ZO STADHUIS HASSELT SUPERNOVA DUO STEPHANIE PROOT (PIANO) CLAIRE DASSESSE (VIOOL) Igor Stravinsky & Gabriel Fauré CLUB CLASSIQUE CCHA.

Transcriptie

1 ZO STADHUIS HASSELT SUPERNOVA DUO STEPHANIE PROOT (PIANO) CLAIRE DASSESSE (VIOOL) Igor Stravinsky & Gabriel Fauré CLUB CLASSIQUE CCHA.BE

2

3 ZO STADHUIS HASSELT SUPERNOVA DUO STEPHANIE PROOT (PIANO) CLAIRE DASSESSE (VIOOL) Igor Stravinsky & Gabriel Fauré CLUB CLASSIQUE

4 PROGRAMMA Igor Stravinsky ( ) Suite italienne Introduzione Serenata Tarantella Gavotta con due Variazioni Scherzino Minuetto e Finale Gabriel Fauré ( ) Vioolsonate nr. 1 in A groot opus 13 Allegro molto Andante Allegro vivo Allegro quasi presto

5 TOELICHTING BIJ WIJZIGING VAN OORSPRONKELIJK PROGRAMMA Oorspronkelijk was vandaag het Ensembl Arenski geprogrammeerd: Claire Dassesse (viool), Aurore Dassesse (cello) en Stephanie Proot (piano). Ze zijn sinds 2012 een muzikaal trio. Vorig seizoen werd het Ensembl'Arenski bekroond als Supernova Laureaat. Ze krijgen financiële en promotionele ondersteuning en vooral: ze krijgen concerten in Vlaanderen en Wallonië aangeboden. Het goede nieuws voor Aurore Dassesse is dat ze ondertussen promotie heeft gemaakt en vaste musicus is geworden bij het Orchestre National du Capitole de Toulouse, waardoor ze daar fulltime verplichtingen heeft en ze zich helaas niet kan vrijmaken voor het concert van 8 april. In overleg met Stephanie Proot hebben we beslist om het concert toch te laten doorgaan met het duo viool & piano en het programma te wijzigen. Violiste Claire werkte samen met Augustin Dumay in de Muziekkapel Koningin Elisabeth. Daar werd ze omschreven als een jong, exceptioneel talent. Stephanie Proot is een uitzonderlijke pianiste met een bewonderenswaardig vakmanschap en een sublieme virtuositeit. Ze staat bekend om haar kleurrijke interpretaties en natuurlijke expressiviteit. Samen vertolken ze een uur lang wonderlijke muziek van de Picasso van de klassieke muziek: een bewerking van het ballet "Pulcinella' : theatraal, dansant, spannend. En een van de mooiste vioolsonates van de grote Franse componist Gabriel Fauré: innig en wonderbaarlijk. Muziek die onder de huid kruipt.

6 Stephanie Proot Claire Dassesse

7 STRAVINSKY, SUITE ITALIENNE Igor Stravinski is de Picasso van de klassieke muziek: zoals de Spaanse kubist de wetten van perspectief en anatomie op zijn kop zette, zo plakte en knipte de kleine Rus zijn muziek aan elkaar alsof het een filmmontage betrof. Als een muzikale ekster jatte hij muzikale stijlen uit heden en verleden (De Machaut, Bach, Pergolesi, Tsjaikovsky, Webern, Russisch orthodoxe kerkmuziek, ragtime, tango). Met groot gevoel voor understatement werden deze stijlen zodanig gedemonteerd en geherstructureerd dat ze onmiskenbaar als Stravinski klonken. Stravinski brak in Parijs door met de balletten L'Oiseau de Feu, Pétrouchka en Le Sacre du Printemps. De première van het laatst genoemde ballet (1913) behoort tot de meest gedenkwaardige schandalen uit de muziekgeschiedenis. Igor Stravinsky schreef de Suite Italienne voor cello en piano in Hij maakte deze transcriptie samen met cellist Gregor Piatigorsky. Het gaat inderdaad om de bewerking van enkele delen uit zijn ballet Pulcinella (1920), waaruit in 1922 al een concertsuite voor klein orkest getrokken was. Pulcinella was het eerste neoclassicistische werk van Stravinsky. Het is tegelijkertijd ook zijn meest extreme compositie in die stijl, omdat nagenoeg alle muzikale materiaal afkomstig is uit achttiendeeeuwse composities. Er is dus muziek te horen van Pergolesi, maar evenzeer van de Nederlandse componist Willem van Wassenaer. Alleen voegt Stravinsky hier enkele ritmische, harmonische of coloristische retouches aan toe, zodat de luisteraar zich met een been in de achttiende eeuw waant, en met het andere in de twintigste eeuw. Stravinsky selecteerde de twee meest zangerige bewegingen uit Pulcinella (de Serenata en de Aria ), maar koos ook voor de opzwepende Tarantella dans. Voor de luisteraar is dit prachtige muziek die groot muzikaal genoegen verschaft. Voor de cellist is het blijkbaar hard zwoegen: dit werk geldt als een van de moeilijkste uit het repertoire op vlak van intonatie en techniek.

8 FAURÉ, VIOOLSONATE NR 1 Meer dan 40 jaar scheidt deze sonate van zijn opvolger, de Vioolsonate nr. 2 in e klein, op Dat werk zou een wonderlijke reeks van late kamermuziekwerken introduceren, vergelijkbaar met de laatste kwartetten van Beethoven. Vanaf de eerste uitvoering in 1877 werd de eerste vioolsonate in A enthousiast onthaald; Saint-Saëns schreef een positieve recensie in Le Journal de Musique. Tot op vandaag is dit pareltje één van de meest populaire kamermuziekwerken van Fauré, in het bijzonder gewaardeerd voor zijn frisheid en panache, voor de typische faureaanse elegantie en het romantische vuur. Terwijl alle vier de delen gemetseld zijn in de traditionele vorm (het eerste, tweede en laatste deel in sonatevorm), klinkt de muziek toch zeer individueel, heel apart. Dit had men nog nooit gehoord in eender welk kamermuziekwerk tot dan toe. Fauré laat het stuk met een zeer originele touch beginnen: een breedvoerige cantilena die zich lang uitvouwt. Er zijn daarbij al signalen van een harmonische onrust. In de doorwerking laat Fauré nieuw licht schijnen over de verschillende thema s, om dit dan te laten culmineren in het tweede thema, dat etherisch beweegt boven haastige pianoakkoorden. In het Andante, in 9/8, voltrekt zich een ongemakkelijk huwelijk tussen het zalig dobberende ritme van de barcarolle een favoriet van Fauré en het intense, soms visionaire chromatisme. Ondanks reminiscenties aan Mendelssohn, straalt het Allegro vivo scherzo een heerlijke authenticiteit uit. Luister bijvoorbeeld naar de plotse pizzicato-uitbarsting van de viool, of naar de plagerige ritmes. Het trio ademt dan weer een heel andere sfeer en sonoriteit: een zangerige melodie, à la Schumann, spreidt zich rustig uit boven een rustige, golvende pianobegeleiding. Het is niet verrassend dat dit deel menig bisgeroep uitlokte tijdens de première. In de finale (in 6/8), Allegro quasi presto, tekent een mooi contrast tussen het serene openingsthema, hypnotische ronddraaiend rond een do kruis (ook een favoriet gebruik van Fauré) en het gesyncopeerde tweede thema, met zijn gevarieerde tegenmelodieën. In de coda krijgt de viool de unieke gelegenheid (in dit werk) om

9 virtuoos te schitteren. Maar ze schittert op een superzachte manier, pianissimo, met briljante toonladders, spiccato (met springboog) gespeeld. Een opmerkelijk werk. Een ontdekking.

10 VOLGENDE SUPERNOVA DUO: zo 15 apr u - Stedelijk Conservatorium DUO LÉVY-IDMTAL Edvard Grieg e.a. Het duo Lévy-Idmtal werd uitgeroepen tot Supernova Door het behalen van deze prijs geeft het duo een tournee van tientallen concerten doorheen heel België. Ook brachten ze eind 2016 een eerste cd uit, met de integrale vioolsonates van Edvard Grieg. Het samenspel tussen violiste Maya Lévy en pianist Matthieu Idmtal wordt door kenners als pure magie omschreven. Het vioolspel van de zeer jonge Maya valt op door haar rijke klank en onbeperkte virtuositeit. Matthieu kenmerkt zich door zijn fijngevoelig pianospel en ontegensprekelijk talent voor lyrische frases. Dès les premières secondes Maya nous emmène dans son monde. Elle enchante avec un jeu tendre et délicat, avec sa personnalité puissante et distincte, ce rare don d éloquence qui semble être une évidence pour elle, et qui est l apanage des vrais artistes. (UIT HET JURYRAPPORT FESTIVALS DE WALLONIE/SUPERNOVA) Wolfgang Amadeus Mozart: Sonate voor viool & piano K304 Edvard Grieg: Sonate voor viool & piano nr.3, op. 45 Karol Szymanowski: Sonate voor viool & piano op. 9 HET VOLLEDIGE PROGRAMMA OP CCHA.BE