Lonneke van de Poll relativeert Winnaar Dag van de Filosofie Moordmachine Lara speelt lekker weg Hit the road Eigen baas 50 Onafhankelijk magazine van Tilburg ity no. 11
02. En passant De jonge moeder begon ook handtastelijk te worden Column Mama s kleine schat Ik zal u precies vertellen hoe het zit. Ik ben niet zo goed met kleine kinderen. Ook niet met de moeders die deze kinderen op de wereld hebben gezet trouwens. Ik schijn altijd de verkeerde vragen te stellen. Zoals: geef jij echt borstvoeding? Of: had je veel hechtingen na de bevalling? Maar goed, ik zat dus in de bus, en naast mij zat zo n jonge moeder. Haar kind lag rustig te dutten in de kinderwagen. Dat vond die moeder kennelijk een hele prestatie. Lig jij dan zo lekker te slapen? Ja hè, jij ligt lekker te slapen hè? Ja, doe maar lekker slaapjes, lieverd. Ja, jij bent mama s lieverd hè? Ja hoor, dat ben jij. Wat ben jij toch een lieverd. Ja, doe maar lekker slapen hoor. De jonge moeder begon ook handtastelijk te worden. Zij aaide haar kind over zijn hoofdje, kroelde over zijn buikje. En ze ging maar door. We gaan lekker naar huis, hè lieverd? Ja, we gaan lekker naar huis. Doe nog maar even lekker slapen hè? Wat ben jij toch een zoete baby. Ja, dat ben jij. Jij bent mama s kleine schat. Ja, dat ben jij. Nou, en toen begon mama s kleine schat dus te huilen, en niet zo n beetje ook. Ze krijste heel de bus bij elkaar. En daar kan ik dus echt niet tegen, zeker niet na een zware werkdag waarop toch al van alles misging. En toen heb ik inderdaad de zuigfles... eh... in de moeder aangebracht, mijnheer de rechter. En ook dat gummi knuffelbeest. En die bijtring. Dat had ik inderdaad beter niet kunnen doen. Ik heb daar ook veel spijt van, vooral van die bijtring want die was van hardplastic. Mocht u mij tot een taakstraf willen veroordelen, doe dan maar iets met bejaarden. Daar ben ik redelijk goed mee. Erik-Jan Broers is docent aan de rechtenfaculteit. Lees zijn blogs op Online. Tips? Mail de redactie: univers@uvt.nl. Tweeten kan ook: twitter.com/ universtweet. Feest & campus De Jeugd van Tegenwoordig knalde door de speakers, ballonnen waren er in overvloed en over de campus zwierven pluche beesten. En dat allemaal onder begeleiding van enthousiaste studenten die met een smile vertellen over hun fan-tas-ti-sche studie. Nee, de bachelorvoorlichtingsdagen waren ook dit jaar niet te missen, maar of ze ook representatief waren... Love & seat Het afgebeelde bankje is vermoedelijk een van de afwerkplekken op onze campus. hoort namelijk geregeld berichten over vrijende studenten op de universiteit. En op deze plek betrapte een redactielid een innig in elkaar verwikkeld stel. Het vrouwelijk hoofd zat volgens een ooggetuige in een wel heel benarde positie. Vinden wij niet erg, is wel voor een beetje meer liefde op de campus. SAM & Front Half april werd de jacht op studenten weer geopend, want het was weer tijd voor de verkiezingen van de U-raad. De meeste studenten stemmen niet vrijwillig, dus kon je geen tien meter over de campus lopen zonder aangesproken te worden door studenten in het groen (FRONT) of blauw (SAM). De heb je al gestemdvraag? achtervolgde je tot aan de Albert Heijn, het sportcentrum en het station. Je moest overal zigzaggen om hem te ontwijken. In de strijd om de kiezer werden verschillende cadeautjes uitgedeeld. Flesjes water, tijdschriften en pakjes melk. Wie geen geld meer had voor boodschappen, liep gewoon een rondje over de campus.
Inhoudsopgave.03 Colofon Adres Postbus 90153 5000 LE Tilburg univers@uvt.nl 12. www.universonline.nl Basisontwerp Unit20: Yoe San Liem en Maud van Velthoven Cover Dolph Cantrijn (voor) Stock.xchng (achter) Druk PrismaPrint Advertenties G.vandooren@uvt.nl Uitgave is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg ity Volgende editie 12 verschijnt op 16 mei 2013 Redactieraad Annemarie Hinten (voorzitter), Jasper Haenen, Marcel Zeelenberg, Antony Pemberton, Jos Straathof (Walther Verhoeven, adviseur) Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel, Lars Bregonje, Erik-Jan Broers, Dolph Cantrijn, Andrew Cartwright, Gerrie van Dooren, Luuk Eliëns, Adrian van den Eerenbeemt, Sonia Kolasinska, Lieke Meertens, Jane Peijen, Mathijs Sukel, Iris Scherphof, Tim Staps, Bart Smout, Pascal Tieman, Puck van Tilburg, Malini Witlox, Esra van der Wolk, Zoë-Amber Wolters. 16. 24. Tim Staps schreef Eigen baas (pagina 12-14) De vrijheid van het niet weten wat je morgen gaat doen of waar je bent. Wat een prachtleven heb je dan! Mijn weken in Australië in 2008 waren zo. Ik ging er op vakantie en wist alleen waar ik de eerste drie dagen zou slapen. Na een omzwerving in Londen en Narita Airport kwam ik vier dagen later aan in Sydney. Daarna zouden we leven als liftende nomaden, zonder stress. Wat een prachttijd. Eigen baas zijn, jezelf niet hoeven verantwoorden, dat gevoel. We namen onze eigen besluiten, zoals zelfstandige ondernemers dat ook doen. Ik heb dat ook een tijdje geprobeerd als freelancer. Voor mij bleek dat niet de oplossing. Ik had destijds niet de passie die nodig leek om te slagen. Misschien vind ik die passie nog eens. Maar voorlopig blijf ik gewoon voor een baas werken, die me zo nu en dan aan mijn haren trekt als het nodig is. 08. Passion, Fear & Faith Hoogleraar Lonneke van der Poll-Franse noemt zichzelf geen wereldverbeteraar, maar haalt ondertussen veel subsidies binnen voor haar onderzoek naar de gevolgen van kanker. Haar kick? Dingen in de praktijk veranderen. 12. Studenten in bedrijf Speel je met de gedachte om een eigen bedrijf te beginnen? Je studententijd leent er zich perfect voor: veel tijd, weinig andere verplichtingen. laat drie student-ondernemers aan het woord. 16. Essay Onmogelijke Deugd 1.000 euro. Die kan Lars Bregogne lekker in zijn zak steken, want de oud-campusdichter won de essaywedstrijd voor de Dag van de Filosofie. Zijn invulling van de stelling De wereld gaat aan deugd ten onder is van hoge kwaliteit. 24. Hit the road Hitchhiking is a matter of trust, adventure, liberty and thrill seeking. But it s also a low budget and fun way of travelling which makes it perfect for students. Read the hitchhiking guide of the. 04. Buzz 06. Pics 08. Passion, fear & faith 12. Coverstory 15. 50 16. Dag van de filosofie 19. Personeel 20. Lifestyle 22. Science & School 24. International 27. What s in the world
04. Buzz coördinatie Malini Witlox Nieuws Eijlander wil geen experimentele BSA Bachelorstudenten moeten ook in hun tweede of derde studiejaar van hun opleiding weggestuurd kunnen worden. Minister Bussemakers wil daarvoor een proef starten met een BSA in het tweede en derde jaar van de bachelor, die tot 2019 duurt. Het is aan de universiteiten zelf om te beslissen of (en hoe) ze deelnemen aan de proef. De iteit van Tilburg kent al een BSA in het eerste jaar. Een eerstejaarsstudent moet nu 42 ECTS halen om door te mogen studeren. Rector magnificus Philip Eijlander laat aan weten: Wij zijn niet van plan om deel te nemen aan deze experimenten. Een student aan het einde van het tweede of zelfs het derde jaar wegsturen is niet wat je wilt. Wij hebben een stevige BSA-norm in het eerste jaar (nu nog 42, het voornemen is om naar 48 te gaan) en studenten die dat halen zijn in staat om de studie verder goed te doorlopen. In het eerste jaar moeten ze ook leren studeren en de slag te pakken krijgen voor de rest van de studie. Het universiteitsbestuur en de medezeggenschapsraad bepalen hoe het bindend studieadvies ingericht gaat worden. Zaken als de hoeveelheid studiepunten, in welke jaren deze behaald moeten worden en eventuele uitzonderingen op het advies, kunnen dus op universiteitsniveau verschillen. Het experiment is alleen van toepassing op nieuwe studenten. Knipoog ;) Razzie voor niet publiceren Een award die vernoemd is naar een fictieve professor moet wel heel bijzonder zijn. Dat is ook zo, volgens econometristenprof Jan Magnus. Hij kan het weten. Hij heeft de Philip Swallow Award in het leven geroepen en ook nog eens als eerste in ontvangst genomen. Dat kan geen toeval zijn en is dat ook niet. Magnus is de enige die ooit meegedongen heeft naar deze eer. Al is eer misschien wat veel gezegd, het is een award in dezelfde categorie als de Razzie en de Ig Nobel Prize. Philip Swallow is een vaste waarde in de satirische universiteitsromans van David Lodge (met Changing Places als bekendste). De naar hem vernoemde award kan gewonnen worden met het artikel dat is afgewezen door het laagst aangeschreven wetenschappelijke tijdschrift. Een onpublicatie. De prijs is in het leven geroepen uit onvrede met het rankingsysteem. Dat leidt maar tot scoringsdrift en publicatiedwang. Een leuk idee, een goed idee, hoorde Magnus toen hij het plan in zijn directe wetenschappelijke omgeving voorstelde. Hij heeft dus meteen een brief aan de Britse auteur geschreven met daarin de vraag of hij genegen zou zijn om de prijs te komen uitreiken. Nooit wat op teruggehoord. Datzelfde geldt voor Magnus collega s. Na de aanvankelijke knikjes, lachjes, handdrukken en eventuele high fives bleef het postvakje van de jury verschoond van ongeplaatste artikelen. Waarmee dan weer is aangetoond dat zelfs scoringsdrift zijn grenzen kent. Wat missen we nog in de catering op de campus? (Advertentie) Koffietent met kwaliteitskoffie voor de hipsters. (52%, 199 Votes) Geen van alles, catering is prima zoals ie is. (21%, 80 Votes) Carina Ruijten (22, studente Fiscale Economie) Ik vind dat er op de campus genoeg keuze is qua catering. Ik kan me zo niet bedenken wat er nog meer op de campus moet komen. Zelfs de automatenkoffie vind ik lekker. Een wok-to-go zou misschien nog wel een aanvulling zijn. Biologisch tentje voor alle hippies. (14%, 54 Votes) Sterrenrestaurant voor de kouwe kak. (13%, 48 Votes) Totaal aantal stemmen: 381 Sophia Vos (23, studente Fiscaal recht) In de kantines van het Cobbenhagen-gebouw en Prisma-gebouw kom ik eigenlijk nooit. Ik kom vooral in de Mensa, Esplanade in de bibliotheekskantine. De koffie uit de Mensa is wel wat lekkerder dan de koffie uit de apparaten. Ga naar Online en stem op onze nieuwe poll. Online Corpsrouw Olof Studentenvereniging Olof heeft tot nader te bepalen datum Corpsrouw afgekondigd vanwege het overlijden van student Daan Smits (24). Er is ook een condoleanceregister geopend. Analyse: Front versus SAM Front zet hoog in, maar slaat de plank mis. SAM is conservatief met een tijdloos en degelijk verkiezingsprogramma. vergeleek de verkiezingsprogramma s van beide studentenfracties. Geluk in 013 onderzocht Hoe gelukkig zijn Tilburgers met hun huishouden? En met zichzelf en hun woonomgeving? Dat onderzoeken studenten van UvT en ROC bij het project Geluk op 13 in het kader van Het Jaar 013. Studietempo bachelors stijgt Het studietempo onder bachelorstudenten neemt toe. Het aantal bachelorstudenten dat in 2012 in vier jaar het bachelor diploma behaalde, staat op 62 procent. Dat is een
Buzz.05 Heel mijn jeugd heb ik gesnakt naar een playmobil-vriendje Proost ff bellen met Robbert Coenmans Robbert Coenmans, voormalig rechtenstudent aan de UvT, is verkozen als voorzitter van FNV-Jong. De komende twee jaar vertegenwoordigt hij de belangen van jongeren op de arbeidsmarkt. Hij start per 1 juni. Gefeliciteerd, wat ga je doen als nieuwe voorzitter? Overal zie je mensen van verschillende opleidingsniveaus worstelen om een baan te krijgen. Velen daarvan zoeken die op een lager niveau, wat weer een overvolle markt voor de mbo er creëert. Veel mensen werken onder hun niveau en in een ander vakgebied dan waarvoor zij geleerd hebben. Daar moet iets aan veranderen. Als eerste stap moeten we deze Goed verhaal werkloosheid in kaart brengen. Verder zal ik me de komende twee jaar ook bezighouden met Europese overleggen over jeugdwerkloosheid, bijvoorbeeld over de problemen in Zuid-Europa. Je hebt rechten gestudeerd. Wat heb je aan je studie bij je baan bij FNV Jong? Aan mijn studie heb ik eerlijk gezegd niet zo veel. Maar tijdens mijn studie heb ik een jaar in de iteitsraad gezeten voor fractie Front. Daar heb ik ontzettend veel geleerd, bijvoorbeeld over onderhandelingen voeren en belangen vertegenwoordigen. Aan die kennis heb ik bij FNV Jong veel. Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet; het academische wereldje zit er vol mee. licht er de mooiste uit. Rechtenstudente Marjolein Nijboer kan het goed vertellen. Begin deze maand won ze de Nationale Requireerwedstrijd voor studenten. Van de negen finalisten hield zij het beste betoog van een kwartier, op basis van een dossier dat ze een paar weken had mogen bestuderen. Ze deed dat juridisch sterk en imponeerde de jury met haar taalbeheersing en levendige houding. Advocaat Cees Korvinus, die alle kandidaten daarna van repliek moesten dienen, was zeer onder de indruk van haar overtuigende betoog. Winares Nijboer krijgt een stageweek bij het OM in Amsterdam en deelname aan Summercourt 2013. Column Koning Playmobil Alle mannen van tussen de 20 en 30 waren vroeger, toen ze nog jong en onschuldig waren, in twee categorieën in te delen: lego-man of playmobil-man. Ik was een playmobil-man. Playmobil was veel makkelijker. Geen technisch inzicht was vereist. Ik hoefde enkel op mijn sinterklaas of verjaardagslijstje aan te geven welk nieuw kasteel of leger ik wilde en de pret kon beginnen. De playmobil-man is er dus een van gemak en overvloed. Lego-mannen zijn heel anders. Zij denken zorgvuldig over ieder poppetje en kasteel na. Hun lego-imperium is het resultaat van noeste labeur. Wanneer ik vroeger met mijn vriendjes ging spelen was ik een van de weinige playmobil-fanaten. Ik was de man van de grote veldslagen waarbij mijn manschappen met bosjes mochten sneuvelen. Mijn lego-vriendjes waren juist terughoudend en werden vaak boos wanneer ik gaten in hun lego-kastelen maakte. Heel mijn jeugd heb ik dan ook gesnakt naar een playmobilvriendje. Een nooit gevulde leegte. Ik realiseer me nu echter pas dat ik niet de enige was. Ook in Noord-Korea loopt een miskende playmobil-fanaat rond. Tot op de dag van vandaag wil hij niets liever dan spelen met zijn lego-vriendjes. Grote veldslagen met heroïsche gevechten, daar droomt hij van. Maar helaas, zijn lego-maten zijn behoedzaam en doordacht. Van een echt gevecht is al jaren geen sprake. Koning Playmobil is het wachten inmiddels kotsbeu. Hij wil actie, en wel nu. Verlies is daarbij secundair aan speelgenot en mocht hij verliezen? Dan koopt ie gewoon weer een nieuw kasteel met bijhorende manschappen. Het is immers maar playmobil. Tweets Luuk Eliëns is student Liberal arts. Zijn blogs zijn te lezen op Online. stijging van zeven procent ten opzichte van 2011. Helft studenten heeft psychische klachten Bijna de helft van de Nederlandse studenten heeft of heeft last gehad van psychische problemen. De meest geopperde klachten waren: stress, vermoeidheid of een depressie. Tot zover het oude nieuws. Elke dag vers nieuws? Ga naar Online! Ik word bijna jaloers op het meisje van Asset dat in het eendenpak moet! Ik heb het zo KOUD! #bachelorvoorlichtingsmarkt #uvt Joli op 4 april Ballonnen en vlaggen op de campus, overal kinderen met lunchpakketten, dat kan maar 1 ding betekenen: het is weer open dag! #uvt Rosanne Lugtenburg op 4 april Ik heb alvast mijn helm en ehbo-kit verzameld. #UvTboem in 3,2,1... Opnieuw plagiaat door hoogleraar UvT http://bit.ly/ycpnfy #uvt Arnoud van Hulst op 26 maart Voelt u zich machtiger met zo n hoed op uw hoofd? Kinderen stellen verrassende vragen aan professor na kindercollege over rituelen. #uvt Hille van der Kaa op 20 maart
06. Pics fotografie Jane Peijen
Pics.07 Hand in hand Nee, geen korfballende Feyenoordfans die hun clublied erg letterlijk nemen. Gewoon een vriendschappelijk partijtje studentensport. Erg vriendschappelijk zelfs, ook al valt het onder de noemer Battle of the students. Een evenement dat Sportraad Pendragon op woensdag 10 april hield. Verschillende sporten, maar dan een tikje anders. Zeg maar studentikozer. Zoals dus Siamees korfbal, maar ook blind volleybal, funny voetbal, knotsball en een estafetteloop. Wie er gewonnen heeft? Zo te zien de vriendschap en het spelplezier, verder doet het er niet toe.
08. Passion, fear & faith Je moet gewoon zeggen wat je wilt. Dat voorkomt reacties achteraf als: Oh, wilde jij dat?
Passion, fear & faith.09 tekst Lieke Meertens fotografie Dolph Cantrijn Als kind wilde ik al Willie Wortel worden Ze onderzoekt de gevolgen van kanker, haalt daar veel subsidies mee binnen en is daarnaast moeder van drie kinderen. Maar hoogleraar Lonneke van de Poll- Franse is vooral goed in relativeren. Je moet het leven niet te serieus nemen. We doen toch allemaal maar wat? Bram, Sietse en Anniek. Het is fantastisch om jullie moeder te zijn. Wat een geluk dat me dit ook nog gegeven is. Ik wens jullie een levensweg waarop je de dingen vindt waar je hart sneller van gaat kloppen, want dat maakt het leven Lieve zo heerlijk opwindend. Het zijn de laatste zinnen uit de oratie van de kersverse hoogleraar Lonneke van de Poll-Franse (41). Dagelijks doet zij dingen waar haar hart sneller van klopt. Niet alleen als moeder, maar ook als hoogleraar op de universiteit en hoofdonderzoeker op het Integraal Kankercentrum Zuid. Van de Poll-Franse, afgestudeerd in epidemiologie, onderzoekt de gevolgen van kanker. Wat is de levenskwaliteit van mensen die deze ziekte hebben overleefd? Wat vonden patiënten van de behandeling? Wat kan er beter? Ze haalt er veel subsidies mee binnen voor de universiteit. Maar waar ze vooral een kick van krijgt: ze zorgt dat er in de praktijk dingen veranderen. Door uitgebreide vragenlijsten komen allerlei zaken aan het licht die beter kunnen. Zoals de informatievoorziening aan kankerpatiënten. De hoogleraar kwam erachter dat 1 op de 3 mensen niet tevreden is met de informatie die ze krijgen van hun arts. Dit resulteerde in betere zorgplannen. Je verbetert de wereld. Nou, ik zou mezelf nooit een wereldverbeteraar noemen. Vaak denk ik: wat doe ik nou helemaal? Het is eigenlijk toch wat geneuzel in de marge. We hebben het al zo goed hier in Nederland. Elders op de wereld creperen mensen van de honger. En ik probeer het leven van de mensen hier nog wat beter te maken... Een ticket naar Afrika boeken dan maar? Nee, daar ben ik dan ook weer te laf voor... Ik vind dit werk geweldig. Ik hou van onderzoeken. Als kind wilde ik al Willie Wortel worden. Ik las veel boeken, had een abonnement op de Kijk. Mensen vragen vaak of ik er bewust voor gekozen heb om onderzoek naar kanker te doen. Heb ik daar persoonlijk ervaring mee? Maar dat is het niet. Het is een grootschalige ziekte, waardoor er heel veel te onderzoeken valt. Ik kan er allerlei richtingen mee uit. Ik ben iemand die veel vrijheid nodig heeft. Je hebt een man, drie kinderen, een meer dan fulltime baan. Hoeveel vrijheid heb je dan nog? Dat ervaar ik allemaal niet als benauwend. Ik heb het geluk dat ik een goede man heb uitgekozen. Of nouja (lachend)... ik heb hem natuurlijk zelf geselecteerd. We hebben elkaar in Amerika ontmoet, waar we toen allebei werkten. Ik was pas net gearriveerd toen enkele Russen tegen mij zeiden dat ik hun huisgenoot Matthijs echt moest ontmoeten. Daarna ging ik me inschrijven op de universiteit. De vrouw aan de balie begon ook al direct over hem. Ze gaf me zelfs zomaar zijn telefoonnummer. Iets wat ze in Amerika nooit doen, ze zijn erg zorgvuldig met privacygegevens. Ze vond nu eenmaal dat ik hem echt moest ontmoeten. Het klikte direct tussen Matthijs en mij. Niet dat we meteen verliefd waren. We werden eerst vrienden, langzaam groeide het uit tot een relatie. Een jaar later was ik zwanger. Waarom wachten als je allebei weet dat je kinderen wilt? Weet je altijd goed wat je wilt? Meestal wel ja. Het was ook direct duidelijk dat ik hoogleraar wilde worden. Ik wil nu eenmaal de beste zijn in alles en op de universiteit is hoogleraar het hoogst haalbare. Ik heb direct aangegeven dat dit mijn ambitie is. Je moet gewoon zeggen wat je wilt. Dat voorkomt reacties achteraf zoals: o, wilde jij dat? Dat wisten we helemaal niet. Vrouwen zijn vaak te bescheiden om duidelijk hun verlangens uit te spreken. Dat vergt zelfvertrouwen. Dat had ik als klein kind al. Ik zie het ook terug bij mijn oudste zoon, Bram. Een klein tenger jongetje, maar hij barst van het zelfvertrouwen. Je hoeft niet groot te zijn, als je maar groot denkt in je hoofd! zei hij laatst. Mijn jongste dochter is weer heel anders. Meer op zoek naar zekerheden. Daarom denk ik dat mijn zelfvertrouwen niet zozeer met mijn opvoeding te maken heeft. Het zit in mijn karakter. Wat ik wel heb meegekregen van mijn moeder is om mijn hart te volgen. Dat vind ik ook een belangrijke les voor mijn kinderen. Ga ik veel verdienen als ik kapper word? vroeg mijn dochter laatst. Nee, niet heel veel. Maar als jij daar gelukkig van wordt, moet je dat gewoon doen, antwoord ik dan. Lonneke in vogelvlucht De carrière van Lonneke van de Poll-Franse (1972) begon met een studie biomedische gezondheidswetenschappen aan de Radboud iteit in Nijmegen. Ze studeerde af als epidemioloog en promoveerde in 2001 aan de Vrije iteit. Ze kon direct terecht als epidemioloog bij het Integraal Kankercentrum Zuid in Eindhoven waar ze nu, twaalf jaar later, nog steeds werkt. Inmiddels als hoofd van de sector onderzoek. In 2008 werd ze hoofddocent aan Tilburg ity en vorig jaar werd ze benoemd tot hoogleraar Cancer Epidemiology and Survivorship aan de sociale faculteit. Lonneke is getrouwd en heeft drie kinderen van 12, 9 en 6 jaar.
10. Passion, fear & faith Soms merk ik dat ik te hard ga. Dan slaap ik slechter Het lijkt alsof je een vlekkeloos leven hebt. Je ontmoet je man, hebt drie gezonde kinderen, wordt hoogleraar, een baan waar je hart sneller van klopt... Dat hoor ik wel vaker van mensen ja. Ik voel me ook heel bevoorrecht. Vooral het feit dat ik drie gezonde kinderen heb gekregen. Maar iedereen maakt ellende mee in zijn leven. Dat is bij mij niet anders. Ik ben bijvoorbeeld opgegroeid met een vader die verslaafd was aan alcohol. Als hij al thuis was, lag hij laveloos op de bank. Het was dus zeker geen perfecte jeugd. Op mijn twaalfde zijn mijn ouders gaan scheiden. Het contact met mijn vader is helemaal verwaterd. Uiteindelijk is hij overleden aan de gevolgen van overmatig alcoholgebruik. Zo heeft iedereen zijn eigen verhaal... Maar dit zijn geen dingen waar ik mee wil koketteren. Zo van: kijk wat ik heb meegemaakt. Mijn moeder zei altijd: je maakt je eigen leven. Je eigen geluk. Dat is me heel goed bijgebleven. Als iets niet lukt op een bepaalde manier, dan probeer ik het op een andere. Ze wordt er wel eens onrustig van, al die ideeën in haar hoofd. Soms denk ik wel eens: er is zo weinig tijd in dit leven en nog zoveel te onderzoeken... Dan heeft ze het geluk dat ze haar nieuwe plannen direct onder kan brengen bij haar onderzoeksgroep. Van traag gedoe hou ik niet. Ik zorg dus ook voor mensen om me heen die snel willen werken. Durven delen vindt de hoogleraar belangrijk in haar werk. De uitgebreide databases die ze met haar onderzoeksteam opstelt patiënten zijn zeer gewillig om mee te werken deelt ze graag met andere onderzoekers, artsen. Zo kan snel geanalyseerd worden of bepaalde medicijnen wel of niet goed aanslaan en naar alternatieven gezocht worden. Het is toch zonde als er allerlei interessante gegevens weg liggen te stoffen in donkere kamertjes van wetenschappers. Als je deze deelt met de wereld, zijn ze van veel grotere waarde. Het is kortom een efficiënte manier om patiënten vooruit te helpen. Patiënten die al hun medische gegevens op straat moeten gooien komen ook in de problemen. Ze mogen bijvoorbeeld geen hypotheek meer afsluiten. Ja, dat is wel zo ja... (nadenkend). Dat is de keerzijde ervan. Zoals alles in deze wereld een keerzijde heeft. Je moet dat zo goed mogelijk ondervangen. Regels opstellen dat de gegevens niet voor commerciële doeleinden gebruikt mogen worden, maar alleen voor academische. Ik denk dat dit zeker mogelijk is. Het wordt ook vaak gebruikt als excuus hè? Omdat het mis kan gaan, moet je het maar helemaal niet doen? Dat is mij te makkelijk. Er kunnen zoveel goede dingen mee gedaan worden. De angst moet ons niet weerhouden. Kijk maar uit mannen: vrouwen gaan het overnemen op de universiteit. Dat zei je toch in je oratie? (Hard lachend). Die quote krijg ik van iedereen terug! Die heeft blijkbaar nogal wat indruk gemaakt... Ik bedoelde ermee dat ik het zo jammer vind dat er steeds minder mannen psychologie en geneeskunde studeren. In mijn onderzoeksgroep zitten vrijwel alleen maar vrouwen. Terwijl samenwerking tussen mannen en vrouwen zo vruchtbaar kan zijn. Op het Integraal Kankercentrum Zuid leid ik de sector onderzoek samen met een man. Ik kan je zeggen, dat is heel verfrissend! Hij is zakelijker, daar leer ik van. Ik wijs hem op de sociale aspecten. Ja, dat is rolbevestigend. Maar toch werkt het zo. Ik pleit dus voor een goede mix van mannen en vrouwen op de universiteit. Wil je in alles de beste zijn? Ook de beste moeder, de beste vrouw? Nee, die drang heb ik vooral op het werk. Je moet het leven ook niet te serieus nemen hè. We doen toch allemaal maar wat? Bovendien kun je het moederschap nooit perfect doen. Ik zeg dat ook eerlijk tegen mijn zoon: kijk, ik probeer ook maar wat uit. Zo kom ik erachter wat het beste werkt voor jou. Net hoogleraar geworden. Wat wordt het volgende doel? Daar heb ik ook al over na zitten denken... Ik weet het nog niet. Mijn man zegt wel eens dat ik een tandje minder moet doen. Soms merk ik ook dat ik te hard ga. Dan slaap ik slechter, blijft het s nachts maar doorgaan in mijn hoofd. Er zijn wel eens tijden geweest dat ik alleen maar werkte, iedere avond doorging. Die balans probeer ik nu wat beter te vinden. Ik wil mijn vrienden ook nog kunnen zien. Ik leef niet alleen om te werken. Nee, een concreet volgend doel heb ik eigenlijk niet. Gewoon even hiervan genieten denk ik. Dat ik dit heb behaald.
Personeel.11 tekst Esra van der Wolk fotografie Dolph Cantrijn Een voorproefje op je toekomst? Ontdek je carrièremogelijkheden op werkenbijdeloitte.nl/cocktail Om te weten hoe het er binnen een topbedrij f aan toe gaat, hoef je helemaal niet naar buiten. Breng gewoon een bezoekje aan onze virtuele cocktailbar, waar je in een informele sfeer jouw carrièremogelij kheden bij Deloitte kunt ontdekken. Je maakt er onder andere kennis met (oud-) Deloitters die momenteel een mooie positie bekleden bij Deloitte of andere organisaties. Zij vertellen je graag meer over hun persoonlij ke en professionele ontwikkeling. Dus zoek jij de beste start van je carrière? Begin eerst hier: werkenbij deloitte.nl/cocktail. 2013. For information, contact Deloitte Touche Tohmatsu Limited.
12. Coverstory tekst Tim Staps fotografie Dolph Cantrijn Eigen baas Sander Als iedereen zegt dat het een slecht idee is, dan is het een goed idee en moet je het doen. Ik besloot de gok te wagen. Wanneer de zestienjarige Sander Berendsen nu 18 en student International Business Administration aan Tilburg ity als weekendhulp bij een elektronicawinkel meer taken krijgt, zoals de inkoop, bedenkt hij: Waarom doe ik dit niet zelf? Ik zag potentie in de internetmarkt en legde een link met Apple-accessoires. Terwijl meerdere mensen tegen hem zeggen dat het een slecht idee is, start hij zijn eigen e-commerce bedrijfje in de garage van zijn ouders in het Achterhoekse dorpje Ulft: SB Supply Europe. Een internetwinkel in de breedste zin van het woord: kabeltjes, speakers en weegschalen bij een app. Sander onderneemt met veel plezier. Je krijgt er zo ontzettend veel voor terug. Ik krijg kansen die ik anders nooit zou krijgen. Zo mocht ik bijvoorbeeld mee met ondernemersmagazine Sprout met een vakantie voor jonge ondernemers. En natuurlijk is het fijn als je er een goede boterham aan verdient, maar het ontmoeten van al die jonge ondernemers met uiteenlopende ideeën is misschien nog wel het leukste. Ondernemen is meer dan puur zaken doen. De Tilburgse student kan terugkijken op drie succesvolle jaren na zijn start. Zijn bedrijf heeft vier medewerkers, een distributiecentrum in Rotterdam en onlangs won Sander de Jong Talent Topaward 2012 van Marktplaats Zakelijk. Maar er is ook een keerzijde. Waar een normale student meerdere dagen in de week een nachtje doorhaalt, moet Sander aan zijn bedrijfje denken. Natuurlijk is het niet leuk dat ik niet altijd kan doorzakken, maar morgen heb ik een biercantus en daar ga ik gewoon naar toe hoor.
Coverstory.13 Al moe bij de gedachte van een bijbaantje naast je studie? Deze jonge ondernemers niet. Ruim zestig studenten kloppen elk jaar aan bij Starterslift, een organisatie die jonge ondernemers begeleidt. Zie hier drie jonge ondernemers met Steve Jobs ambities. Mascha Mascha Soors (23), eigenaresse van webshop Lauzz, zegt zichzelf niet als onderneemster te zien. Maar gaandeweg het interview concluderen we dat ze er wel één geworden is. Mascha zette Lauzz eind 2011 op en maakte de volledige website zelf. Mascha, onlangs afgestudeerd in Marketing Management op de TiU, werkte destijds bij Tribal Internet Marketing (TIM) in s Hertogenbosch. Zowat iedere collega daar had er wel iets naast, een website, een blog, een bedrijfje, dat wilde ik ook. Mode is altijd één van mijn passies geweest en dat kon ik nu combineren met een andere passie van me, online marketing. Haar werk voelt niet als werken. Als ondernemer heb je altijd vakantie, maar je bent nooit vrij, zeg ik altijd. In 2011 was haar omgeving verdeeld over haar bedrijf, maar toch overwegend positief. Mijn ouders waren wel sceptisch, maar dat kwam meer door hun eigen slechte ondernemerservaring. Mijn vriend is zelf ook ondernemer, hij heeft me het laatste duwtje gegeven. Toen had ik zoiets van: fuck it, let s do this! Inmiddels is Mascha anderhalf jaar verder. In februari van dit jaar heeft ze evenveel verdiend als haar target voor heel 2012. Mijn ambitie is niet zozeer het openen van een winkel, behalve een tijdelijk pand rondom de feestdagen. Toch zijn er momenten dat Mascha face-to-face contact heeft met haar clientèle. Ik heb vier keer per jaar een speciale VIP Lauzz-avond voor vaste klanten en vriendinnen. Dat vind ik leuk om te doen, maar wat ik echt wil is een groot klantenbestand van jong tot oud vast kunnen houden. Daar wordt het ondernemershart van Maschaweer even blootgelegd door de dame zelf. Ze gaat verder: Lauzz richt zich vooral op de jonge vrouwen met een normaal budget. Ik zou ook de jonge meisjes en de gesettelde vrouw willen bedienen met twee andere websites. Zo kunnen ze meegroeien met de producten die ik verkoop.
14. Coverstory Starterslift ondersteunt startende bedrijven in West- en Midden Brabant. Voor medewerkers, alumni en studenten van TiU is er ook een vestiging op campus. Jaarlijks kloppen hier ongeveer 65 studenten aan, waarvan er tien worden toegelaten tot het programma, vertelt Karen Lanning, projectmanager Starterslift TiU. Het is slim om als student te beginnen met een onderneming, omdat je dan relatief weinig verplichtingen hebt, stelt zij. Starterslift begeleidt jonge ondernemers bij vragen over ideebescherming, het ondernemingsplan, bijeenbrengen van kapitaal en introducties bij bedrijven en instellingen. Ook kunnen studenten terecht bij het Brabant Center of Entrepreneurship (BCE). Erik Erik de Bruijn (Information Management, pas afgestudeerd) heeft geen reclame nodig. Hij is (mede)oprichter van Ultimaking, een bedrijf in 3D-printers. Ultimaking is ontstaan uit het project RepRap, een 3D-printer-project waarvoor ik functionaliteiten voor de aandrijving en software verbeterd heb. Samen met twee anderen besloot hij nieuwe versie van een 3D-printer te bouwen en ze schreven er een blogpost over. Daarna ging het snel. We kregen aanvragen binnen van mensen die onze printer wilde kopen. Toen hebben we besloten er een bedrijf van te maken. We wisten toen al min of meer dat het een bewezen product was. Starterslift heeft ons na een tijdje geholpen met coaching. Na een item in De Wereld Draait Door kwam het bedrijf in een stroomversnelling. Niet lang daarna ben ik volledig in Ultimaking gestapt en waar toen tienduizend euro nog een hele uitgave als begininvestering was, geven we dat bedrag nu zo n beetje per dag uit. Dat zegt veel over de groeicurve die Ultimaking in vijf jaar tijd heeft doorgemaakt. Inmiddels is het een bedrijf met 25 medewerkers, verhuist het bedrijf binnenkort naar een groter pand en werkt het samen met de Sociale werkplaats van Geldermalsen. Daarnaast is het ook een open bedrijf. We stellen onze eigen gemaakte software open voor iedereen, zelfs onze concurrenten werken er mee. We zien klanten dan ook niet als klanten, maar als ambassadeurs. Voor studenten die overwegen ondernemer te worden heeft Erik het volgende advies: Iedere startende studentondernemer moet goed weten wat zijn of haar passie is en of hun idee levensvatbaar is. Dat doe je niet alleen door er een plan over te schrijven, maar vooral door in het klein allerlei zaken uit te proberen. Pas nadat je merkt dat ze werken, ga je het groter aanpakken. De oud-student hoopt zelf dan ook ooit de s werelds grootste producent van 3D-printers te zijn. Dat is mijn doel.
50.15 tekst Francine Bardoel fotografie Rien Siers Tias begon als Werklozenopvang in een prachtig pand aan de Stationslaan. werklozenopvang bestaat 50 jaar, daarom in elk magazine van de vijftigste jaargang een nostalgische terugblik. Het is 1984. De sfeer is heftig. Er is reuring omdat het stichtingsbestuur een homoseksuele hoogleraar niet wil benoemen en er wordt heftig gediscussieerd over Indio-Tanzania koffie die niet smaakt, maar uit morele overwegingen moet worden geschonken. Zelfs een Zuid-Amerikaanse bisschop schrijft een brief aan het hogeschoolblad vol met koffie-steun. In 1984 was de werkloosheid onder academici groot aldus het hogeschoolblad: er stonden 874 mannen en 623 vrouwen als werkzoekende psychologen ingeschreven bij de Nederlandse arbeidsbureaus. Maar er is nieuws, meldt de vroegere : Het Tilburgse steunfonds voor werkloze academici is sinds kort getooid met de snelle naam Tias: Tilburgs Instituut voor Academische Studies. Het is het begin van wat nu Tias Nimbas heet. De chique businessschool van heden is dus gestart als werklozenopvang. Onder de naam Tias werd een fonds gestart waarin verschillende bedrijven zoals Interpolis en de CZ deelnamen. Samen brachten de bedrijven 800.000 gulden bij elkaar. Professor Harry Peeters heeft dat voor elkaar gebokst, dat was nog eens een fondsenwerver! Van dat bedrag hield men in 1984 25 tot 30 afgestudeerden aan het werk. Zij deden onderzoek en van hen werd verwacht dat zij zich gedroegen als werknemer in de zin der wet. Ze hadden verder weinig rechten, voor 1000 gulden in de maand deden ze onderzoek, maar ze waren nog wel bij het Arbeidsbureau ingeschreven en hadden sollicitatieplicht. Het onderzoekswerk werd verricht in een prachtig pand aan de Stationsstraat in Tilburg, dat dan weer wel. In het interview dat Harry Peeters aan het hogeschoolblad geeft, zegt hij duidelijk dat het hier niet om contractonderzoek gaat. Hetzelfde jaar is er meteen al een vertaling voor het acroniem Tias; Tilburg Institute of Advanced Studies. Harry Peeters had een vooruitziende internationale blik, het instituut liep goed. In 1986 zijn de eerste twee masteropleidingen een feit: Banking and Finance en Managerial Information Science. Deze masters worden nog steeds aangeboden onder de namen Master in Finance en Master in Information Management. 50
16. Dag van de filosofie
Dag van de filosofie.17 tekst Lars Bregonje illustratie Pascal Tieman Onmogelijke deugd over mezelf en over Bernard Mandeville s De morrende korf Er is heel veel mis met mij. Ik drink sterke drank, gebruik drugs, kijk porno, vloek, ben narcistisch, onvoorzichtig met geld, wil graag dingen hebben en als ik ze heb wil ik nog meer dingen hebben. Ik bewonder de verkeerde dingen, krijg een kick bij het zien van geweld, lach om anderen, praat over ze als ze er niet zijn, irriteer me vaak aan alles en iedereen (behalve aan mezelf) en over het algemeen ben ik niet gemeend vriendelijk. Ik kom helemaal niet over op anderen zoals ik eigenlijk vaak ben, want mensen vinden me een aardige jongen. Om Bob Dylan te parafraseren: als mijn gedachtenstroom gezien kon worden, dan lag ik al op de brandstapel. De essaywedstrijd voor de Dag van de Filosofie is gewonnen door Lars Bregonje (22), student Liberal Arts and Sciences. Duizend euro mag hij in zijn zak steken. Het essay van Lars is gekozen uit maar liefs 25 geanonimiseerde inzendingen waarvan er een aantal van zeer hoge kwaliteit was. De stelling voor het essay was: De wereld gaat aan deugd ten onder, geïnspireerd op een gedicht van Mandeville. Steekwoorden uit het juryrapport voor het winnende essay: droge stijl, mooie literaire omkering, eigen belevingswereld goed filosofisch belicht, niet muffig of saai. De jury roemde ook het essay van nummer twee van Stefan Hoeijmakers (26) student Filosofie, Cultuurwetenschappen en Strategic Management. Dit essay is te vinden op online. De jury bestond uit Paul Cobben, Odile Heynders, Lisa Reizevoort en Francine Bardoel. Kortom, ik deug niet. Maar dat doen we allemaal niet. Is die pure, on-ondeugende deugd dan wel iets om na te streven? Als we de Nederlands/Britse dichterfilosoof Bernard Mandeville moeten geloven, is het antwoord daarop: Nee. In 1705 publiceerde Bernard Mandeville het gedicht De Morrende Korf (origineel: The Grumbling Hive, het poëtisch kernpunt van het boek The Fable of the Bees uit 1714), waarin de morele balansoefening als het ware ontleed wordt om aan te tonen dat volledige deugdzaamheid onmogelijk is. Sterker nog: de deugd is niet alleen onmogelijk, maar zelfs nadelig voor de samenleving. In het gedicht beschrijft Mandeville een bijenkorf dat gretig de vruchten plukt van haar consumerend gedrag. Alles gaat prima met de korf. Er zijn veel bijen, er is veel werk, er is veel honing. De reden: er is een juiste balans tussen deugd en ondeugd. Met de aanname dat menselijke verlangens vooral kwaad zijn en dus in iedereen individuele ondeugden opwekt, en met de aanname dat welvaart goed is voor een maatschappij, maakt Mandeville duidelijk dat iedere samenleving de ondeugd ten voordele kan gebruiken: Aldus bevordert ondeugd vindingrijkheid, Die samen met tijd en nijverheid De gerieflijkheden van het leven, Zijn werkelijke genoegens, welstand, gemak, Tot zo n hoogte had gebracht dat de echte armen Beter leefden dan de rijken voorheen (uit: De Morrende Korf, origineel 1705) Al snel wordt het succes van enkele bijen echter zodanig groot dat ze door de minder succesvolle werk-beestjes worden beschuldigd van ondeugdzaamheid. Mandeville schetst deze criticaster-bijen als de moralisten van de korf: zij die alles volgens de deugd meten en het enthousiaste consumptiegedrag van de anderen terechtwijzen. Uiteindelijk gaat de bijenmaatschappij aan deze moraalbijtjes ten onder, want, welvaart is, volgens hen, ondeugend. Gek is dat. Want is die ondeugd niet te vinden in iedere bij van de korf? Ik, bijvoorbeeld, weet dat ik niet deug. Ik ben me er van bewust. Ik kan mijn ondeugden benoemen alsof het een boodschappenlijst betreft - 200 g nutteloze lust hier, één pak ijdelheid daar. Is dat zo erg dan? Want zijn we niet juist een sociaal wezen omdat we dit van elkaar weten en (met mate) accepteren? In de minder optimistische stanza s van het gedicht beschrijft Mandeville de ondergang van de korf, een doemenis veroorzaakt door de deugd. Het gaat slecht met de korf. De overgebleven, gematigde bijen, volgens Mandeville, leven in een ijdele Utopie, gezeteld in de hersenen. Wat hij met De Morrende Korf lijkt te zeggen is dat om welvarend in een samenleving te functioneren, moet iedereen de verdorvenheid kunnen herkennen én erkennen, in anderen en in zichzelf. Pas dan kan het collectief uit die ondeugd de voordelen halen: Hebben we niet de productie van de wijn te danken Aan de droge, kronkelige, sjofele wijnstok? Die, als haar ranken werden verwaarloosd, Andere planten verstikte en zelf verhoutte, Maar ons zegende met zijn edele fruit, Zodra hij werd gebonden en ingekort - Zo blijkt ook de ondeugd weldadig te zijn, Als zij door rechtspraak wordt gesnoeid en ingetoomd. (uit: De Morrende Korf, origineel 1705) Volgens Mandeville kan een samenleving zich dus onder controle houden zoals ik dat ook kan: door middel van de juiste balans. Deze komt tot stand vanuit ons eigen moraliteitsbesef en ons vermogen (door middel van justitie, door middel van normen
18. Dag van de filosofie Onmogelijke deugd en waarden) om anderen óók in balans te houden. Ikzelf, bijvoorbeeld, weet dat ik in de kern ben zoals iedereen in de kern is. Ik weet dus eigenlijk ook dat niemand echt deugt, dat iedereen eenzelfde soort Opsomming der Ondeugden kan maken als dat ik in de introductie voor dit essay heb gedaan. En dat iedereen (die normaal functioneert) zich deugdelijk in balans kan houden. In een samenleving, lijkt Mandeville te willen zeggen, is het net zo verdacht simpel. Het edele fruit, geld, is dan het product van die balans, en zorgt weer voor welvaart, voor een gezonde maatschappij. Dit economisch pleidooi is zonder twijfel wat gedateerd, en de huidige wetenschap weet de theorieën van Mandeville (en bijv. van Adam Smith, die sterk beïnvloed was door De Korf ) grotendeels te weerleggen. De sleutel voor een volledig welvarende maatschappij is niet zo gemakkelijk te vinden, en past maar op weinig sloten. Maar wat in het gedicht wél overeind blijft is haar diepere kern: dat het najagen van de volledige deugd gepaard gaat met de ontkenning van iets wat toch daadwerkelijk bestaat - het kwaad. Dat balans altijd beter is dan extremisme. Want stel dat ik mezelf als volledig deugdelijk mens zou zien. Dat ik dus, naar mijn idee, ook geen individuele verlangens en interne spanningen zou kennen. Dat zou onmogelijk zijn. Want stel dat Mandeville inderdaad gelijk heeft, stel dat wij inderdaad ten onder gaan in de holle boom van de deugd, dan zou dat zijn omdat de 100% goede deugd één grote illusie is. De peuter zal altijd de lolli stelen, het conservatief islamitisch meisje zal altijd stiekem een sigaret opsteken, de o zo humanistische president zal altijd verwikkeld zijn in een schandaal - zolang we mensen zijn, zullen we altijd slechte dingen blijven doen. De ontkenning hiervan is wellicht het enige échte kwaad dat er is. --------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------ Eigenlijk had ik voor dit essay ook een alternatieve introductie kunnen schrijven: Er is heel weinig mis met mij. Ik drink jus d orange, rook geen sigaretten, kijk kookprogramma s, en help de economie graag met mijn consumptiegedrag. (...) Mensen vinden me een aardige jongen. En dit zou net zo waar geweest zijn. Maar het is altijd leuker om over de ondeugende dingen te lezen, dus dit heb ik niet gedaan. (Advertentie) Goed voorbereid op een succesvolle toekomst! Mastervoorlichtingsavond: 24 april 2013 Meld je aan www.tilburguniversity.edu/najebachelor
Personeel.19 tekst Malini Witlox fotografie Dolph Cantrijn Hoe verder met TiU? Interesse genoeg om mee te denken over het strategisch plan van Tilburg ity. Drie lunchbijeenkomsten waren in korte tijd uitverkocht en op een Nederlandstalige presentatie over de hoofdlijnennotitie kwamen 125 aanwezigen af, een bijna volle zaal.waarom vanaf het pluche een plan bedenken als medewerkers en studenten van de universiteit zelf prima weten wat hier beter kan? Het blijkt een goede vondst van de bestuurders van TiU om geïnteresseerden via lunchsessies, Yammer en Facebook mee te laten denken over het strategisch plan. In totaal kwamen bijna 300 mensen af op de meedenksessies. Echter, zoveel mensen, zoveel meningen dus het is soms lastig conclusies trekken uit de honderden suggesties die op gele post-its werden geschreven. Zo wil de ene wetenschapper een scherpere focus op publicaties in A-tijdschriften en wil de andere wetenschapper juist een bredere focus. Het is aan de universiteitsbestuurders om de meest bruikbare ideeën op te nemen in het nieuwe strategisch plan. Toch is er over sommige zaken wel consensus onder studenten en personeel, bleek tijdens de sessies. Zo is het merendeel van de medewerkers en studenten die meedachten voorstander van een mentorsysteem voor studenten en is ook een meerderheid voor het opheffen van de scheiding tussen centraal en decentraal. Welke maatregelen de bestuurders zelf exact voor ogen hebben is nog onduidelijk. Ze laten in de sessies nog niet het achterste van hun tong zien. Zeven hoofdlijnen Tilburg ity moet in ieder geval een scherper profiel krijgen, zo vinden Koen Becking en Philip Eijlander. Samen schreven ze het Toekomstbeeld, een voorloper van het strategisch plan waarin ze inzetten op zeven hoofdlijnen, te weten: de eigen identiteit trouw blijven, een scherper profiel, kiezen voor kwaliteit, een research university, een herkenbaar onderwijsconcept, meer wisselwerking met ondernemers, organisaties en alumni. En een slagvaardiger organisatie. De universiteit is echter niet van plan om de koers geheel om te gooien, vertelde Becking de medewerkers bij de eerste sessie. Met de identiteit van TiU is volgens hem niets mis. Becking: We gaan voor bestaand beleid en vernieuwing waar nodig. Eén graad beweging is in de universitaire wereld is al veel. De identiteit van deze universiteit staat voor ons als een huis en de slogan Understanding Society willen we handhaven. Er is weinig aanleiding om daar een uitgebreide discussie over te voeren. We waren het bij onze gesprekken heel snel eens. Je kunt de universiteit heel groot maken in studentaantallen, maar dat willen we niet. Kwaliteit gaat voor kwantiteit. Groei is geen streven. De studenten die voor TiU kiezen moeten de komende jaren aan de bak, zo blijkt uit het Toekomstbeeld. De lat komt hoger te liggen voor ze, bijvoorbeeld door meer van studenten te vragen tijdens de opleiding, maar ook bij de instroom. Onderzoek wordt belangrijker tijdens het onderwijs, met het project rondom Research Based Learning van de Economische faculteit als voorbeeld. Meer geld Als het om onderzoek gaat, kiest de universiteit voor verdere doorontwikkeling van de Centers of Excellence. Dat aantal moet uitgebreid worden. Ook wil de universiteit meer geld binnenhalen via de tweede geldstroom via NWO en Europese fondsen (o.a. Grand Challenges). Een andere wens is meer samenhang tussen onderwijs, onderzoek en valorisatie. Door de keuze voor kwaliteit wil de universiteit voortaan een hogere positie behalen op de diverse rankings, waaronder de bekende Times Higher Education Ranking. Becking tijdens de bijeenkomst: We willen bij die rankings aanhaken. Dan zijn we ook van het gezeur af dat we overal maar onderaan hangen, dat irriteert ons mateloos natuurlijk. Afslanken Kiezen voor kwaliteit en een scherper profiel. Om deze doelen te kunnen realiseren, zal de universiteit aan de ene kant moeten investeren en aan de andere kant moeten afslanken. De overheadkosten moeten omlaag, staat in het Toekomstbeeld. Becking: Alles wat je niet per se nodig hebt voor goed onderwijs en goed onderzoek, zou in principe weg kunnen. We moeten afslanken. Het CvB is ook maar met twee personen, terwijl dat bij andere universiteiten uit drie personen bestaat. Wij geven dus het goede voorbeeld. Ik ga met een gerust hart de discussie aan met de rest van de organisatie. Hoeveel leiding heb je nu nodig? Op die vraag kwam geen direct antwoord, wel kan de universiteit nog veel aan slagkracht winnen en bezuinigen als er meer wordt samengewerkt en het onderscheid tussen centraal en decentraal verdwijnt, zo vonden de deelnemers aan de lunchsessie over een slagvaardige organisatie. Het wiel wordt nu te vaak opnieuw uitgevonden. Waarom heeft elke faculteit een eigen personeelsdienst?, vroeg iemand zich af. De taken van de diensten en afdelingen kunnen veel beter geïntegreerd worden in het onderwijsproces en onderzoeksproces, meent een ander. TiU is een universiteit en geen samenraapsel van bedrijven. Het CvB zou de hoofdlijnen moeten bepalen. We moeten af van de decentrale structuur waarbij aan alle decanen gevraagd wordt hoe ze ergens over denken. Zo vechten we elkaar de toko uit. Gevraagd naar zijn mening over de input bij de sessies zegt rector magnificus Philip Eijlander: Er was een hoge opkomst en een grote betrokkenheid. Wel heb ik in verhouding weinig docenten, onderzoekers en studenten gezien. We zullen de opbrengst zorgvuldig bekijken en gebruiken bij het vervolg. De derde lunchsessie voor het nieuwe strategische plan van de universiteit vond plaats in de kleine foyer van het Cobbenhagengebouw. Medewerkers en personeel konden input geven aan het bestuur van Tilburg ity. Opmerkingen tijdens de sessies Docenten moeten enthousiasmeren, perspectieven schetsen en de wereld erbij betrekken. Niet te schools onderwijs, niet voorkauwen maar uit laten vinden. Hoorcolleges bestaan niet meer = nu online. Samenwerking op thema s tussen TiU en TUe. Een faciliterende universiteit, zonder hokjes. Onderzoeksideeën vanuit het veld (maatschappij) laten komen. Hoe meet je kwaliteit?
20. Lifestyle coördinatie Francine Bardoel Speak up! Alles flex? Het nieuwe sociaal akkoord tussen werkgevers, werknemers en het kabinet corrigeert iets van de doorgeschoten flexibilisering op onze arbeidsmarkt. Een goede zaak, vindt arbeidseconoom Ronald Dekker. De vermeende rigiditeit van de arbeidsmarkt in Nederland is een hoax eerste klas. De Nederlandse arbeidsmarkt is zeer flexibel. Niet alleen kunnen werkgevers vaste contracten relatief eenvoudig ontbinden, ze beschikken ook over een enorme baaierd aan mogelijkheden voor flexibele contracten. Uitzendwerk, payrolling, tijdelijke contracten, oproepcontracten, 0-uren contracten, min-max contracten, contracting. De mogelijkheden zijn bijna onbeperkt. Alleen in Polen en Spanje werkt een groter deel van de werkenden op niet-vaste contracten. Dit zou allemaal betrekkelijk probleemloos zijn wanneer flexwerk voor iedereen zou fungeren als een opstap naar de arbeidsmarkt. Het probleem is dat dit in steeds mindere mate het geval is. Waar in de jaren 90 nog 40% van de flexwerkers jaarlijks doorstroomde naar vast werk, is dit percentage inmiddels gedaald tot 20%. En dat komt niet alleen door de crisis, want de belangrijkste daling was al voor 2008 gerealiseerd. Het resultaat is dat meer mensen langer afhankelijk zijn van flexibel werk. Meer mensen verkeren dus langduriger in onzekerheid over hun arbeidsinkomen. Dit geldt in extreme mate voor mensen met een 0-uren contract. Zij kunnen van de een op de andere dag niet meer worden opgeroepen. Ze hebben geen ontslagbescherming en WW aanvragen is problematisch omdat vaak niet duidelijk is hoeveel uur iemand gewerkt heeft. Steeds meer werkgevers proberen steeds vaker met flexcontracten de risico s van het werkgeverschap af te schuiven op de mensen die voor hen werken. Zeker voor kleine MKB onderrnemers is dit begrijpelijk, omdat voor hen het werkgeversrisico van twee jaar loondoorbetaling bij ziekte een potentieel faillissementsrisico is. Maar hoe redelijk is het dat grote overheidsinstanties (gem. Enschede, Ministerie van Economische Zaken) en grote onderwijsinstellingen (mn ROC s en HBO scholen) hun gebrekkige personeelsbeleid kunnen afschuiven via payroll constructies? De Nederlandse arbeidsmarkt is hard toe aan een nieuwe balans tussen flex en zeker. En meer zekerheid heeft daarbij een veel hogere prioriteit dan meer flex. Ronald Dekker Arbeidseconoom, ReflecT, Tilburg ity I-con Ik vloek in mijn slaap Grootste blunder? Mijn afstudeerbegeleider vergeleek met tijdens de diploma-uitreiking met een zalm: omdat ik altijd tegen de stroom in zwem en een doorzetter ben... Geloof je in astrologie? Nee totaal niet. Een docent vertelde ooit dat mensen die in astrologie geloven slecht zijn in kansberekening. Wat weten mensen niet over jou? Ik heb heel snel last van stress en dan krijg ik zenuwtrekken. En ik vloek in mijn slaap. Ik heb ooit in mijn slaap gezegd: ik heb het helemaal gehad met deze k** studie. Maar dat is alleen in mijn slaap zo! Wat staat er op je bucket list? Ik wil ooit nog een keer 24 uur in bed blijven liggen. Lijkt me heerlijk. Als ik later groot ben, dan... Ik vrees dat ik later een workaholic ga worden. Ik houd niet van half werk. Jeske Martens (22), premaster Bedrijfscommunicatie en digitale media Meest oninteressante feitje? Als je wijsvinger kleiner is dan je ringvinger heb je weinig testosteron: dan ben je minder goed in sport of inparkeren. Meest interessante boek? Statistiek basistechnieken van Carel van Wijk. Snapte er niks van. Trendspotting Met je eten spelen Wat zijn de laatste trends op de Tilburgse campus? zit bovenop alles wat hip & happening is. Deze keer: Candy Crush Saga. Candy Crush Saga is de reden dat kinderen met eten mogen spelen van hun moeders. Het spelletje is niet meer dan dat, je speelt met eten. Het is een verslavend snoepjesgedrocht voor jong en oud. Voor wie het nog niet eerder gespeeld heeft: het is de bedoeling dat je snoepjes vrij speelt binnen de tijd die je er voor krijgt. Het Facebook-gruwel typeert zich door het groepsgevoel denken. Zo kun je van je Facebook-vriendjes een toegangskaartje krijgen voor een volgend level en kunnen ze je een extra leven geven. Zo kom je er meteen achter wie je echte vrienden zijn.