p1732 Terneuzen, 5/11/17 viering HA Thema: Dubbel dankbaar Gemeente van de Heer Jezus Christus,

Transcriptie

1 Thema: Dubbel dankbaar p1732 Terneuzen, 5/11/17 viering HA Liturgie Votum en groet Psalm 92 : 1,2 Gebed Schriftlezing: Matteüs 5,13-16 Filippenzen 2,1-17 Psalm 116 : 1,2,10 Zondag 32 H.C. Preek Dubbel dankbaar Psalm 86 : 2,7 Dankzegging en voorbede Collecte Viering avondmaal formulier 5 LB 381 : 1,2 ter inleiding Apostolische Geloofsbelijdenis LB 381 : 3,4,5 Toon mijn liefde tijdens de viering Dankzegging (2) LB 381 : 6 Zegen Gemeente van de Heer Jezus Christus, Er is onder ons veel in beweging. We merken het binnen de gemeente. Dingen die we zeg maar zo n tien jaar geleden voor onmogelijk hielden vinden we tegenwoordig vrij normaal. Of het nou gaat om het zingen van Opwekking of om een gaande viering van het avondmaal zoals we die vandaag hebben, of we er nou gelukkig om misschien wel helemaal niet het laat iets zien van het feit dat we kerk in beweging zijn. Ook als je verder kijkt zie je die beweging. Dat is ook voelbaar binnen de kerken. Of het nu gaat om het toelaten van de zusters in de verschillende ambten of over de toenadering die er is tot de Nederlands Gereformeerde Kerken je merkt dat er dingen veranderen. En ook daarvan geldt dat er mensen zijn die daar blij mee zijn en mensen zich ertegen verzetten. Er is inderdaad onder ons veel in beweging. Er kan meer dan vroeger. Sommigen zeggen: veel meer. Maar zeg alsjeblieft niet te gauw dat het vroeger beter was. Het getuigt van weinig wijsheid als je daarnaar vraagt zegt de Prediker (7,10). Iemand zegt dat één van de redenen waarom we tegenwoordig losser met de dingen omgaan de nasleep is van een christelijke moraal die door velen als behoorlijk wettisch werd ervaren (B.E. Weerd in Goed gelovig).

2 2 Die woorden stemden mij tot nadenken. En ik hoop dat ze dat ook doen bij u. Vroeger toen je op zondag twee keer naar de kerk ging. Vroeger toen je belijdenis deed als je 18 was. Vroeger toen je nog netjes ging trouwen. Vroeger toen kerkdiensten overal gelijk waren en je aan twee boekjes genoeg had. Vroeger toen er lang zoveel beweging niet was. Was dat verkeerd? Niet op zich. Maar en dat moet je er gelijk bij zeggen niets staat op zich. Misschien was je wel twee keer in de kerk maar hoe zat je daar dan? En deed je belijdenis als je 18 was maar wat was je diepste motivatie? En je trouwde netjes maar over wat er daarvoor plaats vond en daarna. En de kerkdiensten waren voorspelbaar maar wat brachten ze je, wat kreeg je er van mee voor het leven in verbondenheid met Christus? Niet alles was verkeerd. Maar er was wel iets van eenzijdigheid te zien en te horen. Het ging vaker over zonde en vergeving. En wat minder vaak zo is mijn indruk over vernieuwing. Het ging vaak over het kruis van Christus. En minder vaak over de kracht van de Geest. Het ging vaak over wat er mocht en hoe het moest. En minder vaak over de diepe noodzaak van je persoonlijke band met Christus. Iets van de eenzijdigheid die ik straks noemde was ons niet vreemd. Het is de Catechismus die waarschuwt voor eenzijdigheid. De inzet van het derde deel wijst ons erop hoe nodig het dat er méér is dan alleen vergeving, méér dan alleen het kruis, méér dan alleen wat er mag en niet mag. Er is ook vernieuwing nodig. Hoor maar wat Jezus zegt: jullie zijn het zout van de aarde. En ook: jullie zijn het licht in de wereld (Mat. 5,13 en 14). En steeds gaat het Hem (Jezus dus!) erom dat je het laat zien. Dat het te merken is. Je hoort de echo van Jezus woorden bij Paulus, als hij zijn lezers oproept te leven als onberispelijke kinderen van God te midden van een verdorven en ontaarde generatie, waartussen u schittert als sterren aan de hemel (Fil. 2,15). Dáár vraagt de Catechismus aandacht voor. Opvallend is hoe Zondag 32 van de Catechismus aandacht vraagt voor het niet alleen van de verlossing en dat in één adem verbindt met het maar ook van de vernieuwing. Het is niet het één òf het ander. Het is het één èn het ander. En je krijgt de indruk uit de manier waarop de Catechismus het formuleert dat het tweede net iets meer nadruk krijgt dan het eerste. Denk niet dat je er bent met de verlossing. Denk niet dat je er bent als je zonden vergeven zijn. Denk niet dat je er bent als je gegeten hebt van het brood en gedronken hebt uit de beker. Denk niet

3 3 En zo vaak denken wij dat wel. Dan zijn we onze verplichting weer nagekomen. Dan hebben we ons gebed weer geëindigd met de woorden en vergeef ons onze schulden, om Jezus wil. Amen. Niet dat dat verkeerd is. Dat is het niet zeker niet als het je gemeend is. Zeker niet als zulke woorden diep uit je hart komen. Als je er werkelijk last van hebt. Maar het is slechts de helft van de dankbaarheid waarover het gaat in het derde deel van de Catechismus. Dankbaarheid is méér. Dankbaarheid vraagt meer. Dankbaarheid gaat er niet alleen over dat je vrijgemaakt bent, maar ook dat je het laat zien in je leven. Niet als ding-van-de-buitenkant. Zoals er vroeger werd gewaarschuwd tegen de televisie en tegen de bioscoop en tegen het café en tegen het kaartspel en wat niet meer. Léven uit je verlossing, uit je vrijgemaakt-zijn dat is laten zien dat je een mens bent die verbonden is met Christus, die vòl is van zijn Geest. Hoe je dat doet? De Catechismus wijst daarvoor drie manieren aan: laat het God zien, zorg dat je het zelf ziet, en laat het de ander zien. Daar heb je je handen en niet alleen je handen meer dan vol aan. Doe het zoals Paulus het vraagt van de mensen in Filippi. Hij had zijn lezers een hoofdstuk eerder al aangemoedigd om eensgezind te zijn, één in liefde, één in streven, één van geest (2,4). Hoe je dat doet? Door de nadruk te leggen op wat er wel en niet mag, wat er wel en niet moet? Door een systeem van vaste patronen te ontwikkelen? Door elkaar voor te houden: zo verwacht God het van je? Ik denk van niet. Paulus gebruikt twee woorden die een andere kant op wijzen. Die erom vragen om bij jezelf naar binnen te kijken. Om bij de grote noodzaak om te zien op het kruis van Christus (op de verlossing) de gesteldheid van je hart niet uit het oog te verliezen. Het ene woord dat hij gebruikt is gezindheid. Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had (Fil. 2,5). Dat gaat om wat er in je leeft. Dat je in de kerk komt voor God en niet uit gewoonte. Dat je belijdenis doet omdat je wilt leven voor Hem en niet om maar niet al te ver uit de pas te lopen. Dat je je inzet voor de kerk niet om ervoor te zorgen dat de boel blijft draaien en al helemaal niet om het naar je hand te zetten, maar uit liefde voor God. Dat kan ik niet zien. Dat kan geen mens zien. Dat ziet alleen God.

4 4 Het mooie is het onderstreept dat het gaat om iets dat in de eerste plaats voor God bestemd is dat Paulus zoiets een offer noemt. Dat is het tweede woord dat diezelfde kant op wijst. Hij heeft het over het offer dat u brengt door de dienst van uw geloof (Fil. 2,17). Zelf was hij bereid het offer van zijn leven te brengen. Dat zegt hij niet zomaar. Op het moment dat hij deze woorden laat opschrijven zit hij zelf in de gevangenis (we weten niet precies waar). Behalve dat gevangenschap zeker in die tijd! geen pretje is sluit Paulus niet uit dat hij niet leven de gevangenis uit zal komen. Maar bóven dat alles uit gaat hem zijn band met Christus. Die is hem meer waar dan z n leven. En zijn wens is dat hij daarin navolging krijgt van de kant van de christenen in Filippi dat ook zij het offer door de dienst van het geloof brengen. Als het gaat over wat geloof betekent, wie God voor jou is dan is het God zelf aan wie je dat als eerste wilt laten zien. Aan wie je dat steeds opnieuw wilt laten zien. Met heel je leven tonen dat je dankbaar bent zo noemt de Catechismus dat. God ziet het. En Hij verheugt zich erin als je Hem groot maakt! Je laat het dus allereerst zien aan God. Maar als jij het laat zien aan Hem dan zie je het ook zelf. De Catechismus benoemt dat ook als hij zegt dat je zelf uit de vruchten zeker mag zijn van je geloof. Vruchten dan heb je het over wat je kunt zien. Maar jij als geen ander weet voor wie je het doet. Vruchten. Laten we maar eerlijk zijn die vruchten zijn er niet altijd. Die vruchten zijn maar al te vaak aan bederf onderhevig. En dan zijn er ook nog eens mensen die vergeten dat het gaat om de vruchten en niet om het fundament van het geloof. De zekerheid van mijn geloof die hoef ik niet te zoeken in mij zelf. Die mag ik vinden in Christus, in zijn werk van verlossing. Als er iemand is die ons dat heeft geleerd dan is het wel de grote Luther, die ons vijf eeuwen geleden het woord genade weer heeft leren bevatten. Genade dat betekent dat je het zelf niet hoeft te doen. Dat je het niet hoeft te zoeken in jezelf. Dat de zekerheid van je zaligheid niet bij jou vandaan komt. Even lijkt het erop dat de Catechismus met dat uit de vruchten zeker te zijn van ons geloof een andere kant op wijst. Of we toch weer een beetje op onszelf worden teruggeworpen. Of we het toch zelf moeten doen. Wat is het dan heerlijk te horen wat Jezus zegt. Jullie zijn het zout. Jullie zijn het licht. Dat hoef je niet meer te worden. Dat ben je al. Maar als je het dan bent laat het dan ook zien. Laat het zien aan God door Hem vanuit je hart te danken.

5 5 Laat het zien aan jezelf door niet alleen te roepen dat je vergeving nodig hebt, maar om daar ook handen en voeten aan te geven in een leven dat getuigt van betrokkenheid op Hem. Hoor wat Paulus zegt: Nu u door Christus zozeer bemoedigd wordt en liefdevol getroost, nu er onder u zo n grote verbondenheid met de Geest is, zo veel ontferming en medelijden (Fil. 2,1). Het is er. Want Christus is er. Je hoeft het niet meer te zoeken. Je moet er alleen mee aan de slag. Eét van het brood en vind er je kracht in om te leven met Hem. Drink uit de beker en bedenk dat je leven er anders van wordt. Dan geef je niet alleen God de lof. Dan mag het ook je zelf de onderstreping zijn: God leeft in mij. En dan het derde wat er te zien valt: om door onze godvrezende levenswandel onze naasten voor Christus te winnen. Het kan niet anders of mensen zien het. Ze zien het niet eens zozeer omdat jij niet vloekt, niet de kantjes er af loopt, niet de boel bedriegt, niet op zondag werkt als het niet nodig is, niet zonder trouwen gaat samenwonen, niet Misschien ook wel daaraan, hoor. Maar vooral zien ze het aan wie jij bent. Aan wie jij bent voor God. Aan wie jij bent voor jezelf. Aan wie jij bent voor je omgeving. Alle reden dus om in beweging te komen. Om het niet te laten bij wat het is. Om de dingen de dingen in de kerk, de dingen in je leven niet te laten voor wat ze zijn, maar je steeds af te vragen: op welk punt moet het anders in mijn leven. Dubbel dankbaar dat is het thema voor vanmiddag. Dankbaar dat je mag weten wie Christus is. Maar laat het daar niet bij want de dankbaarheid dat je bij Christus hoort, dat je mag eten van zijn brood en drinken uit zijn beker mag, nee moet een vervolg krijgen in een leven uit de Geest, een leven in verbondenheid met God. Bij alle beweging die er is in de kerk ik begon ermee is het goed te beseffen dat je niet moet doorschieten. Niet doorschieten naar de kant van de moraal waarbij alle nadruk ligt op wat er mag en kan. De moraal kan zomaar tot moralisme worden. En nog een stapje verder tot wetticisme: dat de regels belangrijker zijn dan de God van de regels. Maar ook niet doorschieten naar de andere kant waarbij alle nadruk erop ligt dat het wel goed zit met ons; dat God het wel vergeeft; dat God het in onze situatie wel door de vingers ziet. Dan zit je aan de kant van het relativisme, van het alles moet kunnen.

6 6 Waar we vroeger misschien wel eens wat neigden naar de ene kant die van het moralisme is het gevaar niet ondenkbaar dat we nu wat aan het doorschieten zijn naar die andere kant, de kant van het relativisme. Juist dan is het zo heerlijk om de boodschap van dankbaarheid mee te krijgen. We mogen God dankbaar zijn voor de verlossing in Christus. Maar laten we vooral niet vergeten Hem dankbaar te zijn voor de vernieuwing door de Geest van Christus. Dankbaar voor het bloed van Christus waarin onze verlossing is. Maar niet minder dankbaar voor de Geest van Christus waardoor we steeds opnieuw mogen opstaan en voortgaan. Vandaag kunnen we dat zeker zeggen. We zijn dankbaar voor het Woord van het kruis. Maar nog meer mogen we er dankbaar voor zijn dat dit woord z n onderstreping krijgt in brood en wijn. Amen.