Getuigenis van een leven.

2 NIEUWS VAN DE TWEE ZONE-HOSPITALEN Hôpital Saint Martin in rouw Begin van het jaar bereikte ons het droeve bericht van het plotse overlijden van Dr. Edwige Sagbo. Na haar studies van Algemene Geneeskunde was zij aktief in enkele klinieken in de hoofdstad, maar na een goed jaar verkoos zij, hoofdstedelinge die ze toch was, te werken in het Hôpital Saint Martin. Na amper drie jaar praktijk geneeskunde heeft het noodlot haar getroffen. Waar hebben we dat nog ervaren? Uit eerbied voor dit zo korte leven en als vorm van medeleven, houden we er aan twee getuigenissen vanwege het personeel integraal te publiceren. (Red.) Getuigenis van een leven. Dokter Edwige SAGBO, diensthoofd van de pediatrie heeft ons verlaten voor een eeuwige Pasen Snel als de bliksem kwam aan de hele bevolking van Tchaourou, op zondag 22 december 2008, het nieuws van het overlijden van Dokter SAGBO. Zij was op administratief verlof vertrokken op 1 december en zou het werk hervatten op 6 januari 2009. voor de laatste keer kwam zij in Papané, op 8 december, op de terugweg van een reis naar Parakou, alleen om de nacht door te brengen en de volgende dag door te reizen naar Porto-Novo waar zij bij haar familie haar verlof zou doorbrengen (de nacht verraste haar in Parakou, en ze wilde zich s nachts niet op de weg wagen). Zij kwam nog even langs bij mij om een goede nacht te wensen, samen met Dr. Jean-Paul, haar collega van de materniteit ; en het zou de laatste keer zijn dat ik haar zag. Tussen ons drie heerste een grote verbondenheid en een diepe vriendschap, en het was ook een teken van vriendschap dat ze een laatste gelegenheid nam om van ons afscheid te nemen. Hoe konden wij weten dat dit een vaarwel zou worden? Hoe konden wij vermoeden dat dit een afscheid was? En dat we mekaar nooit meer zouden terugzien, tenminste niet tijdens dit aardse bestaan? Ze had zich onwel gevoeld en meldde zich in het Centre hospitalier Départemental de l Ouémé, waar men haar overbracht naar het Centre

3 National Hospitalier Universitaire de Cotonou om bijkomende complicaties te verzorgen, maar ondanks intensieve zorgen heeft onze geliefde kollega en vriendin ons verlaten in de vroege morgen van 21 dec. 2008 voor een eeuwige Pasen. Wie is Dr Edwige SAGBO? Het is in de namiddag van 17 oktober 1978 dat Edwige in Porto-Novo werd geboren. Ze zal ingeschreven worden in de publieke Lagere School van Tokpota Davo, waar ze in 1990 het Certificaat van Lager Onderwijs zal behalen. De poorten van het Lycée Béhanzin van Porto-Novo gaan zo voor haar open. Daar doorloopt ze het Middelbaar Onderwijs en behaalt in 1994 het Brevet Eerste Cyclus en in 1998 het Baccalaureaat reeks C. Op haar 20ste is de kleine Edwige groot geworden en zal zich inschrijven aan de prestigieuze Fakulteit Gezondheidswetenschappen, die ze in 2006 zal verlaten in het bezit van een Doctoraat in Algemene Geneeskunde. Edwige begint haar loopbaan in de Poykliniek Le bon Samaritain in Porto-Novo van jan. tot aug. 2006. Haar wens ervaring in algemene geneeskunde op te doen brengt haar van sept. tot dec. 2006 naar de kliniek «Bien-être DJIDJOHO» van Cotonou. Zeer gehecht aan haar geboortestad Porto-Novo (zij is immers afkomstig van Djakotomey), keert ze terug naar haar polykliniek van Porto-Novo van jan. tot nov. 2007. Die zal ze definitief verlaten om op 10 dec. 2007 aangeworven te worden in het Hôpital Saint Martin van Papané als diensthoofd van de kinderafdeling. Het is alsof ze een vermoeden had van haar korte bestaan, want in 2005 zet ze vlug haar enige dochter Maèva op de wereld, een dochter waar ze echt, echt van houdt. Deze liefde zette zich voort op de kinderen van haar afdeling, biezonder de ondervoede kindjes. Dokter Alain Vincent Santos, direkteur, had niet beter kunnen besluiten dan haar in de Pediatrie te plaatsen hààr Pediatrie die ze vereerde; er ging trouwens geen dag voorbij zonder er even binnen te lopen. Karakteristiek voor haar persoon is haar glimlach, die alleen verdween als in haar aanwezigheid onrechtvaardige toestanden opdoken. Wat mij bij haar altijd opviel, was haar permanente drang naar ervaring. Dikwijls hoorde ik haar praten over de noodzaak en het belang van een specialisatie in heelkunde. Zij drukte al haar spijt uit bij patiëntjes die alleen konden gered worden door heelkunde, en dat was haar alleen toegelaten in aanwezigheid van de dokter-direkteur.

4 Zij beschouwde zichzelf als een vrucht van de geneeskunde. Ik zou zeggen, een vrucht die niet helemaal tot rijpheid kon komen, want zij heeft ons verlaten op de leeftijd van 30 jaar. In alle eenvoud had Dr. Edwige een harmonieuze persoonlijkheid, vriendelijk en goedhartig, en vooral had zij een solide geloof en een intense toewijding voor haar beroep. En nu, nu zien we haar alleen in gedachte... De wegen van de Heer zijn niet te begrijpen. En met de stilte van Edwige, die op geen enkele van onze oproepen antwoordt, staan wij stervelingen zoals zij machteloos. De plaats die zij in ons leven had, is nu leeg, maar in ons hart is ze nog altijd aanwezig. Verdwenen uit ons gezichtsbeeld, blijft Edwige present door de kracht van de liefde. Wij zijn overtuigd dat, al klopt haar hart hier niet meer, zij in de hemel zal blijven houden van al wie ze hier op aarde ook zoveel hield. En zij zal onze voorspreker wel zijn. Requiescat in pace! Dat zij ruste in vrede! Gélase T. ADOUNVO Radioloog, Hôp. St. Martin Een in memoriam vanwege het personeel van Papané Mensen zijn bevreesd van de dood, zelfs zij die in God vertrouwen. Zij staat voor een afscheid van mensen en dingen. Tijdens zijn aardse leven spant een mens zich in hindernissen te overwinnen en iets te realiseren, maar op een dag verdwijnt hij met lege handen, en laat alles achter zich. Wat heeft hij misdaan? Niets! Zo is nu eenmaal ons lot. Al wat ademt, groeit, veroudert en sterft: een universele bestemming. Geen enkele wetenschapper ter wereld heeft ooit de mythe van de dood kunnen achterhalen. Maar jammer genoeg, in zijn dagelijkse strijd om hindernissen van het leven te overwinnen, heeft de mens nooit de dood een plaats gegeven in zijn chronogram. Invaliderende ziektes, allerhande ongevallen bevorderd

5 door de vooruitgang van de wetenschap en de technologie in onze dagen, zijn belangrijke factoren die het leven van de mens in gevaar brengen. «Alles wat ademt heeft een begin en een einde» zegt men. Maar het ideale zou zijn dat de bloem die de eerste dag voor de andere ontwaakt, deze zou zijn die het eerst sterft. Jammer genoeg is dit schema meestal onhandig opgesteld. Jongeren worden gemaaid in de bloei van hun leeftijd, zonder dat ze de tijd hebben gehad om de waarde van hun bestaan te kunnen openbaren. Dr. Edwige SAGBO maakt deel uit van die groep van mensen die brutaal verdwijnen in de bloei van hun leven. Amper in haar dertigste jaar is ze ons door de vingeren geglipt, als een muntstuk. Dokter van opleiding, heeft ze haar patiënten verlaten, deze 21 december in de vroege morgen. Voor haar ouders zal dit zeker voor vele jaren een droevige herinnering zijn. Voor het hospitaal van Papané is het een verlies. Voor ons een brutaal afscheid. Na één jaar dienst moest Dr. Sagbo genieten van haar administratief verlof op 1 december 2008. Niemand kon zich voorstellen dat ze wegging om nooit terug te komen en dat we haar nooit meer zouden terugzien. Wie zal de leegte vullen die ze achterlaat? Maar, voor degenen die in God geloven, is de dood geen afbraak van het leven, eerder een vernieuwing ervan, want volgens de bijbel «als het verblijf van de mens op aarde ten einde komt, heeft hij reeds een eeuwige woonplaats in de hemel.» Wij geloven dat Dr. Edwige is vertrokken naar het huis van de Hemelse Vader. Moge zij er in vrede rusten, samen met de andere betreurde zielen van Hubert, Vinciane, Jean, Marie, Françoise et Donatien. Deze mooie mensen zijn vertrokken in de bloei van hun leven, en lieten treurende families achter zich. Wijzelf, wij smeken God dat Hij ze allen zou ontvangen in zijn rijkdom. Mogen al deze zielen in vrede rusten. Antoine NAMA afgevaardigde van het personeel Hôpital Saint Martin van Papané.

NIEUWS VAN DE STICHTING HUBI EN VINCIANE 6 A. Kennismaking Het is al enkele jaren geleden dat we nog een Kennismaking met onze Stichting publiceerden; voor nieuwe sympatisanten de gelegenheid een goed overzicht van het reilen en zeilen van onze Stichting te krijgen. Ook is het nuttig voor nieuwe kontaktpersonen in Benin; het dokument werd trouwens op hun vraag opgesteld. We voorzien analoge teksten voor onze twee Hospitalen in Benin. Red. De Stichting Hubi en Vinciane (België), opgericht bij Koninklijk Besluit van 3 september 1982, ontstond ter nagedachtenis van Dr. Hubi (Hubert) Adriaens en Vinciane Van Assche. Hubi was destijds als arts/chirurg, via de hulporganisatie Memisa, actief in twee zonehospitalen in Benin, West Afrika. Vinciane, zijn verloofde, bezocht hem daar regelmatig en gaf onder andere les in een aantal lokale scholen. Het noodlot trof hen toen tijdens een terugreis, op 16 november 1981, het vliegtuig neerstortte. De respectievelijke families beslisten het levenswerk van hun kinderen via de Stichting verder te zetten. Concreet betekent dit dat twee zonehospitalen, Saint-Martin in Papané en Saint-Jean de Dieu in Boko, door de Stichting worden gesteund. De twee hospitalen bereiken 400.000 inwoners, zo n 8 % van de Beninese bevolking. De steun is rechtstreeks en wordt naast regelmatige contacten, tweemaal per jaar via een zending met leden van de Raad van Bestuur, ter plaatse opgevolgd. De Stichting is effectief lid van de Raad van Bestuur van beide Hospitalen. De zonehospitalen Saint-Martin met 80 bedden en Saint-Jean de Dieu met 110 bedden hebben als hoofdopdracht algemene ziekenzorg en behandeling van allerlei tropische ziekten. Daarnaast bieden zij diensten aan in gynaecologie, pediatrie, orthopedie; stuk voor stuk heel noodzakelijk. Er is sedert bijna 20 jaar een 24/24 u permanentie. Met de duurzame steun aan deze zonehospitalen, slaagt de Stichting erin de algemene gezondheidstoestand te verbeteren en de mortaliteit in belangrijke mate terug te dringen. Er wordt al van in het begin zoveel mogelijk uitgekeken naar medefinanciering waarbij een officiële instantie na goedkeuring van een project er 70 tot 80 % van inbrengt. Zo wordt er met meerjarenplannen gewerkt aan de verdere uitbouw van de zonehospitalen. Dit zowel op het niveau van de organisatie, de infrastructuur, het sociale kader en de materiële en financiële ondersteuning.

Een aantal belangrijke gebeurtenissen en realisaties van de Stichting zijn onder andere : 1. De oprichting, tussen 1985 en 1988, van een gebouw bestaande uit een operatiekwartier, consultatiezalen en een bureel voor de dokters. Kostprijs 132.700 euro (60% medefinanciering door de Europese Commissie). 2. In 1986 betaalt de Beninese staat een morele schadevergoeding van 32.226 euro voor het overlijden van Hubi en Vinciane. Deze schadevergoeding wordt door hun ouders integraal aan de Stichting geschonken. 3. Vanaf 1994 werken we nauw samen met CDI-Bwamanda, een NGO uit Heverlee, waardoor we directe toegang krijgen tot hun netwerk en hun belangrijke kennis en ervaring op het gebied van ontwikkelingsprojecten en overheidssteun. De resultaten blijven niet uit! 4. Financieren van het eerste vijfjarenplan voor Hôpital Saint-Martin, 1996-2000, genoemd "Nieuw Uitrustingsplan. Kostprijs 409.400 euro (75% medefinanciering door ABOS). 5. Op vraag van de toenmalige aartsbisschop van Parakou, Mgr. Nestor Assogba, wordt sinds 2000 het hospitaal Saint-Jean de Dieu mee opgenomen in de Stichting. 6. Financieren van het tweede vijfjarenplan, 2003-2007, ten voordele van het Hôpital Saint-Martin van Papané en van het Hôpital Saint-Jean de Dieu van Boko, en ook van de sanitaire zones van Tchaourou en Parakou-N'dali, met onder meer de bouw van een kraamafdeling in het Hôpital Saint Martin van Papané, dat de passende naam Pavillon Vinciane kreeg. Kostprijs 1.487.000 euro (85% medefinanciering door DGOS). 7. Financieren van het volgend driejarenplan (2008-2010) voor de hospitalen. Kostprijs 457.000 euro (80% medefinanciering door DGOS). 8. Vorming van gespecialiseerde dokters (pediatrie, gynaecologieverloskunde, orthopedie). 9. Financieren van het eerste driejarenplan, 2008-2010, voor vier gemeetelijke basisscholen. Kostprijs 22.900 euro (100% eigen financiering). 7

Al deze belangrijke financieringen zijn tot stand gekomen dankzij de giften, jaar na jaar, van vele vrijgevige sympathisanten uit België. De evoluties van de eigen giften en het aantal sympathisanten per jaar, zijn samengevat in de volgende grafieken. 8 Overzicht giften (in euro) 90.000 80.000 70.000 60.000 50.000 40.000 30.000 20.000 10.000 0 1982 1984 1986 1988 1990 1992 1994 1996 1998 2000 2002 2004 2006 2008 In 2008 brachten wij zelf 84.000 euro aan giften bij elkaar (door de jaren heen groeide dit bedrag gemiddeld met ongeveer 10% per jaar). De bedragen worden uitsluitend gebruikt voor de rechtstreekse financiering van onze programma s in Benin en worden middels medefinanciering door de Europese Commissie en vooral door DGOS verder aangevuld. Overzicht aantal sympathisanten & gemiddelde gift 900 800 700 600 500 400 300 200 100 0 1982 1984 1986 1988 1990 1992 1994 1996 1998 2000 2002 2004 2006 2008 De gemiddelde gift evolueerde door de jaren heen van 20 euro tot 100 euro per sympathisant. Het vertegenwoordigt een gemiddelde stijging van meer dan 30% per jaar. Dit heeft in belangrijke mate te maken met het vertrouwen dat de sympathisanten ons geven omwille van de tastbare resultaten ondermeer dankzij de schitterende samenwerking met de zonehospitalen - en door de transparantie van onze programma s.

9 Het recente scholenprogramma is een proefproject dat over 3 jaren loopt. Ook hier wordt op termijn medefinanciering, door een officiële instantie, vooropgesteld. De scholen geven basisonderwijs aan kinderen tot 12 jaar. Gemiddeld zo n 300 kinderen per school. De Stichting steunt de scholen van Papané Quartier, Kassouala, Boko A en Gandou Noma (Sakarou). Onze programmapunten bestaan erin de leerlingen te motiveren om effectief aanwezig te zijn en hen bij te staan met sociale- en praktische voorzieningen. Zo zorgen we op middellange termijn voor een verbetering van de aanwezigheden, met als gevolg dat meer kinderen verder studeren. In Benin heeft de Stichting zeer goede contacten met de (lokale) overheden. Het vermelden waard zijn de contacten met: La Première Dame, echtgenote van de Beninese president, Het ministerie van Volksgezondheid, Het ministerie van Onderwijs, Het ministerie van Binnenlandse Zaken, Het ministerie van Buitenlandse Zaken, De Belgische Ambassade in Cotonou, Mgr. Fidèle Agbatchi, aartsbisschop van Parakou, De Prefectuur van Borgou, Enkele Service-clubs. Meer informatie over de Stichting vindt u op www.hubi-vinciane.be. Alle sponsors ontvangen een driemaandelijkse nieuwsbrief Mededelingen (1.260 exemplaren) met nieuws over de Stichting, de Hospitalen, andere acties en de financiële verslagen. Chris Van Assche

B. Vrouwen in Benin 10 Vrouwenportretten Pascale Vandewiele-Van Assche Naar aanleiding van onze laatste missie in november 2008 volgt een reeks 'Vrouwenportetten'. Ik heb getracht een beeld schetsen van een aantal vrouwen die we tijdens ons verblijf in Benin hebben ontmoet. Hierbij wordt niet alleen een beschrijving gegeven van hun dagdagelijkse activiteiten, maar ook van de omstandigheden waarin ze leven, hun beslommeringen en wat ze nog van het leven verwachten. Raliatou Amadou (Rali) gestionnaire van Hôpital Saint Martin, Papané Rali, Marcienne en kinderen Tijdens de laatste missie in november 2008 krijgen we op een avond de twee gestionnaires van de ziekenhuizen, Raliatou Amadou en Marcienne Houenou, op bezoek in hotel Les Routiers in Parakou. We zien hen sowieso tijdens ons werkbezoek aan de ziekenhuizen ze begeleiden ons als we langsgaan in de verschillende paviljoenen en introduceren ons bij het personeel, en ze zijn uiteraard ook aanwezig tijdens de raad van bestuur. Maar we hadden erop aangedrongen dat ze eens langs zouden komen met hun kindjes om eens bij te kletsen. Het is een gezellige bende die komt binnenwaaien!

11 Raliatou, of Rali, heeft economische wetenschappen gestudeerd in Cotonou en werkt sinds 2004 als gestionnaire in Hôpital St Martin. (In Benin volgen ongeveer 2% van vrouwen universitaire studies.) Ze is na haar studies getrouwd en is moeder van 2 kinderen. Het is een discrete vrouw met prachtige ogen en een vriendelijke, verlegen glimlach. In alles wat ze doet blijft ze bescheiden, maar wel vastberaden. Rali woont samen met haar 6 maanden oude dochter-tje in de buurt van het zieken huis. Haar zoontje van 5 blijft tijdens de week bij haar moeder in Parakou, een uurtje rijden van waar zij woont. En haar man, een handelsingenieur, werkt en woont in Cotonou. Ze zien elkaar om de 2 weken, dan komt hij zaterdag rond 3 uur toe uit Cotonou en vertrekt terug met de bus op zondagnamiddag een echt voorbeeld van een LAT relatie, maar dan echt uit noodzaak. Rali droomt ervan met haar gezinnetje samen te kunnen wonen, permanent. Een doordeweekse dag begint voor Rali om 5 uur om voor haar babydochtertje te zorgen. Net zoals de meeste meer gegoede, en/of werkende vrouwen heeft ze een domestique in huis. Dit is een jong meisje tussen de 14 en 20 jaar die bij het gezin inwoont en voor de kinderen zorgt, soms helpt ze ook met wat licht huishoudelijk werk. Afhankelijk van hoe oud deze meisjes zijn moeten ze nog helemaal worden opgeleid. Rali s domestique, een erg jong meisje, helpt haar met de opvang van haar baby, maar zelf moet ze er wel zorgen dat alles klaarstaat voor ze aan haar dagtaak kan beginnen. De baby is nu 6 maanden oud, en ze is net gestopt met borstvoeding. Ook wij westerse vrouwen weten wat dat betekent..: flesjes steriliseren of wassen en melk klaarmaken, liefst de avond voordien. Ze is blij dat de baby nu ook al de typisch Beninse bouillie, een soort pap, kan mee-eten. Dat kost immers een stuk minder en is ook veel gemakkelijker (ook dat klinkt herkenbaar). Het wassen van baby is een uitgebreid ritueel eerst wordt water wordt gekookt in een grote teil. Beninese vrouwen maken een aftreksel van kruiden, bladeren & stengels, elk met hun eigen specifieke werking; ter bevordering van de groei, voor een goede conditie, stevige tanden, gezonde haren enz. Het baden van de baby duurt ongeveer 45 minuten. Eerst wast ze haar baby met een sponsje, daarna masseert ze haar en mobiliseert ledematen en het hoofd. Een volgend deel van het ritueel bestaat uit het uitvoering spoelen van urinekanaal en darmen; de baby krijgt een soort lavement zodat de stoelgang vrijkomt en de darmen volledig gereinigd zijn voor de

12 rest van de dag. Ze lacht een beetje bij het zien van de uitdrukking op ons gezicht; dit dagelijks ritueel lijkt ons toch eerder een marteling, zowel voor kind als voor de moeder zelf. In plaats van pampers gebruikt ze stoffen doeken; deze worden uitgewassen, gekookt en terug gebruikt. Pampers kennen ze wel, maar die zijn véél te duur om aan te kopen, zegt ze met enige spijt in de ogen. Na het bad legt ze de kleedjes klaar; sokjes, hemdjes. Ze voorziet steeds een extra setje, want na de middag krijgt de baby steeds nieuwe kleren aan. Nu rest er nog enkel het eten klaarmaken voor haarzelf en voor de domestique haar eigen maaltijd neemt ze mee in glazen schoteltje om s middags op kantoor op te eten. s Ochtends eet ze niet, daar heeft ze echt geen tijd voor! Rond acht uur vertrekt ze naar het ziekenhuis. Ze houdt van haar werk als gestionnaire. Ze is er verantwoordelijk voor het financieel beheer van het ziekenhuis en werkt nauw samen met de boekhouder en ook met Dr. Santos, de directeur. Rond 6 uur gaat ze naar huis het wasritueel wordt nog eens overgedaan, en nadien maakt ze voor zichzelf terug bouillie met af en toe wat rundsvlees of kip. We krijgen nog mee dat het koken van zo n bouillie ongeveer 2 uur duurt. Als moslima houdt ze zich strikt aan de richtlijnen van de islam; varken staan nooit op het menu en ze eet ook niet overdag tijdens de ramadan.

13 In het weekeinde heeft ze wat tijd voor boodschappen. Meestal gaat ze naar de plaatselijke markt, maar conservenblikjes koopt ze in de boetiekjes. Met boetiekjes bedoelt ze de houten staketsels die je ziet langs de kant van de weg. Daar is alles wel duurder dan op de markt, maar de herkomst van de produkten is betrouwbaarder. We krijgen nog een andere gouden tip mee; vlees moet je kopen voor 10 uur, dan is het nog niet bezaaid met vliegen. Is ze gelukkig? Ja, ze heeft kunnen studeren, ze heeft een interessante job die ze graag doet en ze voelt zich gerespecteerd op professioneel vlak. Marcienne, Kim en Rali met knuffels voor hun kinderen Als ik haar vraag naar discriminatie van vrouwen trekt ze haar schouders op; voor haar bestaat dat niet in Benin. Het combineren van de job met haar huishouden valt haar soms zwaar; de domestique helpt wel met de baby, maar er valt nog veel op haar schouders. Het kost haar nu 15.000 CFA per maand voor salaris en kosten van haar hulp, maar een echte huishoudster kan ze zich niet permitteren. Wat ze belangrijk vindt voor haar kinderen? Opleiding!!! Maar dat is duur. Voor een goede school betaal je 150.000 CFA per jaar, zo n 230

14 euro. Je moet al goed verdienen, en op voorhand beginnen sparen, om dat te kunnen betalen in Benin. Voor haar moeten de kinderen zeker niet in het buitenland gaan studeren, liever niet te ver bij haar uit de buurt. Wat ze wel zou overwegen is ze naar Ghana te sturen. Ze heeft gehoord dat de opleiding er beter is en er zijn ook meer mogelijkheden beroepsmatig. Tenslotte, voegt ze toe, is Ghana ook properder en het verkeer is er beter en veiliger. Wat dat laatste betreft begrijpen we wat ze bedoelt... We staan soms doodsangsten uit als we op de baan zijn. C. Nieuwe sympatisanten Vooral ten gevolge van een doorgedreven promotie mochten wij in 2008 weer 77 nieuwe sympatisanten verwelkomen; een hoog cijfer, dat we toch in de komende jaren willen evenaren. Dit brengt het aantal sympatisanten eind 2008 op 812. Een jaaroverzicht is ook de gelegenheid na te gaan hoelang we een sympatisant in onze lijst bewaren. Met ongeveer 4,00 aan druk- en verzendingskosten per jaar, leiden we uit het totaal bedrag aan giften en de verlopen jaren af hoe lang we een adres behouden. Er moet voor de Stichting toch iets overblijven! Met deze cijfers voor ogen zulllen we na dit eerste nummer van 2009 de verzending stoppen naar een 35 adressen, met dank toch voor de vroegere steun. Zo zetten we het jaar in met 777 sympatisanten. GIFTEN Wie voor zijn gift een "Kwijtschrift uitgereikt met toepassing van artikel 107 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992" wil ontvangen, moet storten op onderstaande rekening. Bij deze Mededelingen vindt u een aangepast overschrijvingsformulier. De gegevens: 786-5892946-83 C.D.I. - Hôpital Saint Martin Geldenaaksebaan 322, bus 2 3001 Heverlee.

15 Er is geen bijkomende vermelding nodig, want deze C.D.I.-rekening dient alleen voor uw giften. We kunnen niet genoeg herhalen dat uw giften vanaf 30 Euro per jaar en te storten uitsluitend via bovenstaande rekening bij C.D.I., wettelijk in vermindering kunnen gebracht worden van uw belastbaar inkomen, wat al snel een belastingsvoordeel van 30 tot 50 % van uw gift kan opleveren. Voor deze giften ontvangt u na het jaareinde altijd een attest. Oppassen! Vroeger kwam het wel voor dat sympatisanten hun gift bij vergissing op de rekening van de Stichting stortten. Wanneer op de rekening van de Stichting duidelijk een gift toekwam, schreven we voordien zelf het bedrag over op de CDI-rekening. Deze bewerking is nu door de inspektie van Financiën niet meer toegelaten. Wie van deze aftrekbaarheid toch geen gebruik wil maken, kan nog steeds rechtstreeks storten op de rekening van onze Stichting: 320-0318158-68 Steunfonds Hôpital Saint Martin 8400 Oostende. Voor onze sympatisanten in het buitenland Met de meeste landen bestaan overeenkomsten zodat stortingen vanuit het buitenland kosteloos zijn. Het volstaat IBAN en BIC te vermelden. Voor onze CDI-rekening met fiskaal attest is dit: IBAN: BE14 7865 8929 4683 BIC: GKCCBEBB Voor de eigen rekening van de Stichting zonder fiskaal attest: IBAN: BE82 3200 3181 5868 BIC: BBRUBEBB

16 Bijlage I : Financieel Verslag 2008 van de Stichting Hubi en Vinciane A. Exploitatiebalans 2008 Hieronder leest u het volledige financieel verslag voor 2008 zoals het is opgesteld door bestuurder-boekhouder Johan Cristiaensen. Het verslag is door de Raad van Bestuur tijdens de 51 e vergadering op 09-02-2009 goedgekeurd. I N K O M S T E N beschikbaar saldo per 01.01.2008 26.731,89 giften 80.000* 83.976,90 toelagen 6.000 7.950,00 steun aan scholen 0 91.926,90 wenskaarten, artisanaal werk 1.000 490,00 ontvangen intresten 1.000 99,70 diverse boekingen (zie bijlage) 4.810,96 totaal 124.059,45 U I T G A V E N administratie 2.159,51 opvolgingskosten (zendingen) 3.286,55 financiële kosten 355,17 verzendingskosten 342,16 administratieve kosten (totaal) 8.000* 6.143,39 kosten voor promotie 3.000 4.574,86 kosten wenskaarten 243,92 toelagen aan (zie detail) Hôp. St. Martin 18.566 18.109,70 Hôp. St. Jean de Dieu 18.566 23.578,89 Uitbouw Zone-Hospitalen 49.546 34.011,12 Steun aan scholen 1.000 _6.603,79 92.952 82.303,50

17 fictief verlies op waarde 7 ING-patrimonial per 31.12.2008 ( 943,38 710,03 = 233,35 ) x 7 1.633,45 beschikbaar saldo per 31.12.2008 _29.160,33 totaal 124.059,45 * in kursief de voorziene begroting B A L A N S kas 406,25 beschikbaar 29.160,33 bedrijfsrekening ING 595,05 (patrimonium) spaarrekening ING 20.732,55 BOA-rekening 1.653,90 termijnrekening Rabobank 802,37 ING Patrimonial bal. 7 x 710,03 4.970,21 29.160,33 29.160,33 detail der toelagen en tussenkomsten 2008 Hôpital Saint Martin zendingskosten Stichting 2.893,57 toelagen 2007 3.975,00 suppleties 1.614,34 + 13 e maand 7.851,32 stralingskontrole SCK 275,47 action sociale Hôpitaux 1.500,00 Hôpital Saint Jean de Dieu zendingskosten Stichting 2.874,60 toelagen 2007 3.975,00 suppletioes 7.102,50 + 13 e maand 7.851,32 18.109,70

18 stralingskontrole SCK 275,47 action sociale Hôpitaux 1.500,00 23.578,89 Driejarenprogramma (voor beide hospitalen) zendingskosten Stichting 2.874,63 werkingskosten 343,01 toelage 30.793,48 34.011,12 Steun aan scholen verplaatsingskosten en vergoedingen 6.603,79 T O T A A L 82.303,50 DIVERSEN giften boekjaar 2008 2. 235,13 (te storten in 2009) verblijfkosten Kim L. 685,82 (te storten in 2009) 2.920,95 DS 4.810,96 7.731,91 giften boekjaar 2007 7.731,91 (gestort in 2008) 7.731,91 B. Budget voor 2009 INKOMSTEN beschikbaar eind 2008 29.160,33 overdracht giften (eind 2087 nog bij CDI) 2.235,13 tussenkomst zendingskosten Vijfjarenplan 3.500,00 giften 85.000,00 toelagen, akties 10.000,00 intresten 1.000,00 wenskaarten 1.000,00 Totaal 131.895,46

UITGAVEN patrimonium 24.789,35 administratieve kosten 8.000,00 kosten voor promotie 3.000,00 kosten wenskaarten 500,00 steun scholen 6.700,00 toelagen Hôpital Saint Martin * 24.734,83 Hôpital Saint Jean de Dieu * 24.734,84 Driejarenprogramma 2008-2010 39.436,44 88.906,11 Totaal 131.895,46 19 Vanwege de Redaktie. Normaal zou nu de editie 2008-4 moeten verschijnen, maar de nieuwe dienst MASS POST staat er op de nummering met de aangekondigde periode te laten overeenstemmen. Met ons statuut van driemaandelijks tijdschrift kunnen we niet anders dan nù met 2009-1 te beginnen.

20 Inhoudstafel blz. Editoriaal 1 Nieuws van de twee Zone-Hospitalen 2 A. Hôpital Saint Martin in rouw Nieuws van de Stichting Hubi en Vinciane 6 A. Kennismaking B. Vrouwen in Benin C. Nieuwe sympatisanten Giften 15 Bijlage I Financieel Verslag 2008, budget 2009 17 Raad van Bestuur 20 Raad van Bestuur van de Stichting Hubi en Vinciane Maatschappelijke zetel Secretariaat Brouwerstraat 1/10, 3000 Leuven, België Kriekenboslaan 2, 3001 Heverlee, België Voorzitter: Piet Van Assche (piet@hubi-vinciane.be) Afgevaardigd Bestuurder: Chris Van Assche (chris@hubi-vinciane.be) Secretaris: Pascale Vandewiele - Van Assche (pascale@hubi-vinciane.be) Bestuurders Luc Adriaens Johan Christiaensen Paul Fettweis Mary-Ann Konstantinidis - Van Assche Kim Leemput Koen Lein Marcel Norré Paula Norré - Mariën Lieve Van Assche - Dierckx Jacqueline Vanheers Jean-Paul Van Liefferinge E.H. Jozef Vetters Jos Wynants Website www.hubi-vinciane.be E-mail info@hubi-vinciane.be Oplage: Nederlandse versie: 980 ex., Franse versie: 280 ex.