18 t/m 21 juni 2015 Fietsvakantie met 14 TCWoensel-leden in Frankrijk, in de Vogezen, vanuit het stadje La Bresse. Do 18 juni, heenreis en 1 e fietsrit. Om 6.00 uur vertrekken we met 14 personen vanaf de verzamelplaats bij het Ir. Ottenbad. Vier auto s, met proviand, tassen met (fiets)kleren en racefietsen brengen ons naar het 550 km verder gelegen La Bresse in de Vogezen. Voor Jos en mij is dit gebied niet nieuw want in 2013 hebben wij hier met Wim Prüst al heel wat km s en hm s (cols) gefietst. De omstandigheden waren door het mooie weer erg goed. Nu zijn deze tijdens de rit niet zo rooskleurig, bijna 550 km regen, ook als we arriveren is het weer niet om naar huis te schrijven! Na een snelle lunch en veel wikken en wegen starten we rond half twee uur toch onze 1 e fietsrit. Het aantal deelnemers is gereduceerd tot elf, de andere drie hebben geen goesting. De rit is ingekort tot 65 km. Het grote huis wat we samen gehuurd hebben ligt in de heuvels boven La Bresse en is alleen bereikbaar via een smal kronkelig en steil asfaltweggetje. Dat dalen we nu dus af voordat we op de provincieweg r.a. slaan, de D486 in, richting Cornimont, Les Baranges resp. Travexin. In dit stadje slaan we l.a. de D43 in, de beklimming van de Col d Oderen (884 m) begint hier meteen. Het vals plat gaat al snel over in een pittige klim, zeker de eerste km s is het wel wennen! Al snel valt de groep uit elkaar en vormen we met vijven de staart van het peloton. In mijn gezelschap de dames Heidi en Kristel en de heren René en Peter. 1
De klim van de col is ongeveer 9 km met 370 hm. De regen blijft gestaag vallen, dat maakt alles minder prettig, maar ja, het is niet anders. Voordat we aan de top zijn is Peter al vooruit gegaan, met vieren arriveren we op de top. Na even rust gaan we met de hele groep de afdaling in naar Krüth, 5 km. verder, we koelen dan behoorlijk af en zijn blij beneden te zijn, dat is dikwijls wel anders! Weer gegroepeerd gaat het l.a. de D136 in en op deze lange rechte weg ligt 13 km. verder de Col de Bramont (956 m) op ons te wachten, een klim van de 480 hm. Hetzelfde vijftal van de eerste klim vormt ook nu weer de achterhoede. We passeren bijna onopgemerkt het Lac de Wildenstein wat in de uitlopers van het Grand Ventron gebergte ligt. Normaal stop je hier voor foto s maar met dit weer is niet veel moois mooi! We zien de koplopers nog maar dat zal niet lang meer duren want bebossing en haarspeldbochten ontnemen ons het uitzicht. Het is een prachtige klim met een constante stijging van ongeveer 5%. Peter en René zijn vooruit gefietst, met drieën lossen we elkaar op kop af, veel geven we niet op hun toe. De laatste km. probeer ik Peter nog in te halen maar dat lukt net niet, Peter zag me al aankomen! Hoe het in de voorste rijen verloopt daar hebben wij geen idee van!! Schuilend onder de bomen staat heel de club ons op te wachten. Compleet gaan we de afdaling in naar La Bresse. De D34 komt uit op de D486 die ons l.a. in het centrum brengt. Boven hadden Jos, Peter en ik al besloten om de Col du Brabant nog te beklimmen. In La Bresse vinden we elkaar en dalen, voor de tweede keer vandaag, af naar Cornimont. Het stortregent ondertussen, maar nat is nat. In Cornimont begint de beklimming van de Col du Brabant. We starten op ongeveer 500 m en moeten naar 881 m, toch weer 380 hm. Het begin is rustig maar bij de afslag in Xoulces begint het pas echt. De steilheid gaat naar ruim 10%, met uitschieters naar 12 tot 15%. Peter gaat vooruit, lijkt goede benen te hebben, Jos en ik volgen op eerbiedige afstand die in het begin vrij vlug oploopt. Dan fietst Jos van me weg, ik blijf hetzelfde tempo aanhouden, ben wijzer geworden, werd tijd! Jos heeft Peter vrij snel achterhaald en ook ik loop op hem in. Peter heeft zich op de klim verkeken want ook ik passeer hem, hij sluit nog even aan maar dan moet hij ook mij loslaten. Na Jos kom ik boven op de Col du Brabant (leuke naam hè!), even later ook Peter! We blazen even uit van de toch wel pittige klim, die Jos en Wim in 2013, op het einde van een zware rit, al een keer gefietst hebben, ik zat er toen helemaal door en ben rechtdoor naar La Bresse gefietst! Vandaag ging deze klim buiten verwachting! Het weer is behoorlijk opgeknapt en we nemen daarom ruim de tijd om wat foto s te maken, van elkaar en van La Bresse beneden ons in het dal. Dan dalen we af en komen in het centrum uit, vlakbij de afslag naar ons thuis. Nog even het klimmetje daar naar toe en dan wacht ons een welverdiende douche. Het diner kan concurreren met iedere 5***** restaurant, niet te geloven wat onze chef-koks gepresteerd hebben, het ontbreekt aan niets, wat een organisatie, veel complimenten voor Jurgen en Marcel. We borrelen nog lang na, de gezelligheid is troef!! Vrijdag 19 juni, 2 e fietsrit. Gelukkig, het naargeestige weer is wat opgeknapt. Na het ontbijt zijn we snel op pad, we hebben er zin in. Tot net voor de Col d Oderen (884 m) volgen we dezelfde weg als gisteren. Ongeveer 3 km voor deze col slaan we r.a. een smal, steil en onooglijk weggetje in naar de Col du Page (957 m). De klim is gemiddeld misschien niet zo steil maar er zitten korte venijnige hééél steile 2
stukjes in, niet te filmen!! Ik sluit de rij, ook omdat ik in het begin even moet keren om het juiste verzet te schakelen. Het gaat dan naar wens, ook al moet ik op deze klim, van ongeveer 2 km, alle zeilen bijzetten. Boven is er weinig tijd om uit te blazen. We dalen, over een smal en kronkelig pad, dwars door een dicht bebost gebied, af naar Bussang. Het is zaak attent te blijven tijdens deze snelle onoverzichtelijke afdaling. Het laatste stuk loopt evenwijdig aan de N66 naar Saint Maurice. Op dit gedeelte is het oppassen want ze hebben ons blij verrast met hele massa s los grint wat nog ingereden moet worden, onze stuurmanskunst wordt zwaar op de proef gesteld. Heelhuids komen we op de N66 en wachten daar totdat we weer voltallig zijn. Dan slaan we na 1 km l.a. de D465 in. Het is een prachtige weg, met een nagenoeg constante helling van 7%. Hij meandert door een adembenemend landschap en brengt ons op de Col du Ballon d Alsace (1178 m). Ook deze klim weer met Heidi en Kristel volbracht, het is heerlijk fietsen met die meiden, we zijn onafscheidelijk en blij met elkaars gezelschap. Het in de zon liggende terras, want die is ondertussen gaan schijnen, doet wonderen, we genieten ingetogen van deze koffiepauze, niemand heeft haast, dat is met deze groep, pauzeren zonder tijdbesef, heerlijk is dat! Maar ja, je komt er niet verder mee. Met frisse tegenzin zetten we ons weer in beweging, de fiets tenminste, want we gaan meteen een afdaling in. En wat voor een afdaling, goed wegdek, wijde overzichtelijke bochten die lekker lopen, de bandjes zoeven, wat een zalig geluid, we knallen naar beneden, we zijn daar veels te vlug! Op de splitsing D65 / D466 zijn we al een eindje de D466 in gefietst en wachten daar op de anderen. Al snel komen we er achter dat Arjan op de kruising de D465 is gevolgd en dat is niet zo slim! Maurice en Harm offeren zich op om hem te gaan zoeken, hopelijk heeft Arjan zijn dwaalspoor vlug opgemerkt! De mindere goden vervolgen de reeds ingeslagen weg naar Masevaux, één lange vlakke rechte weg, waar we met 4 personen, in een rustig tempo, naar toe fietsen. We, dat zijn Heidi, Kristel en ik en na even ook Peter. In Masevaux slaan we l.a. en beginnen aan de 400 hm klim naar de Col du Hundsruck (748 m), met de naam Route Joffre. De weg kronkelt zich door een bebost gebied, door het Foret de Masevaux. We passeren de mooie dorpjes Houppach en Bourbach le Haut. Net voor de top worden we bijgehaald door Jurgen, Jos, Marcel, René, Arnold, Paul, Martin en Arthur. Het colbord herken ik van 2013 toen ik deze berg van de andere zijde in mijn eentje beklommen heb omdat ik Wim en Jos was kwijtgeraakt (zie onze TCW-site). Nu dalen we dezelfde weg af naar Bitschwiller-les-Thann. Na hergroepering fietsen we over de D66 naar Willer-sur-Thur. Daar slaan we r.a. de D13b VI in naar Goldbach-Altenbach en naar de Grand Ballon (1424 m), maar eerst een plaspauze. Voor de toppers duurt het allemaal te lang en zij gaan ons voor in de klim van ongeveer 976 hm. Tot aan de splitsing bij de Col Amic (825 m) kan ik de meiden nog volgen, maar dan moet ik ook hun laten gaan. De bochten zorgen er dan voor dat ik al vlug niemand meer zie. Heidi en Kristel zie ik pas op de top terug, wat een conditie hebben die grieten! Nét voor het colbord Grand Ballon passeert Harm me nog, na een hi-five hebben we daar hartelijk om gelachen! In het restaurant zie we de rest van de groep. Na Jos, die als eerste op de Grand Ballon was, is iedereen binnen gedruppeld, alleen Maurice en Arjan zijn er nog niet. Even later komt Maurice de parkeerplaats op gefietst en na een tijdje ook Arjan, we wuiven naar hem waar we zitten. Hij is total loss, de omweg heeft hem veel kruim gekost. Met Arjan is de groep weer compleet! We drinken koffie en cola en eten ons buikje rond 3
met gebak, repen, koeken, bananen, alles wat nog in voorraad is moet er aan geloven! Paul, Arjan, René, Arnold en ik maken de afspraak om bij Le Markstein de weg rechtdoor te vervolgen. De anderen dalen daar af en gaan dan r.a. om via de Col de Bramont (956 m) terug te fietsen naar La Bresse. Wij vijven hebben het makkelijker. De weg die wij volgen gaat over een bergrug, die ons, via twee colletjes van niks, bij een afdaling brengt naar dezelfde Col de Bramont. Daar vandaan dalen we verder af naar La Bresse, een afdaling die we kennen van onze 1 e fietsdag, alleen was het weer toen bar en boos! Nu nog het klimmetje en we zijn thuis. Even later vallen ook de anderen op de klep en worden er wederzijdse ervaringen uitgewisseld. Heidi en Kristel krijgen veel complimenten met hun volharding om de oorspronkelijke rit mee uit te fietsen! s Avonds weer een geweldig diner, erg gezellig. Dan volgen nog ettelijke biertjes en wijntjes, die wil je niet tellen!!!! Zaterdag 20 juni, 3e fietsrit. Na een uitgebreid ontbijt starten we met 14 personen aan de derde fietsrit. De traditionele afdaling waar we mee starten is iets korter omdat we al eerder de D486 oppikken die naar de Col de Grosse Pierre (965 m) voert. Het is meteen 6 km en 320 hm klimmen geblazen, gelukkig gaat het nog rustig aan, de dag is nog lang denken de meesten, denk ik! Over de top een snelle afdaling en dan is de Col du Haute de La Cote (799 m) aan de beurt, een korte klim van 50 hm die niet erg steil is, zijn naam is langer dan de klim! Op deze klim krijgt Heidi wat problemen met derailleur en ketting. Ik fiets wat vooruit en wordt een tijd later ingehaald door Jurgen en wachten samen, bij Lac de Lisbach, op de rest van de groep. Ik sluit me weer bij Heidi en Kristel aan terwijl ook René, Peter en Marcel zich laten afzakken naar ons. We volgen de anderen op overzichtelijke afstand. We komen door de langgerekte stadjes Gérardmer en Xonrupt-Longemer en volgen dan de D417 voor de beklimming van de Col de la Schlucht (1258 m). De klim is 445 hm en gaat over een brede weg met weinig verkeer, heerlijk om te fietsen. Twee km voor de top een dip en dan is het weer klimmen. Op de top is het druk met mensen en verkeer maar wij gaan als groep, onverstoorbaar, de afdaling in naar Munster. Jos, Arjan, Martin en Maurice nemen het voortouw, komen een eind los maar blijven in het zicht. Een vijftal km s voor Munster sluiten Paul, Arnold en ik aan, heerlijk gevoel geeft dat. Met zevenen gaat het verder, de ruime bochten zijn 4
alleen gevaarlijk vanwege de nog natte weggedeelten, dus het is zaak alert te blijven. Als een lint rijden we Munster binnen. We bevolken met z n allen het restaurantje waar Jos, Wim en ik 2 jaar geleden op het terras in de zon gezeten hebben, daar is het nu te fris voor. We sterken ons aan met extra voeding en spoelen dat weg met grote bakken koffie en liters cola. Hutjemutje zitten we bij elkaar, heerlijk knus en best gezellig! We weten het, gezelligheid kent geen tijd, maar toch, er wachten nog wat kilo-en hoogtemeters op ons. In formatie gaat het over de vrij vlakke aanloop naar de volgende puist en die laat niet lang op zich wachten. Na 2 km over de D10, gaat het in Luttenbach linksaf. De beklimming van de Petit Ballon gaat meteen van start, het is direct menens! Vrij vlug vorm ik met Kristel en Heidi de staart van het peloton en dat blijft zo tot op de col. Vanaf Munster is het toch 780 hm klimmen, met na Luttenbach een steilheid van rond de 10%, met tussendoor korte stukjes afdalen om de spieren te ontspannen. Kristel en Heidi kleppen wat af, wat ik allemaal gehoord heb, niet te geloven! Jullie nieuwsgierigheid is opgewekt en daar moet ik het bij laten want anders verbreek ik mijn belofte! Nu terug naar het fietsen. Samen komen we op de top en laten ons bij het colbord door een Fransman op de foto zetten, hij noemt mij een lucky man! Van onze club is niemand meer te zien, die zullen beneden wel op ons staan te wachten. De omgeving is vanaf dit punt ronduit prachtig, we genieten er van. Dan duiken we de afdaling in. Eerst blijf ik achter Heidi en Kristel maar dan laat ik me naar beneden vallen en dit had ik (achteraf gezien) moeten nalaten. Na wat km s besluit ik op hun te wachten en als dat uitloopt krijg ik een vervelend (schuld)gevoel, dat word bevestigd door passerende Franse fietsers. Ik klim terug en zie de dames met een lekke band bezig zijn. De nieuwe binnenband ligt er al op, alleen de buitenband moet zijn laatste zetje nog krijgen. Dat is snel gepiept en gaat het in slagorde fullspeed naar het eind van de afdaling. Daar staat de hele groep (on)geduldig op ons te wachten. Als alle neuzen weer dezelfde kant op staan gaan we snel weer verder, de volgende col is aan de beurt. Het is de pittige klim van de Col du Platzerwasel (1193 m), 9 km lang met 665 hm, we kunnen dus weer even vooruit! Het samen zijn is maar van korte duur, snel fietst het vertrouwde trio weer alleen, mee en dan in gezelschap van René, Marcel en Paul die zich even laten zakken, erg gezellig, niet dat er zoveel gepraat wordt, maar toch!! Het regent weer z n best, dat heeft geen invloed op ons klimmen, dat gestaag gaat maar niet snel, maar zo kom je ook boven. Dan is daar de top, we zijn er, dachten we, even de benen ontspannen, dan de verrassing, de korte klim over de Le Bretfirst, nog even 100 hm op de tanden bijten. Dan lonkt daar onze pauzeplaats Le Markstein. 5
In het restaurant is het aangenaam warm, even is de rust voor de aanwezige klanten voorbij als plots 14 man binnenvallen. Een groot bord spaghetti doet ons de mond snoeren, nou ja, hij heeft een andere functie gekregen. De borden zijn in no time leeg, fietsen en zeker klimmen maakt hongerig! Rust, warmte, een gevulde maag, normaal doet dit je in slaap vallen, met 14 man lukt dat niet zo makkelijk. Dan komt weer de tijd om op te stappen, zowel letterlijk als figuurlijk! De afdaling naar Lac de Wildenstein, die nu volgt, is gisteren door de meeste al gemaakt. De 15 km lange brede slingerweg gaat met gemiddeld 5% van 1266 m naar ongeveer 500 m. De weg is droog, de bochten ruim, verkeer niet aanwezig, dus loslaten die remmen en bijtrappen, de daalsnelheid ligt dan rond de 70 km/h, niet sensationeel maar het is toch kicken. Beneden bij de splitsing alleen maar opgewekte gezichten, iedereen geniet nog na! We dalen samen over de D13b af naar het 3 km verder gelegen Kruth, daar start, voor de meeste, de laatste klim van vandaag. Daarvoor slaan we r.a. de D13b1 in voor de beklimming van de Col d Oderen (884 m), ruim 400 hm. We blijven ongeveer 2 km samen, dan neemt de steilheid toe en haken er steeds meer af. Druppelsgewijs komen we boven en samen gaat het dalend over de D43 resp. klimmend over de D486 naar Cornimont. Bijna iedereen heeft het dan wel gehad, maar Jurgen, Peter en René pakken nog even de Col du Brabant. De grootste groep klimt in een rustig tempo naar La Bresse, het laatst klimmetje doet dan nog even pijn, dit laatste op persoonlijke titel! Het is weer een mooie fietsdag geweest, met 120 km en 2750 hm kan het wel weer. Voor het illustere trio Jurgen, Peter en Maurice komen daar nog 370 hm bij. De douche doet wonderen, zweet en vuil door het putje, de kam door je haar, nog wat lekkere luchtjes en je bent weer als nieuw! Het diner bestaat uit pizza s, vers in het dorp gehaald, van uitmuntende kwaliteit, zoveel als je maar wilt, zoveel dat je denkt die raken niet op, maar jawel hoor, niet te geloven, een biertje en een wijntje maken het compleet, de stemming is opperbest, de weersvoorspelling kan daar niet aan tippen, wat een club, leve TCWoensel! Rond tien uur is het dan tijd voor het spelletje hoedje op, hoedje af. Op de heenweg kregen we per auto al een formulier om daar 10 vragen op te schrijven die iets met wielrennen te maken hebben. Daarbij zitten de nodige grappen en grollen die voor veel hilariteit zorgen, het spel wordt zo (on)eerlijk als mogelijk is gespeeld, sommige zitten desondanks telkens in de finale, rond twaalf uur is de 4 e winnaar bekent. De echte nachtbrakers blijven nog wat kletsen, de meeste(!) zoeken hun bed op, morgen is er misschien weer een fietsdag, laten we hopen dat de weersvoorspelling ongelijk krijgt! Jos slaapt alle dagen al op een andere kamer i.v.m. snurken van mij, dus ik kan me uitleven!! 6
Zondag 21 juni, terugreis. Vandaag geen fietsdag, de regen valt met bakken uit de hemel, de bergen zijn niet te zien. Tot half elf kijken we het af, tegen beter weten in! Dan gaan de fietsen op de auto s, de tassen waren al gepakt. Om 11.30 u. starten we de terugreis, na 100 km is het droog en om 18.15 u. zijn we thuis. We hebben een fijne 4-daagse gehad, wel jammer van het weer maar de stemming bleef optimaal! We hebben elk ongeveer 320 km en 6800 hm gefietst. Natuurlijk nog een dankwoord en complimenten voor de organisators Marcel en Jurgen vanwege hun goede zorgen om deze 4 dagen te doen slagen, het was top en fijn om er bij te zijn!! Overzicht Dag 1 Col d Oderen (884 m), Col de Bramont (965 m), Col du Brabant (881 m) Dag 2 Col du Page (957 m), Col du Ballon d Alsace (1178 m), Col du Hundsruck (748 m), Col Amic (825 m), Grand Ballon (1424 m), Col d Hahnenbrunnen (1180 m), Col du Herrenberg (1186 m) Dag 3 Col de Grosse Pierre (955 m), Col du Haute de La Cote (799 m), Col de la Schlucht (1258 m), Petit Ballon (833 m), Col du Platzerwasel (1193 m), Le Breitfirst (1282 m), Col d Oderen (884 m). Deelnemers v.l.n.r. René de Visser, Heidi Ragas, Kristel vd Heijden, Marcel Menting, Peter de Kort, Martin Soeteman, Jos vd Boogaard, Arjan de Visser, Arnold Buijs, Bert Vinken, Jurgen v Leest, Jack Brockbernd, Maurice Ragas, Paul Straek v Schijndel (op de foto ontbreekt Frank v Ooyen) 7