Nr. 35 jan/feb (ed.1) jaar 7

Transcriptie

1 Nr. 35 jan/feb (ed.1) jaar 7 Beste knotter, Een nieuw jaar, een nieuw Buitenblad! we knotten veel wilgen; op blz.1 3 kun je meer te weten komen over de schietwilg (met een bijdrage van Nico ). er is weer hard gewerkt in november en december; wat er zoal gedaan is, valt te lezen vanaf blz.3 t/m 8. een foto-impressie van nieuwe aanwinsten tref je aan op blz. 8. onze voorzitter Dries hield in Blaucapel op de nieuwjaarsbrunch een toespraak; je kunt het teruglezen op blz. 9 t/m 11. op blz. 11 ook een uitnodiging van het I.V.N. voor een rondwandeling door de Buitenhof. een verslag van Ad van Nuenen van de nieuwjaarsbijeenkomst op Blaucapel vind je op blz. 12. Hoewel er meerdere soorten bomen geknot kunnen worden, denkt menigeen bij het woord toch aan wilgen. De schietwilg wordt met de kraakwilg en de katwilg gebruikt als knotwilg. In ons werkgebied hebben wij meestal te maken met de schietwilg. Daarom in dit Buitenblad aandacht voor de schietwilg ( Salix alba ) Familie: Salicaceae De schietwilg groeit bij ongestoorde ontwikkeling uit tot een hoge boom met een vrij smalle, peervormige, gesloten kroon en een stam die tamelijk hoog in de kroon doorloopt. Als boom kan hij een eeuw oud worden en heeft hij een gegroefde schors. Hij kan tot 30 m hoog worden. We vinden schietwilgen langs wegen, sloten, in weilanden op vochtige, vruchtbare grond; ook veel in moerasbossen en grienden. bijdragen aan t Buitenblad zijn meer dan welkom: artikelen, foto s enz. enz. Liefst per mail; artikelen graag in een wordbestand! mailadres: aartr006@planet.nl Deadline: half maart 2018 Agenda: De schietwilg vormt gemakkelijk bastaarden met de kraakwilg. Reyerscop december 2006 De twijgen zijn geel tot rood. De bladeren zijn van onder meer of minder dicht zijdeachtig behaard, van boven kaal tot zijdeachtig behaard. In het midden zijn ze het breedst en vier of meer keer zo lang als breed. donderdag 15 maart op de Buitenplaats uur uur : herdenking Reint met onder meer vertegenwoordigers van gemeenten, natuurorganisaties enz. Een uitnodiging voor leden volgt! Bekend van de wilg zijn de zogenaamde katjes. Deze verschijnen bij de schietwilg tegelijk met de bladeren. De schietwilg is tweehuizig, d.w.z. de katjes bestaan of alleen uit mannelijke bloemen of alleen uit vrouwelijke. De bloeitijd is april mei. 1

2 Wilgen hebben een voedselrijke schors, waarop veel soorten mossen en korstmossen voorkomen. Eén van de bekendste insekten, die op wilgen leven is de wilgehoutrups. Ze is opvallend groot ( zo n 8 cm ), vrijwel kaal, tamelijk plat en vleeskleurig. Gedurende 2 of 3 jaar maakt ze lange gangen, aanvankelijk in de bast, later in het hout. De aanwezigheid van de rups is al op afstand te merken door de onaangename, azijnachtige geur, die zij verspreidt. Romeinen waardeerden deze rups als een delicatesse. ( zoals Obélix al zei rare jongens, die Romeinen..) Wanneer de rups volwassen is, spint ze een stevige cocon, waarin afgebeten stukjes hout worden verwerkt. De wilgehoutvlinder is een plompe, grauwgekleurde, grote mot (ruim 8 cm ). Overdag zit hij doodstil tegen een stam; hij leeft in vrijstaande bomen met een forse stam. Talrijke nachtvlinders en uiltjes zijn voor hun voedsel op de wilgenfamilie aangewezen. Ook hebben wilgen grote betekenis als drachtplant voor bijen, want de meeste wilgensoorten bloeien in een jaargetijde, waarin nauwelijks andere planten in bloei staan. In de bast van de wilg zit salicylzuur, een grondstof voor aspirine. Omdat de plant salicine en looizuur bevat, heeft deze een koortswerende, pijnstillende en zuiverende werking. Het hout van de schietwilg is licht, zacht, niet sterk, maar wel elastisch en gemakkelijk te bewerken. Klompen van wilgenhout zijn aanmerkelijk duurzamer dan die van populierenhout. Een bepaalde schietwilgvariëteit wordt gebruikt voor de aanmaak van cricketbats. Ook kan er touw worden gemaakt van de bast. Ziekte. Watermerkziekte is moeilijk te bestrijden. Het hart van de takken wordt zwart en het omgevende hout kleurt aan de lucht bruin. Op de grens van levend en dood hout vormen zich veel waterloten. Knotwilg. Op de bovenkant van geknotte wilgen blijft vaak water staan, zodat het hout gaat rotten en de boom hol wordt. Vogels zorgen met hun uitwerpselen voor bekalking, die het vermolmingsproces versnelt. Allerlei planten vinden in deze voedselrijke, humeuze omgeving een geschikt kiemingsmilieu, zoals ruw beemdgras, gewone hennepnetel, vogelmuur, bitterzoet, eikvaren, lijsterbes en vlier. Uit ervaring weten we dat ook eenden gebruik maken van wilgen om daar in de knot eieren te leggen. En ruim de helft van de in Nederland voorkomende steenuiltjes broedt in knotwilgen! weetjes. In de Lepelaarplassen bij Almere staat een schietwilg met een stambreedte van 3,75 meter. Een grote wilg drinkt en verdampt wel tot 1600 liter per dag. volgens een inventarisatie komen op de Vitenskade de boswilg, de grauwe wilg, de kraakwilg en de schietwilg voor. verder kennen we de kruipwilg ( Bijleveld ) en de amandelwilg ( Schansbos ) Hans van Zijl haalt nog wat takken van een schietwilg; de pijl geeft een jonge lijsterbes aan 2

3 Bronnen: Het bomenboek H. Johnson Ecologische flora deel 1 Weeda, Westra e.a. Beeldmateriaal: Wikipedia Paring door waterwilgen Nico v.d. Heuvel mailde onderstaande tekst door die aardig aansluit. Peter Wohlleben is tegenwoordig boswachter in de Duitse Pfalz. Er zijn mannelijke en vrouwelijke waterwilgen die zich daardoor automatisch nooit met zichzelf en alleen met vreemde bomen kunnen voortplanten. Maar wilgen zijn geen echte bosbomen. Ze verspreiden zich op pioniersstandplaatsen, dus overal waar nog geen bos staat. Omdat op zulke plekken hele massa s bloeiende kruiden en struiken groeien, die bijen aantrekken, vertrouwen ook wilgen op insecten voor hun bestuiving. Maar nu rijst er een probleem: de bijen moeten eerst naar de mannelijke wilgen vliegen om daar het stuifmeel mee te nemen en dat dan weer terugbrengen naar de vrouwelijke bomen. Omgekeerd zou er immers geen bevruchting tot stand komen. Hoe doe je dat als boom als beide geslachten tegelijk moeten bloeien? Wetenschappers hebben ontdekt dat alle wilgen voor dat doel een lokgeur afscheiden die de bijen aantrekt. Zijn de dieren eenmaal in het doelgebied aangekomen, dan moet het uiterlijk het verder in orde brengen. Voor dat doel spannen de mannelijke wilgen zich heel erg in met hun katjes, die ze felgeel laten stralen! Dat trekt in eerste instantie de aandacht van de bijen. Als de insecten hun eerste suikermaaltje hebben genuttigd, veranderen ze van richting en bezoeken ze de onopvallende groene bloesems van de vrouwelijke bomen. Inteelt is dan nog mogelijk. Om dat deels te voorkomen spelen de wind en de bijen een even belangrijke rol. Want beide overbruggen grote afstanden en zorgen er op die manier voor dat in elk geval een deel van de bomen stuifmeel van heel verre verwanten krijgt, waardoor de plaatselijke genenpool telkens weer wordt ververst. Alleen volkomen geïsoleerde bestanden van zeldzame boomsoorten, waar slechts een paar exemplaren van bij elkaar staan, kunnen hun verscheidenheid verliezen, waardoor ze kwetsbaarder worden en na een paar eeuwen ten slotte geheel verdwijnen. Uit: Het verborgen leven van bomen van Peter Wohlleben Van de werkvloer. Op vrijdag 2 november werd voor de laatste keer dit jaar O.S.M. in Maarssen bezocht. Bij goed weer konden 8 man en een vrouw hun hart ophalen aan els, es, iep en wilg. Vooral de zeer omvangrijke els gaf veel werk. Ruud wist de gigant keurig tussen paaltjes en betonnen behuizing van een waterpomp neer te leggen. Marlies nam de kettingzaag weer eens in handen. Ook Tom, Sjaak en Ad gaven af en toe flink gas, zodat het sportterrein van O.S. M. op een crossveldje leek. Na afloop kon er weer zo n 5 kuub aan hardhout op de Buitenplaats bijgelegd worden. Met 5 man wordt de els uitgekleed Aangezien er op de zaterdag de landelijke Natuurwerkdag zou worden gehouden, werd er op vrijdag 3 november voorwerk verricht bij Oostrom aan de Thematerweg. Tom hield zich bezig met het snoeien van pruimenbomen, terwijl Frans geassisteerd door long tall H., Krijn en nieuweling Cees van Breukelen met Rucker het gevecht aanging met een wilg, die horizontaal in een sloot was beland. Cees is door Krijn warm gemaakt voor het edele knotwerk. Welkom, Cees, we hopen dat je nog lang in het landschap zult kunnen werken. 3

4 Zaterdag was er dan de Natuurwerkdag. Vijftien mensen van de vereniging en ruim 20 gasten hielden zich bezig met zagen en slepen. Ook werden er 12 beschermde wilgenslieten tussen de knotwilgen bijgeplant. Een uitgebreid verslag van deze geslaagde dag kun je lezen in het Buitenblad nr. 34. Foto: Hans van Aartrijk Het werk kwam op de Natuurwerkdag niet helemaal af. Er moesten nog wat token en een paar dikke takken worden weggezaagd. Op donderdag 9 november werd dus eerst Oostrom bezocht. Na zo n anderhalf uur lag al het snoeihout op het vuur. Alex beklom de laatste wilgen; Frans bleef achter om alles netjes op te leveren. De rest, acht man, trok naar de fraaie locatie aan de Ockhuizerweg, naar Huizinga om daar de wilgen te knotten. De laatste takken gaan op het vuur; de drone wordt langzaam geroosterd. Bij de start van het werk bij Huizinga was het nog droog. Foto: Jan Keymans Na eerst kennis te hebben gemaakt met het schrikdraad, twee paarden en een pony, beklom men de wilgen, die een aangename dikte qua takken bezaten. Weldra brandde ook daar het vuur. Zo aangenaam het weer op deze donderdag was, met nieuweling Dolf ( kennis van Krijn ), zo smerig waren de condities op de vrijdag. Zeer veel wind met buiige motregen. Omgerekend evenredig was het aantal werkers: 13!! Naast de ruim 20 knotwilgen en een enkele knotpopulier werd er ook nog gewerkt aan overhangend hout ( veldesdoorn en vlier ). Dat overhangende hout was vooral op een eiland te vinden, dat via een zeer gladde plank te bereiken was. Onze eigen metalen plank gaf uitkomst! Snoeihout werd daar op een oude ril gelegd. Zaterdags werd de klus afgerond met de laatste knotwilgen; daarnaast werd er nog een paar erg dikke takken van een populier en een es weggezaagd. Mevrouw Huizinga trakteerde de natte negen na afloop in de keuken op lekkere soep. Charlotte kan vrijdags de boom in 4

5 Omdat er op de donderdagen veelal de meeste kettingzagers op komen dagen, werd op donderdag 16 november golfclub De Haar als werklocatie gekozen. Bij miezerig, grijs weer werd begonnen met het verwijderen van opslag van vooral esdoorn, iep en es. Na verloop van tijd liep het aantal aanwezigen op tot elf. Sommigen hadden na wat omzwervingen in het park eindelijk het geluid van de kettingzaag in het oor gekregen. Aan het eind van de werkdag was over zo n 150 meter het dunne hout verwijderd en op bossen neergelegd, zodat het later kan worden versnipperd. Ook werden twee zeer grote esdoorns omgelegd. Het bruikbare hout, zo n 6 à 7 kuub aan iep, esdoorn en eik ( van een zware afgebroken tak ) werd diezelfde dag nog afgevoerd naar de Buitenplaats. Het Waterschap had aan de beheerder van de wilgengriend en het essenhakhoutperceel Queekhoven aangegeven, dat men last had van de begroeiing naast de wetering tussen de twee bovengenoemde percelen. Vervolgens kwam er een verzoek van die beheerder aan ons om hier zo snel als mogelijk werk van te maken ( lees: dus opruimen ). Met de beheerder werd de afspraak gemaakt om op vrijdag 17 november samen de situatie te bekijken. Eénstemmig oordeel: valt allemaal best mee. Omdat de vereniging er toch was, werd al het plantaardig materiaal verwijderd. Rond half twaalf zag het er weer keurig uit. Paul uit Maarssen was er op deze dag voor het eerst bij. De beheerder had ook aangegeven weer plannen te hebben om in het essenhakhoutperceel opnieuw te herplanten. Daar er dus voldoende tijd over was, werd er in perceel 5 ( voor de ingewijden ) een aantal zieke en dode essen opgeruimd. Het nog bruikbare hout, zo n anderhalve kuub, werd op stapel gelegd. Later in het seizoen, waarschijnlijk in januari, zullen we in het zelfde perceel aangetast essenhout, evenals esdoorns, wegzagen om ruimte te maken voor de nieuwe aanplant, Zaterdag 18 november was de Oosterspoorbaan in Utrecht aan de beurt. Het project, waarvan onze Dries de voortrekker is en waarvan een uitgebreid verslag, gemaakt door Martin, terug te vinden is in het Buitenblad nr. 34. De knotbomen met het meest achterstallige onderhoud in dit winterseizoen zijn te vinden naast de Ockhuizerweg nr 20 in Haarzuilens. Naast knotwilgen ook knotpopulieren verspreid over een groot oppervlak. In augustus was dit terrein, gebruikt door Oostveen redelijk te belopen, nu in november, na de vele regenval, al snel een modderige, zuigende massa met veel hoef -gaten. Karakteristiek voor deze dag, donderdag 23 november: veel mensen ( 15! ), s morgens redelijk weer, na elven af en toe felle buien zo n 7 bomen geknot ( nog wel wat token ) en zo n 2 kuub zwaar hout afgevoerd. Het vuur was nauwelijks door de harde wind aan te krijgen; een kartonnen doos met daarin een aanmaakblokje en wat dunne takjes was de oplossing. Aan het eind van de eerste werkdag bij het eerste vuur Foto : Jan Kleymans Het werk bij de wetering zit er op Foto: Hans van Aartrijk Tiny H. op weg om een 2e vuur aan te leggen. Foto : Jan Kleymans Vrijdags was het weer veel beter; weinig wind en nauwelijks regen. Echter maar de helft aan werkers en geen kettingzagers in de boom. Wel werd er een 2e vuur aangelegd; dat was noodzakelijk gezien de grote afstanden met zware takken door een olympisch zwaar parcours. Ondanks het gemis aan hoogwerkende kettingzagers werd er wel degelijk produktie gemaakt. Boer Oostveen kwam af en toe kijken en gaf aan dat de zware stammen maar te laten liggen. Hij zou bij vorst het hout er wel uit rijden. Fijns! 5

6 Zaterdags waren er twee ploegen aan het werk: een veldploeg en een bezorgploeg, die twee houtritten verzorgde. Een verslagje van long tall H. gaf aan dat aan het eind van deze werkdag alle zaag- en sleepwerk gedaan was en dat er op de volgende donderdag alleen nog maar gebrand hoefde te worden, zodat tiny H. voor deze dag ook een nieuwe werkplek zou moeten verzorgen. Maar de dagelijkse praktijk achterhaalde deze planning al op woensdag 29 november: Alex en long tall H. brandden op deze dag alle dunnere snoeihout op een 3e vuur weg. Na het middaguur was men klaar. Op zaterdag was er na afloop een biertje bij het 2e vuur Op de zogenaamde Vitenskade zijn we al lang niet meer geweest. Tijd dus om daar weer eens een kijkje te gaan nemen. Op de laatste dag van november werd de keet via de Blindeweg ( langs het pompstation ) halverwege het betonpad evenwijdig aan de kade neergezet. Maar liefst elf man waren present om in koud weer overhangend hout, els, es en wilg kort te zagen. In de rest van deze week werd verder op deze kade gewerkt. Voor de statistiek: het weer: koud, mistig, druilerig, totale lengte waarop gewerkt werd: 350 meter aantal personen: 24 afgevoerd hout: (bij benadering ) 7 kuub els, 2½ kuub hard ( es en berk ) Zaterdags waren er ook nog houtritten, dus toen werd er met 2 ploegjes werk verzet. Voor de ploeg op de kade werd het een latertje, omdat de houtritploeg te maken had met tegenslag. Besloten werd de keet te laten staan en met de auto van Sjaak op huis aan te gaan. Matthijs, de stagiaire, was deze dag voor het laatst. De vrijdagploeg aan het werk op de kade van Vitens De keet werd op de verjaardag van Sinterklaas met een foto: drone Jan Kleymans vracht hout weggehaald. Op de golfclub De Haar werd er op donderdag 7 en vrijdag 8 december opnieuw gewerkt en wel op dezelfde locatie. Wederom werd er veel opslag weggeknipt en weggezaagd, daarnaast 6 grote bomen, voornamelijk es en esdoorn. Donderdag was er zeer veel wind, wat het omzagen van de grotere bomen wel bemoeilijkte. Vrijdags was een korte werkdag; rond half één kon het laatste hout op de wagen geladen worden. Naast het zelf gezaagde hout kon er nog zo n 3 kuub reeds gezaagd hout ( els en es ) opgehaald worden. Vooral de vrijdag was bepaald niet aangenaam door de langdurige natte sneeuwval. Impressie van het weerbeeld Foto : Jan Kleymans De geplande werkdag in het Maximunpark met de Vrienden op zaterdag 9 december werd op het laatste moment afgelast, omdat een en ander te nat zou zijn. 6

7 De geplande snoeicursus hoogstamfruit bij Bekedam in Haarzuilens op 14 december ging niet door. De benodigde lange ladders van Natuurmonumenten waren al elders in gebruik. Het erg winderige weer, voorzien van veel buien, was ook Bepaald niet ideaal om een cursus te volgen. En dat met al dat papierwerk in de hand!! in plaats daarvan werd begonnen met het knotten van 29 wilgen. Dat vlotte snel, omdat er geen zwaar hout op stond. Traditiegetrouw werd er voor de lunch erwtensoep met roggebrood en katenspek door de heer Bekedam geserveerd, Vrijdags werd deze klus met elf mensen in rustig weer afgerond. In luxe ambiance kon men tussen de middag weer genieten van een zelfde maaltijd. De werkplek op 14 en 15 december Foto; drone Jan Kleymans Omdat er door het uitvallen van de cursus een gat in de planning was gevallen, werd s zaterdags als tussendoortje de Hollandse kade nabij de Gerverscop bezocht. Sjoerd Wolbertus, die op de Natuurwerkdag was, had aangegeven zo af en toe mee te willen werken en was meegereden naar de Gerverscop. Door allerlei grondverzet was de situatie bij het begin van de kade wat veranderd. Het inparkeren van de keet verliep niet geheel volgens plan. Ondanks allerlei pogingen om de keet weer terug op het verharde pad te krijgen, dreigde de keet de sloot in te gaan. Goede raad is duur! Dus werd Van Lint gebeld en na zo n drie kwartier kwam de verlossing. Uiteraard heeft onze papparazo weer een enorm aantal foto s gemaakt; een drietal hieronder geeft een aardig beeld van een en ander. Met opgelucht gemoed werd er verder op de kade gewerkt; overhangend hout werd verwijderd en voornamelijk els werd terug gezet. Ook werd er op deze dag nog haardhout bezorgd. Leden die vorig seizoen aan de lange elzensingel van Van Rossum in Haarzuilens hebben gewerkt, konden op donderdag 21 december hetzelfde type zaagwerk verrichten, nu aan zo n 225 meter lange elzenhaag. Met de quad werd de keet met acht passagiers naar de werkplek geragd. Na hun kleding gefatsoeneerd te hebben kon men de dichte mist in op zoek naar de elzen. In de rest van deze week werd er gestaag in mistig of nevelig weer verder gewerkt. Op de zaterdag werd er opnieuw door de inspanningen van Frans haardhout bezorgd. Totaal waren er zo n 25 werkers voor de club in touw! In tegenstelling tot vorig seizoen kon het hout niet per quad of shovel afgevoerd worden. Door de overvloedige regenval leek het weiland hier en daar wel op een moeras. Nat,nat,nat..maar het werk gaat door! 7

8 Donderdag 28 december lukte het de elf zagers wel om de laatste elzen te knotten, maar er bleef nog een paar stapels hout liggen. Via het naburige terrein van Natuurmonumenten kon het bruikbare hout afgevoerd worden. Vrijdags zorgde een veegploeg van vier man er voor dat het laatste (snoei)hout werd opgeruimd. Net op tijd, want rond het middaguur liet het weer zich wederom eens van zijn zeer natte kant zien. Er werd zo n 13 kuub els ( geschat) afgevoerd, waarbij Long tall H. vele honderden meters zijn geliefde hobby kon botvieren. Zicht vanaf Natuurmonumenten Ook zaterdag 30 december werd er nog gewerkt en wel aan het Dijkgraafpad bij de Kievit in Harmelen, Met vier man werd een 40-tal berken afgezet ( dit in het kader van een nieuw beheerplan van U.L. ) en twee man brachten haardhout weg. Deze dag begon miezerig, maar gelukkig bleef het al snel droog en kon men rond half twee zo n 2½ kuub berk opgeladen worden. En op weg naar de oliebollen! Een deel van de bibliotheek van Reint heeft onderdak gevonden in de vergaderruimte van de Buitenplaats. Voordat de afgebeelde boeken en naslagwerken hun nieuwe plek konden innemen heeft een werkgroepje op een woensdag zich bezig gehouden met het sorteren van de enorme hoeveelheid boeken, brochures, plannen e.d. Om de fraaie collectie te kunnen huisvesten is een kast aangeschaft. Daan van der Elst is door het bestuur aangesteld als bibliothecaris ; wie een boek of naslagwerk wil lenen, moet dat via Daan regelen. Foto: Hans van der Zwet Sinds november 2017 is er een nieuwe senior actief bij onze vereniging. Ook bij slecht weer is Cees van Breukelen in de buurt van een boom te vinden. Cees is, zoals al eerder vermeld, binnengehaald door onze scout Krijn. Hiernaast is Cees actief bij Bekedam in Haarzuilens. Foto s: Hans van Aartrijk 8

9 Nieuwjaarstoespraak 2018 door Dries Willems voorzitter Foto s, behalve nr.2 (van Phil Ras ) zijn van Jan Kleymans 1 Moest ik vorig jaar beginnen met het overlijden van Martin Schwartz, nu is het natuurlijk Reint Klein Beekman bij wie ik als eerste stil wil staan bij mijn terugblik op het afgelopen jaar. Eind augustus vond Reint zijn tijd gekomen. Hij had al langer aangegeven dat de krachten uit zijn leven aan het vloeien waren. Met een glimlach op zijn gezicht is hij in zijn eigen huisje in Vleuten gestorven. Een ziekbed is hem daarmee bespaard gebleven. Ik hoef niemand te vertellen hoe belangrijk Reint voor onze club is geweest. Gekscherend werd wel eens gezegd: Reint is de club en de leden zijn zijn uitvoerders. Voor Jeanne en zijn kinderen was het verlies natuurlijk het grootst het was dan ook mooi om te zien hoeveel steun de Vereniging kon bieden aan Jeanne bij het overlijden van Reint: bij het uitdragen uit zijn huis, op de crematie zelf met een prachtige toespraak van Truusje; op de boerenkooldag waar we zijn as verstrooid hebben op de net ingezaaide natuurakker; de gesprekken die we gevoerd hebben; en straks op de herdenkingsbijeenkomst, naar alle waarschijnlijkheid op 17 maart op de Kievit, om de betekenis van Reint voor het Utrechts landschap beter te doorgronden. 2 Zoals ik al eerder vertelde had Reint vlak voor zijn dood twee nog onvervulde wensen: een zorgvuldige overdracht van het zomerprogramma en de windwatermolen op de Kievit. Beide wensen zijn in vervulling gegaan. Dankzij een subsidie van de provincie Utrecht uit het project Groen aan de Buurt konden Henny en Tabe samen met de leverancier het Bosman-molentje weer aan het draaien krijgen. In het voorjaar wordt de molen ook nog roestvrij gemaakt. Het zomerteam, bestaande uit Tabe, Truusje, Charlotte en lange Hans, bleek een gouden formule te zijn om het zomerprogramma waar we zo n een derde van onze inkomsten uit halen ook weer goed aan het draaien te krijgen. Dankzij een subsidie uit hetzelfde potje is de natuurakker in de Buitenhof opnieuw gefreesd en ingezaaid. Dankzij dit team is er enorm veel werk verzet en was de inzet van de leden optimaal. Dit mag best met een applaus beloond worden. Twee mensen die ook een applaus verdienen zijn Henny en Marlies, onze werkplaatsmeesters. Sinds hun komst is er niet alleen een windwatermolen maar ook een nieuwe wind gaan waaien binnen onze club. Hun technische kennis van materialen en gereedschappen is groot, hun bereidheid om ook op andere terreinen een bijdrage aan de club te leveren, ook: Henny die de bestuursvergaderingen volgt, soep klaarmaakt op de natuurwerkdag of Hans gaat helpen bij de lay-out van de Nieuwsbrief; Marlies die meewerkt in het veld, nieuwe pakken, laarzen en helmen bestelt dankzij alweer een subsidie uit het zelfde potje van de provincie, of op de Oosterspoorbaan de juiste heesters en struiken uitzoekt om ze te kunnen planten. Hulde! In 2016 hadden we nogal wat problemen met de machines was een wat beter jaar. Wel zagen we een van de kloof- en zaagmachines het begeven. We hebben de leden in een schriftelijke 3 stemming gevraagd of zij akkoord konden gaan met de aanschaf van een nieuwe kloofmachine en een wipzaag. Van de 17 uitgebrachte stemmen waren er 16 vóór, 1 pleitte voor uitstel. Dankzij een tip van ons erelid Johan de Boer hebben we van de Rabobank een subsidie van gekregen voor de aanschaf van de twee machines. Ze zijn al besteld! 9

10 Tja, wat moet ik nog meer noemen wat de moeite van het vermelden waard is over 2017? De jaarlijkse excursie in Westbroek en de Molenpolder? Met hulp van Sjaak is dat voor 22 leden en aanhang een prachtige dag geworden: zie je ons nog in dat fluisterbootje, en later dansend op het veenbed, of wandelend op het Bert Bospad, of op het terras in de late middagzon? Een heerlijke dag was het. De Natuurwerkdag misschien? Met een clubje van 20 vooral jonge gasten lekker zagen op de Thematerweg met de soep van Henny? De BBQ dan, waar Daan zich zo voor inspant en Ad en Truusje de salade leveren? De boerenkooldag dan, met Tabe aan het pannenroer en de herdenking van Reint? De financiële situatie misschien? Hoewel er nog een paar rekeningen openstaan en de balans nog niet is opgemaakt, zien onze financiën er voor 2017 goed uit. We verwachten, als een nog openstaande declaratie bij de gemeente voor verricht werk in ons zomerprogramma voldaan is, een overschot van ongeveer 1000,-. Waar ik zeker even bij stil wil staan zijn de personele zaken binnen de Vereniging. Ad is een tijdje uit de running geweest, maar nu weer langzaam aan het terugkeren. Goed dat je er weer bij bent, Ad! Nico heeft zich zo te zien goed hersteld van zijn ziekte, ik heb in ieder geval een jonge god zien planten op de 4 Oosterspoorbaan! Theo, nog zo mooi vereeuwigd met zijn twee kleinzonen in een wilg op de Natuurwerkdag, kon het niet laten om een glasplaat op zijn been te laten vallen en zit nu met de brokken, hopelijk weer aan elkaar gelijmd. Frans Compeer is weer helemaal terug en ontfermt zich over het hout en vooral de houtverkoop, samen met Ruud. Krijn is knotter van het jaar en blijft maar nieuwe aspirant-leden aandragen. Het hout niet op moet Krijn denken. Wie ook nooit ophoudt is lange Hans, onze duizendpoot. Pakt alles aan wat er voor zijn voeten komt: ploegbaas, koffiezetter, chauffeur, zager, maaier, bramensnoeier, schoonmaker, assistent websitebeheerder, urenregistrator, lid zomerteam, lid winterteam en ga zo maar door. Acht dagen in de week zijn voor hem nog niet genoeg. Dit was Wat kunnen we verwachten in 2018? 5 Allereerst een afronding van de gesprekken met de gemeente Utrecht over onze inzet voor de Buitenhof, de Tol en de Joostenlaan. De gemeente heeft gezegd meer tijd nodig te hebben om zaken uit te zoeken. Er is toegezegd dat er in het eerste kwartaal van 2018 hierover duidelijkheid komt. Binnenkort starten de gesprekken met de gemeente Woerden en het UL over het uitbreidingsgebied bij de Kievit dat hoogstwaarschijnlijk onder ons beheer gaat komen. In navolging van het zomerteam starten we met de vorming van een winterteam. Ruud, Henny en lange Hans gaan Hans van Aartrijk helpen bij het binnenhalen van nieuwe opdrachten voor het seizoen 2018/2019 en de Nieuwsbrief. Daarbij gaan we onderzoeken of we tot minder arbeidsintensieve afspraken met landeigenaren kunnen komen. Dit is vooral bedoeld om Hans te ontlasten, die zoals iedereen weet daar zijn hele ziel en zaligheid in stopt, terwijl het niet altijd even dankbaar werk is. We zouden het erg op prijs stellen als er vanuit de leden nog wat versterking komt van het winterteam, want het is veel werk om dat winterprogramma ieder jaar weer rond te krijgen. Liefst 11 mensen hebben zich opgegeven voor een bosmaaiercursus in 2018, die samen met de Vrienden van het Maximapark wordt gegeven, hopelijk betaald door de gemeente. Ook gaan we inventariseren of we voldoende veldhulpverleners in huis hebben, anders gaan we daar ook wat aan doen. 10

11 We gaan de opslag van het hout beter regelen. Zeker als het gekloofd is moet het hout langer en beter gedroogd worden, om het voor verkoop geschikter te maken (dit om schadelijke milieu-effecten te minimaliseren). En op langere termijn gaan we bekijken welke alternatieven er zijn voor verkoop van het hout aan particulieren. Houtkachels en open haarden hebben naar verwachting hun langste tijd gehad, gezien de hoeveelheid fijnstof die zij verspreiden. We hebben dankzij een initiatief van Alex vorige week al een eerste gesprek gehad met een producent van biomassa-warmte die geïnteresseerd is in ons hout. Maar misschien kan het hout ook dienen als grondstof voor bouwmaterialen of als compost. Of is de aanschaf van een versnipperaar lonend. Veranderende milieu-eisen dwingen ons dus om naar de toekomst te kijken en alternatieve scenario s te verkennen. We zijn tenslotte zelf ook een milieuclub. Op de ALV in april komen we hier zeker op terug, temeer omdat de verkoop van hout zo n een derde van onze inkomsten betreft en we misschien wel op een andere manier moeten gaan werken. 6 Omdat het Milieucentrum Utrecht per 1 januari is opgeheven, gaan we het platform Leidsche Rijn een groen overlegplatform dat nog door Reint is opgericht tijdelijk juridisch onderdak bieden. En op 17 maart is dan de herdenkingsbijeenkomst van Reint. Jeanne en ik hebben zijn adressenboekje eens uitgeplozen en kregen bevestigd wat we al langer wisten: het uitgebreide netwerk van Reint bij provincie, gemeenten, natuurorganisaties en andere steakholders. Wij willen hen allemaal in de gelegenheid stellen om Reint te gedenken en om van elkaar te horen waar deze kleine man groot in is geweest. Tot slot enige persoonlijke woorden. Als ik aan vrienden over Landschapsbeheer vertel mijn vrouw Yvon noemt het wat oneerbiedig de houtzaagclub! dan moet ik je eerlijk bekennen dat ik trots ben op deze club. Als ik zie hoe groot de betrokkenheid van een flink aantal leden én hun aanhang is, hoe de sfeer is, hoe we ieder jaar weer een zomer- en winterprogramma tot grote tevredenheid van onze opdrachtgevers afwerken, hoe we onze financiën op orde houden, onze gereedschappen en machines onderhouden en blijven vernieuwen, nieuwe mensen een plek bieden, hoe de bestuursvergaderingen verlopen, hoe we vooruitkijken naar de toekomst, dan ben ik apetrots. Ik realiseer me ook hoe belangrijk Landschapsbeheer is voor het persoonlijke leven van mensen. Dat je een doel hebt om vroeg uit je bed te komen, je nuttig te maken en samen een klus te klaren. Dat je ook als je een tijd ziek of afwezig bent geweest, om welke reden dan ook weer zo aansluiting kunt vinden en die dingen oppakt die op dát moment in je vermogen liggen. En zo werkt aan herstel van je gezondheid. Zo n vereniging waren we in 2017 en ik wens jullie allemaal toe dat we zo n vereniging blijven in Reint zal alle reden hebben om, hoe bezorgd hij soms ook is, met een glimlach op zijn gezicht op ons neer te kijken. Van Charlotte kwam het volgende bericht binnen: Zondag 27 mei uur Natuurtocht door de Buitenhof (Maximapark) Samen met de Vereniging Landschapsbeheer Vleuten- De Meern organiseert het IVN Vecht en Plassengebied Een wandeling door een vergeten deel van het Maximapark. Een tocht door een karakteristiek ongerept landschap. Hoor en zie het verhaal achter de gestuurde ecologische Ontwikkelingen van dit gebied. Startpunt: Hof Terweydeweg 1a Excursies en het overzicht kun je terugvinden op de website htpps:// plassengebied Foto drone: Jan Kleymans 11

12 Nieuwjaarsbijeenkomst verslag door Ad van Nuenen Foto s:hans van Aartrijk Op 14 januari was onze nieuwjaarsbijeenkomst, traditiegetrouw gehouden in Fort Blauwkapel gehouden. Traditiegetrouw was ook de ontvangst met koffie en een heerlijk gebakje. Vanaf twee uur druppelden de leden met hun aanhang binnen. Ondertussen had Daan zich ontpopt als vuurmeester; ditmaal met droog hout,dat speciaal van de Buitenplaats was meegebracht. Na Jan de tolk zijn tweede gebakje en nadat Sjaak een vriendin uit zijn hoge hoed toverde, kon Dries zijn nieuwjaarstoespraak houden. Uiteraard stond hij stil bij het overlijden van Reint. Een naam die deze middag nog vaker gehoord zou worden. Naast enkele persoonlijke opmerkingen noemde hij het feit, dat de vereniging 2017 financieel gezond heeft kunnen afsluiten Ook ging hij in op de uitdagingen voor 2018 en volgende jaren. De hele tekst van zijn toespraak vindt u in dit nieuwe Buitenblad. Na zijn toespraak gaf hij het woord aan Tabe en Charlotte als leden van het zomerprogrammateam. Charlotte gaf aan dat het beleid een voortzetting is van de weg die door Reint is ingezet. Aan de hand van foto s liep zij de gebieden langs die wij beheren. Door gefaseerd maaien en afvoeren van maaisels trachten wij daar de biodiversiteit te verhogen. Hoewel wij slechts een beperkt aantal gebieden verzorgen is dit toch van ecologisch belang in het grotere geheel. Ook voor de komende jaren zullen deze gebieden zorgen voor voldoende werk en aandacht voor de vereniging. Na deze praatjes was er aandacht voor de inwendige mens. Dit keer in de vorm van een Italiaans warm en koud buffet. Met dank aan Franka en Hans. De chef kok gaf een korte toelichting bij diverse gerechten waarna iedereen zijn keuze kon maken uit deze gerechten. Er was voor iedereen wat wils en meer dan voldoende. Om half zeven was het tijd voor het toetje. Waarna de dag kon worden afgesloten met een kopje koffie. We kunnen terug kijken op een geslaagde dag. mededeling : Na overweging van enkele argumenten heeft de commissie, die zich bezig houdt met de organisatie van de herdenking van Reint, besloten deze dag niet te houden op zaterdag op 17 maart, maar op donderdag 15 maart van uur tot uur. Ook is de plaats gewijzigd. De Kievit wordt nu de Buitenplaats!! 12

13 13