DROOMVILLA Paul en Marjolijn Smeets genomineerd voor De Wassenaarse Monumenten Prijs 2014
Dit is een uitgave ter gelegenheid van de nominatie van de Wassenaarse Monumenten Prijs 2014. Deze prijs is een initiatief van voormalig raadslid mevrouw M.E.R. Barones De Vos van Steenwijk. DROOMVILLA Interview met Paul Smeets, verschenen in De Wassenaarse Krant in week 37 van 2014. Als ik later groot ben, wil ik heel graag in Villa Rust en Vreugd wonen. Zonder ooit in het huis te zijn geweest, droomde Paul Smeets er jarenlang van om er te wonen. Zijn droom kwam uit. Paul Smeets woont met zijn vrouw Marjolijn op de historische buitenplaats Rust en Vreugd, in een villa van architect Samuel de Clercq uit 1923. Droom en werkelijkheid zijn echter wel twee verschillende verhalen. De eerste keer dat Paul Smeets in het huis kwam, regende het letterlijk naar binnen. Smeets: Toen wij de Villa in ons bezit kregen, was de lijst van werkzaamheden van fundament tot dak eindeloos. We hebben veel zorg besteed aan het herstel van het huis. Zo is de afwerking van de buitengevel geheel opnieuw aangebracht en van het oorspronkelijke patroon voorzien. Dat was een enorme klus: vier vakmensen uit Engeland hebben zeven maanden lang aan de gevels van het huis gewerkt. Geïnspireerd door Caïro De Rotterdamse reder Philippus van Ommeren liet het huis in 1923 bouwen. Hij en zijn vrouw Wilhelmina Alida de Voogt hadden de buitenplaats Rust en Vreugd gekocht. Daar stond al een huis, dat het echtpaar Een van de beeldhouwwerken, die de seizoenen, in dit geval de lente, voorstellen.
wilde gebruiken als vakantiehuis voor dames van de Vereniging Tesselschade. Voor henzelf lieten zij een nieuw huis bouwen. Ze lieten zich daarbij inspireren door huizen die ze in Caïro hadden gezien. Van Ommeren zocht zelf op Borneo de bomen uit die voor de lambriseringen en kasten van de bibliotheek zijn gebruikt. Ook had Van Ommeren gedetailleerde ideeën over de strenge beveiliging van het huis, die zelfs voor hedendaagse begrippen nog uitzonderlijk is. Prettig om in te wonen Het is geen exorbitant groot huis, aldus Smeets. Alle vertrekken hebben mooie proporties. En door de hoge ramen is de lichtinval prachtig. Dit maakt het een heel prettig huis om in te wonen; ook bijna honderd jaar na de bouw! Smeets en zijn vrouw konden het huis na zo n tien jaar restaureren in 1995 betrekken. Toch is het werk nooit klaar. We zijn nu bezig om het huis energieneutraal te maken. We hebben bijvoorbeeld heat pipes op het dak geïnstalleerd voor zonne-energie. Je ziet er niets van, maar het maakt het huis wel klaar voor de 21ste eeuw. Meebewegen met de tijd Smeets legt uit dat behalve liefde en geld nog twee zaken essentieel zijn als je een monument goed wilt behouden, namelijk visie en continuïteit in het beheer. Dat geldt niet alleen voor het huis, maar ook voor het park en zelfs voor de fauna. Om zo n huis lang mee te laten gaan, moet het meebewegen met de tijd. Detail van de gevel, waaraan vakmensen uit Engeland, vier man sterk, zeven maanden gewerkt hebben.
Een monument is een product van een bepaalde cultuur. Als je dat begrijpt en daarvoor respect hebt, dan kun een pand uit het verleden in het heden laten functioneren. Het hele jaar door sinaasappels Paul Smeets heeft nog steeds dromen voor Rust en Vreugd: Mijn huidige wensen zijn het herstel van het koetshuis en de herbouw van de oranjerie. Philippus van Ommeren wilde het hele jaar door sinaasappels kunnen eten. De oranjerie is waarschijnlijk in de Tweede Wereldoorlog verwoest. Het zou mooi zijn dit onderdeel van de buitenplaats te herstellen. Colofon Opdrachtgever: Gemeente Wassenaar Tekst: Marina Laméris Fotografie: Roel van Norel Realisatie: TasT, projecten voor tastbaar erfgoed Leden van de jury / werkgroep Voorzitter wethouder mevrouw I. Zweerts de Jong Burgerlid mevrouw M.E.R. Barones De Vos van Steenwijk Raadslid de heer P. Deneer Lid namens de WCE de heer dr. H.M.J. Tromp Lid namens de Klankbordgroep de heer N.W. Conijn Secretaris de heer M. Velišček Paul en Marjolijn Smeets in het trappenhuis van de villa uit 1923.