Naam: Tristan Damveld Klas: 3T2 Leraar: mevrouw Scholten 1
Inhoud Onderdeel 1: Blz. 3 Onderdeel 2: Blz. 3 en 4 Onderdeel 3: Blz. 5 en 6 Onderdeel 4: Blz. 7 en 8 Onderdeel 5: Blz. 9 tot en met 11 Onderdeel 6: Blz. 12 en 13 2
Onderdeel 1 A De titel van het boek is Soldaten huilen niet. B De schrijver van het boek is Rindert Kromhout. C De naam van de uitgever is Noordhoff Uitgevers BV, Groningen, Houten. Het boek is uitgegeven in 2011 en heeft 200 blz. En dit is de 9789001808143 e druk Onderdeel 2 Samenvatting In 1925 verhuist een gezin naar het kleine dorpje Sussex in huize Charleston. Quentin en Julian zijn wel broers van elkaar maar ook beste vrienden. Er zit 3 jaar verschil tussen hen. Maar eenmaal als ze ouder worden krijgen ze andere interesses, zo gaat Julian de politiek in en Quentin gaat schrijven. Vanessa was de moeder van Julian en Quentin en ook het zusje Angelica. Die schilderde heel veel, ze schilderde altijd een vriend van haar Duncan, hij was ook homo maar dat scheelde niemand iets uit want hij woonde gewoon bij hun. De vader van Julian en Quentin ook wel Clive, woonde in London. Vanessa had ook nog een zus Virginia. Die was een schrijfster. Haar man Leonard was een uitgever en gaf haar boeken uit. Virginia had ook een goede vriend Lytton. Hij had een vriendin Carrington. Maar doordat Lytton zoveel schreef en veel binnen zat is het slechter met hem gegaan. Hij kreeg kanker en hij is daar helaas langzaam aan overleden, Lytton is hier aan overleden omdat hij nou eenmaal niet wou worden opgenomen in het ziekenhuis. Carrington kon het niet meer aan, die kon niet zonder Lytton leven en heeft later zelf zelfmoord gepleegd met een jachtgeweer. Iedereen zag dit aankomen en probeerde haar te helpen maar niks heeft gewerkt. Ze had ook nog een verloofde Ralph, die was er kapot van en begon een nieuw leven in London en opende een boekenwinkel. Quentin wist nu al zeker dat hij schrijver wou worden en heeft advies gevraagd aan tante Virginia. Hij moest van haar beginnen met een huiskrant schrijven. Hij moest dan een krant maken van wat er thuis allemaal gebeurt, dat waren mooie verhalen over blije dingen maar ook zielige verhalen zoals als Pigling 3 e is 3
geslacht. Julian was nog steeds geïnteresseerd in politiek en hoorde dat er oorlog was in Spanje. Nu was hij al helemaal niet meer los te slaan van de politiek. En toen had Hitler ook al weer bijna de macht in Duitsland, dus het was helemaal een drama. Julian was niet meer weg te krijgen bij de radio en de krant. Hij volgde hele dagen over wat er gebeurde. Hij praatte er heel veel over met zijn vader. Maar toen kwam de grootste leugen ooit. Tenminste Julian was heel boos. Angelica was eigenlijk niet van hun vader Clive maar, Vanessa is zwanger geworden van Duncan. Deze leugen had enorme gevolgen. Julian is een jaar lang boos. Het hele gezin is een jaar lang van streek geweest. Iedereen was somber omdat Julian boos was op zijn ouders, gelukkig hebben Vanessa en Julian het goed gemaakt. Toen heeft Julian besloten dat hij mee wou vechten in de Burgeroorlog in Spanje, samen met zijn vriend Rick. Hij is dan 21 jaar oud. Hij zou schrijven elke dag, en op een dag schreef hij dat hij niet mee hoefde te vechten maar mee moest helpen in de ziekenauto van het Rode kruis. En toen gebeurde er iets ergs. Er was een bom op die ziekenauto gevallen die onderweg was naar het ziekenhuis in Barcelona. Jammer genoeg zat Julian in die auto. Iedereen was dood dus Julian ook. Het leven moest gewoon door gaan, en Vanessa s en Duncans droom kwam uit. Ze mochten eindelijk het kerkje beschilderen. Duncan is zo vaak naar de kerk geweest om te overleggen. Maar elke keer hoorde hij weer nee. Maar omdat Julian zo moedig was om naar Spanje te gaan en zijn leven heeft gegeven hebben ze besloten om als troost hun het kerkje te laten schilderen. Ze waren hier zo blij mee. Het kerkje is ook prachtig geworden. Vanessa heeft Julian ook getekend. Zo voelde het of hij terug is uit Spanje. En iedereen vond het prachtig. En zoals Quentin zij het leven gaat door. Bronvermelding: http://www.scholieren.com/boekverslag/76363 Ik heb deze Samenvatting verandert omdat ik vond dat er nog niet zoveel informatie werd gegeven. Ik vond het een beetje afgerafelde tekst. Waar het Nederlands niet goed van is. Nu ik het verandert heb zit er meer inhoud in en zal iemand die dit leest beter begrijpen waar het verhaal over gaat. 4
Onderdeel 3 Rindert Kromhout heeft 143 boeken, waarvan de meeste boeken voor kinderen zijn. Maar er zijn ook boeken vanaf 15 jaar. Zo zijn er de boeken Vertel me wie wij waren dit boek komt uit 2014, April is de wreedste maand uit 2013 en Loop voor je leven uit 1987 maar dit boek is voor boven 13 jarige. Dit zijn de enigste boeken inclusief Soldaten huilen niet dit voor oudere jongens zijn. Bronvermelding: http://www.rindertkromhout.nl/boeken-van-rindert/alleboeken/ Het boek vertel mij wie we waren kost 15 euro en kun je op bol.com kopen. Bronvermelding: http://www.bol.com/nl/p/vertel-me-wie-wijwaren/9200000029915998/ Het boek April is de wreedste maand kost 16 euro en kun je kopen op bol.com. Bronvermelding: http://www.bol.com/nl/p/april-is-de-wreedstemaand/9200000015713668/ Het boek Loop voor je leven kan ik niet vinden hoeveel het kost Het boek dat ik nu lees Soldaten huilen niet kost 16 euro en kun je kopen op bol.com. Bronvermelding: http://www.bol.com/nl/p/soldaten-huilenniet/1001004007525734/?bltg=itm_event%3dclick%26mcm_ccd%3drcso%26 mcm_refdate%3d20150401%26mcm_cstep%3d1%26slt_subch%3dhs2%26pg_ nm%3dnederlandse-boeken%26slt_id%3d802%26slt_nm%3dhorizontaal- MCM-sloths2%26slt_pos%3DB4%26slt_owner%3Dmcm%26itm_type%3Dproduct%26itm _lp%3d1%26itm_id%3d1001004007525734%26itm_role%3din&promo=nederl andse-boeken_802_rcso-horizontaal-mcm-sloths2_b4_product_1_1001004007525734 Verder over Rindert. Rinderts eerste verhaal kwam uit 1978, dit verhaal verscheen in de Donald Duck. Later in 1982 heeft Rindert besloten om beroepsschrijver te worden. Hij schrijft dan recensies over kinderboeken in de Volkskrant. Later ontvangt hij de goudengriffel en de Gouden Gniffel. In 2002 mag hij het kinderboekenweekgeschenk schrijven. Dan brengt hij het boek Boris en het woeste water. Inmiddels heeft Rindert Kromhout 143 boeken geschreven. Deze heeft hij gepubliceerd bij Zwijsen, Leopold en Querido. In 2010 heeft hij dus het boek Soldaten huilen niet geschreven. Hiermee heeft hij 5
de Thea Beckmanprijs gewonnen. Dit was het eerste boek van de Charlestontrilogie. Hij heeft de boeken geschreven uit het perspectief van Quentin. Later volgden de boeken nog April is de wreedste maand en Vertel me wie we waren, waarmee het verhaal geëindigd. Zijn boeken zijn in veertien talen vertaald Duits, Deens, Spaans, Catalaans, Japans, Engels, Italiaans, Koreaans, Zweeds, Turks, Chinees, Grieks, Portugees en Hindi. Ik kon niet vinden welke studies Rindert heeft gedaan. Bronvermelding: https://nl.wikipedia.org/wiki/rindert_kromhout 6
Onderdeel 4 A Op de voorkant van het boek staan twee jongens en een boom een jongen staat voor de boom ik denk Julian en de jongen achter de boom ik denk dat dat Quentin is. De heeft ermee te maken omdat Quentin toe moet zien hoe zijn grotere broer Julian volwassen word, en Quentin kijkt groot naar zijn broer, maar kan niet worden zoals hij nu is. Hij staat er maar een beetje achter in de schaduw van zijn broer. En dan verlangt Quentin naar vroeger toen ze nog beste vrienden waren. B Zoals ik het begreep uit het boek is dit verhaal opgedragen aan Julian, want er staat in het boek dat Quentin een boek schrijft over zijn leven met zijn familie als Julian eerder dood gaat. Dus Julian gaat dood tijdens de Spaanse oorlog, en Quentin gaat dus het boek schrijven. De schrijver van het boek is de echte schrijver Rindert heeft met Quentin gepraat en heeft echt het boek geschreven. C In dit verhaal is Quentin de hoofdpersoon, dat komt omdat ik alles door zijn ogen zie. Quentin is verder een positieve jongen die graag met zijn broer optrekt. Hij kan er ook slecht tegen dat zijn oudere broer zo snel groot word en hij niet. Maar later pakt hij zijn eigenweg een word schrijver. Maar hij is altijd nog even blij met zijn familie en zijn broer, die later helaas overlijd. Een van zijn goeie eigenschappen is dat hij er altijd voor familie is. bijvoorbeeld toen zijn broer dood was. Heeft hij zijn moeder heel veel getroost. Nog een goeie eigenschap is dat altijd positief probeert te zijn en dat hij altijd met zijn broer en zusje leuke dingen te doen. Bijvoorbeeld als hij met Angelica op avontuur in de buurt en Pigling de mijne gaat voeren. En als hij met Julian een spel speelt zoals op een onbewoonteiland aan spoelen en dan overleven zogenaamd. Maar Quentin kan ook heel erg nieuwsgierig zijn, bijvoorbeeld hij wilt altijd alles weten wat broer doet zo dat hij zelf het ook kan den. Zo wilt hij voorkomen dat ze uit elkaar groeien. Maar vind Julian niet altijd zo leuk. Dus ik vind dat een slechte eigenschap. Nog een slechte eigenschap is dat hij jaloers kan zijn. Bijvoorbeeld toen Julian en zijn vader naar Parijs gingen, toen wou Quentin maar alten graag mee. Daarom wou hij erover schrijven maar zijn tante had hem door. D De plaats waar het grootste gedeelte waar het verhaal zich af speelt is gewoon in hun eigen huis. De schrijver heeft hiervoor gekozen omdat ze niet meer nodig hebben dan elkaar. Want bij hun thuis is het altijd gezellig. Nou wat 7
heb je nog meer nodig dan elkaar als het ook al gezellig is. Want er komen ook heel veel mensen bij hun op bezoek en dan word het ook steeds gezelliger. E Dit verhaal speelt zich af in een niet chronologische volgorde. Want het begint in 1937 en gaat terug naar 1925. Maar dit maakt niks uit voor het verhaal, want dat blijft nog even leuk en spannend. De schrijver maakt het spannend door bijvoorbeeld te zeggen ik hou van je mama. Maar als dit 10 jaar later zou zijn had ik dat niet gezegd, dan ga ik me afvragen waarom hij het niet zou zeggen dus lees ik verder. Ze gebruiken ook tijd trucs in het verhaal een van die trucs is een tijdsprong, elk hoofdstuk is een jaar. En in dat hoofdstuk gaan ze bijvoorbeeld van januari naar juli. Ze zeggen ook in dit boek en een half jaar later was hij dood ziek, maar niemand wist hoe. Er is ook nog een truc, tijdverlichting. Dit gebruiken ze heel vaak in mijn boek. Zo word er gezegd Vanessa ging veel schilderen met Duncan, terwijl Julian en Quanten gingen vissen bij het meer dit soort stukken kwamen er voor. Stukjes samenvattingen die even een maand samenvatten, waar geen belangrijke dingen gebeuren. En de laatste truc is een terugblik. In het verhaal denkt Vanessa terug aan haar kinderen tijd, toen ze nog bij haar ouders woonde. En altijd van vlees instrumenten maakte. Dit is een van de voorbeelden. F Dit verhaal is vanuit de ik-vertelsituatie vertelt. Dat komt omdat Quentin zegt ik doe dit, ik doe dat. Het zegt ik. Dus hij leest eigenlijk voor aan jou. G Het verhaal heeft een open einden. Er word niet echt gezegd en zo gingen ze verder of ze leven nog lang en gelukkig of en de misdaad is opgelost. Hier is de laatste zin hou nou eens eindelijk op. Daarom zijn er ook twee vervolg boeken. 8
Onderdeel 5 Onderwerp Het onderwerp van dit verhaal spreekt me wel aan. Dat komt doordat iemand over zijn leven vertelt waar zowel leuke als spannende dingen in voorkomen. Daardoor lees ik door. Het onderwerp liet mij ook in zien dat vrij bent in wat je ook doet. In dit verhaal trokken ze zich van niemand of iets, ze gingen allemaal hun eigen weg. Door dit verhaal ben ik wel aan het denken gezet. Waarom zou je van iemand of iets aan trekken als het toch niet uitmaakt. Je kunt je eigenweg gaan of altijd aan iedereen aanpassen. Waarom zou je dat doen, als je toch fijn voelt. Meestal als je aanpast voel je er niet fijn bij. Verder vond ik het verhaal heel verrassend. Het verhaal heet Soldaten huilen niet, dus ik dacht het gaat over soldaten ofzo. Maar het ging over iemands leven. Ik vond het echt verrassend. Ik ben ook over politiek anders gaan denken. Ze praten in het verhaal veel over politiek. Hoe moet je er eigenlijk mee omgaan? Wie regelt er alles? Wie doen het goed en wie doen het slecht? Waarvoor moet je kiezen? Zulke dingen. Het verhaal verder verandert de hele tijd. Eerst waren Quentin en Julian nog jong en speels, maar nu zijn ze volwassen. Dus praten zo ook over andere dingen. Het onderwerp is ook onvoorspelbaar, dat komt doordat ik nog nooit zo n boek gelezen heb. Ik lees dus dingen die ik nog niet ken. En dus het onderwerp ook niet. In dit verhaal word er ook heel veel aandacht besteed aan vrijheid, en te weinig aan avontuur. Dat vind ik zelf wel jammer. Maar ik heb ook nog nooit zo n boek als dit gelezen. Gebeurtenissen Dit verhaal heeft eigenlijk te weinig gebeurtennissen om door te blijven lezen. Ik vond het zelf na een poosje wel saai worden. Ik werd ik een beetje slaperig. De schrijver moest er eigenlijk meer spanning bij in stoppen. Het temp is verder wel redelijk gelijk. Het is niet zo dat het soms heel langdradig is. Maar het verhaal is wel saai. Het gaat maar om de gedachten en gevoelens van de hoofdpersoon, niet echt wat hij doet. Ik vind het verhaal daardoor erg veranderen. Het mocht wel iets spannender voor mij. Er zijn niet echt veel gebeurtenissen. Het is meer een langdradig verhaal. Maar soms is er wel een echte gebeurtennis die indruk op mij heeft. Zoals toen ze hoorden dat Julian dood was of ging vechten in de oorlog. Dat komt omdat ze iemand verliezen en ik weet hoe dat verliet. De gebeurtenissen zijn wel geloofwaardig. Het is niet 9
echt dat er fantasie in voor komt. Het zijn allemaal gebeurtenissen die zo kunnen gebeuren en het zal me ook niet verbazen. Maar ik vind ze niet herkenbaar. Het zijn ook verhalen uit 1925. Maar ze zijn wel echt origineel. Ik heb nog nooit zo n verhaal gelezen. Het verhaal is ook verrassend. Ik had niet verwacht dat Duncan Angelica vader zou zijn. Maar ik heb wat in het verhaal staat nog nooit iets mee gemaakt. Het zijn echt andere levens dan hier. Maar ik wil ze ook niet mee maken. Ik vind het leven dat hun hebben niet leuk omdat je er gewoon bijna geen technologie hebt. Personages De hoofdpersoon in dit verhaal is Quentin. Hij gaat wel echt voor mij leven. Dat komt doordat hij de hele tijd zegt ik doe dat, ik doe dit. Hij vertelt precies hoe hij zich voelt. Je ziet echt alles door zijn ogen, de andere personages in het verhaal zie je minder levendig. Dat komt doordat je hun gevoelens niet weet. Of wat ze de hele tijd doen. Maar alsnog ken je ze in dit verhaal wel redelijk goed. Je kunt je ook wel goed verplaatsen in hun gedachten. Dat komt omdat ze wel de hele tijd vertellen wat er gebeurt en hoe ze zich een klein beetje voelen. Maar is zou niet op de hoofdpersoon willen lijken, omdat ik niet echt van schrijven hou zoals hij dat doet. Ik vind verder de personages verrassend. Ze trekken zich nergens of van iets aan. Dat zou ik ook eigenlijk willen. Gewon geen schaamte voelen bij wat je doet, want ik voel dat soms wel. Zo hoort eigenlijk iedereen te zijn geen schaamte. Iedereen moet zijn die hij/zij wilt zijn. Eigenlijk hebben ze allemaal mij wel beïnvloed, ze hebben laten zien dat er geen schaamte is. Ik wil eigenlijk net zo worden. Ze hebben mij ook over een van hun uitspraken aan het denken gezet. Die uitspraak gaat als volgt. Het leven gaat door. Ja ze hebben wel gelijk. Je kunt wel zolang ergens over piekeren maar het leven moet door gaan. Maar ik heb zelf daar eigenlijk ok nog wel moeite mee. Je komt ook veel over hun gedrag te weten. Zo weet ik dat Quentin een rustige jongen is die van schrijven houd. Je moet zelf soms wel invullen hoe de andere personages zich voelen, want dat kom ik niet te weten maar dat is niet zo moeilijk. Ik begrijp ze ook heel erg goed met wat ze doen en voelen. De personages veranderen in dit verhaal ook heel veel, dat komt doordat dit verhaal zich 12 jaar afspeelt. De personages in dit verhaal veranderen ook heel veel, maar dat is begrijpelijk. Quentin en Julian worden ook ouder en volwassen. Dus het is logies dat ze veranderen. Ik begrijp hun 10
beslissingen soms niet. Zoals Julian die wilt mee helpen in een oorlog. Of hoe Vanessa en Duncan erbij kwamen om samen een kind te krijgen. Bouw De gebeurtenissen in dit verhaal lopen logisch. Dat komt om dat ze een verhaal vertellen dat van 1925 tot 1937 duurt. Er worden ook tussen door geen vreemde gebeurtenissen van eerder naar boven gehaald. Als ik eerlijk ben er zit weinig spanning in. Maar de stukjes die spannend zijn, worden slim gebruikt. Ze geven elke keer ook een klein stukje van de oplossing. Dit verhaal heeft ook geen ingewikkelde opbouw. Het is makkelijk om te begrijpen. Dit verhaal heeft verder niet echt veel verhaallijnen. Maar een van die er wel is, is dat Julian harstikke boos is op zijn ouders op het feit dat ze altijd verzwegen hebben dat Angelica niet van Vince is maar van Duncan. Dit verhaallijn sluit wel weer goed aan op dat iedereen somber is omdat ze niet snappen wat er met Julian aan de hand is. Dus de verhaallijnen sluiten goed op elkaar aan. Dit verhaal bevat verder veel tijdsprongen. Zo gaan ze elke keer een paar maand vooruit. Zodat de saaie stukken worden overgeslagen. Het slot van het verhaal vind ik onlogisch. Dat komt omdat Julian onverwachts dood gaat. En zo op eens een onverwachte opdracht krijgen. Die uiteindelijk prachtig word. Maar als je naar het verhaal kijkt, had ik dit niet verwacht. Taalgebruik Ik vind dit verhaal niet zo moeilijk om te lezen maar ook niet zo makkelijk. Dat komt omdat de schrijver lastige woorden gebruikt in het verhaal. Maar dat is ook weer goed voor mijn begrijpendlezen. De zinnen zijn dus ook wel redelijk te lezen voor mij. Maar dat verschilt per persoon. Dit verhaal gebruikt veel beschrijvingen. Zo word er gewoon een paar maand samengevat. En versnelt dus het verteltempo. Maar ik kan het nog prima lezen. Er zitten wel veel dialogen in. In vind dat niet veel uitmaken voor het verhaal. Zo lang ik het verhaal maar begrijp. Als dat zo is vind ik het leuk. 11
Onderdeel 6 Met opmerkingen [td1]: Heel bijzonder ingrijpend verhaal. Over een gezin waar je bij wil horen en toch ook weer niet. Verteld vanuit het perspectief van Quinten Bell. Scheelt je weer het doorworstelen van de biografie die de echte Quinten schreef over zijn tante Virginia Wolff. Een prachtig document over hele bijzondere mensen. En het fijne is: het is het eerste deel van een trilogie. Dus als je het net zo mooi vindt als ik, ben je nog niet uitgelezen. Ik kwam dit boek tegen in de bibliotheek en na de eerste pagina's gelezen te hebben, had ik het gevoel: dit wordt weer helemaal MIJN boek! Mijn huishouden staat dus weer eens even op een laag pitje. De hoofdpersonen Julian en Quentin komen goed uit de verf en er gebeuren genoeg dingen in het boek, die erg grappig zijn. Ik vind het een aanrader! Het boek is bedoeld voor - ik schat - 14 jaar of ouder, maar volwassenen zullen er den ik ook veel plezier aan beleven. Ik geef het boek dan ook het maximum aantal sterren. Fantasierijk, Mooi vormgegeven, Grappig, Spannend Ik las dit boek afgelopen juni, wat een prachtig verhaal! Je leert veel over de kunstenaarsgroep Bloomsbury in de 20e jaren in Engeland. Fascineren om te lezen met een emotionele wending aan het slot. Lange tijd niet meer zo'n boek gelezen dat van bladzijde 1 tot het nawoord van Rindert Kromhout mij iedere minuut gepakt heeft. Ik begrijp ook helemaal waarom de schrijver gepakt werd door de sfeer van deze schilderijen, kunst en tijd. Een aanrader voor iedereen die van historische romans houdt! Echt! Pluspunten: Leerzaam, Mooi vormgegeven, Spannend, familiegeheim onthuld Bronvermelding: http://www.bol.com/nl/p/soldaten-huilenniet/1001004007525734/?suggestiontype=featured_product&suggestedfor=b oek%20soldat&originalsearchcontext=media_all&originalsection=lekkerwinkelen-zonder-zorgen 12
In deze recensie staan de volgende beoordelingswoorden: leerzaam, spannend, voor iedereen, grappig en mooi. Leerzaam: ik ben het hier mee eens, omdat je leert je vrij moet voelen. En dat je niet hoeft te schamen. Je hoeft je nergens voor aan te passen. Je moet doen waar jij je fijn bij voelt. Spannend: hier ben ik het niet zo eens mee. Dat komt doordat er niet erg veel stukjes inzitten waarvan je denkt, wat gebeurt er nu. Voor iedereen: dit boek is leuk voor iedereen. Je leert er veel van. Maar het is ook een leuk verhaal om te lezen van vroeger. Grappig: grappig is het wel. Dat komt omdat de personen in het verhaal best wel gek zijn. Ze doen de raarste dingen zoals gaan ze een toneelstuk spelen waarvan helemaal niks kan. Mooi: ik vind het inderdaad een mooi verhaal. Ik vind het prachtig om te lezen hoe Quentin en Julian opgroeien, je ziet ook hoe ze volwassen worden en wat er dan verandert. Ik zou het zeker aan raden. Ik zal dit verhaal niet snel vergeten. Einde 13