NIEUWSBRIEF NR 11 Januari 2015

Transcriptie

1 NIEUWSBRIEF NR 11 Januari 2015

2 Inleiding De kerst en oud&nieuw zijn weer achter rug is een herinnering. Daarbij past om jullie een heel voorspoedig en gelukkig 2015 toe te wensen. Hardlopen, duathlons en triathlons vormen een onlosmakelijk onderdeel om het geluk te vinden. In deze nieuwsbrief een terugblik op 2014 en vooruitblik op Voor 2015 worden een aantal plannen gepresenteerd en verneem ik graag wat jullie er van vinden heeft diverse hoogtepunten gekend voor lopers van TeamVroem. Er zijn enorme afstanden afgelegd door de ultra s Marek en René. Er zijn vele PR s en grenzen verbroken waarvan sommige al heel lang stonden. Vooral is veel plezier beleefd aan het lopen. Het plezier is de drijfveer om door te blijven gaan met deze bijzondere hobby. In deze nieuwsbrief komen niet al die fantastische hoogtepunten aan de orde, maar beperk ik me tot een verslag van de marathon van Frankfurt. Een reis waar lang naar toe geleefd en voor getraind is. Verslag van Frankfurt Met een grote groep lopers (21) en supporters zijn we naar Frankfurt gegaan. Het was een geweldige happening. Een bijzonder gezellig hardloopuitje met hardlopers van allerlei niveaus. Bijzonder vond ik het onderlinge respect en de betrokkenheid, en interesse in elkaars prestaties en achtergronden. Het werd weer bewezen dat marathonlopers een hechte gemeenschap vormen. Hieronder mijn verslag: Al in 2013 was het idee geboren om in het najaar van 2014 een snelle marathon te gaan lopen. Ik wilde een aanval doen op mijn PR tijd van 3h15. In plaats van de vanzelfsprekende marathons van Amsterdam en Berlijn was het besluit genomen om de marathon in Frankfurt te lopen. Een snel parcours, laat in oktober en dus meer kans op koel weer en niet te ver van Nederland. Aan alle voorwaarden was voldaan. Na het lopen als haas van de marathon van Rotterdam ben ik begonnen met de trainingen. Na een basis van lange duurlopen, werden de drempellopen toegevoegd en werden hele pittige trainingen afgewerkt. Trainingen alleen, of met loopmaat Chiel. Ook een aantal leuke trainingen en wedstrijden met andere TeamVroem leden. De vorm werd steeds beter en met 6 gelopen marathons dacht ik wel te weten hoe het marathon varkentje te moeten wassen. Totdat ik twee weken, tijdens de taper, tegen een pijnlijke blessure aanliep. De spier die over mijn scheenbeen gaat, deed ontzettend veel zeer. Gelijk had ik de hulptroepen ingeschakeld. Een vriendin is sportmasseur (samen hebben we die opleiding gedaan) en zij deed een intensieve behandeling van de kuiten en de bewuste spier. Dat loste al iets op. Daarna naar de fysiotherapeut om de enkel te mobiliseren. Ook dat zorgde voor verbetering. Toen nog naar Jan. Hij gaf een goede massage van de gewraakte spieren en een collega liet me kennis maken met dry needling. Ik moet zeggen een bijzondere ervaring. Ook die behandelingen zorgden voor verbetering. Op de donderdag voor de marathon liep ik een laatste testrondje. En dat ging absoluut bagger. Iedere stap deed me zeer. Vlak bij huis kwam ik Chiel tegen en gooide ik het spreekwoordelijke bijltje er bij neer. Die middag toch mijn spullen ingepakt, want je wist maar nooit of het wonder van Frankfurt zich zou voltrekken. En in ieder geval wilde ik mee als supporter. Op vrijdagochtend vertrokken we uit Arnhem met Chiel, Janine en Koos. Na een lange rit met de nodige files kwamen we aan bij het hotel. Dat zag er gelijk al prima uit. Net gebouw en receptie. Vriendelijk personeel. Top geregeld door Janine. En dan te bedenken dat we pas last minute noodgedwongen naar dit hotel waren uitgeweken. De auto was vlot geparkeerd op de helling. Daarna spullen uitpakken en zien wie er al in het hotel waren. Al snel hadden we een groepje waarmee we een kop koffie gingen drinken en wat kleins gingen eten. Daarna nog de stad in. Op vrijdag kon het nog, op zaterdag was het preparatie voor de 1

3 zondag. Na wat omzwervingen pikten we daar ook Maarten op. Wat fantastisch de mobiele telefonie. Zonder zouden we elkaar niet gevonden hebben. Mijn been voelde nog steeds niet goed aan. De hoop op deelname zakte steeds verder weg. Tegen de avond was de groep nagenoeg compleet. Het besluit was genomen om met elkaar Thais te gaan eten op loopafstand van het hotel. Het restaurant was flexibel genoeg om zo n grote groep te ontvangen. Het was een heerlijke maaltijd en een gelegenheid om lekker bij te praten en kennis met elkaar te maken. 2

4 Na het eten werden mijn benen nog een laatste keer door Jan onder handen genomen. En weer voelde het iets beter aan. De zaterdagochtend was ingeruimd voor ontbijt en vooral voor een laatste test van de benen. In twee, drie of viertallen werden rondjes door het park gerend. Mijn benen voelden redelijk goed aan. Wederom hakte ik een knoop door. Ik zou gewoon gaan starten. Op diverse punten zou ik uit kunnen stappen en eenvoudig terug kunnen gaan naar de Messe. Dat was een nieuwe wenteling, maar goed ik zou het wel zien. De trainingsarbeid was gedaan en alleen de taper was een beetje merkwaardig gegaan. Nog al veel rust en weinig pieken. In het hotel hadden we op zaterdagmiddag een lekkere pastamaaltijd. Het eten was prima en keurig op tijd. Punktlich. Na het eten was het eerst rusten om daarna naar de expo te gaan. De expo was druk, maar wel efficiënt. Alleen voor een polsbandje moest je veel geduld hebben. Met een grote groep moet je ook af en toe op elkaar wachten. Gelukkig waren er genoeg hangplekken gecreëerd. 3

5 Gelijk ook naar de pastaparty en naar de finish geweest. Best indrukwekkend om daar even te staan en het op je in te laten werken. Na een finish ben ik meestal niet meer heel fris, dus een bewuste waarneming van de finish vond ik wel prettig. De pasta vond ik persoonlijk minder smakelijk, maar het vulde wel. Terug in het hotel was het rusten en proberen om te slapen. Vanaf 10 uur was het rustig op social media en was iedereen in een bepaalde vorm van rust. De volgende ochtend was het ontbijt vanaf 6 uur beschikbaar en velen waren om 6 uur al aan het eten. Proberen om de energie die s nachts verbruikt was weer aan te vullen. Boterhammen, zelf meegebrachte brinta, koffie voor energie en stoelgang, sap, thee, alles ging met gezonde spanning naar binnen. Gelukkig was met de stoelgang niks mis en verliep dat traject bij mij soepel. De zondag was een bewolkte dag. Wel wat wind en warmer dan gehoopt. Aan het weer is niks te veranderen, dus het is een kwestie van aanpassen. Het TeamVroem tenue, tubes, schoenen, sokken, gels, pet, startnummer; alles lag al klaar. Human duct tape plakken op alle schuurplekken en ik was er klaar voor. Nog even op de rand van het bed zitten om de route in me op te nemen. Waar kon ik uitstappen en waar niet. Zoals zo vaak bedacht ik me, wat is het toch een verschrikkelijk eind lopen. Waar begin ik aan. Toen was het 8 uur en tijd om naar de Messe te gaan. Allemaal geconcentreerde blikken bij de ingang. Het maken van een groepsfoto kwam er niet van. Snel met de groep naar het metro station waar al meer lopers en supporters op de metro stonden te wachten. Gelukkig was er nog voldoende ruimte in de metro en konden we nog even zitten. In de Messe even zoeken naar de kleedruimte en afgifte punt voor de kleding. Dat was erg goed geregeld. Duidelijk dat iedereen zijn eigen last minute voorbereiding heeft. De één staat al ruimschoots voor de start in wedstrijdkleding klaar en de ander wacht daarmee zo lang mogelijk. 4

6 Uiteindelijk was het tijd om naar de start te gaan. Ik ging samen met Michael Broadley lopen. Het was niet zo hectisch als in Rotterdam en we kwamen eenvoudig het startvak in. Een beetje naar voor lopen en we stonden vlak bij Ruben, Gerben en Marco. Om te wachten was de temperatuur niet onaangenaam, al was de wind af en toe stevig. We mochten starten. De benen voelden goed, alhoewel de blessure wel aanwezig was. We konden gelijk het tempo pakken dat we wilden, namelijk met als doeltijd 3h22. Op de kaart had ik al gezien dat de eerste kilometers veel draaien en keren was. Pas vanaf 13 kilometer zouden we de Mainz over gaan en werd het immer gerade aus. Er was veel publiek langs het parcours, maar dat heeft bij mij weinig effect. Michael en ik vonden gelijk het tempo dat we wilden lopen en konden dat ondanks de storingen in de GPS vasthouden. De blessure was aanwezig, maar niet enorm pijnlijk. Bij ieder punt dat ik kon uitstappen deed ik een korte check en besloot ik om door te lopen. 5

7 Na ongeveer 16 kilometer was het laatste uitstappunt bereikt. Nog steeds alles onder controle en besloten om door te lopen tot de laatste lus bij de Messe. Een redelijk saai, maar vlak stuk parcours volgde en ik vond een prettige cadans. Over de brug over de Mainz (24km) weer terug naar de oever waar de finish is. Langs de provinciale weg naar de Messe (24-34km) hing ik achter Michael en konden we het tempo goed constant houden. Het voelde wel vermoeid, maar niet te ernstig. Vlakbij de Messe op 36km had ik het erg zwaar. Veel lopers begonnen ook te wandelen. Op basis van mentale kracht heb ik doorgezet, maar het ging wel iets trager. De laatste slinger door de stad vond ik hels. Onderweg liepen we René van der Meer tegen het lijf. Ik vond het sympathiek dat hij ons op kwam pikken. Pas later had ik in de gaten, dat hij door kramp geen vaart meer kon maken. Het was een kwestie van aftellen naar de finish en nog even de tanden op elkaar. Uiteindelijk kwamen wij na 3h21 01 over de finish in een relatief vlak gelopen race. Van de grootse aankomst met rode loper heb ik niet veel meegekregen. Mijn lichaam en geest stonden in de overlevingsstand. De eerste HM ging in 1h40 16 en de tweede HM in 1h Dus wel iets verval, maar niet al te ernstig. Zonder Michael was dat niet gelukt. Hieronder het staatje met tussentijden. Split time of day time diff min/km km/h 5 km 10:24:00 00:23:37 23:37 04: km 10:47:51 00:47:29 23:52 04: km 11:11:37 01:11:15 23:46 04: km 11:35:25 01:35:03 23:48 04: Halb 11:40:38 01:40:16 05:13 04: km 11:59:04 01:58:42 18:26 04: km 12:22:44 02:22:22 23:40 04: km 12:46:22 02:46:00 23:38 04: km 13:10:34 03:10:12 24:12 04: netto 13:21:23 03:21:01 10:49 04: Na afloop was er voldoende gelegenheid om te eten en te drinken. Mijn maag heeft dan meestal niet zoveel zin in eten, maar ik heb toch nog wat cake en koek kunnen eten. Mijn benen voelden al weer goed en zelfs het lopen van trappen ging makkelijk. Vanaf het plein gingen we naar de kleedruimte. Daar hoorden we de resultaten van andere lopers. Soms heel tevreden gezichten en soms teleurstelling. Over het geheel genomen overheerste de tevredenheid over de resultaten. 6

8 We konden even napraten om dan toch maar richting metro te gaan. Tijd voor een heerlijke douche en om even ontspannen op bed te liggen. Na een uur kreeg ik behoorlijk honger. Gelukkig had ik nog wat eten in de tas mee, zodat ik wat kon aanvullen. Na wat napraten met Michael zijn we richting de kamer van Chiel en Janine gegaan. Van daar vertrok een groep voor een lekker drankje in de kroeg om de hoek. Wat kan een biertje dan heerlijk smaken. Het biertje werd afgevuld met een smakelijke curry. Er heerste een positieve sfeer aan tafel. De gelopen tijden en ervaringen worden nog diverse keren doorgesproken. Halverwege ging Michael naar het vliegtuig. Hij werd door de groep hartelijk uitgezwaaid. Na de maaltijd hebben we met een groep nog een biertje gedaan. Op maandag was het tijd voor de terugreis. Die ging soepeler dan de heenreis. De stramheid en pijn in de spieren viel goed mee. De blessure was niet terug gekomen. Het avontuur was achter de rug. Ik kijk er met veel plezier op terug. Hieronder volgt het verslag van Esther. Als ik in april, met de medaille nog om mijn nek, terugkom uit Parijs, kondigt mijn wederhelft aan dat hij ook een marathon wil lopen: wat jij kan, wil ik ook kunnen. En samen met zijn loopmaatje Paul kiezen ze de Frankfurt Marathon uit. Eerst zeg ik nog stoer dat ik niet mee doe. Eerst ga ik aan tempo werken en dan ooit in 2015 loop ik wel weer eens een M, maar dat houd ik niet lang vol. Want waarom naar Frankfurt gaan om langs de kant te staan? Een week later ben ik ook ingeschreven, f*ck de snelheid, ik ga gewoon weer voor het uitlopen! Als ik aankondig op twitter dat we naar Frankfurt gaan, krijg ik meteen reactie van Janine: Wij gaan er met een grote groep naartoe, hotel is al geregeld en er zijn nog kamers over. Gaan jullie met ons mee? Nou, zo n aanbod laten wij niet lopen, natuurlijk gaan we mee! Afgelopen vrijdag brak dan eindelijk het Frankfurt-weekend aan. Rond half 12 zaten we met z n 3en in de auto en ondanks behoorlijk 7

9 oponthoud onderweg, kwamen we netjes op tijd aan voor het eten. Met een groepje kwamen we terecht bij een Thai s restaurant. Heerlijk eten, bijpraten met bekenden en kennismaken met nog onbekenden. En je weet dat je met hardlopers een M-weekend doorbrengt, als je dus om 10 uur al op bed ligt. Rust is heel belangrijk en daar zijn we ons allemaal zeer goed van bewust. Zaterdag halen Gerard en ik onze startnummers op en slenteren wat rond op de beurs. Helaas is deze wat rommelig en niet zo interessant, maar we brengen er toch een plezierig uurtje door. Ook kijken we even rond in de finish-hal, waar net de diverse kinderwedstrijden aan het finishen zijn. De sfeer is al goed, The eye of the Tiger klinkt, dit gevoel moet ik vasthouden als het morgen zwaarder wordt. Hier wil ik finishen! Daarna eten we een sandwich en gaan terug naar het hotel. Een paar uurtjes plat op bed, wat lezen, powernapje en daarna gaan we op zoek naar de rest van de groep, om opnieuw gezamenlijk te eten. Deze keer bij een sushi-restaurant. Heerlijk stapelen weer :) En opnieuw vroeg naar bed, want zondag is het M-day! De wekker loopt om 6 uur af. Wat een *piep*tijd op zondag! We hebben wel geluk met het uurtje extra die we deze nacht kado kregen. Tegen 7 uur zitten we aan het ontbijt en ik eet tegen heug en meug 2 witte broodjes Nutella. s Morgens eten op zo n dag vind ik een drama. Geen zin, geen honger, zenuwen, maag verkrampt. Maar ik weet dat eten wel belangrijk is, dus ik spoel alles maar weg met een paar koppen thee. Om 8.15 vertrekken we met z n allen naar de Festhalle, waar om 10 uur de start zal zijn. De snelle mannen zijn ook zenuwachtig en zij vertrekken al snel naar hun startvak, zodat ze kunnen inlopen en vooraan kunnen starten. Wij blijven binnen nog wat hangen. Te vroeg om naar ons startvak te gaan, geen behoefte aan om nu al op onze benen te staan. Dat kan straks nog lang genoeg. Tegen 10 uur gaan wij ook naar buiten. We zoeken ons startvak op en hoewel ik eigenlijk een startvak naar achteren zou moeten staan gezien de opgegeven tijd, sneak ik stiekem met Kitty, Jan, Gerard en Ans mee hun startvak in. Alleen wachten op het startvak is niet leuk, dus vandaar deze aktie. Nog een klein beetje kletsen, elkaar succes wensen en wachten op de dingen die gaan komen. Eerst is daar de start van de elite en de andere snelle lopers. En langzaam maar zeker komt daarna ons startvak in beweging. Zo n 10 minuten na de 1e start mogen ook wij het parcours op. Ik loop lekker. Mijn benen zijn er klaar voor, uitgerust, fit. Van tevoren had ik een plan bedacht, mijn eindtijd min of meer bepaald en het gemiddelde tempo uitgerekend. Nu nog hopen dat het theoretische plannetje ook gaat kloppen in de praktijk. De eerste kilometers gaat net te snel, maar de benen voelen goed en de handrem werkt niet naar behoren. Een duiveltje op mijn schouder moedigt me aan om maar gewoon door te lopen en maar te zien tot hoever het prettig zou gaan. Dit tot het einde toe volhouden lijkt me op dat moment al niet mogelijk. Bij 14 km staat Janine met haar fototoestel, ik zie haar staan en ben blij om haar te zien. Publiek doet me erg weinig, maar als je dan een bekende tegenkomt, is het toch heel erg prettig! 8

10 Tot 25 kilometer loopt het prima, vrij gelijkmatig. Daarna gaat het opeens minder goed en ik hark nog even door tot de 30 km, maar dan willen mijn benen echt niet meer. De volgende 5 km gaan dramatisch naar mijn gevoel Regelmatig met een stukje wandelen, dan toch maar weer verder sukkelen. Wat kan een 12 kilometer dan nog ver en lang lijken. Deed ik dit vrijwillig, voor mijn plezier? De route helpt ook niet echt om op de moeilijke momenten toch te genieten en afleiding te zoeken. De route is ronduit Saai. Saai met een hoofdletter. Eerst dwars door het centrum in allerlei bochtjes, daarna langs de rivier, zelfs een stuk snelweg en weer terug langs de rivier. Woonwijken en beton, niet mijn soort parcours. En dan weer terug het centrum in. Nog meer bochtjes over dezelfde straten als in het begin. Het is hier op zijn duits heel goed georganiseerd, maar mooi.. Nee, niet bepaald! Bovendien erger ik me nu aan de estafette-lopers. De snelle lopen me voor de voeten bij inhalen, de langzame lopen me voor de voeten zodat ik van mijn blauwe lijn moet afwijken. Grrr, aan de kant! Deze 5 km zijn niet de makkelijkste en leukste en ik erger me aan bijna alles. Vooral aan mezelf! Zoals altijd nderweg krijg ik commentaar op mijn schoenen. Ik word ingehaald door een clown op blote voeten, die me vraagt hoe het gaat op mijn vffjes. Es geht gut! kan ik er nog net uitgeperst krijgen. Daarna komt een andere loper me achterop schöne Schuhe zegt hij, en wijst naar zijn eigen voeten ich habe dieselbe en inderdaad ook hij loopt op de vff bikila. Even mijn duim omhoog, en dan blijft hij weer achter me. Maar ik word ook ingehaald door een vrouw die de estafette loopt. Het enige dat ze zegt is: barfuss, wahnsinn! Ik vraag haar nog warom wahnsinn? Maar ze maakt alleen een wegwerpgebaar en loopt me voorbij. Ach, waanzin of niet, ik loop er toch maar mooi mijn 2e marathon op. Ieder moet zelf kiezen hoe en waarop hij/zij loopt, maar deze techniek zomaar afdoen als waanzin klopt niet. Maar goed, ze leidt me zonder dat ze het bedoelt, wel af en de adrenaline begint weer te stomen. Dat heeft ze dan toch maar mooi bereikt :) Bij 35 km kan ik me weer iets herpakken. Nog maar een gelletje, nog een beker water en een beker smerige zoete thee er achteraan en niet meer luisteren naar dat ene duiveltje op mijn schouder die zegt dat ik dit helemaal niet kan, die zich afvraagt waarom ik dit doe. Met 36 km komt de Festhalle in zicht, waar de finish is. Huh? Nu al? Ik moet toch nog verder? En ja, ik moet nog verder, de weg maakt een bocht, weg van de Festhalle. Helaas, nog even niksniet naar de finish. Dan staat opeens Janine voor mijn neus. Ze ziet dat ik het zwaar heb en loopt een paar meter met me mee om me op te beuren. Fijn als je er even doorheen zit. Terwijl ik nog een km of 5 moet lopen, komen degene die er bijna zijn ons aan de andere kant van de weg tegemoet. Ik hoor opeens mijn naam en zie Kitty. Even zwaaien. Ik kijk op mijn horloge, zie 4 uur 12 en weet dat zij dus inderdaad het gewenste PR gaat halen (en niet allen dat, ze loopt gewoon 17 min van haar beste tijd af en finisht in 4.21, super!). Kort daarna hoor ik weer mijn naam en daar loopt Gerard. Ook hij zal dus zijn debuut eindigen zoals hij dat graag wilde (4.26). Blij voor hun en het geeft mij weer energie en moed om verder te gaan. Super al die prikkels! Voor mij zie ik een aantal mensen een korte weg naar de finish nemen, zij steken de middenberm over en lopen het laatste lusje dus niet. Ja duh, zo kan ik het ook, maar egnie dat ik vals ga spelen. Het is alleen jezelf voor de gek houden. Een M is nu eenmaal 42,2 km en niemand heeft gezegd dat het makkelijk zou gaan. Hier oversteken en 4 km afsnijden zou prettig zijn, maar een medaille verdien je er niet mee. Dan loopt opeens Jan voor me. Hij zet hier ook een super prestatie neer. Even wandelen we een stukje samen, kunnen we elkaar toevertrouwen dat onze benen wel erg moe zijn, maar dat we nog heel even door moeten bijten, nog even doorzetten! Ook wij komen er wel. Nog maar een keer begin ik weer hard te lopen. Nog een bocht en nog 1. En dan kom ik eindelijk bij de matten van de 40 km. De laatste tussentijden worden geregistreerd en nu is het echt niet ver meer. Kom op, het ene duveltje krijgt eindelijk van de ander een flinke oplawaai. Niet halen? Hoezo zou ik het niet halen, ha! Egwel!! Dan het bord van de 41 km, Nog maar 1200 meter dus, hup doorzetten, dit stelt niks meer voor. Dan een lange rechte weg, ik hoor een aantal toeschouwers nog een keer mijn naam roepen. Ik kan weer lachen, ik weet dat ik bijna, bijna, bijna over die rode loper mag en daarna ga finishen en daarna NIET meer hoef te lopen. Onder de startboog door, waar het een paar uur 9

11 geleden begon, linksaf buigen, nog even versnellen, nog even een paar lopers inhalen en dan naar binnen de Festhalle in. Over de rode loper, naar de finish. Hier deed ik het allemaal voor, om hier te finishen. Yes, yes, yes ik kan het. Weer gelukt! Nog even lachen naar de fotograaf, en dan onder de finishboog door, horloge uitzetten en klaar is Esther!!! Zwaar gehad, maar wel een PR en zo n 9 minuten van mijn Parijs-tijd af. Doorlopen na de finish, een trappetje af. wie heeft dat bedacht? En dan zit daar Kitty op de grond. Even een paar woorden, zij blijft nog even wachten op Jan, die niet lang na mij zal finishen. Ik loop door, wil mijn medaille hebben, wil de zilveren deken om me heen voor de warmte, wil wat drinken en eten en wil vooral gaan zitten! Terwijl ik achter de meute aanloop richting de tas-afgifte staat daar Janine weer. Samen lopen we het gebouw in en naar boven. Prettig dan hier roltrappen zijn! Boven staat Gerard te wachten, trots met de medaille voor zijn 1e marathon. Het is ons beide geluk! Super!! Voor de marathon Na de marathon 10

12 Ik laat me dankbaar op de grond zakken, rug tegen de muur. Even hoef ik helemaal niks! Bijkomen, herstellen en wachten op Kitty en Jan en ook Paul, Gerard s loopmaatje zal zo hier naartoe komen. Voor de Marathon Na de marathon Zo fijn dat iedereen gehaald heeft wat hij/zij zich voorgenomen had, super dat het dan allemaal gelukt is. Even napraten als we compleet zijn en dan met de U-bahn terug naar het hotel. Douchen, even plat op bed en dan met een groep wat drinken en uit eten. De sfeer is heerlijk ontspannen aan tafel, Op 1 na (zo jammer!), heeft de hele groep de marathon uitgelopen. Er zijn heel wat pr s gesneuveld en iedereen (snel of minder snel) is trots op zichzelf en op de anderen. Iedereen ziet af voor een mooi resultaat, we weten van elkaar dat dit niet aangewaaid komt. Fijn, zo n groep gelijkgestemden aan tafel. Ik maak het niet laat. Een groepje, ook Gerard, gaat na het eten nog wat drinken. Een ander groepje gaat terug naar het hotel. Ik heb behoefte aan rust, niet alleen voor het lijf, ook voor mijn gedachten. Er rolt zoveel door mijn hoofd. Onderweg tijdens het lopen al, maar nu na afloop nog veel meer. Zoveel plannen had ik al gemaakt voor volgend jaar, zoveel meningen hadden ik en mijn duiveltjes daar onderweg over. Stel ik mijn plannen bij of voer ik ze wel uit? Theorie en praktijk naast elkaar zetten, wat is wijsheid, wat wil ik nou echt en hoe wil ik het bereiken? En terwijl alles door mijn hoofd tolt, ga ik liggen en op het moment dat ik het kussen aanraak, slaap ik. Moe genoeg voor een paar uur slaap. s Nachts ben ik nog een paar keer wakker, draaien is niet makkelijk, de spierpijn doet zijn intrede. Vroeg zijn we allemaal ook weer wakker. Volgens twitter is de after-marathon nacht niet bepaald een rustige nacht geweest voor de meeste Frankfurt-lopers. Na het ontbijt nemen we afscheid. Zo jammer dat een leuk weekend zo snel voorbij gaat, maar genoten hebben we van begin tot eind. Henny, bedankt voor alle updates die je het afgelopen half jaar stuurde. En Janine, bedankt voor het organiseren en je support onderweg! En natuurlijk alle deelnemers aan dit Frankfurt-weekend ook bedankt, Gerard en ik hebben genoten! Het hele weekend was bijzonder goed georganiseerd door Janine. TeamVroem Kleding 11

13 Als dank voor de organisatie van het weekend in Frankfurt heeft Janine een mooi Salomon vest gekregen met daarop de tekst: TeamVroem Support Team. Dank aan Mariek voor het ontwerp. Er zijn een groot aantal shirts met lange mouwen besteld. Die komen medio januari naar Nederland. Voor zover ik weet, zijn alle bestellingen verwerkt. Ik heb bestellingen van: Pascal, Marco van Nek, Eric, Marc, Koos, Menno, René vd Meer, Ruben, Filip, Janine, Chiel, Nesrine, Vanessa, Hugo, Alex, Cor, Ron, Martin, Niels, Harmen, Michael, Maarten en Dennis. Als ik nog iemand mis, laat het dan per omgaande weten. Het gaat om zwarte long sleeve shirts van Nike voor mannen en vrouwen. Door Mariek wordt het logo omgezet in oranje, zodat die op een zwarte achtergrond goed zichtbaar is. 12

14 Een selectie uit de plannen voor 2015 Koos over 2015 Bij het uitdelen van hardloop genen heb ik niet vooraan gestaan... Afgelopen jaren gemiddeld rond de 2 a 3x gelopen met maandtotalen < 100km. Dit jaar 30% meer omvang t.o.v Het lijkt er op dat ik heel blijf zodat ik naar de 35km in de week kan gaan. Voornaamste activiteiten voor 2015 zijn weer de duatlons, zowel cross als over de weg. Wel wil ik wel een revanche voor Frankfurt. De gelopen tijd op de Urkunde bevalt niet. Ik zit te denken aan het najaar Albert over 2015 In 2015 voorlopig even geen marathons, hoewel ik wel graag aanhaak als er volgend najaar weer naar een gemeenschappelijk 'Team Vroem'-doel getraind gaat worden. Mijn doel op korte termijn; 8 februari 2015 een sub-2:05 op de 30km in Schoorl. In Frankfurt is er gesproken over deelname van Team(s) Vroem aan de 5x10km estafette bij de 20 van Alphen (1 maart 2015, ). Ben wel benieuwd of hier meer animo voor is. Henny over 2015 Voor 2015 heb ik geen doelen gesteld qua tijden. Het is voor mij duidelijk dat de lange afstanden me het beste liggen. Om dan een PR te lopen, moet het allemaal meezitten. Heel veel trainingsarbeid kan door weersomstandigheden, de vorm van de dag, een kleine of grote blessure zo maar voor niets zijn. Met iets minder trainen kom ik ook een heel eind en is een eventuele teleurstelling kleiner. Ik ga wel marathons lopen, maar ik weet nog niet welke. Verder hoop ik weer veel lopers te kunnen helpen bij het halen van hun sportieve doelstellingen. Vanessa over 2015 Ik wil de CPC, marathon van Rotterdam en Olympische afstand van de Amsterdam triatlon gaan doen volgend jaar :) Esther over 2015 Mijn plannen voor 2015 stoppen op dit moment op 14 maart, met de 50km SallandTrail. Verder dan dat durf ik nog niet te kijken. Eerst deze ambitie verwezenlijken en dan nieuwe plannen maken. Wel hoop ik nog op 1 of andere manier een startbewijs voor de M van Berlijn te pakken te krijgen. Helaas werd ik uitgeloot, maar samen met Kitty (die wel werd 13

15 ingeloot) ga ik dat weekend naar Berlijn, en meelopen zou dan wel super zijn! Dan doen we Parijs nog eens over als een geniet-marathon :) Verder worden er nog trails onder andere van 50, 75 of 100km, ultra s van 60 en hopelijk ook 120, duathlons, hele, halve en Olympische triathlons. Marathons op allerlei plaatsen op de wereld en nog heel veel andere activiteiten. Introductie van Hugo Voorstellen: Hugo Op verzoek van Henny maar eens een stukje schrijven voor de nieuwsbrief. Mijn naam is Hugo (@runnerhugo op Twitter) en ik ben 31 jaar. Ik ben denk ik de vreemdste eend in de bijt van TeamVroem. Mijn wedstrijdtempo is voor de meeste van jullie langzamer dan jullie duurlooptempo. Ik ben zo eigenwijs op dit moment zelfs zonder schema van Henny te lopen. Hardlopen doe ik pas sinds de nazomer van Medio mei 2013 diende de eerste blessure zich aan, een langdurige peesblessure helemaal onderaan de scheenbeenspier M. Tibialis Anterior. Waarschijnlijk door overtraining. Het duurde tot november eer ik weer goed hersteld was. In de maanden dat ik weinig kon lopen las ik veel over hardlopen en houding. Ik las het boek ChiRunning van Danny Dreyer en zag hier wat aanknopingspunten in waarmee ik hoopte volgende blessures voor te zijn. In het najaar een training ChiRunning gedaan en veel geoefend met de techniek Het lopen ging weer lekker tot half februari Vlak voor een PR poging op de 10km bij de CPC in Den Haag kreeg ik flinke last van de binnenkant van mijn schenen. Achteraf gezien waren de signalen er al een paar weken maar ik had ze niet aan hardlopen gekoppeld. Oorzaak (achteraf): afstand en snelheid tegelijkertijd flink uitbouwen. Direct actie ondernomen en naar de wonderdokter 'shinsplintstop'. Na een 4-tal zeer pijnlijke speciale behandeling was ik volgens hem weer klachtenvrij. Het ging inderdaad wat beter maar vooral door de rust die ik zelf nam. Ondertussen wel 4 weken verder in tijd en ik kon zonder heel veel last toch nog wel 2 tot 3x per week een stukje lopen. In die tijd heb ik Henny benaderd om voor mij een schema op te stellen met twee belangrijke doelen: blessurevrij blijven en toch ook wat sneller worden. Ongeveer 3 weken nadat ik hiermee startte bleken de oplopende kilometers toch teveel. Ik zat wederom aan de kant. Dit was het begin van een periode kwakkelen en kleine stukjes lopen die tot juli zou duren. In juli ben ik na 2 weken complete rust weer met hele kleine stukjes begonnen en dat gaat tot op de dag van vandaag gelukkig goed. Ik heb deze periode wederom weer veel gelezen over hardlopen en de achterliggende methodieken vindt ik zo interessant dat ik onlangs besloten heb gewoon zelf eens een schema te maken op basis van McMillan. Dit schema loopt op dit moment en heeft als doel een PR op de 10 km in februari Naast het eigen schema heb ik een enorme focus op mijn techniek, voldoende helling, cadans etc. Alles om een nieuwe blessure te voorkomen. 14

16 Met al het bovenstaande blessureleed in het achterhoofd zal je begrijpen dat er van progressie in afstand en snelheid niet zoveel sprake is geweest. In 2013 liep ik totaal 700 km en doel was om dat in 2014 te verdubbelen. Dat gaat me helaas niet lukken al ben ik blij dat de teller sinds begin december wel boven de 1000 km staat. Hoogtepunt 2014 Het weekend van 20 december was voor mij het mooiste loopweekend van dit jaar. Op de 10,5 km in Linschoten liep ik minuten op de 10 km (zelf geklokt) en op de 10,5 km. Voor de meesten van jullie zijn dit tijden die tijdens een langzame duurloop met twee vingers in de neus worden gehaald maar voor mij betekent het veel meer: eindelijk wat progressie na lang tobben. Plannen 2015 Voor 2015 ben ik langzaamaan wat loopjes aan het plannen. De grote evenementen ga ik wat meer mijden en ruil ik in voor lokale en kleinere loopjes. Het eerste doel is om 22 februari onder de 53 minuten te duiken op de 10 km. Daarna wil ik qua afstand weer wat langere loopjes gaan doen en tevens aan de basissnelheid blijven werken. Afgelopen zaterdag heb ik me ingeschreven voor de HM in Sneek op 20 juni. Dit is in principe mijn eerste HM maar misschien loop ik er al wel eerder één als het goed gaat en het blessurespook weg blijft. TeamVroem Uit de contacten met de andere lopers van TeamVroem, zowel IRL als op de sociale media zijn voor mij een inspiratiebron en leuke manier om een passie te delen. Tevens kan ik terugvallen op de kennis van een aantal zeer ervaren lopers en dat is waardevol en leuk. De gezamenlijke groepstraining rondom kasteel De Haar waarbij ik samen met Henny intervallen liep staat me nog bij als de dag van gisteren. Ik denk dat het mijn zwaarste kilometers van 2014 waren ;-) Wellicht tot ziens bij één van de TeamVroem trainingen of een keer bij een evenement. TeamVroem activiteiten voor 2015 Er bestaan allerlei ideeën voor gezamenlijke activiteiten in Langs deze weg wil ik graag inventariseren waarvoor interesse is: Estafettes of teamwedstrijden Er zijn een aantal verschillende teamwedstrijden waaraan kan worden deelgenomen. Zo zijn er estafettes en EKIDEN. De estafettes zijn in Alphen (eenmalig) en in Winschoten. Dit jaar is in Winschoten het WK voor 100km solo lopers. Daar komen de beste ultra lopers van de wereld op af. In 2011 was het WK ook in Winschoten en liep de winnaar 6h27. Ter vergelijk; TeamVroem liep in h17. Het zou leuk zijn als we in 2015 met meer teams deel kunnen nemen. - 5x10km van Alphen 1 maart x10km van Winschoten 12 september 2015 Een EKIDEN is een Japanse estafetteloop. Eki betekent "plaats" en Den staat voor "bezorgen". In vroegere tijden werden in Japan namelijk belangrijke documenten door diverse lopers vliegensvlug van de ene naar de andere plaats gebracht. Het sportieve evenement EKIDEN is op deze klassieke koeriersdienst gebaseerd. Het pakket documenten wordt gesymboliseerd door een sjerp, de Tasuki. Zes personen vormen samen een team waarbij elk teamlid een eigen afstand loopt. De afstanden 15

17 zijn in startvolgorde; 5km- 10km- 5km- 10km- 5km- 7,195km.In totaal wordt dus 42,195 km afgelegd, een echte "MARATHON" afstand. In Japan zijn EKIDEN wedstrijden erg populair en worden over diverse afstanden gelopen. Er bestaan wedstrijden tussen AV s, bedrijfsteams, universiteiten en scholen. Het niveau is daar enorm hoog. De Hakone EKIDEN, over een afstand van ruim 217km, wordt door 10 lopers over twee dagen gelopen. In 2015 werd de afstand gelopen in een tijd van 10h47. Dat is een gemiddelde van ruim 20 km/u. - Ekiden van Zwolle 19 april Ekiden van Rotterdam 4 juli 2015 Voorjaarsmarathons: Utrecht; Op 22 maart wordt voor het eerst sinds een aantal jaren een marathon gelopen in Utrecht. Het is een marathon over 2 ronden. Een Nesrine, Ruben en Gerben zullen daar mee lopen als training in voorbereiding op de marathon van Rotterdam. De eerste ronde zal met 1h40 rustig gaan en de tweede ronde zal gaan op het doeltempo van de marathon van Rotterdam. Rotterdam (12 april 2015); In Rotterdam zal weer een grote groep TeamVroem lopers aan de start staan. Najaarsmarathons: Er zijn al diverse vragen gesteld of we met TeamVroem weer naar een buitenlandse marathon gaan. Een buitenlandse marathon moet aan een aantal voorwaarden voldoen: - Goed bereikbaar - Niet te warm - Goede ervaringen - Niet te moeilijk parcours - Niet te kostbaar Gestart is met een langere lijst van potentiële wedstrijden: - Dublin 26/10/ Beirout 08/11/ Nice-Cannes 08/11/ Athene 08/11/ Valencia 15/11/ Istanbul 15/11/ Florence eind november 2015 Ik heb gekeken in welke mate de marathons voldoen aan de criteria. Op basis daarvan vallen Beirout (relatief kostbaar, kan warm zijn), Athene (kan warm zijn, moeilijk parcours) en Istanbul (kan warm zijn, niet heel goede recensies, moeilijk parcours) af. Graag verneem ik of je mee wilt en welke marathons de voorkeur hebben. Graag een ordening aanbrengen. 4 staat voor minst aantrekkelijk en 1 staat voor meest aantrekkelijk. - Dublin 26/10/ Nice-Cannes 08/11/ Valencia 15/11/ Florence eind november 2015 Berlijn Verder staat het lopen van de marathon van Berlijn hoog op het lijstje van een groot aantal lopers. Net als andere populaire marathons geldt inmiddels een lotingsproces. De uitslagen van de loting 16

18 voor 2015 zijn al gecommuniceerd. Buiten de loting kunnen nog startbewijzen worden gekregen via reisorganisaties. Nesrine heeft een contact (Günther Lange van Eventtours) en die partij had nog 15 startbewijzen ter beschikking. Onduidelijk is of de starbewijzen er nog steeds zijn. Trainingen TeamVroem trainingen Net als in 2014 willen we op de laatste zondag van de maand een TeamVroem training doen. 25 januari duurloop met 2km intervallen 15 februari 10km training ter voorbereiding op 5x10km Alphen Trainingsweekend Zeeland Weekend van 27 maart met onder andere Butter training. Het is een trainingsweekend van vrijdagmiddag tot en met zondagmiddag. Daarin worden 4 trainingen afgewikkeld. Wedstrijden Wedstrijden kunnen worden gepland via de site: Inlognaam: teamvroem@hotmail.com en password: teamvroem Er staan diverse wedstrijden gepland tot eind van het jaar: Marathons van Amsterdam, Frankfurt, Spijkenisse en Las Vegas, 7 Heuvelenloop, Monferlandrun. Binnen Garmin Connect is ook een groep aangemaakt Team Vroem. Daar kun je je bij aanmelden. Dat kan ook als je geen Garmin hebt. Een account aanmaken kan namelijk ook zonder Garmin device. Eventueel kun je via Strava ook trainingen van andere GPS horloges opladen naar Garmin Connect. Met toegang tot Garmin Connect heb je inzicht in elkaars trainingen en doelstellingen. Nawoord Als ik iemand vergeten ben om te noemen of iets verkeerd heb opgenomen, dan bij deze mijn oprechte excuses. Ik heb met dit document met de beste intenties geschreven. Ik zal proberen om regelmatig (eens per maand of 2 maanden) een nieuwsbrief rond te sturen. Voel je vrij om input te geven voor dit document. Wat wil je er in hebben? Draag ook gerust copy aan. 17