Hoewel het gebruik van behandelrichtlijnen en diverse kwaliteitsprogramma s de diagnostiek van psychische aandoeningen hebben verbeterd, onderkent de huisarts deze onvoldoende. Dit gebeurt vooral bij jeugdigen en ouderen (Zwaanswijk, 2005). Onderdiagnostiek bij psychische problemen door de huisarts is het meest onderzocht bij depressie, en is tenminste 21% (Trimbos, 2010). Langdurig zieke personen die een WIAuitkering aanvragen hebben vaak chronische en ernstige psy- RVZ Regie aan de poort 29