Reisverslag van Caroline Cazemier Lions youth exchange Brazilië 2016

Transcriptie

1 Reisverslag van Caroline Cazemier Lions youth exchange Brazilië 2016 Hi allemaal, Mijn naam is Caroline en ik ben deze zomer via de Lionsclub Hattem naar Brazilië geweest. Brazilië was niet mijn eerste keus, dit was namelijk Amerika, maar toen mij werd verteld dat ik naar Brazilië kon gaan (mijn tweede keus) was ik zielsgelukkig. Dit jaar waren de Olympische Spelen in Rio, maar ook was afgelopen jaar in het nieuws verschenen dat het Zika virus in Brazilië heerste. Toen ze mij belde of ik naar Brazilië wou, zeiden ze dat dit wel iets was om rekening mee te houden. Aangezien ik niet van plan was om op het moment zwanger te raken, was dit niet echt een reden om me tegen te houden om te gaan en dus vertrok ik op 8 juli richting Schiphol om naar Brazilië te gaan. Ik reisde gelukkig niet alleen, maar met Marieke. Ik had haar op de informatiedag al ontmoet en we hadden op Schiphol afgesproken. Voor mij was het de eerste keer dat ik buiten Europa en 'alleen' reisde. Samen vlogen we eerst naar Londen, toen door naar Sao Paulo en vervolgens met nog een binnenlandse vlucht naar Porto Alegre. Alle vluchten verliepen soepel, we hadden vooral op Londen veel overstaptijd. We moesten zelf 1 keer onze koffer opnieuw inchecken, maar met de hulp van het personeel op het vliegveld is het allemaal goed gekomen. Op Porto Alegre werden we opgewacht met veel enthousiasme door de Lions. Wij hadden een groep die samen met een bus naar het Zuiden afreisden. Deze busreis duurde zo'n 5 uur. Met onderweg een stop om te lunchen. Toen we in het dorpje Sobradinho aankwamen werd ik opgewacht door mijn host sister en haar vriendin Andrele. Nadat we onze koffers thuis hadden afgezet gingen we al gelijk naar een plaatselijke voetbalwedstrijd en 's avonds gingen we al gelijk uit. De twee weken in de Host family hebben me enorm veel gedaan. In de eerste week verbleef ik in Sobradinho met 5 andere uitwisselaars en de tweede week kwam hier nog één bij. We hadden alle zeven een host-broer of zus en samen en met de gezinnen hiervan brachten we veel tijd door. Zo hebben we bij alle gezinnen een keer thuis gegeten en op het einde van de twee weken voelde het net als een grote familie. Onze host families hadden een programma voor ons gemaakt. Zo zijn we de eerste week naar verschillende scholen geweest om over onze landen en onszelf te vertellen. Het Engels van de mensen in Brazilië is niet erg goed, daarom hebben we met z'n allen geprobeerd ze te motiveren om Engels te leren. Met als doel net zo'n reis als wij te maken. Verder hebben we in deze week ook een community, een stam, een energieopwekkingscentrale en grote steden in de buurt bezocht. We hebben veel hoogtepunten gehad de eerste twee weken, namelijk: het gezamenlijk optreden met de exchangers op een Lions bijeenkomst, samba les, uitgaan 's avonds, het dansen en zingen tijdens de gezamenlijke dinertjes, samen picknicken in de natuur, de wandelingen die ik met Mara heb gemaakt, visdiner bij een visserij met eigen gevangen vis en de aap die we in de tribe op onze schouder hebben mogen nemen. Naast al deze hoogtepunten waren eigenlijk alle keren dat we bij elkaar zaten en gewoon aan het chillen waren ook hoogtepunten. We leerden veel over elkaar en de verschillende landen en ik kan met recht zeggen dat ik vrienden voor het leven heb gemaakt in deze twee weken. In de stad waar we verbleven vonden ze het allemaal ontzettend leuk dat we er waren. We zijn verschillende keren op de radio geweest en hebben zelfs in de krant gestaan. Na deze twee weken vertrokken we naar het kamp. Ik deelde mijn kamer met twee meisjes. Een kwam uit Israël en de ander uit Finland. We hadden een groep van vijftig

2 exchangers en eigenlijk vond ik dit te veel. Het is heel moeilijk om vijftig mensen in een week te leren kennen. Ook is het voordeel van een iets kleinere groep denk ik dat de groep dan closer is. Bij ons was het zo dat er een paar kleinere groepen waren binnen de grote groep. Zo was er een groep Italianen en hier was veel commentaar op, omdat zij voortdurend alleen Italiaans met elkaar spraken. De organisatie van het kamp was dit ook al opgevallen en hebben al gezegd de groep aankomend jaar kleiner te maken en strenger op te treden tegen mensen die met landgenoten alleen in hun eigen taal spreken. Ook in het kamp hadden we een druk programma, we hebben veel steden en mooie plaatsen in de natuur bezocht. We verbleven in een hotel, maar hebben maar 1 keer de tijd gehad om in het zwembad te zwemmen. Ik vond mijn reis naar Brazilië geweldig. Dit kwam door de alle mensen die het uitwisselingsprogramma mogelijk hebben gemaakt, de host families en de andere exchangers. Degenen die het georganiseerd hebben, hebben er zoveel tijd en liefde ingestoken en alles was piekfijn geregeld. Het afscheid van het kamp was dan ook zeker niet makkelijk. Ik had de afgelopen drie weken zulke goede vrienden gemaakt, bij wie het voelde alsof we elkaar al ons hele leven kenden. Het idee dat we in de toekomst geen deel meer uitgingen maken van elkaars leven bracht dan ook de nodige tranen naar boven. Ik zwaaide ze uit en bleef nog een nacht langer in het hotel, omdat onze vlucht pas later de volgende dag zou vertrekken. Mijn host-sister bleef ook nog een nacht langer in het hotel. Ik had überhaupt geluk dat mijn host-sister mee ging naar het kamp. Normaal is dit namelijk niet zo, maar zij maakte als LEO deel uit van de organisatie en daardoor hebben wij nog een week extra met elkaar kunnen doorbrengen. Een tip voor de mensen die in de toekomst gaan is wel dat het noodzakelijk is warme kleren mee te nemen, het is namelijk in onze zomer winter in Brazilië. Het weer in Brazilië is heel verschillend. Warme en koude dagen komen allebei voor en een winterjas is zeker geen luxe.

3

4

5