Werkstuk Geschiedenis Franklin Delano Roosevelt

Werkstuk Geschiedenis Franklin Delano Roosevelt Werkstuk door een scholier 3998 woorden 6 februari 2004 6,3 81 keer beoordeeld Vak Geschiedenis Biografie van Franklin Delano Roosevelt Een pracht van een jongetje, schreef James Roosevelt in zijn dagboek na de geboorte van zijn zoon op 30 januari 1882. Franklin Delano Roosevelt werd hij gedoopt. De middelste naam was die van zijn moeder, Sara Delano. Als kleuter was hij een echte Little Lord Fauntleroy. Hij stapte parmantig rond in matrozenpakjes, reed op een pony en was aardig tegen het bedienend personeel. Hij scheen altijd bright and happy. In de herfst van 1896 werd hij naar een kostschool in Groton gestuurd, waar rector Endicott Peabody de verdere opvoeding op zich zou nemen. In 1900 ging hij een studie volgen op Harvard. Daar deed hij ondermeer economie, geschiedenis en staatsinrichting. Hij was overigens een verre, verre achterneef (in het Amerikaans: fifth cousin) van Theodore Roosevelt, de beroemdste Amerikaan van zijn tijd. Op 17 maart 1905 treden Franklin en Eleanor in New York in het huwelijk, voltrokken door niemand anders dan rector Endicott Peabody. Eleanor is de dochter van een jongere broer van Theodore Roosevelt. In oktober 1904 studeerde FDR (Franklin Delano Roosevelt) rechten op Columbia University in New York. En in 1907 wordt hij advocaat op Wall Street, hoewel hij zijn studie nog niet heeft afgerond. In 1910 doet hij mee aan de verkiezingen tot toetreding in het Senaat van New York. Hij heeft zijn tegenstander John F. Schlosser met een klein verschil verslagen (15.708 om 14.568 stemmen). In 1913 wordt FDR running mate van de democratische presidentskandidaat Woodrow Wilson. Maar alles dreigde mis te gaan toen hij in september werd geveld door tyfeuze koorts. Als noodoplossing vroeg hij Louis McHenry Howe om als plaatsvervanger te fungeren. Josephus Daniels, de nieuw benoemde minister van marine vroeg FDR om onderminister te worden. Dat vond hij echt super. Ook in de Eerste Wereldoorlog moest hij belangrijke beslissingen nemen. In 1919 en 1920 werd Amerika geplaagd door een Red en een Black Scare, een angst voor het rode communisme en de zwarte negerbevolking. Toen FDR op 21 augustus 1921 wakker werd, bleek dat hij zijn benen niet meer kon bewegen; hij bleek kinderverlamming (polio) te hebben. Op de partijconferentie van de Democraten kwam hij weer terug, op krukken en steunend op zijn oudste zoon James. Pagina 1 van 8

In 1928 wordt FDR gouverneur van New York, hiermee komt hij terug in de politiek. Op 8 november 1932 wint Franklin Delano Roosevelt met een overtuigende meerderheid de Amerikaanse presidentsverkiezingen. De cijfers van Roosevelts overwinning slaan alle vroegere records: aan kiesmannen kreeg hij 472 stemmen (Hoover 59) en aan kiezers 22,8 miljoen (Hoover 15,7 miljoen). Daarna werd hij nog drie keer gekozen tot president van Amerika. Hiermee heeft hij de langste periode in de geschiedenis van Amerika als president geregeerd. Namelijk van 1933-1945, een periode van vier termijnen. In het begin heeft hij aangekondigd verandering te brengen, vernieuwing. Dit wilde hij bereiken door een bepaalde strategie van regeren te handhaven. Deze strategie noemde hij de New Deal, iedereen kreeg een nieuwe kans. Hierdoor werd hij erg populair bij de bevolking en steeds herkozen. In de Tweede Wereldoorlog werd hij herkozen omdat men vond dat in deze oorlogstijd gediend zou zijn met continuïteit en ervaren leiderschap. Net voor het einde van de Tweede Wereldoorlog stierf hij als gevolg van een hersenbloeding, de precieze datum is 12 april 1945. Heel toevallig is dat Franklin Delano Roosevelt evenlang geregeerd heeft als Adolf Hitler. Beide leiders van twee grootmachten die tegen elkaar streden in de Tweede Wereldoorlog. Beide kwamen in 1933 aan de macht en stierven in 1945. Geen van de twee heeft het einde van de oorlog mee kunnen maken. De een de veroorzaker van de oorlog, de ander als de voorstander van vrede. Franklin Delano Roosevelt stierf in Warm Springs in de staat Colorado. Hij verbleef daar om bij te komen van de vermoeienissen van de afgelopen maanden. Hij werd door de dood overvallen juist op het moment dat hij bezig was met het uitwerken van een redevoering waarvan de laatste zinnen klinken als een vaarwel van de oorlogsleider aan de natie: De enige begrenzing aan de verwezenlijking van de toekomst zullen onze twijfels van het heden zijn. Laten we voorwaarts streven in krachtig en actief vertrouwen. New Deal Begin jaren 30 waren de straten van Amerika gevuld met mensen die niet bepaald een leuke toekomst in het vooruitzicht hadden. Mensen zonder geld, zonder opleiding, zonder werk, zonder toekomst. In maart van het jaar 1932 waren er ruim dertien miljoen mensen werkloos en bijna elke bank was gesloten. Er was een economische crisis die Amerika teisterde. Deze crisis werd ook wel de depressie genoemd. De oorzaak van deze crisis was de beruskrach van Wall Street in 1929. Bijna iedereen wilde er wel wat aan doen, maar wist niet hoe en wat er aan gedaan moest worden. Over één ding waren ze het eens, hier moest iets aan gedaan worden. Aangezien de toenmalige leiders van het land niet bij machte waren iets te doen aan de economische crisis die het land bezighield, was er grote ontevredenheid in Amerika. Men was niet tevreden met de huidige regering, er moest verandering komen. En toen verscheen er een man van de democratische partij in het licht. Zijn naam was Franklin Delano Roosevelt. Verre familie van de oud-president Theodore Roosevelt, toentertijd de beroemdste Amerikaan. Terug naar die opvallende Roosevelt. De bevolking stond geheel achter hem. En aangezien hij presidentskandidaat was wilde menigeen hem zien als leider van het land. Hij wist zijn publiek te winnen door zijn goeie speeches en zijn goed doordachte plan. Hij zei verandering te willen brengen door het invoeren van de New Deal. Dit plan was ervoor bedoeld om iedereen een nieuwe kans te geven, vandaar de naam New Deal, wat nieuwe kans betekent. Pagina 2 van 8

Toen de verkiezingen werden gehouden op 8 november 1932 bleek wie men als president wilde. Met een overtuigende meerderheid heeft Roosevelt de verkiezingen gewonnen. De cijfers van Roosevelts overwinning slaan alle vroegere records: aan kiesmannen kreeg hij 472 stemmen (Hoover 59) en aan kiezers 22,8 miljoen (Hoover 15,7 miljoen). Men had dus overduidelijk hun vertrouwen op Roosevelt gezet. Je kunt ook zeggen, met had hun vertrouwen gezet op de manier van regeren van Roosevelt, het regeren rekening houdend met de mensen die het niet zo goed hebben, regeren met behulp van de New Deal. Hoe pakte Roosevelt het aan, de New Deal Na de benoeming tot president geeft deze een inaugurele rede. Op 4 maart zaten talloze Amerikanen om twaalf uur aan de radio gekluisterd om de rede van president Roosevelt te horen. De nieuwe president hield de Amerikanen voor dat in dit bange uur van chaos vrees het enige is dat we moeten vrezen. Roosevelt kondigde een oorlog tegen de noodtoestand aan en zal eventueel volmachten vragen alsof er een invasie van het buitenland was. Tegelijkertijd kondigt Roosevelt de sluiting voor onbepaalde tijd van alle banken in de VS af om orde op zaken te stellen. Deze maatregel werd ook wel de Emergency Banking Act genoemd. De maatregel om de banken te sluiten biedt de mogelijkheid voor het ministerie van Financiën de chaos te ontwarren en solide banken te scheiden van de vele onbetrouwbare kleine bank ondernemingen. Op zondagavond 12 maart houdt Roosevelt het eerste van zijn befaamde praatjes bij de haard, een informele toespraak, waarin hij zijn luisteraars belooft dat ze de banken die binnenkort weer zullen worden opengesteld, kunnen vertrouwen. Het succes van de ingrijpende maatregelen blijkt wanneer half april de tegoeden aan geld en goud bij de banken zijn toegenomen met één miljard dollar. Zo had Roosevelt meer van deze acts, maatregelen om de toestand van de bevolking in Amerika te verbeteren. Hieronder volgen de belangrijkste: - Civilian Conservation Corps: een werkgelegenheidsproject om jonge mensen aan het werk te zetten door werk te creëren (op vrijwillige basis). - Agricultural Adjustment Act: boeren krijgen een subsidie om minder te produceren om op deze manier de overproductie stil te leggen. - Tennessee Valley Authority: werkgelegenheidsproject door negen stuwdammen te bouwen in het stroomgebied van de Tennessee en elektrische energie op te wekken. Het project moet uitgroeien tot het paradepaardje van de New Deal. - National Insdustrial Recovery Act: overheid maakt in overleg met de werkgevers afspraken over productie en arbeidsomstandigheden. - Public Works Administration: particuliere bedrijven subsidieren om openbare gebouwen te bouwen, dus ook een werkgelegenheidsproject. - Works Progress Administration: werkgelegenheidsprojecten om artiesten, kunstenaars, schrijvers, theaters enzovoorts werk te verschaffen. - National Labor Relations Act: het oprichten van vakbonden om overleg tussen werkgevers en werknemers te boverderen. - Social Security Act: als je zonder schuld geen werk meer kan verrichten, krijg je een financiële steun (principe van een verzorgingsstaat) Pagina 3 van 8

- Voorstel om de samenstelling van het Hooggerechtshof te wijzigen: het voorstel om het Hooggerechtshof opnieuw in te delen, want dat waren rechter die door de republikeinen waren benoemd en dus tegen democratische voorstellen waren. De gevolgen van de New Deal Met het invoeren van deze maatregelen wist hij de bevolking tevreden te stellen en dus de stemmers voor zich te krijgen. Daardoor wist hij de volgende presidentsverkiezingen met een nog grotere meerderheid te winnen. Hij kreeg namelijk 523 kiesmannen (Landon 8) en 27,2 miljoen kiezers (Landon 16,6 miljoen) achter zich. Ook in zijn tweede termijn is hij doorgegaan met zijn New Deal. In die tijd heeft hij onder andere de Social Security Act ingevoerd en ervoor gezorgd dat er een wet op de minimumloon en de maximumwerkweek in de VS kwam. Maar in de tussentijdse verkiezingen van november 1938 bleek dat niet iedereen het eens was met zijn regeren, tenminste niet meer. De partij van de Democraten heeft gevoelige verliezen geleden: in het huis van afgevaardigden zijn de Democraten teruggevallen van 333 naar 262 zetels, terwijl de Republikeinen van 89 naar 169 zetels zijn gegaan. De verklaring hiervoor ligt met name bij het feit dat Roosevelt een poging heeft gedaan om het Hooggerechtshof buiten gevecht te stellen. Ook moet het terugvallen van Roosevelts partij voor een belangrijk deel toegeschreven worden aan diens pogingen om conservatief ingestelde Democraten gewipt te krijgen. In voorverkiezingen adviseerde de president de kiezers niet te stemmen op kandidaten, die hem niet zinden omdat ze tegen zijn wetgeving hadden gestemd. Maar hij heeft met de New Deal zijn doel bereikt. Dat doel was namelijk de mensen weer hoop en vertrouwen in de economie te geven. Dat is dus gelukt. De werkloosheid daalde bijna even snel als het was toegenomen in de crisistijd. Ook durfden de mensen meer geld op de bank te zetten dan voorheen, omdat ze weer vertrouwen hadden. Dan was het dus beter om je geld op de bank te zetten en rente te ontvangen dan het in een sok onder het matras te stoppen en het risico lopen het kwijt te raken. Achtergrondinformatie over de New Deal Maar het bedenken en in de praktijk uitvoeren van deze New Deal was niet helemaal door Roosevelt zelf gedaan, dat is logisch. Maar voor het grote denkwerk had hij bepaalde mensen aangesteld. Dit deed hij omdat hij wilde proberen om de economie weer op te lappen, maar hij had geen verstand van economie. Die zes professoren die hij aanstelde kreeg ook een naam, namelijk de Braintrust. Dat de Democratische partij van Roosevelt zoveel stemmen kreeg in het begin (en later zelfs nog meer) kwam door de opvattingen van de Democraten over de economische crisis. De Republikeinen dachten: Laat maar, komt wel weer goed. En de Democratische gedachte was: Er moet wat gedaan worden, anders komt het niet goed. En omdat er zoveel mensen slachtoffer waren geworden van de beruskrach, kregen de Democraten dus veel stemmen. Het verbeteren van de economie werd mede mogelijk gemaakt door het handhaven van een geleid kapitalisme, dat houdt in dat de overheid de economie helpt probeert het in goede banen te leiden. Volgens John Maynard Keynes moest de regering zich met het rad bemoeien. De regering moet investeren, zo krijgen de mensen weer vertrouwen in de economie, dus gaan ze meer consumeren, dus moet er meer worden geproduceerd, dus de werkgelegenheid stijgt en dus gaat men weer meer Pagina 4 van 8

investeren, krijgen de mensen weer meer vertrouwen, enzovoorts. Dit gebeuren wordt ook wel het multiplier effect genoemd. In die tijd is ook het begrip staatsschuld in feite geboren. De regering had geen geld, dus moest het geld lenen. Regering krijgt dus een schuld (schuld van de staat) met andere woorden, staatsschuld. Maar achteraf blijkt dus dat de maatregelen van Roosevelt -dus eigenlijk zijn Braintrust- zeer effectief waren. Want Amerika is tegenwoordig een economische grootmacht. Dat was het ook tijdens de regeringsperiode van Roosevelt. Die mensen die de New Deal in feite hebben opgesteld hebben de economie van Amerika en dus de wereldeconomie gered van de ondergang. Roosevelts rol in de Tweede Wereldoorlog Voorafgaand aan de oorlog In het midden van de jaren 30 heersten er dictatoriale regimes in Duitsland, Japan en Italië. In 1936, in zijn speech over het aannemen van zijn tweede termijn als president, zegt Roosevelt: Deze generatie van Amerikanen heeft een afspraak met het lot. In 1938 besteedde Roosevelt veel tijd aan internationale zaken. De Verenigde Staten streefde het idee van de eerdere president James Monroe na, dat idee werd ook wel de Monroe-doctrine genoemd. Dat hield in dat Amerika zichniet met het buitenland wilde bemoeien. Dit denken streefde men tot dan toe na omdat Amerika niet weer in een wereldoorlog verzeild wilde raken. Roosevelt was het niet eens met het isoleren van Amerika, maar hij hoopte wel dat er niet weer een oorlog kwam. Duitslands agressiviteit in 1939 dwong Roosevelt om een andere houding aan te nemen. Toen Duitsland Polen binnenviel sloot Roosevelt met Groot-Brittannië een verdrag, Amerika krijgt bases in Engeland ter beschikking in ruil voor vijftig oude Amerikaanse destroyers. Maar hij hoopte nog steeds niet in de oorlog verzeild te raken, want en daarmee de mensen die tegen interventie waren van de Tweede Wereldoorlog in het Congres tevreden te stellen. Daarom bleef hij voorzichtig in zijn doen en laten. Campagnevoerend voor herverkiezing in 1940 tegen Wendell Willkie, een tamelijk progressief Republikeins iemand, die op sommige terreinen het wel met Roosevelt eens was. Misleidend vertelde Roosevelt dat hij geen Amerikaanse boys zou laten vechten in oorlog tussen andere landen. Veel personen, waaronder leden van zijn Democratische partij hadden niet veel zin om Roosevelt een derde periode te gunnen. Desalniettemin won Roosevelt toch de verkiezingen, maar met een veel kleinere overwinning dan de vorige keer. Veilig herkozen wilde Roosevelt lend-lease hulp verschaffen aan de anti-duitse bondgenoten. Deze hulp, goedgekeurd door het Congres, zorgde voor een enorme toename van de goederenstroom naar Groot- Brittannië. Nadat Duitsland ook de SovjetUnie ging aanvallen in Juni 1941, ging de lend-lease hulp ook naar de Russen. Om de voorraden te beschermen tegen Duitse onderzeeërs stuurde Amerika destroyers om de konvooien naar de andere kant van de Atlantische Oceaan te escorteren. Roosevelt vertelde de mensen niet over zijn onneutrale handelingen. Toen in september 1941 een Duitse onderzeeër een torpedo afvuurde op de Amerikaanse destroyer Greer deed hij alsof hij verbaasd was en gaf hij de Amerikaanse schepen de order Duitse boten laten zinken als ze die tegenkomen. En in december Pagina 5 van 8

waren Duitsland en Amerika verbonden in een onaangekondigde oorlog op de Atlantische Oceaan. De meeste historici zijn het er over eens dat Hitler een dreiging voor de Westerse beschaving was en dat Amerikaanse tussenkomst nodig was om hem tegen te houden en dat het isolationisme een belemmering was voor de reactie van de president. Maar ze vinden het wel spijtig dat Roosevelt de bevolking in onwetendheid liet en hij misbruik maakte van zijn macht. Historici debatteren ook over het beleid van Roosevelt naar Japan, wiens leiders Japan wilden uitbreiden. De president legde langzamerhand een embargo op belangrijke goederen naar Japan. Hij eiste ook dat Japan stopte met haar agressiviteit in China en Indo-China. In plaats van zich terug te trekken besloten de militairen die Japan controleerden om te vechten. En op 7 december 1941 vielen ze Pearl Harbour aan en vervolgens bestormden ze ook Oost-Indië. Uit deze handelingen bleek overduidelijk de agressieve houding van Japan. Vragend naar een verklaring van de oorlog aan Japan zei de President dat 7 december een datum welke altijd zal voortleven als een schande. Hij bracht een verenigd Amerika in de Tweede Wereldoorlog. Op 11 december waren de Verenigde Staten ook in oorlog met Duitsland en Italië. Sommige historici hebben meningsverschillen wat betreft Roosevelts houding tegenover Japan. Hij had niet meteen China en Indo-China hoeven te beschermen want die lagen buiten de Amerikaanse interesses. Als Roosevelt een wat meer toegeeflijke houding tegenover Japan had gehad dan had hij een conflict met Japan kunnen uitstellen in een tijd dat een oorlog tegen Hitler op het punt stond te beginnen De oorlog thuis Tijdens de oorlog kreeg Roosevelt te maken met een hele hoop binnenlandse problemen te maken. Het Congres maakte enkele onderdelen van de New Deal onschadelijk zoals de Works Progress Administration en blokkeerde enkele liberale voorstellen zoals hulp voor onderwijs en ziektekostenverzekering. De zwarten waren boos over de onrecht die hun werd aangedaan door de discriminatie. Ontevreden over hoe de zwarte bevolking werd behandeld, reageerde Roosevelt met het opstellen van een commissie genaamd Fair Employment Practices Committee (FEPC) die moest voorkomen dat zwarten werden gediscrimineerd op het gebied van defensie. Hoewel dit een van de belangrijkste maatregelen van de president was voor de rechten van de mens, had de FEPC weinig invloed. Geschillen tussen industriëlen maakte het de president gelijk moeilijk. Met de bedoeling om ze te laten samenwerken om zakelijke interesse, bracht Roosevelt de zakelijk leiders in goede posities, bood ze wereldcontracten aan en er werd hun ook belastingkorting gegeven. Woedende liberalen protesteerden tegen deze groeiende macht van de grote zakenmensen. Het gebrek aan een centrale instantie die over de productie gaat, dat veroorzaakte verwarring, bureaucratisch conflict, en vertraging van de productie. Een openbare onenigheid tussen vice-president Henry Wallace, wie de democratische Garner in 1940 had vervangen, tegen Secretaris van de Handel Jesse Jones. FDR had beide Wallace, een liberaal en Jones, een conservatieve bankier uit Texas belangrijke taken toegewezen als het verkrijgen van belangrijke oorlogsvoorraden. Wallace was vurig in het uitgeven van geld naar onderontwikkelde landen en van het invoeren van sociale hervormingen. Terwijl andere leden van de administratie hun zijde kozen, heeft Roosevelt besloten om hun te ontslaan van hun speciale opdracht. Ondanks dergelijke incidenten, dacht de president dat de concurrentie nieuwe ideeën bedacht. En in feite, Pagina 6 van 8

deden Roosevelt zijn rommelige administratieve methoden niet veel kwaad. In 1943 heeft hij een aantal instanties opgericht die de prijzen konden controleren, die mankracht beleid konden ontwikkelen en het toeleveren van schaarse materialen. Geïnspireerd om de oorlog te winnen, gingen werkgevers en werknemers met de regering samenwerken met als doel het creëren van wonderen op het gebied van productie. Militair beleid Roosevelt zijn militair beleid deed ook geschillen opwellen. In 1941 gaven critici hem de schuld dat Pearl Harbour onvoorbereid was voor de Japanse aanval. Extremisten beweerden zelfs dat hij de Japanners had uitgenodigd om zo een excuus te hebben om oorlog te voeren. In 1942 klaagden de liberalen toen hij ging samenwerken met de Vichy Franse admiraal Jean Darlan, wie tot dan toe had samengewerkt met de nazi s. Hij moest helpen met het plannen van de Geallieerde invasie in Noord-Afrika. In 1943, FDR s tegenstanders mopperden dat zijn beleid van onvoorwaardelijke overgave van de vijand de anti-hitler beweging in Duitsland ontmoedigde. Andere critici klaagden dat hij teveel vertrouwde op het strategische bombarderen. Zijn eigen generaals waren boos omdat hij het tweede front tegen Hitler (het eerste front was dat aan de oostkant bij de Sovjet Unie) had uitgesteld tot juni 1944. Deze vertraging, hebben de critici later toegevoegd, zou de Sovjet Unie razend hebben gemaakt en dus uiteindelijk de oorzaak was van de Koude Oorlog. Maar een gedeelte van deze kritiek was terecht. De slechte communicatie tussen Washington en Hawaï waren de oorzaak van dat Japan een dergelijke verrassings-aanval kon uitvoeren op Pearl Harbour. Samenwerking met Darlan was niet nodig geweest om zeker te zijn van succes in Noord-Afrika. Het strategische bombarderen kostten het leven van miljoenen burgerlevens en was lang niet zo effectief als de advocaten beweerden. En de vertraging van het tweede front hebben de verdenkingen van de Sovjets tegenover het westen versterkt. Maar het is gemakkelijk om de fouten van Roosevelt als militair leider achteraf te oordelen en te versterken. Want de president nodigde de aanval niet uit en heette het ook niet welkom, het was gewoon een heel erg goed doordacht aanvalsplan van Japan. Hij werkte alleen met Darlan samen in de hoop om niet onnodig veel geallieerde levens op te offeren. Onvoorwaardelijke overgave maakte de vijand boos en dat is diplomatiek een logisch beleid. Het gaf de Sovjet-Unie ook geruststelling, want die waren bang voor een afzonderlijke Duits-Amerikaanse vrede. Het oprichten van een tweede front vereiste een grote overmacht in de lucht en een groot aantal landingsvoertuigen, deze waren pas beschikbaar in 1944. In meerdere van deze beslissingen handelde Roosevelt kenmerkelijk pragmatisch, met als doel de oorlog zo effectief mogelijk te winnen en om de bondgenoot-schappen tijdens de oorlog zo goed mogelijk te houden. In deze opzichten was hij erg succesvol. Diplomatiek in oorlogstijd Op zijn hoede om Groot-Brittannië niet op te hitsen, pleitte hij niet voor anti-kolonisatie. Hij schaamde zich om de vertraging van het tweede front en hij verlangde naar Russische hulp tegen Japan. Daarom stemde hij in met een paar van Rusland haar doelen in Azië en Oost-Europa in Teheran (1943) en Jalta (1945). In zijn manier van zaken doen met Winston Churchill van Groot-Brittannië en Josef Stalin van de Sovjet- Unie, toonde Roosevelt een overdreven geloof in zijn charmes. Pagina 7 van 8

Het vrolijkheid en weelderigheid dat de verwarde Congresleden had gepakt tijdens de dagen van de New Deal was niet geschikt voor internationale onderhandelingen. Ondanks de onderlinge spanning, bleef de coalitie onder Rusland, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten samen. Roosevelt was ook goed in het herkennen van de nutteloosheid om Rusland ervan te weerhouden Oost- Europa binnen te vallen, wat het Russische leger in 1944 al had gedaan. Ook had hij niet veel zin in onnodig kibbelen met Stalin. Als Roosevelt ook in het naoorlogse tijdperk had geleefd dan had hij niet kunnen voorkomen dat een divisie zich ontwikkelde tussen Rusland en de Verenigde Staten. Maar hij zou vast en zeker harder hadden gewerkt dan zijn opvolgers hebben gedaan. Conferentie van de grote drie in Jalta In de buurt van de stad Jalta op de Krim zijn de leiders van de Grote Drie, Roosevelt, Churchill en Stalin, vanaf 4 februari bijeen geweest voor het besprekingen van de laatste regelingen voor het eind van de oorlog en de situatie daarna. In ruil voor de belofte dat de Sovjet-Unie drie maanden na de oorlog in Europa zal gaan meedoen aan de oorlog in het Verre Oosten, krijgt Moskou de Koerilen, het zuidelijke gedeelte van het schiereiland Sachalin, en een bezettingszone in Korea toegewezen. Bovendien worden de Sovjet-Unie privileges in het vooruitzicht gesteld in Mantsjoerije en in de Chinese steden Dairen en Port Arthur. Ook stemmen de VS en Groot-Brittannië erin toe de autonomie van Buiten-Mongolië, dat zijn banden met China heeft verbroken en steeds meer onder Sovjetinvloed is gekomen. Het oosten van Polen, zoals dat na het Molotov-Ribbentrop-pact door de Sovjet-Unie was bezet, wordt door Roosevelt en Churchill afgestaan aan Stalin. De oostelijke grens van Polen loopt langs de Curzonlinie, zoals eerder is afgesproken. In het noorden en westen word Polen gecompenseerd voor dat verlies met de Duitse steden Danzig (Gdansk) en Stettin (Szczecin) en met het gebied langs de rivieren de Oder en de Neisse. Afgesproken wordt dat door de Russen erkende voorlopige regering van Lublin die tot dan toe alleen uit communisten heeft bestaan, wordt gereorganiseerd op een bredere democratische basis. De Russische eis dat Duitsland twintig miljard dollar aan herstelbetalingen vergoedt, te halen uit de productie van dat moment, zal worden behandeld door een commissie die zich met herstelbetalingen zal bezighouden. Overeengekomen wordt dat in Joegoslavië een coalitieregering zal worden gevormd tussen partizanenleider Tito en de premier van de regering in ballingsschap Subaic. De drie mogendheden gaven een Verklaring van Bevrijd Europa uit, waarin de Grote Drie beloven naoorlogse regeringen te steunen die door vrij verkiezingen representatief zijn voor de volkswil. Ook werd een formule uitgewerkt voor de stemprocedure in de Veiligheidsraad van de op te richten Verenigde Naties. Afgesproken is dat op 25 april in San Fransisco een conferentie zal worden gehouden om het Handvest van die organisatie uit te werken. In het geheim stemden de Verenigde Staten en Engeland erin toe dat de Oekraïne en Wit-Rusland als onafhankelijke naties lid kunnen worden van de Verenigde Naties. Pagina 8 van 8