College van Beroep. Van de Nederlandse Vereniging van Maatschappelijk Werkers (NVMW)

Transcriptie

1 College van Beroep Van de Nederlandse Vereniging van Maatschappelijk Werkers (NVMW) Uitspraak ex. Artikel 32 van het Reglement voor de Tuchtrechtspraak Beslissing in de zaak onder registratienummer 15.02B Mevrouw A., woonplaats kiezende op het kantoor van haar gemachtigde, mr. B. te C., D. (XXX), aangeklaagde in eerste aanleg, appellante in beroep tegen: De heer E. wonende te F., G. (XXX), klager in eerste aanleg, verweerder in beroep 1. Verloop van de procedure Het College van Toezicht (hierna te noemen: CvT) heeft inzake de ingediende klachten d.d. 9 juli 2014 van de heer E., verder te noemen verweerder in beroep, tegen mevrouw A., verder te noemen appellante in beroep, bij beslissing d.d. 15 april 2015, bekend onder zaaknummer: 14.13T, de betreffende klachten I, III en het 2 e klachtonderdeel van klacht IV gegrond verklaard. Klacht II en het 1 e onderdeel van klacht IV zijn ongegrond verklaard. Het CvT heeft de klachten van klager omschreven en met betrekking tot die klachten overwogen, zoals staat omschreven in haar beslissing, welke aan die van het College van Beroep (hierna: CvB) is gehecht en daarvan deel uitmaakt. Het CvT heeft hierbij overwogen, kortheidshalve ten aanzien van: klacht I: door de gehanteerde tekst op de website van aangeklaagde, waarin de indruk wordt gewekt dat zij werkzaam is als maatschappelijk werker, wordt gehandeld in strijd met artikel 2 van de Beroepscode voor de Maatschappelijk Werker (hierna: Beroepscode). De schijn van belangenverstrengeling, gelet op het gestelde d.d. 14 januari 2013 tijdens de hoorzitting, dat aangeklaagde niet meer als maatschappelijk werker werkzaam was, wordt niet weggenomen. De ingediende klacht is gegrond verklaard. Klacht II: niet is vastgesteld dat aangeklaagde inzage in of een afschrift van medische dossiers van klager en zijn echtgenote aan haar advocaat heeft gegeven. Op grond van artikel 6 EVRM (fair trial) en de jurisprudentie kunnen de beginselen van subsidiariteit en proportionaliteit meebrengen dat de beroepsbeoefenaar, zonder toestemming van de cliënt(en) in een procedure relevante gegevens aan zijn raadsman mag voorleggen. De ingediende klacht tegen dit onderdeel is ongegrond verklaard. Klacht III: Artikel 15 van de Beroepscode bepaalt dat de maatschappelijk werker gegevens verzamelt in het cliëntdossier over persoon en omstandigheden van de cliënt, en over de voortgang van het hulpverleningsproces, die relevant zijn voor de doelstelling van de hulpverlening. Niet is komen vast te staan dat aangeklaagde conform artikel 7 van de Beroepscode, aan de zoon van klager heeft uitgelegd waarom zij geen dossier voor hem heeft gevormd. Aangeklaagde had de echtgenote van klager erop kunnen wijzen wat de consequenties zouden zijn van haar verzoek om geen dossier voor haar zoon te vormen. Op basis van die informatie van aangeklaagde had de echtgenote van klager een belangenafweging kunnen maken en eventueel haar verzoek kunnen herzien. Deze klacht is gegrond verklaard. 1

2 Klacht IV, 1 e klachtonderdeel: Gelet op dezelfde achternamen van zoon en klager is niet komen vast te staan dat onzorgvuldig is gehandeld, nu aangeklaagde per abuis dossiergegevens van klager, aan de zoon heeft gestuurd. Bijkomende omstandigheden zijn nodig om op dit punt onzorgvuldigheid aan te nemen. Dit onderdeel is ongegrond verklaard. Klacht IV, 2 e klachtonderdeel: de betreffende bijlage bij het CIZ- dossier behoort van meet af aan onderdeel uit te maken van het cliëntdossier. Het had op de weg van aangeklaagde gelegen om zelf aan klager uit te leggen dat aangeklaagde onderscheid maakt in diverse typen dossiers. Nu is verzuimd om klager een dergelijke uitleg te geven, is in strijd is gehandeld met artikel 8 van de Beroepscode. Het is de plicht van de maatschappelijk werker voldoende informatie aan te (laten) reiken en zich ervan te vergewissen dat de cliënt die informatie begrijpt. Op deze wijze kan de cliënt keuzes maken en zijn autonomie laten gelden. Dit onderdeel is gegrond verklaard. Bij schrijven van 12 mei 2015 heeft appellante tegen voornoemde beslissing beroep ingesteld en verzocht de bestreden uitspraak te vernietigen ten aanzien van Klacht I, klacht III en klacht IV, 2 e onderdeel en deze klachten alsnog niet- ontvankelijk of ongegrond te verklaren. Voor het overige heeft zij verzocht de uitspraak te bevestigen. Met de brief d.d. 20 mei 2015 afkomstig van het CvB is verweerder geïnformeerd over het ingediende beroepschrift en conform artikel 36 lid 2 Reglement voor de Tuchtrechtspraak is hij in de gelegenheid gesteld te reageren op het beroepschrift met een verweerschrift enerzijds en de mogelijkheid om incidenteel beroep in te stellen tegen de beslissing d.d. 15 april 2015 anderzijds. Verweerder heeft vervolgens gereageerd d.d. 3 juni 2015 met een verweerschrift, alsmede met het indienen van een incidenteel beroepschrift voor wat betreft de klachten II en IV, 1 e onderdeel van de beslissing d.d. 15 april Vervolgens is appellante van het incidenteel beroepschrift op de hoogte gesteld met het schrijven d.d. 18 juni 2015 en heeft zij van de mogelijkheid gebruik gemaakt om te reageren met een incidenteel verweerschrift op het incidenteel beroepschrift. Het verweerschrift op het incidenteel beroepschrift is gedateerd 14 juli

3 2. Ontvankelijkheid Alvorens aan de inhoudelijke behandeling van het ingestelde beroep door appellante toe te komen, dient het CvB te oordelen over de ontvankelijkheid van de klachten in 1 e aanleg en de bevoegdheid van het CvT om over de klachten te oordelen. Voorts is onderzocht en komen vast te staan dat appellante lid van de Nederlandse Vereniging van Maatschappelijk Werkers is geweest, in de periode van 1 februari 1995 tot en met 31 december 2014 en als zodanig in die periode is onderworpen aan het tuchtrecht van die Vereniging. Op basis van controle in het BAMw- register is komen vast te staan dat appellante tot 20 maart 2014 aldaar geregistreerd is geweest. Nu na onderzoek is gebleken dat aan alle procedurele gronden, als ook formele gronden van het Reglement voor de Tuchtrechtspraak is voldaan, meent het CvB dat geen feiten en omstandigheden bekend zijn, die aan de ontvankelijkheid van de klachten in 1 e aanleg en de bevoegdheid van het CvT in de weg staan voor wat betreft de klachten I, II en III. Het CvB heeft het volgende overwogen ten aanzien van: Klacht IV, 1 e onderdeel: De Beroepscode geldt voor leden van de NVMW en/of maatschappelijk werkers die geregistreerd staan in het BAMw. De brief d.d. 28 februari 2014, afkomstig van de zoon van verweerder in beroep, waarmee een kopie van zijn dossier bij de Stichting H. wordt opgevraagd, is gericht aan het bestuur van Stichting H. Nu deze brief is gericht aan het bestuur, is er geen directe relatie te leggen met de Beroepscode voor de Maatschappelijk Werker. Het bestuur van Stichting H. valt niet onder het toepassingsbereik van de Beroepscode. Er is geen expliciete bepaling opgenomen waarin wordt vermeld dat de Beroepscode voor een bestuur, dan wel bestuursleden geldt. Dit betekent dat op het aangeschreven bestuur, de Beroepscode niet van toepassing is. Dit leidt ertoe dat klacht IV, 1 e onderdeel in eerste aanleg nietontvankelijk is en derhalve dit onderdeel van de uitspraak van het CvT dient te worden vernietigd. De Beroepscode voor de Maatschappelijk Werker is derhalve niet van toepassing. Klacht IV, 2 e onderdeel: ten aanzien van dit onderdeel is overwogen dat de zoon van verweerder een dossier krijgt toegestuurd van verweerder in beroep. Hieruit blijkt dat verweerder in beroep in een eerder stadium niet zijn complete dossier heeft ontvangen van appellante in beroep. Appellante is hierop aangesproken in haar rol als bestuurder. Gelet op het feit dat ook hier geen directe relatie is te leggen met de Beroepscode voor de Maatschappelijk Werker, leidt dit ertoe dat de Beroepscode niet van toepassing is. Dit heeft tot gevolg dat de klacht IV, 2 e onderdeel in eerste aanleg nietontvankelijk is en derhalve dit onderdeel van de uitspraak van het CvT dient te worden vernietigd. De Beroepscode voor de Maatschappelijk Werker is derhalve niet van toepassing. 3. Hoorzitting Zowel appellante als verweerder zijn vervolgens geïnformeerd met de brieven d.d. 11 augustus 2015 dat de hoorzitting zal plaatsvinden op maandag 7 september Aan hen is tevens met deze brieven meegedeeld dat zij zich kunnen laten bijstaan door een gemachtigde. Het beroepschrift, het verweerschrift, het incidenteel beroepschrift en het verweerschrift op het incidenteel beroepschrift zijn behandeld tijdens de hoorzitting op 7 september

4 Appellante in beroep is tijdens de hoorzitting bijgestaan door mr. B. Verweerder in beroep is begeleid door mw. I. Partijen hebben beiden van de mogelijkheid gebruik gemaakt om hun standpunten tijdens de hoorzitting mondeling toe te lichten. Het CvB heeft nadere vragen gesteld, waarop partijen hebben geantwoord en tot slot hebben partijen nog een korte toelichting gegeven. 4. Beoordeling Ten aanzien van de overige klachten, te weten de klachten I, II en III, komt het CvB wel toe aan de inhoudelijke behandeling en zij oordeelt daarbij als volgt. Het CvB heeft bij haar beslissing acht geslagen op alle stukken die op de zaak betrekking hebben en tot dat moment bij partijen bekend waren, dan wel geacht mogen worden bekend te zijn en al hetgeen tijdens de hoorzitting naar voren is gebracht. Hetgeen tijdens de zitting is aangevoerd, alsmede de gestelde standpunten onder verwijzing naar de ingediende processtukken, dient als ingelezen en ingelast te worden beschouwd. Het CvB heeft het volgende overwogen ten aanzien van: Klacht I: In artikel 2 van de Beroepscode is het volgende bepaald ten aanzien van de beroepshouding van een maatschappelijk werker: De maatschappelijk werker accepteert de Beroepscode, leeft deze na als richtinggevend en gebruikt hem als toetssteen voor zijn professioneel handelen. Hierdoor werkt hij actief mee aan het winnen en behouden van het vertrouwen in het beroep. Onweersproken staat vast dat appellante in beroep de organisatie Impuls heeft opgericht. Aan deze organisatie is zij verbonden als investeerder, alsmede bestuurder. Alhoewel ten tijde van de hoorzitting op 14 januari 2013 is gezegd dat zij geen eigen cliënten meer heeft sinds 2011 in de rol van maatschappelijk werker, wordt door de tekst op de website van de organisatie Impuls, de indruk gewekt dat zij werkzaam is als hulpverlener, te weten maatschappelijk werker. De wijze van informatieverstrekking op de website kan verwarring veroorzaken. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat appellante haar arbeidsverleden ook anders had kunnen omschrijven, dan zij heeft gedaan, zonder daarbij de suggestie te wekken dat zij nog actief werkzaam is als maatschappelijk werker. Deze verwarring kan van invloed zijn op het vertrouwen dat een ieder normaliter mag hebben bij de uitoefening van het beroep van maatschappelijk werker. Het CvB overweegt in aanvulling hierop dat vertrouwen en geloofwaardigheid essentiële kenmerken zijn voor de beroepshouding van de maatschappelijk werker. Deze essentiële kenmerken voor de beroepshouding komen in het geding als onvoldoende duidelijkheid wordt verschaft over de daadwerkelijke uitoefening van de werkzaamheden. Het had op de weg gelegen van appellante om transparantie te verschaffen over haar werkzaamheden en de taakuitoefening middels het aanpassen van de website, dan wel anderszins. Nu dit niet is gebeurd, is het CvB van oordeel dat naast artikel 2 van de Beroepscode, tevens de betrouwbaarheid en geloofwaardigheid in het geding zijn gekomen. Volledigheidshalve wordt opgemerkt dat het CvB geen uitspraak doet over het uitoefenen van het beroep van maatschappelijk werker in combinatie met de functie van bestuurder. Bovenstaande leidt tot de conclusie dat het beroep van appellante ongegrond is. Klacht II: Het CvB meent ten aanzien van hetgeen partijen over en weer hebben aangevoerd ten aanzien van klacht II, onverkort het standpunt van het CvT te moeten volgen. Hetgeen in het incidenteel beroepschrift en incidenteel verweerschrift is aangevoerd omtrent deze klacht, heeft niet 4

5 tot een andere zienswijze aanleiding gegeven. Niet is komen vast te staan dat de advocaat van appellante in beroep, in onderhavige kwestie, dan wel anderszins inzage heeft gekregen in medische gegevens van verweerder in beroep en zijn echtgenote. Voor het geval dit wel aan de orde mocht zijn, hetgeen in deze kwestie thans naar het oordeel van het CvB niet het geval is, dan is op grond van het EVRM en de jurisprudentie het toegestaan, onder omstandigheden, in een procedure dergelijke gegevens door een advocaat te laten overleggen. Dit leidt tot de slotsom dat hetgeen tegen dit klachtonderdeel is aangevoerd, door verweerder in incidenteel beroep, ongegrond wordt verklaard. Klacht III: In artikel 12 van het Reglement voor de Tuchtrechtspraak is bepaald dat een klacht kan worden ingediend door een ieder wegens het vermoeden dat een beroepsbeoefenaar door zijn handelen of nalaten de toepasselijke Beroepscode heeft geschonden. Ook rechtspersonen en bestuursorganen kunnen een klacht indienen. Het volgende is bij de beoordeling van deze klacht in aanmerking genomen. Verweerder in beroep is, in een eerder stadium opgekomen, voor de belangen van zijn zoon. Daarbij is mede overwogen dat verweerder in beroep, in het verleden stukken voor zijn zoon heeft ondertekend en derhalve als belangenbehartiger heeft opgetreden, zowel derhalve ten tijde van de minder- als meerderjarigheid van de zoon van klager. De toepasselijke regeling zoals deze is verwoord in artikel 12 van het Reglement voor de Tuchtrechtspraak en bovengenoemde omstandigheden leiden ertoe dat het College van Beroep van oordeel is dat verweerder in beroep, onder genoemde omstandigheden is gerechtigd een klacht in te dienen namens zijn zoon, dan wel een klacht in te dienen die verband houdt met zijn zoon. Daarbij overweegt het College van Beroep voorts het volgende. In artikel 15 van de Beroepscode is het volgende bepaald: De maatschappelijk werker verzamelt over persoon en omstandigheden van de cliënt en over de voortgang van het hulpverleningsproces, in het cliëntdossier gegevens die relevant zijn voor de doelstelling van de hulpverlening. Voor het College van Beroep is het niet komen vast te staan dat er valide redenen aanwezig zijn geweest, die rechtvaardigen dat dossieropbouw niet nodig was. Te meer, daar dossiervorming onder meer wordt gezien als noodzakelijk om een verantwoord hulpverleningsproces op te bouwen, dit te kunnen verantwoorden tegenover de cliënt(en) en om de hulpverlening indien nodig, op een professionele wijze, over te kunnen dragen. Bovenstaande overwegingen leiden ertoe dat het beroep van appellante op klacht III ongegrond wordt verklaard. Beslissing Ten aanzien van klacht I, overweegt het CvB dat verwarring scheppen over de uitoefening van het beroep als maatschappelijk werkster, onder meer niet bijdraagt aan de geloofwaardigheid en betrouwbaarheid die juist bij deze beroepsuitoefening van essentieel belang is. Derhalve verklaart het CvB het ingediende beroep van appellante ongegrond. Ten aanzien van klacht II handhaaft het CvB onverkort, hetgeen is overwogen door het CvT. Het CvB verklaart het incidenteel ingediende beroep ongegrond. Ten aanzien van klacht III, overweegt het CvB dat verweerder in beroep is gerechtigd tot het indienen van een klacht namens zijn zoon of een klacht in te dienen die verband houdt met zijn zoon en dat te allen tijde een cliëntdossier dient te worden aangelegd met gegevens die relevant zijn voor het hulpverleningsproces. Het CvB verklaart het ingediende beroep van appellante dan ook ongegrond. 5

6 Ten aanzien van klacht IV, 1 e onderdeel, verklaart het CvB de klacht in eerste aanleg niet- ontvankelijk en vernietigt, vanwege de niet toepasselijkheid van de Beroepscode voor de Maatschappelijk Werker op bestuur, dan wel bestuursleden op dit onderdeel de uitspraak van het CvT d.d. 15 april Ten aanzien van klacht IV, 2 e onderdeel, verklaart het CvB de klacht in eerste aanleg eveneens nietontvankelijk en vernietigt vanwege de niet toepasselijkheid van de Beroepscode voor de Maatschappelijk Werker, op bestuur, dan wel bestuursleden op dit onderdeel de uitspraak van het CvT d.d. 15 april Het College acht een maatregel waaruit het laakbaar handelen van appellante blijkt, passend en handhaaft de berisping. Het CvB besluit dat eventuele kosten die door appellante op verweerder, dan wel vice versa, zijn voortgevloeid uit de behandeling van deze zaak, niet voor vergoeding in aanmerking komen. Aldus getekend, 21 oktober 2015 Voorzitter College van Beroep Secretaris College van Beroep Mevrouw XXX Mevrouw mr. XXX 6