Ontheffingenbeleid op verbod om afvalstoffen te verbranden. Gemeente Súdwest-Fryslân

Transcriptie

1 Ontheffingenbeleid op verbod om afvalstoffen te verbranden Gemeente Súdwest-Fryslân Concept 2 Oktober 2017

2 Inhoudsopgave 1 Inleiding 2 Juridisch kader ontheffingenbeleid afvalbranden 2.1 Wet milieubeheer 2.2 Aanvullende werking APV 2.3 Inhoudelijke afstemming beide besluiten 2.4 Het coördineren van beide ontheffingen 2.5 Beleidsregels 2.6 Verbranden van afval binnen een inrichting 3 Milieuhygiënische overwegingen om te komen tot een ontheffingenbeleid 4 Beleidskeuzes 4.1 Verbranden van snoeihout 4.2 Verbranden van snoeihout met boomziekten 4.3 Verbranden van riet 4.4 Verbranden loof, stro en hooi 4.5 Kampvuren 4.6 Vreugdevuren 4.7 Bouw- en sloopafval 4.8 Vuur bij instructie blusmiddelen 2

3 1. Inleiding De gemeente Súdwest-Fryslân krijgt regelmatig aanvragen van inwoners, instellingen en bedrijven om ontheffing te verlenen voor het verbranden van afval zoals snoeihout en rietsluik. Het gaat om tenminste 10 aanvragen per jaar. Deze verzoeken worden nu steeds ad hoc beoordeeld. Om de beoordeling van deze aanvragen te vereenvoudigen en meer te uniformeren is voorliggende notitie opgesteld. In de Wet milieubeheer is een verbod voor het verbranden van afval buiten inrichtingen opgenomen. Het college van burgemeester en wethouders is op basis van deze wet bevoegd om daarop een ontheffing te verlenen. Een ontheffing is alleen mogelijk wanneer het belang van bescherming van het milieu zich daar niet tegen verzet. In de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) van de gemeente Súdwest-Fryslân is eveneens een verbod met ontheffingsmogelijkheid opgenomen. De bepalingen in de APV hebben een aanvullende werking op de bepalingen van de Wet milieubeheer. Hierdoor kunnen de openbare orde en veiligheidsaspecten van een verzoek ook beoordeeld worden. Het is aan het college van burgemeester en wethouders van de gemeenten om een invulling aan het ontheffingenbeleid te geven. Gemeenten kunnen dus zelf vorm en inhoud geven aan de wijze waarop zij met verzoeken om ontheffing omgaan. Dit kan variëren van een absoluut verbrandingsverbod tot een terughoudend verlenen van ontheffingen. Bijvoorbeeld alleen bij snoeihout in het kader van landschapsbeheer. Doel van deze notitie Deze notitie is opgesteld om te komen tot een vastgelegd ontheffingenbeleid voor het verbranden van afval buiten inrichtingen. In deze notitie wordt aangegeven wanneer de gemeente Súdwest- Fryslân wel/niet een ontheffing verleend. Bij het maken van keuzes over afvalverbranding buiten inrichtingen spelen een aantal aspecten een belangrijke rol. Iedereen moet zich beseffen dat bij het verbranden van afval buiten inrichtingen altijd sprake is van een onvolledige verbranding door de te lage temperaturen, waardoor meer schadelijke stoffen ontstaan en vrijkomen. Ook worden er vaak vloeistoffen gebruikt om het vuur aan te maken (bijvoorbeeld benzine, petroleum) en is de verleiding soms groot om ook ander afval te verbranden. Daarom is het verstandig om te kiezen voor terughoudendheid bij het verlenen van stookontheffingen. Het beleid van Súdwest-Fryslân is erop gericht om ontheffingen met terughoudendheid te verlenen. Ontheffingen worden als uitzondering verleend. Dit omdat er meestal verschillende alternatieve en hoogwaardiger verwerkingsmethoden dan verbranding mogelijk zijn. Een uitzondering geldt voor het verbranden van afval dat vrijkomt bij het onderhouden van belangrijke landschappelijke elementen. Een algemeen stookverbod zou ertoe kunnen leiden dat agrariërs en particuliere eigenaren meer en meer zullen besluiten om het beheer achterwege te laten met alle negatieve consequenties van dien. De aanvrager moet wel aan kunnen tonen dat deze aan landschapsbeheer doet. Opzet van deze notitie Na deze inleiding volgt in hoofdstuk twee het juridische kader. Hoofdstuk drie gaat in op de milieuhygiënische overwegingen die een rol spelen bij de keuze voor een ontheffingenbeleid. De beleidskeuzes van de gemeente Súdwest-Fryslân worden in hoofdstuk vier verwoord. 3

4 2. Juridisch kader ontheffingenbeleid afvalbranden Het juridisch kader voor een ontheffingenbeleid voor afvalbranden is vastgelegd in de Wet milieubeheer en de APV. In de Wet milieubeheer is een verbod op het verbranden van afval opgenomen, alsmede een mogelijkheid tot het verlenen van een ontheffing door burgemeester en wethouders. Daarnaast is het voor gemeenten mogelijk om een aanvullend kader in de Algemene Plaatselijke Verordening op te nemen. Dit heeft voor het verbranden van afval een aanvullende werking op de Wet milieubeheer. In voorliggend hoofdstuk wordt dit juridische kader nader beschreven. 2.1 Wet milieubeheer Vanaf 23 mei 2003 is het op basis van artikel 10.2, eerste lid van de Wet milieubeheer verboden om afvalstoffen buiten inrichtingen te verbranden. Burgemeester en wethouders kunnen van dit verbod afwijken door verlening van een ontheffing op basis van artikel 10.63, tweede lid van de Wet milieubeheer. Door te spreken van een ontheffing wordt aangegeven dat alleen in uitzonderlijke gevallen een uitzondering op het algemene verbod kan worden gemaakt. Artikel 10.2, eerste lid Wet milieubeheer Het is verboden zich van afvalstoffen te ontdoen door deze al dan niet in verpakking buiten een inrichting te storten, anderszins op of in de bodem te brengen of te verbranden. Artikel 10.63, tweede lid Wet milieubeheer Burgemeester en wethouders kunnen, indien het belang van de bescherming van het milieu zich daartegen niet verzet, ontheffing verlenen van het in artikel 10.2, eerste lid, gestelde verbod om zich van afvalstoffen te ontdoen door deze buiten een inrichting te verbranden, voor zover het geen gevaarlijke afvalstoffen betreft. Een ontheffing is alleen mogelijk wanneer het belang van de bescherming van het milieu zich daar niet tegen verzet. In het kader van dat criterium mogen - naast een doelmatig beheer van afvalstoffen - alle milieubelangen in beschouwing worden genomen. Dus ook de effecten op lucht, water en bodem. Tevens mogen ter voorkoming of ter beperking van deze effecten voorschriften aan de ontheffing verbonden worden. Het college van burgemeester en wethouders kan op grond van milieuhygiënische argumenten weigeren een ontheffing te verlenen. Uit de kamerbehandeling van het wetsvoorstel blijkt dat de ontheffing kan worden verleend voor de volgende zaken: - Vreugdevuren, zoals paas en oudejaarsvuren. - Instandhouding van waardevolle cultuurlandschappen, in het kader van klein landschapsbeheer. De minister gaf tegenover de Kamer voorts aan dat fruitsnoeihout en aardappelloof onder de ontheffing zouden kunnen vallen. Ook riet zou hieronder kunnen vallen. Voor welke gevallen nog meer ontheffing kan worden afgegeven, is sterk afhankelijk van de lokaal specifieke situatie. Op grond van artikel 10.63, tweede lid Wet milieubeheer is het in ieder geval verboden ontheffing te verlenen voor het verbranden van gevaarlijke afvalstoffen. Verder is het mee verbranden van allerlei afvalstoffen (banden, verf, afgewerkte olie) verboden. Bij de behandeling van het wetsvoorstel heeft de minister aangedrongen op een terughoudend ontheffingenbeleid. Ook de VNG adviseert haar leden om een terughoudend ontheffingenbeleid te voeren, waarbij ook gekeken wordt naar alternatieve (hoogwaardiger) verwerkingsmethoden. 2.2 Aanvullende werking APV Voor het verbranden van afvalstoffen buiten inrichtingen is dus altijd een ontheffing op grond van artikel 10.63, tweede lid Wet milieubeheer nodig. Bij het verbranden van afvalstoffen zijn echter vaak ook openbare orde- en veiligheidsaspecten van belang. Artikel 10.63, tweede lid van de Wet milieubeheer biedt geen mogelijkheden om het verzoek om ontheffing te weigeren als de openbare orde en veiligheid in het geding zijn. Bovendien kunnen de voorschriften verbonden aan een dergelijke ontheffing ook alleen dienen ter bescherming van het milieu. Om die reden mogen gemeenten aanvullende bepalingen over openbare orde en veiligheid in de APV opnemen. De VNG biedt daartoe een aantal handvaten via de model-apv. 4

5 De gemeente Súdwest-Fryslân heeft er bij de harmonisatieslag (na de herindeling) voor gekozen om in de APV aanvullende bepalingen op te nemen waarmee openbare orde en veiligheidsaspecten van afvalbranden gereguleerd worden. De gemeenteraad heeft ervoor gekozen om in artikel 5.34, eerste lid van de APV een verbod op te nemen om afvalstoffen buiten inrichtingen te verbranden. Het derde lid geeft het college van burgemeester en wethouders de bevoegdheid om daarop een ontheffing te verlenen. De weigeringsgronden zijn opgenomen in het vierde lid met daarbij een verwijzing naar de algemene weigeringsgronden genoemd in artikel 1:8 van de APV. Artikel 5:34 Verbod afvalstoffen te verbranden buiten inrichtingen of anderszins vuur te stoken 1 Het is verboden in de openlucht afvalstoffen te verbranden buiten inrichtingen in de zin van de Wet milieubeheer of anderszins vuur aan te leggen, te stoken of te hebben 2 Mits geen sprake is van gevaar, overlast of hinder voor de omgeving, is het verbod niet van toepassing op: a. verlichting door middel van kaarsen, fakkels en dergelijke; b. sfeervuren zoals terrashaarden en vuurkorven, indien geen afvalstoffen worden verbrand; c. vuur voor koken, bakken en braden. 3 Het college kan van het verbod ontheffing verlenen. 4 Onverminderd het bepaalde in artikel 1:8 kan de ontheffing worden geweigerd ter bescherming van de flora en fauna. 5 Burgemeester en wethouders kunnen voor het publiek toegankelijke natuurgebieden, parken, plantsoenen of voor recreatief gebruik beschikbare terreinen aanwijzen waar het verbod in het eerste lid ook van toepassing is op vuur voor koken, bakken en braden. 6 Het verbod geldt niet voor zover in het geregelde onderwerp wordt voorzien door artikel 429, aanhef en onder 1 of 3, van het Wetboek van Strafrecht of de Provinciale milieuverordening. Artikel 1:8 Weigeringsgronden De vergunning of ontheffing kan door het bevoegd gezag of het bevoegde bestuursorgaan worden geweigerd in het belang van: a. de openbare orde; b. de openbare veiligheid; c. de volksgezondheid; d. de bescherming van het milieu. 2.3 Inhoudelijke afstemming beide besluiten Voor het verbranden van afvalstoffen buiten inrichtingen zijn dus twee soorten ontheffingen nodig: een ontheffing op grond van artikel 10.63, tweede lid van de Wet milieubeheer en een ontheffing op grond van artikel 5.34, derde lid van de APV. De vraag die zich aandient is wat te doen als de ene verleend kan worden en de andere geweigerd moet worden. Als de ontheffing op grond van artikel 10.63, tweede lid van de Wet milieubeheer wordt geweigerd, dan wordt tegelijk ook de ontheffing op grond van artikel 5.34, derde lid van de APV geweigerd. Van het ene verlenen en het andere weigeren is hierbij geen sprake omdat de Wet milieubeheer enkel alleen het belang van milieu beschermd en de APV ditzelfde belang beschermd. Dit is anders als een ontheffing op grond van artikel 10.63, tweede lid van de Wet milieubeheer verleend kan worden, maar de ontheffing op grond van artikel 5.34, derde lid van de APV moet worden geweigerd in het belang van bijv. volksgezondheid of veiligheid. In dat geval wordt de ontheffing op basis van de Wet milieubeheer verleend en de ontheffing op basis van de APV geweigerd in dezelfde beschikking. Bij de motivatie in de beschikking zal er dan een eindconclusie moeten komen die duidelijk maakt dat ze geen afval kunnen verbranden. 2.4 Het coördineren van beide ontheffingen Hierboven is aangegeven dat voor het verbranden van afvalstoffen buiten inrichtingen twee soorten ontheffingen nodig zijn, namelijk op basis van Wet milieubeheer en op basis van de APV. De gemeente Súdwest-Fryslân kiest voor een gecoördineerde behandeling en afhandeling, waarbij de aanvrager één aanvraag doet en één brief (beschikking) van de gemeente ontvangt. 2.5 Beleidsregels De VNG adviseert om het ontheffingenbeleid schriftelijk vast te leggen in bijvoorbeeld beleidsregels. Op deze manier beschikt het bevoegd gezag over een duidelijk afwegingskader, op grond waarvan de beslissing om een ontheffing te verlenen kan worden gebaseerd. De gemeente Súdwest-Fryslân kiest ervoor om de in deze notitie gemaakte keuzes naar beleidsregels te vertalen. 5

6 Deze worden via een separaat traject door het college van burgemeester en wethouders vastgesteld. 2.6 Verbranden van afval binnen een inrichting Artikel 10.2 Wet milieubeheer geldt alleen voor het verbranden van afvalstoffen buiten inrichtingen. Dit betekent dat, als er sprake is van een inrichting in de zin van de Wet milieubeheer, het verbrandingsverbod hierop niet van toepassing is. Hiervoor geldt namelijk een ander wettelijk regiem. De verbranding van afvalstoffen binnen een inrichting dient enerzijds te worden geregeld in de omgevingsvergunning of wordt anderzijds geregeld in een van de zogenaamde artikel Besluiten, waarin algemene milieuregels zijn opgenomen. Het verbranden van afval binnen inrichtingen valt daarom buiten de reikwijdte van deze notitie. 6

7 3. Milieu hygiënische overwegingen om te komen tot een ontheffingenbeleid Het verbranden van afvalstoffen buiten inrichtingen is vanuit milieu hygiënisch oogpunt in meerdere opzichten ongewenst. Verbranden van afval in de open lucht kan leiden tot lucht-, water- en bodemverontreiniging en geeft overlast door rook, roet en stank. Na de verbranding resteren er asresten met kans op bodemverontreiniging. Deze asresten bevatten diverse schadelijke stoffen, zelfs wanneer alleen onbehandeld hout is verbrand. Het gaat dan om PAK (Polycyclische Aromatische Koolwaterstoffen) en zware metalen. Eén van de problemen van het verbranden van afval buiten inrichtingen is dat de verbranding vaak ongecontroleerd plaatsvindt. Er worden geen of minimale milieu-voorzieningen getroffen. Ook is de temperatuur van de verbranding vaak te laag, waardoor de verbranding onvolledig is en er veel schadelijke stoffen vrijkomen. Een bijkomend probleem is dat er vaak brandstoffen worden gebruikt om (snoei) hout te verbranden, zoals (afgewerkte) olie, dieselolie, benzine en andere vluchtige stoffen. Er zijn voldoende alternatieven voor verbranding. Bomen en takken kunnen worden versnipperd of in een houtril worden toegepast. Een houtril is een goedkope en milieuvriendelijke manier om snoeihout te verwerken. Hout kan voor verwerking aan worden geboden voor compostering, vergisting, vergassen of verbranding in een biomassa installatie. Verbrandingen in de open lucht gaan ten koste van de beleidsdoelstelling om het verbranden van biomassa ten behoeve van de elektriciteitsopwekking te stimuleren. Bij het alternatief voor verbranden zijn kanttekeningen te plaatsen. Zo is het vervoer van (afval)stoffen/biomassa kostbaar en soms onmogelijk doordat de locatie slecht bereikbaar is voor machines. Aan het versnipperen van hout zijn nadelige gevolgen voor het milieu verbonden omdat de versnipperaar draait op diesel. Het nadeel van een houtril is dat het arbeidsintensief is een houtril te maken en dat een houtril ruimte in beslag neemt. Desondanks heeft een alternatief voor verbranding de voorkeur. 7

8 4. Beleidskeuzes In dit hoofdstuk worden de beleidskeuzes van de gemeente Súdwest-Fryslân weergegeven en toegelicht. De types afvalbrand zijn als volgt: verbranden van snoeihout; verbranden van rietsluik; verbranden van (aardappel)loof; verbranden van stro en hooi; kamp- en vreugdevuren; bouw- en sloopafval (inclusief oud dakriet, "tûntsje"-branden); vuur bij instructieblusmiddelen. Hierbij wordt opgemerkt, dat het bij ontsteken van vuur bij instructieblusmiddelen niet expliciet hoeft te gaan om het verbranden van afvalstoffen. 4.1 Verbranden van snoeihout Voor het verbranden van snoeihout wordt geen ontheffing verleend, behalve als er aantoonbaar sprake is van actief beheer van landschappelijke elementen. Een algemeen stookverbod zou ertoe kunnen leiden dat agrariërs en particuliere eigenaren meer en meer zullen besluiten om het beheer achterwege te laten met alle negatieve consequenties van dien. Het verbranden van snoeihout leidt tot emissies, terwijl er alternatieve en hoogwaardiger toepassingen voorhanden zijn. Vrijkomend snoeihout kan worden versnipperd voor biomassatoepassingen, het kan worden gecomposteerd en het kan in een takkenrillen verwerkt worden. De laatste jaren zijn de kosten voor het laten versnipperen en verwerken van partijen snoeihout sterk gedaald. Verder kunnen particulieren kleine hoeveelheden gratis bij de milieustraat van de gemeente inleveren (12 maal 2 m 3 per jaar) en kan men gratis driemaal per jaar gebruik maken van de takkenroute waarbij het snoeiafval aan huis opgehaald wordt (3 maal 2 m 3 per jaar). Dit leidt ertoe dat Súdwest-Fryslân kiest voor een stookverbod van snoeihout. Súdwest-Fryslân kiest echter niet voor een algeheel stookverbod voor snoeihout. Daarmee zou het beheer van kenmerkende landschapselementen in de gemeente in gevaar kunnen komen. Kenmerkende landschapselementen in Súdwest-Fryslân zijn de grote boerenerven, rietvelden, eendenkooien, enkele landhuizen en cultuurmonumenten. Het onderhoud aan landschapselementen omvat bijvoorbeeld het knotten van bomen, snoeien en kappen van houtsingels en erfbeplanting en het onderhoud aan heggen. Een mogelijkheid voor ontheffing draagt eraan bij dat het beheer van de kenmerkende landschapselementen in de gemeente niet te moeilijk wordt gemaakt. De gemeente kiest ervoor om ontheffing te verlenen voor het verbranden van snoeihout dat bij het onderhoud van kenmerkende landschapselementen vrijkomt. De aanvrager moet echter wel kunnen aantonen dat deze aan actief beheer van het landschapselement doet. Dit moet met documenten aangetoond worden, bijvoorbeeld met een subsidiebeschikking van een organisatie die het actief beheer financieel ondersteund, door middel van de statuten van de beheerorganisatie die de ontheffing aanvraagt, of door middel van een specifiek beheerplan. Een ontheffing is voor 1 jaar geldig, aan de ontheffing zijn voorwaarden verbonden. Voor het verbranden van snoeiafval binnen de bebouwde kom wordt nooit een ontheffing verleend. 4.2 Verbranden van snoeihout met boomziekten Boomziekten kunnen voorkomen in openbaar- en particulier groen, maar ook bij boomkwekers en telers. Laatstgenoemden hebben er belang bij dat besmette planten worden verwijderd en vernietigd om te voorkomen dat vanuit de omgeving de productiepercelen worden aangetast. De Plantenziektenkundige Dienst van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit adviseert om in geval van boomziekten het snoeihout ter plaatse te verbranden. Dit omdat in geval van ziekten het lokaal verbranden een methode met de minste verspreidingsrisico s is. Wel geeft de dienst aan dat het vaak verantwoord is om het snoeihout in een gesloten tansportmiddel naar een verwerker te 8

9 vervoeren. Voor iepziekten geldt echter een specifiek regime waarbij de iep na het zagen ter plaatse ontschorst en/of versnipperd wordt. Súdwest-Fryslân kiest voor een terughoudende lijn voor het verlenen van ontheffingen voor het verbranden van snoeihout. In geval van boomziekten kan het soms verstandig zijn om het snoeihout lokaal te branden. Daarom houdt de gemeente de mogelijkheid voor het verlenen van een ontheffing voor het verbranden van snoeihout van zieke bomen open. Bij de keuze om wel of niet een ontheffing te verlenen zijn de specifieke omstandigheden rondom de bomenziekte (aard en omvang) en de mogelijkheden om deze te bestrijden leidend. Dit wordt per geval bekeken. Het college van burgemeester en wethouders van Súdwest-Fryslân kan besluiten om in de volgende situaties onder voorwaarden een ontheffing van het stookverbod te verlenen: als er sprake is van de uitbraak van een nieuwe boomziekte; als er bij boomkwekers een boomziekte uitbreekt; als er bacterievuur in bomensoorten als de Meidoorn, Appelbomen, Perenbomen, Rozenbomen is geconstateerd; als het ter plaatse verbranden van het snoeihout de beste bestrijdingsmethode van de ziekte is. De aanvrager om ontheffing dient wel bij de gemeente te kunnen aantonen dat er sprake is van een boomziekte. Bij twijfel dient de betrokkene een verklaring van de Plantenziektekundige Dienst in te dienen waarmee aangetoond wordt dat het om een besmettelijke boomziekte gaat. In geval van boomziekten mag er niet binnen de bebouwde kom verbrand worden. Dergelijke aanvragen worden altijd afgewezen. 4.3 Verbranden van riet Voor het verbranden van riet in het kader van landschapsbeheer wordt eveneens een ontheffing verleend indien actief beheer aangetoond kan worden. De terrein beherende organisaties, grootgrondbezitters en andere grondgebruikers hebben er baat bij dat rietsnijders hun werk kunnen doen. Het rietafval dat vrijkomt (rietsluik) wordt op hoopjes verbrand. Voor de kwaliteit van riet en de rietzode en het tegengaan van verbossing is het soms goed een rietveld gecontroleerd af te branden. Riet dat op daken wordt toegepast is jong riet. Voor de rietsnijder is voldoende areaal jong riet dus van belang. Voor het behoud van bepaalde natuurwaarden is het van belang dat er voldoende areaal oud riet is. De ontheffing is 1 jaar geldig, aan de ontheffing zijn voorwaarden verbonden. Wet Natuurbescherming Het is niet toegestaan om fauna opzettelijk te verontrusten, verstoren, te doden of beschermde planten te plukken. Flora en fauna dient te worden ontzien en de zorgplicht dient te worden gewaarborgd. 4.4 Verbranden loof, stro, hooi Het verbranden van loof, stro en hooi leidt tot emissies, terwijl er geschikte alternatieve en hoogwaardigere toepassingen voorhanden zijn. Voor loof, stro en strostoppels is het goed mogelijk dat dit wordt ondergeploegd of ondergewerkt wordt bij het zaaien of winterklaar maken van het land. Het is ook mogelijk om dit te composteren of het af te voeren naar een composteerinrichting. Aangezien er voor de verwerking van loof, stro en hooi voldoende alternatieve en hoogwaardiger toepassingen beschikbaar zijn, kiest Súdwest-Fryslân ervoor om voor deze afvalstromen geen ontheffingen te verlenen. 4.5 Kampvuren Het branden van kampvuren komt voor bij bijvoorbeeld scoutinggroepen. Kampvuren worden in dit verband gezien als sfeervuren. De opzet van het verbranden is namelijk niet om zich van hout als zijnde een afvalstof te ontdoen. Het hout dient als brandstof ten behoeve van een sfeervuur, zoals ook een vuurkorf en een terrashaard als sfeervuur wordt aangemerkt. Het branden van een kampvuur wordt in dit geval ook niet gezien als het verbranden van een afvalstof. Een ontheffing is dan ook niet vereist. 9

10 4.6 Vreugdevuren en paasvuren Op 27 november 2012 heeft het college van burgemeester en wethouders Beleidsregels Jaarwisseling Súdwest-Fryslân vastgesteld. Deze beleidsregels gelden voor de periode en bevat een onderdeel over het stoken van (vreugde)vuren bij de jaarwisseling. Op basis van deze beleidsregels wordt er voor het stoken van open vuur en dus het organiseren van vreugde vuren tijdens de jaarwisseling geen ontheffing verleend. Het stoken van (vreugde)vuren tijdens de jaarwisseling is zodoende niet toegestaan. Tijdens de jaarwisseling wordt daar ook op gehandhaafd. Het doel van dit verbod is de openbare orde en veiligheid te beschermen en mogelijke overlast te voorkomen. Een ander doel is de bescherming van het milieu. Verdere argumenten zijn: Het is gebleken dat de omvang van een vuur vaak groter is dan in eerste instantie de bedoeling was. Daarnaast maken mensen van de gelegenheid gebruik om illegaal bouw-, sloop- en ander afval toe te voegen aan de brandstapel. Openbare diensten moesten ieder jaar optreden om onveilige situaties te voorkomen of te bestrijden en restanten van een vuur op te ruimen. Dit brengt hoge kosten met zich mee. Om duidelijkheid te scheppen over de aansprakelijkheid verleent het college geen ontheffing. Initiatiefnemers en personen die illegaal materiaal aanvoeren voor het een vuur, zijn persoonlijk aansprakelijk voor de schade die hierdoor ontstaat aan gemeentelijke en particuliere eigendommen en voor andere onkosten die de gemeente moet maken. Bovengenoemde beleidsregel was geldig tot Aangezien de overwegingen en de gemaakte keuze nog steeds door het college van burgemeester en wethouders worden onderschreven, zijn deze nu in voorliggende notitie overgenomen. Op die wijze blijft de eerder vastgestelde lijn gelden. Paasvuur Voor wat paasvuren betreft wordt aansluiting gezocht bij de uitgangspunten om vreugdevuren niet toe te staan. Daarnaast kent Súdwest-Fryslân geen traditie van paasvuren. Een verzoek om ontheffing wordt geweigerd. 4.7 Bouw- en sloopafval Bij het verbranden van bouw- en sloopafval kan onder meer worden gedacht aan: isolatiemateriaal, spaanplaat, (geverfd) hout, board en oud dakriet. Bij het verbranden van bouw- en sloopafval kunnen giftige stoffen vrijkomen. Er zijn verschillende manieren om bouw- en sloopafval in te leveren. Huishoudens kunnen bouw- en sloopafval naar een van de milieustraten van de gemeente brengen. Daar kan het gesorteerd worden in recyclebare stromen. Huishoudens kunnen jaarlijks 12 maal 2 m 3 afval kosteloos bij de milieustraat inleveren. Heeft men meer, dan moet men daarvoor betalen. Verder kunnen huishoudens verbouwingsafval via de aannemer naar een afvalverwerker laten afvoeren. Die sorteert het vervolgens in recyclebare stromen. Bedrijven kunnen voor het afvoeren van hun bouwen slooptafval een verwerker inschakelen. Voor de verwerking van bouw- en sloopafval zijn er voldoende hoogwaardiger toepassingen beschikbaar dan verbranding in de buitenlucht. Bovendien is de inzet van bouw- en sloopafval als grondstof van groot belang om tot een circulaire economie te kunnen komen. Daarom wordt hier geen ontheffing voor verleend. 4.8 Vuur bij instructie blusmiddelen In het kader van instructies van blusmiddelen wordt soms een open vuur aangelegd. Hierbij worden geen afvalstoffen verbrand. Daarom is er alleen een ontheffing ingevolge artikel 5:34 Algemene Plaatselijk Verordening nodig. De brandweer in Súdwest-Fryslân oefent met blusmiddelen, maar ook opleidingsinstituten die BHVopleidingen verzorgen. Gezien het belang van kennis bij het bestrijden van brand, verstrekt de gemeente Súdwest-Fryslân ontheffingen voor het stoken van vuur bij instructie van blusmiddelen. Om de administratieve last van de aanvrager laag te houden, wordt een ontheffing verleend die 5 jaar geldig is. 10

11 (Concept)Voorschriften/voorwaarden ontheffing -Ontheffingsvoorschriften voor het verbranden van rietsluik en snoeihout 1.De maximale windkracht mag niet hoger zijn dan 5 beaufort; 2.Degene die toezicht houdt op het vuur moet de ontheffing van de gemeente kunnen tonen; 3.Het branden moet van te voren bij de brandweer gemeld worden op nummer: ; 4.Het branden mag geen gevaar, schade of hinder voor de omgeving opleveren; 5.Het vuur moet zijn geblust bij het verlaten van de stookplaats; 6.Resten van verbranding moeten worden opgeruimd. -Ontheffingsvoorschriften voor het gebruik van vuur bij instructieblusmiddelen 1.De maximale windkracht mag niet hoger zijn dan 5 beaufort; 2.Degene die toezicht houdt op het vuur moet de ontheffing van de gemeente kunnen tonen; 3.Het branden mag geen gevaar, schade of hinder voor de omgeving opleveren; 4.Het vuur moet zijn geblust bij het verlaten van de stookplaats; 5.Resten van verbranding moeten worden opgeruimd. 11