HULP EN HOUVAST BIJ PECH ONDERWEG

Transcriptie

1 TWEEDE LEVEN VOOR DE ANWB-PRAATPAAL HULP EN HOUVAST BIJ PECH ONDERWEG

2 DE DEMENTIE HULPLIJN, ALTIJD IN DE BUURT, 24/7 BEREIKBAAR De gele praatpaal, ken je hem nog? Ze staan al sinds 1960 langs de snelweg, voor hulp bij pech onderweg. De jongere generatie automobilisten heeft er ongetwijfeld nog nooit een gebruikt. Dit is immers het tijdperk van de mobiele telefoon. Daarom haalt de ANWB ze dit jaar van de weg. Maar er is een tweede leven voor de praatpaal: voor de oudere generatie, die ze als geen ander herkent en die opnieuw kampt met pech onderweg te voet, misschien met rollater, en meestal zonder mobiele telefoon. Als je dicht bij huis, op weg naar de markt of het winkelcentrum in de war raakt en even de weg kwijt bent, kan die bekende gele paal je helpen. Eén druk op de knop en de stem aan de andere kant stelt je gerust en stuurt hulp. Je hoeft niet meer bang te zijn om alleen de deur uit te gaan. Geen paniek, je komt thuis. De oude praatpalen worden weer waardevolle, vaste herkenningspunten in de openbare ruimte, die de weg wijzen en hulp bieden als dat nodig is.

3 Tweede leven voor de ANWB-praatpaal HULP EN HOUVAST BIJ PECH ONDERWEG VERDWAALANGST Het praatpaalproject van interieurarchitect Anne van Abkoude en social designer Marc Andrews is gericht op mensen met beginnende dementie. De ontwerpers begonnen hun onderzoek met gesprekken met experts en de bewoners en hulpverleners van verzorgingshuis Aafje Meerweide. Ze gingen uit wandelen met meneer Bruin, die één keer per week zelfstandig naar de dagbesteding komt. En ze spraken ook met een veel onzichtbaarder groep: mensen in een vroeg stadium van dementie, die nog niet in beeld zijn van het hulpverleningscircuit. In deze diverse groep vonden zij een gemene deler: de angst om de deur uit te gaan en de weg kwijt te raken. Deze verdwaalangst resulteert in een steeds kleinere leefruimte. Mensen gaan nog maar een heel klein blokje om, houden angstvallig vast aan een strak stramien. De gele praatpaal kan daarin een bevrijdende rol vervullen. Een makkelijk bedienbaar, herkenbaar item in het straatbeeld, dat paniek voorkomt.

4 HOE WERKT HET? De functie van de praatpaal blijft hetzelfde, maar dan voor een andere groep gebruikers. Testen op de dagbesteding wezen uit dat iedereen het konijn nog herkent en weet waar hij voor staat. Om voor de vaak naar beneden kijkende doelgroep duidelijk te maken waar het over gaat, staat op de stoep de tekst: Assistentie nodig?. Een pijl wijst naar de paal, waarop de tekst Druk op de knop te lezen is. Op dat moment wordt verbinding gemaakt met een centrale. Dit kan de centrale van het dichtstbijzijnde zorgcentrum zijn, maar ook van de afdeling welzijn van de gemeente. Een eindje verderop staat de volgende paal alweer: dat gele netwerk geeft houvast tijdens de dagelijkse wandeling.

5 ZICHTBAARHEID IN DE WIJK Zo worden de oude ANWB-praatpalen ge-upcycled tot waardevolle, vaste bakens in de openbare ruimte, die de weg wijzen en hulp bieden als dat nodig is. Bovendien hebben ze in de wijk ook een signaalfunctie. Alleen al door hun aanwezigheid vragen ze aandacht voor mensen met beginnende dementie, die je op straat niet meteen zult herkennen. Buurtbewoners worden zich meer bewust dat er een kwetsbare groep is, die af en toe wel wat steun kan gebruiken. De praatpalen zorgen voor meer openheid, en nemen daarmee weer wat gêne weg. Daardoor gaan mensen makkelijker de straat op, blijven ze actiever en kunnen zij langer thuis blijven wonen.

6 Ik sta elke dag op met de hoop vandaag geen missers te maken. ANNA, 80 jaar woont nog zelfstandig thuis COLOFON Initiatief Anne van Abkoude, en Marc Andrews, In het kader van Open Oproep Dementie in de Openbare Ruimte door het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie en de Gemeente Rotterdam;Project organisatie Muzus. Met dank aan Aafje Meerweide, ANBW, Rijkswaterstaat en Ecoleon Foto s binnenkant (links en midden) Sofie van Greevenbroek De ANWB praatpaal is door Chrétien Gerrits in 1994 ontworpen Website