Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 5 DECEMBER 2016 C N/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. C N OOSTERLINCK MOTORS bvba, met zetel te 8400 Oostende, Torhoutsesteenweg 672, eiseres, vertegenwoordigd door mr. Johan Verbist, advocaat bij het Hof van Cassatie, met kantoor te 2000 Antwerpen, Amerikalei 187/302, waar de eiseres woonplaats kiest, tegen SCHORREDIJK nv, met zetel te 8620 Nieuwpoort, Albert I laan 117, verweerster, vertegenwoordigd door mr. Willy van Eeckhoutte, advocaat bij het Hof van Cassatie, met kantoor te 9051 Gent, Drie Koningenstraat 3, waar de verweerster woonplaats kiest.

2 5 DECEMBER 2016 C N/2 I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen het vonnis in hoger beroep van de rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Brugge, van 2 december De zaak is bij beschikking van de eerste voorzitter van 24 oktober 2016 verwezen naar de derde kamer. Raadsheer Bart Wylleman heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal Henri Vanderlinden heeft geconcludeerd. II. CASSATIEMIDDEL De eiseres voert in haar verzoekschrift dat aan dit arrest is gehecht, een middel aan. III. BESLISSING VAN HET HOF Beoordeling Ontvankelijkheid van het middel in zijn geheel 1. De verweerster voert een grond van niet-ontvankelijkheid aan van het middel in zijn geheel: de bestreden beslissing blijft naar recht verantwoord op grond van artikel 1382 Burgerlijk Wetboek zodat het middel bij gebrek aan belang niet tot cassatie kan leiden. 2. De vraag of een partij door een bepaalde gedraging de algemene zorgvuldigheidsnorm heeft miskend, vergt een onderzoek van feiten waarvoor het Hof niet bevoegd is. De grond van niet-ontvankelijkheid moet worden verworpen.

3 5 DECEMBER 2016 C N/3 Tweede onderdeel 3. De vordering wegens burenhinder gesteund op artikel 544 Burgerlijk Wetboek veronderstelt dat het evenwicht tussen de rechten van naburige eigenaars is verbroken. Opdat een vordering op burenhinder kan worden gesteund is vereist dat het zelfs niet foutief gebruik van een erf aan een naburig erf hinder toebrengt die de gewone ongemakken van nabuurschap overschrijdt. Een vordering kan bijgevolg niet op burenhinder worden gesteund wanneer er geen sprake is van hinder veroorzaakt door het gebruik van een naburig erf, maar wel van het betreden of het zonder recht noch titel bezetten van een erf door een nabuur. 4. De appelrechters stellen vast dat de eiseres veelvuldig en voor lange tijd op eigen initiatief of met haar toestemming wagens laat plaatsen op een naastgelegen parkeerterrein dat eigendom is van de verweerster. Zij oordelen dat de eiseres aldus het evenwicht tussen haar eigendom en die van de verweerster verbreekt door haar een stoornis op te leggen die de maat van de gewone nabuurschap overschrijdt en veroordelen de eiseres op die grond tot het verwijderen van de wagens onder verbeurte van een dwangsom. Door aldus te oordelen verantwoorden de appelrechters hun beslissing niet naar recht. Dictum Het Hof, Vernietigt het bestreden vonnis. Beveelt dat van dit arrest melding zal worden gemaakt op de kant van het vernietigde vonnis. Houdt de kosten aan en laat de beslissing daaromtrent aan de feitenrechter over. Verwijst de zaak naar de rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen.

4 5 DECEMBER 2016 C N/4 Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, derde kamer, samengesteld uit sectievoorzitter Beatrijs Deconinck, als voorzitter, en de raadsheren Koen Mestdagh, Antoine Lievens, Bart Wylleman en Koenraad Moens, en in openbare rechtszitting van 5 december 2016 uitgesproken door sectievoorzitter Beatrijs Deconinck, in aanwezigheid van advocaat-generaal Henri Vanderlinden, met bijstand van griffier Vanessa Van de Sijpe. V. Van de Sijpe K. Moens B. Wylleman A. Lievens K. Mestdagh B. Deconinck

5 VERZOEKSCHRIFT/1 VOORZIENING IN CASSATIE 5 VOOR: OOSTERLINCK MOTORS BVBA, met vennootschapszetel gevestigd te 8400 Oostende, Torhoutsesteenweg 672, met ondernemingsnummer , eiseres tot cassatie, 10 bijgestaan en vertegenwoordigd door ondergetekende advocaat bij het Hof van Cassatie Johan Verbist, kantoor houdend te 2000 Antwerpen, Amerikalei 187/302, bij wie keuze van woonst wordt gedaan, TEGEN: SCHORREDIJK NV, met vennootschapszetel gevestigd te 8620 Nieuwpoort, Koning Albert I laan 117, met ondernemingsnummer , die in het exploot van betekening dd. 25 januari 2016 keuze van woonst heeft gedaan ten kantore van gerechtsdeurwaarder Frédéric François, plaatsvervangend gerechtsdeurwaarder van Ronny Lievens, met kantoor te 8400 Oostende, H. Serruyslaan 52/2, verweerster in cassatie, 25 * * * 30 Aan de Heren Eerste Voorzitter en Voorzitter van het Hof van Cassatie, 35 Aan de Dames en Heren Raadsheren in het Hof van Cassatie, Hooggeachte Dames en Heren, 40 Eiseres heeft de eer een vonnis aan Uw beoordeling voor te leggen dat op 2 december 2015 op tegenspraak tussen de partijen werd uitgesproken door de

6 VERZOEKSCHRIFT/2 B10 kamer van de Rechtbank van Eerste Aanleg West-Vlaanderen, afdeling Brugge (14/3474/A).

7 VERZOEKSCHRIFT/3 FEITEN EN PROCEDUREVOORGAANDEN Verweerster is eigenaar van handelsgebouwen met parkeergelegenheid te Oostende. Zij verhuurt de handelsgebouwen samen met de parkeergelegenheid onder meer aan Carglass nv en aan DSM Keukens nv. Eiseres baat een aanpalende garage uit. Op 4 februari 2013 ontving verweerster een schrijven van Carglass nv, waarin werd geklaagd over beschadigde wagens en wagens zonder nummerplaat die onrechtmatig geparkeerd stonden op het parkeerterrein, en die afkomstig zouden zijn van eiseres. Verweerster werd verzocht de nodige stappen te ondernemen teneinde het onrechtmatig gebruik van het parkeerterrein te doen ophouden. Op 6 maart 2013 heeft verweerster eiseres aangeschreven. Eiseres werd aangemaand haar voertuigen binnen de 24 uur weg te halen van het parkeerterrein. Op 11 maart 2013 heeft eiseres de inhoud van dit schrijven per brief betwist Op 12 maart 2013 heeft verweerster gepoogd de wagens te laten takelen. Tevens werd een proces-verbaal van vaststelling opgesteld door een gerechtsdeurwaarder in opdracht van verweerster. Van 23 mei tot en met 2 juli 2013 heeft de gerechtsdeurwaarder in opdracht van verweerster opnieuw een proces-verbaal van vaststelling in multi-data opgesteld, waarin de toestand op het parkeerterrein werd beschreven. Op 13 november 2013 heeft verweerster eiseres gedaagd voor de vrederechter van het eerste kanton Oostende, teneinde voor recht te horen zeggen dat eiseres formeel werd verboden nog wagens te stallen op het parkeerterrein van verweerster en teneinde eiseres te horen veroordelen tot ontruiming van het parkeerterrein op straffe van een dwangsom van 1.000,00 euro per dag per wagen. Op 8 januari 2014 ontving verweerster een schrijven van DSM Keukens nv, waarin werd aangedrongen op een vrijgemaakt parkeerterrein. Bij tussenvonnis d.d. 25 februari 2014 heeft de vrederechter een plaatsbezoek bevolen met bijstand van een deskundige. Op 17 maart 2014 werd een proces-verbaal van plaatsopneming opgesteld.

8 VERZOEKSCHRIFT/ Bij vonnis van 16 september 2014 heeft de vrederechter eiseres veroordeeld om het parkeerterrein te ontruimen binnen een week na betekening van het vonnis onder verbeurte van een dwangsom van 250,00 euro per dag per wagen. Het vonnis werd uitvoerbaar bij voorraad verklaard. Op 24 oktober 2014 heeft eiseres hoger beroep aangetekend tegen dit vonnis bij de rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Brugge. In het bestreden vonnis wordt het hoger beroep ontvankelijk en gedeeltelijk gegrond verklaard. Eiseres wordt veroordeeld tot ontruiming van het parkeerterrein onder verbeurte van een dwangsom van 250,00 euro per dag per wagen, met een maximum van 2.500,00 euro per dag en ,00 euro in totaal. Eiseres wordt tot de kosten van beide aanleggen veroordeeld. Tegen dit vonnis wenst eiseres op te komen met het volgende middel tot cassatie. * 105 * * 110 ENIGE MIDDEL TOT CASSATIE Geschonden wetsbepalingen 115 De artikelen 544, 1319, 1320 en 1322 van het Burgerlijk Wetboek. Aangevochten beslissing 120 De Rechtbank van Eerste Aanleg verklaart de vordering van verweerster tot ontruiming van het parkeerterrein gegrond, op grond van volgende motieven: 1. [Verweerster] heeft haar vordering gesteund op (1) artikel 544 BW en (2) artikel 1382 BW Artikel 544 BW bepaalt:

9 VERZOEKSCHRIFT/ Eigendom is het recht om op de meest volstrekte wijze van een zaak het genot te hebben en daarover te beschikken, mits men er geen gebruik van maakt dat strijdig is met de wetten of met de verordeningen. Voor toepassing van de aansprakelijkheid uit nabuurschap op grond van artikel 544 BW is het bestaan van een fout niet vereist (vgl. Cass., 27 september 1973, Arr. Cass., 1974, 98 en Bergen, 8 november 2000, TBBR, 2001, 501). Noodzakelijk doch voldoende is het bestaan van schade of hinder boven de mate van het wederkerig gedogen, waarbij de hinder aan het naburige erf te wijten moet zijn. Artikel 544 BW verleent iedere eigenaar het recht om op een normale wijze van zijn zaak te genieten en om een rechtsvordering in te stellen tegen de naburige eigenaar die dat evenwicht verbroken heeft, ook al is de schade aan een fout van een derde te wijten. De eigenaar van een onroerend goed die door een daad, een verzuim of een gedraging die hem kan worden toegerekend, het evenwicht tussen de eigendommen verbreekt en de naburige eigenaar een stoornis oplegt die de maat van de gewone buurschapsnadelen overschrijdt, is hem een rechtmatige en passende compensatie verschuldigd die het verbroken evenwicht herstelt (vgl. Cass., 3 mei 2012, C F ; Cass. 19 april 2012, C100103F-C100205F ; Vass. 24 april 2003, Arr. Cass. 2003, nr. 262; Cass. 3 april 1998, Arr. Cass. 1998, nr. 192 en Cass. 3 april 1998, Arr. Cass. 1998, nr. 192). 2. Uit de voorliggende stukken en conclusies blijkt dat partijen naburen zijn in de zin van artikel 544 BW en er aldus tussen de erven waarover het gaat, en waarvan zij elk titularis zijn van één van de attributen van het eigendomsrecht, sprake is van nabuurschap. Dit wordt ook niet betwist Onverlet gelaten de vraag of het parkeerterrein van [verweerster] als een openbare weg moet beschouwd worden zodat de bepalingen van de Wegcode er op van toepassing zijn, blijkt uit de voorliggende stukken dat zij er eigenaar van is en derhalve een vordering op grond van artikel 544 BW kan instellen lastens [eiseres]. 4. Uit de onder 3. Feitelijke gegevens van de zaak uitvoerig geciteerde processen-verbaal van vaststelling en het proces-verbaal van

10 VERZOEKSCHRIFT/ plaatsopneming van 17 maart 2014 blijkt dat [eiseres] het evenwicht tussen haar eigendom en die van [verweerster] verbreekt en [verweerster] een stoornis oplegt die de maat van de gewone nabuurschap overschrijdt door veelvuldig en voor lange tijd op eigen initiatief of met haar toestemming wagens te (laten) plaatsen op de eigendom van [verweerster], ondanks de herhaalde vraag van [verweerster] om daarmee te stoppen teneinde haar toe te laten op een normale wijze van haar zaak te genieten. Het is daarbij opvallend dat [eiseres] tijdens de plaatsopneming van 17 maart 2014 haar gedragingen niet betwist heeft, doch vermeldde dat zij plaats te weinig heeft op haar perceel. 5. Teneinde het verbroken evenwicht te herstellen wordt [eiseres] veroordeeld om alle wagens, die op haar initiatief of met haar toelating geplaatst werden of worden op het parkeerterrein van [verweerster], gelegen te 8400 Oostende, Torhoutsesteenweg te verwijderen. (blz van het bestreden vonnis) Aangevoerde grief Eerste onderdeel Artikel 544 van het Burgerlijk Wetboek kent aan iedere eigenaar het recht toe om op normale wijze het genot te hebben van zijn zaak. De eigenaar van een pand die door een daad, verzuim of enige gedraging het evenwicht tussen de eigendommen verbreekt door een naburige eigenaar een hinder te berokkenen die de gewone ongemakken van het nabuurschap te boven gaat, is hem een rechtmatige en passende compensatie verschuldigd waardoor het verbroken evenwicht wordt hersteld. De schadelijder kan tegen de buur die dat evenwicht verbroken heeft een rechtsvordering instellen op grond van voormelde wetsbepaling. Hoewel de feitenrechter in feite en dus soeverein oordeelt of de hinder uit nabuurschap al dan niet bovenmatig is, staat het aan Uw Hof te oordelen of de feitenrechter het begrip hinder uit nabuurschap niet heeft miskend. De appelrechters stellen vast dat verweerster de handelsgebouwen en het bijhorende parkeerterrein verhuurt aan derden. Door te oordelen dat verweerster hinder uit nabuurschap ondervindt door het feit dat eiseres wagens laat plaatsen op het parkeerterrein, terwijl die hinder louter ontstaat in hoofde van de derden die

11 VERZOEKSCHRIFT/ het parkeerterrein huren en die aldus in hun genot van de zaak zijn gestoord, en zonder na te gaan of verweerster in haar hoedanigheid van verhuurster zelf ook hinder uit nabuurschap ondervindt, miskennen de appelrechters het begrip hinder uit nabuurschap en schenden zij artikel 544 van het Burgerlijk Wetboek. In zoverre de appelrechters het bestaan van hinder uit nabuurschap in hoofde van verweerster afleiden uit de processen-verbaal van vaststelling en het proces-verbaal van plaatsopneming van 17 maart 2014, terwijl deze processenverbaal slechts gewag maken van verkeerd geparkeerde wagens, waaruit hoogstens het bestaan van hinder uit nabuurschap in hoofde van de derden-huurders kan worden afgeleid doch geenszins hinder uit nabuurschap in hoofde van verweerster, miskennen de appelrechters de bewijskracht van deze processen-verbaal en schenden zij de artikelen 1319, 1320 en 1322 van het Burgerlijk Wetboek. 225 Tweede onderdeel Artikel 544 van het Burgerlijk Wetboek kent aan iedere eigenaar het recht toe om op normale wijze het genot te hebben van zijn zaak De eigenaar van een pand die door een daad, verzuim of enige gedraging het evenwicht tussen de eigendommen verbreekt door een naburige eigenaar een hinder te berokkenen die de gewone ongemakken van het nabuurschap te boven gaat, is hem een rechtmatige en passende compensatie verschuldigd waardoor het verbroken evenwicht wordt hersteld. De schadelijder kan tegen de buur die dat evenwicht verbroken heeft een rechtsvordering instellen op grond van voormelde wetsbepaling. Hinder uit nabuurschap vereist dat het gebruik van het eigen erf, zelfs zonder dat er een fout wordt begaan, aan de eigenaar van een naburig erf hinder toebrengt die de gewone burenhinder overschrijdt. De appelrechters stellen vast dat eiseres wagens laat plaatsen op een parkeerterrein dat eigendom is van verweerster. Door te oordelen dat sprake is van hinder uit nabuurschap, terwijl geen sprake is van het gebruik van het eigen erf dat hinder toebrengt aan een naburig erf doch veeleer van het dubbel gebruik van één en hetzelfde erf dat eigendom is van één partij, miskennen de appelrechters het begrip hinder uit nabuurschap en schenden zij artikel 544 van het Burgerlijk Wetboek. In zoverre de appelrechters het bestaan van hinder uit nabuurschap in hoofde van verweerster afleiden uit de processen-verbaal van vaststelling en het

12 VERZOEKSCHRIFT/8 255 proces-verbaal van plaatsopneming van 17 maart 2014, terwijl uit deze processenverbaal geenszins blijkt dat de hinder ontstaan is uit het gebruik van het eigen erf van en door eiseres, maar enkel dat sprake is van een dubbel gebruik van het erf van verweerster, miskennen de appelrechters de bewijskracht van deze processenverbaal en schenden zij de artikelen 1319, 1320 en 1322 van het Burgerlijk Wetboek. 260

13 VERZOEKSCHRIFT/9 TOELICHTING 265 Bij het eerste onderdeel 270 Een vordering op grond van burenhinder heeft slechts kans op slagen wanneer überhaupt sprake is van hinder in hoofde van de eiser. Zo niet, is de vordering ongegrond (S. STIJNS en H. VUYE, Burenhinder, in Beginselen van Belgisch Privaatrecht, Antwerpen, Story-Scientia, 2000, 326) Wanneer een goed verhuurd wordt, is het dan ook in eerste instantie aan de huurder om een vordering op grond van burenhinder in te stellen. Hij is immers de daadwerkelijke nabuur die de hinder ondervindt. Uw Hof heeft in die zin geoordeeld dat een huurder inderdaad aanspraak kan maken op een compensatie wegens burenhinder, vermits de huurder krachtens het huurcontract beschikt over een van de attributen van het eigendomsrecht, namelijk het genot van de zaak (Cass. 10 januari 1974, Arr.Cass. 1974, 520) Terwijl ook de verhuurder (of de erfpachtgever, blote eigenaar, ) nog steeds over een van de attributen van het eigendomsrecht beschikt, zodat ook hij een nabuur is die een vordering op grond van burenhinder kan instellen, moet daarbij nog steeds aan de andere (grond)voorwaarden van een dergelijke vordering zijn voldaan opdat de vordering succesvol zal zijn. In het bijzonder vereist een vordering op grond van burenhinder steeds het bestaan van effectieve hinder in hoofde van de eiser, en een oorzakelijk verband. De vordering van de eigenaar zelf zal dus slechts kunnen slagen als en in de mate hij aantoont dat hij in zijn hoedanigheid van verhuurder, erfpachtgever, ook zelf bovenmatige hinder uit nabuurschap ondervindt (S. BOULY en D. GRUYAERT, Actuele ontwikkelingen inzake burenhinder, in Themis Vastgoedrecht, Brugge, die Keure, 2014, 138; N. CARETTE en J. DE WEGGHELEIRE, Knelpunten huur en goederenrecht, in Knelpunten huurrecht Tien perspectieven, Antwerpen, Intersentia, 2012, 171, nr. 36). Kortweg: bij de vordering wegens hinder uit nabuurschap, is het niet zozeer de kwalificatie als eigenaar, maar veeleer die als nabuur die primeert (N. LUCAS, Actualia inzake burenhinder, Jura Falc , 342; H. VANDEN- BERGHE, Goederenrecht, Leuven, Acco, 2005, 59, nr. 175).

14 VERZOEKSCHRIFT/ Het loutere feit dat een huurder burenhinder ondervindt, brengt nog geen burenhinder in hoofde van de verhuurder met zich mee. Dat geldt des te meer nu krachtens artikel 1725 van het Burgerlijk Wetboek de verhuurder niet verplicht is de huurder te vrijwaren voor de stoornis die derden hem door feitelijkheden toebrengen in zijn genot, onverminderd het recht van de huurder om hen in eigen naam te vervolgen. Burenhinder is een feitelijke stoornis door derden in de zin van deze bepaling. Het is dan ook aan de huurder, en niet aan de verhuurder die immers zelf geen burenhinder ondervindt, om desgevallend in eigen naam een vordering op grond van burenhinder in te stellen (zie opnieuw Cass. 10 januari 1974, Arr.Cass. 1974, 520). De appelrechters verklaren de vordering van verweerster (verhuurder) op grond van burenhinder gegrond, terwijl de door de appelrechters vastgestelde hinder (verminderde parkeergelegenheid) enkel bestaat in hoofde van de huurders van het parkeerterrein en niet in hoofde van verweerster. De appelrechters stellen in elk geval niet vast dat verweerster in haar hoedanigheid van verhuurder zelf ook bovenmatige hinder uit nabuurschap heeft ondervonden. Aldus schenden zij artikel 544 van het Burgerlijk Wetboek. Tevens miskennen zij de bewijskracht van de processen-verbaal waaraan zij immers een uitlegging geven die met de bewoordingen ervan onverenigbaar is, nu uit deze processen-verbaal geenszins het bestaan blijkt van hinder in hoofde van verweerster doch hoogstens in hoofde van de huurders van het parkeerterrein. Bij het tweede onderdeel Uw Hof heeft geoordeeld dat het voor burenhinder volstaat dat het gebruik van een goed, zelfs zonder dat er een fout wordt begaan, aan een naburige eigenaar hinder toebrengt die de gewone hinder uit nabuurschap overschrijdt (Cass. 19 oktober 1972, Arr.Cass. 1972, 178, eigen nadruk). Een vordering op grond van burenhinder vereist met andere woorden dat wat er gebeurt op het ene erf een impact heeft of kan hebben op het andere erf (S. STIJNS en H. VUYE, Burenhinder, in Beginselen van Belgisch Privaatrecht, Antwerpen, Story-Scientia, 2000, 274, eigen nadruk). Uw Hof heeft in die zin nog geoordeeld dat er geen sprake kan zijn van hinder uit nabuurschap wanneer sprake is van twee partijen die gebruiksrechten hebben op een en hetzelfde erf, zodanig dat het hinderverwekkende feit en de hinder zich op een en hetzelfde erf hebben voorgedaan (Cass. 4 juni 2012, NjW 2012, 725, noot I. BOONE en TBO 2014, 11, concl. adv.-gen. R. MORTIER).

15 VERZOEKSCHRIFT/ Op een gelijkaardige manier kan er geen sprake zijn van hinder uit nabuurschap wanneer er sprake is van het dubbel gebruik van het erf van één partij, veeleer dan het gebruik van het erf van een partij op een manier die een bovenmatige impact heeft op het erf van een andere partij. Ook in dat geval doen het hinderverwekkende feit en de hinder zich voor op een en hetzelfde erf. Er kan dan eventueel sprake zijn van een eigendomsinbreuk en dus van een onrechtmatige daad, maar hoe dan ook niet van hinder uit nabuurschap. Anders geformuleerd: wie andermans eigendom onrechtmatig betreedt, begaat een onrechtmatige daad. Het feit dat de inbreukpleger een nabuur is, maakt van deze situatie geen burenhinder. De vordering op grond van hinder uit nabuurschap is een welafgebakende rechtsfiguur met eigen toepassingsvoorwaarden en met gevolgen die afwijken van de gemeenrechtelijke aansprakelijkheidsgronden, o.m. op het vlak van de toerekenbaarheid van de hinder. Zij kan dan ook niet zomaar een ruimere interpretatie krijgen. Hier kan nuttig worden verwezen naar de conclusie van advocaatgeneraal R. MORTIER bij het hierboven reeds vermelde arrest van Uw Hof Cass. 4 juni 2012: De verruiming van het leerstuk zou m.i. nopen tot een herformuleren in de zin van verstrengen van de andere toepassingsvoorwaarden van het leerstuk om ongewenste toepassingen uit te sluiten. Dergelijke kunstgrepen zijn allerminst wenselijk ten behoeve van de rechtszekerheid. (concl. adv.-gen. R. MORTIER bij Cass. 4 juni 2012, TBO 2014, 14). De appelrechters verklaren de vordering van verweerster op grond van burenhinder gegrond, terwijl zowel het door de appelrechters vastgestelde hinderverwekkende feit (verkeerd geparkeerde wagens) als de door de appelrechters vastgestelde hinder (gebrek aan parkeergelegenheid) zich voordoen op een en hetzelfde erf, eigendom van verweerster. Aldus maken de appelrechters een oneigenlijke toepassing van het leerstuk der burenhinder en schenden zij artikel 544 van het Burgerlijk Wetboek. Tevens miskennen zij de bewijskracht van de processenverbaal waaraan zij immers een uitlegging geven die met de bewoordingen ervan onverenigbaar is, nu uit deze processen-verbaal geenszins blijkt dat er sprake is van hinder die ontstaat door het gebruik van het ene erf op een manier die een bovenmatige impact heeft op het andere erf, maar hoogstens van een dubbel gebruik van een en hetzelfde erf. *

16 VERZOEKSCHRIFT/ * * Op deze gronden en overwegingen, besluiten ondergetekende advocaten voor eiser dat het U, Hooggeachte Dames en Heren, moge behagen het bestreden vonnis te vernietigen, de zaak en de partijen te verwijzen naar een andere Rechtbank van Eerste Aanleg en uitspraak te doen over de kosten als naar recht Antwerpen, 15 april 395 Johan Verbist Bijlagen: proces-verbaal van vaststelling van 12 maart 2013; 2. proces-verbaal van vaststelling in multi-data opgesteld voor de periode van 23 mei tot en met 2 juli 2013; 3. proces-verbaal van vaststelling in multi-data opgesteld voor de periode van 5 november tot en met 30 november 2014; 4. exploot van betekening dd. 25 januari 2016 waarin verweerster keuze van woonst heeft gedaan,

17 VERZOEKSCHRIFT/13 5. pro fisco verklaring; 6. het exploot van betekening van deze voorziening aan de verwerende partij.