Het College van Toezicht van de Beroepsvereniging Professionals in Sociaal Werk te Utrecht, hierna: het College,

Transcriptie

1 UITSPRAAK Betreft klacht met registratienummer ingediend door de heer A tegen de heer B. Het College van Toezicht van de Beroepsvereniging Professionals in Sociaal Werk te Utrecht, hierna: het College, met inachtneming van het Reglement voor de Tuchtrechtspraak, zoals vastgesteld door de Algemene Ledenvergadering van de rechtsvoorganger van de Beroepsvereniging Professionals in Sociaal Werk op 8 november 2012 en in werking getreden op 9 november 2012, overweegt als volgt. 1. De procedure. Bij brief d.d. 12 februari 2016, aangevuld per brief d.d. 23 maart 2016 en voorzien van 26 bijlagen, heeft de heer A, hierna klager, woonachtig te Z, bij het college een klacht ingediend over de heer B, hierna aangeklaagde, maatschappelijk werkende bij Stichting XX. Bij brief d.d. 29 april 2016 heeft Y als gemachtigde van aangeklaagde gereageerd op de klachtbrief. De beide klachtbrieven en het verweerschrift zijn behandeld tijdens een hoorzitting op 6 juli Het college bestond uit de volgende leden: de heer D. de Bruijn (voorzitter), mevrouw mr. N. Jacobs (jurist), mevrouw drs. S. Gruyter (ethicus), mevrouw G. Koster (lid) en mevrouw K. Huijben (lid). Mevrouw mr. D. van Zelst was als toehoorder aanwezig. Het college werd bijgestaan door mevrouw mr. M. van den Muijsenbergh als secretaris. Aangeklaagde werd bijgestaan door zijn gemachtigde en door T, werkbegeleider bij Stichting XX. 2. De ontvankelijkheid Aangeklaagde staat sinds 25 april 2012 geregistreerd in het Registerplein en is als zodanig onderworpen aan het tuchtrecht van de Beroepsvereniging Professionals in Sociaal Werk. Er zijn het College verder geen feiten of omstandigheden bekend die aan de ontvankelijkheid van de klacht in de weg staan, zodat het College de klacht in behandeling zal nemen. De klachten van klager zullen worden getoetst aan de Beroepscode voor de maatschappelijk werker. 1

2 3. De feiten Klager is gezaghebbend ouder van C, geboren 29 maart 1999, en van D, geboren 28 april De hoofdverblijfplaats van de kinderen is bij de moeder. Klager heeft geen omgang met zijn kinderen. Beide kinderen zijn door de kinderrechter onder toezicht gesteld. De maatregel wordt uitgevoerd door XXX. De heer X is als jeugdbeschermer belast met de uitvoering van de maatregel. De heer X is in januari 2015 opgevolgd door mevrouw Y, jeugdbeschermer. Op voorstel van de jeugdbeschermer heeft de moeder in een gesprek op 29 april 2014 met aangeklaagde C aangemeld voor gesprekken. Op 15 en 23 mei 2014 heeft aangeklaagde afstemmingsoverleg gevoerd met de jeugdbeschermer en daarna is het besluit genomen dat aangeklaagde de gesprekken zou gaan voeren. Op 15 september 2014 heeft de jeugdbeschermer aangeklaagde verzocht ook gesprekken te voeren met Zen. Op 20 november 2014 heeft het laatste gesprek plaats met C plaatsgevonden en op 9 januari 2015 met Zen. Aangeklaagde heeft het dossier aansluitend gesloten. 4. De klachten Klager verwijt aangeklaagde het volgende: 1. Aangeklaagde heeft zonder toestemming van de gezagdragende ouder gesprekken met de kinderen gevoerd. 2. Aangeklaagde heeft klager, als gezagdragende ouder, niet om zijn zienswijze op de ontstane problematiek van de kinderen gevraagd. 3. Aangeklaagde heeft het traject met de kinderen beëindigd zonder dat met klager te bespreken. 4. Aangeklaagde heeft het verzoek van klager om informatie over de behandeling van de kinderen niet gehonoreerd. 5. Aangeklaagde heeft de privacy van klager niet gerespecteerd door vertrouwelijke correspondentie tussen aangeklaagde en klager te delen met derden, in casu de jeugdbeschermer. 5. Standpunt klager en aangeklaagde Standpunt klager: Klager is er pas door inzage in de dossiers van zijn kinderen bij het XXX achter gekomen dat aangeklaagde in 2014/2015 gesprekken heeft gevoerd met zijn beide kinderen. Klager vindt dat aangeklaagde niet juist heeft gehandeld door bij aanvang enkel de visie van de moeder op de situatie te vernemen en niet ook klager hierop te bevragen en door niet ook klager te betrekken in de hulpverlening aan de kinderen. Aangeklaagde heeft zich te weinig als onafhankelijk hulpverlener opgesteld door zonder meer mee te gaan met de opvatting van de jeugdbeschermer dat klager geen deel uitmaakt van het leven van de kinderen. Daarnaast heeft aangeklaagde, voorafgaand aan de start van het traject, klager ook niet om diens toestemming voor het voeren van de gesprekken gevraagd. Klager heeft vervolgens aangeklaagde gevraagd om zijn bevindingen met klager te delen. Klager is in zijn algemeenheid voor informatie over zijn kinderen afhankelijk van professionals. Het ging klager 2

3 niet zozeer om wat de kinderen hadden gezegd maar om de professionele visie van aangeklaagde hierop te vernemen. Aangeklaagde is hier niet adequaat en voortvarend op ingegaan. Aangeklaagde heeft hier nimmer excuses voor aangeboden. Het gaat nu niet goed met de kinderen; zij staan onder behandeling van een traumacentrum. Klager vermoedt een verband met het feit dat aangeklaagde zonder volledig te zijn geïnformeerd, met de kinderen in gesprek is gegaan. Aangeklaagde heeft de situatie onderschat. Dat is een ernstige zaak waarvoor een enkel sorry niet afdoende is. Aangeklaagde heeft daarnaast vertrouwelijke correspondentie tussen klager en aangeklaagde gedeeld met de jeugdbeschermer en dat niet eerst voorgelegd aan klager. Omdat aangeklaagde niet adequaat reageerde op de verzoeken van klager, is klager een klachtprocedure gestart bij de instelling. Klager is door de instelling niet ontvankelijk verklaard omdat het oudste kind geen toestemming gaf voor het uitwisselen van gegevens in een klachtprocedure. Vervolgens is klager de tuchtrechtprocedure gestart. Standpunt aangeklaagde: Aangeklaagde benadrukt dat het niet om een behandeling gaat maar om gesprekken die hij gevoerd heeft. In afwachting van de start van systeemtherapie heeft de jeugdbeschermer de moeder gewezen op de mogelijkheid dat de kinderen in gesprekken met aangeklaagde hun verhaal konden doen. De jeugdbeschermer had aangeklaagde geïnformeerd dat de kinderen geen contact hadden met de vader. Nadat beide kinderen aangaven dat de gesprekken gestopt konden worden, heeft aangeklaagde dit teruggekoppeld aan de verwijzer, de jeugdbeschermer. Aangeklaagde erkent dat hij heeft verzuimd om voorafgaand aan de start van de gesprekken met aanvankelijk de oudste zoon, het standpunt van klager op de gehele situatie te vragen. Tevens erkent aangeklaagde dat hij heeft nagelaten om met de moeder te bespreken dat zij, omdat zij samen met klager het gezag uitoefent, klager dient te informeren dat zij de kinderen heeft aangemeld bij een hulpverlener. Aangeklaagde geeft aan dat hij in het vervolg bij een dergelijke verwijzing, eerst een gesprek zal arrangeren met de verwijzer en beide ouders, waarin beide ouders worden ingelicht. Nadat klager om inzage in het dossier had verzocht, heeft aangeklaagde met klager daarvoor een afspraak gemaakt. In dat gesprek heeft aangeklaagde geen kans gekregen van klager om uitleg te geven. Vervolgens heeft er nog een gesprek met klager plaatsgevonden, waarbij ook de jeugdbeschermer aanwezig was, en waarin kort de weergave van de gesprekken is teruggekoppeld aan klager. Aangeklaagde heeft klager geïnformeerd dat de oudste zoon (15 jaar) geen toestemming gaf voor de terugkoppeling aan klager. Voor de jongste zoon (11 jaar) geldt dat niet. Overigens heeft de moeder ook geen inzage in de gespreksverslagen gekregen. 3

4 Aangeklaagde stelt dat hij tot twee keer toe klager mondeling excuses heeft aangeboden voor de nalatigheden. Op voorstel van de jeugdbeschermer heeft aangeklaagde alle correspondentie via de jeugdbeschermer laten verlopen. Op basis van artikel van de Jeugdwet is het een hulpverlener toegestaan om te overleggen met collega s. Het gaat aangeklaagde te ver om te stellen dat er een causaal verband is tussen de gesprekken die hij heeft gevoerd met de kinderen en hetgeen klager stelt aangaande hun huidige ontwikkeling. Aangeklaagde heeft geen directieve gesprekken gevoerd maar de kinderen laten praten over wat hen bezighield. 6. Overwegingen Met betrekking tot klacht 1: Het College stelt vast dat aangeklaagde zowel in zijn verweerschrift als mondeling ter zitting toegeeft dat hij niet juist gehandeld heeft door niet voorafgaand aan de start van de gesprekken met de kinderen klager daarover te informeren maar ook door zonder diens toestemming gesprekken met de kinderen aan te gaan. Tevens erkent aangeklaagde dat hij zich daarbij onder meer heeft laten leiden door informatie van de jeugdbeschermer over de positie van klager ten opzichte van zijn kinderen. Het College is van oordeel dat het de verantwoordelijkheid van aangeklaagde is om een eigen standpunt daarover te vormen en niet zonder meer de verwijzer te volgen in diens opvatting over de rol van klager. Aangeklaagde heeft door zo te handelen artikel 7 van de Beroepscode geschonden. Het behoort tot de professionele standaard dat een maatschappelijk werkende een ouder die voornemens is om de andere ouder niet te informeren, op diens informatieplicht uit het BW wijst en daarbij uitlegt dat het niet in het belang van de kinderen is als de ene ouder de andere ouder niet informeert; dat het de hulpverlener in conflict brengt met zijn opdracht om meerzijdig loyaal te handelen en dat dit in het uiterste geval zou kunnen betekenen dat de hulpverlener de opdracht teruggeeft dan wel niet voortzet. Aangeklaagde heeft het College overtuigd dat hij zich het onvoldoende heeft gerealiseerd dat hij als hulpverlener een eigen verantwoordelijkheid draagt voor wat betreft de afwegingen die hij heeft te maken bij aanvang van een hulpverleningstraject en dat hij dit in de toekomst anders zal doen. De klacht is gegrond. Met betrekking tot klacht 2: Het College stelt vast dat aangeklaagde in het verweerschrift betwist dat hij zich alleen op de versie van de moeder heeft gebaseerd omdat hij alleen met de kinderen zelf heeft gesproken. Het College acht deze opvatting niet juist. Immers aangeklaagde heeft vermeld dat de moeder, op advies van de jeugdbeschermer, de kinderen heeft aangemeld bij aangeklaagde en ook dat de moeder bij start dan wel na afloop van de gesprekken met de kinderen, soms aanwezig was. Het College is niet overtuigd dat in die contacten geen informatieoverdracht heeft plaatsgehad. 4

5 Aangeklaagde had zich dan ook moeten realiseren, nu hij informatie van de moeder heeft gekregen en het om een complexe echtscheidingsituatie gaat, dat hij ook de andere ouder om diens visie had moeten vragen. Vervolgens had aangeklaagde zich kunnen concentreren op het voeren van gesprekken met de kinderen. Aangeklaagde heeft door dit na te laten artikel 7 van de Beroepscode geschonden. De klacht is gegrond. Met betrekking tot klacht 3: Het is begrijpelijk in de weergegeven context dat, toen de kinderen aangaven geen prijs meer te stellen op de gesprekken, aangeklaagde hun wens hiertoe heeft gerespecteerd. In lijn met de overwegingen bij klacht 1 oordeelt het College dat aangeklaagde dit had moeten melden aan klager. De klacht is gegrond. Met betrekking tot klacht 4: Het College stelt vast dat naar aanleiding van een verzoek van klager begin 2015 om afschriften van de behandel- c.q. gespreksverslagen, aangeklaagde klager heeft uitgenodigd voor een gesprek hierover in aanwezigheid van de moeder van de kinderen en de jeugdbeschermer. Dit gesprek, dat eerst op 12 maart stond gepland, heeft plaatsgevonden op 2 april Aangeklaagde had wel al op 26 januari 2015 klager telefonisch geïnformeerd dat de oudste zoon aan aangeklaagde geen toestemming had gegeven tot inzage in de gespreksverslagen. Op 2 april 2015 heeft aangeklaagde nogmaals klager toegelicht dat de oudste zoon geen toestemming gaf voor inzage. Aangeklaagde heeft klager op 14 april 2015 per de verslagen van de gesprekken met de jongste zoon toegestuurd. Het College is van oordeel dat aangeklaagde aldus heeft gehandeld zoals het een zorgvuldig handelend maatschappelijk werker betaamt. De klacht is ongegrond. Met betrekking tot klacht 5: Het College stelt vast dat klager niet nader heeft toegelicht welke informatie aangeklaagde zonder toestemming van klager heeft gedeeld met de jeugdbeschermer. Het College acht daarnaast het standpunt van aangeklaagde juist dat het hem is toegestaan om op verzoek van de jeugdbeschermer die belast is met de uitvoering van de ondertoezichtstelling over de twee kinderen dan wel om op eigen initiatief informatie te verstrekken die van belang is voor de uitvoering van de ondertoezichtstelling. Door klager is niet aangetoond dat aangeklaagde andere informatie heeft gedeeld met de jeugdbeschermer. De klacht is ongegrond. 7. Uitspraak De klachten 1, 2 en 3 zijn gegrond. De klachten 4 en 5 zijn ongegrond. Het College legt conform artikel 5 lid 1 van het Reglement voor de Tuchtrechtspraak de volgende maatregel op: een waarschuwing. 5

6 Aldus vastgesteld te Utrecht op 19 september 2016 en ondertekend door de voorzitter en de secretaris. De voorzitter: de secretaris: Beroep Tegen deze uitspraak kunnen klager en aangeklaagde op grond van artikel 34 van het reglement voor de tuchtrechtspraak van de Nederlandse Vereniging van Maatschappelijk Werkers [BPSW]beroep instellen binnen vier weken na aangetekende verzending van het afschrift van deze uitspraak. 6