Nr.24 maart/april 2016 (ed.2) jaar 5

Transcriptie

1 Nr.24 maart/april 2016 (ed.2) jaar 5 Beste knotter, Het winterseizoen zit erop en er zijn 66 dagen gewerkt. Door weersomstandigheden kon niet alles gedaan worden. Hopelijk volgend jaar beter!! Drie dagen vielen door het slechte weer uit, deels gecompenseerd door 1 extra werkdag ( een woensdag ). Er is behoorlijk wat hout naar de Buitenplaats gebracht, hetgeen betekent dat het zaag-en kloofseizoen als tussenwerk op het zomerprogramma weer is aangebroken. Wat dit nummer betreft: ringslangen zijn schitterende dieren en daar mogen we wel meer over weten. Lees van blz. tot en met blz. 2 over dit fraaie reptiel. het wordt wat lastig leden te vinden die in de rubriek De Boomstam het een en ander kwijt willen. Het is weer gelukt: onze Henk stelt zich voor op blz. 3. niet alles gaat even gemakkelijk. Lees en huiver wat de rubriek Buitendien je weer voorschotelt. Heb je geen behoefte, sla dan blz. 4 maar over.. er is weer hard gewerkt, de afgelopen twee maanden. Was je erbij, dan kun je een en ander teruglezen, was je er niet bij dan kun je nagaan wat je gemist hebt. Vanaf blz. 5 tot bovenaan blz. 9.. Dries sluit af met de rubriek Binnenste buiten met wat nieuwtjes. Toch goed om op de hoogte te blijven. bijdragen aan t Buitenblad zijn nog steeds van harte welkom: artikelen, foto s,interviews,enz.enz. Liefst per mail: aartr006@planet.nl Deadline: half mei ALV: 22 april op de Buitenplaats; uitnodiging volgt. Voorjaarsexcursie: Zaterdag 22 mei Als hobby had ik zo n 45 jaar geleden het houden van reptielen en dan met name hagedissen. Vooral gordelstaarten waren favoriet. Om ze in leven te houden, moest je wel levend voer hebben. Die kweekte ik dan meestal zelf. Af en toe ontsnapte zo n snelle rakker als het terrarium schoongemaakt moest worden. Vaak lukte het wel na een inspannende jacht het dier weer bij de staart te pakken. Voorzichtig, want die kan hij/ zij loslaten. Maar soms was ik het spoor bijster. En dan gebeurde t wel eens dat visite luid gillend uit t toilet kwam. Daar was ik wel blij mee: opsporing verzocht was niet langer nodig. In de natuur ben ik nog steeds alert op reptielen en dan vooral slangen. Groot was dan ook mijn vreugde dat we vorig jaar aan de Kooidijk (Westbroek) een slapende ringslang wisten te verrassen. Afgelopen periode hebben we gewerkt nabij het fort Ruigenhoek; een uitstekende locatie voor ringslangen. Omdat we er nog een paar jaar zullen werken, nu aandacht voor de ringslang ( Natrix natrix ) familie: Natricidae De ringslang heeft een groot verspreidingsgebied in Europa. Hij is ongevaarlijk en niet giftig voor de mens; hij is schuw en bijt zelden. De ringslang kan een lengte bereiken van meer dan een meter. Zijn naam dankt hij aan de gele vlekken aan weerszijden van de hals, net achter de kop, die soms samenvloeien en dan doen denken aan een ring. De volwassen slang voedt zich hoofdzakelijk met amfibieën. De vele naar achteren gerichte tandjes dienen om de kleine prooi vast te houden. De slang heeft wel degelijk giftanden en een zwak gif. Maar ze zitten achter in de bek en zijn klein. Het gif heeft een werking die voornamelijk de spijsvertering ondersteunt. Net als alle andere slangen oriënteert de ringslang zich voornamelijk op de reuk;door de tong regelmatig uit de bek te steken, worden geurdeeltjes opgenomen, die naar het orgaan van Jacobson worden geleid. Dat ligt in het verhemelte. Tom met ringslang 1

2 De habitat van de ringslang moet aan een aantal eisen voldoen. Ringslangen hebben vaak een gebied waar ze overwinteren, vooral onder takkenbossen en braamstruiken in oude konijnenholen op zandige hellingen. Soms worden oude ijskelders of zelfs kelders van woningen gebruikt. Ze hebben rustige plekjes nodig waar ze kunnen zonnen. Te veel ruigte en bomen ontnemen de slang deze belangrijke behoefte, maar in een te open terrein zijn ze erg kwetsbaar voor predatoren. In het algemeen zijn verhoogde terreinen bij water, bijvoorbeeld dijken en spoorbanen met struwelen, een geschikt habitat. In de maanden juni en juli gaan de vrouwtjes op zoek naar een geschikte plek om de eieren af te zetten. Hopen organisch materiaal waar broei in optreedt zijn zeer geschikt. De eieren worden door broei van het organisch materiaal uitgebroed. De ringslang is een gespierde, snelle slang die zich relatief snel kan verplaatsen op het land en een zeer goede zwemmer is en uitstekend kan duiken. Meestal zwemt de slang echter met de kop net boven water. De slang is dagactief en jaagt voornamelijk langs de oevers van het water op kikkers en salamanders. eieren van de ringslang Vijanden van de ringslang zijn onder andere roofvogels en zoogdieren als egels de bunzing. Deze laatste vreten de slang aan, de roofvogels en ooievaars plukken de slang van de grond. De belangrijkste vijand is de mens, door de habitatvernietiging, ook het achteruitgaan van prooidieren (kikkers) in aantal en verspreidingsgebied drijft de ringslang terug. ringslang afgekloven door een buizerd Bij bedreiging wordt een stinkende vloeistof afgescheiden door klieren bij de anus en soms laat de slang zijn ontlasting lopen of braakt zijn half verteerde prooi uit. Bij verstoring of bedreiging houdt de ringslang zich vaak dood (schijndood), het is een echte specialist die verschillende trucjes kent om zijn aanvaller te doen denken dat de slang al een tijdje dood is. Het dier rolt zich op de rug en toont de kwetsbare buikzijde, iets wat levende slangen normaal nooit zouden doen. Het lichaam verslapt en de slang blijft roerloos liggen en spert de bek open, waarbij de tong naar buiten wordt gestoken. De pupillen draaien naar onder en uit de bek komt soms een beetje bloed.uit de klieren bij de anus wordt een verschrikkelijk stinkende vloeistof afgescheiden die ruikt naar een combinatie van knoflook en mest en doet denken aan verregaande verrotting; de stof is zeer moeilijk te verwijderen. Het lichaam van de slang lijkt volledig te verslappen en de slang lijkt niet meer te reageren op bijvoorbeeld aanraking. In werkelijkheid is de ringslang in deze toestand juist zeer alert; zodra de vijand verdwenen is, komt de slang tot leven en vlucht naar een schuilplaats en als de slang in het water wordt gegooid, zwemt het dier direct weg. Het leefgebied van de ringslang wordt steeds kleiner. In Nederland en België is de ringslang een zeldzame soort, die op de rode lijst staat. De Flora- en faunawet verbiedt de slangen te verstoren, te vangen of te doden. Bedreigingen voor de ringslang zijn intensivering van de landbouw, verdroging van de habitat, het verdwijnen van broeihopen, versnippering van het leefgebied en het wegverkeer. Natuurbeheerders leggen in gebieden waar de ringslang gezien wordt vaak broeihopen aan om de voortplanting te bevorderen. De hopen bestaan uit allerhande organisch materiaal zoals bladeren, stro, paardenmest en takken. De broei, die ontstaat zorgt ervoor dat de temperatuur zal oplopen tot minimaal 28 graden, geschikt voor het uitbroeden van de eieren. Het formaat van een hoop is twee tot drie meter bij een hoogte van 70 centimeter. Broeihopen worden in maart aangelegd op een zonnige plek niet ver van water. Bron: Wikipedia Grzimek, deel Reptielen ringslang die zich dood houdt 2

3 In de rubriek De Boomstam wordt een (aspirant)lid uitgenodigd te verhalen wat de beweegredenen zijn een deel van de vrije tijd in te zetten voor het landschapsbeheer.. In deze Nieuwsbrief verhaalt Henk van Neerrijnen Wat is het toch heerlijk om buiten te zijn. Hans heeft mij verschillende keren gevraagd om als aspirant lid mijzelf te introduceren bij de andere leden van Landschapsbeheer Vleuten-De Meern Foto: Hans van Aartrijk via de boomstam (is introductie eigenlijk wel nodig??), Nou ik dus aan de slag, maar ik zeg er wel bij dat het een boomstammetje zal worden, omdat ik eigenlijk beter met de zaag ben dan met de pen!! het meegeleverde boomstammetje Hier dan een beetje informatie over mijzelf. Sinds enkele jaren ben ik gepensioneerd en gestopt met mijn horecawerk. Ik ben getrouwd met Trudy en wij hebben 1 zoon en 2 kleinkinderen. Op dit moment woont hij met zijn gezin in Amerika in Connecticut en wij bezoeken ze regelmatig. Connecticut is een mooi natuurrijk gedeelte van de U.S.A. en onze zoon laat ons altijd de prachtige boomrijke omgeving zien. Hij kent namelijk alle mooie plekjes. Ik heb mijn hele leven een klik gehad met het buiten zijn. Als jochie was ik veel bij mijn oma in Vleuten. Mijn jeugd was buiten spelen, beesten verzorgen, vissen en ravotten door het weiland. Maar zoals dat eigenlijk bij iedereen gaat, heb je tijdens je werkzame leven weinig of geen tijd om je jeugd idealen voort te zetten. Daarom was ik enthousiast toen Theo Wolters mij vroeg met hem mee te gaan om te gaan knotten. De groep mensen waarmee ik vrijdags op pad ga, is een hechte club die goed met elkaar kunnen werken en na afloop van de werkdag hoort daar een pilsje bij en een beetje nakletsen. Knotten is een fijne bezigheid, maar ik heb ook een hele leuke hobby en dat is sleutelen aan mijn oldtimers om ze op de weg te houden en mooie ritjes te rijden met de MG-Club en dat zijn meestal ritjes door het Groene Hart met als resultaat: genieten!!! Groeten, Henk Foto s:henk Buitendien In de rubriek Buitendien kun je allerlei wetenswaardigheden betreffende werk(gebied), nieuws over natuur beleid) enz. enz. lezen. De ene keer heeft het een positieve lading, de andere keer een wat minder positieve. Het is in ieder geval bedoeld om je op de hoogte te houden.. In deze nieuwsbrief de ontwikkelingen in de gemeente Woerden wat betreft het (niet) verlenen van brandvergunningen. 3

4 Leden van de vereniging, die al heel lang meelopen, weten dat er vroeger meer snoeihout verbrand werd dan in de laatste jaren gebruikelijk is. Dat heeft een geschiedenis.. Aanvankelijk was het toenmalige ministerie van VROM in 2005 voornemens om een absoluut stookverbod op te nemen in de Wet Milieubeheer, zonder een ontheffingsmogelijkheid van gemeentebesturen. Dit had als consequentie, dat ook snoeiafval vrijkomend bij natuur- en landschapsbeheer en afvalhout van fruitboomkwekers niet meer verbrand mocht worden, maar als GFT-afval aangeboden zou moeten worden. Een meerderheid van de Tweede kamer was zich gelukkig ervan bewust, dat hierdoor de bereidheid voor particuliere natuur-en landschapsbeheer onder druk zou komen te staan. Dat heeft geleid tot aanpassing van de Wet Milieubeheer, waarin uitdrukkelijk een ontheffingsmogelijkheid is opgenomen. Door ontheffing te verlenen voor het verbranden van materiaal uit kleine natuur- en landschapselementen blijven de beheerskosten laag en worden eigenaren door de gemeente ondersteund om de waardevolle elementen in stand te houden. De vereniging heeft vorig jaar in oktober een ontheffing voor het stookverbod voor de locatie Veldwijk 10 te Woerden (11 knotbomen) ingediend bij de desbetreffende gemeente. Omdat de ontheffing maar niet kwam [ van de gemeenten Utrecht en Montfoort hadden we de ontheffingen binnen de wettelijke termijn binnen], is er door onze secretaris actie ondernomen om te achterhalen wat de reden daar van was. Om dit artikel niet te lang te maken: midden januari 2016 kwam een afwijzing tot ontheffing bij de secretaris binnen. knotvuur bij Ebskamp, gemeente Woerden, [ een overschrijding van 5 weken van de wettelijke maximale 8 weken, die er voor de behandeling staan; dit terzijde ] Wellicht te begrijpen, daar de gemeente Woerden een en ander heeft uitbesteed aan het bureau Omgevingsdienst regio Utrecht (ODRU). Hoe meer schijven, hoe langer een en ander duurt Een telefonisch onderhoud met één van de ambtenaren daar leerde mij dat beslissingen vanuit de bureaustoel worden genomen, zonder de situatie ter plekke in ogenschouw te nemen. Een conceptbrief ( opgesteld met de bedoeling die later naar de ontheffingsinstantie en de verantwoordelijk wethouder te sturen ) met relevante gegevens betreffende de brandlocatie gericht aan een lager echelon leek aanvankelijk doel te treffen. Bijna met kerende post werd toegezegd toch tot een ontheffing te kunnen besluiten. Ik moet eerlijk toegeven dat ik wel een tevreden gevoel had. Wie schetst mijn verbazing dat er nauwelijks een week later weer op dit besluit wordt terug gekomen. Zonder een duidelijke motivering overigens! Wel met de toezegging dat er na half maart een gesprek moet komen hoe in de toekomst met deze materie om te gaan knotvuur bij Vlooswijk, gemeente Montfoort, Vast staat wel dat we momenteel, afgezien van de twee houtkades op elf locaties in het Woerdense werken. En dat van die 11 locaties er 8 met knotbomen ( met snoeihout voor verbranding ) er nauwelijks ééntje is, die aan de voorwaarden van de ODRU voldoet. Alternatief is (mogelijk) versnipperen door de boer, ophalen door de gemeente van het snoeihout. Denk eens aan de kostenplaatjes.. Het is niet helemaal uit te sluiten dat in de nabije toekomst ons werkgebied in de gemeente Woerden marginaal wordt, afgezien dan van de twee houtkades. En dat een bestand van 260 à 270 knotbomen aan hun lot worden overgelaten We wachten een uitnodiging van de gemeente Woerden af. Met mijn eerdere ervaringen ben ik wat sceptisch geworden. Hans van Aartrijk - wordt vervolgd!? - 4

5 Van de werkvloer De dag na nieuwjaarsdag gebruikten acht leden om uit te buiken in de zompige contreien van Vinkeveen. In druilerig weer werd het project Beentjes afgerond en de laatste zware essen-stoven werden nagelopen. Gedurende de vijf dagen dat daar gewerkt is, zijn er 32 essen met zwaar hout op hun stoof teruggezet, evenals drie elzen. Verder zijn er 6 knotwilgen en 1 knot-populier geknot. Twee wilgen zijn voor het grootste deel uit het water gehaald, met dank aan Hans van Zijl en Sjaak. In eerdere jaren werd de Natuurwerkdag op de Geertjeshoeve in Haarzuilens gehouden. Gelet op het zware hout van de wilgen en dat er een aantal bomen vrij dicht langs de weg stonden, was al in september besloten later in het seizoen deze wilgen te knotten. Op de Natuurwerkdag zijn er altijd kinderen aanwezig en gezien de risico s was de Geertjeshoeve dit jaar geen geschikte locatie. Op 7 januari was het dan zover. Twaalf werkers begonnen aan de wilgen met de zwaarste takken. De weersvooruitzichten waren slecht, doch tot uur bleef het droog. Toen werd er gestopt, omdat er zware regenwolken uit het zuidwesten kwamen aansnellen. Gelukkig was het de volgende dag mooi weer en konden zelfs 15 aanwezigen geteld worden, die de handen in de werkhandschoenen staken. Op de zaterdag werd er vooral gewerkt aan de bomenrij langs de weg. Bijzonder was wel dat lange Hans op nieuwjaarsdag nog hout had afgevoerd van de Utrechtse heuvelrug en van een buurman aan de Hof ter Weydeweg. Totaal ging het hier om zo n 6 kuub hard hout. vallend zwaar hout Ook de eigenaar van de Geertjeshoeve, Rick, hielp deze dagen mee. Bepaald niet bang klom hij rap in zeer hoge ladder om de top van een wilg eruit te zagen. Totaal werden er in deze week zo n 38 mensen geteld die op een of andere manier actief bezig waren. Achttien wilgen met over het algemeen zeer zwaar hout werden geknot. Snoeihout werd wederom verbrand. Zo n 12 kuub aan wilgenstammen werd naar de Buitenplaats afgevoerd. even werkoverleg Foto: Hans van Aartrijk Rick kan de boom in Foto: Hans van Aartrijk wilg raakt het water Van de gemeente Woerden is er een nieuw contract tot eind 2019 om de kade nabij de Kievit in Harmelen te onderhouden. Overigens onderhoudt de vereniging al sinds jaar en dag deze fraaie kade. Op donderdag 14 januari stond deze kade op de website als werkprogramma. Echter, door het slechte weer werd er later op die dag begonnen. Desondanks waren er toch 10 leden naar de kade gekomen om te knotten. Het waren vooral wilgen en wat elzenstoven, die aan de beurt waren. Ook werd wat aan essenhakhoutbeheer gedaan. Het werk werd de volgende dag voortgezet met één persoon meer. Het snoeihout kon over het algemeen gemakkelijk verwerkt worden. Op één plaats moest er een 4-tal palen de grond in geramd worden om het snoeihout niet op het ( wandel )pad te doen belanden. Het bruikbare (openhaard) hout vergde wel wat meters loopwerk, want de afvoer vond plaats aan het eind van de kade. 5

6 Schuurs aan de Harmelerwaard is een oud werkadres, dat we vaak op een zaterdag aandoen. Zaterdag 16 januari was het dan weer zover. Gelukkig was de keet meegekomen, zodat de acht aanwezigen tijdens de wat fellere buien met natte sneeuw even konden schuilen. De wilgen langs het laantje worden om de paar jaar gesnoeid. De takken, die er dus van afkomen, zijn dun en rond uur zat het werk er op. Het snoeihout wordt later door de eigenaar zelf versnipperd. Lange Hans in de mist De Kievitkade was op donderdag 21 januari weer aan de beurt. Men kon die dag elkaar nauwelijks zien door de mist, maar tijdens de koffie- en lunchpauzes bleken er tien aan het werk te zijn. Aan het eind van die dag waren er over een afstand van een paar honderd meter 37 wilgen, 8 elzen en 18 essen geknot en een vlier opgesnoeid. Geen werk van één dag, maar wel drie dagen! In Queekhoven zijn we al een tijdje niet meer geweest. Traditiegetrouw werkten we er vaak eind januari. Vrijdag 22 januari togen maar liefst 14 gemotiveerden naar Breukelen om via de Scheendijk het zeer natte bos te betreden. Evenals in het vorige winterseizoen werden er op verscheidene plaatsen esdoorns afgezet, aan essenhakhoutbeheer gedaan en hier en daar elzen en wilgen geknot. Opvallend was de verdere achteruitgang van het essenhakhout. De essenstoven, die een jaar of zes geleden waren gezaagd, bleken nu bedekt te zijn met een tapijt van mossen en zwammen. Weliswaar een fraai gezicht, maar wel jammer van de essen Om éénvormigheid in het bos te vermijden door een enorme opslag van esdoorntjes, werden ook nu weer zo veel als mogelijk esdoorntjes weggeknipt en gezaagd. Om de zieke en dode essen te vervangen zal later weer bosplantsoen aangeplant worden. Zaterdags en de daaropvolgende donderdag 28 januari werd het Sjaak velt een esdoorn werk voortgezet. snoeihout werd op rillen neergelegd en het hout dat gebruikt kan worden als haardhout op diverse plaatsen aan de westkant van het bos. Later in het seizoen kan bij droge, harde grond het gezaagde hout weer opgehaald worden. Op diverse plaatsen in Q. is de zeer zeldzame rode bekerzwam gesignaleerd. Hoewel deze paddenstoel zeer zeldzaam is, komt het hier in grote aantallen voor. Het groeit vooral op dode essentakjes. Foto: Hans van Aartrijk Lunchpauze.. Heel lang geleden, in de jaren 80, heeft de vereniging al eens nabij het fort Ruigenhoek gewerkt. Vorig seizoen hebben we gewerkt bij fort Tienhoven en dat is SBB goed bevallen. In augustus kwam het verzoek om bij het fort Ruigenhoek wat zwaarder geboomte af te zetten. Met ingang van dit seizoen kunnen we gefaseerd ( 3 jaar ) een elzensingel met wat berk en (kruip) wilg ten noorden van het fort uitdunnen. Doel is het nabijgelegen schraalgrasland meer zonlicht te geven. een deel van de elzensingel met rechts het schraalgrasland foto: Hans van Aartrijk 6

7 De zeer sterke wind deerde de tien werkers op vrijdag de 29e niet echt, vooral omdat de meesten in de luwte van de bomen konden werken. Een deel van het zware elzenhout werd direct voor afvoer naar de Mercedes gebracht. Het snoeihout werd zo neer gelegd dat SBB later in het seizoen een en ander makkelijk kan oppakken om te versnipperen. De fijne motregen zorgde er voor, dat het toch al drassige terrein langzamerhand in een modderiger substantie veranderde. Op vrijdag 5 februari was het voor de verandering heel redelijk weer en zestien (!) leden waren deze dag weer actief op de elzensingel nabij het De laatste zaterdag van de maand werd er niet gewerkt vanwege de abominabele weersverwachting. Hetzelfde gold voor de eerste donderdag van februari: een aanhoudende regen dwong de club thuis bij moeder de vrouw te blijven. fort Ruigenhoek. Omdat dit de laatste werkdag op deze locatie zou zijn, werd zo veel als mogelijk bruikbaar hout afgevoerd of naar voren gelopen, zodat het later gemakkelijker opgehaald kan worden. Ruim honderd meter van de elzensingel is nu gedaan; volgend seizoen komen we er weer terug. ruige afvoer door 16 personen.. In de Binnenhof van het Maxima-park werden in de maanden februari en maart zo n stuks bosplantsoen geplant, o.a. door de Vrienden van het Maxima-park, omwonenden, belangstellenden. Op zaterdag 6 februari waren 5 leden van onze vereniging met spade present om een handje te helpen. Het stukje terrein waar zo n 1000 boompjes de grond in gingen, was grotendeels voorzien van vette blauwe klei. Die grondsoort zorgde er voor dat de energie betrekkelijk snel uit de lijven vloeide en om uur besloot men elkaar verder een prettig weekend toe te wensen. Wegens het uitblijven van een vorstperiode dreigde er een aantal werkdagen ongevuld te blijven, maar wat rondmailen leverde gelukkig weer voldoende werk op. Eén van die werkplekken was het zgn. kraaienbos van Natuurmonumenten. Een paar jaar geleden hebben we daar een strook langs een sloot afgezet. Nu was het de bedoeling vooral de bramenbegroeiing met wat boompjes langs het fietspad van de Parkweg te verwijderen. s Zomers hebben fietsers last van de bramen. Met bosmaaiers,zaagjes en harken gingen 13 mannen op donderdag de 11e over zo n 180 meter langs het fietspad 3 meter begroeiing weghalen. Dat ging erg crescendo en tot verbazing van de werkvoorbereider kon de keet al om uur richting de Buitenplaats. langs het fietspad. De twee daarop volgende dagen werd er in Queekhoven verder gewerkt aan het essenhakhout. Met resp. 12 en 6 werkers werd er gezaagd en gesjouwd. Er ligt nu zo n 22 kuub hout, dat later in het seizoen via buurman Zadelhoff opgehaald moet worden. Toen er gewerkt werd aan de elzensingel nabij het fort Ruigenhoek kwam Bert van Dijk van SBB met het verzoek ook te werken op een aantal legakkers in de Molenpolder ( zie kader ). genietend van de zon, even overleg op een legakker foto: Hans van Aartrijk Een 7-tal uitverkorenen liep op woensdag 17 feb. met twee medewerkers van SBB mee om te horen en te zien, wat zoal de bedoeling was. Omdat we er toch al waren en het mooi, zonnig weer was, werd er maar direct een werkdag van gemaakt. In de Molenpolder helpt onze vereniging SBB met het afzetten van de randen van de moerasbossen, die de legakkers steeds meer dreigen te overwoekeren. En dat zorgt er voor dat SBB steeds moeilijker kan maaien. Die moerasbossen bestaan vooral uit kruipwilg, zwarte els en verder wat berk, lijsterbes en vuilboom. Het vrijgekomen snoeihout wordt door SBB versnipperd. Het dikkere elzenhout wordt door de vereniging meegenomen om later als haardhout verkocht te worden. Ook helpt de vereniging om meer schraalgrasland te verwezenlijken. Daartoe wordt een deel van een elzenbroekbos van 90 bij 30 meter afgezet. Later zal SBB de resten van de bomen verwijderen en een laag grond afgraven. De vrijgekomen open ruimte vormt dan één geheel met een aangrenzend schraalgrasland. 7

8 Een bijzonder fraai natuurgebied, echter niet geheel zonder gevaren. Want er waren tijdens de vijf gewerkte dagen zo n zestal natte broeken. De eerste was Jan de tolk, die luidkeels in het Russisch zijn natte broek verwenste. Gelukkig waren er wel droge sokken voorradig. een doorkijkje vanaf een legakker Foto: Hans van der Zwet Jan op de catwalk toestel Jan Gedurende de eerste vier dagen werd er in de buurt van één en dezelfde legakker gewerkt. Totaal werd er over zo n 800 meter vooral kruipwilg afgezet. Daarnaast konden ook de kettingzagers aan de bak met de dikkere stammen kruipwilg en een flink aantal forse elzen. Het was een behoorlijk eind lopen met het bruikbare hout door een hier en daar zompig terrein naar de Mercedes. Lange Hans zal op deze dagen een fors aantal kilometers gemaakt hebben. Zeker zes kuub els ging in deze dagen richting Buitenplaats. Op de laatste werkdag, donderdag 25 februari, werden tien passagiers door twee SBB ers met behulp van een ponton naar een legakker gevaren. Gezamenlijk werd ook hier kruipwilg en els gezaagd. Het was erg aardig van de mannen van SBB dat de drie kuub els, die er gezaagd werd, op de ponton werd geladen en richting Mercedes gevaren. Totaal hebben we hier met vijftig leden bijna 200 uur gebuffeld. Er is grote kans dat we in een volgend winterseizoen hier zullen werken. Foto s : Hans van der Zwet Op vrijdag 26 februari lagen 475 stuks bosplantsoen in het weiland bij de Scheendijk in Breukelen klaar om in verschillende percelen van Queekhoven geplant te worden. Twaalf man toog met spade en resp. fladderiep, haagbeuk, vogelkers en veldesdoorn aan het werk. In tegenstelling tot sommige delen van de Binnenhof in het Maximapark was de grond hier een stuk toegeeflijker, zodat eerder dan voorzien de klus geklaard was. Er is geplant in verschillende percelen waar eerder in het seizoen gezaagd is. Gelukkig konden er nog andere spieren belast worden met het wegdragen van gezaagd essenhout. Frans legt uit en Tom plant. Foto: Hans van der Zwet De laatste zaterdag van de maand was bestemd voor Achthoven oost 9, waar de familie Huiden woont. In het verleden hebben we daar een geriefbosje en een aantal wilgen onderhouden. In 2008 waren we daar voor het laatst. Helaas kon er om financiële redenen daarna niet meer aan onderhoud gedaan worden. Nu blijkt er toch licht aan het eind van de tunnel te zijn en kan er weer de handen uit de mouwen gestoken worden. Tussen 2008 en nu konden de wilgen behoorlijk dikke takken ontwikkelen en heeft het geriefbosje behoorlijk achterstallig onderhoud. Met acht werkers was het nog een hele klus om vier wilgen te doen en het snoeihout elders neer te leggen ( er was geen brandvergunning ). 8

9 Zoon Frits zou voor een brandvergunning zorgen, zodat later in het seizoen een en ander verbrand kan worden. Alex heeft de eerste knotwilg bijna kaal. Het geriefbosje zoals het eruit zag na het onderhoud in Foto genomen op Hans van Aartrijk Binnenste buiten Geen spectaculaire berichten vanuit het bestuur deze keer. Zoals iedereen kan zien zit de lichtstraat op het dak, en de eerste reacties zijn positief: mooi, licht, waardevermeerdering voor het gebouw. En nu maar hopen dat het regent tijdens de barbecue, dan bewijst het dak zijn waarde! We hebben een probleem met de gemeente Woerden, die ons geen brandvergunning af wil geven voor Veldwijk. Hans van Aartrijk is daar heel druk mee geweest om duidelijk te maken dat op deze plek geen alternatief is voor branden. In het voorjaar volgt hier een gesprek over, ook over de moeizame communicatie met deze gemeente. Foto: Hans van Aartrijk Ter voorbereiding van de ALV van 22 april hebben we naar de begroting van 2016 gekeken. De financiële situatie van de Vereniging ziet er gezond uit. We kunnen dit jaar een tweede maaimachine aanschaffen (de oude moest voortdurend naar de reparateur); voor volgend jaar gaan we uitzien naar een nieuwe kloof- en zaagmachine. Over machines gesproken: Eric, een handige buurman van Ad en Truusje, is bereid gevonden om de gereedschappen en machines te onderhouden, dit ter verlichting van het werk van Ad van Nuenen. Ruud werkt hem in. Binnenkort krijgt ieder lid een korte notitie Veilig, prettig en slim werken, ook in Veilig werken blijft een voortdurend aandachtspunt binnen de Vereniging. Dus graag je aandacht hiervoor. De regels zullen ook in de keet komen te hangen. Eric test een kettingzaag Na een proefperiode hebben we besloten om onze frequentie van vergaderen terug te brengen naar een keer in de zes weken: voldoende om voortgang in de besluitvorming te houden, en meer tijd over voor andere zaken. Een bijkomend effect is dat de vergaderingen eerder dan op de geplande tijd afgelopen zijn! Dries Willems voorzitter 9

10 10