Wat was voor jou de belangrijkste reden om aan dit project mee te werken?

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Wat was voor jou de belangrijkste reden om aan dit project mee te werken?"

Samuël Devos
8 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Carpe Diem! Afgelopen december vertrokken vijf Nederlandse dames naar het prachtige Zuid-Afrika om hier mee te werken aan een summerschool in een township in Hermanus. Dit is een project van People4Change, een stichting die zich bezig houdt met ontwikkelingssamenwerking. De summerschool moet ervoor zorgen dat de Afrikaanse kinderen in de vakantie van de straat worden gehouden. Marloes (29) en Marleen (25) hebben aan deze verrijkende levenservaring meegedaan en willen dit graag met ons delen. Wat was voor jou de belangrijkste reden om aan dit project mee te werken? Marleen: Ik heb me opgegeven, omdat ik graag iets voor een ander wou doen. Daarbij sprak het land mij erg aan en hou ik van reizen. Marloes: De belangrijkste reden voor mij was dat ik graag meer voldoening uit mijn leven wil halen. Want de dertig zit eraan te komen en dan ga je je wel eens afvragen: Is dit het nou?. Ik wil meer dan alleen hard werken en geld verdienen. En op deze manier kon ik even back to basic gaan en uitzoeken wat echt belangrijk is. Eén van de vele townships in Zuid-Afrika Hoe ben je in dit specifieke project verzeild geraakt? Beiden: Via hyves! Marloes: Er stond een advertentie op hyves en ik aarzelde geen moment. Dit was iets wat ik moest gaan doen.

De summerschool moet ervoor zorgen dat de Afrikaanse kinderen in de vakantie van de straat worden gehouden.

2 Jullie moesten beiden 750 euro inzamelen om mee te kunnen doen. In hoeverre zijn de Nederlandse bedrijven geïnteresseerd in dit soort projecten? Marleen: Ik zit zelf in het reclamewereldje en ik heb een hele lieve baas. Dus via mijn werk, familie en vrienden had ik vrij snel het geld bij elkaar. Marloes: Ik denk dat het wel moeilijk wordt als je niet een bepaalde connectie met een bedrijf hebt. Ik werk zelf bij een verzekeringsmaatschappij waar vrijwilligerswerk wordt gestimuleerd. Dit doen ze door voor iedere werknemer een potje met geld opzij te zetten. Maar dat was nog niet genoeg. Toen heb ik ondermijn vrienden en familie een loting gehouden, waarbij de winnaar als hoofdprijs een avondje met mij uit eten mocht. Ik had het geld in no time bij elkaar, ik had zelfs nog wat over. Wat waren je eerste indrukken van Zuid-Afrika? Marloes: Koud (lacht). En ik vond het veel luxer en westerser dan ik in eerste instantie verwachtte. Als je wilt zou je zo door Afrika kunnen reizen zonder de armoede echt tegen te komen. Mijn ouders waren hier namelijk vorig jaar op vakantie geweest en die dachten dat er alleen townships bij de grote steden waren, maar je hebt bij ieder klein plaatsje wel een township. Maar goed, daar kom je natuurlijk niet als je gewoon lekker van je vakantie wilt genieten. Marleen: Ik vond het erg indrukwekkend. Ik had het alleen wel iets minder chaotisch verwacht. Wat later wel heel veel indruk op mij heeft achtergelaten waren de bezoeken aan de townships. Ik ben wel erg geschrokken van de dingen die ik daar tegen ben gekomen. Wat heb je gemerkt van de jarenlange onderdrukking van de donkere bevolking in Zuid-Afrika? Marleen: We werkten samen met donkere Zuid-Afrikaanse vrijwilligers die rond de 20 zijn. Ze gingen allemaal gewoon naar school, maar ze voelden zichzelf wel minder. Ze hebben het gevoel dat ze de mindere banen krijgen en een van hen werkte in een restaurant waar zijn blanke collega zijn naam niet eens wist en nog nooit een woord met hem gewisseld had. Dat was echt heel vreemd om te zien, ik wist echt niet dat dat nog steeds kon gebeuren. Marloes: Ja, ik vond het ook echt ongelooflijk. Je kunt je echt niet voorstellen dat dat nog steeds aan de gang is. Waar ik ook heel erg van schrok was dat wij terechtkwamen in een donkere supermarkt, waar alle producten achter slot en grendel lagen. Nadat ik gevraagd had of er ook een normale supermarkt was, werden we door een deur gestuurd en kwamen we terecht in een mooie, grote supermarkt waar geen donker persoon te bekennen was. Ik vond dat echt heel apart en onwerkelijk.

Marloes: Ik denk dat het wel moeilijk wordt als je niet een bepaalde connectie met een bedrijf hebt. Ik werk zelf bij een verzekeringsmaatschappij waar vrijwilligerswerk wordt gestimuleerd.

3 Marleen met vrijwilliger Syabonga, die haar ten huwelijk vroeg tijdens haar verblijf Wat zal je van alles wat je daar hebt meegemaakt het meeste bijblijven? Marloes: De positiviteit. Ondanks het niks hebben blijven ze toch altijd lachen. Ik kreeg heel sterk het gevoel dat ze zich niet neerleggen bij hun situatie en dat laten ze bijvoorbeeld zien in het vele dansen en zingen. Die stemmen blijven me altijd bij. Marleen: Dat ze geen gevoel van privacy kennen. Ik stond gewoon te douchen en de mensen liepen gewoon in en uit om alleen maar even hoi te zeggen. De eerste keer kijk je wel even raar op, maar daarna wordt het gewoon normaal. Maar je moet dus niet preuts zijn daar. Ik ben alleen wel blij dat ik daar verder toch geen mensen ken Oh, en mijn huwelijksaanzoek. Maar ik was toch niet zo heel speciaal voor hem, want hij vroeg praktisch ieder meisje in de hoop op een beter bestaan. Wat me ook erg opviel was dat ze daar echt alles met elkaar deelden. Als één kindje een zak chips had gekocht ging die het hele dorp door en had hij zelf maar 1 chipje. Nou, dat kom je in Nederland echt niet tegen hoor. Ben je door deze ervaring ook als persoon veranderd? En zo ja, in wat voor opzichten? Marleen: Ja, dat klinkt misschien raar ofzo, maar ik kijk nu beter tegen donkere mensen aan. Ik vond ze namelijk altijd eng, omdat ik vaak tijdens het uitgaansleven door ze werd lastiggevallen. Maar toen ik terug kwam uit Zuid-Afrika was er een moment waarop ik gewoon op straat liep en een donkere man tegenkwam. Ik voelde me op een of andere manier met hem verbonden en glimlachte naar hem en hij glimlachte terug, dat was een mooi moment. Ik heb nu veel meer respect voor ze. Marloes: Het zou gek zijn als je niet geraakt wordt door zo n ervaring. Je komt in een totaal ander land met een compleet andere cultuur en dat heeft zeker wat met mij gedaan. Je bent je ineens bewuster van wat er zich allemaal in de wereld afspeelt en ik heb vooral bij mezelf gemerkt dat ik me niet zo druk moet maken om werk en alles. Ik word er wel verdrietig van als ik zie wat voor kansen wij hier krijgen in het leven, in vergelijking met hun. Dat is gewoon niet eerlijk. En daarom wil ik graag wat voor de wereld betekenen en heb ik besloten om op zoek te gaan naar vrijwilligerswerk in Nederland.

Die stemmen blijven me altijd bij. Marleen: Dat ze geen gevoel van privacy kennen. Ik stond gewoon te douchen en de mensen liepen gewoon in en uit om alleen maar even hoi te zeggen.

4 Zuid-Afrikanen zijn dol op vlechten en willen dan ook graag aan je haar frutselen Als jij 1 ding zou mogen veranderen van wat je daar gezien hebt, wat zou het zijn? Marloes: Gelijke kansen voor iedereen en ik denk dat dat begint bij goed onderwijs en voorlichting. Marleen: Het gevoel van apartheid laten verdwijnen. En wat zou je juist niet willen veranderen? Marleen: De natuur (lacht). En je moet niks aan hun eigen cultuur doen. Wat me bijvoorbeeld ook erg opviel was dat ze heel close zijn met elkaar. Zo was er een echte homo binnen de township, maar hij werd gewoon helemaal geaccepteerd. Hij sliep zelfs met 4 andere hetero coloured (halfbloedjes) op een kamer. Dat vond ik erg mooi om te zien. Marloes: Voor mij is het ook hun cultuur. Ze hebben een hele lange en mooie geschiedenis en het zou zonde zijn als ze hun eigen normen en waarden op zouden geven. Vooral het vele dansen en zingen en samenzijn als een hechte gemeenschap vond ik heel bijzonder. Wat kunnen wij als Hollanders volgens jou leren van Zuid-Afrika? Marleen: Dat we niet zo preuts moeten zijn, haha. Marloes: We moeten veel meer relaxen. Dus niet zoveel plannen en zeker niet teveel structuur. Ook denk ik dat we wat bewuster stil moeten staan bij de dag. En als je dan denkt: dit is het niet, doe het dan de volgende dag beter. Geniet gewoon van de dag, Carpe Diem!

Marleen: De natuur (lacht). En je moet niks aan hun eigen cultuur doen. Wat me bijvoorbeeld ook erg opviel was dat ze heel close zijn met elkaar.

5 Het sexy dansen zit er al vroeg in

Vergelijkbare documenten

Soms ben ik eens boos, en soms wel eens verdrietig, af en toe eens bang, en heel vaak ook wel blij.

Soms ben ik eens boos, en soms wel eens verdrietig, af en toe eens bang, en heel vaak ook wel blij. Lied: Ik ben ik (bij thema 1: ik ben mezelf) (nr. 1 en 2 op de CD) : Weet ik wie ik ben? Ja, ik weet wie ik ben. Weet ik wie ik ben? Ja, ik weet wie ik ben. Ik heb een mooie naam, van achter en vooraan.