Het eerste wat we bezochten was het In Flandern fields museum, dit museum bevindt zich in de herbouwde Lakenhal.

Transcriptie

1 Praktische-opdracht door een scholier 1798 woorden 27 juni ,5 15 keer beoordeeld Vak Geschiedenis Het eerste wat we bezochten was het In Flandern fields museum, dit museum bevindt zich in de herbouwde Lakenhal. Museum: In flandern fields Every intelligent person in the world knew that disaster was impending and knew no way to avoid it De vertaling van de naam van dit museum is in Vlaamse velden, dit omdat het museum het verhaal vertelt van de verschrikkelijke oorlog die zich in deze vredig ogende velden heeft afgespeeld. Het museum wil de bezoekers confronteren. Vooral met de persoonlijke getuigenissen van gewone mensen. Dit is vooral merkbaar aan de verhalen en citaten op de muren, ook kun het leven van een persoon volgen via de personenkiosken. Hierdoor voel je je meer betrokken bij de oorlog. Het doel van het museum is vooral leren van het verleden. Zoals de folder zegt: Het IFFM is een oorlogsmuseum met een vredesboodschap. Het IFFM herbergt het geheugen van de toekomst. Er waren veel indrukwekkende dingen in het museum. Zo spraken de citaten op de muren erg aan, ze waren erg direct en erg aanwezig. Een voorbeeld hiervan is: I adore war. It s just like a big picnic without the objectlessness of a picnic (Brief, Julian Grenfell, Captain 1st Ryal Dragoons, 24 oktober 1914) Ook de geluidseffecten, zoals de kannonen lieten je schrikken. Het is heel raar om te zien hoe heel Ieper verwoest is tijdens de eerste wereldoorlog, omdat jezelf in zo n verwoest gebouw staat. Ook erg indrukwekkend was niemandsland. Dit was ongeveer te zien halverwege het museum. Daar werd een impressie gegeven over het gebied tussen de loopgraven. Natuurlijk kan het nooit precies worden weergegeven, (gelukkig maar!) maar het was genoeg om kippenvel te bezorgen. Een impressie van het echte niemandsland De natuur was zo dood als die Canadezen van wie de lijken waren blijven liggen waar ze de voorbije herfst waren gevallen.( ) De ene krater naast de andere trechter. Kuilen waarin de aarde leek te sudderen als vet, vol water en slijk, mijlen en nog eens mijlenver, waar je ook keek. Er zijn geen woorden die de Salient zouden kunnen beschrijven. Het beeld zou je achtervolgen in vreselijke dromen. (Interview, R.A Colwell, soldaat, Passendale, januari 1918) Velen dachten dat W.O.1 de oorlog zou zijn die een einde maakte aan alle oorlogen. Het laatste gedeelte van het museum laat zien dat dit helaas niet zo is. Pagina 1 van 5

2 Na het bezoek aan het museum mochten we zelf rondlopen in het plaatsje Ieper, daar bezochten we de Nieuwe Meense poort en de Memorial church. De Meense poort On passing the New Menin Gate Who will remember, passing through this Gate, the unheroic dead who fed the guns? Who shall absolve the foulness of their fate, - Those doomed, conscripted, unvictorious ones? Crudely renewed, the Salient holds its own. Paid are its dim defenders by this pomp; Paid, with a pile of peace complacent stone. The armies who endured that sullen swamp. Here was the world s worst wound. And here with pride Their name liveth for ever, the Gateway claims Was ever an immolation so belied as these intolerably nameless names? Well might the Dead who struggled in the slime Rise and deride this sepulchre of crime. Siegfried Sassoon De Meense poort is een monument voor de Engelse soldaten die dichtbij Ieper zijn gestorven en die men niet heeft kunnen identificeren of die nog steeds vermist zijn. Op de poort staan namen die gerangschikt zijn op divisie en of alfabet. Er staan nog een heleboel namen niet op, deze zijn te vinden op het kerkhof Tyne Cot. Het is vaak er druk bij het monument, vooral s avonds wanneer The Last Post wordt geblazen. Dit is de traditionele saluut voor de gestorven soldaten. De poort een eerbetoon aan de gevallen soldaten, Siegfried Sassoon heeft daar zijn eigen mening over. Hij vindt dat de soldaten belogen zijn. En daarbij ook de mensen die dit monument zien. Er wordt volgens hem gesuggereerd dat dit het bedoelde lot is van de soldaten, dat ze nu hier met hun naam op het monument staan, dat het een eer is om er met je naam op te staan. Het beeld van een oorlog als iets moois om voor te sterven, voor je vaderland en je volk wordt door dit monument hooggehouden. Siegfried Sassoon was tegen oorlog, en benadrukte in zijn gedichten vooral de nutteloosheid ervan. Dit is ook te lezen in zijn gedicht On passing the New Menin Gate. Het gedicht is pas bekend geworden nadat hij gestorven is omdat hij het zelf nooit durfde te publiceren. Pagina 2 van 5

3 St. George Memorial Church For our todays they gave their tomorrows. (Deze zin is afkomstig van een plakkaat uit de kerk) De St. George Memorial Church is een kleine kapel vol met plakkaten die de jonge soldaten eer betonen en herdenken. De meeste waren van universiteiten waar de jonge soldaten student waren. Ook op de stoelen zijn naamplaatjes gemaakt. De kerk heeft een triomfantelijke sfeer. Men is trots op de soldaten, trots op hun strijders. Een foto gemaakt in de St. George Memorial Church, dit is de achterzijde van de kerk. Nadat we verzameld waren reden we met de bus naar Hill 62, eerst bezochten we het museum: sanctuary wood, daarna konden we de heuvel oplopen om het monument te bezoeken. Sanctuary Wood Sanctuary Wood is een heel ander museum dan het IFFM, het is een privé-verzameling, met als hoogtepunt de kijkkasten en de loopgraven. Het museum bevindt zich op de hill 62. De kijkkasten in het museum zijn uit de jaren 20, en zijn nogal schokkend. De plaatjes waren onverkoopbaar aan kranten en tijdschriften. Niemand wilde ze hebben. Daaruit kun je opmaken dat iedereen de oorlog wilde vergeten. Vooral de gruwelijkheden ervan werden in de doofpot gestopt. Er waren ook loopgraven te zien in het museum. Deze kwamen een beetje nep over. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat de eigenaar van het museum gewoon zelf kuiltjes in zijn tuin heeft gegraven maar waarschijnlijk kwam het nep over door de golfplaten, de lieflijke begroeiing en het uitgelopen pad van toeristen. Er waren ook voorbeelden van trench art te zien in het museum. Bijvoorbeeld een asbak en een klok van granaatscherven, kogelhulzen en dergelijke. Het was erg apart. Hill 62 Monument Boven op de heuvel was een Canadees monument, met een rustige en vredige uitstraling, ook het uitzicht was wel mooi. Het is raar dat op, en rondom, dezelfde rustige plek zoveel mensen zijn gesneuveld. Na het bezoek aan hill 62 reden we naar twee grote oorlogsgraven, genaamd: Tyne Cot en Langemark. Het engelse kerkhof Tyne Cot ligt vlakbij Passendale. Van juli tot november 1917 vond de derde slag bij Ieper plaats, ook wel de slag bij Passendale genoemd. Het doel van de Britten was om een doorbraak te forceren in het front en Zeebrugge te bereiken. Op 10 november eindigde het offensief nauwelijks 10 Pagina 3 van 5

4 kilometer verderop, in de modder van Passendale. Ongeveer een kwart miljoen mensen stierf alleen al tijdens de slag bij Passendale. Met zijn graven is Tyne Cot het grootste Britse oorlogskerkhof. In het Britse leger dienden niet alleen Britse soldaten. Ook andere landen hielpen mee, uit Canada, Nieuw-Zeeland en Australië bijvoorbeeld kwamen veel soldaten. Op de graven staan de symbolen van de verschillende nationaliteiten van de slachtoffers. Ook kon je zien wat voor geloof ze hadden. Als er een kruis op het graf stond, waren ze Christelijk. Als er een davidsster op het graf stond, waren ze Joods. De joodse graven waren ook herkenbaar door de steentjes die op het graf lagen. Namelijk als een jood wordt begraven legt men steentjes op het graf. Dit is een oude traditie. Op sommige graven stond: Known unto God. Dit betekende dat het lichaam wel is gevonden, maar dat men niet weet wie het is. Het kan dus ook zo zijn dat een persoon wel begraven is, en ook dat zijn naam ook nog op de grote muur aan de achterzijde van het kerkhof gegraveerd staat. Op deze muur staan namelijk alle namen van de soldaten die vermist zijn, of waar alleen onherkenbare resten van zijn gevonden. Het kerkhof zag er groot en indrukwekkend uit. Je kon zien dat het goed onderhouden wordt. Voor de Britten is het heel belangrijk. En dat was wel te zien. Het was wel opvallend dat in dit Britse kerkhof ook een paar Duitse soldaten begraven waren. Het kerkhof wordt dagelijks druk bezocht. Langemark Dit was een heel groot verschil met Tyne Cot. Tyne Cot zag er vredig uit en zonnig uit. Met een keurig gemaaid grasveld en veel wit. Langemark was één en al triest. Donkere graven, veel kleiner, maar toch met vier keer zoveel slachtoffers die daar begraven liggen. In Langemark liggen Duitsers begraven. Het kerkhof wordt ook wel studentenkerkhof genoemd omdat hier ook 3000 studenten vrijwilligers liggen die gesneuveld zijn tijdens de slag om Langemark in Vooraan staat een heel groot graf waarin ongeveer mensen begraven waren. Dit was nogal indrukwekkend om te zien en je voor te stellen dat er zoveel mensen waren gesneuveld en het leek ook wel een beetje oneerbaar dat er mensen in zo n klein graf en kleine ruimte lagen. Dit was heel anders dan bij Tyne Cot. Bij het Britse kerkhof was het een groot eerbetoon aan de soldaten. Terwijl dit bij het Duitse kerkhof niet echt te zien was. Natuurlijk waren de Britten ook trots op hun overwinning, en wilden ze dat groot en duidelijk laten zien. In het Duitse kerkhof staan ook nog vier gebeeldhouwde figuren. Deze soldaatbeelden waakten over de gesneuvelde soldaten. Het was raar om je voor te stellen dat zoveel mensen gevochten hebben en gesneuveld zijn uit vaderlandsliefde. Zoiets is moeilijk te begrijpen. De Klaproosjes Bijna op alle plaatsen die we bezochten in Ieper en omgeving zag je klaproosjes terug. Vooral bij de graven Pagina 4 van 5

5 en bij de Nieuwe Meense Poort. De klaproos is een symbool geworden voor de dodenherdenking van de Eerste Wereldoorlog. Ze staan voor het mooie vruchtbare Vlaamse land dat erg tegenstrijdig is met het vele bloed (rode kleur van de rozen) dat hier vergoten is. Het symbool is ontstaan uit een gedicht van John McCrae: (poppies zijn klaprozen) "In Flander's Fields" By John McCrae In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row, That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below. We are the Dead. Short days ago We lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved and were loved, and now we lie, In Flanders fields. Take up our quarrel with the foe: To you from failing hands we throw The torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow In Flanders fields. In 1918 kwam iemand op het idee kunstklaprozen te gaan verkopen om met de opbrengst behoeftige oudstrijders en hun familie financieel te ondersteunen. Dit idee sloeg zo aan, dat tot op de dag van vandaag in de Gemenebestlanden de klaproos het symbool van herdenking is. Rond 11 november van elk jaar worden klaprozen gedragen en op de graven van gesneuvelden worden kruisjes of kransen geplaatst met de rode kunstbloemen. Pagina 5 van 5