Verslag Werkweek 34. Tekst Peter Witkop en foto s Peter Witkop, Ruedi Tobler en Martien Beenen

Transcriptie

1 Verslag Werkweek 34 Tekst Peter Witkop en foto s Peter Witkop, Ruedi Tobler en Martien Beenen Week 34 lijkt dit jaar al te beginnen op 25 juli. Dat is het moment dat voorzitter Martin Bos contact met mij opneemt omdat Rail Away in Zwitserland komt filmen in week 34. Om de lijnen zo kort mogelijk te houden spreken we af dat ik rechtstreeks contact opneem met Rail Away. Op 27 juli heb ik uitgebreid telefonisch overleg met Gerben, projectleider van Rail Away. Ter ere van de 200ste uitzending van het bekende tv-programma wordt gefilmd op het traject van Muttbach naar Zermatt. Dus Muttbach Oberwald is het doel voor de opnames wat betreft DFB-terrein. Er gaat worden gefilmd op vrijdag, zaterdag en zondag, en ze willen de Fronarbeiters het liefst op vrijdag filmen. Afgesproken dat ik zal proberen om voor elkaar te krijgen dat we werkzaamheden op en langs het spoor kunnen uitvoeren op die dag. Vervolgens een mail gestuurd naar Manfred Willi en Marcel Gwerder met dat verzoek. Al snel antwoord van Manfred dat dit te regelen moet zijn. Dat begint goed! Maar de ervaring leert dat we niet te vroeg moeten juichen Iets heel anders: Wat mij als groepsleider al een tijdje zorgen baart is het geringe aantal deelnemers dit jaar voor week 34. Eerst al veel afmeldingen, en dan een late annulering van een beloofde deelname. Iedereen zal best wel goede redenen hebben, maar toch. Met z n 3en aan een werkweek deelnemen is toch wel wat mager. Halverwege juni heb ik Manfred en Marcel al per mail geïnformeerd over onze kleine bezetting. Toen waren het er nog 4 inclusief mijzelf. Maar wie weet krijgen we via Rail Away de mogelijkheid om onze sectie verder landelijk te promoten. Begin augustus weer bericht van Martin Bos. Gelukkig heeft zich een nieuw lid gemeld met interesse voor een werkweek. De nieuweling Willem Bakker blijkt bij mij in de buurt te wonen en ik spreek met hem af voor persoonlijke kennismaking nadat ik hem heb bestookt met mails en daarover wat heb gebeld. Willem heeft er na dat gesprek nog steeds zin in en gaat mee! Dus toch nog een vierde man! In de loop van week 33 ontvangen we het weekprogramma van week 34. Zoals meestal in week 34 (de eerste week dat er niet wordt gereden van maandag tot en met donderdag) het nodige werk aan het spoor, altijd leuk. Zaterdag 18 juni is het zover. Twee aan twee gaan we richting Zwitserland. Willem Jansen is de ervaren tweede Froni, en Martien Beenen de andere nieuweling. Rond kwart voor zeven in de avond arriveren Martien en ik in Realp, en Willem en Willem hebben dan al even een korte verkenning gedaan van Realp DFB. Vlak na aankomst tref ik Arne Moritz, de contactpersoon van de DFB voor Rail Away. Hij geeft aan dat de crew van Rail Away om 10 uur wil opstappen op de diesel in Muttbach richting Oberwald. Dan in Gletsch de kruisende stoomtrein wil pakken terug naar Muttbach. En vervolgens weer richting Oberwald wil stomen. We spreken af om in de loop van de week nog even te finetunen. We verdelen de kamers. Willem en Willem betrekken de driepersoonskamer. Martien en ik zoeken een plekje in de grote slaapzaal. Die avond liggen daar nog wat jeugdleden van de brandweer, maar de rest van de week hebben we de zaal zo goed als voor ons tweeën. Tijd voor de inwendige mens. In Hotel des Alpes genieten we van schnitzel en meer, en van het eerste (en niet het laatste) biertje. Zondagochtend ontbijt. Met twee nieuwe Fronarbeiters hebben we weer een uitstekend excuus voor een treinrit Realp Oberwald vice versa. In de eerste trein is nog plek, de tweede kent al 7 overboekingen. Dus gaan we met de eerste trein. Martien en ik nemen plaats op het balkondirect achter de stoomlok. In Tiefenbach even helpen bij het aanvullen van de watervoorraad. Uiteraard de traditionele Bratwurst op Furka. De hele rit is het prachtig weer en ook dat maakt de rit steeds weer bijzonder. In 1998 was ik zelf voor het eerst bij de Dampfbahn Furka-Bergstrecke, en nog steeds fascineert traject, omgeving etc. In Gletsch de vertrouwde aanblik. Rust. Wat motorrijders, het geluid van de postbus. Verder naar Oberwald. We lopen even naar Hotel Furka en genieten daar op het terras van Gulaschsuppe en Eiskaffee. Weer terug met de trein. Wederom genieten. Terug in Realp bewonderen we de 704 die in de nieuwe lokloods staat. Op woensdag 22 en donderdag 23 augustus vinden volgens het werkprogramma proefritten plaats. Rara wat zou dat zijn Nog even een biertje op het terras naast het verblijfsgebouw en dan de avondmaaltijd om klokslag 6 uur. Martien en Willem Bakker maken kennis met de etensbel die niet te missen is. We duiken op tijd ons mandje in. Op maandag ontbijten we om 7 uur en om half 8 is de briefing. Door Marcel Gwerder. Persoonlijk ben ik wel verrast. Had toch wel gedacht dat Manfred daarbij ook aanwezig zou zijn. Maar Marcel doet het prima! Tijdens het sneeuwruimen in week 20 heb ik al veel met Marcel samengewerkt en een goede en positieve indruk van hem. Maar de rol van hoofduitvoerder is natuurlijk nog wel even een ander ding. Naast ons 4en zijn er nog enkele Zwitserse Einzelhelfer. De Zwitser Ruedi Tobler gaat met Martien, Willem en Willem een tiental gebroken zadels van de tandrad vervangen op het traject tussen hotel Rhônequelle en de keertunnel bij Gletsch. Dat blijkt een arbeidsintensieve klus die uiteindelijk drie dagen in beslag neemt. Het klinkt eenvoudig om even de tandstaven los te maken en een zadel te verwijderen, maar dat valt bitter tegen. Tips van Ruedi en Hollandse slimheid zorgen ervoor dat uiteindelijk alle zadels worden vervangen. Tussendoor bewijst Willem Jansen Ruedi een grote dienst. De man mist al een vinger aan

2 zijn linkerhand, maar door eigenwijs gemanouvreer van hem met de slijptol voegt hij er daar bijna nog een tweede aan toe. Adequaat en professioneel optreden van Willem Jansen in de rol van EHBO-er voorkomt erger. Zelf ga ik met Marcel en Andi Schuler de nodige voorbereidingen treffen om een rotsblok bij de noordelijke ingang van tunnel 1 gecontroleerd naar beneden te laten komen. Houten bielzen en enkele autobanden moeten daarheen. Verder nog een kilometer onder de keertunnel wat materieel afladen. Een minigraver, een aggregaat. In week 35 komt de Zivilschutz daarmee de nodige werkzaamheden verrichten. Marcel heeft nog een afspraak om uur. Kort voor het tijdstip van vertrek arriveert ook Manfred Willi in Realp en zoals altijd is er sprake van een hartelijk weerzien. Samen met Andi gaan ik met de werktrein omhoog terwijl Manfred en Marcel elders een afspraak hebben. In Furka is het mooi om te zien dat Andi zelf trots een foto neemt van de werktrein, bestaande uit de HGm 4/4 met drie platte wagens en de dieplader. We gaan door de Scheiteltunnel. Op enkele plaatsen mag de diesellok niet harder dan 5 km rijden gezien de nauwe tunnelomvang. In Muttbach lossen we handmatig zware houten bovenleidingmasten. Verder gaat het naar Gletsch. Daar rangeren we een platte wagen met bigbags vol met kolen langs het spoor met de betonnen loskade (spoor 3). Even attentie met rangeren, want de HGm 4/4 van de MGB mag niet over het verbindingsspoor van spoor 3 naar 2, en moet dus even richting de lokloods van Gletsch. We vervolgen onze weg met één wagon minder richting Oberwald. Bij viaduct Eischflüh lossen we de aggregaat met de kraan van de platte wagon, en voor de minigraver bouw ik met stukken biels een afrit vanaf de dieplader. Weer terug naar Gletsch. Mittagspause. Daar treffen we ook Marcel en Manfred aan. Het blijkt dat we bij Glacier du Rhône een middagmaal kunnen nuttigen. Na de pauze gaat Marcel met ons mee op de trein. Er wordt besloten om het grote rotsblok bij tunnel 1 met springstof laten ploffen, in plaats van in zijn geheel gecontroleerd op het spoor te laten zakken / vallen. Dat laten springen gebeurt deze week niet meer dus schakelen we over op een andere klus. Doel is om alle stenen die geen Schotter (de kiezels van het ballastbed) zijn vanaf het Lammenviadukt tot aan Realp uit de nabije omgeving van het spoor te verwijderen. Eerst duwen we de dieplader handmatig op de draaischijf van Gletsch. Vervolgens keren we die op de draaischijf en koppelen die aan de andere kant (de Oberwald -zijde) van de lok. We gaan weer richting Oberwald en zakken af tot het punt waar de anderen bezig zijn met het vervangen van de zadels. Nadat het spoor door hen is vrijgemaakt dalen we verder af richting Oberwald tot even voorbij het Lammenviadukt. Daar beginnen we. De reden is om een groenstrook van ongeveer een meter breed langs beide zijden van het spoor steenvrij te maken van stenen die groter zijn dan Schotter, zodat

3 een proef kan worden gedaan met het machinaal maaien van de bermen. Daartoe wordt in een later stadium de minigraver, voorzien van een speciale maaibalk of maaikorf, op de dieplader gezet. Maar nu dus eerst stenen ruimen. Op deze plek mogen de stenen niet aan de dalzijde worden gedeponeerd, dus laden we alles op de platte wagons. rails worden gelegd voordat de tandstaven aan de beurt zijn. Dat lossen is een nauwkeurige en niet ongevaarlijke job, want ook op het viaduct moeten we rails deponeren. Die lossen we aan de kant van het viaduct waar een reling aanwezig is. Na het lossen gaat het verder omlaag richting Tiefenbach en gaan door met het verzamelen van stenen en het lossen daarvan. Na het eten belt Gerben (Rail Away) met de vraag welke werkzaamheden we vrijdag gaan hebben om te filmen. Na mijn uitleg over lopen naar de werkplek geeft Gerben aan dat hij dat zijn geluidsman en cameraman niet kan aandoen. Ook het aanbod dat wij dan het sjouwwerk doen brengt hem niet tot andere gedachten. We spreken af dat ik een alternatief ga regelen. Woensdag is het al vroeg druk bij de remise. De 704 is letterlijk klaargestoomd voor het proefrijden. We schieten even mooie plaatjes voordat we met de werktrein vertrekken richting Tiefenbach. Dat wat tilbaar is met de hand, de rest met kraan Bruno die zich op één van de platte wagens bevindt. Zo maken we de rest van de dag vol richting Gletsch. Net voor de keertunnel dumpen we alle stenen in de Rotten. Dinsdag is Wolfgang Flinsbach ook van de partij. Eerst tandstaven laden bij magazijn Geren, gelegen tussen Realp en de Wilerbrücke net voordat je de Zahnstangeneinfahrt inrijdt. Rails en tandstaven zijn dus inmiddels aanwezig voor de TotalUmbau. Nu de dwarsliggers nog. Andi heeft een slimmigheidje bedacht en zo zijn we in staat met de kraan met behulp van sjorbanden steeds 8 dwarsliggers tegelijk op de wagons te plaatsen. Ook nu weer komt het lijstje van Marcel van pas en laden we de benodigde dwarsliggers. Gezien het gewicht gaat dat in twee ritten. Bij het lossen pakken we steeds 4 dwarsliggers tegelijk Marcel heeft een handig lijstje gemaakt zodat we het juiste aantal tandstaven meenemen. In pakken van zeven tot negen stuks. Vervolgens lossen bij km Dat ligt iets meer dan een kilometer onder Furka (km ) en daar vindt begin 2019 de jaarlijkse zogenaamde TotalUmtausch plaats van 300 m spoor bestaande uit dwarsliggers, rails, tandstaven en alle bevestigingsmateriaal. Marcel legt uit dat de aanvoer van materiaal tegenwoordig in het najaar van het voorafgaande seizoen plaatsvindt. Dat scheelt een hoop stress in het voorjaar, wanneer er toch al voldoende werkdruk is om het sneeuwruimen op tijd te laten plaatsvinden. Marcel geeft mij opdracht om elke 2,60 m een markering aan te brengen, zodat de tandstaven op de goeie locaties terechtkomen. Nadat alle tandstaven zijn gelost rijden we door naar Furka en nuttigen daar ons lunchpakket. Daarna koppelen we de twee platte wagons met de resterende rails aan die in Furka staan. Vervolgens zakken we weer af naar km en lossen daar de rails. De rails mogen op de tandstaven liggen, want de en leggen die op de juiste onderlinge afstand, zodat ook hier weinig sjouwwerk nodig zal zijn bij de aanleg van het nieuwe spoor begin volgens rijseizoen.

4 Donderdag zijn we als groep Nederlanders weer als compleet team bijeen. We vervolgen het stenenruimproject tussen Furka en het Steinstafelviadukt. Steeds als de wagon vol is gaan we lossen vanaf het Steinstafelviadukt. Na het lossen zakken we weer af richting Tiefenbach en gaan wederom door met het verzamelen van stenen. Aan het eind van de middag zetten we weer koers naar Realp en zo zien we, net voordat we na tunnel 3 de Wilerbrücke naderen, de 704 met een rits wagons testrijden. Dus is het wachten geblazen totdat we het teken krijgen dat we door mogen naar Realp. Na drie dagen arbeid aan de vervanging van de zadels voor de tandstaven stuurt Ruedi een mail naar Manfred en Marcel met de mededeling dat die drei Holländer gute Arbeit geleistet haben. Manfred stuurt de mail door, en ik op mijn beurt ook weer. Leuk dat we waardering ontvangen. Voor de werkzaamheden aan de zadels is een lorry meegenomen. Het is niet meer dan een plank op vier wielen op de rails, maar het scheelt een hoop sjouwwerk. De lorry laten we aan een touw zakken maar zorgt nog wel voor commotie bij de overweg van Oberwald. Ruedi heeft zich kennelijk niet gerealiseerd dat de overweg dichtgaat nadat je een kastje in de rails bent gepasseerd. Tot overmaat van ramp gaat het mis na het passeren en blijft de overweg dicht. Ruedi weet niet hoe het werkt maar een telefoontje met Marcel Gwerder brengt redding. Helaas zijn er geen beelden van de rij auto s, verbaasde gezichten en het passeren van de overweg met de lorry Dat levert mooie plaatjes en filmpjes op. We schieten lekker op en hebben nu al een goed gevoel over datgene wat we bereikt hebben in deze werkweek. Donderdagavond tref ik Arne aan. De hele week heb ik een paar keer over het plan van Rail Away zitten nadenken en volgens mij klopt het niet. Het is immers een vrijdag waaraan voorafgaand op donderdag geen

5 treinverkeer heeft plaatsgevonden, dus hoezo kerende stoomtrein in Gletsch? Arne pakt de dienstregeling erbij en constateert dat de kerende stoomtrein inderdaad helemaal niet rijdt. Hij geeft aan dat er nogal wat gedoe was omdat er oorspronkelijk ook nog een Zwitserse tvploeg zou komen filmen vanuit een helikopter. Dus moest er gekeken worden dat beide ploegen geen last van elkaar hadden. In die commotie is er kennelijk een denkfout gemaakt. De Zwitsers hebben hun opnamedag inmiddels gecancelled in verband met de zeer matige weersvoorspellingen. Dus één probleem is opgelost. Het andere lossen we ook op. Aangezien we vrijdagochtend vanuit Gletsch werken aan het spoor tussen Gletsch en de kruising met de passtraat (richting Muttbach) zal ik de filmcrew oppikken in Oberwald en met de bus terugbrengen naar Muttbach. Arne en ik besluiten dat we de Nederlanders pas morgenochtend in Muttbach op de hoogte brengen om mogelijke paniek nu te voorkomen. Vrijdag filmdag. Daarnaast hebben we Schotterarbeit aan het spoor tussen Gletsch en de kruising met de passtraat (richting Muttbach). Het werk wat eigenlijk gefilmd zou gaan worden. Omdat er vandaag gewoon treinen rijden hebben we Sicherheitswärter Bruno Berto bij ons om de Strecke te sperren en tijdig vrij te geven nadat hij ons van de baan heeft gejaagd. Bruno kennen we al van eerdere werkweke. Hij is een leuke vent. Daarnaast is ie ook nog Sektionspräsident van de sectie Zürich. Hij heeft daarom nog de nodige achtergrondinfo met betrekking tot de discussie waar de Wagenremise zou komen (Gletsch of Realp). Gelukkig is dat Realp geworden. Wie heeft dat ooit bedacht, de wagenremise in Gletsch? Verder zijn er in de middag ook nog twee man nodig voor de Löschzug. Ondanks enkele buitjes is besloten dat die moet rijden. Er is slechts één stoomtrein richting Oberwaldvandaag. Qua Schotterwerk moeten we over een afstand van 100 m ongeveer in het midden van het traject tussen Gletsch en de kruising met de passtraat (richting Muttbach) aan het werk. Dus zet ik iedereen af bij de passtraat zodat iedereen omlaag kan lopen. Ik rijd vervolgens door naar Gletsch en loop dan naar boven. Dan kunnen we na gedane arbeid weer allemaal omlaag lopen, en staat de bus vast in Gletsch voor het transport van de crew van Rail Away van Oberwald naar Muttbach. Volgt u het nog? Het Schotterwerk kost eerst veel tijd omdat er bij het eerste deel veel teveel grind ligt. Als we een tijdje hebben gewerkt stuurt Bruno ons uit de rails en geeft het spoor vrij aan de treindienstleider in Realp. Ik overleg met Bruna wat de plannen zijn met de filmploeg, waarna die voorstelt de trein aan te houden zodat ik meteen kan meerijden. Zo gezegd zo gedaan, en zo kan ik onderweg al kennismaken met de filmcrew. Naast Gerben, een cameraman en een geluidsman is ook regisseur Joanne aanwezig. We maken plan de campagne en besluiten s middags opnamen te maken langs de rails net onder de keertunnel bij Gletsch. In Gletsch stap ik uit, pak de bus en rij naar Oberwald. Daar pik ik de filmcrew op en breng die weer naar Muttbach. Ik rijd terug naar Gletsch waar Bruno, Martien, Willem en Willem al zijn gearriveerd omdat de Schotterwerkzaamheden zijn afgerond. We wachten op de binnenkomst van de stoomtrein uit Gletsch. De overweg van Oberwald blijkt nog steeds kuren te vertonen. De bomen sluiten weliswaar maar de tandstaaf komt niet omhoog. Nu we er toch zijn maken we ons verdienstelijk. Eerst laten we de tandstaaf omhoog komen en vervolgens zorgen er na het passeren van de trein voor dat de tandstaaf weer zakt en de bomen weer open gaan. Dit alles via handmatige bediening in de relaiskast. De filmcrew is door de DFB uitgenodigd om te komen middageten bij de Gnaggiwagen. Chef-kok Steffi stond al te zwaaien toen de stoomtrein binnenliep in Oberwald en het zal mij niets verbazen als dat fragment straks wordt uitgezonden. Na de lunch gaan Ruedi Tobler, Willem Bakker en Martien de Löschzug bemannen samen met chef Hans Rüedi. Willem en ik lopen even mee en constateren dat er nog wel wat verbetering mogelijk is bij de werkwijze van de Löschzug. Vervolgens vertrekken we samen met Bruno Berto met de filmcrew richting de keertunnel. Daar maken we opnames. Benieuwd wat we daar van gaan zien op tv. Na afloop breng ik Bruno even naar Gletsch. Hij gaat mee met de stoomtrein. Vervolgens brengen we de filmploeg terug naar Oberwald en nemen afscheid. Zij gaan zaterdag en zondag ook nog filmen langs de Strecke. Voor ons zit het erop. We rijden terug naar Realp. Spullen verzamelen en kamers opruimen. Afscheidsetentje bij Hotel 3 Könige & Post in Andermatt. En dan richting huis. Willem Bakker gaat nog bij een vriend langs in Zürich. Martien, Willem Jansen en ik rijden s nachts meteen door naar Nederland.