UITSPRAAK VAN HET COLLEGE VAN TOEZICHT van de Nederlandse Vereniging van Maatschappelijk Werkers (NVMW) te Utrecht

Transcriptie

1 UITSPRAAK VAN HET COLLEGE VAN TOEZICHT van de Nederlandse Vereniging van Maatschappelijk Werkers (NVMW) te Utrecht Betreffende klacht 14.30T ingediend door de heer en mevrouw A. (hierna te noemen klagers ) tegen mevrouw B. (hierna te noemen aangeklaagde ), maatschappelijk werker bij Stichting Maatschappelijk Werk F. 1. Het verloop van de procedure Op 15 oktober 2014 ontvangt het College een brief van klagers gedateerd 14 oktober 2014 met een klacht jegens aangeklaagde. Per brief d.d. 24 oktober 2014 bevestigt het College klagers de ontvangst van de brief. Op schriftelijke verzoeken d.d. 21 november 2014 en 10 december 2014 van het College aan klagers om een telefonisch onderhoud om een nadere toelichting, ontvangt het College van klagers geen duidelijke reactie. Per brief d.d. 28 januari 2015 stelt het College aangeklaagde per brief op de hoogte van de klacht en biedt aangeklaagde vier weken de gelegenheid voor het indienen van een verweer. Op 25 februari 2015 ontvangt het College van aangeklaagde een verweerschrift d.d. 24 februari Op 28 maart 2015 ontvangt het College de repliek van klagers. Op 22 april 2015 ontvangt het College een brief d.d. 21 april 2015 van aangeklaagde waarin deze aangeeft geen aanleiding te zien voor een reactie op de repliek. Per brief d.d. 6 mei 2015 heeft het College partijen uitgenodigd voor een hoorzitting op 29 juni Per d.d. 11 mei 2015 laten klagers gemotiveerd weten niet bij de hoorzitting aanwezig te zullen zijn. Op 29 juni 2015 vond te Utrecht de hoorzitting plaats; aangeklaagde is gehoord in aanwezigheid van de heer mr. C., gemachtigde, en mevrouw D., werkbegeleider bij Stichting Maatschappelijk Werk F. Het college bestond uit de volgende leden: de heer XXX, voorzitter, mevrouw XXX, jurist, de heer XXX, ethicus, mevrouw XXX, lid, en mevrouw XXX, lid. Het College werd bijgestaan door mevrouw XXX als secretaris. Per brief d.d. 22 juli 2015 heeft het College aan partijen de verslagen van de hoorzittingen gezonden. Op 7 augustus 2015 is van aangeklaagde een reactie op de gespreksverslagen ontvangen. Zowel de gespreksverslagen als de reacties daarop zijn als bijlagen aan het dossier toegevoegd. 2. De ontvankelijkheid Aangeklaagde staat sinds 29 mei 2012 geregistreerd in het BAMw-register en is als zodanig onderworpen aan het tuchtrecht van de Nederlandse Vereniging van Maatschappelijk Werkers. Er zijn het College verder geen feiten of omstandigheden bekend die aan de ontvankelijkheid van de klacht in de weg staan, zodat het College de klacht in behandeling zal nemen.

2 3. De feiten De Praktijkondersteuner Huisarts (hierna POH ) heeft klagers verwezen naar Stichting Maatschappelijk Werk F. (hierna SMW ). Op 15 juli 2014 heeft aangeklaagde een intakegesprek gevoerd met klagers. Diezelfde dag heeft aangeklaagde met instemming van klagers contact opgenomen met een medewerker, werkzaam bij MEE F. Op 16 september 2014 neemt aangeklaagde telefonisch contact op met klagers om hen uit te nodigen voor een overleg dat zou plaatsvinden op 6 oktober 2014 en waarbij aanwezig zouden zijn de POH en de medewerker van MEE F. Klagers gaan akkoord. Klagers sturen op 27 september 2014 een naar de medewerker van MEE F die zij op 30 september 2014 doorzendt aan aangeklaagde. Per d.d. 2 oktober 2014 laat aangeklaagde klagers weten dat het overleg niet doorgaat en dat SMW niet verder ingaat op de hulpvraag; aangeklaagde laat klagers weten dat zij binnenkort nog telefonisch contact met hen zal opnemen. Per d.d. 6 oktober 2014, ontvangen op 7 oktober 2014, laten klagers aangeklaagde weten geen prijs te stellen op een telefoontje van aangeklaagde. Op 9 oktober 2014 stuurt aangeklaagde klagers een dat zij niets meer kan doen voor klagers. 4. De klachten 1. Aangeklaagde heeft te weinig bereidheid getoond om fondsen aan te schrijven voor het verkrijgen van financiële ondersteuning van klagers. 2. Aangeklaagde heeft ten onrechte het gesprek dat gepland stond voor 6 oktober 2014 afgezegd en toonde geen bereidheid meer om nog iets voor klagers te doen. 5. De standpunten van klagers en van aangeklaagde Standpunt klagers: Als gevolg van gedwongen verhuizing begin 2014 zijn klagers in financiële problemen geraakt. De nieuw betrokken woning had een aantal gebreken die verholpen moesten worden. Het bedrag dat door de gemeente hiervoor was gegeven, 1500 euro, en het vakantiegeld van klagers, bleek niet afdoende te zijn. Klagers stellen geld dat bestemd was om van te leven, te hebben moeten aanspreken om het huis bewoonbaar te maken. Hierdoor zijn klagers in financiële problemen geraakt. Klagers waren van mening dat zij in het kader van een officiële verhuiskostenvergoeding recht hadden op een hoger bedrag, namelijk op 4500 euro. POH had klagers geïnformeerd dat er fondsen zijn die klagers zouden kunnen helpen en heeft hen hiervoor verwezen naar SMW. Klagers hadden geen goede ervaring met de MEE-medewerker; desalniettemin hebben zij ingestemd met het voorstel van aangeklaagde om met de MEE-medewerker in overleg te gaan. Vervolgens hebben klagers een via de MEE-medewerker aan aangeklaagde gestuurd, waarin zij aangaven wat zij precies wilden. Aangeklaagde had volgens klagers moeten onderkennen dat de in een emotionele bui was geschreven mede gelet op het feit dat klagers direct daarop een brief met uitleg aan aangeklaagde hebben gestuurd. Klagers hebben hierop niets meer gehoord en dat heeft hen zeer geraakt. Aangeklaagde heeft geen persoonlijk contact meer opgenomen. Klagers vinden het niet acceptabel dat er zo met hen is omgegaan. 2

3 Standpunt aangeklaagde: Klagers waren door de POH naar SMW F. verwezen. Op 17 juli 2014 heeft aangeklaagde een intakegesprek gevoerd met klagers. Klagers vertelden aangeklaagde dat zij een conflict hadden met de gemeente, naar aanleiding van een gedwongen verhuizing, over de in de ogen van klagers te lage verhuiskostenvergoeding. De reeds uitgekeerde verhuiskostenvergoeding was lager dan eerder aan hen was toegezegd. Hierdoor zijn klagers in financiële problemen geraakt. Klagers wilden dat aangeklaagde een fonds zou aanschrijven met een verzoek om klagers een bepaald bedrag toe te kennen. Aangeklaagde heeft klagers uitgelegd dat een dergelijk traject niet zomaar geregeld is en dat fondsen voorwaarden verbinden aan dergelijke verzoeken. Verder bleek aangeklaagde dat klagers recentelijk een contact met een medewerker van stichting MEE hadden afgesloten; zij had klagers al geïnformeerd dat een beroep op het fonds S niet zou slagen. Klagers gaven aangeklaagde toestemming om de medewerker van MEE en de POH te benaderen. In september 2014 heeft aangeklaagde een overleg met alle betrokkenen vastgelegd voor 6 oktober 2014 met als doel om openheid en duidelijkheid voor alle betrokkenen te krijgen (zie verweerschrift d.d. 24 februari 2015). Aangeklaagde heeft klager in een telefonisch contact op 16 september 2014 hiervoor uitgenodigd en van hem vernomen dat beide klagers aanwezig zouden zijn. Op 30 september 2014 ontvangt aangeklaagde via de medewerker van MEE een van klagers gedateerd 27 september Aangeklaagde heeft de dwingende en dreigende toon en de inhoud van de e- mail als grensoverschrijdend ervaren. Zij gaat zo niet met cliënten om en zij wil ook niet dat cliënten zo met haar omgaan. Zij wil niet gesommeerd worden hoe zij haar werk moet uitvoeren. Aangeklaagde heeft, na overleg met haar collega s en teamcoach, klagers per d.d. 2 oktober 2014 bericht dat het overleg niet door zou gaan, dat aangeklaagde niet verder op de vraag van klagers zou ingaan en dat zij nog na verloop van dagen contact met klagers zou opnemen. Nadat aangeklaagde van klagers op 7 oktober 2014 had begrepen dat zij daar geen prijs op stelden, is aangeklaagde bij de voorzitter van het Sociaal Team D. nagegaan of er nog mogelijkheden waren voor een financiële vergoeding voor klagers, hetgeen niet het geval bleek te zijn. Op 9 oktober 2014 stuurt aangeklaagde klagers een dat zij niets meer kan doen voor klagers. 6. Overwegingen van het College Het College toetst het handelen van aangeklaagde aan de Beroepscode voor maatschappelijk werkers (de Beroepscode), derde druk augustus Aangeklaagde heeft te weinig bereidheid getoond om fondsen aan te schrijven voor het verkrijgen van financiële ondersteuning van klagers. Het College is van oordeel dat aangeklaagde weliswaar een beperkte doelstelling voor het overleg heeft geformuleerd; in de intake was immers nog geen heldere en eenduidige hulpvraag vastgesteld. Nog niet duidelijk was of het klagers alleen ging om een vergoeding van de gemeente of dat zij ook andere ondersteuning voor de inmiddels ontstane financiële problematiek wilden. Het overleg had gebruikt kunnen worden om daar meer helderheid over te verkrijgen en daarna om te bezien welke oplossingen, afgezien van die van klagers zelf, er mogelijk zijn. Het College neemt daarbij in aanmerking dat het aanschrijven van fondsen een van de mogelijkheden is die het maatschappelijk werk ten dienste staat indien er sprake is van financiële problematiek. Daar komt bij dat aangeklaagde inmiddels van de medewerker van MEE had begrepen dat zij reeds een verzoek bij het fonds S. had ingediend en een negatief antwoord had gekregen. 3

4 Dat aangeklaagde niet direct na de intake is overgegaan tot het aanschrijven van fondsen, kan haar niet verweten worden; er was kennelijk nog een overleg nodig om te komen tot een meer precieze vaststelling van de hulpvraag om daarna te kunnen bepalen welke oplossingen, waaronder wellicht het aanschrijven van andere fondsen, aangewezen waren. De klacht dat aangeklaagde te weinig bereidheid heeft getoond om fondsen aan te schrijven, is daarmee ongegrond. 2. Aangeklaagde heeft ten onrechte het gesprek dat gepland stond voor 6 oktober 2014 afgezegd en toonde geen bereidheid meer om nog iets voor klagers te doen. Hoewel de inhoud en de toon van de van klagers van 27 september 2014 ook anders gekwalificeerd kan worden, is het voor de beoordeling van deze klacht een gegeven dat voor aangeklaagde daarmee een grens is overschreden. Wat resteert voor het College is de beoordeling van de reactie van aangeklaagde op de bewuste . Vaststaat dat voor aangeklaagde na de intake de hulpvraag van klagers nog niet voldoende duidelijk was; daarvoor diende onder meer het overleg van 6 oktober Indien daar vast was komen te staan dat aangeklaagde niets meer kon betekenen voor klagers, had zij klagers kunnen doorverwijzen naar een meer passende hulpverleningsinstantie. Aangeklaagde meldt hierover niets in haar van 9 oktober Daarnaast oordeelt het College het niet zorgvuldig dat aangeklaagde, alvorens het overleg af te zeggen, klagers niet de gelegenheid heeft geboden om te reageren op de bevindingen van aangeklaagde met betrekking tot de toon en inhoud van hun , dan wel niet bij hen is nagegaan wat de reden was voor hun toon en eisen. Evenmin is het College gebleken dat aangeklaagde bij collega s heeft geïnformeerd of zij de casus konden overnemen, zodat het overleg wel doorgang kon vinden. Daarnaast stelt het College vast dat aangeklaagde klagers ook meedeelt dat is besloten niet verder in te gaan op de vraag. Het College oordeelt deze wijze van beëindigen van een hulpverleningsrelatie niet zorgvuldig en in strijd met artikel 9 van de Beroepscode. Artikel 9 schrijft voor voor dat indien een maatschappelijk werker niet (meer) kan voldoen aan de vraag van de cliënt, deze er voor zorg dient te dragen dat de cliënt elders passende hulp krijgt. Het aanbod van aangeklaagde in de van 2 oktober 2014 om binnenkort telefonisch contact op te nemen, kan niet als een zorgvuldige verwijzing gekwalificeerd worden. Dat aangeklaagde op 9 oktober 2014 nog navraag heeft gedaan bij de voorzitter van het Sociaal Team D. naar de mogelijkheden voor een financiële tegemoetkoming voor klagers, is evenmin voldoende voor het College. Het College is van oordeel dat aangeklaagde met het afzeggen van het reeds geplande overleg én het beëindigen van de hulpverleningsrelatie, artikel 9 van de Beroepscode heeft geschonden. Klacht 2 is daarmee gegrond. 4

5 7. Uitspraak Het College beoordeelt klacht 1 ongegrond en klacht 2 gegrond. Het College besluit, alles afwegende, daartoe bevoegd ingevolge artikel 5 lid 2 van het Reglement voor de Tuchtrechtspraak, om geen maatregel op te leggen. Aldus vastgesteld te Utrecht op 9 september 2015 en ondertekend door de voorzitter en de secretaris. De voorzitter: de secretaris: XXX XXX Beroep Tegen deze uitspraak kunnen klager en aangeklaagde op grond van artikel 34 van het reglement voor de tuchtrechtspraak van de Nederlandse Vereniging van Maatschappelijk Werkers beroep instellen binnen 4 weken na aangetekende verzending van het afschrift van deze uitspraak. 5