Staatssteun N 583/00 Nederland Kaderregeling voor steun ten behoeve van de reductie van CO 2 -emissies in de sector vervoer

Transcriptie

1 EUROPESE COMMISSIE Brussel, SG (2001) D/ Betreft: Staatssteun N 583/00 Nederland Kaderregeling voor steun ten behoeve van de reductie van CO 2 -emissies in de sector vervoer Excellentie, I. Procedure 1. Bij brief van , bij de Europese Commissie (Directoraat-generaal Energie en Vervoer) geregistreerd op (protocol nr. A/64295), hebben de Nederlandse autoriteiten conform artikel 88, lid 3 van het EG-verdrag een ontwerp van ministeriële regeling genotificeerd tot instelling van een kaderregeling voor steun ten behoeve van de reductie van CO 2 -emissies in de sector vervoer. Aangezien de inwerkingtreding van de genoemde regeling afhangt van de voorafgaande goedkeuring ervan in de zin van de artikelen 87 en volgende van het Verdrag, is deze ontwerp-regeling ingeschreven in het register van genotificeerde steun onder nr. N 583/ Na een eerste vergadering met de Nederlandse autoriteiten op is aanvullende informatie aan de Commissie voorgelegd bij op ontvangen brief (protocol nr. A/70087). Bij brief van (protocol nr. D/19786) heeft de Commissie aanvullende inlichtingen gevraagd, die de Nederlandse autoriteiten hebben verstrekt bij brief van (protocol nr. A/ 55339) en bij op ontvangen brief (protocol nr. A/60301). Zijne Excellentie de Heer J.J. VAN AARTSEN Minister van Buitenlandse Zaken Bezuidenhoutseweg 67 Postbus NL EB 's-gravenhage Wetstraat B-1049 Brussel - België Telefoon: direkte lijn 32 (0) Telex: COMEU B Telegramadres: COMEUR Brussel

2 II. Beschrijving van de regeling 2.1 Doelstelling van de maatregelen in kwestie 3. De ontwerp-kaderregeling in kwestie ligt in de lijn van het verlangen van de Nederlandse autoriteiten om alle mogelijke inspanningen te leveren teneinde hun verbintenissen uit hoofde van het Kyoto-protocol 1, dat met name de reductie van de broeikasgasemissies beoogt, te respecteren. Met name wijzen de Nederlandse autoriteiten op het feit dat de vervoerssector in Nederland verantwoordelijk is voor een significant gedeelte van de totale CO 2 -emissies in de lucht (18% in 1995; dit cijfer kan volgens de door de Nederlandse autoriteiten verstrekte ramingen een niveau van 25% bereiken in de periode ). 2.2 Rechtsgrondslag 4. De onderhavige regeling heeft haar rechtsgrondslag in de ontwerp-regeling van de minister van Verkeer en Waterstaat (concept Subsidieregeling CO 2 -reductie verkeer en vervoer), die het voorwerp is van de betrokken notificatie. 2.3 Duur en begrotingsmiddelen 5. De onderhavige regeling blijft van kracht tot Er is ongeveer 80 miljoen NLG (ongeveer 36 miljoen ) aan begrotingsmiddelen voor uitgetrokken. 2.4 Begunstigden 6. In principe kan elke natuurlijke persoon, elke onderneming en zelfs elke plaatselijke overheid die aan het Ministerie van Verkeer en Waterstaat een project voorlegt voor de reductie van CO 2 -emissies die toe te schrijven zijn aan het weg-, spoorweg- of binnenvaartvervoer in Nederland de betrokken subsidies genieten. Niettemin kunnen bij bepaalde thematische programma's voor de reductie van CO 2 die door de minister van Verkeer in de context van de concrete tenuitvoerlegging van de betrokken kaderregeling moeten worden vastgesteld slechts bepaalde categorieën adressaten worden aangewezen. 2.5 Vorm van de steun 1 Dit protocol, dat gehecht is aan het Kaderverdrag van de Verenigde Naties betreffende klimaatverandering (New York, ), is in Kyoto (Japan) aangenomen op gedurende de derde zitting van de Conferentie van de partijen bij het genoemde kaderverdrag.

3 7. De betrokken steun wordt door de minister van Verkeer en Waterstaat toegekend in de vorm van niet-terugvorderbare subsidies. 2.6 Inhoud van de regeling 8. De kaderregeling waarin het ontwerp van ministeriële regeling voorziet stelt de criteria in op grond waarvan de minister van Verkeer en Waterstaat de verschillende thematische programma's voor de reductie van de CO 2 -emissies vaststelt. Deze thematische programma s worden in de Staatscourant gepubliceerd. Met name bepaalt artikel 2 van het ontwerp van ministeriële regeling dat elk thematisch programma de volgende gegevens dient te bevatten: de looptijd van het programma, de termijn waarbinnen subsidie kan worden aangevraagd alsmede de wijze van indiening van de aanvraag, de wijze van verdeling van de subsidiegelden per programma of onderdeel daarvan, alsook het subsidieplafond per programma of onderdeel daarvan. In elk thematisch programma moeten eveneens de categorieën personen worden aangewezen die een subsidieaanvraag kunnen indienen in verband met een project voor de reductie van de CO 2 -emissies. 9. Elk project moet vergezeld gaan van een overzicht van de activiteiten waarvoor subsidie is aangevraagd en de nagestreefde doelstellingen; met name moet duidelijk de status quo van de beoogde problematiek, d.w.z. de situatie vóór het begin van de activiteit waarvoor subsidie wordt gevraagd, worden beschreven. Bovendien moeten per activiteit de daarvoor benodigde personele en materiële middelen en de begroting worden vermeld (zie artikel 8 van de ontwerp-regeling). 10. De intensiteit van de steun varieert volgens het type betrokken project (zie artikel 4 van de ontwerp-regeling). De subsidie kan met name maximaal dekken: a) 30% (40% voor MKB's zoals gedefinieerd op communautair niveau) bruto van de kosten, wanneer het om een investeringsproject gaat, d.w.z. een project dat de aankoop, productie, en/of de installatie van technische uitrustingen omvat die het mogelijk maken de CO 2 -emissies te verminderen; in ieder geval mag de subsidie in deze gevallen slechts het gedeelte dekken van de extra investeringskosten die nodig zijn voor het bereiken van de doelstelling inzake CO 2 -reductie, exclusief de voordelen van een eventuele capaciteitsverhoging alsook de eventuele kostenbesparingen door de investering. Als voorbeeld noemen de Nederlandse autoriteiten in hun brief van een bedrijf dat ten behoeve van zijn wagenpark inbouwapparatuur aanschaft, bijv. een meter waarop de bestuurder direct kan zien of hij in zijn zuinigste toerental rijdt, en dus optimaal de CO 2 -emissies vermindert. b) 50% bruto van de kosten, wanneer het gaat om een project dat gericht is op voorlichten en adviseren. Als voorbeeld noemen de Nederlandse autoriteiten in hun brief van de situatie waarin (een deel van) het autodelen- en autodating-programma bestaat uit campagnes om informatie te verschaffen over autodeelprojecten voor personen die op eenzelfde locatie werken. In deze zelfde brief hebben de Nederlandse autoriteiten gespecificeerd dat het ontwerp van ministeriële regeling is gewijzigd om ervoor te zorgen dat voor subsidies voor het

4 betrokken type projecten slechts MKB's in aanmerking komen zoals gedefinieerd in de Aanbeveling van de Commissie van (PB L 107 van ) en conform de criteria ingesteld bij artikel 5 van Verordening nr. 70/2001 inzake staatssteun voor kleine en middelgrote ondernemingen (PB L 10 van ). c) 25% (35% voor MKB's zoals gedefinieerd op communautair niveau) en 50% (70% voor MKB's) bruto van de subsidiabele kosten van respectievelijk specifieke en algemene opleidingsprojecten. Als voorbeeld noemen de Nederlandse autoriteiten in hun brief van de instructie aan automobilisten en vrachtwagenchauffeurs hoe een personen- respectievelijk vrachtauto te besturen op een zo zuinig mogelijke manier om zo de CO 2 -emissies te verminderen. Bij brief van hebben de Nederlandse autoriteiten gespecificeerd dat elke mogelijke subsidieaanvraag voor opleidingsprojecten behandeld zal worden met inachtneming van Verordening nr. 68/2001 betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het EG-verdrag op opleidingssteun (PB L 10 van ), en met name de artikelen 2 en 4. d) 100% bruto van de kosten, wanneer het om een toepassingsproject gaat, d.w.z. een project dat enkel de exploitatie van machines of andere technische voorzieningen omvat waarmee de CO 2 -emissies kunnen worden verminderd; hoe dan ook heeft de subsidie in deze gevallen slechts betrekking op de netto-exploitatiemeerkosten die de effectieve reductie van CO 2 mogelijk maken; de intensiteit ervan is degressief over vijf jaar en neemt lineair af tot 0 % aan het einde van het vijfde jaar. Als voorbeeld noemen de Nederlandse autoriteiten in hun brief van een bedrijf dat zelf met één eigen voertuig werknemers gaat vervoeren van huis naar werk en vice versa en daarmee een aantal afzonderlijke individuele autoritten voorkomt. Er wordt per saldo CO 2 bespaard. Wel kost de exploitatie van het eigen voertuig het bedrijf jaarlijks een bepaald bedrag, dat het anders niet zou hebben uitgegeven. Die exploitatiekosten, die geheel zijn toe te schrijven aan de gerealiseerde CO 2 -kosten, verminderd met eventueel bespaarde kosten (bijv. een nu overbodige vergoeding aan werknemers ten behoeve van het woon-werkverkeer) kunnen dan voor 100% vergoed worden het eerste jaar. 11. Om de cumulatie van steun te voorkomen bepaalt artikel 3 van de ontwerp-regeling dat indien ter zake van een project reeds door een ander bestuursorgaan subsidie is verstrekt, het totale subsidiebedrag niet meer mag bedragen dan het bedrag dat voortvloeit uit de toepassing van de maximale subsidiepercentages waarin artikel 4 van het genoemde ontwerp voorziet. 12. Artikel 5 specificeert dat om in aanmerking te komen voor subsidie alle projectkosten (bijv. loonkosten, kosten van aangeschafte machines en apparatuur, kosten voor studies en onderzoeksactiviteiten) rechtstreeks aan de uitvoering van het CO 2 -reductieproject toe te rekenen moeten zijn en door de subsidieontvanger in principe na de indiening van de subsidieaanvraag moeten zijn gemaakt. 13. Elke subsidieaanvraag wordt geanalyseerd door een adviescommissie bestaande uit vijf deskundigen op het terrein van CO 2 -reductie en verkeer en vervoer, die door de minister van Verkeer en Waterstaat benoemd worden voor een termijn van drie jaar. De adviescommissie brengt aan de minister een advies uit binnen een termijn van acht weken na de indiening van de subsidieaanvraag; eventueel geeft de adviescommissie tevens een

5 rangorde van CO 2 -projecten aan (zie de artikelen 6 en 7 van de ontwerp-regeling). In principe geeft de minister op de aanvraag een beschikking binnen zestien weken na ontvangst van de aanvraag (zie artikel 9 van de ontwerp-regeling). 14. Artikel 10 van de ontwerp-regeling bepaalt dat de subsidieverlening in ieder geval kan worden geweigerd indien onder meer de minister het aannemelijk acht dat het project ook zonder subsidie kan worden uitgevoerd, dat binnen een jaar na de datum van subsidieverlening geen aanvang zal worden gemaakt met de uitvoering van het project of wanneer de minister onvoldoende vertrouwen heeft in de technische of economische haalbaarheid dan wel de toepassingsmogelijkheden van het CO 2 -reductieproject. 15. De subsidieontvanger maakt binnen een jaar na de subsidieverlening een aanvang met de uitvoering van het CO 2 -reductieproject. De subsidieontvanger voert het CO 2 -reductieproject uit in Nederland en overeenkomstig het bepaalde in de beschikking, behoudens voorafgaande schriftelijke ontheffing van de minister (zie artikel 11 van de ontwerp-regeling). 16. Het project kan tijdens de uitvoering slechts na schriftelijke ontheffing van de minister gewijzigd worden; in het geval dat deze wijziging tot gevolg heeft dat de effectiviteit van het project in termen van CO 2 -reductie vermindert, verlaagt de minister het bedrag van de toegekende subsidie (zie artikel 12 van de ontwerp-regeling). 17. De subsidieontvanger dient een transparante administratie te voeren betreffende de projectkosten; met name dient wat de loonkosten betreft een door middel van sluitend tijdschrijven vastgestelde urenverantwoording per werknemer aanwezig te zijn (zie artikel 13 van de ontwerp-regeling); bovendien brengt de subsidieontvanger steeds na afloop van een periode van zes maanden aan de minister schriftelijk verslag uit omtrent de voortgang van de uitvoering van het project en verschaft hij de minister op diens verzoek inlichtingen omtrent de resultaten van het CO 2 -reductieproject (zie artikelen 14 en 16 van de ontwerp-regeling). 18. Binnen zes maanden na het tijdstip van voltooiing van het project dient de subsidieontvanger een aanvraag in tot subsidievaststelling, vergezeld van een eindverslag omtrent de uitvoering en de resultaten van het project; indien een subsidie van NLG (ongeveer ) of meer is verstrekt dient de aanvraag tot subsidievaststelling eveneens vergezeld te gaan van een accountantsverklaring als bedoeld in artikel 393, eerste lid van het Nederlandse burgerlijk wetboek (zie artikel 17 van de ontwerp-regeling). 19. Bij brief van hebben de Nederlandse autoriteiten gespecificeerd dat het hoofdgedeelte van de begroting (ongeveer 45-60%) waarschijnlijk aan investeringsprojecten zal worden toegekend, terwijl ongeveer 20-35% van de begroting aan toepassingsprojecten en slechts 10-25% aan projecten gericht op het verstrekken van opleiding, voorlichting en advies zal worden toegewezen. 20. Bij brief van hebben de Nederlandse autoriteiten eveneens gespecificeerd dat geen enkele nationale wet de verplichting oplegt tot reductie van de CO 2 -emissies in de sector vervoer; elke CO 2 -reductie in deze sector gebeurt dan ook op vrijwillige basis Verbintenissen van de lidstaat

6 21. Bij hun notificatiebrief van hebben de Nederlandse autoriteiten zich ertoe verbonden aan de Europese Commissie een jaarlijks verslag betreffende de uitvoering van de betrokken regeling toe te zenden. III. Beoordeling 3.1 Beoordeling of de maatregelen in kwestie steunmaatregelen zijn 22. Volgens artikel 87, lid 1, van het EG-verdrag zijn steunmaatregelen van de staten of in welke vorm ook met staatsmiddelen bekostigd die de mededinging door begunstiging van bepaalde ondernemingen of bepaalde producties vervalsen of dreigen te vervalsen, onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt voor zover deze steun het handelsverkeer tussen de lidstaten ongunstig beïnvloedt. 23. Adressaat van de kaderregeling in het geding is in principe elke natuurlijke persoon, elke onderneming en zelfs elke lokale overheid die aan het Ministerie van Verkeer en Waterstaat een project voorlegt voor de reductie van de CO 2 -emissies die toe te rekenen zijn aan het weg-, spoorweg- of binnenvaartvervoer. Daardoor kan de regeling eerder als algemene maatregel worden gekenschetst, die niet als zodanig staatssteun in de zin van het Verdrag instelt. 24. Niettemin dient te worden gespecificeerd dat de staatsoverheid die de subsidies toekent over een ruime discretionaire bevoegdheid beschikt waardoor zij de financiële bijdrage op grond van diverse criteria, zoals onder meer de keuze van de begunstigde, de hoogte van de bijdrage en de voorwaarden voor de tegemoetkoming kan aanpassen, zodat, ook al is de kaderregeling territoriaal noch tot een categorie ondernemingen beperkt, deze niettemin bepaalde ondernemingen in een gunstiger positie kan brengen dan andere; derhalve dient te worden vastgesteld dat deze kaderregeling, door haar doel en algemene opzet, de kenmerken van steun in de zin van artikel 87, lid 1 van het Verdrag kan hebben (cf. arresten van het Hof van 26 september 1996, Frankrijk/Commissie, C- 241/94, Jurisprudentie blz. I-4551, punten 22-24; van 1 december 1998, Ecotrade, C- 200/97, Jurisprudentie blz. I-7907, punt 40). 25. Naast de selectieve effecten van de betrokken kaderregeling is er de omstandigheid dat de minister van Verkeer en Waterstaat, in het kader van de tenuitvoerlegging van de genoemde regeling, later verschillende thematische programma's voor CO 2 -reductie kan vaststellen die zich toch uitsluitend tot bepaalde categorieën ondernemingen richten. Bijgevolg dient men er zich, gezien het feit dat elk programma de vorm, de intensiteit en de regels voor de toekenning van steun waarin de kaderregeling voorziet moet respecteren, van te vergewissen of alle bij de genoemde regeling ingestelde parameters verenigbaar zijn met het Verdrag, temeer daar de bedoelde subsidies het intracommunautaire handelsverkeer ongunstig lijken te kunnen beïnvloeden en aldus de concurrentie lijken te kunnen vervalsen in zoverre de gesubsidieerde projecten betrekking kunnen hebben op producten of diensten die concurreren met producten of diensten welke door ondernemingen uit andere lidstaten worden aangeboden. 26. In zoverre de bedoelde subsidies onder de werkingssfeer vallen van artikel 87, lid 1 EG-verdrag kunnen zij slechts als verenigbaar met de gemeenschappelijke markt worden

7 beschouwd indien zij vallen onder één van de afwijkingen waarin het genoemde Verdrag voorziet. 3.2 Beoordeling van de wettigheid van de maatregelen 27. Doordat de Nederlandse autoriteiten deze maatregelen conform artikel 88, lid 3 EGverdrag in de vorm van een ontwerp aan de Commissie hebben genotificeerd, hebben zij hun procedureverplichting inzake staatssteun gerespecteerd. 3.3 Beoordeling van de verenigbaarheid van de maatregelen 28. Na te hebben vastgesteld dat het om staatssteun gaat, moet de Commissie onderzoeken of deze maatregelen verenigbaar kunnen worden verklaard met de gemeenschappelijke markt in de zin van artikel 87, lid 2 en/of 87, lid 3 van het EG-verdrag Beoordeling van de steun ten behoeve van investeringsprojecten 29. Aangezien zij de reductie van de CO 2 -emissies beogen, moeten de subsidies voor investeringsprojecten als bedoeld bij de betrokken regeling geanalyseerd worden in het licht van de communautaire kaderregeling inzake staatssteun ten behoeve van het milieu (PB C 37 van ). 30. Allereerst kan worden vastgesteld dat, conform de bepalingen van de punten 29 en 35 van de genoemde kaderregeling, steun voor investeringsprojecten slechts kan worden toegekend tot een maximum van 30% (40% ten behoeve van MKB's) bruto van de investeringsmeerkosten die nodig zijn om de doelstellingen inzake reductie van de CO 2 -emissies te bereiken; dit geldt eveneens wanneer in dit verband bindende -communautaire en nationale- normen ontbreken. 31. In de tweede plaats kan worden vastgesteld dat het begrip investering in de context van de onderhavige regeling (aankoop, productie, en/of de installatie van uitrustingen die bestemd zijn om de CO 2 -emissies te verminderen) overeenstemt met het begrip materiële investering dat vermeld wordt in punt 36 van de kaderregeling inzake staatssteun ten behoeve van het milieu. 32. In de derde plaats kan worden vastgesteld dat, conform punt 37 van de genoemde kaderregeling, alleen de extra investeringskosten die noodzakelijk zijn voor het bereiken van de doelstelling inzake CO 2 -reductie in aanmerking komen voor steun, exclusief de voordelen van een eventuele capaciteitsverhoging alsook de eventuele kostenbesparingen door de investering. Bovendien stelt het feit dat bij elk project duidelijk de situatie vóór het begin van de activiteit waarvoor subsidie wordt aangevraagd moet worden beschreven, de Nederlandse autoriteiten in staat na te gaan of, conform de laatste alinea van het genoemde punt 37, alleen de kosten in aanmerking komen die noodzakelijk zijn om een milieubeschermingsniveau te bereiken dat hoger is dan het niveau dat zonder enige milieusteun door de betrokken onderneming zou worden bereikt.

8 Beoordeling van de steun ten behoeve van projecten gericht op het voorlichten of adviseren 33. Voor wat betreft de subsidies van 50% bruto ten behoeve van voorlichtings- en adviesverstrekkingsprojecten die beogen de CO 2 -emissies te verminderen dient te worden geconstateerd dat het ontwerp van ministeriële regeling is gewijzigd om ervoor te zorgen dat voor deze subsidies alleen MKB's in aanmerking komen die zich met name aan de criteria houden (met name het criterium dat diensten van externe adviseurs niet van permanente of periodieke aard mogen zijn noch tot de gewone bedrijfsuitgaven van de onderneming mogen behoren), welke zijn ingesteld bij artikel 5 van Verordening nr. 70/2001 inzake staatssteun voor kleine en middelgrote ondernemingen (PB L 10 van ). Bijgevolg is dit onderdeel van de kaderregeling nu in overeenstemming met de bepalingen van punt 41 van de kaderregeling inzake staatssteun ten behoeve van het milieu Beoordeling van de steun ten behoeve van opleidingsprojecten 34. Voor wat betreft de subsidies van 25% (35% voor MKB's) en 50% (70% voor MKB's) bruto ten behoeve van respectievelijk specifieke en algemene opleidingsprojecten ter vermindering van de CO 2 -emissies kan men enkel constateren dat de Nederlandse autoriteiten hebben gespecificeerd dat zij elk verzoek om subsidie zullen behandelen met inachtneming van Verordening nr. 68/2001 betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het EGverdrag op opleidingssteun (PB L 10 van ), en met name de artikelen 2 en Beoordeling van de steun ten behoeve van toepassingsprojecten 35. Voor wat betreft de subsidies van 100% bruto (degressief tot 0% het vijfde jaar) ten behoeve van toepassingsprojecten, d.w.z. projecten die enkel de exploitatie van technische voorzieningen omvatten waarmee de CO 2 -emissies kunnen worden verminderd, kan men vaststellen dat het om een type steunverlening gaat dat ondergebracht kan worden in de categorie steun op energiebesparingsgebied, d.w.z. in één van de twee categorieën exploitatiesteun vermeld in punt 42 van de kaderregeling inzake staatssteun ten behoeve van het milieu. Zoals de Nederlandse autoriteiten in hun brief van 23 maart 2001 hebben gespecificeerd is een in het kader van de betrokken kaderregeling voor te stellen toepassingsproject erop gericht de betrokken ondernemingen in staat te stellen "het energieverbruik in hun productiecyclus te verminderen" (zie punt 6 van de kaderregeling inzake staatssteun ten behoeve van het milieu), d.w.z. in casu brandstofbesparingen mogelijk te maken in het passagiers- en goederenvervoer. 36. Bijgevolg dient te worden opgemerkt dat enerzijds het "onontbeerlijke" karakter van de steun zoals verplicht gesteld wordt in punt 43 van de kaderregeling inzake staatssteun voldoende gewaarborgd wordt door het mechanisme voor de beoordeling van de subsidieaanvraag. Anderzijds dient te worden onderstreept dat, conform ditzelfde punt, de subsidies in kwestie enkel betrekking hebben op de netto-exploitatiemeerkosten die de effectieve reductie van CO 2 mogelijk maken. Tenslotte is voor al deze subsidies de duur beperkt tot vijf jaar en bedraagt de intensiteit in het eerste jaar 100% van de meerkosten, een percentage dat vervolgens evenwel lineair afneemt en 0% bedraagt aan het einde van het vijfde jaar (zie punt 45 van de kaderregeling inzake staatssteun ten behoeve van het milieu).

9 IV. Conclusie 37. Om de voormelde redenen is de Commissie van oordeel dat de betrokken kaderregeling verenigbaar is met de gemeenschappelijke markt ingevolge de afwijking van artikel 87, lid 3, onder c) van het EG-Verdrag. Op basis van deze overwegingen heeft de Commissie besloten geen bezwaren te maken tegen deze regeling. 38. Voor het geval dat deze brief vertrouwelijke gegevens bevat die niet aan derden mogen worden bekendgemaakt, wordt de Nederlandse autoriteiten verzocht daar de Commissie van op de hoogte te stellen binnen een termijn van vijftien werkdagen te rekenen vanaf de datum van ontvangst van deze brief. Indien de Commissie binnen de voorgeschreven termijn geen gemotiveerd verzoek in dat verband ontvangt, gaat zij ervan uit dat de Nederlandse autoriteiten akkoord gaan met de bekendmaking van de integrale tekst van de brief, in de authentieke taal, op de internetsite Een dergelijk verzoek moet aangetekend of per telefax worden verzonden aan: Europese Commissie Directoraat-generaal Energie en Vervoer Directoraat Vervoer over land Wetstraat 200 B-1049 BRUSSEL Telefax nr.: Met bijzondere hoogachting, Voor de Commissie Loyola DE PALACIO Ondervoorzitster