De esoterische visie van Henry T. Laurency. door Kees Aaldijk transpersoonlijk coach en therapeut

Transcriptie

1 De esoterische visie van Henry T. Laurency door Kees Aaldijk transpersoonlijk coach en therapeut gepubliceerd in Panta 45 zomer 2007

2 De esoterische visie van Henry T. Laurency Laurency is het pseudoniem van een Zweedse esotericus die in de vorige eeuw leefde en bij zijn leven twee boeken heeft gepubliceerd: The Philosopher s Stone, (1985/1949) The Knowledge of Reality, (1979/1961) Beide boeken zijn uitgegeven door de Henry T. Laurency Publishing Foundation in Skövde, Zweden. Daarnaast zijn ze ook beschikbaar via internet, op Behalve deze boeken heeft Laurency nog zo n 4000 getypte pagina s met aantekeningen nagelaten. Deze teksten zijn geordend en tot boeken samengevoegd door Lars Adelskogh, die het tot zijn levenswerk heeft gemaakt om Laurency s werk verder te verspreiden. Ook het resultaat van dit werk staat op de website. Laurency schetst in zijn werk een helder en toegankelijk beeld van de esoterische werkelijkheid, dat opvalt door zijn praktische relevantie. Hij beperkt zich niet tot abstracte begrippen maar geeft aan hoe deze hun invloed hebben op ons dagelijkse leven, de psychotherapeutische praktijk en de politieke situatie waarin de wereld zich bevindt. Zijn werk sluit volledig aan bij dat van Ken Wilber maar voegt daar een extra dimensie aan toe, of eigenlijk moet ik zeggen, extra dimensies. Of zijn benadering waar is moet ieder voor zichzelf uitmaken natuurlijk. We zijn volgens Laurency trouwens helemaal niet in staat om de waarheid te kennen, deze ligt verborgen op bewustzijnsniveaus die ver buiten ons bereik liggen. Alles wat we kunnen doen is het esoterische beeld van de werkelijkheid beschouwen als een benadering van de realiteit, een werkhypothese, waarvan we de bruikbaarheid kunnen toetsen door te onderzoeken in hoeverre deze aansluit bij onze eigen ervaringen. Een wiskundige benadering. Het werk van Laurency heeft veel gemeen met andere esoterici zoals bijvoorbeeld Alice Bailey maar is veel toegankelijker, meer gestructureerd en minder cryptisch. Er wordt een raamwerk aangeboden, waarbinnen de antwoorden op alle levensvragen gevonden kunnen worden. Het gaat dan niet om geheime, mystieke wijsheden, maar om concrete informatie die rationeel onderzocht kan worden. Wat verder opvalt bij Laurency is het gebruik van wiskundige aanduidingen voor de verschillende bewustzijnsniveaus. Hierdoor wordt een duidelijke structuur zichtbaar, zonder spraakverwarring over de verschillende benamingen die door allerlei onderzoekers gebruikt worden voor alle afzonderlijke bewustzijnslagen. We leven in een fysieke wereld maar daarnaast beschikken we ook over emotionele en mentale aspecten. Verder kun je het nog hebben over de ziel en over de geest. Al deze ervaringsfacetten vertegenwoordigen verschillende niveaus van bewustzijn. Ze lopen in onze beleving wat door elkaar heen en vaak is het niet duidelijk waar we het precies over hebben. Wanneer je deze verschillende bewustzijnsniveaus op een concrete manier wilt bespreken is een eenduidige omschrijving noodzakelijk en daar heeft Laurency een eenvoudige oplossing voor gegeven. Alle niveaus zijn genummerd waardoor verwarring wordt voorkomen. Hij komt daarbij tot een indeling van 1 tot 49. Nummer 1 staat voor het meest fijnstoffelijke, goddelijke niveau dat er bestaat. Nummer 49 staat voor het meest grofstoffelijke, materiële niveau dat er in het universum te vinden is. Hier bevindt zich de aarde met zijn tastbare vormen. Als we nu in omgekeerde volgorde de indeling van grofstoffelijk naar fijnstoffelijk bekijken, dan vinden we de volgende indeling: niveau 49: ons fysieke en etherische lichaam. niveau 48: ons emotionele lichaam.

3 niveau 47: ons mentale lichaam samen met de ziel. niveau 46: het éénheidsbewustzijn dat de ziel overstijgt. Binnen elk van deze niveaus kun je ook weer een fijnere structuur onderscheiden en daarom kun je ze allemaal weer onderverdelen in 7 sublagen. Ook hierbij heeft de subtielste van deze sublagen het laagste nummer. De vaste stof in het universum en ook de vaste stof in ons fysieke lichaam vertegenwoordigt het meest grofstoffelijke, dit wordt dan niveau: 49: 7. Vloeistof is al iets subtieler, dat wordt: 49: 6. Gas is weer subtieler dan vloeistof: 49: 5. De eerste laag van ons etherische lichaam wordt: 49: 4 enzovoort. Door consequent deze nummering te gebruiken kan er nooit een misverstand zijn over het bedoelde niveau. Ons emotionele lichaam met daarin onze emoties vinden we op niveau : 5-7 verwijst naar onze lagere emoties als woede en verdriet 48: 1-4 verwijst naar de hogere emoties als liefde en plezier. Het mentale lichaam en het causale lichaam (dat onze ziel bevat) delen samen niveau : 6-7 verwijst naar het lager mentale, 47: 4-5 heeft betrekking op het hoger mentale en 47: 1-3 betreft het causale niveau, onze ziel. Deze nummering gaat helemaal door van 49 tot 1. Niveau 1 is het ultieme, allerhoogste en alomvattende niveau van de werkelijkheid. Van hieruit kun je je van het hele universum bewust zijn, zoals wij ons van ons lichaam bewust zijn. Wij kunnen er ons met geen mogelijkheid een voorstelling van maken. Het is onze opgave om in de loop van de miljoenen jaren die voor ons liggen steeds hogere niveaus van bewustzijn te leren kennen (dat zijn dus de niveaus met de lagere nummers) en deze vervolgens in ons eigen bewustzijn te integreren. Iedereen zal uiteindelijk ooit dit hoogste niveau, nummer 1, bereiken maar het is afhankelijk van onze eigen inspanningen hoe lang we daarover doen en welke weg we daarbij volgen. We hebben natuurlijk al een klein stukje van die weg afgelegd. Ooit waren we stenen en mineralen. Ons bewustzijn kwam ooit overeen met dat van zandkorrels op het strand. Nadat we mineralen zijn geweest ontwikkelden we ons tot planten en vervolgens tot dieren en nu zijn we tot het niveau van mens opgeklommen. Maar ook als mens hebben we nog veel te leren. Onze ontwikkeling is nog lang niet afgerond en we leren nog dagelijks, vooral op emotioneel en mentaal niveau. We identificeren ons als mens het gemakkelijkst met de ervaringswereld die het meest actief is in ons bewustzijn. Voor de gemiddelde mens is dat de emotionele belevingswereld. Volgens Laurency bevindt de mensheid zich voor 85% op het niveau van emotionele bewustwording. We zijn bovenal emotionele wezens, geen mentale wezens. Onze emoties winnen het doorgaans van ons denken. Van alle mensen identificeert zo n 60% zich daarbij met de lagere emoties, 48: 5-7. Dat zijn overwegend egoïstische gevoelens die ons van anderen verwijderen. Mensen op dat niveau worden voornamelijk beheerst door hebzucht, agressie en geweld en je hoeft maar om je heen te kijken om dat in de wereld bevestigd te zien. Zo n 15% van de mensheid heeft het emotionele niveau overstegen. Zij identificeren zich voornamelijk met de hogere mentale werkelijkheid 47: 5-6. Zij zijn mentale wezens geworden. Ze hebben nog wel emoties maar zijn daar niet langer aan onderworpen. Individualiteit Een belangrijk onderscheid tussen Laurency s werk en alle andere literatuur op dit gebied is het feit dat hij als enige een duidelijke definitie geeft van wat een mens nu eigenlijk is. Nu is het zo

4 dat elk antwoord ook weer nieuwe vragen oproept. Wanneer je vraagt Wat is water?, dan krijg je als antwoord, dat dit een molecuul is dat bestaat uit twee atomen waterstof en een atoom zuurstof. Dan weet je nog niets, want dan kun je je vervolgens afvragen wat waterstof en zuurstof zijn en zo verder tot in het oneindige. Dat zelfde geldt voor de vraag wat een mens is maar toch geeft Laurency een benadering die duidelijk gestructureerd is en de mogelijkheid biedt om onze hele bewustzijnsontwikkeling op een logische manier te verklaren. De mens is in zijn diepste essentie een bewustzijnskern die onverwoestbaar is en daardoor onsterfelijk. Deze bewustzijnskern wordt door Laurency monade genoemd, wat zoiets als ondeelbaar betekent, een omschrijving die afkomstig is van Pythagoras. Hier kan een misverstand ontstaan omdat dezelfde naam, monade, in esotherische literatuur ook wordt gebruikt voor een heel ander begrip, namelijk het eenheidsbewustzijn dat Laurency met niveau 46 aanduidt en dat elders als buddhi wordt omschreven. Ieder van ons is dus in diepste wezen een monade, onverwoestbaar en eeuwig levend. Dat wil overigens niet zeggen dat we eeuwig bij vol bewustzijn zijn. Een groot deel van onze ontwikkeling brengen we slapend door. Onze individualiteit is onverbrekelijk met deze monade verbonden. Diezelfde monade waren we al een miljard jaar geleden en diezelfde individualiteit zullen we over een miljard jaar nog steeds bezitten. Datgene wat je nu bent, dat besef een unieke persoon te zijn, zul je dus tot in alle eeuwigheid behouden, al zal het bewustzijn waarover je kunt beschikken in de loop van die tijd onvoorstelbaar toenemen. Aanvankelijk is het bewustzijn van die monade slechts potentieel aanwezig maar door een veelheid aan ervaringen ontwaakt het heel geleidelijk waardoor je ook een steeds actievere rol in het universum kunt gaan spelen. Alles in het heelal is opgebouwd uit monaden. Deze vormen in hun primitiefste vorm de grondstof voor alles. Alle atomen en subatomaire deeltjes zijn eruit opgebouwd en het hele universum is erop gericht om die monaden aan verschillende situaties bloot te stellen zodat hun bewustzijn zich geleidelijk aan kan ontwikkelen. Daarom ook is alles, behalve de monade zelf, vergankelijk. Die vergankelijkheid geeft de mogelijkheid tot de vorming van nieuwe structuren en die nieuwe structuren zijn nodig om de monaden van nieuwe ervaringen te voorzien. Zo komen, in een proces dat miljarden jaren duurt, de monaden tot bewustzijn. Mineralen worden blootgesteld aan veranderingen in temperatuur en druk waardoor langzaam een rudimentair fysiek bewustzijn ontstaat. Vervolgens vormen zich planten die zich naar het licht richten en daarbij een primitieve vorm van emotioneel bewustzijn ontwikkelen. In een nog later stadium ontwikkelen zich dieren waarbij een begin van een mentaal bewustzijn ontstaat. Wij, als mensen, zijn de volgende stap op deze ontwikkelingsladder. Wij moeten een causaal bewustzijn ontwikkelen maar om dat te kunnen doen, moeten we eerst onze lichamelijke, emotionele en mentale kwaliteiten verder verbeteren. Daartoe hebben we de beschikking over een aantal gereedschappen. Dat zijn ons fysieke lichaam dat ons in staat stelt om ervaringen in de fysieke werkelijkheid te verzamelen, een emotioneel lichaam dat als het ware een zintuig is dat ons in staat stelt om emoties te ervaren en een mentaal lichaam dat ons in staat stelt om te denken. Het lichaam waarmee we ons identificeren is dus slechts het gereedschap dat de monade gebruikt voor het verzamelen van ervaringen. Als het versleten is, dan moet het worden vervangen door een nieuw exemplaar, net zolang totdat er voor ons op menselijk niveau niets meer valt te leren. Dan is er geen menselijk lichaam meer nodig en dat betekent dat we dan niet meer als mens hoeven te incarneren. Voorlopig is het nog niet zover. Verreweg de meesten van ons worstelen nog met het veredelen van emoties, waarbij we moeten leren om egoïstische emoties (48: 5-7) te transformeren tot altruïstische emoties (48: 1-4). Daar hebben we nog heel wat levens voor nodig. Volgens Laurency vereist het menselijke ontwikkelingsniveau zo n honderdduizend incarnaties om alles te kunnen leren wat we als mens moeten weten.

5 Bewustzijnsontwikkeling Het bewustzijn van de monade (die wij in essentie zijn) ontwaakt geleidelijk aan, door de ervaringen van het fysieke, emotionele en mentale lichaam. Die lichamen zijn als het ware de zintuigen die de monade heeft in verschillende belevingswerelden. Door zich met de ervaringen van die lichamen te identificeren, kan de monade die ervaringen doorleven. Het worden zijn ervaringen en door die identificatie kan hij leren en zich ontwikkelen. Aanvankelijk is de monade onderworpen aan de wil van zijn omhullende lichamen. Wanneer het fysieke lichaam eten nodig heeft dan ervaart de monade dit als zijn eigen verlangen: Ik heb honger. Wanneer het emotionele lichaam behoefte heeft aan emotionele ervaringen, dan voelt de monade dit als zijn eigen behoefte, een verlangen om emotioneel gestimuleerd te worden. Dat is heel herkenbaar bij voetbalfans die verlangen naar de opwinding van de wedstrijd maar ook bij mensen die verlangen naar de gezelligheid van een gemeenschappelijke maaltijd. Ik heb er zin in, zeg je dan en daar is natuurlijk niets mis mee maar het is in dit geval het emotionele lichaam dat dit verlangen aan de monade kenbaar maakt. Aanvankelijk leggen de lichamen hun wil dwingend op aan de monade. Deze doet dan wat zijn lichamen verlangen, zonder daar zelf veel invloed op uit te oefenen. Dat zijn dan mensen met een gebrekkige impulsbeheersing. De omhullende lichamen maken de dienst uit en het individu moet eten of drinken of seks hebben als zijn lichaam dat aangeeft. Geleidelijk aan leert de monade zich te distantiëren van de dwingende verlangens van zijn lichamen. Hij realiseert zich dan, dat die verschillende lichamen hem weliswaar laten weten wat ze willen maar dat hij zelf kan besluiten om daar al dan niet op in te gaan. Je kunt honger hebben of dorst maar dan toch besluiten om die behoefte bevrediging nog even uit te stellen. Dan is de monade de baas geworden over het lichaam. Aanvankelijk is de monade de dienaar van zijn lichaam maar geleidelijk aan leert hij het zijn wil op te leggen. In dat proces zit de bewustzijnsontwikkeling. Uiteindelijk bestuurt de monade al zijn lichamen, fysiek, emotioneel en mentaal, waardoor hij als een autonoom bewustzijn kan functioneren in de verschillende werelden waartoe die lichamen hem toegang geven. Wanneer aan het einde van de menselijke ontwikkeling de monade geleerd heeft om onafhankelijk en zelfbewust te functioneren, op fysiek niveau met behulp van zijn fysieke lichaam, op emotioneel niveau met behulp van zijn emotionele lichaam en op mentaal niveau met behulp van zijn mentale lichaam, dan heeft hij daarmee ook toegang gekregen tot de causale bewustzijnslagen. (In het vorige nummer van Panta heb ik het uitvoerig over de ontwikkeling van de ziel gehad dus daar zal ik het nu verder niet over hebben.) De ziel is dan tot volledige ontwikkeling gekomen en daarmee heeft de monade zijn menselijke ontwikkeling voltooid en kan naar de volgende fase in zijn evolutie gaan. Emotionaliteit en mentaliteit Opmerkelijk in het werk van Laurency is het onderscheid dat hij maakt in emotionele en mentale bewustwording. Zijn benadering wijkt duidelijk af van wat anderen daarover zeggen. Onze emotionele ontwikkeling is erop gericht om de aanvankelijk primitieve en egoïstische emoties te zuiveren, waardoor we steeds liefdevoller en altruïstischer worden. Aanvankelijk, als primitieve mensen, worden we gedomineerd door hebzucht en een egoïstische overlevingdrang die ons van anderen afscheidt. Later in onze emotionele ontwikkeling wordt het ons diepste verlangen om dienstbaar te zijn aan anderen en om ons met anderen te verbinden. Het eindpunt van die emotionele ontwikkeling is een mystiek bewustzijn, waarin we ons niet alleen verbonden voelen met de natuur en met anderen maar ook met het hele universum; we worden het universum. Samadhi, satori en andere omschrijvingen van eenheidservaringen uit de mystieke tradities hebben, volgens Laurency, betrekking op het hoogste niveau van emotionele ontwikkeling (48: 1,2). Het zijn deze ervaringen die ons leiden naar het éénheidsbewustzijn (46), een bewustzijnsniveau waar we ons gevoel van afgescheidenheid kunnen loslaten en deel

6 gaan uitmaken van een collectief bewustzijn, met behoud van onze eigenheid. Voorwaarde voor een collectief bewustzijn is het volledig loslaten van alle egoïstische impulsen. Onze emotionele bewustzijnsontwikkeling, van egoïsme tot altruïsme is dan ook een noodzakelijke voorbereiding op de deelname aan dat collectief bewustzijn. Gedurende onze hele emotionele ontwikkeling gebeurt er weinig met onze mentale ontwikkeling. We blijven steken op een laag mentaal bewustzijnsniveau. Dat is het niveau waarbij het denken nog vrijwel volledig met onze emoties is vervlochten. Ons denken blijft dus al die tijd tamelijk eenvoudig. We zien dan ook dat mystici vanuit hun mystieke evaringen inhoudelijk weinig te melden hebben. Ze spreken over extatische gevoelens maar geven geen feitelijke informatie over deze nieuwe bewustzijnsgebieden. Tijdens hun mystieke ervaringen zijn mystici overwegend in trance. Vanuit de mystieke trance, in de top van hun emotionele bewustzijn (48: 1-2), maken ze contact met de onderste laag van het essentiële eenheidsbewustzijn (46: 7) zonder dat ze daar echt toegang toe hebben, omdat eerst nog niveau 47 ontwikkeld moet worden. Mystici voelen een emotionele éénheid maar mentaal kunnen ze die nog niet bevatten. Ze kunnen dan ook nog niet op dat eenheidsniveau (46) functioneren. De monade is nog niet krachtig genoeg ontwikkeld om met de energieën van het essentiële niveau om te gaan, vandaar dat het individu daarbij overwegend in trance blijft. Om op het niveau van eenheidsbewustzijn te kunnen gaan functioneren moeten eerst het mentale en causale bewustzijn worden ontwikkeld (47). Doel daarvan is, om de mystieke ervaringswereld te verbinden met een rationeel inzicht. De liefde van het mystieke bewustzijnsniveau kan dan worden ondersteund door de wijsheid van het rationele en causale bewustzijn. Alleen wanneer deze beide kwaliteiten in voldoende mate tot rijping zijn gekomen kunnen we functioneren op het volgende niveau van ontwikkeling, het essentiële eenheidsbewustzijn (46). Dat betekent dus, dat na de emotionele ontwikkeling eerst het hogere denken tot ontwikkeling moet komen en aansluitend ook het causale, zielsbewustzijn. In onze persoonlijke evolutie zal er dus eerst een emotionele en mystieke ontwikkelingsfase zijn. Vervolgens worden deze kwaliteiten losgelaten, waarbij ze alleen nog maar latent in ons zielsbewustzijn aanwezig zijn. We hebben dan nauwelijks nog toegang tot deze hoogste emotionele bewustzijnslagen. Gedurende deze periode, die overigens een groot aantal levens in beslag kan nemen, volgt de ontwikkeling van ons hogere denken. Dit heeft tot gevolg, dat het individu dat zich nu oriënteert op zijn rationele kwaliteiten, in eerste instantie tot de conclusie zal komen dat religie geen antwoord heeft op de vragen van het leven. Het individu wordt daarbij scepticus of atheïst maar zal in ieder geval elke religieuze invulling van zijn levensvragen afwijzen. Vervolgens zal hij tot de ontdekking komen, dat ook de wetenschap en de filosofe tekort schieten bij het zoeken naar antwoorden. Die antwoorden komen uiteindelijk niet van (emotionele) religies, niet van (mentale) wetenschappen maar vanuit een causale intuïtie. Het is uiteindelijk de inspiratie vanuit de ziel die hem de weg zal wijzen. Op dat moment kan de heelheid die door de ziel wordt getoond weer door de emotie worden ervaren. Dan worden emotie en kennis, liefde en wijsheid samengevoegd, het essentiële bewustzijnsniveau wordt bereikt en daarmee is onze menselijke ontwikkeling voltooid. Kees Aaldijk De beide boeken van Laurency kunt u bestellen door een bedrag van 58 (resp. 34 en 24) in een envelop samen met de eigen adresinformatie te sturen aan: THE HENRY T. LAURENCY PUBLISHING FOUNDATION c/o Lars Adelskogh Lönnvägen 3 A S SKÖVDE SWEDEN