Agenda: Nr. 18 maart/april 2015 (ed. 2) jaar 4

Transcriptie

1 Nr. 18 maart/april 2015 (ed. 2) jaar 4 Beste knotter, Als je dit leest, zit het winterprogramma er weer op en tot het moment dat er met het zomerwerk begonnen gaat worden, zal gebruikt worden voor o.m. het opruimen van allerlei afval, het ophalen van hout dat nog in het land ligt en natuurlijk met zagen en kloven. Het uitrijden van openhaardhout zal ook niet lang meer op zich laten wachten. Dat het voorjaar er weer aankomt, is ook te lezen op blz. 1 en 2 in de rubriek Aandacht voor.. In de maanden januari en februari was er een flinke opkomst in het veld, terwijl het weer niet altijd even uitnodigend was. In de rubriek Van de werkvloer kun je lezen waar er zoal gewerkt is en dat er 2 nieuwe werkers bij zijn gekomen; blader van blz. 2 naar blz. 5. Onze voorzitter zet een aantal puntjes op de i op blz.6 De Boomstam was wat lastig dit keer; wie zou hem op de schouder nemen? Gelukkig is er een lid gevonden die op geheel eigen wijze deze, toch wel zware klus, op zich heeft genomen. Lees en huiver vanaf blz. 7 tot en met 8. Bijdragen aan t Buitenblad zijn van harte welkom. Artikelen, foto s, interviews enz. enz. Liefst per mail: aartr006@planet.nl Deadline: half mei 2015 Agenda: 22 mei: A.L.V.; uitnodiging volgt 6 juni: viering van t 40-jarig bestaan van onze vereniging met aansluitend de bbq op het terrein van de Buitenplaats; een uitnodiging volgt. In ons werkgebied komt een bodembedekker, waarvan de gele bloemen vooral bij zonnig weer zeer opvallend zijn, veelvuldig voor. Hoewel de plant de bodem hier en daar over grote oppervlakten kan bedekken, zullen we er niet over struikelen, behalve wellicht over de naamgeving Door menigeen wordt dit fraaie vroege-voorjaarsplantje voor boterbloem uitgescholden. Enigszins begrijpelijk, want het speenkruid behoort tot de zelfde familie. Kortom, aandacht voor: Speenkruid ( Ranunculus ficaria ) Familie: Ranunculaceae ( Ranonkelachtigen ) Grootte: 5 25 cm. Stengels liggend of opstijgend. Bladen hart-of niervormig, glanzend, lang gesteeld met knolletjes in de onderste bladoksels. Talrijke goudgele bloemen met vrij smalle kroonbladeren. De plant bloeit- feb/mrt het rijkst als het weer in april een paar weken aan de koude kant blijft. Meestal komen de vruchtjes niet tot ontwikkeling. In plaats daarvan worden aan het eind van de bloeitijd in de oksels van de bladscheden ronde knolletjes gevormd, die als voortplantingsorganen dienen. Ze worden voornamelijk door het water of door grondverzet verspreid. Al in de voorzomer sterft de plant bovengronds af. Speenkruid groeit gewoonlijk in grote pollen. Het bloeiende speenkruid is bekend als een van de algemeenste en opvallendste voorboden van de nieuwe lente. Het speenkruid groeit op beschaduwde of grazige plaatsen op vochtige, voedselrijke grond. In graslanden vooral weilanden bepaalde het speenkruid vroeger meer dan tegenwoordig het beeld. Uit de 19 e eeuw zijn er meldingen dat geen plant algemener in de weiden groeide dan deze. Met de dotterbloem is het speenkruid het enige lid van de ranonkelfamilie, dat wel gegeten wordt. Jonge planten zijn rijk aan vit. C en dienden als middel tegen scheurbuik, wat ook in de officiële Duitse naam (Scharbockskraut) tot uiting komt. In de loop van de lente neem het gehalte aan giftige stoffen toe, zodat consumptie dan af te raden is. 1

2 In de volksgeneeskunde stampt behandeling van huidkloven en opwekkende en wondhelende Een vloeibaar extract van de tegen aambeien. De naam heeft betrekking op t uiterlijk van een deel van de wortels ; deze zijn knotsvormig opgezwollen en dienen als reserveorganen. men de bladeren fijn ter puisten, vanwege het prikkelwerking. bladeren kan worden ingenomen Bronnen: Nederlandse oecologische flora deel 1 - Weeda, Westra e.a. De plant in de geneeskunde F. Bianchini e.a. Plantengids B. Ursing Wikipedia - beeldmateriaal Van de werkvloer Het spits in het nieuwe jaar werd bij Van de Arend aan de Reyerscop op 2 januari afgebeten. Het was een behoorlijk eind lopen naar het geriefbosje achter in het land. Mede dankzij het mooie weer was het voor de 10 aanwezigen bepaald geen straf om de zaag ter hand te nemen. Op de oude ril werd het snoeihout gedeponeerd, een klein deel van het bruikbare hout werd afgevoerd. Van de zomer moet het restant opgehaald worden. Achter het fort Tienhoven ligt een zompig elzenbroekbosje; in december waren we er al om een 14-tal knotwilgen langs het fietspad te knotten. Op zaterdag 3 januari waren er maar 5 leden, die in miezerig weer een flink aantal elzen op hun stoof teugzetten. Helaas bleek een week later het gezaagde hout ( zo n 2 kuub ) ontvreemd te zijn. elzenbroekbosje Het bosje van Robertson in de Bethunepolder is bij veel leden bekend van het afhooiwerk in augustus in eerdere jaren. Nu moest een 4-tal uitdijende bosjes flink teruggezet worden; ook stonden 13 knotpopulieren te wachten op Sjaak, Charlotte, Henk, Krijn, Theo en Jan ( de T.) fort Tienhoven knotpopulieren Op donderdag 8 januari werd daarmee begonnen, maar zo rond het middaguur gaven de acht aanwezigen er vanwege het slechte weer de brui aan. Gelukkig was het de dag er na beter: winderig, maar droog. Van de 13 werkers hield alleen Krijn het niet helemaal droog. Daar was op gerekend; tegenwoordig ligt er minimaal één droge set kleding klaar voor het geval dat.. het bosje van Robertson Lunch onder zeil in één van de bosjes. Foto: Hans van Aartrijk Het reguliere werkprogramma moest op zaterdag 10 januari noodzakelijkerwijs ( verwachting: windkracht 8! ) afgelast worden. Toch hield een drietal zich bezig met het klein zagen van beukenhout op de Bp. Staatsbosbeheer had voor de werkzaamheden op het fort Tienhoven in de week van 15 t/m 17 januari voor een ponton gezorgd. Het was nog even lastig om die tegen de wind in naar de overkant te krijgen. Foto: Ad van Nuenen 2

3 Bij werkzaam tot prima weer werd een 30-tal wilgen geknot en het snoeihout ervan in een groot diep gat gegooid. Tevens werden een paar eiken en een meidoorn gefatsoeneerd. Er werd nog een poging gedaan om de overvloedige braambegroeiing tegen te gaan, maar dat schoot niet echt op. Zelfs een machine van SBB gaf het op een gegeven moment op.ter afronding werd door een paar leden nog afgehooid. Een leuke locatie om te werken en dat bleek ook wel uit het aantal leden dat deze week kwam werken, nl. 31! met een touwtje ging de overtocht vele malen sneller.. Foto: Jan Kleymans foto: Jan Kleymans De donderdag 22 januari werd besteed aan het afronden van het werk op en nabij het fort Tienhoven. Eén oudere heer, die hier vaak wandelt, gaf luidkeels blijk van zijn afkeuring. Enige uitleg was aan hem duidelijk niet besteed; gelukkig lieten de acht zich daardoor niet uit het veld slaan en wisten toch nog zo n 2½ kuub els af te voeren. Blijkbaar had het werken in een wilgengriend in 2014 bij een flink aantal leden voor een goede herinnering gezorgd, want op vrijdag de 23e staken maar liefst zestien enthousiastelingen de handen in de handschoenen. De griend nabij de eendenkooi van Haarzuilens lag er fraai bij met een dun ijslaagje. Krijn had een week eerder al een nieuweling meegebracht: Martin. Tussen de middag was er lekkere soep, die vakkundig werd opgewarmd. Met zoveel mensen verliep het snoeien van de wilgen in een rap tempo; dat zag ook Tim Kreetz, de boswachter van Natuurmonumenten,, die even poolshoogte kwam nemen. Het snoeihout werd op grote bundels gelegd. Op zaterdag 24 januari meldde Koos om 7.45 uur op Utrecht C.S. dat er voorlopig geen treinen en bussen meer reden; dus dat was opnieuw een verloren werkdag.. Martin, welkom bij de club! foto s:hans van Aartrijk De weersvooruitzichten voor donderdag 29 januari waren ook niet om over naar huis te schrijven: natte sneeuw, hagel, veel wind. Bbrrrr. Besloten werd een zeil naar Queekhoven mee te nemen, om in ieder geval enigszins beschut te kunnen eten en drinken. Koos en Nico kweten zich van deze logistieke taak; de zes anderen gingen alvast esdoorns afzetten. Groepjes essenhakhout waren gemarkeerd om van hun dikke takken ontlast te worden. Snoeihout werd op de oude ril van zo n 6 jaar geleden gelegd en de stammetjes werden naar de noordkant van het perceel gebracht om later uitgereden te kunnen worden. De volgende dag zag Queekhoven er sprookjesachtig uit. Dat had een groot aantal leden ook al bedacht: maar liefst 28 voetafdrukken markeerden het pad naar het door de sneeuwlast ingestorte onderkomen. Na enige jammerklachten werd het werk van de vorige dag voortgezet. Lange Hans bond de strijd aan met een forse knotwilg in een naburig perceel. Al met al werd er deze dag zeker 10 kuub es en esdoorn door het bos gesjouwd. Bij menig knotter hing de tong dan ook op de natte laars. Foto: Hans van Aartrijk 3

4 Eerder in het seizoen waren er twee zeer zware wilgen aan de Reinaldaweg in Linschoten van hun loodzware kronen verlost. Het snoeihout werd op de laatste dag van januari verbrand. Het riet uit Bijleveld werd voor een groot deel verbrand Foto: Jan Kleymans Voor een zaterdag was een bezetting van acht tevens voldoende om in het Schansbos nog het een en ander aan essenhakhoutbeheer te doen. Danny gooit de laatste wilgetakjes op het vuur; de grote wilgetakken houden het dak van de vervallen schuur op zijn plaats. Alex, Roger en Koos bekijken een gevonden ei. Foto s: Jan Kleymans Op donderdag 5 februari werd de werkploeg in tweeën gedeeld. Vijf personen gingen naar de Bijleveld om daar zo veel als mogelijk riet te maaien; zes anderen togen naar het Dijkgraafpad nabij de Kievit om daar berken af te zetten. Het snoeihout werd direct verbrand en de bruikbare stammetjes afgevoerd. Aangezien meer dan de helft van het rietveld in Bijleveld behoorlijk onder water stond, was de maaiclub aangewezen op het maaien van de hoger gelegen delen. Na een uurtje gaf de maaimachine het op; een paar bouten waren verdwenen. Sjaak en Jan maakten het karwei met bosmaaiers af. Later op de dag kreeg de Mercedes de aanhanger met maaimachine niet uit de natte grond van de Bijleveld. Zelfs met 9 mk lukte het niet en werd de aanhanger achtergelaten. De volgende dag lukte het op de weer hardbevroren ondergrond vrij gemakkelijk. Twee Hansen, waaronder een nieuwe uit Houten ( Hans van Zijl ) gingen het restant van het gemaaide riet verbranden, terwijl een dozijn knotters zich vermaakten op het terrein van de Kievit. Het bosje bij de plassen zag er aan het eind van de dag totaal anders uit; snoeihout werd verbrand en ca 3 kuub hout werd afgevoerd naar de Buitenplaats. Dries, Henk en Ad in actie op het terrein van de Kievit. Foto:Jan Kleymans Hans poseert voor Hans ( geen selfie ) Op zaterdag 7 februari werden enkele puntjes op de i van de Kievit gezet en werd er begonnen op het eiland naast de kade tegenover de Statenhof. Jan de zager Grimbergen gaf na lange tijd weer acte de presence. De acht leden konden met veel loopwerk nog 1 kuub els afvoeren. In het bosje van Robertson waren we al een tijdje niet meer geweest. Het werk stond al eerder gepland, maar door het zeer slechte weer werd dat afgeblazen. Met 9 man was het nog flink aanpoten om op de 12e de knotpopulieren ( knotten) en de vier bosjes ( flink terugzetten ) af te krijgen. Zie ook het kaartje op blz. 2! Bij terugkomst op de Bp bleek de nieuwe maaimachine geleverd te zijn; uiteraard moest die even geshowd worden. Over de naamgeving zal nog gebrainstormd worden, mede omdat namens de Vrienden van het Maximapark een forse donatie voor de aanschaf binnengekomen was. Vrienden, hartelijk dank!! Foto: Jan Kleymans 4

5 Bij zonnig weer werkten we op vrijdag de dertiende op de Kievitkade tegenover de Statenhof. Op de smalle werkplek van zo n 3 bij 50 meter werkten acht eilanders. De rest, zeven man, hield zich bezig met het versjouwen van het bruikbare hout. Een paar leden zal die dag toch wel een aantal kilometertjes met hout op de schouders en hier en daar een blaar onder de voeten hebben afgelegd. De niet geringe hoeveelheid snoeihout werd provisorisch rillerig neergelegd. Bij goed weer zal er nog gebrand moeten worden. De brandplek is in ieder geval al op de kade gerealiseerd. In het winterseizoen hebben we 6 dagen gewerkt in het Gagelbos bij de Kooidijk nabij Tienhoven. De hoop dat we ook dit seizoen daar flink aan de slag konden, werd al eerder die week de drassige bodem ingeslagen. Het aantal gemerkte elzen, dat weg moest, was van die aard dat we er 2 dagen voor nodig hadden. Op zaterdag 14 en op donderdag 19 februari werd er resp. met 10 en 9 mensen gewerkt. Ook hier werden forse afstanden afgelegd; maar liefst 13 kuub els werd uitgedragen. In het veld ligt nog zo n 2½ kuub els; later in het seizoen zullen we dat bij voldoende harde ondergrond afvoeren. werken op de m² vereist enige aanpassing. hier wordt niets meer gejat in ieder geval nu ook tijd voor een praatje Deze drie foto s zijn gemaakt door Jan Kleymans Queekhoven was weer op vrijdag de 20e aan de beurt. Veel regen deze dag; het pad werd steeds moeilijker begaanbaar. Ook nu werd er essenhakhout afgezet, evenals grote esdoorns. Een omgewaaide wilg werd uit een sloot verwijderd. Het perceel met essenhakhout is nu vrijwel afgerond ; er zal dit seizoen alleen nog naar esdoorns en enkele (zware) elzenstoven gekeken worden. Ondanks het barre weer waren er elf leden present. Hulde! De daarop volgende zaterdag gaf een nauwelijks beter weerbeeld: guur, hagelbuien, klapje onweer. Gelukkig duurden de afrondende werkzaamheden op het eiland tegenover de Statenhof niet al te lang. Er werd nog een zevental berken omgezaagd, het bruikbare hout eruit gelopen en zo n 6 kuub afgevoerd naar de Bp. Na de lunch konden de zeven natte deelnemers elkaar goed weekend toewensen. In de laatste werkweek van februari werd op de donderdag met 7 man en een scholier gewerkt op de Vitenskade. Sjaak had op deze dag het hout dat hij via het Leu eerder die week in N gein had geoogst naar de Buitenplaats gebracht. Dank, Sjaak! Op vrijdag de 27e telde Queekhoven 14 werkers, waaronder 2 scholieren. Het verwijderen van zaailing-esdoorns, het omzagen van enkele grote esdoorns en het terugzetten van een paar elzen op de stoof was het werk van deze dag met prima weer. En wie zagen wij sinds lange tijd weer op de zaterdag? Jawel, Piet uit Waddinxveen. Piet werd direct weer in het diepe gegooid, want om op de werkplek van de Vitenskade te komen, moest er eerst een behoorlijk eind gelopen worden. De vijf andere knotters konden constateren, dat Piet het werken met de zaag en tang nog niet verleerd was. Een vreemde manier om een ladder op te klimmen? Nee. Sjaak probeert hier op een creatieve manier een zware vastzittende tak, die dwars over de sloot ligt, van een touw te voorzien. Daarna kon met vereende krachten de dwarsligger op de wal worden getrokken. Foto: Hans van Aartrijk 5

6 Hier volgt een aantal belangrijke mededelingen voor de leden Jubileumdag Op zaterdag 6 juni viert de Vereniging haar 40-jarig bestaan. Een voorbereidingsgroep, bestaande uit Charlotte Robben, Truusje van der Linden, Tabe Tietema, Reint Klein Beekman en Dries Willems, is druk bezig een programma voor die dag samen te stellen. We nodigen al onze relaties uit op deze dag en laten hen in woord en beeld zien wat we met 40 jaar landschapsbeheer bereikt hebben. Deze dag is ook uitdrukkelijk bedoeld voor de leden zelf. DRINGEND VERZOEK AAN ALLE LEDEN DUS OM DEZE DAG VRIJ TE HOUDEN! Binnenkort kun je een uitnodiging voor de jubileumdag verwachten. Aansluitend op de jubileumdag houden we onze jaarlijkse BBQ. Die van eind augustus komt dus te vervallen. De gebruikelijke voorjaarsexcursie schuiven we ook door, misschien naar september. Het houthok op het buitenterrein We vragen niet om toestemming, maar om vergiffenis zullen de enthousiaste bouwers van het houthok gedacht hebben, toen zij daar bij slecht weer het houthok in elkaar gezet hebben. Hoewel we als bestuur eigen initiatieven van leden zeker toejuichen, hebben we wel even achter onze oren gekrabd, toen dat ding er stond. Was dat wel nodig vroegen we ons af? En had dat niet eerst gemeld moeten worden? Wat dat eerste betreft: noodzakelijk vindt het bestuur het hok niet. Als gezaagd en gekloofd hout op tijd verkocht wordt, hoeft het geen winter buiten te liggen. Vóór de winter verkopen dus, en daar goed over communiceren. Het bouwsel is een gezichtsbepalend, niet tijdelijk element op de binnenplaats, dus hadden de bouwers er beter aan gedaan eerst het plan voor te leggen aan het bestuur, dan hadden we een afweging kunnen maken. Moet dat ding dus weg? Nou nee, nu het er eenmaal staat, gedogen we het. Foto:Jan Kleymans Buitenterrein geen dumpplaats We hebben al vaker gemerkt dat leden met de beste bedoelingen allerlei privé-spullen dumpen op het buitenterrein. Zo willen we heel graag weten wie de cementen GOLFPLATEN op het terrein heeft gelegd. Aanvankelijk dachten we dat er asbest in zat, dat lijkt gelukkig niet zo te zijn. Maar het moet wel worden opgeruimd. Wil de veroorzaker van dit probleem zich melden bij Ad van Nuenen? We hebben binnen het bestuur de afspraak gemaakt dat Ad als Werkplaatsmeester ook het beheer van het buitenterrein op zich neemt. Het buitenterrein is een belangrijk visitekaartje, dus dat willen we ordelijk houden. Wil je iets achterlaten of ondernemen op het buitenterrein, neem dan eerst contact met hem op. Behalve achtergelaten wordt er ook wel eens wat ongevraagd meegenomen: de accuboormachine is spoorloos verdwenen. Wie oh wie voelt zich aangesproken? Graag met spoed terugbezorgen. Algemene Leden Vergadering op 22 mei De jaarlijkse ALV is op 22 mei a.s. op de Buitenplaats. Voor het eerst proberen we een jaarverslag aan de hand van foto s aan de leden voor te leggen. Agenda en bijbehorende stukken zullen we per post versturen. Zet in je agenda. Vrachtwagen De speurtocht naar een andere vrachtwagen, het liefst op benzine, is nog in volle gang. Nog geen witte rook dus, wel vieze uitlaatgassen. Coördinator houtverkoop Ruud Blokhuijs heeft deze functie tijdelijk waargenomen na het vertrek van Phil Ras. Hij heeft inmiddels zo n goed klantensysteem opgebouwd en doet dit werk zo zorgvuldig, dat het bestuur Ruud gevraagd heeft deze functie permanent te vervullen. Ruud kan dit doen naast zijn werk als secretaris, die functies bijten elkaar niet. In het verlengde hiervan hebben we binnnen het bestuur de al langer bestaande situatie bekrachtigd, dat Daan van der Elst het administratieve beheer van het gebouw en Hans van der Zwet de praktische uitvoering doet. Foto: Jan Kleymans 6

7 Hulp voor de penningmeester Nico van de Heuvel heeft zich bereid verklaard Daan van der Elst te helpen bij het zoeken naar een toegankelijk en eenvoudig boekhoudsysteem. Zo n systeem vergemakkelijkt de overdraagbaarheid in geval van nood. Dank daarvoor, Nico! Dries Willems, Voorzitter Vacature Er komt een moment, dat er in een editie van het Buitenblad geen rubriek De Boomstam zal voorkomen. Om de simpele reden, dat er op dat tijdstip geen leden meer zijn, die al hun bijdrage hebben geleverd. Men kan zich ook voorstellen, dat er leden zijn, die het erg lastig vinden om het een en ander aan het papier toe te vertrouwen. En dat het best interessant kan zijn om hun beweegredenen te weten te komen. Wellicht is een tussenpersoon in deze materie een oplossing.. Kortom: wie wil als interviewer deze taak op zich nemen? en daar is ie dan:het fraaie info-bord foto: Ad van Nuenen Natuurlijk kunnen ook andere onderwerpen aan bod komen. Een vraaggesprek met bijvoorbeeld een terreinbeheerder, een rentmeester, een boer e.d. behoren uitdrukkelijk tot de mogelijkheden.. Inlichtingen: Hans van Aartrijk In de rubriek De Boomstam wordt een (aspirant)lid uitgenodigd te verhalen wat de beweegredenen zijn een deel van de vrije tijd in te zetten voor het landschapsbeheer.. In deze nieuwsbrief verhaalt Sjaak Coehorst In de vorige aflevering van t Buitenblad ( nr.17 ) gaf onze werkplaatsbeheerder Ad van Nuenen te kennen het boomstammetje te willen doorgeven aan Frans Compeer, de man die hem wist te enthousiastmeren voor ons werk voor natuur en ( cultuurhistorisch ) landschap. Het stammetje bleef echter liggen wegens welgegund verblijf in het buitenland van Frans en meisje Mieke. Graag raap ik de boomstam nu op. Deels lag het in de lijn van t ( soort vrijwilligers ) werk dat ik sinds 1997 twee dagen in de week al verrichtte bij Landschaps Beheer Utrecht ( t huidige Landschap Erfgoed Utrecht ) en waar ik in 1982 ( toen vier dagen in de week ) al had leren werken. Deels speelde ook t toeval mee, want toen onze ploeg west van LBU-voorman Martin v.d. Tas bij kwam springen in een klus langs het spoor richting Woerden, bleken we laarzen en spades hard nodig te hebben om in het onder water gelopen natuurgebied jonge elzenboompjes ( jaarlingen ) met kluit en al te verwijderen. 7

8 Hier kwam ik een hartgrondig mopperende Reint Klein Beekman tegen en compagnon Frans, van wiens kop ik al een foto had zien staan in een krantenartikel over het werk van landschapsbeheer Vleuten- De Meern. Ook heeft Frans voor een buurtgenote van mij geregeld dat we een aantal wilgenslieten konden komen halen op het dak van haar mooie, lelijke eend voor haar woonboot aan de Billitonkade. Van het schamele vlechtwerk dat hier het resultaat van was, heeft ze later nog een foto gestuurd. We zagen hoe iemand een knoekert van een wilgenboom aan het slopen was langs een brede sloot op het boerenerf en kregen ter afsluiting een drankje van een glunderende Arie (!) bij de daar aanwezige keet. Bij dat elsjes trekken uit wat achterbleef als een soort maanlandschap, maar dan soaky wet ( zoek t op Jan! ), was mijn eerste gedachte een bootje te mogen gebruiken, maar dat zat er dus niet in. Een al of niet-alkoholisch ( toch al taboe bij LEU ) drankje na afloop zat er niet in en toen we wilden vertrekken, bleken mijn laarzen al meegenomen te zijn ( vermoedelijk door een om zijn ijver bekend staande Hans van der Zwet ( lange Hans)). Dus ik bellen naar Frans en die vertelde, dat als ik zaterdagochtend voor half negen bij de (toenmalige) opslagboerderij Roodnoot bij Lage Weide me zou melden, de laarzen daar wel klaar zouden staan. Op de boerderij, die ook gebruikt wordt door theatervolk en dierverzorgers, trof ik voornoemde Hans, die samen met Jan Grimbergen met de wagen met gereedschap op het punt stond de poort uit te rijden naar de werkplek en die me vroegen in te treden in het roemruchte landschapsbeheer Vleuten-De Meern. Hans kende ik nog van zijn aanstekelijke enthousiasme voor de.waar zijn m n laarzen? zaak, toen hij bij het LEU met volle kracht zich op het werk Foto: Hans van Aartrijk stortte bij het wilgen- en fruitbomen snoeien, tot hij afhaakte wegens hun omstreden methode om soorten als Amerikaanse vogelkers en esdoorn te bestrijden met round-up-gif ( vraag Jan Kleymans voor info ). Met Jan Grimbergen samen was ik naar de cursus kettingzagen geweest, dwz. bijna niet, omdat hij in de auto van mijn buren zat te wachten ipv in die van mij, toen ik wilde vertrekken en ik m nergens bespeurde. Op die cursus de praktijk was in Huizen (NH) leerden we het spectaculaire werken met lieren om schuin over het water hangende elzen strak te trekken, er vervolgens de velsnede aan de kant van het water in te zagen, die op te vullen met een velhevel om pas daarna de valkerf aan de voorkant te maken en de boom door de breuklijst te trekken dmv lierkracht. Na afloop nog een stevige Grimbergen gedronken in een onder de naam Ledig Erf bekend staande kroeg. A Sjaak met de instapcursus kippen seksen..? onder de hooiberg van de Kievit Foto: Jan Kleymans Nadien heb ik via en bekostigd door het LEU nog verschillende cursussen, excursies en voordrachten mogen meemaken. Zo had je boombeoordeling ( vitaliteit ), klimtechniek, veiligheidsharnas bij het knotten, gereedschapsonderhoud, bosmaaien, hoogstamfruitsnoeien, hovenieren ( Wellant Houten ), watergidscursus ( IVN ), en de zgn. opfriscursussen met nuttige tips. Kicken was het begeleid klimmen door boomverzorger Wolter Kok in de hoge iepen op fort Lunetten III, waarbij je uitlopend op een tak met aan weerszijden een klimlijn takken snoeide met een trekzaagje. daarna het zelfde verhaal, maar dan met behulp van een hoogwerker met ene Arjan aan de knoppen. Tot zover Sjaak; om onze lezers van het Buitenblad bij te laten komen en het een en ander te laten bezinken, zal Sjaak in de mei/juni editie verder verhalen. - wordt vervolgd - 8

9 9

10 10

11 11