Interview Jorrit en Hilde- juli 2012 Allerlei soorten bezoek was er afgelopen maanden op Matunkha ; familie, vrienden en het thuisfrontteam in persoon Gerrie met Rens, Tjitske en Talitha. Best druk in huize van Kooij! Onderweg naar international airport (5 uur rijden) naar Lilongwe hebben gasten een interview afgenomen met een paar interessante vragen. " Jorrit, we rijden nu al een paar uur door dit prachtige land, maar hoe komen jullie erbij om helemaal in noord Malawi in Rumphi (of all places) te gaan zitten?"...dat is een leuk verhaal over hoe Matunkha is ontstaan. Toen de Nanninga's naar Afrika gingen zijn ze eerst in het zuiden aan het werk geweest en later in het ziekenhuis van Mzuzu, tot ze gevraagd zijn door een Canadese organisatie om in Rumphi iets met ontwikkelingswerk te gaan doen. Heel bijzonder, want als kind had Bert tot drie keer toe gebeden dat hij naar Afrika wilde en wees hij zomaar een plaats aan in het midden...rumphi, noord Malawi! Het is inderdaad wel ver weg, stoffig, arm en onontwikkeld zoals jullie hebben gezien, maar daarom ook zo belangrijk dat er een plek is als Matunkha. " Hoe begin je dan zoiets?! Hoe is Matunkha zo'n mooie 'oase ' geworden in dat stoffige armoedige Afrikaanse gebied?" Heel verhaal, ik vertelde al een keer dat ze een heuvel gekregen hebben van de chiefs, en dan moet je op kaal terrein gaan bouwen( zag je de foto's daarvan in de gang van het restaurant?). Je hebt natuurlijk altijd water nodig, dus hebben ze dat gezocht en gevonden en aangelegd, eerst voor het project, later ook voor de communities eromheen. Toen zijn ze begonnen met het bouwen van de school en daarna alle andere activiteiten om alles goed te kunnen bekostigen op de lange duur ( het restaurant en de accommodatie, de bakery, de agriculture, de maïsmolen en de meubelmaker). Goede scholing voor de weeskinderen vinden we belangrijk en vrijwilligers in de buurtgemeenschappen kennen de gezinnen en kinderen die dat nodig hebben. Voor de andere kinderen op de gewone scholen gaan we nu ook meer en meer betekenen door onze hulp aan te bieden( zo hard nodig, want daar zitten kinderen helemaal zonder materiaal met ruim 50 in een klaslokaal zonder stoelen en tafels, onvoorstelbaar he?).
Ook hadden we visie voor gezondheidszorg in de omgeving en hebben we de kliniek gebouwd, dat is het werk wat Hilde nu verder mag ontwikkelen. Want nu we Matunkha goed hebben staan kunnen we kwaliteit blijven geven en meer en meer gaan uitdelen in de CBO ' s, de communities om Rumphi waar scholing en gezondheid hard nodig is. "Wat is jouw grootste drijfveer op Matunkha?" Dat laatste...wat Hilde in de toekomst wil bereiken: dat ook een gezin in een community in de bergen verderop meer zal leren over gezondheid en ontwikkeling, dat we veel mensen op die manier bereiken door ook op die manier Gods liefde te laten zien. " We hebben drie weken jou zien werken, hebben je gekscherend ' de campingbaas ' genoemd, omdat je voor iedereen op allerlei tijden beschikbaar bent, creatieve ideeën hebt en veel verschillende dingen doet. We mochten bijvoorbeeld ook met je meelopen als je in de grotere steden boodschappen deed voor het restaurant en de accommodatie, hoe doe je dat?" Hahaha, liepen we daar met z'n drieën op de markt...zag je hoe handig en snel ik dat doe? Ik weet precies waar ik moet zijn, dat heb ik van de locale mensen geleerd. Ook heb ik in een jaar tijd veel contacten opgebouwd en ben ik altijd bezig met relaties leggen en connecten, leuk werk wel. Ik ben blij dat er mensen zijn die me helpen, bijvoorbeeld daar op de markt als ik die ene man geld geef en over de markt loop om alles aan te wijzen en dat hij zorgt dat het geregeld wordt. Dat is gewoon snel en efficiënt, want veel goederen zijn niet overal verkrijgbaar en ik kan niet elke week zo ver rijden naar de stad. Gelukkig heeft Rumphi de meest noodzakelijk zaken wel in winkels of op de markt, al is het niet constant en seizoensgebonden. " Wat vind je het minst leuke aan je werk?" Tja...het blijft Afrika. Daar moet je tegen kunnen, plannen veranderen nog wel eens zoals jullie hebben gemerkt. Er is een andere arbeidsethos, regelmatig zijn mensen te laat of denken ze anders. Ik wil de accommodatie echt met kwaliteit hebben, ook wel en beetje naar westerse maatstaven vanwege de toeristen en alle rijke zakenlui, die momenteel gelukkig veel gebruik maken van de accommodatie. Dat betekent dat voorraadbeheer bijvoorbeeld belangrijk is, zeker nu we steeds meer gasten hebben. Dat betekent dat we er hard aan moeten trekken om dat aan te leren en dat ik nog hard mee moet denken( ze kunnen dat echt nog niet alleen). Boeiend wel, en soms vermoeiend. Ik probeer het altijd positief te bekijken en dat lukt vaak wel.
Enne...nachtje slapen en ik ben ook weer veel ' frustratie' kwijt hoor. " Wat vind je het leukste?" Mensen tot ontwikkeling brengen, ze coachen en begeleiden. En wat ik ook heel interessant vind is dat ik geloof en werk hier zo dicht bij elkaar is voor mij, naast dat ik knetterhard geld aan het genereren ben voor Matunkha mag ik elke ochtend een dagopening doen en bijbelstudies geven. Dat soort dingen inspireren enorm om met Matunkha voor de mensen hier in Rumphi Malawi iets te betekenen in hun dagelijks leven. "Nog een vraag: mogen we het recept hebben van die heerlijk cinnnamonbun uit de bakkerij?!!!!!" " Hilde, We hebben drie weken van jullie gastvrijheid genoten door regelmatig met elkaar te eten en we mochten met je meelopen in je werk. Vind je het leuk als er bekenden langs komen?" Zeker is dat leuk! Het is geweldig om jullie alles te laten zien, niet alleen ons mooie huis met prachtig uitzicht vanaf balkon, maar vooral ons werk hier. Het is super dat jullie de mensen hebben leren kennen die hier werken en vooral ook dat jullie de mensen en hun omstandigheden in town en community hebben ontmoet. Dan zie je echt waarvoor wij hier helemaal heen verhuisd zijn. " We hebben enorm genoten van de jongens Levi en Joshua, ook leuk om te zien hoe mama Cecilia voor ze zorgt en dat Josh het in de nursery goed doet. Vinden zij bezoek ook leuk?" Zeker nu nog wel, het is voor hen heel leuk dat je hen aandacht geeft. Je hebt gezien dat Malawiaanse kinderen helemaal weinig aandacht krijgen van hun ouders. Eerst wordt je een paar jaar op de rug van moeder rondgedragen en daarna zorgt een oudere zus voor je, dan moet je meehelpen thuis met vegen van erf, water dragen, hout halen, wassen en op het land of de markt. Als je naar school kunt moet je ver lopen vaak en als je primaryschool haalt is het maar de vraag of je naar secondaryschool kunt. Het leven van een Malawiaanse kind is zo anders. " Mama Cecilia zorgt alle dagen voor de jongens?" Nee, alleen als ik weg ben om te werken, drie dagen. Ze doet ook huishoudelijk werk en maakt het mogelijk dat ik werk. Dat doe ik bewust parttime, omdat ik ook graag bij de jongens ben, al is het in Malawi ongebruikelijk om parttime te werken.
" We mochten een paar keer met je meelopen en hebben gezien hoe je in de communities/dorpjes om Rumphi bezoeken bezoek bracht aan zieke mensen. Wat een armoede daar vaak, heel bijzonder zoals mensen 'zuster Hilde' ontvangen op het erf door de enig stoel klaar te zetten voor je. Waarom doe je dat en wat doe je?" Ik breng samen met de vrijwilligers van verschillende gemeenschappen bezoek aan zieke cliënten omdat ze vaak te weinig aandacht krijgen in de ziekenhuizen. ggezondheidszorg is gratis in Malawi, maar er zijn veel zieken en weinig personeel, middelen en kennis. Ik werk samen met het ziekenhuis en ga op huisbezoek. Veel cliënten zijn HIVpositief en moeten dan hun levenlang aidsremmers slikken. Veel mensen hebben daar moeite mee of willen het gewoon niet. Ze onderschatten dan dat ze ziek kunnen worden, sneller tbc krijgen of andere klachten doordat hun weerstand en kracht afneemt. Voorlichting is ontzettend belangrijk. Daarnaast doe ik een kleine gezondheidcheck, hou ik vooral het gewicht van mensen in de gaten en zo nodig heb ik van Matunkha een zak voeding bij me om uit te delen. " Weet iedereen al genoeg van aids?" Ja en nee, vroeger stierven er heel veel mensen aan aids, nu er gratis aidsremmers en condooms worden uitgedeeld is dat veel minder. Men gaat ook sneller voor een test naar het ziekenhuis, in die zin is het taboe er wel van af. Maar dat wil niet zeggen dat de aandacht erover moet verslappen! Ook zijn er nog steeds vreemde ideeën over HIV en wordt er te weinig voorlichting gegeven. Ik moet elke keer weer benadrukken dat condoomgebruik belangrijk is, omdat je elkaar ook kunt verzwakken door extra besmetting. " Vind je het leuk werk?" Ook ja en nee. Ja, het is dankbaar werk. Soms loop je 1,5 uur de bergen in met een local vrijwilliger en heb je iemand kunnen helpen. Maar terwijl ik dan nog een half uur in de auto terug naar town/matunkha ga, heb ik soms een moeder moeten vertellen dat ze snel haar kind moet laten testen en weet ik dat zij wel vier uur reizen van het ziekenhuis vandaan woont ( te voet dus,he)...ik zou zo graag meer willen doen. Hopelijk dat de kliniek in de toekomst meer kan betekenen met bijv. een fietsambulance of door vervoer en spreekuren aan te bieden. " waar ga je de komende tijd mee bezig?" Na een half jaar bezoekers heb ik nu bedacht om regelmatig peergroupmeetings te gaan doen. De vrijwilligers nemen dan gezinnen van clienten mee, of naar Matunkha of ergens in een gebouwtje, en dan wil ik meer voorlichting geven. Ook wil ik gaan werken aan een programma voor kinderen en aids. Ook zal ik de best grote groep studenten en vrijwilligers uit Nederland de komende maanden gaan begeleiden. " Best een zware belasting, kom je wel tot ontspanning in Malawi?" Kijk, dan helpt het dat regelmatig bezoekers, studenten en vrijwilligers zijn...we hebben daar
namelijk ook wel het plezier van...neem nou ons leuke koek-en-sopie feestje van vorige week, themafeestjes vieren hoort erbij! ( "gewoon omdat het kan!"...onze dagelijkse leus) Even terugtrekken in het huis en genieten van de tuin, een goed boek lezen en een kampvuur maken of een DVD kijken...dat lukt over het algemeen ook wel, al is dat wel een zwakke plek. Wil je ergens voor ons voor bidden, doe het daar dan maar voor! Wij,familie Huizenga, hebben veel meer gehoord en gezien op mooi Matunkha, een prachtige project in een prachtig land. We hebben vooral veel geweldige sterke vriendelijke Malawianen gezien, die we in ons hart hebben gesloten en waar we voor zullen blijven bidden.