Boekverslag Nederlands Een schitterend gebrek

Transcriptie

1 Boekverslag Nederlands Een schitterend gebrek door Arthur Japin Boekverslag door een scholier 1966 woorden 16 februari ,2 43 keer beoordeeld Auteur Genre Arthur Japin Psychologische roman, Eerste uitgave 2003 Geschiedenis Vak Nederlands Persoonlijke reactie Arthur Japin, Een schitterend gebrek. Amsterdam 2003 (drieëntwintigste druk, 2005) Motto: Veel wat aanvankelijk alleen in de verbeelding bestaat, wordt werkelijkheid. (ondertekend, C.G.) Motivatie boekkeuze Deze zomer was ik met een flottielje aan het zeilen in Griekenland. Op die flottielje zaten allemaal Nederlandse mensen, heel gezellig. Op een gegeven moment raakte ik aan de praat met ene Daan (32). Ik had veel gemeenschappelijke interesses met hem. We hebben die nacht tot zes uur zitten praten. Waar we het onder andere over hebben gehad, is het boek Een schitterend gebrek. Hij vertelde dat het een prachtig boek was en waar het ongeveer over ging. Omdat ik zoveel gemeenschappelijke interesses met hem had, heb ik toen ik terug in Nederland was meteen het boek gekocht. Samenvatting Lucia woont samen met haar ouders op een landgoed in Italië. Haar ouders en zij zijn daar in dienst van een rijke gravin die elke zomer vanuit Venetië naar haar landgoed trekt. Als Lucia veertien jaar is, wordt er een feest gegeven op het landgoed omdat de dochter van de gravin gaat trouwen. Lucia ontmoet op dat feest een zeventien jarige jongen, Giacomo Casanova. Ze worden stapelverliefd op elkaar. Helaas moet Casanova voor een tijdje naar Venetië om z n school af te maken. In de tijd dat Casanova weg is, neemt Lucia lessen bij monsieur de Pompignac. Binnen no-time leert ze lezen en schrijven. Maar het lot wil dat monsieur de Pompignac ziek wordt. Hij krijgt de pokken. De enige die nog bij hem komt is Lucia. Ze gaat elke dag naar hem toe om hem te verzorgen. Toch sterft monsieur de Pompignac. Pagina 1 van 5

2 Alsof dat nog niet ernstig genoeg is treft dit verschrikkelijke lot ook de arme Lucia. Ze dwingt haar moeder om haar vast te binden zodat ze zichzelf niet kan openkrabben. Maar als ze uit een lange periode van ijlen en dromen ontwaakt, heeft deze list tegen de littekens voor haar gezicht niet geholpen. Van de jeuk heeft ze zo liggen draaien met haar gezicht, dat de pokken helemaal kapot zijn gegaan en voor altijd afschuwelijke littekens zullen blijven. Niet lang hierna keert Casanova terug. Nog voordat hij Lucia gezien heeft, besluit zij te vluchten. Ze meent hem daarmee het meeste geluk te brengen. Om wat geld te krijgen, gaat ze nog met een rijke heer uit het landhuis naar bed en dan vlucht ze. Ze leeft jarenlang op de bonnefooi. Met haar intelligentie weet ze op te klimmen tot toezichthoudster van het personeel bij een rijk gezin. Daar ontmoet ze een vriendin, Zélide, van de vrouw des huizes. Het klikt goed tussen Lucia en Zélide. Tegen Zélide zegt Lucia dat ze Galathée (een koosnaampje van haar oude leermeester voor haar) de Pompignac heet. Ze wil niet armoedig overkomen en Lucia is daar een naam voor de volkse mensen. Zélide biedt aan om Lucia mee te nemen op ontdekkingstocht. Lucia mag dan aantekeningen maken over alles wat ze meemaken. Hier voelt Lucia wel wat voor. Met het theaterseizoen wil Zélide graag in Venetië zijn. Als het daar theaterseizoen is, loopt heel Venezië gemaskerd. Dit is natuurlijk geweldig voor Lucia met haar verminkte gezicht. Gemaskerd besluit Lucia naar het huis van Casanova te gaan. Daar treft ze alleen zijn broer, een schilder. Deze vertelt haar dat Casanova de laatste tijd veel reist en er een levenswijze van in elk stadje een ander schatje op nahoudt. Maar dat komt volgens de broer doordat hij door zijn eerste liefde zo pijnlijk in de steek is gelaten. Terwijl de broer dit allemaal vertelt, is hij Lucia aan het tekenen. Als de tekening af is, ziet ze dat zij het is voordat ze de pokken kreeg. Ze ontkent dat zij dat is Na samen met Lucia veel goede tijden beleefd te hebben, sterft Zélide aan een onbekende ziekte. Lucia verzorgt haar tot het einde en trekt daarna naar Amsterdam. In Amsterdam gaat Lucia de prostitutie in. Na een tijd besluit ze met een voile door het leven te gaan. Ze merkt dat mannen het opwindend vinden als er iets aan het mysterie wordt overgelaten. In Amsterdam ontmoet ze een schipper waar ze op donderdag een vaste afspraak mee heeft. Dat is dus vanaf dat moment haar vaste inkomen. Op een dag ziet ze een man die haar bekend voorkomt. Ze heeft al snel door dat het Casanova is maar Casanova heeft niet door dat zij het is. Gemaskerd beleefd ze veel mooie avonden met hem. Als hij op een keer naar Italië moet, verspreekt ze zich bij het afscheid. Ze zegt dat hij dan dezelfde fout maakt als destijds bij Lucia, maar Casanova heeft het in Galathées bijzijn nooit over Lucia gehad. Ze bedenkt een list. Ze vertelt aan Casanova dat Lucia een vriendin van haar is en dat hij haar kan vinden in de hoerentent waar ze zelf is begonnen. Zo gebeurt het; als Casanova terug is in Nederland, zoekt hij die hoerentent op. Lucia zit daar als Lucia, dus zonder voile. Ze vertelt alleen niet wat er werkelijk is gebeurd. Ze vertelt dat ze door het vele misbruiken van mannen zo n huid heeft gekregen. Pagina 2 van 5

3 Na deze ontmoeting krijgt Lucia als Galathée nog een brief van Casanova, waarin hij Lucia volkomen belachelijk maakt. Dit is een pijnlijke ervaring voor haar. Vooral omdat ze ook nog eens zwanger blijkt te zijn van Casanova. De schipper vraagt haar of ze mee gaat naar Amerika. Dit doet ze, om de bestwil van haar kind. Het verhaal dat ze heeft geschreven, is opgedragen aan haar kind Dit alles speelt zich af in de 18e eeuw, de tijd waarin Casanova leefde. Onderwerp Het onderwerp is naar mijn menig verloren liefde. In dit boek is het onderwerp zo meeslepend gebruikt. De verloren liefde loopt als een rode draad door Lucia s leven heen. Dit is echt weer zo n boek waarin ik kan wegkruipen. Een boek waarin ik moet blijven lezen. Een boek waardoor ik het gevoel heb dat ik hetzelfde meemaak als de hoofdpersoon zelf. Zelf heb ik nog nooit maar een fractie van alle verschrikkelijke dingen die Lucia meemaakt in het boek meegemaakt, maar door de ongelooflijke diepgang in de schrijfstijl is het toch niet moeilijk om met de hoofdpersoon mee te leven. Gebeurtenissen Ik denk dat er maar één gebeurtenis echt centraal staat in dit boek en dat is de vlucht van Lucia als gevolg van haar ziekte en haar angst om Casanova ongelukkig te maken. Zonder die vlucht geen verloren liefde. De omstandigheden waarin de ziekte plaatsvond, waren natuurlijk van groot belang. Als Casanova niet weg was gegaan, was het heel anders gelopen. Verder was er natuurlijk nog een aantal belangrijke gebeurtenissen; het vertrek van Lucia (een gevolg van haar lelijk geworden gezicht door de ziekte), de ontmoeting met de broer van Casanova, de dood van Zélide, de ontmoeting met de schipper, de ontmoeting in Amsterdam met Casanova als Galathée, de ontmoeting in Amsterdam met Casanova als Lucia en het ontvangen van de brief aan Galathée van Casanova. Al deze gebeurtenissen dwingen Lucia tot keuzes die linea recta tegen haar hartenwens ingaan. Diep in haar hart wil ze namelijk nog altijd graag bij Casanova zijn. In dit boek zijn de gevoelens van Lucia belangrijker dan de gebeurtenissen. Meestal vloeien de gebeurtenissen voort uit Lucia s gevoelens. De gebeurtenissen zijn nagenoeg allemaal keuzes die Lucia maakt. Door met haar gevoelens mee te leven, maak je de ontwikkeling mee waardoor die keuzes tot stand komen. Aan het eind duurt het zo slepend lang voordat Lucia laat merken aan Casanova wie ze werkelijk is. Uiteindelijk laat ze het zelfs helemaal niet merken. Dit is typisch een einde van een boek waarvan je tijdens het lezen niet hoopt dat het zo afloopt, maar wat het boek wel prachtig maakt. Het maakt dat je er nog dagen mee in je hoofd blijft lopen. Als Casanova en Lucia (en dan als Lucia) aan het eind weer bij elkaar zouden komen, zou het boek lang niet zoveel impact op me hebben gehad als nu. Personages Pagina 3 van 5

4 Eigenlijk is Lucia helemaal alleen. De andere personages zijn alleen maar mensen die er tijdelijk zijn. Lucia is gehard en ijzersterk door alles wat ze heeft meegemaakt. Ze is heel intelligent. Intelligente mensen kunnen een keuze maken met hun ratio in plaats van een keuze maken met het gevoel. Dat is wat Lucia telkens weer doet. In het begin is Lucia heel onzeker over zichzelf door haar littekens. Als ze die onzekerheid heeft overwonnen, weet ze iedereen met haar listigheid te bespelen. Uiteindelijk laat zij alles zo lopen als ze het zelf heeft gepland. Het schijnt dat die Lucia echt heeft bestaan. Als ze echt zo was als in het boek, heb ik een immens respect voor haar. Casanova is in het begin de liefste jongen van de wereld. Als ze hem weer ontmoet, is hij een zak geworden die vrouwen verslindt. Lucia weet dat hij diep van binnen nog steeds dezelfde is. Monsieur de Pompignac is een man van middelbare leeftijd die Lucia de letterkunde heeft bijgebracht. Hij had veel geduld met haar en zag haar talenten. Een soort opa-figuur. Zélide is eigenlijk de enige vriendin van Lucia geweest. Zij zag haar persoonlijkheid en niet alleen haar littekens. Voor haar ziekte was Zélide een zeer intelligente vrouw die wist wat ze met haar leven wilde. De schipper is slechts een uitweg voor Lucia om niet te vaak met het immense verdriet over Casanova geconfronteerd te worden. Ik vind alle personages uit het boek een beetje mysterieus. Misschien omdat het verhaal zich een paar honderd jaar geleden afspeelt, maar het kan ook zijn omdat Lucia eigenlijk in haar eigen verdriet is blijven steken en van daaruit verder leeft. Aangezien de lezer met haar meeleeft, is dat misschien de reden van de mysterieusiteit van de mensen in het boek. Opbouw Het verhaal begint op het moment dat Lucia Casanova voor het eerst ziet in Amsterdam. Ze heeft vrij snel door dat het haar verloren jeugdliefde is. Vanaf dat moment gaat ze terugblikken. Ze begint ongeveer bij het moment dat ze Casanova ontmoet. Dan vertelt ze haar verdere levensloop. Op een gegeven moment komt het verhaal uit bij het punt waar het begonnen is. Daarna gaat het nog een stukje verder. De opbouw maakt het verhaal verschrikkelijk spannend want je weet de hele tijd al dat Lucia Casanova gaat wederontmoeten. Je weet alleen niet hoe. Het meest spannende is het laatste deel waarin je telkens bijna denkt dat ze gaat vertellen wat het werkelijke verhaal achter de verdwijning van de jeugdliefde van Casanova is. Het slot was het kroonjuweel op de kroon. Je blijft met zo n soort slot zo in je hoofd zitten. Prachtig vind ik dat! Niks dat slappe gedoe van happy end. Je weet dat ze verdrietig blijft en dat ze voor haar kind ver weg van het continent van haar verdriet gaat. Ik zal me dit boek nog lang herinneren. Taalgebruik Pagina 4 van 5

5 Over het taalgebruik heb ik eigenlijk niks bijzonders te melden. Ik was zo verzonken in het boek, dat ik van het taalgebruik nauwelijks iets heb gemerkt. De schrijfstijl was zeer meeslepend, dat weet ik wel. Maar de schrijfstijl is niet het taalgebruik. Aangezien ik me zo kon inleven, zal het taalgebruik wel zeer prettig zijn geweest. Titelverklaring Net als bij de persoonlijke reactie op Brandende liefde wil ik ook bij Een schitterend gebrek per se een titelverklaring doen. Casanova zegt tegen zijn broer op het moment dat hij Lucia net heeft ontmoet op het feest, dat ze bijna perfect is, het enige wat ontbreekt is haar schaamte. Waarop zijn broer antwoord: Wat een schitterend gebrek. Het is zo cru dat ze dit gebrek verliest. Ze krijgt natuurlijk grote schaamtegevoelens voor de littekens die ze krijgt. Eindconclusie Voor het geval het nog niet duidelijk was: Ik vond het een prachtig boek. Meeslepend, aangrijpend en het blijft nog dagen in je hoofd zitten. Het is nu een maand geleden dat ik dit boek heb gelezen. Toen ik begon aan deze persoonlijke reactie, kwamen alle gevoelens die ik tijdens het lezen van het boek kreeg weer terug. Pagina 5 van 5