Mijn fictiedossier Naam: Klas: Leraar: Sophie Leusink 3T2 mevrouw Scholten 1
Inhoudsopgave: blz Zakelijke gegevens: 3 Samenvatting boek: 4 Over de auteur: 7 Over het boek: 8 Leeservaring: 11 Recensie: 14 2
Zakelijke gegevens: Ik ben Sophie Leusink en de titel van het 4 e boek dat ik heb gelezen voor het fictiedossier van klas 3 heet no deal. Dit boek heeft tevens geen ondertitel. De auteur van het boek is Elle van den Bogaart, dit is haar eigen naam dus geen pseudoniem. Ieder boek heeft een uitgever. De uitgever van het boek no deal heet Van Holkema & Warendorf. Het boek is in 2012 verschenen. Het boek bevat 160 bladzijdes en zelf heb ik de 1 e druk van het boek gelezen. Hieronder staat de informatie geordend in rijtje. Titel: No deal Ondertitel: - Auteur: Elle van den Bogaart Pseudoniem: - Uitgever: Van Holkema & Warendorf Bladzijdes: bladzijdes 160 Druk: 1 e druk 3
Samenvatting van het boek Dit is de link waar ik de samenvatting vandaan heb gehaald: http://www.pluizuit.be/121122/no%20deal.htm Simon veroorzaakt na een feestje een ongeval. Daarbij heeft hij gedronken, heeft hij geen rijbewijs en is de auto niet van hem. Om de zaak te regelen doet de eigenaar Simon een voorstel. Hij moet iets gaan ophalen in Suriname en het naar Nederland brengen. Dan zijn al zijn problemen opgelost. Simons moeder mag echter niets te weten komen. Simon moet leugens verzinnen en voelt zich daar niet goed bij. Als hij dan vertrekt, is dat het begin van een bijzonder stresserend gebeuren. Al na enkele pagina s voelt de lezer aan dat Simon wordt gemanipuleerd in een situatie waardoor hij alleen maar in de problemen kan geraken. Iets wat dan ook gebeurt. Dan blijft voor de lezer enkel nog over hoe hij zich uit de slag zal trekken en of het nog goed komt met hem en zijn moeder. Want zijn opdrachtgevers weten alles over hem en zetten hem zodanig onder druk dat hij alles doet wat zij hem opdragen. Eenmaal probeert hij een meisje te helpen dat eveneens in de macht van zijn opdrachtgevers moet handelen, maar verder doet hij braaf wat er hem wordt opgedragen. De spanning wordt vastgehouden doordat Simon in angst leeft dat het voor hem of zijn moeder fout afloopt en doordat hij in tijdsnood zit en alles snel moet vooruitgaan. 4
De goede samenvatting: Alles wat ik rood heb gearceerd heb ik gewijzigd cq. toegevoegd in de samenvatting: Simon is een dood gewone jongen die in zichzelf is gekeerd. Zijn moeder moet hem onderhouden, maar verdient weinig met haar baantje. Simon helpt zijn moeder door ook te werken en geld te verdienen, dit doet hij om zijn moeder het allemaal wat makkelijker te maken. Helaas gaat het niet zo goed op school, Simon haalt slechte cijfers en heeft ook nog eens weinig vrienden. Een keer op een normale schooldag loopt Simon door de gang tijdens dit kwam hij Dio tegen. Dio botste tegen Simon aan in de gang. Zo kwamen ze aan de praat, Dio vertelde dat hij kaartjes had gekregen voor de formule 1-races op het circuit van Zandvoort en hij ook wel kaartjes kon regelen voor Simon. Na een paar dagen hadden Dio en Simon het over Engels. Dio zou hem helpen met het halen van hoge cijfers, ze hebben de toets verwisseld. Dit weekend ging Simon mee naar een feest in de stad samen met Dio. Voor de ene keer loog Simon tegen zijn moeder, omdat hij weet dat zijn moeder het nooit zou goed vinden als hij naar een feest ging in de stad. Hij vond het wel vreselijk om tegen zijn moeder te liegen. Dio wist dat Simon weinig geld had dus betaalde Dio de drankjes voor Simon. Dio kwam op gegeven moment naar Simon omdat er ergens anders in de stad nog een vette party was. Ze konden met de auto er naar toe, Dio zou rijden. Eerst vond Simon het geen goed idee, maar hij ging toch mee. Toen ze naar de auto liepen struikelde Dio. Hij had te veel pijn aan zijn enkel, Dio vroeg of Simon hun naar het feest in de stad zou rijden. Uiteindelijk wordt Simon toch overgehaald om achter het stuur te kruipen. Dit veroorzaakte een ongeval. Daarbij heeft hij gedronken, heeft hij geen rijbewijs en is de auto niet van hem. Hij heeft natuurlijk niet genoeg geld om de schade terug te betalen dus om de zaak te regelen doet de eigenaar van de auto (Winston) Simon een voorstel. Hij moet een pakketje ophalen in Paramaribo (in Suriname) hij moet het pakketje naar Nederland brengen. Dan zijn al zijn problemen opgelost en houd hij misschien nog wel wat geld over. Simon dacht meteen aan drugs, maar Dio probeert hem een beetje gerust te stellen en hem wijs te maken. Misschien is het wel geheime informatie of zo. Simons moeder mag echter niets te weten komen dat hij naar Suriname moet. Simon moet leugens verzinnen en voelt zich daar niet goed bij. Als hij nu eenmaal goed luistert en alles braaf doet wat hem wordt opgedragen gebeurt er niks. 5
Om 10 uur staan Winston en Dio voor zijn deur. Ze brengen hem naar het vliegveld en Winston geeft hem nog een aantal instructies. Als je in Suriname bent staat er een meisje die je hier ziet op de foto, je omhelst haar. Toen Simon aankwam op het vliegveld zag hij het meisje al om hem wachten. Simon vond haar maar een mooi meisje zelf nog mooier dan op de foto, ze heet Susanne. Met een taxi reden ze naar het hotel. Als ze door Paramaribo fietsen vraagt Simon allerlei persoonlijke vragen maar Susanne doet heel afstandelijk. Tijdens dit fietstochtje blesseerde hij zijn hand, ze gingen naar Susanne s huis om zijn hand te verzorgen. Toen Susanne pleisters ging halen was de kledingkast niet op slot er zat sexy kleding met kant, veel bankbiljetten, pillen en wit poeder. Ze fietsen weer naar Simons hotel, daar krijgt hij te horen dat hij niets mocht zeggen over dat hij bij haar thuis was geweest. Simon is helemaal in de war. Simon gaat even lekker douchen, opeens hoort hij geklop op de deur en hij kleed zich gauw aan. Een grote man van minstens 1.90 staat voor de deur en loopt naar binnen. Hij leert Simon bolletjes slikken, doormiddel van druiven en wortels. Als de man weg is draait Simon helemaal door. Op een dag mag hij niks meer eten vanaf 12 uur. De volgende dag komt er weer iemand langs, en vertelt hem dat hij de bollen binnen 2 uur binnen moet hebben. Hij heeft ze met alle moeite de bolletjes naar binnen gekregen. Wanneer hij op het vliegveld komt is hij helemaal bezweet en heeft hij enorme buikpijn. Hij heeft het gevoel dat iedereen hem aankijkt onderweg. Naast hem in het vliegtuig zit een man die hij al eerder heeft gezien in het toilet. Hij is heel aardig tegen hem en geeft hem pilletjes waar hij slaperig van word. Simon heeft daardoor 10 uur geslapen en is dus ook alweer in Nederland. Hij heeft enorme buikpijn en kan moeilijk lopen, maar hij mag niet opvallen. Hij komt weer door de douane heen en wanneer hij met zijn koffer de hal in loopt ziet hij de vrouw waar hij moet zijn. Ze rijden naar Winston toe. Winston moest even wat pakken uit de auto, en op dat moment was de politie ook bij de auto, Winston kreeg een oortje en moest samen met Simon en die vrouw naar de baas toe rijden. In ruil daarvoor kreeg Winston strafvermindering. Hij deed het en ze kwamen aan bij het huis van Dio. Zijn vader was de baas van alles. Daar heeft de politie hun overvallen, en zijn ze opgepakt. Simon is naar de politie gebracht en werd daar overhoord, de politie wist dat Susanne de bolletjes heeft laten omwisselen in zetmeel bolletjes, in plaats van cocaïne bollen. Simon liep dus gelukkig geen gevaar! Ik heb op een eind heel veel bij geplakt want dat is in het verhaal allemaal heel erg belangrijk. Het speelt namelijk een hele grote rol het eind. Andere aanpassingen zijn hoe ik het boek heb gelezen. 6
Over de auteur: Deze bronnen heb ik gebruikt voor informatie te krijgen over Elle van den Bogaart. http://www.ellevandenbogaart.nl/pages/over-mij.php?lang=en http://nl.wikipedia.org/wiki/elle_van_den_bogaart Elle van den Bogaart is geboren op 6 april 1959 in Nuland Ze woont met haar man en 4 kinderen in Eindhoven. Ze gaat graag naar theater en cabaret. Zelfs heeft ze enkele jaren cabaret gespeeld. Ze geniet ook graag van zonnige vakantie, fitness, koken en nog veel meer. Aan studies en opleidingen heeft ze de eerst de VWO afgemaakt en heeft daarna de opleiding voor jeugdwelzijnswerk (HBO-J) gedaan. Veel later heeft ze een cursus kinderboeken schrijven gevolgd. Een van haar 1 e boeken was: de gele scooter die is in 2003 uitgebracht. In deze jaren heen heeft ze ook nog 1 prijs gewonnen en er stonden ook nog 2 boeken in de lijst voor de jonge jury namelijk: De gele scooter debutanten prijs van de jonge jury (2005) Prooi lijst voor de jonge jury Verdoofd lijst voor de jonge jury Deze boeken heeft Ellen van den Bogaart in de loop der jaren allemaal geschreven. No Deal (2012) Verdoofd (2010) De val (2009) Vermist (2007) De gele scooter (2007) Nicht laut genug (2007) Prooi (2006) Girlz stuff (2006) Duizend kilometer (2005) Krassen (2004) De gele scooter (2003) 7
Over het boek Op de voorkant van het boek staat dit plaatje wat je hier aan de zijkant ziet. Als je goed kijkt zie je op de achtergrond een vliegtuig wat opstijgt en een palmboom. Ik kreeg het idee dat de schrijfster hiermee het vliegtuig bedoelt waarmee Simon naar Suriname gaat om het pakketje op te halen. Ook zie ik palmbomen dit zal wel betekenen dat je in een warm land moet zijn zoals Suriname. Er staat een jongen op de voorkant. Ik denk dat ze daarmee het hoofdpersoon van het boek bedoelt: Simon. Helaas heb ik niets kunnen vinden of het boek aan iemand is opgedragen. De hoofdpersonen van het boek zijn Simon, Dio, Winston en Susanne. Want ik merk dat aan dat deze personen in de rode lijn van het boek steeds voorkomen. Hieronder zie je de hoofdpersonen onder elkaar met de karakters. Simon Is een dood gewone jongen. Hij woont met zijn moeder alleen in huis. Zijn vader heeft zijn moeder en hem in de steek gelaten. Hij was van de een op de andere dag verdwenen. Zelf is hij een rustige en betrouwbare jongen. Hij luistert naar iedereen en als hij een geheim weet vertelt hij het niet door. Ook krijgt hij niet zo vaak ruzie en dat is waarom hij een rustige jongen is. Helaas is hij wel heel erg onzeker over zichzelf en erg eenzaam, hij heeft nauwelijks vrienden in het verhaal. Ook weet hij niet wat hij met zichzelf aan moet. Winston Is een jongen die erg charmant is net zoals Dio hij krijgt alles voor mekaar in het verhaal, hij gooit al zijn charmes in de strijd, ook is hij een aardige jongen tegenover Simon in het begin van het verhaal, zij mochten zijn auto wel lenen om naar het volgende vette party te gaan in de stad. Aan het eind van het verhaal vind ik Winston veranderen in een achterbakse, onbetrouwbaar persoon. Hij is helemaal niet eerlijk tegen Simon geweest en hij heeft het niet eens durven zeggen en dat maakt hem achterbaks. 8
Susanne Susanne is aan het begin en aan het eind een behulpzame, lieve dame. Wanneer Simon zijn hand bezeert gaat Susanne pleisters halen om het op zijn hand te plakken. Ook in het verhaal doet Susanne heel erg lief tegenover Simon, alleen is ze niet betrouwbaar, want ze wil niets vertellen. Dit kwam doordat ze ook in het complot zat met het drugs, eigenlijk wil ze hier niets van weten, maar als ze niet doet wat de baas zegt, pakt de baas haar familie en dat wil ze natuurlijk niet. Ze is erg sluw, want ze heeft de drugs bolletjes omgewisseld in zetmeel bolletjes. Je kunt dit zien als een negatief karakter of positief karakter. Ik zelf vind het in het verhaal in mijn ogen voor de drugs handelaars een negatief karakter daarom heb ik hier voor gekozen. Dio Is een charmante jongen, hij kan elk meisje voor zichzelf krijgen, ook hij is een durvende jongen, hij durft alles te doen en hij krijgt ook nog eens alles voor mekaar. Aan het eind van het verhaal is hij een zeer onbetrouwbare persoon, hij heeft Simon naar Suriname gestuurd om drugs te halen. Ook is hij heel erg spottend over van alles en nog wat in het verhaal. In het verhaal van No deal komen de plaatsen hieronder voor: Simon s huis in Nederland In het huis van Simon, woont hij samen met zijn moeder. Als er iets is is dat meestal op thuis. Hier in het verhaal krijgt je te horen dat ze niet veel geld hebben en dat ze daarmee moeten doen. De schrijfster heeft voor deze locatie gekozen omdat denk ik iedereen wel een huis nodig heeft. Hotel in Suriname De schrijfster heeft hier voor gekozen omdat het verhaal van No deal voor een groot deel in dit hotel gebeurd. Hier moet Simon overnachten, en de drugs bolletjes in slikken en hij wordt overal in de gaten gehouden. Luchthaven Suriname/Nederland De schrijfster heeft voor deze locatie gekozen omdat hij met het vliegtuig naar Suriname moet om een pakketje op te halen en natuurlijk moet hij met het vliegtuig weer terug naar Nederland. Ik denk zelf dat de schrijfster het ook in haar achterhoofd had om deze locatie te omdat het dan spannender wordt, je wordt dan extra gecontroleerd op illegale dingen en zo wil je graag verder lezen. 9
Het verhaal No deal is een chronologische volgorde. In het verhaal komt er absoluut geen flashbacks in voor. In het verhaal kom je er achter wat er is gebeurt en hoe. Voor het verhaal maakt de chronologische volgorde heel veel uit, anders wist ik nu niet wat er precies was gebeurt met Simon en hoe het afgelopen is. De manieren om het boek spannend te maken is: 1. Het boek is spannend gemaakt doordat er veel tijd druk was, Simon moest heel erg snel beslissen of hij wel naar Suriname ging om het pakketje op te halen. Hij kon eigenlijk niet kiezen want anders zou er wat met zijn moeder gebeuren, en dat wilde hij nou ook weer niet 2. De 2 e manier hoe het boek spannend is gehouden om informatie achterlaten voor Simon maar ook voor de lezer. Pas later in het verhaal krijg je te horen dat hij toch wel drugs moet smokkelen naar Nederland. 3. Ook wordt er achter gehouden of Susanne ook slecht of goed is. Je hebt heel erg informatie over haar gekregen dus je weet niet of je haar kan vertrouwen in het verhaal. Het perspectief is vanuit de personale-vertelsituatie verteld want ik zie het uit de ogen van de hoofdpersoon, maar in het boek wordt er wel met hij/zij vertelt. Het boek No deal heeft een gesloten eind vind ik, want aan het eind van het verhaal weet je hoe het is afgelopen en wat er verder gaat gebeuren. Gelukkig is het eind van het verhaal wel goed afgelopen met Simon en Susanne! 10
Leeservaringen Onderwerp: Het onderwerp van het verhaal spreekt mij heel erg aan omdat ik het erg spannend vind. Daarom wil je steeds verder lezen tot het boek uit is. Ik hou heel erg van spannende boeken omdat die boeken je aan het denken zetten, over wat er nou precies is gebeurd, ook ga je nadenken wat er zou kunnen gebeuren. Het verhaal van het boek no deal heeft mij niet zo heel veel nieuwe kanten van het onderwerp laten zien. Ik zelf heb wel een paar keer aan het onderwerp gedacht. Door het boek ben ik een klein beetje aan het denken gezet. Ik had zelf wel vaker over het onderwerp gehoord. Nu ik het boek heb gelezen ben ik niet heel anders over drugs gaan denken. Ik vind dat het onderwerp in het boek no deal goed en grondig en ook nog eens verrassend uitgewerkt is. Je wordt er in het verhaal heel vaak mee geconfronteerd met het onderwerp van het boek. Het onderwerp werd wel veel besproken, maar er kwam wel naar voren dat dit nooit meer mocht gebeuren. Ook komt het naar voren dat je nooit iets illegaals moet doen want dit kan bijvoorbeeld een gevolg zijn dat je word opgepakt. Helaas waren mijn verwachtingen voor het boek no deal anders dan ik had gedacht. Ik had niet aan verwisseling van de bolletjes gedacht en aan de achtervolging, maar toch was ik verrast met het einde en hoe het verhaal is gelopen en geschreven. Ik heb wel vaker een boek gelezen over een soort gelijk onderwerp van dit boek, maar ik zou niet meer weten hoe de titels zijn van die boeken met een soort gelijk onderwerp als dit boek. Ik zelf vind dit verhaal het beste, want in dit boek zit er echte spanning en in die andere boeken is het verhaal erg voorspelbaar. 11
Gebeurtenissen: Het verhaal heeft heel veel verschillende leuke en interessante gebeurtenissen. Je wordt ook steeds in het verhaal getrokken. Het verhaal heeft genoeg tempo, je leest er lekker doorheen. Ook word je vaak aan het denken gezet, maar dat vind ik niet erg. Dit verhaal gaat vooral om de gebeurtenissen en gedachten van de persoon. Simon wil voorkomen dat er iets met zijn moeder gebeurd daarom gaat hij naar Suriname om een pakketje te halen. Ik vind de nadruk op de gedachten heel erg goed omschreven in het verhaal. De gebeurtenis waar Simon word gechanteerd om drugs te smokkelen en hij dat niet wil, heeft het meest indruk op mij gemaakt. Het is een spannend deel wat goed opgebouwd is en zo wilde ik daardoor het verhaal de hele tijd door lezen. Door deze gebeurtenissen is het een geloofwaardig verhaal geworden. Gelukkig is het verhaal niet herkenbaar, ik heb wel een paar keer een soort gelijk boek gelezen maar nog nooit zo goed als deze. Daardoor zijn de gebeurtenissen in het verhaal verrassend en heel origineel. Ik heb de gebeurtenissen die in het verhaal voorkomen, nog nooit meegemaakt. Ik vind dat Simon echt voor het leven gaat en hierdoor krijgt hij een hele belangrijke betekenis in het boek. Ik zou nooit een gebeurtenis willen mee maken wat er in een verhaal gebeurt, omdat ik daarvoor veel te bang voor ben. Personages: Simon is echt een persoon die voor het leven gaat want hij wil echt niet dat er iets met zijn moeder gebeurd. De andere personen zijn ook wel levendig zoals Winston, Susanne en Dio, maar bij deze personen zijn ze niet zo heel levendig zoals Simon. Ik kan in dit boek me heel goed verplaatsen in de problemen en de gedachtewereld van Simon en de andere personen. Je komt vooral van Simon te weten wat hij denk en wat de problemen van hem zijn. Zelf vind ik Simon de hoofdpersoon van het boek een klein beetje een held, hij heeft er alles voor over om zijn moeder geen pijn te doen. Ik vind de ideeën en het gedrag van de verhaalpersonen heel goed bij het verhaal passen omdat Simon zich gedraagt hoe hij zich altijd gedraagt. En Susanne doet zich een beetje sluw voor maar dit gebeurde door de chantage. Soms reageren de verhaalpersonen wel heel verrassend. In het verhaal heeft niemand mij beïnvloed ook geen gedrag, uitspraak, of gedachte. In het verhaal kom ik vooral heel veel te weten over Simons zijn gedrag maar in het verhaal heb ik dat wel begrepen. 12
Ik hoef zelf niet het innerlijk in te vullen van de personages. Ik begrijp ze goed omdat dat vooral ligt aan hoe het verhaal de personage heeft beschreven. Dat heeft de schrijfster goed gedaan. Ik vind dat Simon aan het eind van het verhaal niet heel veel is veranderd door de situatie die hij heeft mee gemaakt. Ik vind de beslissingen die de personage hebben genomen goed. Zelf hebben ze geen vreemde of onbegrijpelijk beslissing genomen waar ik raar van op keek. Bouw: Ik vind dat de gebeurtenissen logisch op elkaar volgen. Het verhaal is spannend opgebouwd, alles in het boek is heel erg spannend. Gelukkig is het verhaal niet ingewikkeld opgebouwd want elk deel in het boek is het wel spannend of interessant. Ook is er in het boek maar 1 verhaallijn. In het verhaal zaten geen terugblikken of tijdsprongen in voor. Door veel stukken werd het verhaal interessanter. Het slot van het verhaal past goed bij de gebeurtenissen die al waren gebeurd. Hierdoor vind ik het een leuk slot want alles is goed gekomen. Taalgebruik: Ik vind het boek makkelijk om te lezen. Het taalgebruik is zo gebruikt dat je er makkelijk doorheen leest. Het komt ook doordat de zinnen weinig moeilijke woorden bevatten, hierdoor zijn de zinnen makkelijk te lezen. In het verhaal vind je weinig beschrijvingen daardoor is de leesbaarheid makkelijk en het verteltempo normaal. Ook staat er weinig dialogen in het verhaal. Ik vind dat zelf niet zo heel erg want dan lees je er makkelijk door heen. 13
Recensie De dik gedrukte woorden zijn de beoordelingswoorden in de recensie. Ook vind je hieronder de bron waar ik de recensie van gedaan heb gehaald. http://www.ellevandenbogaart.nl/pages/posts/no-deal-rob-van-veenwww.eenboekjeopen.nl-oktober-201263.php Recensie Ze doet het weer, ze flikt het opnieuw! Elle van den Bogaart schreef met No Deal een boeiend verhaal, een ware pageturner waarop zij als geen ander patent lijkt te hebben. Evenals titels als De Gele Scooter, Prooi, De Val en Verdoofd heeft deze realistische jeugdroman een verslavende uitwerking op de lezer. Van den Bogaart houdt van opschieten, draait er niet om heen. Al in het eerste hoofdstuk word je als het ware het verhaal ingezogen waarna de schrijfster je een dikke honderdvijftig pagina's aangenaam vermaakt. Het verteltempo ligt plezierig hoog, de gebeurtenissen volgen elkaar razendsnel op en monden uiteindelijk uit in een zinderende apotheose. Hoofdpersoon Simon wordt met al zijn onzekerheden en zwakheden levensecht geportretteerd en het zal de meeste lezers weinig moeite kosten de nodige sympathie op te vatten voor deze verhaalfiguur. Het zou mij niet verbazen wanneer Van den Bogaart zich met dit spannende boek opnieuw in de kijker speelt bij de deelnemers aan de Jonge Jury en dat is volkomen terecht, want zij spreekt als geen ander de taal van jongeren van deze tijd. Wars van literaire pretenties weet zij wat hen boeit en bezighoudt. Ik zou zeggen: een heerlijk leesboek voor jongeren van veertien jaar en ouder. Boeiend Realistische Verslavend Spannend Heerlijk Ja, boeiend dat is dit boek zeker, want het onderwerp van het verhaal is heel bijzonder en verassend en je wilt steeds meer weten. Dit past niet goed bij het boek want ik vind het niet echt realistische in de echte wereld gebeurd het wel anders. Ja, het verhaal is heel verslavend, je wilt steeds verder lezen. Spannend is dit boek echt, er gebeuren zoveel verschillende spannende dingen in het boek, die er voor zorgen dat je steeds verder wilt lezen en je het boek niet meer los wilt laten. Het boek is absoluut nier heerlijk, je krijgt er veel problemen mee als je deze situatie na doet. 14