Dutchie De geweldige ervaringen van de Exchange Students! Outbounds 2013-2014 Rotary Youth Exchange Rotex Nederland
Inhoudsopgave Dutchie... 1 Voorwoord... 1 Chili... 2 Willemijn Dijk... 2 Sophie Haafkes... 4 Brazilië... 6 Bram Zeelte... 6 Joekenel van der Pijl... 8 Renate Trinks... 10 Stefan Smit... 12 Vaya van Maaren... 14 Wietske Postma... 16 Argentinië... 18 Bregje van den Biggelaar... 18 Dido van der Gong... 20 Hein Kolk... 22 Jordan Slangen... 24 Sven Bremer... 26 Mexico... 28 Jelle Visser... 28 Vera Sisterman... 29 Amerika... 31 Daan Leideman... 31 Elina Zeeman... 33 Joost Gerretschen... 37 Justine van Gerwen... 38 Kasper Wiepking... 40 Dutchie ii
Ruben Bloem... 42 Nieuw Zeeland... 43 Anna Laura Schoorl... 43 Australië... 45 Lemke Kamps... 45 Canada... 46 Iris Hagel... 46 Marloes van Rongen... 48 Welmoed Wessels... 50 Japan... 52 Oxana Oosterlee... 52 Taiwan... 54 Amber Brauer... 54 Lisa Clappers... 56 Dutchie ii
Outbounds 2013-2014 Rotary Youth Exchange Rotex Nederland Dutchie Voorwoord Beste lezers, Het Rotex jaar 2013-2014 is al bijna halverwege, daarom is het tijd om de jaarlijkse Dutchy aan alle betrokken personen te overhandigen. Dit jaar zullen we dat op grotere schaal proberen te doen, zodat er meer aandacht aan de Rotary Youth Exchange geschonken kan worden. Het heeft veel tijd gekost om alle informatie te verzamelen bij de verschillende Outbounds en dus zijn wij blij dat we de Dutchy nu kunnen verspreiden. De Dutchy is een soort krant/magazine waarin elke Outbound die momenteel in het buitenland zit via de Rotary Youth Exchange een stukje schrijft over zijn/haar exchange tot dusver. Hiermee kunnen ze een goed beeld krijgen van elkaar en het is voor iedereen die betrokken is altijd interessant om te lezen! Verder wil ik van deze mogelijkheid gebruikmaken om het zes koppig Rotex bestuur van dit jaar aan jullie voor te stellen. Ik ben erg blij met mijn mede bestuursgenoten, we hebben een leuk bestuur met gemotiveerde mensen. Als eerste Ward Helfrich, Ward is dit jaar penningmeester en zal de schatkist van Rotex bewaken. Als tweede Marije Kloosterman, onze secretaris. Zij zal zich dit jaar bezig houden met het beantwoorden van vragen en de communicatie met de activiteitencommissie scherp houden. Ten derde Michelle Schouten, commissaris buitenland. Michelle heeft deze Dutchy gemaakt. Komend jaar zal zij zich ook met de outbounds bezig houden ter begeleiding. Ten vierde Vince Verhagen, onze commissaris binnenland. Hij zorgt dat alle inbounds een counselor hebben die ze kunnen helpen in het exchange jaar. Als vijfde maar zeker niet onbelangrijk, Elsa van Ginniken. Elsa zal als commissaris PR ervoor zorgen dat Rotex Nederland overal goed gepresenteerd wordt en houdt onder meer de website (www.rotexnederland.nl) en de facebook (Rotex Nederland) bij. Als laatste mijzelf, Koen Olsthoorn zal dit jaar de taak van voorzitter vervullen. Tot slotte wil ik alle actieve Activiteiten Commissie leden bedanken die deelnemen in de verschillende activiteiten die wij als Rotex organiseren. Rotex Nederland kan als stichting bestaan door inzet van de leden. Daarnaast wil ik ook alle vrijwilligers binnen de MDJC en die zich aanbieden als gastfamilies bedanken voor het mogelijk maken van de Rotary Youth Exchange. Ten slotte wil ik alle prebounds, inbound en outbounds een prachtig jaar toewensen. RYE isn t a year in a life, but a life in a year Met vriendelijke groet, Koen Olsthoorn Voorzitter Rotex Nederland Dutchie 1
Chili Willemijn Dijk Hola! Ik ben Willemijn Dijk en ik woon voor één jaar in Chili. Ik ben nu ongeveer 4 maanden hier en ontzettend gelukkig! Hoe dat komt, ga ik jullie in een kort verhaaltje vertellen. Mijn eerste 2 maanden gingen redelijk snel, maar toch had ik nog niet zoiets van wauw dit is echt m'n beste jaar ever. Misschien kwam dat wel omdat het allemaal zo snel gewoon leek; vroeg opstaan, naar school en weer naar huis. Ik werd het een beetje beu... Ik werd toen ook nog een week lang behoorlijk ziek met hoge koorts waardoor ik een week lang op bed lag, toen zat ik er best wel doorheen. Vond het allemaal wel best er gebeurde niks bijzonders en miste m'n moeder behoorlijk tijdens die zieke periode. Gelukkig was er nog lang geen gedachte om terug te gaan! Want dit is mijn jaar! Ik wil dit al zo lang! Nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe gewoontes, een nieuwe cultuur, leven aan de andere kant van de wereld, nieuw landschap zien dat was mijn droom! al vanaf dat ik 8 was! En hier zit ik! Aan de andere kant van de oceaan! In het waanzinnige bijzondere Chili! No way dat ik bij de eerste dip terug ga naar m'n koude kikkerlandje! En gelukkig maar dat ik hier nog ben want nu ben ik het gelukkigste meisje van Chili! Deze verandering heb ik deels aan me zelf te danken en deels aan de eerste reis met de Rotary. Aan mezelf omdat ik zelf initiatief genomen heb toen ik merkte dat ik me verveelde. Ben op school gaan vragen aan m'n Taal lerares of zij als ze een uur vrij had mij misschien Spaanse les zou willen geven en dat wilde ze dus toen had ik ineens een leuke invulling voor een van m'n normaal saaie natuurkunde lesuur! Met deze lerares heb ik super leuke gesprekken en leer ik zo '' spelenderwijs ''. Dit zelfde heb ik toen gevraagd aan m'n muziekleraar en gymleraar en zo heb ik nu privé gitaarles en zit ik op de sportschool! Deze activiteiten maakten de dagen ineens veel minder lang en had ook eindelijk wat te doen na schooltijd. Ook kreeg ik ineens een super hechte band met m'n klas kreeg dikke vriendinnetjes en met de jongens kon ik ook erg lachen dit kwam ook omdat mijn Spaans veel beter werd. Dit waren dus de kleine stapjes waardoor ik langzamer hand steeds meer m'n ei kwijt kon hier. Maar de echte verandering waardoor ik nu echt denk wauw dit is het jaar van m'n leven! Dit is een waanzinnige kans die niemand me meer afpakt, that feeling.. heb ik gekregen na de Dutchie 2
reis naar het zuidelijkste puntje van Chili, ook wel '' het einde van de wereld genoemd". Deze reis was zo bijzonder ik heb nog nooit zo'n waanzinnig mooie natuur gezien, prachtige bergen, meren, gletsers echt te mooi om te omschrijven maar wat het vooral zo bijzonder maakte was dat ik reisde met de andere exchange students! Zo bijzonder hoe in zo'n korte 6 dagen zulke hechte vriendschappen kunnen ontstaan! Ik heb vriendinnen en vrienden daar gemaakt waarvan ik nu al weet dat dat vriendschappen voor het leven zijn! Ik genoot zo van de groep en de reis! en dat was bij bijna alle andere exchange students hetzelfde! Na de reis vlogen de foto's en berichten over en weer op Facebook dat we elkaar al misten en dat dit de beste week van ons leven was! En zo voelde het ook voor mij! Ik was zo happy toen ik weer thuis was! Zo dankbaar dat ik deze reis mocht meemaken! Zo dankbaar dat ik hier in Chili kan zijn! Heb nu 3 maanden vakantie en wil heel graag proberen meer van dit soort waanzinnige ervaringen mee te maken dus hoop dat ik iets van vrijwilligerswerk hier kan doen! In ieder geval wil deze Chileense Chica nog lang niet naar huis en kan ik iedereen aanraden een jaar op Exchange te gaan! Ik merk nu al zo goed dat ik veranderd ben! helaas ook in vorm.. maar ook qua karakter! Heb veel meer lef gekregen om bijvoorbeeld zomaar op mensen af te stappen of om gewoon mijn Spaans te tonen aan iemand. Zo'n jaar is op alle fronten zo'n goeie ontwikkeling voor je! ik mis het studeren voor mijn tentamens en examens zelfs! Haha heb meer motivatie dan ooit om straks te knallen voor mijn studie aan het HBO! Kortom Rotary bedankt voor deze ongelovelijke rijke kans! Ben jullie allen zo dankbaar! Ik ga er het beste jaar van m'n leven van maken! dat beloof ik jullie! Enthousiaste besos van Willy Chica de Chile! Dutchie 3
Sophie Haafkes Mijn naam is Sophie Haafkes, ik ben 18 jaar en zit momenteel in Chili. Ik woon in Santiago bij een suuuuper lief gastgezin. Ik heb twee zussen, Macarena van 12 jaar en Paula van 18 jaar. Paula zit op dit moment in Canada, daar ben ik 1 week mee samen geweest dus die ken ik verder niet super goed. Ik heb het heel erg naar mijn zin! In t begin is het natuurlijk even wennen, maar voelde wel vanaf het begin dat ik hier aankwam dat alles goed zou komen. Ik heb inmiddels al veel dingen beleefd maar het leukste tot nu toe is denk ik toch wel de reis die ik met mijn klas heb gemaakt. Ik ben gisteren avond terug gekomen van 10 dagen in het zuiden. Eerst zijn we 5 dagen in Neltume geweest. Dat is een heel klein plaatje hier in Chili, de mensen daar hebben niet veel dus het was voor ons als 'opdracht' om daar aan het werk te gaan en leuke dingen te doen met de kinderen. We hebben dingen aan de school opgeknapt en leuke spelletjes gedaan met de kindjes. Het was een hele bijzondere ervaring om te zien hoe het ook anders kan. De kindjes daar hebben thuis vaak ook problemen zoals ouders die alcohol verslaafd zijn of kinderen die helemaal geen ouders meer hebben en bij hun opa en oma moeten wonen. Alle kinderen uit mijn klas hadden een kind op die school waar ze voor moesten zorgen. Ik had een jongetje, Maxi heette hij. Hij was heel schattig en 11 jaar. We moesten van te voren een cadeau voor je kind kopen en tijdens de reis zelf leuke dingen met hem/haar doen. Mijn kindje was heel verlegen dus soms was het best lastig om echt contact met hem te leggen, maar de laatste dag stelde hij zich wel aardig open en konden we een gesprekje voeren over onze levens. Zijn leven hier in Chili en ik vertelde dingen over Nederland. De kindjes waren zooo verbaasd over het feit dat ik Nederlands sprak, ze begrepen maar niet dat je ook een andere taal kon leren. ' Maar mevrouw hoe doe je dat? Hoe kun je dat zo goed? Hoe doe je dat met je tong?' Dit soort vragen kregen de hele dag te horen haha. Heel grappig. De laatste dag gingen we een reisje maken met de kinderen naar een groot meer en daarna picknicken aan het strand. Het meer was echt super mooi, ik als Nederlander die dit soort natuur niet kent was helemaal onder de indruk. Ik heb veel foto's gemaakt en voelde me echt even heel gelukkig dat ik de kans heb gekregen om dit soort dingen mee te mogen maken. Ik ben rotary hier zo ontzettend dankbaar voor. Ik ben eigenlijk altijd wel gelukkig maar soms heb je even van die momentjes dat het echt tot je door dringt dat je in je eentje het avontuur bent aangegaan en dat het zo goed uitpakt. Na de 5 dagen in Neltume gingen we met de bus verder naar Pucón, dat is een hele mooie plaats hier ook in het zuiden van Chili. Dutchie 4
We sliepen daar in huisjes voor 7 personen en ik sliep met 6 andere hele leuke meiden uit mijn klas. Het was echt super gezellig, s avonds lekker kletsen en samen slapen. En we waren het er allemaal over eens dat Neltume bijzonder was maar een echt bed en warm water onder de douche ook wel weer heel fijn was haha. In Pucón hebben we heel veel gedaan, ik zal het niet allemaal vertellen want dan wordt dit verhaaltje wel heeeel lang maar het leukste was denk ik raften. Op maandag ochtend werden we rond 10 uur opgehaald om te gaan raften. Het was echt een super wilde rivier. Ik had het al eens eerder gedaan in Thailand maar dat was vrij saai vergeleken met deze keer. We kregen eerst allemaal instructies over wat je wel en niet moest doen en hoe alles werkte. En die man die het uitlegde praatte super snel voor mij dus ik dacht al nooo heb ik weer snap ik die uitleg weer niet maar gelukkig na goed concentreren verstond ik alles en was ik ook gewoon veilig in het bootje. 10 dagen is lang met je klas en ik vond het ook niet erg om weer naar huis te gaan want had m'n gastgezin echt gemist en zij mij ook. Want toen ik aan kwam stonden ze met z'n allen met feest hoedjes op voor de bus te springen en m'n naam te schreeuwen haha. Heel fijn gevoel was dat, ze gaan echt met me om als of ik hun eigen kind ben. Ik kon trouwens kiezen tussen een rotary reis naar het zuiden voor 6 dagen of deze reis voor 10 dagen met mijn klas. Ik wist pas later toen ik al gekozen had voor school dat de rotary reis rond de zelfde tijd was, maar heb geen spijt dat ik deze heb gekozen. Heb wel gehoord dat die met de rotary ook super leuk was maar mijne was ook geweldig en ik ben veel dichter bij m'n klas gekomen. Voor de rest heb ik dingen gedaan zoals weekend naar het strand of shoppen hier in Santiago en berg beklimmen en over heel Santiago kijken. Ik ben nu net 4 maanden weg en begin het echt steeds leuker te vinden, ik denk wel dat het klopt dat je je zelf ongeveer 3 maanden moet geven om echt te kunnen wennen. Ik zal nog een paar leuke foto's toevoegen. 1 is met mijn 4 beste vriendinnetjes uit mijn klas, we zijn daar op de boot in Neltume tijdens het reisje met de kindjes. Zoals ik al zei was het daar echt super mooi. De andere is met Maxi, mijn jongetje van Neltum en de laatste is met mijn gastmoeder en gastzusje aan het strand! Ik hoop dat ik jullie zo een beetje heb kunnen laten meegenieten van een van mijn leukste ervaringen, alles wat ik hier doe vind ik namelijk super leuk en ik geniet van alle kansen die ik maar krijg!! Ik heb ook nog een web blog voor als jullie meer verhalen willen lezen: www.sophieinchili.waarbenjij.nu Dutchie 5
Brazilië Bram Zeelte Ik ben Bram Zeelte. Bijna vijf maanden zit ik alweer in Brazilië. De tijd gaat steeds sneller, maar de mooie ervaringen stapelen nog steeds op. Ook al lijkt alles nu in een treinvaart te gaan, als ik terugdenk aan alles wat ik hier sinds het begin heb meegemaakt lijkt het alsof ik hier al veel langer heb geleefd. Soms is het maar goed dat je terug de realiteit in wordt getrokken met bijvoorbeeld het schrijven van een tekst als deze voor de Rotary, want er zijn momenten dat je bijna je andere thuis vergeet en helemaal opgaat in het leven in je gastland. Je leert veel van Brazilianen, maar vooral het contact met andere uitwisselingsstudenten is erg interessant en verandert of vormt je kijk op de wereld en culturen. Dit vind ik in het algemeen een van de belangrijkste en mooiste lessen die je leert op je uitwisseling. Ik heb tot nu toe zoveel mooie ervaringen opgedaan, maar het Oktoberfest blijft voor mij toch erg memorabel. Inderdaad, ook al reis je naar de andere kant van de wereld, je kan nooit geheel ontvluchten aan onze Oosterburen. Hier in Brazilië woon ik in Blumenau, een van oudsher Duitse kolonie. Weinig mensen weten van het Duitse erfgoed hier in het zuiden van het land, en ik was dan ook vrij verrast toen ik hier aankwam. Blonde mensen, de invloed van de taal die letterlijk overal terug te vinden is, vakwerkhuizen enzovoort! Er staat nog net geen aldi op de hoek van de straat. Er werd mij meteen over het Oktoberfest verteld, een 17 dagen lang festijn dat alom bekend is in het land. Ik heb dan ook meteen traditionele kledij aangeschaft, al was het maar voor de vijftig procent korting die je hiermee ontvangt op je entreeticket (geheel Nederlandse stereotypen nalevend). Op de een of andere manier trok dit feest mij aan omdat de cultuur een vertrouwd gevoel geeft. In Europa zijn we totaal verschillend, maar voor de gemiddelde Braziliaan zijn de noordelijke Europese landen allemaal een pot nat. Ik heb me er dan ook bij neergelegd om iedere keer dat iemand vroeg Jij bent Duits, niet waar? Je bent toch blond? uit te leggen dat ik een Hollander ben. Van de 17 dagen heb ik het feest, dat plaats vond op een groot Duits georiënteerd evenemententerrein dat eerder doet denken aan een kitscherige Bayerse variant op Disneyland, een paar keer bezocht. Dutchie 6
Ook in de optocht door de stad heb ik meegelopen, en verder ben ik nog een paar keer met vrienden s avonds op het feest geweest. Na deze überbraziliaanse cultuurtrip kon ik concluderen dat ik toch deze variant van het feest leuker vind. Zie het als Duitsland met warm weer en stiekem ook iets mooiere vrouwen. Klinkt als Tirolermusik in de oren, niet waar? Het is raar dat een plek die zo verschilt met thuis, soms zo vertrouwd kan aanvoelen. Want ookal doet mijn verhaal de indruk wekken dat ik hier in een onafhankelijk Bundesland zit, zo is het niet. Het is nog steeds Brazilië in alle opzichten, en de mensen die hier wonen zijn net zo goed Brazilianen als inwoners van Rio. Je moet gewoon dieper leren kijken dan de gemiddelde toerist, en als uitwisselingsstudent heb je daar zeker de kans voor! Ik zit nu midden in mijn vakantie, ben van top tot teen verbrand, maar ik kan mijn geluk niet op. Er komt nog zoveel leuks, en ik geniet van elke dag. Soms zit je er wel even doorheen, maar als dit me overvalt open ik mijn Nederlandse weerapp en dan kan er toch wel weer een gniffel van af. Ik bedank de Rotary voor deze geweldige kans, en ik raad iedereen die er over zit te denken een uitwisseling aan! Ja, het is eng, en moeilijk, maar je moet het gewoon doen en na een maandje zal je al weten wat een toffe keus je hebt gemaakt. Ik wens iedereen een fijne kerst, Feliz Natal! Groetjes, Bram Zeelte Dutchie 7
Joekenel van der Pijl Mijn naam is Joekenel van der Pijl en mijn jaar breng ik door in Araguari, een plaatsje in het westen van Minas Gerais Brazilië, en ik kan bij deze al zeggen dat, en ik denk dat dat voor elke uitwisselingstudent geld, je na drie maanden niet maar één ervaring kan noemen die het beste was. Alles is nieuw en anders en soms is dat even slikken maar het meesten van de tijd die ik hier doorbreng leer ik. Niet alleen het Portugees, ik leer ontzettend veel over mezelf en over de wereld. Ik ben afgelopen oktober 18 geworden en langzamerhand wandelen we allemaal de grote mensen wereld in en dat merk ik maar al te goed. Je zelf ontdekken, nadenken over je toekomst, inzien wat belangrijk voor je is, leren omgaan met je mede mens, leren omgaan met geld en ga zo maar door. Voor mijn vertrek naar Brazilië, en dan heb ik het ongeveer over een week of twee van te voren, was ik dan ook niet te pruimen, van huilen tot slecht slapen en vooral het afscheid nemen van iedereen alsof je weet dat je de dag van vertrek euthanasie gaat plegen hielp ook niet echt mee. Ondanks dit, veranderde dat vanaf het moment dat ik de luchthaven van São Paulo binnen liep en de warme Braziliaanse wind over me heen liet komen. En tot nog toe, na drie maanden, heb ik nog steeds het zelfde gevoel. Ik geniet van het Braziliaanse leven; de sfeer, de cultuur, het overheerlijke eten (dat kan ik echt iedereen aanraden ga een keer lekker uiteten bij de Braziliaanse keuken), de mensen, mijn vrienden, de feestjes enz. Ik heb weinig kritiek te leveren en ergens vind ik ook niet dat ik daar het recht toe heb. Een kans als dit klinkt heel eng als je ergens in oktober het jaar van te voren beslist een jaar alles achter te laten voor iets waarvan je geen idee hebt. Maar, we zijn jong en vrij en hebben zoveel te gaan en te ontdekken en een kans als dit die krijg je niet zomaar! Ik heb geen seconde spijt gehad dat ik dat vliegtuig heb genomen en dat betekend niet dat het makkelijk is of dat het alleen maar leuk is maar wel dat het een ontzettend bijzonder proces wat je doormaakt en je kan leren inzien hoe mooi het leven kan zijn. Maar goed na dit hele poëtische verhaal werd om een ervaring gevraagd en van alle geweldige ervaring was vorige week er weer een. We gingen op schoolreisje het afgelopen weekend naar het plaatsje Ouro Preto, iets voorbij Belo Horizonte (De hoofdstad van mijn staat Minas Gerais). We zouden s nachts gaan rijden op een vrijdag avond en dat maakte gelijk al de sfeer. Een half uur na vertrek stond, typisch op zijn Braziliaans, iedereen te dansen en te zingen in de bus en met een jongen die de liedjes met zijn gitaar begeleide reden we Dutchie 8
richting onze bestemming. Bij aankomst kwamen in een prachtig stadje. Het staat bekend om zijn historische huisjes en prachtig kerken maar s avonds veranderd het historische, toeristen stadje in een studenten stad met geweldige uitgaansgelegenheden. In de vroege ochtend gingen we, na het droppen van onze spullen in het hotel, al snel op pad van de ene naar de andere prachtige kerk. De stad is beroemd om zijn mijnen en zo bezochten we allerlei musea met echt de prachtigste diamanten, goud of andere bijzondere stenen wat je mond van open viel. Naast alle bezienswaardigheden was ik met mijn aller beste vrienden en deelde we dan ook met zijn alle een hotelkamer. Twee scholen deden mee aan de schoolreis en naast mijn beste vrienden vond ik het dan ook weer ontzettend leuk om andere mensen te ontmoeten en te leren kennen, dat hoort voor een groot deel namelijk ook bij exchange, je open stellen voor nieuwe mensen en meningen. Maar goed tussen alle kerken en plekken door was de sfeer optimaal en werd er continue gelachen en lol gemaakt. s Avonds werd er als gewoonlijk weer goed opgetut met veel make-up en hoge hakken. We belande al snel in een groot straat feest waar mooie auto s showerig doorheen reden net als in een Amerikaanse actie film. Toch eindigde we de avond in de hotelkamer met veel lol en weinig slaap! De volgende ochtend om half zeven hadden we ook niet het recht om te klagen want we stonden al weer fris, fruitig en vooral weer enthousiast en vrolijk te wachten op het treintje dat ons de grootste en beroemdste mijn van Ouro Preto zou binnen rijden. Geweldig om van binnen te zien maar ook wel heftig als de gids de geschiedenis van de slaven leven beschreef (ik kon niet alles begrijpen maar met wat gebrekkig Portugees en wat zelfkennis kwam ik al een heel eind). Na alle bezienswaardigheden, grapjes waar we nu nog om lachen en een wandeling door de regen terug naar het hotel dat liet zien hoe moe we waren aangezien iedereen zonder iets te zeggen van de omgeving genoot, reden we weer terug door de nacht naar Araguari. In het Braziliaanse leven komt er geen einde aan alle leuke feestjes en afspraken en vinden ze altijd weer een reden om iets te vieren. Zo hebben ze standaard twee feestdagen per maand en zoals aanstaande vrijdag weer een groot examenfeest dat goed gevierd wordt met prachtige jurken, hoge hakken en veel dansen. Ik heb het ontzettend naar mijn zin hier en tuurlijk zijn bepaalde dagen minder dan de ander maar, ik kan een exchange als dit alleen maar aanraden. Het lijkt eng en soms is dat het ook maar het is veel minder eng dan spijt. Je kan me ook volgen via mijn blog: Joekenelvdpijl.waarbenjij.nu Dutchie 9
Renate Trinks Olá a todos, Mijn naam is Renate Trinks en ik woon nu ruim 4 maanden in een voor Braziliaanse begrippen klein plaatjes genaamd Paracatu (100.000 inw) in het midden van Brazilië. Ondanks dat ik hier een beetje in the middle of nowhere zit heb ik echt de tijd van mijn leven! Ik maak hier zoveel leuke en bijzondere dingen mee! Mijn leukste ervaring tot nu toe is mijn reisje naar Ouro Preto. In Nederland ongeveer 3 maanden voor mijn exchange had ik Rotarians uit Paracatu die een trip door Europa maakten ontmoet. Zij verbleven een paar dagen in Amsterdam en ik had veel contact met hen, dus besloten we om elkaar daar te ontmoeten. Het klikte heel erg en bleven dan ook veel contact houden. In mijn eerste gastgezin voelde ik me niet helemaal thuis (ben inmiddels verhuisd en helemaal happy) en de communicatie met de coördinator was ook niet helemaal wat het hoort te zijn. Daarom nam dat gezin mij een beetje onder hun hoede. Zo namen zij mij mee naar Brasilia (hoofdstad) om een beetje de stad te bekijken en dus ook naar Ouro Preto. Hun dochter en zoon studeren daar en wonen in een Républica. Je kunt het vergelijken met een studenten huis. De Républica van Mariana, hun dochter, bestond 5 jaar en dat was dus reden voor een feestje. Op donderdag vertrokken we naar Belo Horizonte, waar we overnachten en de volgende dag vertrokken we direct na het ontbijt zodat we op tijd waren voor de lunch. Aangekomen in de Républica van Mariana werd ik wel een beetje overdonderd. Ongeveer 15 dames en een paar heren zaten daar allemaal op de grond te eten. Wat een lawaai, iedereen kakelde en schreeuwde door elkaar heen. Na mijn spullen boven gebracht te hebben, want jaja ik mocht in de Républica slapen, ging ik samen met Gil en Geraldo, de ouders, de stad een beetje verkennen en mee inchecken in hun hotel. Ouro Preto is een historische stad waar ze goud winnen. Vandaar ook de naam Ouro Preto betekent letterlijk zwart goud. Het heeft heel veel mooie kerken en oude gebouwen. Dutchie 10
Alle winkeltjes hebben ook van die schattige uithang bordjes. We hebben kerken en musea bekeken en vooral heel veel foto s gemaakt. Ook hebben we een bezoekje gebracht aan de Républica van Mateus, de zoon. Dat was een met alleen maar heren en dat rook je meteen haha. Toen ik weer terug was op Mariana s Républica moest ik snel douchen en klaar maken want het eerste feest ging beginnen. Het was ontzettend gezellig en leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. En omdat Brazilië en feestjes automatisch dansen betekent moest ik met mijn stijve Hollandse heupjes er ook weer aan geloven. Ik heb dan ook de hele avond gedanst en moet zeggen dat ik het idee heb dat mijn heupjes een ieniemienie klein beetje losser worden. Om een uurtje of drie konden mijn benen het echt niet meer aan en ging ik dus naar boven om te slapen. Alleen toen was de vraag, waar ga ik slapen. Alle kamer waren vol gestouwd met matrassen, want de meeste mensen bleven daar slapen. Gelukkig had ik na een tijdje mijn slaap plaats gevonden en kon ik eindelijk slapen. Um abraço Dutchie 11
Stefan Smit Mijn naam is Stefan Smit en van mijn leukste ervaringen was de eerste ontmoeting met alle exchange studenten van mijn district. Ik reed heen met een jongen uit Zuid-Afrika, eentje uit Mexico en mijn gastbroer. De ontmoeting was in een stadje dichtbij de mijne (1 uur rijden). Wij waren als een van de eerste want de andere exchange studenten kwamen met de bus. Toen hebben we elkaar allemaal ontmoet en het klikte gelijk. We zijn ongeveer met z n 25 en. Nadat we elkaar allemaal ontmoet hadden kregen we lunch. Dit was pizza. Daarna gingen we met z n allen in de bus naar een suiker- en alcoholfabriek. Hier zagen we het hoe ze het alcohol en suiker splitste. We kregen een rondleiding met de bus over het hele fabrieksterrein. Van de suikeropslag tot het suikerriet vermalen. Ook mochten we het net gemaakte suiker proeven. Het alcohol mochten we niet proeven, omdat het puur was. Na deze rondleiding gingen we terug naar het stadje. Daar kregen we allemaal een gezin aangewezen om dat weekend bij te verblijven. Toen we naar ons huis waren geweest hadden we een feest in het Rotary gebouw. Er was veel eten en muziek. Na deze avond sliepen we in de huizen van de gastgezinnen. Ik en een jongen uit Mexico zaten in hetzelfde huis. De volgende ochtend moesten we vroeg opstaan. We gingen naar een vakantiehuis van een Rotarian. Daar hadden we een BBQ met heel veel vlees. Het huis had ook een groot zwembad en een voetbalveld, dus we hebben ook gezwommen en gevoetbald. Ook kregen we les in capoeira. Deze avond gingen we met z n allen pizza eten en daarna keerden we terug naar ons gastgezin. De volgende dag ontmoetten we de chairman van het district. Dat was in een theater en ook wij moesten wat over ons zelf vertellen in het Portugees. Mijn volgende leuke ervaring is het weekend aan het meer met mijn hele gastfamilie. Ik ben naar een vakantiehuis geweest van de kennissen van mijn gastouders. We gingen op een vrijdag een en kwamen zondag terug. Het huis lag aan een heel groot meer. Het water was heerlijk. Ik geloof dat het ongeveer 34 graden was dat weekend dus ik heb veel in het water gelegen. Dutchie 12
In de middag ging de BBQ weer aan (dit is erg populair in Brazilië). De volgende dag zijn we gaan varen op het meer, want de kennissen hadden ook een boot. Ik heb veel watervallen gezien. We konden zelfs op een waterval klimmen. Het was wel erg glad op de rotsen daar. Een andere leuke ervaring gaat over de Formatura. Dit is het eindfeest van de middelbare school in Brazilië. Bijna elke school heeft dit hier. De Formatura van mijn klas was erg groot omdat ik een grote school heb. Er waren ongeveer 1200 mensen. Een kaartje was erg duur, maar gelukkig betaalde mijn Rotary Club het. Het feest was in een zaal van 2 km lang. Het stond vol met tafels en stoelen. Vooraan stonden grote speakers en een dj. Er was eten, drinken en goede muziek. Om 00:00 kwam er een band. Die kwamen op in een lichtgevend robot pak. En schoten rook in de lucht, dit kwam uit een soort rookpistool. Na deze band kwam er een andere en alle geslaagde leerlingen werden benoemd door een vrouw op het podium. Kortom ik heb een geweldige tijd hier en wil daarvoor de Rotary bedanken! Groetjes, Stefan Smit Dutchie 13
Vaya van Maaren Ik ben Vaya van Maaren en ik zit op 23 december voor 5 maanden in Brazilië. Ik heb zoveel geweldige dingen gedaan waar ik in Nederland alleen maar van durfden te dromen. In mijn uitwisselingsjaar heb ik geleerd om uit mijn comfortzone te gaan en ook zoveel mogelijk ja te zeggen. Ik moet nu gaan praten over de mooiste ervaring(en) in mijn jaar. Ik heb al behoorlijk veel leuke dingen gedaan maar de grande viagem heeft toch wel alles overtroffen. Ik ga proberen om een beetje een samenhangend verhaal te vertellen wat behoorlijk moeilijk is met al mijn enthousiasme. 23 november ben ik met 32 andere exchange studenten begonnen aan de reis van ons leven naar de Amazone en de Noord oost kust. Vooral de Amazone was adembenemend. Ik heb in 2 weken zo ongelofelijk veel gezien en gedaan. Ik heb voor 3 nachten in een hangmat op een boot midden in de Amazone geslapen. Ook heb ik in de Amazone gezwommen met roze dolfijnen, die je als je goed luisterden, s nachts kon horen communiceren. Ik heb in een funtube gezeten achter een speedboot, met een adrenaline kick als gevolg. Ik heb achter een waterval gezeten, wat ik echt vreselijk eng vond maar ook een hele bijzondere ervaring. Natuurlijk heb ik ook gelopen door het oerwoud, daar heb ik hele mooie bomen, vlinders en vogels gezien. Ik denk niet dat je dat heel vaak hoort van een 17-jarige, maar dit is echt wel wat anders dan de bossen in Nederland. Ik denk dat ik het voor het eerst echt leuk vond om uren te lopen in de hitte om naar bomen en dieren te kijken. Ik heb gezien hoe het leven van indianen eruit ziet. En in onze laatste avond zijn we nog gaan vissen (voor het eerst in mijn leven) en heb ik 2 vissen gevangen waarvan een piranha. Ook heb ik diezelfde avond een kleine krokodil vastgehouden. Doodsbang was ik, maar ik heb het toch gedaan en daar gaat het natuurlijk om: uit je comfortzone komen. Dat begint al het moment dat je gedag moet zeggen tegen je gastgezin, wat eigenlijk voelt als je echte familie. Vanaf dat moment wordt je eigenlijk vrijwel iedere dag, zeker in de Amazone, uit je comfortzone gehaald. Dutchie 14