Preek 7 juni (Hoofddorp, viering HA, bevestiging ambtsdragers)

Transcriptie

1 Preek 7 juni (Hoofddorp, viering HA, bevestiging ambtsdragers) Aanwijzingen voor de liturgie: 1 Kor. 12:12-27; ps. 47 (lied Veerkracht); GK 131; LB 358; ps. 23; GK 158; GK 71; GK 167 Preek 1 Kor. 12:12-27 Gemeente van Christus, gasten een lichaam We hebben gelezen over een lichaam. En een lichaam is een eenheid die toch uit veel verschillende delen bestaat. Moet je maar eens kijken uit hoeveel verschillende onderdelen een menselijk lichaam is samengesteld. Je hebt spieren, botten, tanden, haren. Bloedvaten, pezen, maag, darmen en andere organen. Het menselijk lichaam is zo n complex systeem dat dokters jaren aan de universiteit studeren om de basisbeginselen ervan te leren. Daarna moet elke geneeskunde student zich specialiseren. De één weet alles van keel, neus en oren, de ander van ogen, weer een ander beperkt zich tot het hart. Om maar een paar voorbeelden te noemen. Paulus vergelijkt de kerk met een lichaam. Dat is een bekend, mooi en duidelijk beeld. Je kunt je er gemakkelijk iets bij voorstellen. Iedereen is verschillend, heeft zijn of haar eigen plaats, zijn eigen kwaliteiten en beperkingen en zijn eigen verantwoordelijkheid. Maar toch vormen wij samen één lichaam. Zo werkt het. Het beeld van het lichaam kan ook worden toegepast op andere groepen. Een bedrijf bijvoorbeeld. Je hebt mensen op de planning, verkopers en onderhoudsmensen. Mensen in de binnendienst en mensen in de buitendienst. Mensen op kantoor en mensen op de bouwplaats. Mensen die

2 zorgen dat alles schoon en hygiënisch blijft en mensen die alles elke dag weer vies maken. Mensen achter de receptie. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Enzovoort. Elk onderdeel is nodig. Als de commerciële mensen geen afspraken maken komen er geen orders binnen en zit iedereen vroeg of laat zonder werk. Als de mensen op de administratie geen salarissen overmaken loopt ook alles in het honderd. Iedereen heeft zijn of haar eigen functie. Zo is het ook in de kerk. Iedereen is nodig. Het is niet de bedoeling, dat kerkleden zich aan hun eigen verantwoordelijkheden onttrekken. Dan loopt vroeg of laat alles in het honderd. Iedereen is nodig: mensen die oppassen in de crèche; mensen die bezoeken afleggen; mensen die dingen organiseren; mensen die nadenken; bijvoorbeeld over hoe we de kinderen erbij betrekken; mensen die muziek maken; mensen die roosters maken; mensen die Bijbelstudies voorbereiden; mensen die kaartjes versturen. Om maar een paar dingen te noemen. In het lichaam van de kerk is samenwerking nodig. Zodat het lichaam goed functioneert. Iedereen is nodig. Niet op dezelfde manier, maar juist om de ander aan te vullen. Paulus schrijft: als het hele lichaam oog zou zijn, waarmee zou het dan kunnen horen? Als het hele lichaam oor zou zijn, waarmee zou het kunnen ruiken? Twee oren maken nog geen lichaam.

3 Twintig paar oren ook niet. Het gaat om de samenwerking tussen de verschillende lichaamsdelen. identiteit De kerk moet functioneren als een lichaam. Maar, wat voor soort lichaam? Of, welk lichaam is de kerk? Paulus geeft het lichaam van de kerk een identiteit. Een naam. Ik had het er net al over; tot op zekere hoogte zou je elke organisatie kunnen vergelijken met een lichaam. Maar de kerk is niet zomaar een lichaam. De kerk is het lichaam van Christus. Dat is de identiteit van het lichaam dat wij samen vormen. Paulus schrijft (vers 27): iedereen van u maakt er deel van uit. Niemand kan zich daaraan onttrekken. In vers 13 staat: wij zijn allen gedoopt in één Geest, en zijn daardoor één lichaam geworden. Er staat eigenlijk: wij zijn allemaal door één Geest gedoopt, in (Engels: into) één lichaam, nl. het lichaam van Christus. Er is dus niet een aparte doop van de Heilige Geest, zoals sommige christenen beweren. Maar, ieder gemeentelid is door de Geest ingedoopt in het lichaam van Christus. Stel het lichaam van Christus voor als een zwembad waar je in moet springen om erbij te horen. Dat is het werk van de Geest. Hij verbindt je met Jezus lichaam door de doop. avondmaal Avondmaal. Straks wordt heel duidelijk zichtbaar wat ik net heb verteld. Het lichaam van Christus uitgedeeld en gegeten. Dat is ook het werk van de Geest, die ons indoopte in het lichaam van Christus. Hij breekt als het ware het werk van Christus in stukken en deelt het uit aan zijn leden: aan ieder persoonlijk. Wij mogen delen in wie Hij is. Hij geeft zijn lichaam en bloed aan ons te eten en drinken. Zo worden we samen zijn lichaam.

4 Het is veelzeggend dat Paulus in het vorige hoofdstuk schrijft over het avondmaal. Rond het avondmaal ging in Korinte veel fout omdat de mensen niet goed door hadden met wie ze eigenlijk te maken hadden. En wie ze zelf waren. De mensen aten alleen van wat ze zelf hadden meegenomen. En lieten anderen honger lijden. Paulus schrijft: pas op, wanneer je aan de tafel van de Heer zit, heb je te maken met Christus. Eet of drink je op een onwaardige manier, dan maak je je schuldig tegenover het lichaam en het bloed van de Heer! Wie eet en drinkt, schrijft Paulus, maar niet beseft dat het om het lichaam van de Heer gaat, roept over zichzelf zijn veroordeling af. Je zou ook kunnen zeggen: wie in de kerk op een onwaardige manier met mensen omgaat en niet beseft dat het in de kerk ten diepste om het lichaam van Christus gaat, roept over zichzelf veroordeling af. Wij zijn een lichaam. Nee, wij zijn het lichaam van Christus. Dat is geweldig. Maar dat is ook een opdracht. Zet je ervoor in. Behandel en oordeel elkaar niet langer als lossen individuen, groepjes of zelfs maar familie. Zie in je buurman of buurvrouw ook een lichaamsdeel van het lichaam van Christus. Een aanvulling en ondersteuning van Jezus zelf. Bemoedig elkaar en ondersteun elkaar. Neem elkaar mee. Als je door hebt wat je eet en wie je bent (of: wie je eet en wat je bent), ga je anders naar elkaar kijken en als het goed is ook anders met elkaar om.

5 Aan de eerste tafel verschil In de verzen werkt Paulus het beeld van de veelheid van de verschillende lichaamsdelen verder uit. Denk weer even terug aan dat plaatje met die verschillende lichaamsdelen. Het lichaam van de kerk bestaat uit vele verschillende leden. Paulus legt er de vinger bij, dat er vele leden zijn. Dat wil zeggen: veel verschillende leden. Niemand kan zeggen: ik ben geen hand, dus ik hoor niet bij het lichaam. Een lichaamsdeel maakt nog geen lichaam. In het lichaam hebben de verschillende lichaamsdelen elkaar echt hard nodig. Deze nadruk mag ons ook best aan het denken zetten. In welke opzichten zijn wij als lichaam van Christus nog niet veelzijdig genoeg? Zijn er misschien lichaamsdelen, mensen, functies die wij overwaarderen? Zijn er mensen die wij onderwaarderen? Hebben wij evenveel aandacht voor gezinnen met kinderen als voor onze leden die alleen gaan? Evenveel waardering voor mensen die stil op de achtergrond hun werk doen als voor mensen die altijd op de voorgrond staan? Zullen we, als lichaam van Christus, erop letten dat iedereen goed tot zijn of haar recht komt? Dat er voor gaven en kwaliteiten die gemeenteleden hebben, ook echt plek is? En waardering? Laat er plaats zijn voor jonge mensen met vragen die bij hun ontwikkeling horen. Laat er een plek zijn voor creatieve mensen, technische mensen. Mensen die goed zijn met de beamer, website. Bijvoorbeeld. Laat er ruimte zijn voor muzikale gemeenteleden om hun gaven in te zetten in de eredienst. Dat is niet alleen een kwestie van evangelisatie of alleen voor bijzondere diensten: het is ook het inzetten van door God zelf aan de gemeente gegeven

6 gaven. Laten mensen met hart voor kleine kinderen, of grote, hun kwaliteiten benutten in de Spoorzoekers of in de tienerclub. Of op de verenigingen. Laten ouderen, of mensen die vanwege beperkingen weinig energie hebben zich erop toeleggen veel te bidden voor anderen. Jonge mensen, creatieve mensen, denkers. We hebben iedereen nodig. Want we zijn het lichaam van Christus. Iedereen mag in de ander leren ontdekken wat de Geest hem of haar gegeven heeft tot opbouw van dat lichaam. Dat is niet een kwestie van smaak, maar dat is een opdracht: de gaven die de Geest in deze gemeente geeft, leren gebruiken tot eer van onze Koning in de hemel. Laten we onze harten richten op Hem, onze Heer, hij die koning is in de hemel en tegelijk gastheer aan deze tafel. Aan de tweede tafel zwakke delen In de verzen maakt Paulus een tweede punt: juist die delen van het lichaam die het zwakst lijken, zijn het meest noodzakelijk. Het zelfde geldt voor de meest kwetsbare delen. Die schijnen in het lichaam van Christus extra noodzakelijk te zijn. Hier komt een heel duidelijk verschil naar voren met veel andere organisaties. Waar juist vaak de zwakste delen worden weggesaneerd. Wat betekent dit? Dit heeft te maken met een belangrijk onderwerp van de hele eerste brief aan de Korintiërs, waarin Paulus veel nadruk legt op de betekenis van het kruis. In het lichaam van Christus werkt het vaak nét even anders dan in andere organisaties. Daar worden de rotte appels het eerst weggegooid. Verliezen de uitzendkrachten het eerst hun baan.

7 Hier aan tafel, in de kerk heeft God iedereen aan elkaar gegeven. Dat geldt in het bijzonder voor de lichaamdelen van ons lichaam die schijnbaar het zwakst zijn. Dat is om ons te herinneren aan wie we allemaal zijn door Gods genade. Er zijn gemeenteleden die niet vaak, of nooit in de kerk kunnen komen. Zij herinneren ons eraan dat de band die ons verbindt geestelijk is. Dat naar de kerk gaan niet vanzelfsprekend is. Hetzelfde geldt voor gemeenteleden die weinig geld hebben. Dat lijkt een beperking. Niet alleen voor henzelf, maar ook voor de gemeente. Alles moet wel betaald worden. Maar zij herinneren ons eraan dat het niet vanzelfsprekend is om veel geld te hebben. Dat het daar ook niet om gaat. En ze geven anderen bovendien de mogelijkheid om veel weg te geven. Er zijn gemeenteleden die nog maar kort lid zijn, of gast. In hen ontdekken we hoe vaak we nog op onszelf, en intern gericht zijn. In dingen die we organiseren, communiceren en in de taal die wij gebruiken. Er zijn gemeenteleden die ziek zijn. Of verstandelijk beperkt. Lichaamsdelen die zwak lijken, maar in werkelijkheid volgens de Bijbel het meest noodzakelijk. Iemand met een zwakke gezondheid. Een kinderlijk geloof. Gedragsproblemen. Ze zijn noodzakelijk voor de gemeente van Christus, want ze helpen ons herinneren: of je erbij hoort of niet, hangt niet af van je eigen prestaties. Maar van Gods genade.

8 Bevestiging ouderling en diakenen We gaan straks over tot de bevestiging van de nieuwgekozen en benoemde ambtsdragers: de brs. [ ]. Binnen het lichaam van Christus heeft iedereen zijn of haar eigen plaats. Maar er zijn ook afzonderlijke gaven of bedieningen. Wat is nu die bijzondere taak waartoe jullie geroepen zijn en straks, onder handoplegging, in bevestigd zullen worden binnen dit lichaam van Christus? Daarover zegt het bevestigingsformulier het een en ander. Het eerste dat het formulier zegt is dat de ambten er zijn om het lichaam op te bouwen. Daarbij staat een tekstverwijzing naar Ef. 4. Daar vergelijkt Paulus de kerk ook met een lichaam, waarvan Christus het Hoofd is. Vanuit het Hoofd, zegt Paulus in vers 16, krijgt het lichaam samenhang, en wordt het ondersteund en bijeengehouden door alle gewrichtsbanden. Ik heb deze week iets gemaakt om dit voor iedereen duidelijk te maken. Een trekpop. Vergelijk deze pop met de kerk. Het lichaam van Christus. Hij is het Hoofd. Vanuit het Hoofd mag het lichaam samenhang krijgen via de gewrichtsbanden. Pezen en spieren. Jullie hebben daarin een bijzondere taak. Je zou het werk van ambtsdragers kunnen vergelijken met gewrichtsbanden, pezen. Die geven samenhang, geven de richting van de beweging aan. Let op de lofprijzende beweging van de pop. Ambtsdragers doen niet alles, maar geven leiding. Vaak ook onzichtbaar. Als het goed is.